Formal and Informal Intonation: English Pronunciation with JenniferESL

Think fast! I'll give you five seconds to name different ways to say hello.

سریع فکر کنید! من به شما پنج ثانیه فرصت می دهم تا راه های مختلف سلام کردن را نام ببرید.

Go.

برو

Okay. Stop.

باشه. متوقف کردن.

Here's what I came up with in five seconds.

این چیزی است که من در پنج ثانیه به آن رسیدم.

We can say "hello" and "good morning" to anyone.

ما می توانیم به هر کسی "سلام" و "صبح بخیر" بگوییم.

But once we start using "hi" and "hey,"

اما وقتی شروع به استفاده از "سلام" و "هی" می کنیم،

we're becoming less formal.

رسمیت کمتری پیدا می کنیم.

So we should really only use those kinds of greetings

بنابراین، ما واقعاً باید از آن نوع احوالپرسی استفاده کنیم

when it's appropriate to be casual and friendly, right?

که مناسب باشد معمولی و دوستانه باشیم، درست است؟

Of course, speaking informally goes beyond word choice.

البته صحبت غیررسمی فراتر از انتخاب کلمه است.

And that's what we'll focus on in this lesson

و این همان چیزی است که در این درس

on formal and informal intonation.

در مورد لحن رسمی و غیر رسمی روی آن تمرکز خواهیم کرد.

[title]

[عنوان]

First, your word choice.

اول، انتخاب کلمه شما.

It's the difference between "hello" and "hi."

این تفاوت بین «سلام» و «سلام» است.

Or "how are you" and "what's up."

یا «حالت چطوره» و «چه خبر».

Second, your grammar.

دوم، دستور زبان شما.

In informal English, we can bend certain rules.

در انگلیسی غیررسمی، می‌توانیم قوانین خاصی را تغییر دهیم.

For example, we say, "Coming?"

مثلا می گوییم می آیی؟

Instead of "Are you coming?"

به جای "آیا می آیی؟"

Or "You comfortable?"

یا "تو راحت هستی؟"

Instead of "Are you comfortable?"

به جای "آیا راحت هستید؟"

In everyday conversation, we use fewer words when we can get away with it.

در مکالمات روزمره، زمانی که بتوانیم از آن خلاص شویم، از کلمات کمتری استفاده می کنیم.

Why say "I feel the same way,"

چرا می گوییم "من همین احساس را دارم"

when we can simply say "me too"?

در حالی که می توانیم به سادگی بگوییم "من هم"؟

And finally, there's our intonation.

و در نهایت، لحن ما وجود دارد.

We use falling and rising intonation in both formal and informal English,

ما در انگلیسی رسمی و غیررسمی از لحن سقوط و افزایش استفاده می کنیم،

but sometimes in slightly different ways.

اما گاهی اوقات به روش های کمی متفاوت.

Let me give you some examples.

اجازه بدهید به شما چند مثال بزنم.

Informal greetings can have more emotion, usually excitement.

احوالپرسی غیررسمی می تواند احساسات بیشتری داشته باشد، معمولاً هیجان.

And that's why you may here a rise-fall in a very friendly greeting.

و به همین دلیل است که ممکن است در یک سلام بسیار دوستانه در اینجا یک خیز و سقوط داشته باشید.

Hi. How are you? It's so good to see you!

سلام. چطور هستید؟ خیلی خوب است که شما را می بینم! سلام و

A slightly more formal greeting will have greater control and more restraint.

احوالپرسی رسمی‌تر، کنترل و خویشتن‌داری بیشتری خواهد داشت.

You'll usually hear simple falling intonation.

معمولاً صدای افتادن ساده را خواهید شنید.

Hello. Nice to meet you.

سلام. از ملاقات شما خوشبختم.

Very polite greetings may use a fall-rise.

احوالپرسی بسیار مودبانه ممکن است از خیزش پاییز استفاده کند.

So you might hear a receptionist or a hostess at a fancy restaurant speak like this.

بنابراین ممکن است یک مسئول پذیرش یا یک مهماندار در یک رستوران شیک اینگونه صحبت کنید.

Hello. Good evening.

سلام. عصر بخیر.

Just as there's some variation in our greetings,

همانطور که در احوالپرسی‌های ما تفاوت‌هایی وجود دارد،

there can be some variation in how we ask questions.

می‌تواند در نحوه پرسیدن سؤال نیز تفاوت‌هایی داشته باشد.

Normally we use falling intonation on information questions.

معمولاً در سؤالات اطلاعاتی از لحن سقوطی استفاده می کنیم.

Questions with wh- words.

سوالات با کلمات wh.

And we use rising intonation on yes-no questions.

و ما از لحن افزایشی در سوالات بله-نه استفاده می کنیم.

But here are two things to note.

اما در اینجا دو نکته قابل توجه است.

So compare these two questions.

پس این دو سوال را با هم مقایسه کنید.

As mentioned in a previous lesson...

همانطور که در درس قبلی ذکر شد...

For example

به عنوان مثال، در

Finally, how we get someone's attention or how we address someone by name

نهایت، اینکه چگونه توجه کسی را جلب می کنیم یا اینکه چگونه کسی را با نام خطاب می کنیم،

is influenced by our relationship.

تحت تاثیر رابطه ما است.

I used rising intonation.

من از آهنگ افزایشی استفاده کردم.

I sound uncertain, maybe hesitant.

من نامطمئن به نظر می رسم، شاید مردد.

I don't want to impose on my professor.

من نمی خواهم به استادم تحمیل کنم.

Perhaps I have a question or a request of some sort.

شاید من یک سوال یا یک نوع درخواست داشته باشم.

Again, I'm using rising intonation,

باز هم، من از لحن افزایشی استفاده می‌کنم،

but it's not at a very high pitch.

اما در سطح بالایی نیست.

I use rising intonation like a question.

من از لحن افزایشی مانند یک سوال استفاده می کنم.

I expect a response, or I hope for a response.

من انتظار پاسخ دارم یا به پاسخ امیدوار هستم.

It's a first-name basis, so it's not formal.

این یک مبنای نام کوچک است، بنابراین رسمی نیست.

It's rather neutral.

نسبتاً خنثی است.

I ask a question. I want a response.

یک سوال میپرسم. من یک پاسخ می خواهم.

Again, it's a first-name basis, but this sounds more commanding.

باز هم، این یک اساس نام اصلی است، اما این امر به نظر بیشتر می رسد.

It's mostly falling intonation like a statement.

این عمدتاً مانند یک بیانیه به صورت لحنی در حال سقوط است.

I expect a response, and I need one now.

من منتظر پاسخ هستم و اکنون به یک پاسخ نیاز دارم.

Perhaps Jerry and I are equal,

شاید من و جری با هم برابر باشیم،

or it could also be that I'm a little higher in position compared to Jerry.

یا ممکن است در مقایسه با جری از نظر موقعیت کمی بالاتر باشم.

Let's try a short dialog.

بیایید یک گفتگوی کوتاه را امتحان کنیم.

It will go like this.

اینطوری خواهد شد.

Now I'll be person A and you be person B.

حالا من شخص الف می شوم و شما شخص ب.

Hello. Would you like a table for two?

سلام. آیا یک میز دو نفره می خواهید؟

All right. What is your last name, please?

خیلی خوب. لطفا نام خانوادگی شما چیست؟

Very good. I'll call you when your table is ready.

خیلی خوب. وقتی میز شما آماده شد با شما تماس می گیرم.

Taylor? Party of four? ...This way, please.

تیلور؟ مهمانی چهار نفره؟ ...این راه لطفا.

Let's try switching, okay?

بیایید تغییر را امتحان کنیم، باشه؟

I'll take role B and you take role A.

من نقش B و شما نقش A را.

Actually, we're expecting another couple to join us, so we'll be a party of four.

در واقع، ما انتظار داریم یک زوج دیگر به ما بپیوندند، بنابراین ما یک مهمانی چهار نفره خواهیم بود.

Taylor.

تیلور

That's all for now. Thanks for watching and happy studies!

فعلاً همین است. با تشکر برای تماشا و مطالعات شاد!