Basic English vocabulary for restaurants

Party of two, your table is ready, party of two. Okay, and these are your drinks, sir.

مهمانی دو نفره، میز شما آماده است، مهمانی دو نفره. خوب، و اینها نوشیدنی های شما هستند، قربان.

There you go. Enjoy your meal. Bon appétit! Hi. James, from EngVid. When I'm not making

شما بروید. نوش جان. نوش جان! سلام. جیمز، از EngVid. وقتی

videos, I need to make money, and this lesson, actually, is about restaurants. I used to

ویدیو نمی‌سازم، باید پول دربیاورم، و این درس در واقع درباره رستوران‌ها است.

be a waiter when I was younger, so I've been in many a restaurant, and I know it might

من زمانی که جوانتر بودم پیشخدمت بودم، بنابراین در رستوران‌های زیادی بوده‌ام، و می‌دانم که ممکن

be difficult for you when you -- I mean, you're coming to a new country. I'll slow it down

است برای شما سخت باشد وقتی که شما - منظورم این است که به کشور جدیدی می‌آیید. من سرعت آن را

for you because this is basic. You're coming to a new country, and you want to enjoy something.

برای شما کم می کنم زیرا این یک چیز اساسی است. شما در حال آمدن به کشور جدیدی هستید و می خواهید از چیزی لذت ببرید.

You want to have a meal out of your house. You know -- meal, dinner, or lunch or breakfast.

شما می خواهید یک وعده غذایی خارج از خانه خود بخورید. می دانید -- وعده غذایی، شام، یا ناهار یا صبحانه.

And you go to the restaurant and then somebody walks up to you with, "party of", "table of",

و شما به رستوران می روید و سپس کسی با "مهمانی از"، "میز از"،

"And what would you like for appetizers?" "Would you like an app?" "Would you like this?"

"و چه چیزی برای پیش غذا می خواهید؟" "آیا یک برنامه می خواهید؟" "آیا این را دوست داری؟"

"Well, how about your main?" "What about this?" No! Please, don't. So let's slow it down.

"خب، در مورد اصلی خود چطور؟" "در مورد این چی؟" نه! لطفا، نکن. پس بیایید سرعتش را کم کنیم.

Let's make it basic, so when you enter a restaurant, you can right away know what they're talking

بیایید آن را اساسی کنیم، بنابراین وقتی وارد یک رستوران می‌شوید، می‌توانید فوراً بفهمید که در مورد چه چیزی

about. Now, there're other things -- you know, we don't have everything in here. There are

صحبت می‌کنند. حالا، چیزهای دیگری هم هست -- می دانید، ما اینجا همه چیز نداریم.

two other videos on restaurants that you can go watch on EngVid, but this is basic. But

دو ویدیوی دیگر در رستوران‌ها وجود دارد که می‌توانید در EngVid آن‌ها را تماشا کنید، اما این یک چیز اساسی است. اما

even if you think, "Oh, I know all this stuff. I'm very good", you might learn a thing or

حتی اگر فکر کنید، "اوه، من همه این چیزها را می دانم. من خیلی خوب هستم"، ممکن است یک یا دو چیز یاد بگیرید

two. Okay? So come watch. So let's start off first. The worm has a drink.

. باشه؟ پس بیا تماشا کن پس بیایید اول شروع کنیم. کرم نوشیدنی دارد.

One of the first things they're going to come up to you depending -- and see, I don't know

یکی از اولین چیزهایی که آنها قرار است به شما برسند بسته به آن -- و ببینید، نمی

if you know this. There's "fine dining", "casual dining", and "fast food". First thing you

دانم شما این را می دانید یا نه. «ناهارخوری خوب»، « غذاهای معمولی» و «فست فود» وجود دارد. اولین چیزی که

should know, so where are you going? "Fast food" is like McDonald's, Taco Bell

باید بدانید، پس کجا می روید؟ "فست فود" مانند مک دونالد است، تاکو بل

-- [coughs] that's not food -- Taco Bell, Subway -- most of this won't apply, okay?

-- [سرفه] که غذا نیست -- تاکو بل، مترو -- بیشتر اینها صدق نمی کند، خوب؟

But some of these words, like -- well, we'll get there -- will apply, and I'll let you

اما برخی از این کلمات، مانند - خوب، ما به آنجا خواهیم رسید - اعمال خواهد شد، و من به شما

know. "Casual dining" is like Chili's or Montana's.

اطلاع خواهم داد. "ناهارخوری گاه به گاه" مانند چیلی یا مونتانا است.

I mean these are restaurants in the United States and Canada, so don't worry, but it's

منظورم این است که این رستوران ها در ایالات متحده و کانادا هستند، پس نگران نباشید، اما

all similar. It means you can wear something like I'm wearing: jeans -- there you go. I'm

همه چیز مشابه است. این بدان معنی است که شما می توانید چیزی شبیه به پوشیدن من بپوشید: شلوار جین -- شما بروید.

getting old. Can't lift that leg up -- or a T-shirt, and it's okay. No one's going to

دارم پیر میشوم. نمی توان آن پا را بالا برد -- یا یک تی شرت، و اشکالی ندارد. کسی

complain, okay? And you can sit down. Not like McDonald's. You can sit down with a knife

شکایت نمی کند، باشه؟ و میتونی بشینی نه مثل مک دونالد می توانید با چاقو

and fork, and you can eat your dinner. Or -- then you have "fine dining". "Fine dining"

و چاقو بنشینید و شام خود را بخورید. یا - سپس شما "ناهارخوری خوب" دارید. "ناهار خوری خوب

is when the people wear what we call "penguin suits". They have a tie and a shirt, and they

" زمانی است که مردم آنچه را که ما "کت و شلوار پنگوئن" می نامیم می پوشند. آنها یک کراوات و یک پیراهن دارند و

walk up, and they serve on tables. Okay? But you need a reservation, and it's mucho dinero

بالا می روند و روی میزها سرو می کنند. باشه؟ اما شما نیاز به رزرو دارید، و آن mucho dinero

mis amigos, mucho, mucho dinero. For the rest of you, it's lots of money. "Fine dining"

mis amigos، mucho، mucho dinero است. برای بقیه شما، پول زیادی است. "Fine Dining"

-- "fine" means "expensive", and you usually require a reservation to get a table. So let's

-- "Fine" به معنای "گران قیمت" است و معمولاً برای تهیه میز نیاز به رزرو دارید. پس بیایید

just go with casual, because casual is where most can go. Even if you're in a foreign country

فقط با کژوال برویم، زیرا گاه به گاه جایی است که بیشتر می توانند بروند. حتی اگر در یک کشور خارجی هستید

and there are people who serve tourists, they're going to go mostly to casual, not necessarily

و افرادی هستند که به گردشگران خدمات ارائه می دهند، آنها بیشتر به غذاخوری معمولی می روند، نه لزوماً

fine dining, so I'm sticking with casual, all right?

خوب، بنابراین من به غذاهای معمولی پایبند هستم، خوب است؟

So casual -- McDonald's we know you just walk in. And here's something -- and McDonald people

خیلی معمولی -- مک دونالد می دانیم که شما فقط وارد می شوید. و اینجا چیزی است -- و از افراد مک دونالد

you can thank me. Next time you go, don't watch them and say, "Give me Big Mac. Give

می توانید از من تشکر کنید. دفعه بعد که رفتید، آنها را تماشا نکنید و بگویید: "بیگ مک به

me French fries. And that I want." Try to say, "may I" or "can I have". People who work

من بده. سیب زمینی سرخ کرده به من بده. و من می خواهم." سعی کنید بگویید، "می توانم" یا "می توانم داشته باشم". افرادی که

in the service industry -- which is what the restaurant industry is, where they serve you

در صنعت خدمات کار می کنند - یعنی همان صنعت رستوران، جایی که به شما خدمات می دهند

-- they want a little politeness, so try "can I have" and "may I have". You'll be surprised

- کمی ادب می خواهند، بنابراین سعی کنید "می توانم داشته باشم" و "ممکن است داشته باشم". از

at how much better they serve you or treat you. Now let's go to the board with the worm,

اینکه چقدر بهتر به شما خدمت می کنند یا با شما رفتار می کنند شگفت زده خواهید شد. حالا بیایید با کرمی که نوشیدنی تهیه می کند برویم سراغ تخته

who is providing drinks. One of the first things you come in and you

. یکی از اولین چیزهایی که وارد می‌شوید و

come to a restaurant, they might say to you, "party of" or "table for". And you're going

به یک رستوران می‌آیید، ممکن است به شما بگویند «پارتی از» یا «میز برای». و شما می

to say, "What?" Well, "party of" -- I know you're not like, "Fiesta time, baby! Yeah,

خواهید بگویید "چی؟" خب، "پارتی از" -- می دانم که شما مانند "وقت جشن است، عزیزم! آره،

we're going to party, going to be drinking" -- no. What they mean is you are a group of

ما به مهمانی می رویم، می خوریم" -- نه. منظور آنها این است که شما یک گروه از

people, and how many are in the group. So "party of two" or "party of four" means there

افراد هستید و چند نفر در آن گروه هستند. بنابراین "حزب دو نفره" یا "حزب چهار نفره" به این معنی است که

are two -- you can say, "There are two in my party" or four. "There are two of us",

دو نفر هستند -- می توانید بگویید "دو نفر در حزب من هستند" یا چهار نفر. «ما دو نفر هستیم»

or "there are four of us", or ten, okay? Then it's a "partay". It's not a "party"; it's

یا «چهار نفر هستیم» یا ده نفر، باشه؟ سپس آن یک "پارتی" است. این یک «پارتی» نیست. این

a "partay". Now, "table of" means the same thing, or "table

یک "پارتی" است. حال «میز» به همین معناست یا «میز

for", "table for". And they mean, for -- I did a video where I talked about "for" means

برای»، «میز برای». و منظورشان این است، برای -- من یک ویدیو ساختم که در آن درباره "برای" به معنای

"receive". Go look at it. "For" means "to receive", so "table for four people", so "table

"دریافت" صحبت کردم. برو نگاهش کن "برای" به معنای " دریافت" است، بنابراین "میز چهار نفره"، "میز

for four", "table for five" -- this is four. How many people? That's easy. And that's when

برای چهار نفر"، "میز برای پنج نفر" - این چهار است. چند نفر؟ آسان است. و آن وقت است

they're sitting in the front. That's the first thing they will ask you.

که جلو می نشینند. این اولین چیزی است که از شما خواهند پرسید.

Then they will bring you to your table. And they're going to give you something called

سپس شما را سر میزتان می آورند. و آنها به شما چیزی به

a "menu". Now, some of you are going, "men for you". No, there's no men for you. A "menu".

نام "منو" می دهند. حالا، برخی از شما می روید، "مرد برای شما". نه، هیچ مردی برای تو وجود ندارد. یک منو".

A "menu" is a list of the foods that they want you to try or have or that you might

یک "منو" لیستی از غذاهایی است که آنها می خواهند شما امتحان کنید یا بخورید یا ممکن است به

be interested in, okay? You'll notice I have some things here I want to discuss, but before

آنها علاقه مند باشید، خوب؟ متوجه خواهید شد که من در اینجا چیزهایی دارم که می خواهم در مورد آنها صحبت کنم، اما قبل از اینکه

I do that, Mr. E -- because the first thing they will usually say to you is, "Would you

این کار را انجام دهم، آقای E -- زیرا اولین چیزی که معمولاً به شما می گویند این است: "می خواهی

like something to drink?" Or "Can I take your drink order?" And that's the first thing they

چیزی بنوشی؟" یا "می توانم سفارش نوشیدنی شما را بگیرم ؟" و این اولین کاری است که

usually do. So they will ask you, "What do you want to drink", and then they will bring

معمولا انجام می دهند. پس از تو می پرسند: «چه می خواهی بنوشی»، سپس آن را

that to you. Do you remember at the beginning I was walking? That's their drink order. So

برای تو می آورند. یادت هست اول راه می رفتم؟ این سفارش نوشیدنی آنهاست. بنابراین

they'll say "Something to drink?" Or "Can I take your drink order?" Now, a drink order

آنها می گویند "چیزی برای نوشیدن؟" یا "می توانم سفارش نوشیدنی شما را بگیرم؟" اکنون، سفارش نوشیدنی

doesn't necessarily have to be alcohol. It could be coffee, tea, water -- just water

لزوماً نباید الکل باشد. این می تواند قهوه، چای، آب -- فقط آب

-- pop, or alcohol. So you give them that. They'll give you a couple minutes to look

-- پاپ یا الکل باشد. بنابراین شما آن را به آنها بدهید. آنها چند دقیقه به شما فرصت می دهند

at the menu, and this is the list of foods you can have.

تا منو را مشاهده کنید، و این لیست غذاهایی است که می توانید داشته باشید.

Now, I'm going to use a funny sentence, but it's like, "Would you like to whet your appetite?"

حالا من از یک جمله خنده دار استفاده می کنم، اما مثل این است: "دوست داری اشتهایت را باز کنی؟"

"Whet your appetite". You're going to say, "What the hell does that mean?" You're probably

"اشتهایت را باز کن". شما می خواهید بگویید " لعنتی یعنی چه؟" احتمالاً

nodding your head. It's an idiom for something to have first because "appetite" comes from

سرت را تکان می دهی. این یک اصطلاح برای چیزی است که اول باشد زیرا "اشتها"

this first thing I'm going to teach you, which is "appetizer". You need to know what it means

از اولین چیزی که به شما یاد خواهم داد، یعنی "اشتهاآور" می آید. باید بدانید

when someone says an "appetizer" -- sorry, sorry. "Appetizer". When we talk about "appetizer",

وقتی کسی می گوید "پیش غذا" به چه معناست -- متاسفم، متاسفم. "پیش غذا". وقتی در مورد "پیش غذا" صحبت می کنیم،

it's the first thing you have when you have your food. Number one. And it's something

این اولین چیزی است که هنگام خوردن غذا دارید. شماره یک. و این چیزی است

that's very small, and when they say "whet appetite", they're trying to say, "something

که بسیار کوچک است، و وقتی می گویند " اشتها را باز می کند"، سعی می کنند بگویند، "چیزی

to start before you have the real food?" And there's a name for the real food, okay? So

برای شروع قبل از خوردن غذای واقعی؟" و یک نام برای غذای واقعی وجود دارد، خوب؟ بنابراین

an "appetizer" is something small, okay? And you have it first. So "appetizer", it's funny,

یک "پیش غذا" چیزی کوچک است، خوب؟ و شما اول آن را دارید. بنابراین "پیش غذا"، خنده دار است،

can be soup and salad. Soup. Salad. Or it could be shrimp -- five little shrimp. Not

می تواند سوپ و سالاد باشد. سوپ. سالاد. یا می تواند میگو باشد - پنج میگوی کوچک. نه

a plate with rice, but just five shrimp and garlic. Something that tastes nice to start

یک بشقاب با برنج، بلکه فقط پنج عدد میگو و سیر. چیزی که برای شروع غذای شما طعم خوبی دارد

your meal, okay? So remember: It's usually small, and it comes first. All right?

، خوب؟ بنابراین به یاد داشته باشید: معمولاً کوچک است و اول است. خیلی خوب؟

Now, after they take that, they might say -- because this happens at restaurants. They'll

حالا، بعد از اینکه آنها آن را قبول کردند، ممکن است بگویند -- زیرا این اتفاق در رستوران ها می افتد. آنها

say, "Would you like something to start?" And that's what they call it. Sometimes they

می گویند، "آیا می خواهید چیزی شروع شود؟" و این چیزی است که به آن می گویند. گاهی می

say "appetizer"; sometimes they say "start" or "a starter". "Would you like something

گویند «پیش غذا»; گاهی اوقات می گویند "شروع" یا "یک شروع". "آیا چیزی

to start the meal?" Which could be your appetizer -- same thing. Or "would you like a starter?"

برای شروع غذا می خواهید؟" که می تواند پیش غذای شما باشد -- همان چیز. یا "آیا یک استارتر می خواهید؟"

And the really cool restaurants now they go "starters" to start the day. Okay? And once

و رستوران‌های واقعاً باحال اکنون برای شروع روز به عنوان «استارتر» هستند. باشه؟ و یک بار

again, it's still first and small. And right after they ask you for the appetizer,

دیگر، هنوز هم اول و کوچک است. و بلافاصله بعد از اینکه از شما پیش غذا

they'll do something -- and you're going to go, "What?" They're going to ask you if you

می خواهند، کاری انجام می دهند - و شما می خواهید بگویید "چی؟" آن‌ها از شما می‌پرسند که آیا

want to know what the -- what the specials are. You go, "Specials?" Yeah. The specials

می‌خواهید بدانید چه چیزهای ویژه‌ای هستند. شما بروید، "ویژه؟" آره غذاهای ویژه

they're interesting because what the specials -- they give you a sometimes a lower price

آنها جالب هستند زیرا چیزهای ویژه - آنها گاهی اوقات

for some same food, or they give you better food for the same price. So usually, the money

برای برخی از غذاهای مشابه قیمت کمتری به شما می دهند یا با همان قیمت به شما غذای بهتری می دهند . بنابراین معمولاً،

goes down on the specials. The special of the day, okay? And with that, they might ask

پول روی ویژه ها پایین می آید. خاص روز، باشه؟ و با آن، آنها ممکن است از

you something else. They'll go, "Okay, we have specials." You go, "Special?" "Yes. Today,

شما چیز دیگری بپرسند. آنها می گویند، "باشه، ما فوق العاده داریم." تو برو، "خاص؟" "بله. امروز،

and they'll say, the catch of the day is cod fish." "Catch of the day", see? A "catch of

و آنها می گویند، صید روز ماهی کاد است." "گرفتن روز"، ببینید؟ "

the day" is fish, you know? Swimming in the sea, fish. So they'll say -- and they're saying

صید روز" ماهی است، می دانید؟ شنا در دریا، ماهی. بنابراین آنها می گویند -- و می

it's fresh -- just today. "So we got it today. It's fresh. It's new, and that's what we're

گویند تازه است -- همین امروز. "بنابراین امروز آن را گرفتیم . تازه است. جدید است و این چیزی است که

giving you." You can have the catch of the day, or you can have the soup of the day because

به شما می دهیم." می توانید صید روز را بخورید یا می توانید سوپ روز را بخورید زیرا

every day these two will change. They will change. They'll give you either a different

هر روز این دو تغییر می کنند. تغییر خواهند کرد. آنها یا یک

fish or a different soup -- cabbage soup or it might be leek soup or soup soup. I've never

ماهی متفاوت یا یک سوپ متفاوت به شما می دهند - سوپ کلم یا ممکن است سوپ تره فرنگی یا سوپ سوپ باشد. من

had soup soup before. I must be special. Okay. They usually give you these when they give

قبلا سوپ سوپ نخورده بودم. من باید خاص باشم باشه. آنها معمولاً زمانی که محصولات ویژه روز را به شما می دهند اینها را به

you the specials of the day. So you've got to -- oh. There are two words I don't want

شما می دهند. پس باید -- اوه. دو کلمه وجود دارد که من نمی خواهم

you to see yet. "Oh, James, please, please!" No. You don't need to know. I come back later.

شما هنوز ببینید. "اوه، جیمز، لطفا، لطفا!" نه. لازم نیست بدانید. بعدا برمیگردم

Okay. But when they give you the specials, sometimes they'll give you everything at the

باشه. اما وقتی آنها به شما ویژه می دهند، گاهی اوقات همه چیز را همزمان به شما می دهند

same time, okay? So say you get this, this, and this, for one price, and that's the special,

، باشه؟ بنابراین بگویید این، این و این را با یک قیمت دریافت می کنید، و این خاص است

all right? So now, what we call this special thing if

، خوب است؟ بنابراین، اکنون، چیزی که ما به این چیز خاص می گوییم، اگر

all the price together, in a nice restaurant, it's called a -- I like to say "prixie fixie".

همه قیمت ها با هم، در یک رستوران خوب، به آن می گویند - من دوست دارم بگویم "prixie fixie".

"Prix fixe". It's French for "fixed price", and you're going to get three things -- and

"رفع قیمت". برای "قیمت ثابت" فرانسوی است، و شما سه چیز را دریافت خواهید کرد -- و

we're going to talk about those three things in a second -- all together for one price.

ما در یک ثانیه در مورد آن سه چیز صحبت خواهیم کرد -- همه با هم برای یک قیمت.

And if you go to McDonald's, it's called a "combo". Yeah. Well, I know we're not going

و اگر به مک‌دونالد بروید، به آن «کمبو» می‌گویند. آره خوب، می‌دانم که ما

to McDonald's, but just in case, you can get combo No. 1: Big Mac, French fries, and -- yeah,

به مک‌دونالدز نمی‌رویم، اما در هر صورت، می‌توانید ترکیب شماره 1 را دریافت کنید : بیگ مک، سیب زمینی سرخ کرده، و -- بله،

I love it. Anyway, so they'll introduce to you the specials or the prix fixe for the

من آن را دوست دارم. به هر حال، بنابراین آنها به شما موارد ویژه یا قیمت ثابت آن

day. They'll tell you about the catch of the day or the soup of the day, good?

روز را معرفی خواهند کرد. آنها از صید روز یا سوپ روز می گویند، خوب است؟

Now, once you've ordered those, when they bring your appetizers and you're eating it

حالا، وقتی آن ها را سفارش دادید، وقتی پیش غذای شما را آوردند و در حال خوردن آن هستید

or just -- sorry. Before you eat it, they'll bring it, and they'll say, "Can we take your

یا فقط - ببخشید. قبل از اینکه بخوری می آورند می گویند اصلیت را

main?" "Main" is your "big food". That's your chicken and rice, your steak and potatoes,

ببریم؟ "اصلی" "غذای بزرگ" شماست. اینها مرغ و برنج، استیک و سیب زمینی،

your vegetables -- that's the main course. It's called your "main", or it's called the

سبزیجات شما هستند -- غذای اصلی این است. به آن می گویند "اصلی" یا

"main course", okay? And that's the "big food". After you've had a small bit, they want to

"طبقه اصلی"، خوب؟ و این همان "غذای بزرگ" است. بعد از اینکه یک ذره کوچک خوردید، می خواهند

give you the big food. That's the second part, all right?

غذای بزرگ را به شما بدهند. این قسمت دوم است، خوب است؟

Now, you're going to finish that, but before you do that -- before, because I said you're

حالا، می‌خواهید آن را تمام کنید، اما قبل از اینکه این کار را انجام دهید - قبلاً، چون

going to order -- they're going to ask you what you want for your main course, your big

گفتم می‌خواهید سفارش دهید - از شما می‌پرسند برای غذای اصلی‌تان، غذای بزرگتان چه می‌خواهید

food. Notice how I said steak, potato, or vegetable or rice, chicken and vegetables.

. توجه کنید که چطور گفتم استیک، سیب زمینی، سبزی یا برنج، مرغ و سبزیجات.

When they do this -- with your appetizer, you have to eat the appetizer. Because it's

وقتی آنها این کار را انجام می دهند - با پیش غذای شما، باید پیش غذا را بخورید. چون

small, you have to have what they give you. But with your main course, you can actually

کوچک است، باید آنچه را که به شما می دهند داشته باشید. اما با برنامه اصلی خود، در واقع می توانید

change things. Now -- or get extra stuff. It's cool. And these are called "sides" or

همه چیز را تغییر دهید. اکنون -- یا چیزهای اضافی دریافت کنید. باحاله و به اینها "طرف" می گویند یا

-- when you have your main course, you might like French fries instead of potatoes, so

-- وقتی غذای اصلی خود را می خورید، ممکن است به جای سیب زمینی سیب زمینی سرخ کرده دوست داشته باشید، بنابراین

you can say, "I want fries." And they will say "Okay, would you like to substitute" -- change.

می توانید بگویید "من سیب زمینی سرخ کرده می خواهم." و آنها می گویند "خوب، دوست دارید جایگزین کنید" -- تغییر دهید.

So in this case, this means "change". Some people like rice better than that, or they

بنابراین در این مورد، این به معنای "تغییر" است. برخی از مردم برنج را بهتر از آن دوست دارند، یا

want more vegetables, so you can say, "I'd like to substitute. Change this for that."

سبزیجات بیشتری می خواهند، بنابراین می توانید بگویید: "من می خواهم جایگزین کنم. این را با آن تغییر دهید."

Cool? A "side" is a little different. A "side" means

سرد؟ یک "طرف" کمی متفاوت است. "سمت" به معنای

"extra". So you can say, "Hey look, I want the catch of the day for my main course."

"اضافی" است. بنابراین می توانید بگویید: "هی ببین، من غذای روز را برای غذای اصلی خود می خواهم."

They'll go, "Cool, no problem." You go, "But you know, I don't want the rice. I don't really

آنها خواهند گفت: "باحال، مشکلی نیست." شما می‌گویید، "اما می‌دانید، من برنج را نمی‌خواهم. من واقعاً

like rice. Can I have some French fries? I'd like to substitute it for French fries." They'll

برنج را دوست ندارم. آیا می‌توانم کمی سیب زمینی سرخ کرده بخورم؟ می‌خواهم آن را جایگزین سیب‌زمینی سرخ کرده باشم." آنها خواهند

go, "Okay." You go, "But on the side I'd like to have mushrooms." "Mushrooms? Well, that's

گفت، "باشه." شما بگویید، "اما در کنار من دوست دارم قارچ داشته باشم." "قارچ؟ خب، این

extra." "I know. That's why I said I want it on the side." "Oh." So "side" is for extra

اضافه است." "میدونم. واسه همین گفتم میخوام کنارش." "اوه." بنابراین «سمت» برای غذای اضافی است

food that doesn't come with the meal, but you can buy it. And in many restaurants, on

که همراه غذا نمی آید، اما می توانید آن را بخرید. و در بسیاری از رستوران ها،

the menu, it will say "sides", and it will have French fries, potato, mushrooms, shrimp,

در منو، "طرفین" نوشته شده است، و سیب زمینی سرخ کرده، سیب زمینی، قارچ، میگو دارد،

and it means you can add to your main course anything you like. Now you know. All right?

و به این معنی است که می توانید هر چیزی را که دوست دارید به غذای اصلی خود اضافه کنید. حالا تو می دانی. خیلی خوب؟

So that's what this is, basically, on the basic menu. So now, you've had your appetizer,

بنابراین این چیزی است که اساساً در منوی اصلی وجود دارد. بنابراین اکنون، پیش غذای خود را خورده اید، و غذای اصلی خود را میل

and you've had your main course. Maybe you had a substitution or a side, and you're feeling

کرده اید. شاید شما یک تعویض یا یک بازی جانبی داشتید و احساس

good. Okay. You want to relax a bit. So what's the third thing? Notice over here, I'm going

خوبی دارید. باشه. میخوای کمی استراحت کنی پس چیز سوم چیست؟ توجه کنید اینجا، من

to put it in now. You've got your appetizer. You've got your main. Well, some of us like

آن را در حال حاضر قرار می دهم. شما پیش غذای خود را دارید. شما اصلی خود را دارید. خوب، برخی از ما دوست

to have coffee and tea because we're sophisticated. We're spending some money. We're in a restaurant.

داریم قهوه و چای بنوشیم، زیرا پیچیده هستیم. یه مقدار پول خرج میکنیم ما در یک رستوران هستیم.

So we wants some tea, but what do we want it with? We want it with dessert. "Dessert"

پس ما کمی چای می خواهیم، ​​اما آن را با چه می خواهیم؟ ما آن را با دسر می خواهیم. "دسر

is food after -- after you have your main and your -- there you go. "Dessert". It's

" بعد از غذا خوردن است -- بعد از اینکه غذای اصلی خود را تهیه کردید -- می روید. "دسر".

not -- here. I'll make it big for you. D-e-s-s-e-r-t. And you're wondering, "Why do you want to

اینجا نیست. من آن را برای شما بزرگ می کنم. د-ه-س-س-ر-ت. و شما تعجب می کنید، "چرا می خواهید

do this?" Because if you go to Saudi Arabia, there's a desert. And if you want dessert,

این کار را انجام دهید؟" زیرا اگر به عربستان سعودی بروید، آنجا یک بیابان است. و اگر دسر می‌خواهید،

there're two because it's your second meal. That's why I'm doing this -- because it's

دو عدد وجود دارد، زیرا این دومین وعده غذایی شماست. به همین دلیل این کار را انجام می دهم -- چون

funny. See? It's your second meal? So this is how you'll spell it correctly. You'll learn

خنده دار است. دیدن؟ این دومین وعده غذایی شماست؟ بنابراین به این صورت است که آن را به درستی املا می کنید. با من چیزهایی یاد خواهی گرفت

things with me, all right? So you have dessert, and with dessert, you can have coffee or tea,

، خب؟ بنابراین شما دسر دارید و با دسر می توانید قهوه یا چای بنوشید،

right? You can even have a glass of wine if you want. So that's your third meal, and when

درست است؟ حتی اگر بخواهید می توانید یک لیوان شراب بخورید. بنابراین، این سومین وعده غذایی شما است، و

we talk about the prix fixe -- or prix fixe -- that's what's included in that, okay? That's

وقتی در مورد هزینه ثابت -- یا فیکس پریکس -- صحبت می کنیم، این چیزی است که در آن گنجانده شده است، خوب؟ این

your dessert. I've got one more thing to do. This is what

دسر شماست. من یک کار دیگر دارم. این چیزی است که

sucks, and "sucks" means this is what is bad. You've had your appetizer. You enjoyed that,

مکنده است و «مکد» یعنی این همان چیزی است که بد است. شما پیش غذای خود را خورده اید. از آن لذت بردی،

I'm sure. You've had your main course, your big food. I love chocolate cake, so you've

مطمئنم. شما غذای اصلی، غذای بزرگتان را خورده اید. من عاشق کیک شکلاتی هستم، بنابراین شما

had chocolate cake or ice cream for dessert, which is amazing. Here is the small problem,

برای دسر کیک شکلاتی یا بستنی خورده اید که فوق العاده است. مشکل کوچک اینجاست،

okay? At the end -- nothing is for free, friends. You get the William. Well, what we call the

باشه؟ در پایان -- هیچ چیز رایگان نیست، دوستان. شما ویلیام را دریافت می کنید. خوب، آنچه ما

"William" over here is you can ask for the "bill" or the "check". Okay? The "check" is

در اینجا "ویلیام" می نامیم این است که می توانید "صورت حساب" یا "چک" را بخواهید. باشه؟ "چک"

payment. You have to pay for the food and the service. Thatt's life, right? So you get

پرداخت است. شما باید هزینه غذا و خدمات را بپردازید. این زندگی است، درست است؟ بنابراین شما

the check. It will have a couple of things that you should be aware of. Some places put

چک را دریافت می کنید. چند چیز خواهد داشت که باید از آنها آگاه باشید. بعضی جاها

it on the bill or the check. Some places don't. For sure, if there are taxes, you'll have

آن را روی قبض یا چک می گذارند. بعضی جاها اینطور نیست. مطمئناً اگر مالیات وجود داشته باشد، مالیات خواهید

a tax. It will tell you much tax was your food. So you spend $30 on food, $5 on taxes.

داشت. این به شما می گوید که مالیات زیادی برای غذای شما بوده است. بنابراین شما 30 دلار برای غذا، 5 دلار برای مالیات خرج می کنید.

Some places actually put this other thing on, and if you go to North America -- and

بعضی جاها در واقع این چیز دیگری را به کار می برند ، و اگر به آمریکای شمالی بروید -- و

British people: I know you speak English. You have to learn this okay? In North America

مردم بریتانیا: می دانم که شما انگلیسی صحبت می کنید. باید اینو یاد بگیری خب؟ در آمریکای شمالی

-- that would be Canada and the United States -- they tip. They tip, British people, so

-- کانادا و ایالات متحده -- آنها انعام می دهند. آنها انعام می دهند، مردم بریتانیا، بنابراین

I know this is for people who are learning English, but British people you've got to

من می دانم که این برای افرادی است که در حال یادگیری زبان انگلیسی هستند، اما مردم بریتانیا باید

learn to tip, okay? "Tip" is to give some money extra to the service. See? "Tip". And

انعام دادن را یاد بگیرند، باشه؟ "نکته" این است که مقداری پول اضافی به سرویس بدهید. دیدن؟ "نکته". و

English people, this is not a tip. This is what I put in for parking. "Tip" is dollar

مردم انگلیسی، این یک نکته نیست. این چیزی است که من برای پارکینگ گذاشتم. "نکته"

bills, dollar dollar bills you know? Okay? You spend $100 on food? A dollar is not a

اسکناس دلار است، اسکناس دلار دلار می دانید؟ باشه؟ شما 100 دلار خرج غذا می کنید؟ یک دلار

tip; it's an insult. Anyway. I told you I was a waiter? It happened once. Hundred-dollar

انعام نیست. توهین است به هر حال. گفتم من پیشخدمت هستم؟ یک بار اتفاق افتاد.

bill; they left me with a smile. "That was great. Thank you." I was like, "No thank you

اسکناس صد دلاری؛ با لبخند مرا ترک کردند "عالی بود. ممنون." گفتم: "نه از

to you." Anyway. So there will be tax and tip. Sometimes -- some restaurants will put

شما متشکرم." به هر حال. بنابراین مالیات و انعام وجود خواهد داشت. گاهی اوقات -- برخی رستوران ها

it on the bill automatically, so you have to check and ask. If you say, "Is the tax

آن را به صورت خودکار روی صورتحساب قرار می دهند، بنابراین باید بررسی کنید و بپرسید. اگر بگویید «آیا مالیات

and tip included", they'll say yes or no. If not, you have to add it.

و انعام شامل می‌شود»، می‌گویند بله یا خیر. اگر نه، باید آن را اضافه کنید.

Here's a guideline or something as a tip -- see? This is extra. This is what a tip is for you.

در اینجا یک راهنما یا چیزی به عنوان یک نکته وجود دارد - ببینید؟ این اضافه است. این چیزی است که یک نکته برای شما مفید است.

In North America, it can go anywhere from 10 percent to 20. Okay? Just letting you know.

در آمریکای شمالی، می تواند از 10 درصد به 20 برسد. باشه؟ جهت اطلاع شما.

When you go, don't leave that dollar. 10 or 20 percent is what they're looking for if

وقتی رفتی، آن دلار را نگذار. 10 یا 20 درصد چیزی است که آنها به دنبال آن هستند

you get good service, right? If the service isn't good, talk to the manager. Don't hurt

اگر خدمات خوبی دریافت کنید، درست است؟ اگر سرویس خوب نیست، با مدیر صحبت کنید.

the waiter or waitress; there may be a reason. But anyway.

به پیشخدمت یا پیشخدمت صدمه نزنید. ممکن است دلیلی وجود داشته باشد ولی به هر حال.

I hope this has been good for you. This is basic information for going to a restaurant.

امیدوارم این برای شما خوب بوده باشد. این اطلاعات اولیه برای رفتن به رستوران است.

There's other stuff you can take, but I want you to be able to feel comfortable going through

چیزهای دیگری هم هست که می‌توانید بردارید، اما من می‌خواهم بتوانید احساس راحتی کنید که

the door, and when someone goes, "Hi! Welcome to Kelsey's. How many in your party?" You

از در عبور کنید، و وقتی کسی رفت، "سلام! به کلسی خوش آمدید. چند نفر در مهمانی شما هستند؟" شما

won't go, "No party. No party. Just one dinner. Just dinner, please." You can say, "Oh, party

نخواهید رفت، "بدون مهمانی. بدون مهمانی. فقط یک شام. فقط شام، لطفا." می توانید بگویید: "اوه،

of two." And we're looking forward to you coming to -- our party, anyway -- EngVid,

مهمانی دو نفره." و ما مشتاقانه منتظر حضور شما هستیم - به هر حال مهمانی ما - EngVid،

where -- Mr. E, what is it? www.engvid.com, where "eng" stands for "English" and "vid"

کجا - آقای E، آن چیست؟ www.engvid.com که در آن "eng" مخفف "English" و "vid"

stands for "video". Come, and do the quiz, and see how well you would do in a restaurant,

مخفف "video" است. بیا، و مسابقه را انجام بده، و ببین در یک رستوران چقدر خوب عمل می کنی،

you know? Hope it sounds appetizing to you. This lesson has been at least filling.

می دانید؟ امیدوارم برای شما اشتها آور باشد. این درس حداقل پرکننده بوده است.

Have a good one.

یک خوب.