How to use English Modal Verbs | Possibility & Probability

Hello I'm Emma from mmmEnglish!

سلام من اِما هستم از mmmEnglish!

So tell me,

خب بگو

what type of words are these?

اینها چه نوع کلماتی هستند؟

They're modal verbs.

آنها افعال معین هستند.

Now, I've been getting lots of questions

اکنون، من اخیراً سؤالات زیادی در

about modal verbs from you lately

مورد افعال معین از شما دریافت

so, I'm going to share some useful tips

کرده ام، بنابراین، قصد دارم نکات مفیدی را به اشتراک بگذارم

to help you use them a little more

تا به شما کمک کنم در

effectively when you're speaking English.

هنگام صحبت کردن به زبان انگلیسی، از آنها کمی مؤثرتر استفاده کنید.

Now, these modal verbs are auxiliary verbs,

حال، این افعال مدال افعال کمکی هستند،

just like be, do and have

درست مانند be، do و have

because they work together with a main verb.

زیرا با یک فعل اصلی با هم کار می کنند.

You always have a modal verb with a main verb

شما همیشه یک فعل معین با یک فعل اصلی دارید

and the main verb that follows is always

و فعل اصلی که در ادامه می آید همیشه

in the bare infinitive form - without to.

به صورت مصدر خالی است - بدون to.

I could go..

من می‌توانم بروم..

You should take...

باید بگیری...

They would like...

آنها می‌خواهند...

Paul may borrow...

ممکن است پل قرض بگیرد...

Now, these modal verbs are used in English

حالا از این افعال مدال در انگلیسی

to express something.

برای بیان چیزی استفاده می‌شود.

They have a purpose!

هدفی دارند!

So, we need to try and understand that purpose today.

بنابراین، امروز باید تلاش کنیم و آن هدف را درک کنیم.

Now, they can be used to talk about

اکنون می توان از آنها برای صحبت در مورد

possibility and probability.

احتمال و احتمال استفاده کرد.

To talk about how likely something is.

صحبت کردن در مورد احتمال وجود چیزی.

Now, remember you're always using that modal verb

اکنون، به یاد داشته باشید که همیشه از آن فعل مدال

with a main verb.

با یک فعل اصلی استفاده می کنید.

So, how likely is it that that action will happen?

بنابراین، چقدر احتمال دارد که آن اقدام اتفاق بیفتد؟

Are you certain?

مطمئنی؟

You're sure. You're confident that will happen.

شما مطمئن هستید. شما مطمئن هستید که این اتفاق خواهد افتاد.

Is it probable?

آیا احتمال دارد؟

Is it likely to happen?

آیا احتمال وقوع آن وجود دارد؟

Is there a good chance it will happen?

آیا احتمال خوبی وجود دارد که اتفاق بیفتد؟

Is it possible?

آیا امکان دارد؟

Or is it unlikely?

یا بعید است؟

Now, in all of these situations

اکنون، در تمام این موقعیت‌ها

you can use a modal verb to explain how certain you are

می‌توانید از یک فعل مدال برای توضیح اینکه چقدر مطمئن هستید

that something will happen,

که اتفاقی می‌افتد،

how possible something is.

چقدر ممکن است، استفاده کنید.

Now, these same modal verbs can also be used

اکنون، از همین افعال وجهی نیز می توان

to explain 'ability'.

برای توضیح «توانایی» استفاده کرد.

So, how able you are to do something.

بنابراین، چقدر قادر به انجام کاری هستید.

They can be used to ask permission, make requests

می توان از آنها برای درخواست اجازه، درخواست

and offer help.

و ارائه کمک استفاده کرد.

In fact there's quite a few different uses

در واقع چندین کاربرد متفاوت وجود دارد،

so I'm going to split this lesson in two.

بنابراین من قصد دارم این درس را به دو قسمت تقسیم کنم.

And I'm doing this because I want to take this slowly.

و من این کار را انجام می دهم زیرا می خواهم به آرامی این کار را انجام دهم.

I don't want you to feel overwhelmed and confused,

من نمی‌خواهم شما احساس گیجی و سردرگمی کنید،

so let's just take one step at a time.

پس بیایید هر بار یک قدم برداریم.

In this lesson,

در این درس

I'll talk about how we use modal verbs to talk about

، در مورد نحوه استفاده از افعال معین برای صحبت در مورد

certainty, probability and possibility.

یقین، احتمال و احتمال صحبت خواهم کرد.

So, this is how likely something is to happen.

بنابراین، این احتمال وجود دارد که اتفاقی بیفتد.

Or, if it's possible at all!

یا اگر اصلا امکانش هست!

And the next lesson

و درس بعدی

will focus on ability and the other uses.

بر توانایی و کاربردهای دیگر تمرکز خواهد کرد.

So, try not to worry about them right now.

بنابراین، سعی کنید در حال حاضر نگران آنها نباشید.

But, make sure that if you're not a subscriber

اما، مطمئن شوید که اگر مشترک

you click that red button and subscribe so that

نیستید، روی دکمه قرمز کلیک کنید و مشترک شوید تا

you find out when that next lesson is available.

متوجه شوید که درس بعدی چه زمانی در دسترس است.

Okay so let's start with probability,

خوب، پس بیایید با احتمال شروع کنیم،

how likely something is to happen.

چقدر احتمال دارد اتفاقی بیفتد.

Now, we use 'will' to talk about the future,

اکنون، زمانی که مطمئن هستیم که اتفاقی خواهد افتاد، از "اراده" برای صحبت در مورد آینده استفاده می

when we're confident that something will happen.

کنیم.

We believe it. We're certain it's true.

ما آن را باور داریم. ما مطمئن هستیم که درست است.

The sun will rise tomorrow.

فردا خورشید طلوع خواهد کرد.

(I'm) pretty sure that will happen.

(من) کاملاً مطمئن هستم که این اتفاق خواهد افتاد.

Ashley will be late.

اشلی دیر خواهد رسید.

Well... She's always late

خوب... او همیشه دیر می آید،

so I definitely believe that to be true!

بنابراین من قطعاً معتقدم که درست است!

If you don't take a jumper, you will get cold.

اگر جامپر نگیرید سردتان می شود.

It's freezing out there!

آنجا یخ می زند! هنگامی که

You'll also hear 'will' used

می خواهید صحت چیزی را تأیید کنید، «اراده» را نیز خواهید شنید که

to give reassurance when you want to confirm

به شما اطمینان می

that something is true.

دهد.

You know when your mum tells you

میدونی وقتی مادرت بهت میگه

"You will pass the exam. Don't worry!"

"تو امتحان رو قبول میشی. نگران نباش!"

even though you're really not sure that's true.

حتی اگر شما واقعا مطمئن نیستید که درست است.

She's using 'will' to tell you that she's confident,

او از "اراده" استفاده می کند تا به شما بگوید که اعتماد به نفس دارد،

she believes in you.

او به شما اعتقاد دارد.

When you're upset,

وقتی ناراحت هستید،

your friends tell you "It will be okay".

دوستانتان به شما می گویند: «اشکال ندارد».

They're confident,

آنها مطمئن هستند،

they believe that everything will be okay.

آنها معتقدند که همه چیز درست خواهد شد.

Now if you're certain

حالا اگر مطمئن هستید

that something is not going to happen,

که چیزی قرار نیست اتفاق بیفتد،

use 'will not' or' 'won't'.

از «نمی‌خواهد» یا «نمی‌خواهد» استفاده کنید.

If they walk, they won't arrive in time.

اگر راه بروند به موقع نمی رسند.

It's too far!

خیلی دوره!

I'm certain that that won't happen.

من مطمئن هستم که این اتفاق نخواهد افتاد.

We also use 'must' when we are confident

همچنین زمانی

and sure of something that is happening in the present.

که از چیزی که در حال رخ دادن است مطمئن و مطمئن هستیم از «باید» استفاده می کنیم.

And usually we have a reason or an explanation

و معمولاً دلیل یا توضیحی

to tell us why something is happening.

داریم که به ما بگوید چرا اتفاقی در حال رخ دادن است.

The baby's crying. He must be hungry.

بچه داره گریه میکنه او باید گرسنه باشد.

I thought Sarah would be here by now.

فکر میکردم سارا تا الان اینجا باشه.

She must be stuck in traffic.

او باید در ترافیک گیر کرده باشد.

They didn't eat any of the meat.

هیچ کدام از گوشت ها را نخوردند.

They must be vegetarian.

آنها باید گیاهخوار باشند.

Notice how I've given a reason

توجه کنید که چگونه

for all of these examples to show why I believe

برای همه این مثال‌ها دلیل آورده‌ام تا نشان دهم چرا فکر

something to be true

می‌کنم چیزی درست است

and it's quite common when you're using 'must'.

و وقتی از «باید» استفاده می‌کنید بسیار رایج است.

It explains that you are

این توضیح می دهد که شما

quite confident about the statement

نسبت به بیانیه کاملاً مطمئن

and you're able to give a reason to explain

هستید و می توانید دلیلی برای توضیح

why you're so sure.

اینکه چرا اینقدر مطمئن هستید ارائه دهید.

To use 'must' to talk about the past

برای استفاده از «باید» برای صحبت در مورد گذشته،

when you're quite sure that something happened,

وقتی کاملاً مطمئن هستید که اتفاقی افتاده است

then use 'must have'.

، از «باید داشته باشید» استفاده کنید.

After flying for 36 hours, you must have felt exhausted.

پس از 36 ساعت پرواز، حتما احساس خستگی کرده اید.

I thought I'd do better in the exam.

فکر می کردم در امتحان بهتر عمل کنم.

I must have been really nervous.

حتما واقعا عصبی بودم

Jack's not here right now. He must have thought

جک الان اینجا نیست او باید فکر

that you were meeting him downstairs.

می کرد که شما در طبقه پایین با او ملاقات می کنید.

Now see how this creates the perfect tense.

حالا ببینید چگونه این زمان کامل را ایجاد می کند.

The main verb following 'have'

فعل اصلی زیر 'have

is in the past participle form.

' به صورت ماضی است.

So when talking about the present or the future,

بنابراین وقتی در مورد حال یا آینده صحبت می‌شود،

'must' is followed by the bare infinitive form

پس از «باید» شکل مصدر خالی قرار می‌گیرد،

but when talking about the past,

اما وقتی درباره گذشته صحبت می‌شود،

'must' is followed by 'have'

«باید» با «داشتن»

and the past participle verb form.

و شکل فعل ماضی دنبال می‌شود.

And this pattern is true for many of the modal verbs

و این الگو برای بسیاری از افعال وجهی

that we'll talk about today.

که امروز در مورد آنها صحبت خواهیم کرد صادق است.

We use 'should' to say that something is likely.

برای اینکه بگوییم چیزی محتمل است از «باید» استفاده می کنیم.

We're not a hundred percent certain

ما صد در صد مطمئن

but we believe it to be true.

نیستیم اما معتقدیم که درست است.

They left an hour ago,

یک ساعت پیش

they should be here by now.

رفتند، باید تا الان اینجا باشند.

If they take the car, they should arrive by three.

اگر ماشین را بردارند باید ساعت سه برسند.

To talk about the past, we use 'should have'.

برای صحبت در مورد گذشته، از «باید داشته باشیم» استفاده می کنیم.

It's the same pattern.

همین الگوست

I didn't realise he was unwell.

متوجه نشدم حالش خوب نیست.

We should have offered to take him to the doctor.

باید پیشنهاد می دادیم که او را پیش دکتر ببریم.

The school knew Sam was going to be late.

مدرسه می دانست که سام دیر می شود.

They should have called her mother.

باید مادرش را صدا می کردند.

Now let's talk possibility.

حالا بیایید درباره احتمال صحبت کنیم.

So if you're making really general statements

بنابراین اگر در

about something that is possible,

مورد چیزی که ممکن است اظهارات کلی می‌کنید،

use 'can'.

از «can» استفاده کنید.

People can be really rude.

مردم می توانند واقعا بی ادب باشند.

Be careful because it can be

مراقب باشید زیرا می تواند

quite dangerous on the streets at night.

در خیابان ها در شب بسیار خطرناک باشد.

It can be really hard to find a speaking partner

پیدا کردن یک شریک مکالمه

to practise English with.

برای تمرین انگلیسی می تواند واقعا سخت باشد.

It can take over twelve hours

to hike through those mountains.

پیاده روی در میان آن کوه ها ممکن است دوازده ساعت طول بکشد.

Now these are all general statements,

حالا اینها همه عبارات کلی هستند،

they're not specific.

مشخص نیستند.

I'm saying these statements are possible

من می گویم این اظهارات ممکن است

but I'm not saying exactly what is happening.

اما دقیقا نمی گویم چه اتفاقی می افتد.

Now, in this context

اکنون، در این زمینه،

'could' is used as the past tense of 'can'.

«می‌تواند» به عنوان زمان گذشته «می‌توان» استفاده می‌شود.

I remember winters in London.

زمستان های لندن را به یاد می آورم.

Weeks could go by without ever seeing the sun!

هفته ها می توانند بدون دیدن خورشید بگذرند!

So when we're uncertain or unsure about the present

بنابراین وقتی در مورد حال و آینده نامطمئن یا نامطمئن

and the future,

هستیم،

we use the modal verbs 'could'

از افعال مودال «می‌توان

'might' and 'may'.

» و «می» استفاده می‌کنیم.

They explain that something is possible

آنها توضیح می دهند که چیزی ممکن است

but not certain or guaranteed.

اما قطعی یا تضمین شده نیست.

If you wait near the door on Lewis Street,

اگر نزدیک در خیابان لوئیس منتظر بمانید،

you could see the Prime minister leaving.

می توانید نخست وزیر را در حال خروج ببینید.

They might arrive before lunch.

آنها ممکن است قبل از ناهار برسند.

But I'm not sure.

اما من مطمئن نیستم.

I may need to borrow your car.

شاید لازم باشد ماشین شما را قرض بگیرم.

Now 'might' and 'may' here are very similar.

حالا «ممکن است» و «ممکن است» در اینجا بسیار شبیه هستند.

There is a very slight difference between the two

تفاوت بسیار جزئی بین این دو وجود

in that 'might' tells us that the outcome

دارد که «ممکن است» به ما می گوید که

is a little bit less likely.

نتیجه کمی کمتر است.

But the truth is that ninety-nine percent of native English

اما حقیقت این است که نود و نه درصد از انگلیسی

speakers don't even realise this.

زبانان مادری حتی این را نمی دانند.

So you don't need to worry about the difference at all.

پس اصلا لازم نیست نگران تفاوت باشید.

When used in spoken English, you can use either

هنگامی که در زبان انگلیسی گفتاری استفاده می شود، می توانید

when talking about possibility.

هنگام صحبت در مورد امکان از هر یک استفاده کنید.

Just consider them to be the same.

فقط آنها را یکسان در نظر بگیرید.

We may go on a holiday in September.

ممکن است در سپتامبر به تعطیلات برویم.

We might go on holiday in September.

ممکن است در سپتامبر به تعطیلات برویم.

Close enough!

به اندازه کافی نزدیک!

The meaning of this sentence is so similar

معنی این جمله بسیار شبیه است،

but the second one suggests that it's a little less likely

اما جمله دوم نشان می دهد که احتمال آن کمی کمتر است

- that's all!

- همین!

We can also use 'could' to explain that we are

همچنین می‌توانیم از «می‌توان» برای توضیح اینکه

uncertain or unsure about the future.

درباره آینده نامطمئن یا نامطمئن هستیم استفاده کنیم.

It could rain this afternoon.

ممکن است امروز بعد از ظهر باران ببارد.

It might rain this afternoon.

ممکن است امروز بعد از ظهر باران ببارد.

It may rain this afternoon.

ممکن است امروز بعد از ظهر باران ببارد.

Now all of these sentences tell us that it's possible

اکنون همه این جملات به ما می گویند که ممکن است

but not certain.

اما قطعی نیست.

There is a chance that it will happen.

احتمال وقوع آن وجود دارد.

Simon could arrive before us.

سیمون می تواند قبل از ما بیاید.

Simon might arrive before us.

سایمون ممکن است قبل از ما بیاید.

Simon may arrive before us.

سایمون ممکن است قبل از ما بیاید.

Now these examples

اکنون این نمونه ها

all talk about the present or the future.

همه در مورد حال یا آینده صحبت می کنند.

And the modal verb is followed

و پس از فعل معین،

by the bare infinitive verb form.

فعل مصدر برهنه قرار می گیرد.

But now,

اما اکنون،

we'll go into the past, back in time.

ما به گذشته، به گذشته می رویم.

Then we use these same modal verbs with 'have'

سپس از همین افعال وجهی با 'have' به

followed by the past participle verb

دنبال فعل ماضی

so suddenly we're using the present perfect tense.

استفاده می کنیم، بنابراین ناگهان از زمان حال کامل استفاده می کنیم.

They might have finished dinner by now.

شاید تا الان شام را تمام کرده باشند.

I'm worried. Something could have happened to Sara.

نگرانم. ممکن بود برای سارا اتفاقی بیفتد.

Okay so that was talking about possibility.

خوب پس این صحبت در مورد احتمال بود.

Now,

اکنون،

let's focus on

بیایید بر

impossibility - when something is not possible,

غیرممکن بودن تمرکز کنیم - وقتی چیزی ممکن نیست،

when we know that something is unlikely to happen.

وقتی می دانیم که احتمال وقوع چیزی وجود ندارد.

The chances of it happening are

احتمال وقوع آن

really, really, really small.

واقعاً، واقعاً، بسیار اندک است.

When we think that something is impossible,

وقتی فکر می کنیم چیزی غیرممکن است

we use the negative forms of 'can' and 'could'.

، از اشکال منفی «می توانم» و «می توانم» استفاده می کنیم.

You can't be serious!

شما نمی توانید جدی باشید!

It's not possible. I don't believe you!

این امکان وجود ندارد. من شما را باور نمی کنم!

Now this expression is often used after someone

حالا این عبارت اغلب بعد از اینکه کسی

says something that you just don't believe.

چیزی می گوید که شما باور ندارید استفاده می شود.

When we think that what is said

وقتی فکر می کنیم آنچه گفته می

is very unlikely to be true.

شود بسیار بعید است که درست باشد.

When we told them they'd won,

وقتی به آنها گفتیم برنده شده اند،

they couldn't believe it!

باورشان نمی شد!

He said he was in a band called 'Meatball'!

او گفت در یک گروه موسیقی به نام "میت بال" حضور دارد!

He couldn't have been serious.

او نمی توانست جدی باشد.

So when spoken, these negative forms

بنابراین هنگام گفتار، این اشکال

are usually contracted.

منفی معمولاً منقبض می شوند.

Can't.

نمی تواند.

Couldn't.

نمی توانست.

And couldn't've.

و نتونستم

Now you will never see this last one

حالا شما هرگز این آخری را نخواهید دید

written as a double contraction

که به صورت یک انقباض مضاعف نوشته شده باشد،

but you will hear it spoken.

اما گفتار آن را خواهید شنید.

Couldn't've.

نمی توانستم.

You will hear people pronounce

شما می شنوید که مردم

the full negative form though

شکل منفی کامل را تلفظ می کنند، البته

especially to add emphasis,

به ویژه برای تأکید بیشتر،

to make the meaning stronger.

برای قوی تر کردن معنی.

That cannot be true!

این نمی تواند درست باشد!

You can make it even more dramatic

شما می توانید با تاکید بر تک تک کلمات، آن را حتی دراماتیک تر کنید

by stressing every single word.

.

That can not be true!

این نمی تواند درست باشد!

Okay so let's summarise now.

خوب پس بیایید اکنون خلاصه کنیم.

If you are certain about something use 'will'

اگر در مورد چیزی

or use 'won't' if you are certain that something

مطمئن هستید، اگر مطمئن هستید که چیزی غیرممکن است، از «اراده» یا «نخواهد» استفاده کنید

is impossible.

.

Now if you're confident about something and you have

حالا اگر در مورد چیزی مطمئن هستید و

a reason for believing that

دلیلی برای این باور دارید که

use 'must' or 'should'.

از «باید» یا «باید» استفاده کنید.

If you're talking about something generally

اگر در مورد چیزی صحبت می کنید که به طور کلی

that's possible, use 'can'.

امکان پذیر است، از «می توانم» استفاده کنید.

If you are not certain but it's possible

اگر مطمئن نیستید اما ممکن است

use 'might', 'may' or 'could'.

از «ممکن است»، «ممکن است» یا «می‌تواند» استفاده کنید.

So remember that there are different meanings

بنابراین به یاد داشته باشید که معانی مختلفی

for all of these modal verbs

برای همه این افعال مدال وجود دارد

and we're going to talk about these more in the next lesson.

و در درس بعدی بیشتر در مورد آنها صحبت خواهیم کرد.

Well I hope that you enjoyed that lesson!

خوب امیدوارم از آن درس لذت برده باشید!

I hope you feel a little more confident

امیدوارم

using modal verbs to talk about

با استفاده از افعال معین برای صحبت در مورد

possibility and probability.

امکان و احتمال کمی اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید.

Now remember that the next lesson will talk about

اکنون به یاد داشته باشید که درس بعدی در مورد

how these modal verbs can be used

چگونگی استفاده از این افعال وجهی

for ability, to ask for permission,

برای توانایی، درخواست اجازه

to give suggestions and ask for advice.

، ارائه پیشنهاد و مشاوره صحبت خواهد شد.

But for now, keep practising with these lessons

اما فعلاً با این درس ها تمرین کنید

and I will be back again next week

و من هفته آینده

with a new lesson for you.

با یک درس جدید برای شما بازخواهم گشت.

Thanks for watching I'll see you again soon.

ممنون که تماشا کردید، به زودی دوباره شما را می بینم.

Bye for now!

فعلا خداحافظ!