How Acts of Kindness Sparked a Global Movement | Asha Curran | TED

Çeviri: Fatih Keskin Gözden geçirme: Başak Gökdaş

Our lives are made up of small moments and small decisions.

Hayatlarımız, küçük anlardan ve küçük kararlardan oluşur.

Left or right,

Sol veya sağ,

walk or drive,

yürümek veya araba sürmek,

eat in or take out,

restoranda yemek veya paket yaptırmak,

lend a helping hand,

bir yardım eli uzatmak,

or some words of encouragement

cesaretlendirici sözcükler söylemek veya

or an offer of support to a neighbor,

bir komşuya,

a colleague, a stranger.

bir iş arkadaşına,

bir yabancıya destek çıkmak.

Some of these decisions are not like the others.

Bu kararların bazıları diğerleri gibi değildir.

And with the world in this much pain,

Ve dünya bu kadar acı içindeyken,

it might seem futile to be focusing on those kinds of micro decisions.

bu tür mikro kararlara odaklanmak boşuna görünebilir.

But the truth is

Ama gerçek şu ki

that we underestimate the power of our own generous actions.

kendi cömert davranışlarımızın gücünü hafife alıyoruz.

Every time we intentionally choose generosity,

Kasıtlı olarak cömertliği seçtiğimiz her zaman,

the effects of that choice are more powerful

o seçimin etkileri düşündüğümüzden daha güçlü

and more far-reaching than we might think.

ve daha geniş kapsamlıdır.

The truth is that what one person can accomplish is enormous.

Gerçek şu ki bir kişinin yapabileceği şey

devasadır.

I've been one of the many leaders,

PaylaşmaGünü'nün birçok lideri arasından,

many of them here in this room,

çoğu bu odada şu anda,

of Giving Tuesday since it was created in 2012.

ben de 2012'deki kuruluşundan beri liderliğini üstlendim.

And it began as an experiment.

Ve bir deney olarak başladı:

Could we use social media to create a day of giving,

Sosyal medyayı, burada, ABD’de,

Kara Cuma ve Siber Pazartesi’nin yarattığı 2 günlük tüketim furyasının sonrasında

following two days of consumption,

Black Friday and Cyber Monday, here in the US?

bir bağış günü kurmak için kullanabilir miyiz?

And if we could, would anybody be interested in it?

Ve kursaydık, bununla ilgilenecek birileri çıkar mıydı?

Well, needless to say, the answer was yes.

Tabii ki cevap, evetti.

But I think that even all of us who were there at the very beginning

Ama bence, başından beri orada olan bizler bile

were genuinely stunned by just how deeply and widely

bu fikrin gerçekten böylesine

derinden

ve genişçe

the idea resonated.

yayılmasına hayret etmişizdir.

Nonprofits and families and schools and houses of worship

Kâr amacı gütmeyen kuruluşlar, aileler, okullar ve ibadethanelerin hepsi

all joined in with such enthusiasm and creativity.

öylesine hevesle ve yaratıcılıkla el ele verdiler ki

People felt like they were asked to be givers

insanlar, sanki kendilerinden ilk defa veya tamamen farklı bir şekilde

or invited to be givers for the first time,

bağışçı olmaları istendiklerini veya bağışçılığa davet edildiklerini hissetti.

or in a totally new way.

I will always remember the woman who posted,

Hiç unutmam, bir kadın vardı ve şöyle bir gönderi paylaşmıştı:

"I'm not rich,

“Zengin değilim,

I don't have a million dollars,

bir milyon dolarım yok

but I can help change lives on Giving Tuesday."

ama PaylaşmaGünü'nde yaşamları değiştirerek yardımcı olabilirim."

And with the spark that that ignited,

Ve başlattığı bu kıvılcım,

it spread throughout the whole United States

tüm Amerika Birleşik Devletleri'ne

and then throughout the entire world.

ve sonra tüm dünyaya yayıldı.

And now, 11 years later,

Ve şimdi, 11 yıl sonra,

Giving Tuesday is a year-round global generosity movement

PaylaşmaGünü, bütün yıl süren küresel bir cömertlik hareketi oldu ve

made up of thousands of leaders

binlerce liderden

and millions and millions of people

ve milyonlarca insandan oluşmakta.

who are working to transform their communities and their world,

Bu insanlar da topluluklarını ve dünyalarını

one small act at a time.

her seferinde bir küçük hareketle değiştirmekte.

And as a global family,

Ve küresel bir aile olarak,

because that's how we think about ourselves,

kendimizi böyle görüyoruz bu arada,

we look and sound and work and worship

görünüşümüz, sesimiz, çalışmalarımız ve ibadetlerimiz çok farklı olabiliyor.

in very different ways.

But what we share and what keeps us together

Ama aramızda paylaştığımız ve bizi bir arada tutan

and keeps us working, is a dream

ve çalışmamızı sağlayan şey,

radikal cömertlik değerlerine dayanan bir gelecek hayali.

of a future based in the value of radical generosity.

That phrase might sound like it means something big

Bu ifade kulağa büyük,

or extreme or dramatic or newsworthy.

aşırı, dramatik veya haberlik bir şey anlamına geliyormuş gibi gelebilir.

Or kind of scary.

Ya da biraz korkutucu belki de.

But it's actually the opposite.

Ama aslında tam tersi.

The word radical simply means “from the root.”

Radikal kelimesi aslında “kökten” anlamına gelir.

And so we imagine a world

Bu yüzden biz aslında

where generosity is simply at the root of our decisions

cömertliğin, kararlarımızın ve davranışlarımızın kökünde yattığı

bir dünya hayal etmekteyiz.

and our behaviors,

even, and maybe especially, down to our smallest

Bu cömertlik hatta ve belki de gerçekten, en küçük

and most mundane ones.

ve en sıradan davranışlarımızda yatıyor olabilir.

I have essentially been on a decade-long global generosity tour,

Kısacası ben, on yıldır bu küresel turun içindeyim ve

witnessing this principle of radical generosity in action.

bu radikal cömertlilik prensibine eylem halindeyken şahit oldum.

I have been welcomed and hugged and fed in more countries than I can count.

Sayabileceğimden daha fazla ülkede karşılandım, sarıldım ve beslendim.

And from Kenya to Colombia to Canada,

Ve Kenya'da, Kolombiya'da, Kanada'da,

so many more places,

daha birçok yerde,

I have witnessed the hundreds of ways that generosity manifests.

cömertliğin kendini gösterdiği yüzlerce yola şahit oldum.

And what I have learned,

Ve öğrendiklerim,

my understanding of what generosity is

cömertliğin ne olduğu düşüncem

and my appreciation for what it can accomplish,

ve cömertliğin neleri başarabileceğini anlayışım

has expanded 1,000 times over.

bin kat arttı.

I've unlearned a lot of lessons,

Bir sürü dersi aklımdan çıkardım

and I've learned a lot of lessons about generosity.

ve cömertlik hakkında birçok ders öğrendim.

Often when we think about giving, we think about money.

Genellikle bağış yapmayı düşündüğümüzde para aklımıza gelir.

And yes, money is an incredibly important form of giving.

Ve evet, para inanılmaz derecede önemli bir bağış şeklidir.

It is crucial for the health and sustainability of our civil societies.

Sivil toplumlarımızın sağlığı ve sürdürülebilirliği için çok önemlidir.

But thinking about giving only in terms of money

Ama bağış yapmayı sadece para olarak görmek,

is like thinking about love

aşkı sadece pırlanta olarak görmeye benzer.

only in terms of diamonds.

We love what we can measure, we love what we can quantify.

Ölçebildiğimiz şeyleri severiz, tartabildiğimiz şeyleri severiz

But I think what we would love even more

ama bence bunlardan daha çok seveceğimiz şey

is to live in a world of immeasurable abundance,

sonsuz bereketle, dayanışmayla ve empati ile dolu bir dünyada yaşamak olacaktır.

empathy and solidarity.

Generosity builds a bridge between this world that we live in now

Cömertlik, şu anda yaşadığımız dünya ile oradaki arasında bir köprü kurar.

and that one.

And it builds bridges between us at the same time.

Aynı zamanda aramızda da köprüler kurar.

One small act at a time.

Her seferinde bir küçük hareket.

So what do some of those small acts look like?

Peki bu küçük hareketlerden bazıları neye benziyor?

They might look like in Toronto,

Üzerlerinden geçebilecek kişileri neşelendirmek için

where people chalked messages of gratitude and love

insanların Toronto'da şehir kaldırımlarına

on city sidewalks,

just to uplift the spirits of anyone who might walk by.

tebeşirle minnet ve sevgi mesajları çizmesine benzeyebilir.

And then a lot of the people who did walk by picked up the chalk,

Ve hatta oradan geçen insanların çoğu yerdeki tebeşirleri alıp

and they added their own messages.

kendi mesajlarını da eklediler.

This picture happens to be Toronto,

Bu fotoğraf Toronto'dan olsa da,

but this project actually happened in dozens of cities across the country

bu proje ülke ve dünya genelindeki bir sürü şehirde de gerçekleşti.

and across the world.

Or in Nairobi,

Örneğin Nairobi'de

where people painted rocks

insanlar taşları canlı renkler ve ilham verici mesajlarla renklendirdiler

with bright colors and inspirational messages,

and they put them all over the city,

ve onları bütün şehre,

park benches, bus stops,

park banklarına ve otobüs duraklarına

just to bring smiles to the faces of strangers,

sırf hiç görmeyecekleri yabancıların yüzlerini güldürmek için koydular.

smiles that they would never even see.

And turning the Earth’s literal most mundane object into a love letter.

Ve böylece Dünya'nın gerçekten en sıradan cismini bir sevgi mektubuna çevirdiler.

In Jackson, Tennessee, one of our longtime Giving Tuesday leaders, Allison,

Jackson, Tennessee'de, uzun süredir PaylaşmaGünü liderlerimizden olan Allison,

was inspired to combat food insecurity in her community in one small way,

topluluğundaki gıda güvensizliğiyle, küçük bir yöntemle savaşmak istedi

which was building a set of little free pantries.

ve birtakım ücretsiz, küçük kilerler inşa etti.

And she put a message on Facebook asking for help.

Ve Facebook'ta bir mesaj paylaşıp yardım istedi.

People responded and they built an initial six boxes,

İnsanlar yanıt verdi ve ilk başta altı tane kutu inşa ettiler,

which local residents then stocked with food and other supplies.

sonrasında da yerel halk bunları yemek ve çeşitli erzaklarla doldurdu.

All of this done on donated supplies and volunteer time.

Bütün bunlar bağışlanan erzaklar ve gönüllülükle yapıldı.

And that has now turned into over 40 boxes over three different counties,

Ve bu, şimdi, üç farklı ilçede bulunan kırk farklı kutu ile

with a network of hundreds of volunteers keeping it stocked.

bu kutuları sürekli dolduran, yüzlerce gönüllüden oluşan bir ağ oldu.

What these stories have in common,

Bu hikayelerin ortak noktası,

some of them are much more elaborate

her ne kadar bazıları kat be kat ayrıntılı

and some of them are literally just a fleeting moment,

ve bazıları gerçekten uçup giden bir an olsa da

but what they have in common

ortak noktaları

is that each one inspired at least one person who was watching.

her birinin, en azından bunları gören bir kişiye ilham vermiş oluşudur.

Researchers think that

Araştırmacılara göre,

for every act of kindness or good deed a person does

bir kişinin yaptığı her iyilik veya iyi niyetli davranış,

they can affect someone, or many people, three or more degrees removed from them.

üç veya daha fazla derece uzaktaki bir veya bir sürü insanı etkileyebilir.

Imagine that next time you do a small good thing for someone,

Bir dahaki sefere biri için küçük, iyi bir iyilik yaptığınızda

that you might be inspiring people you will never meet

asla tanışmayacağınız insanları da iyilik yapmaya itebileceğinizi hayal edin.

to do good as well.

Your one fleeting moment could be amplified 100 times over.

O uçup giden anınız bin kat daha fazla güçlü olabilir.

But researchers also have found that we tend to drastically underestimate

Ayrıca araştırmacılar, hem kendi hareketlerimizin etkilerini

the effect of our own actions

hem de bağışı alanın vereceği takdiri büyük oranda hafife aldığımızı

and how much they will be appreciated by the recipient,

and that that miscalculation might hold us back

ve bu yanlış hesaplamanın da bizi, diğerleri için daha sıklıkla

from doing nice things for others more often.

iyi şeyler yapmaktan alıkoyabileceğini keşfettiler.

We also think, often, that it's great,

Ayrıca, sıklıkla, bunun harika bir şey olduğunu düşünürüz,

like, let's do more nice things for more people, yes.

tamam, daha fazla insan için daha iyi şeyler yapalım, doğru.

But also, "my life is stressful and hectic and hard,

Ama aynı zamanda deriz ki “hayatım stresli, telaşlı ve zor

and that takes up time that I might not necessarily have."

ve bu da sahip olmadığım zamanı alıyor.”

I find myself in that thought process all the time,

Kendimi her zaman bu düşünce sürecinde buluyorum

and what I remind myself of is that generosity alleviates stress.

ve kendime hatırlattığım şey cömertliğin stresi hafifletmesidir,

It doesn't add to it.

ona katkıda bulunmaz.

People who give are healthier and happier and more hopeful.

Bağış yapan insanlar daha sağlıklı, daha mutlu ve daha umutludur.

Just the act of paying for coffee

Sabahleyin sırada beklerken

for the person behind us in line in the morning

arkadaki kişinin kahvesini ödemek,

measurably enhances our feeling of well-being for the entire day.

tüm gün boyunca hatrı sayılır miktarda esenlik hissiyatımızı arttırır.

This is Sujan.

Bu Sujan.

He is a Nepalese restaurateur in London.

Kendisi Nepalli ve Londra'da bir lokanta işletiyor.

And Sujan has done a world of good in his life.

Ve Sujan, hayatı boyunca bir sürü iyilik yaptı.

But during the pandemic,

Ancak pandemi sırasında,

he started doing what he does best,

yapabildiği en iyi şeyi yapmaya başladı

and he began to cook hot, free meals for overwhelmed hospital workers.

ve yorgun hastane çalışanlarına ücretsiz, sıcak yemekler pişirmeye başladı.

And when he was starting to do that, other people saw, they were inspired,

Ve bunu yapmaya başladığında kendisini diğer insanlar da gördü; ilham aldılar

they asked if they could join and help out.

ve gelip yardım edip edemeyeceklerini sordular.

And soon they were feeding ambulance crews,

Ve kısa bir süre sonra, ambulans ekipleri,

fire crews, charity workers.

itfaiye ekipleri ve gönüllü işçiler için yemek pişirmeye başladı.

And one year after Sujan started cooking these delicious hot, free meals,

Ve bu leziz, sıcak ve ücretsiz yemekleri pişirmeye başladıktan bir yıl sonra Sujan,

he delivered his 100,000th free meal.

100.000'inci ücretsiz yemeğini verdi.

Now, Sujan closes his restaurant every Tuesday,

Şimdi, Sujan restoranını PaylaşmaGünü'nün kutlandığı her salı günü kapatıyor

every Giving Tuesday,

so that he and his army of volunteers can support their community

böylece de kendisi ve kendisinin gönüllüler ordusu,

in whatever way is needed all day long.

topluluklarını gün boyunca ellerinden geldiği şekilde destekliyor.

And finally, this is Chloe.

Ve son olarak, bu Chloe.

And Chloe is 16 now,

Chloe artık 16 yaşında olsa da

but when she was just eight years old,

8 yaşındayken

she would walk to school with her mom

okula annesiyle birlikte yürürdü

and they would pass the same woman without a home every day.

ve her gün aynı evsiz kadının yanından geçerlerdi.

And Chloe

Ve Chloe

asked her mom a lot of questions.

annesine bir sürü soru sorardı.

Starting with "Why doesn't that woman have a home?"

“O kadının neden evi yok?” sorusuyla başlar ve devam ederdi:

But also things like

"What about when she needs to use the bathroom?"

“Ya tuvaleti kullanması gerekirse?”

"What happens when she has her period?"

“Adet dönemindeyken ne yapıyor?”

Chloe was learning to sew at the time,

Chloe, o sıralarda dikmeyi öğreniyordu

so she asked her grandma to help her sew a beautiful tote bag,

bu yüzden büyükannesinden güzel bir el çantası dikmesine yardım etmesini istedi

and they filled it with toiletries and hygienic products and other goodies.

ve onu tuvalet, hijyen ve hediyelik ürünler ile doldurdular.

And they gifted it to that woman.

Ve onu, kadına hediye ettiler.

Not just handed it to her,

Bunu sadece hediye veriyormuş gibi değil, bağlantı ve sohbet kurarak verdiler.

but with connection and with conversation.

And the woman said she couldn't even remember the last time

Ve kadın, en son kimin onun adını sorduğunu bile hatırlamadığını söyledi.

somebody had asked her her name.

Chloe has since made and delivered 5,000 of those bags.

Chloe, o zamandan beri bu çantalardan 5.000 tane yaptı ve teslim etti.

Chloe also DM’d us on Instagram

Chloe ayrıca Instagram'dan bize mesaj atıp

çocuklar için bir PaylaşmaGünü aktivesi olup olmadığını

to ask if we had a Giving Tuesday Kids

and if we didn't, could she start it?

eğer yoksa, "bunu başlatabilir miyim?" diye sordu.

(Laughter)

(Kahkaha)

And of course -- because she's a very entrepreneurial kid --

Ve tabii ki, kendisi çok girişken bir çocuk olduğundan,

And of course the answer was yes.

cevap tabii ki de evetti.

And what can we do to help?

Ve "nasıl yardımcı olabiliriz?" dedik.

And a few years later,

Ve birkaç yıl sonra,

there is a global community of young people

artık gençlerden oluşan küresel bir topluluğumuz var

who have performed hundreds of thousands of acts of service,

ve burada insanlar, yüz binlerce hizmet eylemi yapıyor,

fighting bullying and hunger,

zorbalıkla ve açlıkla mücadele ediyor

and drawing attention to mental health among young people

ve genç insanların akıl sağlığı ile

and the importance of community.

topluluğun önemine dikkat çekiyorlar.

And they're connected to and support each other.

Ayrıca birbirlerine bağlılar ve birbirlerine destek oluyorlar.

So for every Chloe and Allison and Sujan

Yani her Chloe, Allison, Sujan,

and the people with the chalk and the people with the rocks,

tebeşirli insanlar ve taşlı insanlar için dışarıda

there are countless millions more,

yüz milyonlarca daha insan var,

and the algorithms just don't put them at the top of our feeds.

algoritmalar onları her ne kadar Instagram Feed'lerimize koymasa da

But they're there.

onlar halen orada.

And if we pay attention,

Ve eğer dikkat edersek,

then they remind us that ordinary acts of giving

o zaman bize hatırlatırlar ki sıradan bağış hareketleri,

are actually extraordinary.

aslında olağanüstüdürler.

They remind us that generosity is not a burden.

Bize cömertliğin bir yük olmadığını hatırlatırlar.

It's a gift.

Cömertlik bir hediyedir.

And it's an antidote.

Ve ayrıca bir panzehirdir de.

It's an antidote to our fear and our anxiety,

Korkumuza ve endişemize,

to loneliness and isolation,

yalnızlığa ve soyutlanmaya,

to outrage and indignation.

öfkeye ve kızgınlığa karşı bir panzehirdir.

And they remind us that we have this tool

Ve bize hepimizin her gün erişebileceği bir aletimizin olduğunu hatırlatırlar

accessible to every single one of us every day,

which is the power to change someone else's day,

ve bu alet de birinin gününü,

or maybe even life for the better.

hatta belki de hayatını daha iyi hale getirebilir.

And when we use that tool collectively,

Ve bu aleti kitlesel olarak kullandığımızda

we can build a more joyful,

daha neşeli,

more equitable and more peaceful future.

daha adil ve daha barışçıl bir gelecek inşa edebiliriz.

And that does not seem like too radical a thing to imagine.

Ve bu kulağa, hayal edilemeyecek kadar radikal bir şey gibi gelmiyor.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)