Don't Be a Jerk to Your Barista — and Other Thoughts on Frontline Work | Adriann Negreros | TED

Çeviri: Ozay Ozaydin Gözden geçirme: esra kurul

Would it be alright if I told you all about my first kiss?

Hepinize ilk öpücüğümü anlatsam sorun olur mu?

(Cheers)

(Tezahüratlar)

It sounds like it would be, alright.

Olur gibi geliyor, tamam.

So I'm from a small town in the United States,

Birleşik Devletler’in küçük bir kasabasındanım

and I was working at one of the local spots,

ve yerel mekanlardan birinde çalışıyordum,

a job that required me to be in person, a frontline job.

yüz yüze olmamı gerektiren bir iş, bir ön cephe işi.

So I'm there, behind the counter.

Oradaydım, tezgahın arkasındaydım.

The person I really like, they come in.

Gerçekten hoşlandığım bir kişi geldi.

We have a great conversation.

Harika bir sohbetimiz oldu.

And I know this, because it ends with a kiss.

Bunu biliyorum, çünkü bir öpücükle bitiyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Perhaps that kiss that day, though, was the only good thing about the job.

Belki de o günkü öpücük işle ilgili tek iyi şeydi.

The work itself was really, really hard.

İşin kendisi gerçekten çok zordu.

Most frontline work is,

Uber ya da Lyft için şoförlük yapıyorsanız

and you know this if you drive for Uber or Lyft,

ya da Starbucks’ta barista olarak çalışıyorsanız

or if you work as a barista at Starbucks.

bunu bilirsiniz.

Today, I spend all my time

Bugün, tüm zamanımı

working with some of the world's largest companies,

dünyanın en büyük şirketlerinden bazılarıyla,

companies with tens of thousands of frontline workers.

on binlerce ön saf çalışanı olan şirketlerle çalışarak geçiriyorum.

Nearly three billion of us around the world do this work,

Dünya çapında yaklaşık üç milyar insan bu işi yapıyor

and it's my mission to make that job as good as possible.

ve benim görevim bu işi mümkün olduğunca iyi hale getirmek.

Bu işi neden iyileştirmemiz gerektiğini anlamak için

It just doesn't take much research

to realize why we need to improve this job.

çok fazla araştırma yapmaya gerek yok.

80 percent of frontline workers faced some form of incivility in 2023,

Ön saflarda çalışanların %80′i 2023′te bir tür nezaketsizlikle karşılaştı

and that's translated into anger.

ve bu da öfkeye dönüştü.

40 percent of the global adult workforce is mad at work.

Küresel yetişkin işgücünün %40′ı iş yerinde kızgın.

Now, I'm not a psychologist, but I can't imagine it's good

Ben bir psikolog değilim ama yetişkinlerin yarısının

işlerine kızgın olmasının iyi bir şey olduğunu düşünemiyorum.

when half of the adults are angry at their job.

And that number has doubled from before COVID.

Bu sayı COVID öncesine göre iki katına çıktı.

I just don't think this has to be the case.

Durumun böyle olması gerektiğini düşünmüyorum.

I think frontline jobs can be great careers.

Bence ön cephe işleri harika kariyerler olabilir.

Let's talk about how to make that happen.

Bunu nasıl gerçekleştirebileceğimizi konuşalım.

For me, it starts at the top.

Bana göre bu en tepeden başlıyor.

CEOs don't know what the frontline job is like,

CEO’lar ön saflarda çalışmanın nasıl bir şey olduğunu bilmiyorlar

and they have got to figure it out right now.

ve bunu hemen şimdi anlamaları gerekiyor.

I'm not sure if any of you have seen the show "Undercover Boss."

Aranızda “Undercover Boss” dizisini izleyen var mı bilmiyorum.

It was hot, at least in the United States, for a while.

En azından Birleşik Devletler’de bir süre çok popülerdi.

Very simple premise --

Çok basit bir önermesi var --

executives leave their corner office,

Yöneticiler köşe ofislerini terk ediyor,

they spend some time on the front line,

ön cephede biraz zaman geçiriyor

and they're always really, really shocked what they find.

ve buldukları şey karşısında gerçekten şok oluyorlar.

And you might say, "Adriann, of course they're shocked.

Şöyle diyebilirsiniz: “Adriann, tabii ki şok olurlar.

It's reality TV.

Bu reality TV.

It's American reality TV.

Bu Amerikan reality TV’si.

That is the best of the best."

Bu en iyinin de en iyisi.”

(Laughter)

(Gülüşmeler)

"These executives, they went to Harvard Business School, that's HBS.

“Bu yöneticiler, Harvard Business School’a gittiler, yani HBS’ye.

They have big offices.

Büyük ofisleri var.

They know what the job is like."

İşin nasıl bir şey olduğunu biliyorlar.”

You might be shocked to find CEOs spend just six percent of their working hours

CEO’ların çalışma saatlerinin sadece yüzde altısını

ön saflarda geçirdiğini görmek sizi şaşırtabilir.

with the front line.

They spend 70 percent of their time in meetings.

Zamanlarının %70′ini toplantılarda geçiriyorlar.

I just don't believe you can actually understand the job

Yılda sadece birkaç gün geçirdiğiniz bir işi

when you spend just a few days a year seeing it.

gerçekten anlayabileceğinize inanmıyorum.

What I would like to see, instead --

Bunun yerine görmek istediğim şey,

I would like to see a CEO spend 30 days straight --

bir CEO’nun aralıksız 30 gün geçirmesi -

that's just eight percent of the year,

bu yılın sadece yüzde sekizi,

tons of time, still, for your meetings --

yine de toplantılarınız için tonlarca zaman -

30 days straight doing one shift every single day.

30 gün boyunca her gün tek bir vardiya yapması.

And then spend only the money you make from that shift, with no backups.

Sonra sadece o vardiyadan kazandığınız parayı yedekleme yapmadan harcayın.

After this 30 days, ask yourself ...

Bu 30 günden sonra kendinize sorun.

"Can I make it?

“Başarabilir miyim?

Would I want this job to be my kids' career?"

Bu işin çocuklarımın kariyeri olmasını ister miydim?”

Bence bu deneyim sayesinde,

I think, through this experience,

you'll be a lot more attuned to the problems with the job,

işle ilgili sorunlara çok daha fazla uyum sağlayacaksınız

and you'll also, very importantly,

ve ayrıca, çok daha önemlisi,

kendi çalışanlarınızın işi nasıl daha iyi hale getirebilecekleri konusunda

realize your own employees have a lot of good ideas

on how to make the job better.

pek çok iyi fikirleri olduğunu fark edeceksiniz.

And before I talk about those ideas,

Bu fikirlerden bahsetmeden önce,

let's address the elephant in the room for everyone.

herkes için odadaki fili ele alalım.

That's pay.

Bu da ücrettir.

Wages matter.

Ücretler önemlidir.

And it drives me crazy

Fortune 500′deki bazı CEO’ların

that some CEOs in the Fortune 500 are making 70,000 dollars a day,

günde 70.000 dolar kazanması

ve onların bir yılda kazandıklarını

and it would take their own employees 150 years

kendi çalışanlarının 150 yılda kazanması beni deli ediyor.

to make what they make in one year.

There's a word for this, it's pay inequity,

Bunun için bir kelime var, ücret adaletsizliği

and it's wrong, and it frustrates me.

ve bu yanlış ve beni sinirlendiriyor.

And I could talk about this for hours, believe me.

Bu konuda saatlerce konuşabilirim, inanın bana.

Afterwards, let's go talk about it.

Daha sonra bunu konuşalım.

But today, I want to share something from our own research.

Ama bugün, kendi araştırmamızdan bir şey paylaşmak istiyorum.

We've surveyed tens of thousands of frontline workers around the globe.

Dünya çapında on binlerce ön cephe çalışanıyla anket yaptık.

Why do they say they quit their own job?

Neden kendi işlerinden ayrıldıklarını söylüyorlar?

They say it has to do a lot more with emotional needs

Bunun sadece ücretle değil,

duygusal ihtiyaçlarla da ilgili olduğunu söylüyorlar.

than just pay alone.

A really good example is a high desire for some shift flexibility.

Gerçekten iyi bir örnek, vardiya esnekliği için yüksek bir istek.

And when I bring this up with executives, I often hear:

Bu konuyu yöneticilere açtığımda sık sık şunu duyuyorum:

"Shift flexibility for frontline workers?

“Ön saflarda çalışanlar için vardiya esnekliği mi?

That can't happen.

Bu olamaz.

Their job requires them to be in person.

İşleri bizzat orada olmalarını gerektiriyor.

Way too expensive."

Çok pahalı.”

I don't know if that's true.

Bunun doğru olup olmadığını bilmiyorum.

One company I worked with for a very long time,

Çok uzun süre çalıştığım bir şirket,

they did some superdramatic things.

bazı süper dramatik şeyler yaptı.

So, folks, buckle up those seat belts,

Evet, millet, kemerlerinizi bağlayın,

these are some crazy changes that they made.

bunlar yaptıkları bazı çılgın değişiklikler.

Hold on here.

Sıkı tutunun.

So the first thing they did,

Yaptıkları ilk şey,

they gave their workers a ten-minute buffer in the morning

çalışanlarına sabahları çocuklarını zamanında bırakabilmeleri için

so they could drop their kids off on time.

on dakikalık bir tampon süre vermek oldu.

I know. Crazy, right?

Biliyorum. Çılgınca, değil mi?

My mind was blown when this came up as an idea,

Bu bir fikir olarak ortaya çıktığında aklım başımdan gitmişti

but it gets crazier.

ama daha da çılgınca.

The second thing they did,

Yaptıkları ikinci şey,

they got rid of their point system.

puan sisteminden kurtulmak oldu.

Essentially, there's an attendance-policy system

Esasen, hala dünyanın dört bir yanındaki

at most manufacturing plants, still, around the world.

çoğu üretim tesisinde bir devam politikası sistemi var.

If you're late to work or don't show up,

İşe geç kalırsanız ya da işe gitmezseniz,

anaokulunda olduğu gibi isminizin yanında küçük bir onay işareti oluyor.

you get a little check mark by your name, like in kindergarten.

It's public, people can see this.

Bu herkese açık, herkes görebilir.

They said, "Let's get rid of that."

“Bundan kurtulalım” dediler.

Good idea.

İyi fikir.

The last thing they did,

Yaptıkları son şey, ve bu,

and this is, like, the moon-shot idea, like, a next-gen AI sort of thing.

yeni nesil yapay zeka gibi bir şey gibi,

The thing they decided to do ...

Yapmaya karar verdikleri şey ...

they let their workers end their shifts on time.

çalışanlarının vardiyalarını zamanında bitirmelerine izin vermeleriydi.

You work nine to five, you get to leave at five.

Dokuzdan beşe kadar çalışıyorsun, beşte çıkıyorsun.

It's crazy stuff.

Çılgınca bir şey.

Obviously, I'm kidding. Like, this is clearly a joke.

Açıkçası, şaka yapıyorum. Bu açıkça bir şaka.

But these small changes, very few companies are doing that,

Ancak bu küçük değişiklikleri çok az şirket yapıyor

and the results speak for themselves.

ve sonuçlar da ortada.

At some of these plants, turnover is down 50 percent.

Bu fabrikaların bazılarında iş devinimi yüzde 50 azaldı.

There's a 40 percent reduction in overtime hours,

Fazla mesai saatlerinde %40 azalma var

and there's actually more perfect attendance than ever.

ve aslında her zamankinden daha fazla mükemmel katılım var.

Another company we worked with for a long time,

Uzun süredir birlikte çalıştığımız bir başka şirkete geldiğimizde

we come in and we see people are getting hurt a lot.

insanların çok fazla yaralandığını görüyoruz.

Like, physically injured on the job.

İş sırasında fiziksel olarak yaralanıyorlardı.

And we quickly realize

Çalışanlara verilen

the personal protective gear that's issued to the employees,

kişisel koruyucu donanımın

sadece tek bir vücut tipi için üretildiğini fark ettik.

it's made for only one body type.

You can probably guess what body type.

Hangi vücut tipi olduğunu tahmin edebilirsiniz.

It's the white male body type.

Beyaz erkek vücut tipi.

And we say, "That's not very smart,

Biz de “Bu pek akıllıca değil,

o halde birden fazla vücut tipine uyan güvenlik donanımları alalım” dedik.

so let's get safety gear that fits multiple body types."

And that, along with a couple other very small changes,

Bu ve diğer birkaç küçük değişiklikle birlikte

safety incidents were down 40 percent.

kaza vakaları yüzde 40 azaldı.

And when I bring these examples to executives,

Bu örnekleri yöneticilere sunduğumda genellikle şöyle diyorlar:

they often say, "That makes a ton of sense.

“Bu çok mantıklı.

I'm very compelled by this.

Bu beni çok etkiledi.

But isn't this turning into a 'If You Give a Mouse a Cookie' situation?"

Ama bu bir ‘Fareye Kurabiye Verirsen’ durumuna dönüşmüyor mu?”

And I would say, one, like,

Ben de derim ki,

CEO, great reference, incredible children's book.

CEO, harika bir referans, inanılmaz bir çocuk kitabı.

Go back and read it, if you haven't read it recently.

Eğer yakın zamanda okumadıysanız geri dönüp okuyun.

And two, and very importantly,

İkincisi ve en önemlisi,

yes, it is turning into that situation.

evet, bu duruma dönüşüyor.

You can give your employees the full cookie.

Çalışanlarınıza tam kurabiye verebilirsiniz.

I've talked to hundreds, thousands of workers

Son birkaç yıldır yüzlerce,

over the last couple of years.

binlerce çalışanla konuştum.

And what do the workers say themselves that they need to be successful?

Peki çalışanlar başarılı olmak için neye ihtiyaç duyduklarını söylüyorlar?

They say they need a clean bathroom.

Temiz bir tuvalete ihtiyaçları olduğunu söylüyorlar.

They need safety gear that fits.

Üzerlerine tam gelen güvenlik ekipmanına ihtiyaçları var.

They need a little time to eat lunch.

Öğle yemeği yemelik zamana ihtiyaçları var.

And they need a living wage.

Geçinebilecekleri bir ücrete ihtiyaçları var.

And when I talk to executives, I often hear,

Yöneticilerle konuştuğumda sık sık şunu duyuyorum:

"Well, we can give A, but we can't give B.

“A’yı verebiliriz ama B’yi veremeyiz.

If we give B, our business is going to implode."

B’yi verirsek işimiz çöker.”

Özür dilerim, eğer çalışanlarınıza temiz bir banyo

I'm sorry, if your business is going to implode

because you provide workers, I don't know, a clean bathroom and a living wage,

ve geçinebilecekleri bir ücret sağladığınız için işiniz batacaksa,

iş modelinizi tekrar gözden geçirmenin zamanı gelmiş demektir.

it's time to look at your business model again.

And ...

Ve ...

(Cheers)

(Alkışlar)

Yeah.

Evet.

(Cheers and applause)

(Alkışlar ve tezahürat)

And I'm not saying this to ding CEOs or companies,

Bunu CEO’ları ya da şirketleri yermek için söylemiyorum,

I'm saying this because I have worked with organizations

bunu söylüyorum çünkü iş modellerini değiştirmek için

to change their business model.

kuruluşlarla çalıştım.

It is very possible.

Bu çok mümkün.

And when you make these changes, what actually happens ...

Bu değişiklikleri yaptığınızda, aslında olan şey ...

it pays for itself.

kendini amorti etmesi.

It pays for itself in less overtime,

Daha az fazla mesai,

daha az işten ayrılma,

less turnover

daha mutlu ve daha bağlı çalışanlar olarak kendini amorti ediyor.

and happier and much more engaged employees.

And that's good for your people, CEO,

Bu çalışanlarınız için iyi bir şey CEO,

that's also very good for your business.

işiniz için de çok iyi bir şey.

Benim için çok önemli olan başka bir şey daha var.

There's another thing that matters to me a lot.

I hope it matters to all of you as well.

Umarım hepiniz için de önemlidir.

It's how we treat each other.

Birbirimize nasıl davrandığımız.

Now I'm not saying you have to wander the world

Şimdi size dünyanın en iyi iyimser insanı Ted Lasso’nun

as your own version of the world's best optimist, Ted Lasso.

kendi versiyonunuz olarak dünyayı dolaşmanız gerektiğini söylemiyorum.

You can do that, that would be great.

Bunu yapabilirsiniz, bu harika olur.

More Teds in the world, net positive for the world.

Dünyada daha fazla Ted, dünya için net pozitif.

You're allowed to be mad if a brand provides you a bad experience.

Bir marka size kötü bir deneyim yaşatırsa kızmaya hakkınız var.

That is OK.

Bunda bir sorun yok.

But before you get mad at the worker in front of you,

Ancak karşınızdaki çalışana kızmadan önce

kendinize şunu sormanızı istiyorum:

I want you to ask yourself,

why did this breakdown in experience happen?

Bu deneyimdeki bozulma neden oldu?

Because I think these experiences,

Çünkü bence bu deneyimler,

bir çalışanın üstlerinin kararlarından dolayı kötüye gidiyor.

they go bad from decisions way above a worker's pay grade.

Let me talk a little bit

Biraz da çalışanların

about how workers themselves are mandated to treat all of us

hepimize müşteri gibi davranmakla

nasıl yükümlü olduklarından bahsedeyim.

as customers.

There are these handbooks workers are given on day one,

Çalışanlara ilk gün verilen el kitapçıkları var

and they are filled with rules that employees must follow

ve bunlar çalışanların bize iyi müşteri hizmeti sunmaları için

to provide us good customer service.

uymaları gereken kurallarla dolu.

Let me give you some examples.

Size bazı örnekler vereyim.

At some fast-food chains,

Bazı fast-food zincirlerinde çalışanlara,

employees are told if they see somebody sitting by themselves

on dakika kadar

tek başına oturan birini gördüklerinde

for ten minutes or so,

to go check on them.

gidip kontrol etmeleri söylenir.

Bazı perakende mağazalarında,

At some retail stores,

you must solemnly -- this is written down --

birisi size on adım yaklaşırsa, göz teması kuracağınıza,

solemnly swear, if someone comes within ten feet of you,

onlara gülümseyeceğinize ve herhangi bir konuda

you'll make eye contact,

yardımcı olup olamayacağınızı soracağınıza dair

you'll smile at them,

ciddi bir şekilde

you'll ask if you can help with anything.

yemin etmelisiniz - bu yazılıdır -.

[One of] my favorite rules I've seen recently,

Son zamanlarda gördüğüm en sevdiğim kurallardan biri,

some airlines, they mandate how to treat your dog

bazı havayollarının, uçakta bir müşteri olarak

köpeğinize nasıl davranmanız gerektiğini zorunlu kılması.

as a customer on a plane.

And this includes all types of dogs --

Bu, büyük, küçük, havlayan,

big, small, barking, anxious.

endişeli her tür köpeği kapsıyor.

There are rules the flight attendants must follow.

Uçuş görevlilerinin uyması gereken kurallar var.

I've seen this stuff, I've asked workers about it.

Bunları gördüm, çalışanlara sordum.

I asked about it on Reddit a couple of weeks ago,

Birkaç hafta önce Reddit’te sordum

and on Reddit, the front line comes out in full force,

ve Reddit’te ön cephe tam güçle ortaya çıkıyor,

so go have a look after this.

bu yüzden bundan sonra bir göz atın.

The point is,

Mesele şu ki,

somebody took the time to write down these rules,

birileri bu kuralları yazmak için zaman ayırdı

and mandated the employees follow them.

ve çalışanların bunlara uymasını zorunlu kıldı.

We also can follow a set of rules

Biz de “İnsanlığın El Kitabı” olarak

in what I will call the "Handbook of Humanity."

adlandıracağım bir dizi kurala uyabiliriz.

And I know we can follow these rules.

Bu kurallara uyabileceğimizi biliyorum.

Let me tell you why.

Size nedenini söyleyeyim.

There's this restaurant called the Restaurant of Mistaken Orders.

Yanlış Siparişler Restoranı diye bir restoran var.

I'm not sure if you've heard of it.

Duyup duymadığınızdan emin değilim.

It's based in Tokyo, Japan.

Tokyo, Japonya’da bulunuyor.

Almost all the employees there have dementia.

Oradaki çalışanların neredeyse tamamı demans hastası.

It's a really interesting idea

Önümüzdeki birkaç yıl içinde her beş kişiden birinin

in a country where one in five or so people

demanstan etkileneceği bir ülkede

will be affected by dementia in the next couple of years.

bu gerçekten ilginç bir fikir.

The restaurant is trying to raise awareness,

Restoran farkındalık yaratmaya çalışıyor

and I might be leading the witness just a little bit here.

ve ben burada tanığı biraz yönlendiriyor olabilirim.

At the Restaurant of Mistaken Orders,

Yanlış Siparişler Restoranı’nda

40 percent of the orders are delivered incorrectly.

siparişlerin %40′ı yanlış teslim ediliyor.

You get the wrong food.

Yanlış yemek alıyorsunuz.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

99 percent of people have a really good experience at this restaurant.

İnsanların %99′u bu restoranda gerçekten iyi bir deneyim yaşıyor.

The other one percent filled out the survey wrong.

Diğer yüzde bir ise anketi yanlış dolduruyor.

You know, the thing is,

“Adriann, belli ki

you might say, "Adriann, obviously, the Restaurant of Mistaken Orders,

Yanlış Siparişler Restoranı, insanlar kuralları biliyor,

people know the rules, they know what to expect."

ne bekleyeceklerini biliyorlar” diyebilirsiniz.

Yeah, that's true. And you know what?

Evet, bu doğru ve ne var biliyor musun?

The rules in the Handbook of Humanity are also written down,

İnsanlığın El Kitabı’ndaki kurallar da yazılıdır,

they're very clear for everyone to follow.

herkesin uyması için çok açıktır.

Rule number one --

Bir numaralı kural -

if I have to spell it out for everyone -- and I will, don't worry,

eğer herkes için hecelemem gerekirse - ve heceleyeceğim, merak etmeyin,

I'm not going to leave you hanging --

sizi bekletmeyeceğim -

Number one:

Bir numara:

don't be a jerk.

pislik olmayın.

Don't be a jerk when your specialty latte takes a bit too long to brew,

Özel lattenizin demlenmesi biraz uzun sürdüğünde

and don't be a jerk when your flight is delayed

ve uçağınız rötar yaptığında ve kapı görevlisi size

and the gate agent has to tell you, "Because of the thunderstorm" ...

“Fırtına yüzünden...” demek zorunda kaldığında hıyarlık yapmayın.

No, gate agents cannot control the weather, contrary to popular belief.

Hayır, kapı görevlileri sanılanın aksine hava durumunu kontrol edemez.

Don't be a jerk, and be a good human.

Pislik olmayın ve iyi bir insan olun.

The Handbook of Humanity holds in all of these situations.

İnsanlığın El Kitabı tüm bu durumlarda geçerlidir.

There's one more group of people I want to talk to you [about] today,

Sözlerime son vermeden önce bugün sizinle [hakkında]

konuşmak istediğim bir grup insan daha var.

before I end my time.

What is my advice for the three billion of us

Ön saflarda çalışan üç milyar insanımıza

that do frontline work?

tavsiyem nedir?

What can frontline workers themselves do to make their experience better?

Ön saflarda çalışanlar deneyimlerini iyileştirmek için ne yapabilirler?

I've honestly thought about this for a very long time.

Dürüst olmak gerekirse bunu çok uzun zamandır düşünüyorum.

And I don't think frontline workers need to do anything.

Bir şey yapmalarına gerek olduğunu düşünmüyorum.

All I have to say to the three billion frontline workers that show up every day,

Her gün, COVID’den önce, COVID sırasında ve hatta bugün de dahil olmak üzere,

in person, and that includes before COVID,

bizzat gelen üç milyar ön saf çalışanına

during COVID and even today.

söyleyeceğim tek şey bu.

All I have to say,

Söylemem gereken

and all the CEOs of these companies should be saying,

ve bu şirketlerin CEO’larının söylemesi gereken tek şey

is a massive, massive "thank you."

kocaman bir “teşekkür”.

(Cheers and applause)

(Alkışlar ve tezahüratlar)

You should not have to ask for basic human decency,

Temel insani değerleri,

rahat çalışma koşullarını

comfortable working conditions

ve geçiminizi sağlayacak bir ücreti istemek zorunda kalmamalısınız.

and a living wage.

And you should expect all of us, as leaders of companies,

Şirketlerin liderleri olarak hepimizden,

etkileşimde bulunduğunuz müşteriler olarak hepimizden,

all of us as customers you interact with,

sadece temel insanlar olarak hepimizden...

all of us just as basic humans ...

daha iyisini yapmamızı beklemelisiniz.

to do better.

And I am so confident we can do better.

Ben daha iyisini yapabileceğimizden çok eminim.

Let's do better.

Hadi daha iyisini yapalım.

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.

(Cheers and applause)

(Alkışlar ve tezahüratlar)