How Global Virtual Communities Can Help Kids Achieve Their Dreams | Matthew Garcia | TED

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Myo Aung

I'm a Latinx son of immigrants from a small Texas border town.

ကျွန်တော် တက္ကဆပ်နယ်ခြားမြို့ကရွှေ့ပြောင်း နေထိုင်သူတွေရဲ့ လက်တင်နွယ် သားတစ်ယောက်ပါ။

Growing up, I didn’t have access to classical music,

ကြီးပြင်းလာတော့ ဂန္တဝင်ဂီတဆီ ဝင်ခွင့်မရခဲ့ဘဲ

and I had never been to the symphony.

သံစုံဝိုင်းကို တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးဘူး။

But I always knew that I wanted to play a string instrument.

ဒါပေမဲ့ ကြိုးတပ်တူရိယာ တီးချင်တာတော့ အမြဲသိတယ်။

So in sixth grade,

ဒါကြောင့် ဆဋ္ဌမတန်းမှာ

we got the opportunity to pick our instruments for orchestra class.

သံစုံတီးဝိုင်းသင်တန်းအတွက် တူရိယာတွေကို ရွေးချယ်ခွင့်ရခဲ့ပါတယ်။

I took one look at the viola and said, "Great, that'll work."

တယောလတ်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး “ကောင်းပြီ၊ ဒါက အလုပ်ဖြစ်မယ်“ပေါ့။

And as I began to play the instrument, I immediately fell in love with it.

တူရိယာကို စတင်တီးခတ်ရင်းနဲ့ ချက်ချင်းဆိုသလို သဘောကျသွားတယ်။

Even though my middle school orchestra director

အလယ်တန်းကျောင်း သံစုံတီးဝိုင်း ဒါရိုက်တာက

was a fabulous bass teacher,

အံ့သြဖွယ် ဘေ့စ် ဆရာမဆိုတာတောင်

she could only teach me so much on the viola.

သူက တယောလတ်ပဲ ကျွန်တော့ကို အများကြီးသင်ပေးတယ်။

And because there weren't any viola teachers in my town,

မြို့မှာ တယောလတ် ဆရာတစ်ယောက်မှမရှိလို့

to be able to play the things that I heard in my head,

ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲမှာ ကြားခဲ့ရတာတွေကို တီးနိုင်ဖို့

I turned to a teacher who seemed to know everything:

အရာအားလုံးကို သိပုံရတဲ့ ဆရာတစ်ယောက်ဆီ လှည့်လိုက်တယ်။

YouTube.

YouTube ပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

By watching countless hours of YouTube videos

Beethoven ကနေ Star Wars က ဂီတ တေးစုအထိ

of the great virtuosos performing everything from Beethoven

အားလုံးကို ဖျော်ဖြေနေတဲ့ ဒိတ်ဒိတ်ကြဲ ပါရမီရှင်တွေရဲ့

to the musical suite from "Star Wars,"

YouTube ဗီဒီယိုတွေကို နာရီပေါင်းများစွာ ကြည့်ရင်း

I tried to mimic their techniques

သူတို့ရဲ့ နည်းပညာတွေကို အတုယူပြီး

and incorporate them into my own playing.

ကိုယ်ပိုင်တီးကွက်မှာ ထည့်သွင်းဖို့ ကြိုးစားခဲ့တယ်။

With a few difficult years of practice, a lot of blood, sweat and tears

ခက်ခဲတဲ့ နှစ်အနည်းငယ်ကြာ လေ့ကျင့်မှုတွေ၊ သွေး၊ ချွေးနဲ့ မျက်ရည်တွေ အများကြီးနဲ့

and the endless support of an entire community of people

ကျွန်တော့ကို တကယ် အောင်မြင်စေချင်တဲ့ လူတွေရဲ့ အဆုံးမသတ်နိုင်တဲ့

who really, really wanted me to succeed,

ပံ့ပိုးကူညီမှုတွေနဲ့ Carnegie Hall လို

I began to play in places that I'd never even dreamed of,

ကျွန်တော် အိပ်မက်တောင် မမက်ဖူးတဲ့

like Carnegie Hall,

နေရာတွေမှာ တီးခတ်ပြီး

and bring my music to audiences across four different continents.

ကျွန်တော့ဂီတကို မတူတဲ့ တိုက်ကြီးလေးတိုက်က ပရိသတ်တွေဆီ ယူဆောင်ခဲ့တယ်။

It had been one of the most difficult learning experiences of my life,

ဒါက ကျွန်တော့ ဘဝရဲ့ အခက်ခဲဆုံး သင်ယူမှု အတွေ့အကြုံတွေထဲက တစ်ခုပါ။

but one that proved an important point:

ဒါပေမဲ့ အရေးကြီးတဲ့ အချက်ကို သက်သေပြတဲ့ တစ်ချက်က

anyone from anywhere can do incredible things,

ရှင်သန်ဖို့ လိုအပ်တဲ့ အသိပညာ၊ အရင်းအမြစ်တွေနဲ့ ချိတ်ဆက်မိရင်

if you connect them with the knowledge and resources that they need to thrive.

နေရာတိုင်းက လူတိုင်းဟာ မယုံနိုင်စရာ သောအရာတွေကို လုပ်ဆောင်နိုင်တာပါ။

On my travels, I became friends with the elite young musicians

ခရီးတွေမှာ အရင်းအမြစ် အကုန်လုံးရှိပုံရတဲ့ လက်ရွေးစင်

who seemed to have all the resources.

လူငယ်ဂီတသမားတွေနဲ့ မိတ်ဆွေတွေဖြစ်သွားတယ်။

Because they lived next to musical capitals

နယူးယောက်၊ ချီကာဂို သို့မဟုတ် LA လို

like New York, Chicago or LA,

ဂီတမြို့တော်တွေအနီးမှာ နေထိုင်ကြတာကြောင့်

they studied at places like Juilliard on the weekends.

ပိတ်ရက်တွေမှာ Juilliard လို နေရာတွေမှာ သူတို့ သင်ယူကြတယ်။

They watched their teachers perform at major symphony orchestras.

သံစုံဝိုင်းကြီးတွေမှာ ဆရာတွေ ဖျော်ဖြေတာကို သူတို့ ကြည့်ခဲ့တယ်။

They had access to almost every musical opportunity that you can imagine

သူတို့ဟာ မိခင် အသိုင်းအဝိုင်းမှာ စိတ်ကူးကြည့်နိုင်တဲ့ ဂီတ

right in their home communities.

အခွင့်အရေးတိုင်းနီးပါးကို ရယူနိုင်ခဲ့တယ်။

And even though I was proud of the hard work that I'd done

သူတို့ အဆင့်ကိုရောက်အောင် ကျွန်တော် ကြိုးစားခဲ့တာအတွက်

to get to their level,

ကျွန်တော် ဂုဏ်ယူမိပေမဲ့

I hated always feeling behind

တစ်ဦးချင်း သင်ခန်းစာတွေကို တစ်ခါမှ

because I never had access to private lessons.

မတက်ဖူးတော့ အမြဲ နောက်ကျနေတဲ့ ခံစားချက်ကို မုန်းတီးခဲ့တယ်။

So you can imagine how excited I was

ဒါကြောင့် ကမ္ဘာ့အကောင်းဆုံး တယောသမားတစ်ယောက်နဲ့

when I had the opportunity to take my first professional private lesson

ပထမဆုံး ပညာရှင်ဆန်တဲ့ တစ်ဦးချင်း သင်ခန်းစာကို သင်ယူခွင့်ရတဲ့အခါ

with one of the best violists in the world.

ဘယ်လောက်စိတ်လှုပ်ရှား မလဲဆိုတာတွေးကြည့်နိုင်တယ်။

I just knew he'd be so excited about how much progress I'd made on my own

ကျွန်တော် တိုးတက်မှု ဘယ်လောက်ရှိ ပြီဆိုတာကို သူ သိပ်စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီး

and encourage me to become a professional musician.

ပညာရှင် ဂီတသမား ဖြစ်လာအောင် တွန်းအားပေးမှာကို ကျွန်တော် သိတယ်။

So it came as such a surprise when he told me to quit.

ဒါကြောင့် သူ ကျွန်တော့ကို ထွက်ဖို့ ပြောတဲ့အခါ အံ့ဩစရာဖြစ်လာတယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

He said kids like me who didn't start playing at an early age,

ငယ်ရွယ်စဉ်မှာ စတင် မတီးခဲ့တဲ့၊ ကိုယ်ပိုင် ဆရာတွေနဲ့ အကောင်းဆုံး

who didn't have access to private teachers and the best resources,

အရင်းအမြစ်တွေ မရှိတဲ့၊ ဂန္တဝင် ဂီတနယ်ပယ်

who didn't really understand

လည်ပတ်နေပုံကို တကယ်နားမလည်တဲ့

how the classical music industry really operated,

ကျွန်တော့်လို ကလေးတွေဟာ

generally could not make it as professional musicians.

ယေဘုယျအနေနဲ့ ပညာရှင် ဂီတသမားတွေ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ သူ ပြောတယ်။

Now, classical music is incredibly competitive

ဂန္တဝင်ဂီတက မယုံနိုင်အောင် ပြိုင်ဆိုင်မှုရှိပြီး

and sometimes people with all the resources don't even make it.

တစ်ခါတစ်ရံ အရင်းအမြစ်အားလုံး ရှိသူတွေတောင် မအောင်မြင်ကြဘူး။

So I'm sure he thought he was doing me a favor,

သူ ကျွန်တော့ကို မျက်နှာသာပေး တယ်လို့ ထင်ခဲ့တယ်၊

and maybe he was, but I was shocked.

ဟုတ်လောက်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် လန့်သွားတယ်။

It hurt.

နာကျင်ခဲ့တယ်။

But I didn’t want to disrespect him, so I smiled, said, “OK,” and left.

ဒါပေမဲ့ သူ့ကို မရိုမသေ မလုပ်ချင်တော့ ပြုံးကာ “ကောင်းပြီ” လို့ပြောကာ ထွက်ခဲ့တယ်။

I was a 15-year-old who loved playing the viola more than anything,

ကျွန်တော်က ၁၅ နှစ်အရွယ်၊ တခြားဟာတွေထက် တယောလတ် ထိုးတာကို ဝါသနာပါပေမဲ့

but in that moment I seriously considered putting my instrument away forever.

အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော့် တူရိယာကို ထာဝရ ချောင်ထိုးထားဖို့ အလေးအနက် စဉ်းစားခဲ့တယ်။

Now I'm 21 years old

အခု ကျွန်တော် ၂၁ နှစ်ရှိပါပြီ၊

and I couldn't be more grateful to have experienced that moment of discouragement

အခုလို စိတ်ဓာတ်ကျခဲ့ရတဲ့ အခိုက်အတန့်တွေကို တွေ့ကြုံခဲ့ရတာကို ကျေးဇူးတင်တာက

because it opened my eyes to the fact

အဓိကမြို့ကြီးတွေရဲ့အပြင်မှာ

that for 13 million children in the United States

နေထိုင်တဲ့၊ လက်တွေ့ မဖြစ်လောက်အောင် ပိုခက်ခဲတဲ့

who live outside of major US cities,

ဂန္ထဝင်ဂီတ၊ ဘဲလေး၊ အနုပညာ၊

pursuing a career in something like classical music, ballet, art,

သုတေသန သို့မဟုတ် အခြားသမိုင်းကြောင်း အရ သီးသန့်နယ်ပယ်တွေလို တစ်ခုခုကို

research or many other historically exclusive fields

အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအဖြစ်အဖြစ် လိုက်စားနေတဲ့ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုက

is incredibly more difficult, if not practically impossible.

ကလေးငယ် ၁၃ သန်းအတွက် ကျွန်တော့ကို မျက်စိဖွင့်ပေးလို့ပါ။

In classical music, for example,

ဥပမာ၊ ဂန္တဝင်ဂီတမှာ

people of color make up only around 15 percent of America’s orchestras,

အသားအရောင်ရှိသောသူတွေဟာ အမေရိကန် လူဦးရေရဲ့ ၄၂ % နီးပါးကို ကိုယ်စားပြုပေမဲ့

despite representing almost 42 percent of the US population.

အမေရိကန် သံစုံတီးဝိုင်းရဲ့ ၁၅% ခန့်မှာသာ ပါဝင်ကြတယ်။

So in some ways, I don't blame the viola teacher for telling me to quit.

ဒါကြောင့် တချို့နည်းလမ်းတွေမှာ တယောဆရာက ကျွန်တော့ကို ထွက်ခိုင်းတာကို အပြစ်မတင်ဘူး။

Music opportunities tend to cluster around major cities,

ဂီတအခွင့်အလမ်းတွေက မြို့ကြီးတွေမှာ စုဝေးနေတတ်တယ်၊ အထူးသဖြင့် ချို့ငဲ့တဲ့

especially the charities and nonprofits that try to help underserved students.

ကျောင်းသားတွေကို ကူညီဖို့ ကြိုးစားတဲ့ ပရဟိတနဲ့ အကျိုးအမြတ်မယူတဲ့အဖွဲ့တွေပါ။

And I just wasn't around them.

ကျွန်တော်က သူတို့နားမှာ ရှိမနေဘူး။

But people have talent everywhere,

ဒါပေမဲ့ နေရာတိုင်းက လူတွေမှာ ပါရမီရှိပြီး

and everybody deserves a chance

လူတိုင်းမှာ ပါရမီတွေကို တိုးပွားစေပြီး

to grow that talent and share it with the world.

ကမ္ဘာနဲ့ မျှဝေဖို့ အခွင့်အရေးနဲ့ ထိုက်တန်ပါတယ်။

Because when we allow people like me to systemically be prevented

ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ ကျွန်တော့လို လူတွေကို ဒီပြိုင်ဆိုင်မှုရှိတဲ့

from entering into these competitive fields,

နယ်ပယ်ထဲကို ဝင်ရောက်ခြင်းကနေ စနစ်တကျ တားမြစ်ခံရတဲ့အခါ၊

we uphold the elitist and exclusionary systems

ကလေးတော်တော်များများဟာ သူတို့ရဲ့အိပ်မက်တွေကို အကောင်အထည်ဖော်ဖို့

that allow so many children to be told

မထိုက်တန်ဘူးလို့ ပြောတဲ့

that they're not worthy enough to pursue their dreams.

ထူးချွန်ရေးဝါဒီနဲ့ ချန်လှပ်ထားတဲ့ စနစ်ကို အတည် ပြုတာပါ။

I wanted to change that.

ဒါကို ကျွန်တော် ပြောင်းချင်ခဲ့တယ်။

For many years, I had no clue how.

နှစ်ပေါင်းများစွာ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မသိခဲ့ဘူး။

But when the COVID pandemic hit and our entire world went virtual,

ဒါပေမဲ့ COVID ကပ်ရောဂါဖြစ်ပွားပြီး ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးက အသွင်တုဖြစ်သွားတဲ့အခါ

I saw an opportunity to help others learn music online,

ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ်၊ ဘယ်မှာနေနေ ဒါမှမဟုတ် ဘာပဲ တတ်နိုင်ပါစေ

regardless of who they were, where they lived,

အွန်လိုင်းမှာ တခြားသူတွေ တေးဂီတ လေ့လာနိုင်အောင် ကူညီတဲ့

or what they could afford.

အခွင့်အလမ်းကို တွေ့ခဲ့တယ်။

So I texted a few friends I knew from around the country

ဒါနဲ့ နိုင်ငံတဝှမ်းက သိတဲ့ သူငယ်ချင်းတချို့ဆီ စာပို့ပြီး

and put together a founding team.

တည်ထောင်ရေး အဖွဲ့ အတူဖွဲ့လိုက်တယ်။

Together we reached out to 20 other musicians that we knew

စုပေါင်းပြီး ကျွန်တော်တို့ သိတဲ့ အခြားဂီတပညာရှင် ၂၀ ကို ဆက်သွယ်ကာ

and asked each of them to teach a free virtual private lesson a week

ချို့ငဲ့တဲ့ ကျောင်းသားတစ်ယောက်ကို အခမဲ့ အသွင်တု သီးသန့် သင်ခန်းစာကို

to an underserved young student.

တစ်ပတ် အခမဲ့ သင်ကြားပေးဖို့ တောင်းဆိုခဲ့တယ်။

This meant that students like Samuel Igbo,

ဆိုလိုတာက ဖျော်ဖြေပွဲ တယောသမားအဖြစ် အသက်မွေးဖို့

a 14-year-old violinist from a small town in Texas

စိတ်ကူးရှိတဲ့ တက္ကဆပ်ရှိ မြို့ငယ်လေးက အသက် ၁၄ နှစ်အရွယ် တယောသမား

who dreams of pursuing a career as a concert violinist,

Samuel Igbo လို ကျောင်းသားတွေဟာ New England အနုပညာကျောင်းက

could receive personalized musical mentorship from Nikki Naghavi,

ဆုရ တယော ပညာရှင် Nikki Naghavi ဆီက

a prize-winning violinist at the New England Conservatory.

သီးသန့် ဂီတလမ်းညွှန်မှု ခံယူခွင့်ရရှိနိုင်တာပါ။

My idea inspired and connected hundreds of people from all walks of life

ကျွန်တော့ စိတ်ကူးက နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းက Sam လို ဆန္ဒပြင်းပြတဲ့ ဂီတသမားတွေဆီ

to offer their time and expertise to aspiring musicians like Sam

သူတို့ရဲ့အချိန်နဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုတွေကို ကမ်းလှမ်းဖို့ အလွှာစုံက လူရာချီကို

from around the country.

လှုံ့ဆော်၊ချိတ်ဆက်ပေးတယ်။

And now, just two and a half years later,

အခု နှစ်နှစ်ခွဲကြာပြီးနောက်မှာ ဒီစိတ်ကူးလေးက

this little idea has turned into Through the Staff,

ကယ်လီဖိုးနီးယား Fresnoကနေ မြောက်ကာရိုလိုင်းနား

a national nonprofit that has provided almost 600,000 dollars

Wilkesboro အထိ လူငယ် ဂီတသမား ၁၀၀၀ နီးပါးကို

of free virtual private lessons

ဒေါ်လာ ၆၀၀,၀၀၀ နီးပါးကို အခမဲ့ အသွင်တု

to almost 1000 young musicians

တစ်ဦးချင်း သင်ခန်းစာတွေကို ပံ့ပိုးပေးတဲ့

from Fresno, California to Wilkesboro, North Carolina.

နိုင်ငံ့အကျိုးအမြတ်မယူတဲ့ Through the Staff အဖြစ်ပြောင်းသွားတယ်။

I didn't realize it, but I'd accidentally started a virtual nonprofit.

သတိမထားမိပေမဲ့ အသွင်တု အကျိုးအမြတ်မယူတဲ့ အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုကို မတော်တဆ စတင်မိတယ်။

We didn’t just use the internet to deliver our services,

ဝန်ဆောင်မှုတွေကို ပေးဖို့ အင်တာနက်ကို သုံးရုံသာမက

our organization existed on the internet.

အဖွဲ့အစည်းက အင်တာနက်ပေါ်မှာ တည်ရှိနေပါတယ်။

Because our program was run entirely by volunteers

အစီအစဉ်က နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းက စေတနာ့ဝန်ထမ်းတွေနဲ့

from around the country

လုံးလုံး လည်ပတ်နေပေမဲ့

who work together for a common cause,

လူချင်းမဆုံဖူးပေမဲ့ ဘုံရည်ရွယ်ချက်အတွက်

despite never meeting once in person.

အတူတကွ လုပ်ဆောင်တာကြောင့်ပါ။

Because our students and teachers could learn from each other online,

ကျောင်းသားတွေနဲ့ ဆရာတွေဟာ ဘယ်နေရာမှာ ရှိရှိ အွန်လိုင်းကနေ အချင်းချင်း

wherever they were,

သင်ယူနိုင်တာကြောင့်

geographic boundaries no longer mattered.

ပထဝီဝင်နယ်နိမိတ်က အရေးမကြီးတော့ဘူး။

This digital workspace meant virtually no startup or scaling costs.

ဒီဒစ်ဂျစ်တယ် အလုပ်ခွင်က ကနဦး သို့မဟုတ် သတ်မှတ်စရိတ် မရှိသလောက်ကို ဆိုလိုတာပါ။

So we've been able to grow and make incredible changes

ဒါကြောင့် နှစ်နှစ်ခွဲအတွင်း ဘတ်ဂျက် ဒေါ်လာ ၉,၀၀၀ နဲ့ပဲ

with a budget of only 9,000 dollars over two and a half years.

တိုးပွားပြီး မယုံနိုင်လောက်တဲ့ ပြောင်းလဲမှုတွေ လုပ်နိုင်ခဲ့တယ်။

It was only after I began to see this profound potential for impact

အကျိုးသက်ရောက်မှုအတွက် ဒီလေးနက်တဲ့ အလားအလာကို မြင်ပြီးမှသာ

that I realized that virtual organizations

အသွင်တု အဖွဲ့အစည်းတွေက သူတို့ဆီကနေ

can help us better distribute educational resources

အများဆုံး အကျိုးရှိမယ့်သူတွေကို ပညာရေးဆိုင်ရာ အရင်းအမြစ်တွေကို

directly to those who would benefit from them the most.

ပိုကောင်းမွန်စွာ ဖြန့်ဝေပေး နိုင်တယ်ဆိုတာကို သိလိုက်ရတယ်။

And if this worked in classical music,

ဒါက ဂန္ဓဝင် ဂီတမှာ အလုပ်ဖြစ်တယ်ဆိုရင်

I figured it can work in other places, too.

တခြားနေရာတွေမှာလည်း အလုပ်ဖြစ်နိုင်မယ်လို့ထင်ပါတယ်။

This time in academic research.

ဒီတစ်ခါတော့ ပညာရပ်ဆိုင်ရာ သုတေသနပြုချက်ပါ။

When I began to explore biological research

ကောလိပ်ဒုတိယနှစ်မှာ ဇီဝဗေဒ သုတေသနကို

in my second year of college,

စတင်လေ့လာတဲ့အခါ

I remember trying to find a mentor

လမ်းညွှန်ဆရာတစ်ဦးကို ရှာဖွေပြီး

and being discouraged to only see white male researchers.

လူဖြူအမျိုးသား သုတေသီတွေကိုပဲ တွေ့ရပြီး စိတ်ဓာတ်ကျတာ သတိရမိပါတယ်။

Just like in music, this trend is systemic.

ဂီတမှာလိုပဲ ဒီလမ်းကြောင်းက နည်းစနစ်ကျတယ်။

Only 15 percent of all doctoral researchers were Native American,

ပါရဂူသုတေသီအားလုံးရဲ့ ၁၅% ကသာ အမေရိကန် ဇာတိဖွား၊ အာဖရိကန်-အမေရိကန်

African-American or Hispanic.

သို့မဟုတ် စပိန်နွယ်တွေပါ။

I wanted to change that.

ဒါကို ကျွန်တော် ပြောင်းချင်ခဲ့တယ်။

And I knew that the virtual nonprofit model

တီထွင်ပြီးသား အသွင်တု အကျိုးအမြတ်မယူတဲ့

that I had already developed

ပုံစံက ဒီမှာလည်း ခြားနားချက်တစ်ခု

could make a difference here, too.

လုပ်နိုင်တယ်ဆိုတာ သိတယ်။

I could start something that could help generations of future young researchers

အနာဂတ်လူငယ် သုတေသီတွေရဲ့ မျိုးဆက်တွေကို ပညာရေးလောကထဲကို ထိုးဖောက်နိုင်အောင်

break into academia.

ကူညီနိုင်ပေးနိုင်တာ တစ်ခုကို စတင်နိုင်ခဲ့တယ်။

So in 2021, my best friend and I gathered a founding team of 31 college students

၂၀၂၁ ခုနှစ်မှာ ကျွန်တော်နဲ့ ကောလိပ်ကျောင်း သား ၃၁ ရဲ့ တည်ထောင်ရေး အဖွဲ့ကို စုစည်းပြီး

and started another virtual nonprofit called the Pre-College Research Institute.

Pre-College Research Institute ခေါ်တဲ့ နောက်ထပ် အသွင်တု အမြတ်မယူတဲ့အဖွဲကို စတယ်။

Together, we've created four 32-hour virtual research courses

တောင်အာဖရိက Klerksdorp ကနေ အိန္ဒိယ နယူးဒေလီ၊Alpharetta၊ ဂျော်ဂျီယာအထိ

that have taught, trained and inspired 160 high school students of color

ရောင်စုံ အထက်တန်းကျောင်းသား ၁၆၀ ကို သင်ကြား၊ လေ့ကျင့်ပေးပြီး လှုံ့ဆော်ပေးတဲ့

from Klerksdorp, South Africa

၃၂ နာရီကြာ အသွင်တု သုတေသန သင်တန်း

to New Delhi, India,

လေးခုကို အတူတကွ

to Alpharetta, Georgia.

ဖန်တီးထားတာပါ။

If I could break down barriers in access to music and academic research,

ဂီတနဲ့ ပညာရပ်ဆိုင်ရာ သုတေသနပြုမှု ဝင်ခွင့် အတားအဆီးတွေကို ချိုးဖျက်နိုင်ရင်

anyone can do it anywhere.

လူတိုင်း နေရာတိုင်းမှာ ဒါကို လုပ်နိုင်တယ်။

That's exactly what makes virtual nonprofits so powerful.

ဒါက အသွင်တု အကျိုးအမြတ်မယူတာတွေကို အလွန်အားကောင်းစေတယ်။

They transcend geographic boundaries

ဒါတွေက ပထဝီ နယ်နိမိတ်တွေကို ကျော်လွန်ပြီး

and bring opportunities to those

ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် ဘယ်တော့မှ

who would literally never otherwise have them.

မရသူတွေဆီ အခွင့်အလမ်းတွေ ဆောင်ကြဉ်းပေးတယ်။

They're a new way to find and connect the world

ဒါတွေက ကမ္ဘာကို ရှာဖွေပြီး မဖော်ယူရသေးတဲ့ ပါရမီ

to a huge source of untapped talent

ချိတ်ဆက်ဖို့ နည်းလမ်းသစ်တစ်ခုဖြစ်ပြီး

and a necessary step to nurturing the future of these industries.

ဒီလုပ်ငန်းတွေရဲ့အနာဂတ်ကိုပျိုးထောင်ဖို့ လိုအပ်တဲ့ ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းပါ။

This is the future that will not only change the fabric of these institutions,

ဒါက အဖွဲ့အစည်းတွေရဲ့ အစိတ်အပိုင်းကို ပြောင်းလဲစေရုံသာမက

but ensure they survive and prosper for years to come.

နောင်နှစ်တွေအထိ ဒါတွေ ဆက်လက်ရှင်သန်၊ ကြီးပွားစေဖို့ သေချာစေမယ့် အနာဂတ်ပါ။

And as more and more children are connected to the opportunities

ပိုများတဲ့ ကလေးတွေဟာ သူတို့ရဲ့ အိပ်မက်တွေနောက်ကို လိုက်ဖို့ လိုအပ်တဲ့

and knowledge and resources that they need to chase their dreams,

အခွင့်အလမ်းတွေ၊ ဗဟုသုတတွေ၊ အရင်းအမြစ်တွေနဲ့ ချိတ်ဆက်တာကြောင့်

I'm excited to see the people that lead every industry

လုပ်ငန်းတိုင်းကို ဦးဆောင်နေသူတွေက သူတို့ပတ်ဝန်းကျင်က ကမ္ဘာနဲ့

look a lot more like the world around them.

ပိုတူတာကို တွေ့ရတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမိပါတယ်။

I know this transformation can happen,

ဒီလို အသွင်ကူးပြောင်းမှု ဖြစ်လာနိုင်တာက်ု သိပေမဲ့

but I can't do it alone.

ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း မလုပ်နိုင်ပါဘူး။

So if you have an idea or interest

ဒါကြောင့် သမိုင်းကြောင်းအရ လက်လှမ်းမမီတဲ့

for how to make a historically inaccessible field more equitable,

နယ်ပယ်ကို ပိုမျှတအောင်လုပ်နည်း စိတ်ကူး သို့မဟုတ် စိတ်ပါဝင်စားမှု ရှိရင်

grab a few friends,

သူငယ်ချင်းအနည်းငယ်ကို ဆွဲခေါ်ပါ၊

brainstorm a way that you can break down the barriers in your field

နယ်ပယ်က အတားအဆီးတွေကို ချိုးဖျက်ကာ အသွင်တု အကျိုးအမြတ်မယူတဲ့အဖွဲကို

and start a virtual nonprofit.

စတင်နိုင််တဲ့နည်းလမ်းကို တိုင်ပင်ပါ။

You may never meet the majority of the people that you serve,

သင့် လုပ်ဆောင်ပေးတဲ့ လူအများစုကို ဘယ်တော့မှ မတွေ့နိုင်ပေမဲ့

but the effects of your hard work

ကြိုးစားမှုရဲ့ သက်ရောက်မှုတွေက

will touch them in ways that they will never forget.

ဘယ်တော့မှမမေ့နိုင်တဲ့ နည်းလမ်းတွေနဲ့ သူတို့ကို ခံစားမိစေမှာပါ ။

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)