The Difference Between False Empathy and True Support | Chezare A. Warren | TED

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Kanhaiya Verma

Has anybody else been wearing glasses your entire life?

တစ်သက်လုံး မျက်မှန် တပ်ထားရတဲ့သူ တစ်ယောက်ယောက်များ ရှိလား။

OK.

ကောင်းပါပြီ၊

And if not you, perhaps you know someone who has.

ခင်ဗျားတို့ မဟုတ်ရင်၊ တပ်ရတဲ့ တစ်ယောက်ယောက်ကို သိနိုင်လောက်တယ်။

Like, I cannot remember a time when I did not have these things, right?

ကျွန်တော့မှာ ဒီအရာတွေ မရှိခဲ့တဲ့ အချိန်ကို ကျွန်တော် မမှတ်မိနိုင်တာလား။

Exhibit A.

Exhibit A..

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

And then -- ain't he cute?

ဒီနောက် -- သူက ချစ်စရာမကောင်းဘူးလား။

And then I remember turning 25 many moons ago,

ပြီးတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ လပေါင်း ၂၅ လ ပြောင်းသွားတာကို မှတ်မိသေးတယ်၊

and I had this fabulous birthday party being planned, right?

ဒီကြီးကျယ်တဲ့ မွေးနေ့ပါတီကို စီစဉ်ခိုင်းခဲ့တာပါ။ ဟုတ်တယ်နော်။

Chicago, penthouse on a lake.

ချီကာဂို၊ ကန်တစ်ကန်ပေါ်က မိုးပျံတိုက်ခန်း။

It was going to be gorgeous.

ဒါက လှပခမ်းနားခဲ့မှာပါ။

And this is from that photo shoot.

ဒါက ဒီဓာတ်ပုံ ရိုက်ကူးမှုကနေပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

You had to have a photo shoot.

ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့လိုတယ်လေ။

So I ordered these contacts

ဒီတော့ ကျွန်တော် မျက်ကပ်မှန် မှာလိုက်တာက

because, you know, I'm going without glasses,

ကျွန်တော်က မျက်မှန်မပါဘဲ နေနေတာာကြောင့်ပါ။

but the contacts never come.

ဒါပေမဲ့ မျက်ကပ်တွေ လုံးဝရောက်မလာဘူး။

So I show up to the party, no contacts, no glasses.

ဒီတော့ မျက်ကပ်မှန်မပါ၊ မျက်မှန်မပါဘဲ၊ ပါတီကို ရောက်လာတယ်။

I can't see a doggone thing.

ဘာတစ်ခုကိုမှ မမြင်ရဘူး။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

အားထုတ်မှုပေမဲ့၊ သေချာပေါက် မအောင်မြင်တဲ့ အထူးတာဝန်တစ်ခုပါ။

A for effort, but it was definitely a failed mission.

Nonetheless, here I am in my 40s

ဒါပေမဲ့ ဒီမှာ ကျွန်တော်က သက် ၄၀ ကျော်ပါ၊

with my stylish but indispensable Coke bottles,

ကိုယ်တိုင် ဒါမှမဟုတ် ဘယ်သူ့ကိုမှ အန္တရာယ်မရှိအောင်

helping me to see clearly

ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နိုင်အောင် ကူညီပေးတဲ့

so that I'm not a danger to myself or anybody else.

ခေတ်ဆန်ပေမဲ့ မရှိမဖြစ်လိုအပ်တဲ့ ပုလင်းဖင် မျက်မှန်တွေနဲ့ပါ။

Beyond wanting to share a picture of me as an adorable child

ကျွန်တော့်ရဲ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကလေးဘဝပုံကို ဝေမျှချင်တာ ဒါမှမဟုတ်

or reminisce on my youth gone by,

ကုန်လွန်သွားတဲ့ လူငယ်ဘဝကို စားမြုံ့ပြန်တာအပြင်၊

all this talk about seeing reminds me of a very widely known

မြင်တာနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ဒီဟောပြောချက် အားလုံးက လူသိများပေမဲ့ နားလည်မှုလွဲတဲ့

but misunderstood concept: empathy.

အယူအဆကို သတိရစေပါတယ်၊ စာနာမှုပါ။

See, I've been studying empathy for the last 15 years.

လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅ နှစ်လုံးလုံး စာနာမှုကို ကျွန်တော် လေ့လာနေခဲ့တယ်။

And at its core, empathy is how we see plus what we see.

အဓိကကတော့ စာနာမှုက ကျွန်တော်တို့ မြင်တာထက် ပိုမြင်တာပါ။

ကျွန်တော်တို့ မြင်ပုံက ကိုယ်ပိုင် အတွေ့အကြုံမှာ အမြစ်တွယ်နေတယ်။

How we see is rooted in our personal experience.

It's subjective.

ဒါက ဓမ္မဓိဋ္ဌာန်မကျဘူး။

What we see is more objective.

ကျွန်တော်တို့ မြင်တာက ပိုဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျတယ်။

It is a physical observation of a moment, a circumstance,

ဒါက တစ်နည်းနည်းနဲ့ လုပ်ဆောင်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်တဲ့ အခိုက်အတန့်တစ်ခု၊

a condition that invites us to act in some particular way.

အနေအထားတစ်ခု၊ အခြေအနေ တစ်ခုရဲ့ ရုပ်ပိုင်း အကဲခတ်မှုတစ်ခုပါ။

ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနဲ့၊ ကျွန်တော်တို့ မြင်ပုံက

How we see, on the contrary,

is more rooted in our personal beliefs and our value system,

ကိုယ်ပိုင် ယုံကြည်ချက်တွေနဲ့ တန်ဖိုးထား စနစ်၊ ဖြစ်လောက်တာက

and perhaps our technical knowledge,

နည်းပညာဆိုင်ရာ အသိပညာမှာ ပိုအမြစ်တွယ်နေပြီး၊

all of which may vary from person to person.

ဒါတွေအားလုံးက တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ကွဲပြားနိုင်လောက်တယ်။

I've learned over the years

စာနာမှုကို နည်းလမ်း မှန်နဲ့ လုပ်ဖို့

that earnest attempts at doing empathy the right way

ထက်သန်တဲ့ ကြိုးစားမှုတွေက ကျွန်တော်တို့ကို မှားယွင်းတဲ့ နေရာကို

can still land us in the wrong place.

ရောက်နိုင်သေးတာကို နှစ်တွေကြာမှ သိခဲ့ရပါတယ်။

While working on my PhD,

ပါရဂူဘွဲ့ကို လုပ်နေတုန်း

I was a full-time eighth grade math teacher

ကျွန်တော်ဟာ ချီကာဂိုတောင်ဘက်မှာ အချိန်ပြည့်

on the South Side of Chicago.

အဌမတန်း သင်္ချာဆရာဖြစ်ခဲ့တယ်။

So I would teach all day,

ဒီတော့ တစ်နေ့လုံး စာသင်၊

I would go to class and I would study all night.

စာသင်ခန်းသွားပြီး တစ်ညလုံး စာလေ့လာခဲ့တယ်။

Zero out of ten, do not recommend.

ဆယ်ယောက်မှာ တစ်ယောက်မှ အကြံမပေးဘူး။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

I was always tired.

ကျွန်တော် အမြဲ ပင်ပန်းနေခဲ့တယ်။

Anyway, I remember my first semester of graduate school

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ပထမ နှစ်ဝက် ဘွဲ့လွန်ကျောင်းတက်ရင်း Eileen O’Brien ရဲ့

taking a class and reading a paper

“နိုင်ငံရေးဟာ ပုဂ္ဂိုလ်ရေး” ဆိုတဲ့

called "The Political is Personal" by Eileen O'Brien.

စာတမ်းတစ်စောင်ကို ဖတ်နေတာကို မှတ်မိသေးတယ်။

In the paper, O'Brien describes white anti-racists

စာတမ်းမှာ၊ O’Brien က ကူညီဖို့ ရည်ရွယ်တဲ့ အရောင်ရှိသူတွေနဲ့

who have a really difficult time building relationships

ဆက်ဆံရေး တွေ တည်ဆောက်ရာမှာ ခက်ခဲတဲ့ အချိန်တစ်ခုရှိနေတဲ့

with the people of color that they aim to help.

လူမျိုးခွဲခြားမှုဆန့်ကျင်သူတွေကို သရုပ်ဖော်ထားတယ်။

O'Brien insists that white folks and people of color

အမေရိကန် ပြည်ထောင်စုက လူဖြူတွေနဲ့ အသားအရောင်ရှိတဲ့ လူတွေကို

in the United States are separated by this wide perception gap.

ဒီကျယ်ပြန့်တဲ့ အမြင် ကွာဟချက်က ခွဲခြားထား တာလို့O’Brien က အခိုင်အမာ ဆိုတယ်။

So white folks sort of think about racism as ending in 1960s

လူဖြူတွေဟာ ၁၉၆၀ လွန်နှစ်တွေမှာ လူမျိုးခွဲခြားမှု အဆုံးသတ်အဖြစ် ထင်ကြတော့

and therefore see people of color as complaining and overreacting.

အသားအရောင်ရှိတဲ့သူတွေကို ညည်းညူပြီး လွန်လွန်ကဲကဲတုံ့ပြန်တာအဖြစ် မြင်ကြတယ်။

ဒါပေမဲ့ အသားအရောင်ရှိသူတွေက လူမျိုးရေးခွဲခြားမှု ဆက်ရှိတယ်လို့မြင်တယ်။

But people of color see continued racial discrimination.

O'Brien is helping the reader to notice a fundamental divergence in perspective

O’Brien ထုတ်ပြန်ထားတဲ့ ဥပဒေ ပညာရှင် Richard Delgado ဆီကနေ ငှားသုံးရင်း

that she describes as false empathy,

စာနာမှု အမှားလို့ သူ သရုပ်ဖော်တဲ့၊

borrowing from heralded legal scholar Richard Delgado.

အမြင်အရ အခြေခံ ကွဲပြားမှုတစ်ခုကို စာဖတ်သူ သတိပြုမိဖို့ ကူညီနေတာပါ။

Essentially, false empathy is the failure of the empathizer

အခြေခံအနေနဲ့ စာနာမှု အမှားက စာနာဖို့ ရည်ရွယ်တဲ့ တစ်ဦးချင်းတွေနဲ့

to see eye-to-eye with the individual for whom they aim to empathize.

သဘောတူညီဖို့ စာနာသူရဲ့ ပျက်ကွက်မှုပါ။

These white anti-racists really thought of themselves

လူမျိုးခွဲခြားမှုကို ဆန့်ကျင်တဲ့ လူဖြူတွေက တကယ်ထက်

as more empathetic than they really were.

ပိုစာနာတတ်တယ်လို့ သူတို့ကိုယ်သူတို့ယူဆတယ်။

In fact, the people of color they aimed to help

အမှန်တော့ သူတို့ ကူညီဖို့ ရည်ရွယ်ခဲ့တဲ့ အသားအရောင်ရှိသူတွေက

did not receive their benevolence and charity as help at all.

သူတို့ရဲ့ စေတနာနဲ့ အထောက်အပံ့ကို အကူအညီအဖြစ် လုံးဝ မရရှိခဲ့ကြတာပါ။

And in turn, these white anti-racists developed feelings of discontent

လူမျိုးရေး ခွဲခြားမှုကို ဆန့်ကျင်တဲ့ လူဖြူတွေကစာနာမှု အတုရဲ့ သက်သေအဖြစ်

and frustration

O’Brien သရုပ်ဖော်တဲ့

that O'Brien then describes as evidence of their false empathy.

မကျေမနပ်မှုနဲ့ စိတ်ပျက်မှု ခံစားချက်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့တယ်။

Now, I remember reading that paper and thinking

အခု၊ အဲဒီစာတမ်းကို ဖတ်ပြီး ချီကာဂိုမှာ ကျွန်တော် သင်ပေးခဲ့တဲ့

a lot about my white colleagues who I taught with at the time in Chicago.

လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေတွေအကြောင်း အများကြီး တွေးတာကို မှတ်မိသေးတယ်။

According to the National Center for Education Statistics,

National Center for Education Statistics အရ

white folks make up about 80 percent of the teacher workforce,

လူဖြူတွေက ဆရာ လုပ်သား အင်အားရဲ့ ၈၀% ခန့်ရှိပေမဲ့၊

while US student populations become increasingly diverse.

အမေရိကန်ကျောင်းသားဦးရေကတော့ ပိုပြီး ကွဲပြားလာတယ်။

Less than 50 percent of all K-12 students are being identified as white.

၁၂ တန်း ကျောင်းသား အားလုံးရဲ့ ၅၀% အောက်ကို လူဖြူတွေအဖြစ် သတ်မှတ်ခံနေရတယ်။

This really made me wonder if empathy, or perhaps false empathy,

စာနာမှုဖြစ်စေ၊ စာနာမှု အမှားဖြစ်စေ၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေဟာ

could explain why my colleagues had such a difficult time

လူမည်းကျောင်းသားတွေနဲ့ အပြုသဘောဆောင်ပြီး ထိရောက်တဲ့

building positive,

ဆက်ဆံရေးတွေ တည်ဆောက်ဖို့

ဘာကြောင့် ဒီလောက်ခက်လဲဆိုတာကို ဒါက ရှင်းပြပေးနိုင်မလားလို့ သိချင်လာတယ်။

substantive relationships with their Black students.

I watched as Black boys,

ပိုစိတ်ရှည်မှုနဲ့ ပိုဂရုစိုက်မှု လိုအပ်တဲ့ လူမည်း ကောင်လေးတွေဟာ

who needed more patience and more care,

ကင်းကွာပြီး စိတ်မဝင်စားတဲ့ သင်ယူသူတွေအဖြစ်

be mislabeled as disengaged and disinterested learners.

တံဆိပ်မှားကပ်ခံရတာကို ကျွန်တော် စောင့်ကြည့်ခဲ့တယ်။

Now a young person who refuses to take off their headphones,

ကဲ၊ နားကြပ်တွေကို ဖြုတ်ဖို့ ငြင်းတဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်၊

that's what we see.

ဒါက ကျွန်တော်တို့ မြင်ရတာပါ။

Making sense of the reasons why

ဘာကြောင့်ဆိုတာရဲ့ အကြောင်းရင်းတွေကို နားလည်စေတာက

is how we see.

ကျွန်တော်တို့ မြင်ပုံပါ။

စာနာမှုကို လုပ်တာနဲ့ အကောင်းဆုံး ဖော်ပြထာကြောင့်

We need both to drive what we do,

because empathy is best expressed in the doing.

ကျွန်တော်တို့ လုပ်တာကို တွန်းအားပေးဖို့ နှစ်ခုစလုံး လိုအပ်တယ်။

O’Brien လေ့လာမှုထဲက လူဖြူ လူမျိုးခွဲခြားမှုဆန့်ကျင်သူတွေလိုပဲ

Like the white anti-racist in the O'Brien study,

these teachers relationships tended to be fragile at best,

ဒီဆရာတွေရဲ့ ဆက်ဆံရေးတွေက အကောင်းဆုံးမှာ အထိမခံဖြစ်တတ်ကာ၊

and too often nonexistent

အပြုသဘော လူကြီး အပြန်အလှန်ဆက်ဆံမှုတွေ

with a group of kids who desperately needed positive adult interactions.

အလွန်အမင်း လိုအပ်တဲ့ ကလေးအုပ်စု တစ်စုနှဲ မကြာခဏ တကယ်မရှိတာပါ။

Now, I’m talking about education.

ကဲ၊ ကျွန်တော်က ပညာရေးအကြောင်း ပြောနေတာပါ။

But all of us, no matter what your industry,

ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ အားလုံး၊ လုပ်ငန်းက ဘာဖြစ်ဖြစ်၊

on a quest to become a good and kind human being,

ကောင်းမွန်၊ ကြင်နာတတ်တဲ့ လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်လာစေဖို့ ရှာဖွေမှုမှာ

must stop to notice if false empathy is driving our interactions

အခြားလူအမျိုးမျိုးနဲ့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဆက်ဆံမှုကို စာနာမှု အတုက လှုံ့ဆော်ပေးနေလား

with diverse others.

ဆိုတာကို သတိပြုမိဖို့ ရပ်တန့်ရမှာပါ။

OK, so I have to give you a few examples.

ကောင်းပြီ၊ ဒီတော့ ကျွန်တော် နမူနာတချို့ ပေးရမယ်။

False empathy is thinking you know more about other people's problems

စာနာမှု အတုက တခြားသူတွေရဲ့ ပြဿနာတွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး သူတို့ထက် ကိုယ်က ပိုသိတယ်လို့

than they do.

တွေးနေတာပါ။

It’s like meeting somebody from Flint, Michigan and saying,

ဒါက မစ်ရှီဂန်ပြည်နယ်၊ ဖလင့်က လူတစ်ယောက်နဲ့ ဆုံပြီး

"Oh my God, I know what it's like not to have something you need"

“အို ဘုရားသခင်၊ သင် လိုအပ်တာ တစ်ခုခု ရှိဖို့မလိုတာမျိုးကို

when you've never been without clean water.

ကျွန်တော် သိတယ်” လို့ပြောတာမျိုးပါ။

Not having something you need

လိုအပ်တာ မရှိတာက

is not exactly the same thing as not having clean water.

သန့်ရှင်းတဲ့ ရေမရှိတာနဲ့ အတိအကျ မတူဘူး။

False empathy is like putting on your superhero cape.

စာနာမှု အမှားက ခင်ဗျားရဲ့ စူပါဟီးရိုး ဝတ်ရုံကို ဝတ်ဆင်တာနဲ့ တူတယ်။

We see somebody in pain, we rush into action,

နာကျင်မှု ခံစားနေရသူကို တွေ့တယ်၊ အလျင်စလိုလုပ်ဆောင်ကြတယ်။

shrouded in the spectacle of it all,

သူ့ရဲ့ စိတ်ဆင်းရဲမှု ရင်းမြစ်ကို

without ever stopping to query the source of their distress.

မေးမြန်းဖို့ မရပ်တန့်တေ့ ဒါ အားလုံးရဲ့ မြင်ကွင်းကို ဖုံးကွယ်နေတယ်။

I hate to be the bearer of bad news,

သတင်းဆိုး သယ်ဆောင်သူ မဖြစ်ချင်ပေမဲ့၊

but sometimes saving them

တစ်ခါတလေ ကယ်တင်တာက

may be more about you than it is about them.

သူတို့နဲ့ပတ်သက်တာထက် ပိုများနိုင်တယ်။

And false empathy is egotistical.

စာနာမှု အမှားက အတ္တဆန်တယ်။

It is self-centered.

အတ္တ ဗဟိုပြုတာပါ။

I love crab legs.

ကျွန်တော် ကဏန်းခြေထောက် ကြိုက်တယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

Can I just be honest?

ရိုးရိုးသားသား ပြောရမလား။

I love seafood.

ကျွန်တော် ပင်လယ်စာကို နှစ်သက်တယ်။

ဒါပေမဲ့ စာနာမှု အမှားက အကြိုက်ဆုံး စားသောက်ဆိုင်ကိုသွားပြီး

But false empathy is thinking I'm doing a really good thing

အခွံမာရေသတ္တဝါ ဓာတ်မတည့်တဲ့ အဖော်ဆီ ယူသွားဖို့

by going to my favorite restaurant

and getting a pound of juicy crab legs

အရည်ရွမ်းတဲ့ ကဏန်း ခြေထောက် တစ်ပေါင် ဝယ်ရင်း

to take to a partner who has a shellfish allergy.

တကယ့်ကို ကောင်းတာတစ်ခု လုပ်နေတာလို့ တွေးနေတာပါ။

Or buying an expensive gift for a child

ဒါမှမဟုတ် နေ့တာရှည် တစ်ရက်အပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာ

who would much rather have your attention on the couch after a long day.

အာရုံစိုက်ချင်တဲ့ ကလေးတစ်ယောက်အတွက် ဈေးကြီးတဲ့ လက်ဆောင်တစ်ခု ဝယ်တာပါ။

I could go on, but what I'm trying to say

ဆက်ပြောနိုင်ပေမဲ့ ပြောဖို့ ကြိုးစားနေတာက

is that false empathy represents a conflict in perspective,

စာနာမှု အမှားက အမြင်အရ ပဋိပက္ခတစ်ကို ကိုယ်စားပြုပြီး

and an earnest intention at anti-racism

လူမျိုးရေးဆန့်ကျင်ရေးနဲ့ တခြားသူတွေကို ကူညီဖို့

and helping others

ထက်သန်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က

does not guarantee that your action will lead to the intended outcome,

ခင်ဗျားတို့ရဲ့ လုပ်ရပ်က ရည်ရွယ်တဲ့ ရလဒ်ဆီ ဦးတည်မယ်၊ ဒါမှမဟုတ်

or that we will achieve the relationships

အားလုံး ရှင်သန်ဖို့ လိုအပ်တဲ့ ဆက်ဆံရေးတွေကို

that we all need to thrive.

အောင်မြင်စေမယ်ဆိုတာ အာမခံပါတယ်။

I've learned in my research with teachers

စာနာစိတ်ရှိဖို့ ရည်ရွယ်ရင်း နေ့စဉ် မနိးထတဲ့

who demonstrate evidence of empathy with Black boys

လူမည်းကောင်လေးတွေကို စာနာမှု သက်သ ပြသတဲ့

that they don't wake up every day aiming to be empathetic.

ဆရာတွနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကျွန်တော့် သူတေသနမှာ သိရှိခဲ့တယ်။

They try things, they fail, and they make mistakes.

အရာတွေကို သူတို့ စမ်းကြည့်တယ်၊ ၡုံးနိမ့်ပြီး အမှားတွေ လုပ်တယ်။

They exercise humility and they try something else.

နှိမ့်ချမှု လေ့ကျင့်ပြီး တခြားတစ်ခုခုကို စမ်းကြည့်တယ်။

Some researchers might refer to that as perspective taking,

သုတေသီအချို့က ဒါကို ရှုထောင့်ကို နားလည်တာအဖြစ် ရည်ညွှန်းကြမှာပါ၊

which is the ability to spontaneously adopt

ဒါက အခြားသူတွေရဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ

the psychological point of view of others.

အမြင်ကို အလိုအလျောက် ကျင့်သုံးနိုင်စွမ်းပါ။

So we know that perspective taking

ဒီတော့ ရှုထောင့်ကို နားလည်တာက

substantially improves student-teacher relationships.

ဆရာ-ကျောင်းသား ဆက်ဆံ‌ရေးတွေကို သိသိသာသာ တိုးတက်စေတာ သိကြပါတယ်။

That Black boys, who are otherwise cast aside,

တစ်နည်းနည်းနဲ့ ဘေးဖယ်ခံရတဲ့ လူမည်းကောင်လေးတွေဟာ

ရှုထောင့်ကို နားလည်တဲ့ အထောက်အထားရှိတဲ့စာသင်ခန်းတွေမှာ

feel seen and heard in classrooms

where there is evidence of perspective taking,

သူတို့ မြင်ပြီး နားထောင်ပေးတယ်လို့ ခံစားရတာက၊

in part because their teachers take a lot of care

တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း အနေနဲ့ ဆရာတွေက သူတို့ရဲ့ ပြဿနာတွေကို ဆန်းသစ်ပြီး

to develop innovative and proactive solutions to their problems.

ကြိုတင်လုပ်ဆောင်တဲ့ ဖြေရှင်းချက်တွေ ဖွံ့ဖြိုးဖို့ ဂရုစိုက်ကြတာကြောင့်ပါ၊

We know that perspective taking

ရှုထောင့်ကို နားလည်တာက

can reduce instances of exclusionary discipline,

သီးသန့် စည်းမျဉ်း ဖြစ်စဉ်တွေကို လျော့စေနိုင်တာ ကျွန်တော်တို့ သိပါတယ်၊

which is an issue that is particularly salient for Black kids.

ဒါက လူမည်း ကလေးတွေအတွက် အထူးအရေးပါတဲ့ ပြဿနာတစ်ခုပါ။

And we know that empathy training can reduce implicit bias.

စာနာမှု လေ့ကျင့်ပေးတာက သွယ်ဝိုက်တဲ့ ဘက်လိုက်မှုကို လျော့စေနိုင်တာ သိကြပါတယ်။

So imagine for a second

ဒီတော့ ဝမ်းနည်းနေပုံရတဲ့သူတစ်ယောက်ယောက်ကို

you come across someone who appears to be sad

အမှတ်မထင်တွေ့ပြီး ခင်ဗျားက သူ့ကို ထောက်ပံ့ပေးချင်တယ်၊

and you want to offer them some support,

ဒါမှမဟုတ် ခင်ဗျား အကျွမ်းဝင်တဲ့

or you have a friend who approaches you for advice

ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး အကြံဉာဏ်ယူဖို့

on an issue for which you have some familiarity.

ချဉ်းကပ်တဲ့ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ကို ခဏလောက်မြင်ယောင်ကြည့်ပါ။

If you want to avoid false empathy, perhaps you start by stopping.

စာနာမှု အမှားကို ရှောင်ချင်ရင်၊ ရပ်တန့်လိုက်တာနဲ့ အစပြုနိုင်လောက်တယ်။

Stop to observe the moment, right?

အခိုက်အတန့်ကို စောင့်ကြည့်ဖို့ ရပ်တန့်လိုက်ပါ၊ ဟုတ်တယ်နော်။

Empathy requires heightened sensitivity to our ego.

စာနာမှုက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အတ္တကို တုံ့ပြန်တတ်မှု မြှင့်တင်ပေးဖို့လိုတယ်။

We all have an ego.

အားလုံးမှာ အတ္တရှိပါတယ်။

We just don't want that ego over determining how we see.

အတ္တက ကျွန်တော်တို့ မြင်ပုံကို ဆုံးဖြတ်တာကို မလိုချင်ကြပါဘူး။

So we have to learn to decenter ourselves as we listen.

ဒီတေ့ နားထောင်တဲ့အခါ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဗဟိုမပြုတတ်ဖို့ ကျွန်တော်တို့ သင်ယူရမယ်။

Listening is an art.

နားထောင်တာက အတတ်ပညာတစ်ခုပါ။

It's a discipline, but it's also an act of perspective taking.

ဒါက စည်းကမ်းတစ်ခုဆိုပေမဲ့ ရှုထောင့်ကို နားလည်တဲ့ လုပ်ရပ်လည်းဖြစ်တယ်။

We listen so that we can ask meaningful questions,

အဓိပ္ပာယ်ရှိတဲ့မေးခွန်းတွေ မေးနိုင်ဖို့၊ ပြောဆိုမှုမှာ ပါဝင်ကာ

engage in discourse,

နှိမ့်ချမှုကို လေ့ကျင့်တာနဲ့

exercise humility and simply be present.

ရှိနေနိုင်အောင် ကျွန်တော်တို့ နားထောင်တာပါ။

We cannot do empathy without perspective taking.

ရှုထောင့်ကို နားမလည်ဘဲ စာနာစိတ်ကို ကျွန်တော်တို့ မလုပ်နိုင်ဘူး။

And finally, we have to do something.

နောက်ဆုံးတော့ တစ်ခုခုလုပ်ရမယ်။

We have to act.

လုပ်ဆောင်ရမယ်။

But we should not expect that just because we acted

ဒါပေမဲ့ ဒါက အမှန်ဖြစ်မယ်လို့ ကျွန်တော်တို့ လုပ်ခဲ့တာကြာင့်လို့

that it's going to be the right thing.

မမျှော်လင့်သင့်ဘူးလေ။

The feedback we get from that action

ဒီလုပ်ဆောင်မှုကနေ ရရှိတဲ့ တုံ့ပြန်မှုက

should drive our subsequent interactions.

နောက်ဆက်တွဲ ဆက်သွယ်မှုတွေကို လှုံ့ဆော်ပေးသင့်တယ်။

On the journey to understanding and interpretation,

နားလည်မှုနဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကောက်ယူမှု ခရီးစဉ်မှာ

it's a lot like our natural eyes.

ဒါက သဘာဝ မျက်လုံးတွေနဲ့ တော်တော်တူတယ်။

It grows with time.

အချိန်နဲ့တူ ကြီးထွားတယ်။

အသက်ကြီးလာတာနဲ့၊ မျက်လုံးတွေ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲလာတယ်။

As I grow older, my eyes evolve.

That's what we'll call it.

ကျွန်တော်တို့ ခေါ်မှာက ဒါပါ။

They evolve.

ဒါတွေက ဆင့်ကဲပြောင်းလဲတယ်။

And so I have to go, and I have to see the optometrist,

ဒီတော့ ကျွန်တော်သွားရမယ်၊ မျက်စိအထူးကုနဲ့ တွေ့ပြီး

and I sit in front of that contraption

အမြင်အာရုံ ကြည်လင်မှုကို စစ်ဆေးဖို့

as they move the different lenses to check the clarity of my sight.

မှန်ဘီလူးအမျိုးမျိုးကို သူတို့ ရွေ့တုန်းက ကျွန်တော်က ရှေ့မှာထိုင်ရတယ်။

They're doing that because they want to make sure

သူတို့ ဒါကို လုပ်နေတာက ကျွန်တော် ဖြတ်သန်းစဉ်မှာ

that how and what I see helps me to act

ကမ္ဘာကို ပိုကောင်းတဲ့ နေရာတစ်ခုဖြစ်စေမယ့်

in a way that will make the world a better place

နည်းလမ်းတစ်ခုနဲ့ လုပ်ဆောင်ဖို့ ကျွန်တော် မြင်ပုံ၊ မြင်တာက

as I move through it.

ကူညီတာကို သေချာစေချင်လို့ပါ။

Empathy is a lot like that prescription.

စာနာမှုက အဲဒီဆေးညွှန်းနဲ့ တော်တော်ဆင်တူတယ်။

So the next time you want to help,

ဒီတော့ နောက်တစ်ခါ ကူညီချင်တယ်၊

you want to heal,

ကုသပေးချင်တယ်၊

you want to support or simply show up for someone,

ထောက်ပံ့ချင်တယ်၊ ဒါမှမဟုတ် တစ်ယောက်ယောက်အတွက် ရောက်လာချင်တဲ့အခါ၊

try to make sure you're seeing with the right eyes.

မှန်ကန်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ မြင်နေရတာကို သေချာဖို့ ကြိုးစားပါ။

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)