The Difference Between False Empathy and True Support | Chezare A. Warren | TED

Çeviri: Bilal Aytekin Gözden geçirme: Şebnem Altundaş

Has anybody else been wearing glasses your entire life?

Hayatı boyunca gözlük takmış başka kimse var mı?

OK.

Tamamdır.

And if not you, perhaps you know someone who has.

Kendiniz değilse de belki böyle birini tanıyorsunuzdur.

Like, I cannot remember a time when I did not have these things, right?

Gözlük takmadığımı hatırlamıyorum ben, tamam mı?

Exhibit A.

Şekil A.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And then -- ain't he cute?

Ne tatlı, değil mi?

And then I remember turning 25 many moons ago,

Çok zaman önce, 25 yaşına girdiğimde

and I had this fabulous birthday party being planned, right?

çok güzel bir doğum günü partisi hazırlıyorlardı, tamam mı?

Chicago, penthouse on a lake.

Chicago’da, göl kenarında çatı katı.

It was going to be gorgeous.

Muhteşem olacaktı.

And this is from that photo shoot.

Bu o günkü çekimlerden.

(Laughter)

(Kahkahalar)

You had to have a photo shoot.

Çekim olmazsa olmaz.

So I ordered these contacts

Lens sipariş etmişim.

because, you know, I'm going without glasses,

Gözlüksüz gideceğim ya.

but the contacts never come.

Ama lens bir türlü gelmiyor.

So I show up to the party, no contacts, no glasses.

Bu yüzden partiye bir gittim, ne gözlük var ne lens.

I can't see a doggone thing.

Bir halt göremiyorum.

(Laughter)

(Kahkahalar)

A for effort, but it was definitely a failed mission.

Takdire şayan bir çaba ama net bir mağlubiyet.

Nonetheless, here I am in my 40s

Her şeye rağmen, bugün karşınızda,

with my stylish but indispensable Coke bottles,

tarz olduğu kadar vazgeçilmez şişe dibi gözlükleri

helping me to see clearly

kendine ve etrafındakilere zarar vermesini önleyen kırklarında bir adam duruyor.

so that I'm not a danger to myself or anybody else.

Beyond wanting to share a picture of me as an adorable child

Tatlı bir çocukluk resmimi paylaşmak

or reminisce on my youth gone by,

veya uzak gençliğimi hatırlama isteğimin ötesinde,

all this talk about seeing reminds me of a very widely known

tüm bu görme muhabbeti bana çok yaygınca bilinen ama yanlış anlaşılan

but misunderstood concept: empathy.

bir kavramı hatırlatıyor: empati.

See, I've been studying empathy for the last 15 years.

On beş yıldır empati üzerine çalışıyorum.

And at its core, empathy is how we see plus what we see.

Özünde, empati neyi nasıl gördüğümüzdür.

How we see is rooted in our personal experience.

Nasıl gördüğümüz kişisel deneyimlere dayanır, özneldir.

It's subjective.

What we see is more objective.

Ne gördüğümüzse daha objektiftir.

It is a physical observation of a moment, a circumstance,

Bir an, durum veya koşulun bizi

a condition that invites us to act in some particular way.

belirli bir şekilde hareket etmeye davet eden fiziksel gözlemidir.

How we see, on the contrary,

Aksine nasıl gördüğümüzse tamamen kişiden kişiye değişebilecek inançlarımıza,

is more rooted in our personal beliefs and our value system,

and perhaps our technical knowledge,

değer sistemimize, hatta belki de teknik bilgimize dayanır.

all of which may vary from person to person.

I've learned over the years

Yıllar bana en doğru şekilde yapılmaya çalışılan empatinin bile

that earnest attempts at doing empathy the right way

can still land us in the wrong place.

yanlış bitebileceğini gösterdi.

While working on my PhD,

Doktoram esnasında

I was a full-time eighth grade math teacher

Chicago’nun güneyinde tam zamanlı 8. sınıf matematik öğretmeniydim.

on the South Side of Chicago.

So I would teach all day,

Bütün gün ders verir, derslerime girer, gece boyu da ders çalışırdım.

I would go to class and I would study all night.

Zero out of ten, do not recommend.

On üzerinden sıfır, tavsiye etmem.

(Laughter)

(Kahkahalar)

I was always tired.

Daima yorgundum.

Anyway, I remember my first semester of graduate school

Her neyse, doktoramın ilk dönemindeki bir derste

taking a class and reading a paper

Eileen O’Brien’in “Politikse Kişiseldir” makalesini okuduğumu hatırlıyorum.

called "The Political is Personal" by Eileen O'Brien.

In the paper, O'Brien describes white anti-racists

Makale, yardım etmeyi amaçladığı renkli insanlarla

who have a really difficult time building relationships

ilişki kurmakta inanılmaz zorlanan ırkçılık karşıtı beyazları anlatıyor.

with the people of color that they aim to help.

O'Brien insists that white folks and people of color

O’Brien, “algıdaki bu büyük farkın

in the United States are separated by this wide perception gap.

ABD’de beyazlarla renklileri ayırdığı” konusunda ısrar ediyor.

So white folks sort of think about racism as ending in 1960s

“Beyazlar ırkçılığın altmışlarda sona erdiğini düşünerek

and therefore see people of color as complaining and overreacting.

renkli insanların mızmızlandığını ve aşırı tepki verdiğini düşünüyor,

But people of color see continued racial discrimination.

fakat renkli insanlar hâlâ ırka dayalı ayrımcılıkla karşı karşıya.”

O'Brien is helping the reader to notice a fundamental divergence in perspective

O’Brien, ünlü hukukçu Richard Delgado’dan ödünç alarak “yanlış empati” adını verdiği

that she describes as false empathy,

temel bir perspektif farklılığını okuyucunun dikkatine sunuyor.

borrowing from heralded legal scholar Richard Delgado.

Essentially, false empathy is the failure of the empathizer

Esasen yanlış empati dediğimiz empati kuran kişinin

to see eye-to-eye with the individual for whom they aim to empathize.

kendini karşısındakinin yerine koymaktaki başarısızlığıdır.

These white anti-racists really thought of themselves

Bu ırkçılık karşıtı beyaz insanlar kendilerini

as more empathetic than they really were.

olduklarından daha empatik sanıyordu.

In fact, the people of color they aimed to help

Aslına bakılırsa yardım edecekleri renkli insanlar,

did not receive their benevolence and charity as help at all.

bunların hiçbir hayrını görmedi.

And in turn, these white anti-racists developed feelings of discontent

İş böyle olunca beyazlar hayal kırıklığı içinde memnuniyetsizleşmeye başladı.

and frustration

that O'Brien then describes as evidence of their false empathy.

O’Brien bunu yanlış empatinin kanıtı olarak gösteriyor.

Now, I remember reading that paper and thinking

Bu makaleyi okurken hep aklıma

a lot about my white colleagues who I taught with at the time in Chicago.

Chicago’da birlikte ders anlattığım beyaz meslektaşlarım geliyordu.

According to the National Center for Education Statistics,

Ulusal Eğitim İstatistikleri Merkezi’ne göre,

white folks make up about 80 percent of the teacher workforce,

öğretmenlerin yaklaşık yüzde sekseni beyazken

while US student populations become increasingly diverse.

öğrenci nüfusu giderek daha çeşitli hale geliyor.

Less than 50 percent of all K-12 students are being identified as white.

İlk ve ortaöğrenim öğrencilerinin yüzde ellisinden azı beyaz sınıfında.

This really made me wonder if empathy, or perhaps false empathy,

Bu bana acaba meslektaşlarımın siyahi öğrencileriyle

could explain why my colleagues had such a difficult time

anlamlı ve destekleyici ilişkiler kurmakta

building positive,

bu kadar zorlanmasının sebebi bu olabilir mi diye düşündürdü.

substantive relationships with their Black students.

I watched as Black boys,

Biraz daha sabır ve özen isteyen siyahi çocukların

who needed more patience and more care,

ilgisiz ve kopuk öğrenciler olarak mimlendiğine

be mislabeled as disengaged and disinterested learners.

pek çok kez şahit oldum.

Now a young person who refuses to take off their headphones,

Ne görüyoruz? Kulaklıklarını çıkarmayı reddeden bir genç.

that's what we see.

Making sense of the reasons why

Nasıl görüyoruz? Bunu nasıl yorumluyorsak öyle.

is how we see.

We need both to drive what we do,

Bunların ikisinden de destek almamız gerek çünkü empati kendini icraatte gösterir.

because empathy is best expressed in the doing.

Like the white anti-racist in the O'Brien study,

O’Brien’ın ırkçılık karşıtı beyazları gibi

these teachers relationships tended to be fragile at best,

yetişkinlerle anlamlı ilişkiler kurmaktan başka çaresi olmayan

and too often nonexistent

bu gençlerle öğretmenlerin iletişimi

with a group of kids who desperately needed positive adult interactions.

en iyi ihtimalle gergin bir ip gibiydi, çoğu zaman ise hiç yoktu.

Now, I’m talking about education.

Ben eğitim diyorum

But all of us, no matter what your industry,

ama hangi sektörde olursak olalım hepimiz

on a quest to become a good and kind human being,

iyi ve nazik bir insan olmak istiyorsak

must stop to notice if false empathy is driving our interactions

bir durup azınlıklarla iletişimimizde yanlış empati yapıp yapmadığımızı

with diverse others.

gözden geçirmeliyiz.

OK, so I have to give you a few examples.

Tamam, size birkaç örnek vermem gerek.

False empathy is thinking you know more about other people's problems

Yanlış empati, başkalarının sorunlarını onlardan iyi bildiğinizi sanmaktır.

than they do.

It’s like meeting somebody from Flint, Michigan and saying,

Hiç susuz kalmamışsınız ama Michigan, Flint’li birine

"Oh my God, I know what it's like not to have something you need"

“İhtiyaçlarına erişememenin nasıl olduğunu bir de bana sor!” diyorsunuz.

when you've never been without clean water.

Not having something you need

İhtiyacınız olan bir şeye erişememek,

is not exactly the same thing as not having clean water.

temiz suya erişiminiz olmamasıyla bir değildir.

False empathy is like putting on your superhero cape.

Süper kahraman pelerini giymek gibi bir şey yanlış empati.

We see somebody in pain, we rush into action,

Acı çeken birini görüp dertlerinin kaynağını düşünmeden

shrouded in the spectacle of it all,

pelerinimiz kafamıza geçmiş, aceleyle olay yerine uçarız.

without ever stopping to query the source of their distress.

I hate to be the bearer of bad news,

Demeyeyim diyorum ama bazen birini kurtarabilmeniz

but sometimes saving them

may be more about you than it is about them.

o kişiden çok sizinle alakalıdır.

And false empathy is egotistical.

Yanlış empati kendini beğenmiş bir harekettir. Benmerkezcidir.

It is self-centered.

I love crab legs.

Yengeç bacağına bayılırım. (Kahkahalar)

(Laughter)

Can I just be honest?

Dürüst olayım mı? Denizden babam çıksa yerim.

I love seafood.

But false empathy is thinking I'm doing a really good thing

Ama yanlış empati, en sevdiğim restorana gidip

by going to my favorite restaurant

kabuklu canlılara alerjik partnerime en sevdiğim mekandan

and getting a pound of juicy crab legs

to take to a partner who has a shellfish allergy.

bir kilo yengeç bacağı alıp iyi yaptığımı sanmaktır.

Or buying an expensive gift for a child

Akşam eve geldiğinizde kanepede oturup

who would much rather have your attention on the couch after a long day.

ona ilgi göstermenizi isteyen çocuğa pahalı bir hediye vermektir.

I could go on, but what I'm trying to say

Bu böyle gider ama demek istediğim,

is that false empathy represents a conflict in perspective,

yanlış empati bir perspektif çatışmasını temsil eder.

and an earnest intention at anti-racism

Irkçılığa karşı veya yardımseverliğe dair en dürüst çabanız bile

and helping others

does not guarantee that your action will lead to the intended outcome,

yaptıklarınızın istediğiniz amaca varacağını da

or that we will achieve the relationships

hepimizin ilerlemek için ihtiyaç duyduğu ilişkileri yeşerteceği anlamına da gelmez.

that we all need to thrive.

I've learned in my research with teachers

Siyahi erkeklerle empati yapabilen öğretmenlerle araştırmalarımda gördüm ki

who demonstrate evidence of empathy with Black boys

that they don't wake up every day aiming to be empathetic.

bu insanlar her gün empati yapacağım diye yataktan kalkmıyor.

They try things, they fail, and they make mistakes.

Bir şey deniyorlar, olmuyor; hatalar da yapıyorlar.

They exercise humility and they try something else.

Alçakgönüllülükle yeni bir şey deniyorlar.

Some researchers might refer to that as perspective taking,

Bazı araştırmacılar buna “perspektif almak” diyor:

which is the ability to spontaneously adopt

bir başkasının psikolojik bakış açısını kendiliğinden benimseme yeteneği.

the psychological point of view of others.

So we know that perspective taking

Biliyoruz ki perspektif almak

substantially improves student-teacher relationships.

öğrenci-öğretmen ilişkilerini ciddi anlamda geliştiriyor.

That Black boys, who are otherwise cast aside,

Bir kenara atılacak siyahi çocuklar bir yerde öğretmenleri sorunlarına

feel seen and heard in classrooms

yenilikçi ve proaktif çözümler bulmaya gerçek bir özen gösterdiği için

where there is evidence of perspective taking,

in part because their teachers take a lot of care

perspektif almayı gördüğümüz sınıflarda

to develop innovative and proactive solutions to their problems.

görüldüklerini ve duyulduklarını hissediyorlar.

We know that perspective taking

Perspektif almak

can reduce instances of exclusionary discipline,

bilhassa siyahi çocuklar özelinde sayıca göze çarpan

which is an issue that is particularly salient for Black kids.

atılma vakalarını azaltabiliyor.

And we know that empathy training can reduce implicit bias.

Ayrıca, gizli önyargı, empati eğitimiyle bir parça ortadan kaldırılabiliyor.

So imagine for a second

Gelin, bir saniye için,

you come across someone who appears to be sad

üzgün görünen biriyle karşılaştığınızı ve bu kişiye destek olmak istediğinizi

and you want to offer them some support,

or you have a friend who approaches you for advice

ya da aşinalığınız olan bir konuda tavsiyenizi isteyen

on an issue for which you have some familiarity.

bir arkadaşınız olduğunu hayal edelim.

If you want to avoid false empathy, perhaps you start by stopping.

Yanlış empatiden kaçınacaksanız önce bir durursunuz belki.

Stop to observe the moment, right?

Durup olan biteni anlarsınız, değil mi?

Empathy requires heightened sensitivity to our ego.

Empati yapabilmek için egomuza iyice kulak vermemiz gerekir.

We all have an ego.

Hepimizin bir egosu var.

We just don't want that ego over determining how we see.

Sadece bu egonun bakış açımızı belirlemesini istemiyoruz.

So we have to learn to decenter ourselves as we listen.

O yüzden bir şey dinlerken merkeze kendimizi koymamayı öğrenmeliyiz.

Listening is an art.

Dinlemek bir sanat, ilim olduğu kadar bir perspektif alma eylemidir.

It's a discipline, but it's also an act of perspective taking.

We listen so that we can ask meaningful questions,

Anlamlı sorular ve söylemler üretmek, alçakgönüllü davranabilmek

engage in discourse,

exercise humility and simply be present.

ve anda kalabilmek için dinleriz. Perspektif almadan empati yapılmaz.

We cannot do empathy without perspective taking.

And finally, we have to do something.

Son olarak bir şey yapmalıyız. Harekete geçmeliyiz.

We have to act.

But we should not expect that just because we acted

Ama sırf harekete geçtik diye doğru olanı yapmış olmayı beklememeliyiz.

that it's going to be the right thing.

The feedback we get from that action

Aldığımız geri bildirimler takip eden etkileşimimizi yönlendirmeli.

should drive our subsequent interactions.

On the journey to understanding and interpretation,

Perspektif almak, anlama ve yorumlama yolculuğunda

it's a lot like our natural eyes.

yüzümüzdeki göze çok benzer. Zamanla büyür.

It grows with time.

As I grow older, my eyes evolve.

Yaşlandıkça gözlerim evrimleşti. Kullacağımız kelime bu: evrim.

That's what we'll call it.

They evolve.

And so I have to go, and I have to see the optometrist,

Gidip bir göz doktoruna görünürüm, cihazın önünde otururum

and I sit in front of that contraption

as they move the different lenses to check the clarity of my sight.

ve görüşümün netliğini kontrol etmek için farklı farklı lensleri hareket ettirirler.

They're doing that because they want to make sure

Bunda amaçları neyi nasıl gördüğümün

that how and what I see helps me to act

yaşadığım dünyayı iyileştirecek şekilde davranmam için

in a way that will make the world a better place

as I move through it.

bana yardımcı olmasını sağlamak.

Empathy is a lot like that prescription.

Empati gözlük reçetesine çok benzer.

So the next time you want to help,

O yüzden bir daha birine yardım etmek, birini iyileştirmek,

you want to heal,

you want to support or simply show up for someone,

desteklemek ya da sadece yanında olmak istediğinizde

try to make sure you're seeing with the right eyes.

doğru gözle bakmaya çalışın.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)