What’s Possible When the Arts Belong to Everybody | Lear deBessonet with Brian Stokes Mitchell | TED

Translator: Mahshid Moballegh Nasery

بگذارید بگویم

Let me tell you,

as a little girl growing up in Baton Rouge, Louisiana,

به عنوان یک دختر کوچک در حال رشد در باتون روج در لوییزیانا

everyday life was full of spectacle.

هر روز زندگی پر از نمایش بود

In the months leading up to Mardi Gras,

در طول ماه‌های قبل از ماردی گرا

people from all over our community knit beads into dresses,

مردم از همه جای جامعه‌ی ما مهره به لباس‌ها می‌بافتند

stirred steaming pots of gumbo,

دیگ‌های داغ گامبو (آبگوشت بامیه) را به هم می‌زدند

shaped chicken wire into grand, majestic carriages

توری‌ها فلزی را به شکل درشکه‌های عظیم در می‌اوردند

stuffed with brightly colored tissue paper.

که پر از دستمال کاغذی‌های رنگی شده بود

On the day of the parades,

در روز رژه‌ها،

grownups would walk out of their homes as mermaids and alligators

بزرگسالان از خانه‌هایشان به شکل پری دریایی و سوسمار

and kings and queens.

و شاه و ملکه خارج می‌شدند.

You could see your second grade teacher

می‌توانستی معلم کلاس دومت را ببینی

suddenly a peacock with beautiful sparkly feathers.

ناگهان به شکل یک طوطی! با پرهای زیبای درخشان

We would paint our faces and flow into the street

ما صورت‌هایمان را رنگ می‌کردیم و در خیابان‌‌ جاری می‌شدیم

where all day long, the city sang and danced together.

وقتی که همه‌ی شهر با هم می‌خواند و می‌رقصید

Regular people of all ages, races and classes

مردم عادی از هر سنی نژادی و کلاس اجتماعی

who stepped outside of their daily life

بیرون از زندگی روزمره‌شان قدم می‌گذاشتند

and into a collective radiance.

در یک درخشندگی دسته‌جمعی

In my world, pageantry was not just reserved for Mardi Gras.

در دنیای من، نمایش باشکوه فقط برای ماردی گرا نبود

Every Sunday at church, voices lifted together,

هر یکشنبه در کلیسا صداها با هم برمی‌خواستند

inviting the holy down into daily life.

روح مقدس را به زندگی روزانه دعوت می‌کردند.

Our church staged epic annual Christmas pageants,

کلیسای ما هر سال مراسم کریسمس حماسه‌ای برگزار می‌کرد

complete with real, smelly sheep.

که با گوسفند واقعی بدبو به اتمام می‌رسید.

And down the road at LSU football games on Saturdays,

و در انتهای خیابان در LSU مسابقات فوتبال هر شنبه

the stomp of the roaring crowd,

پایکوبی جمعیت خروشان

led by the marching band and the color guard,

که با گروه راهپیمایی و گارد رنگارنگ رهبری می‌شد

registered as an official earthquake on the Richter scale

که در مرکز رسمی زلزله‌شناسی در مقیاس ریشتر ثبت شد

when I was eight years old.

وقتی من هشت سالم بود.

Big surprise, I became a theater director.

سورپرایز بزرگ، من به یه کارگردان تئاتر تبدیل شدم

I did so with the belief that these spectacles were more than just fun,

من این کار را کردم با این باور که این نمایش‌ها بیشتر از فقط یک خوش‌گذرانی هستند،

that something profound was happening

که یک چیز عمیق در حال اتفاق افتادن بود

when our community came together in the realm of the imagination.

وقتی که جامعه‌ی ما در قلمرو خیال‌پردازی دور هم جمع می‌شد.

Pageantry and spectacle are in fact ancient,

نمایش و تماشا در واقع جنبه های باستانی

universal aspects of human experience.

و جهانی تجربه بشری هستند.

Going back as far as we can trace the presence of humans on this planet.

برگشتن به گذشته تا جایی که بتوانیم حضور انسان روی این سیاره را ردیابی کنیم.

Religious ritual and celebration, or carnival,

مراسم مذهبی و جشن و سرور یا کارناوال

provided our ancestors much needed joy,

برای گذشتگان ما شادی بسیار به همراه داشته است.

and the unique kind of group bonding

همینطور یک نوع منحصر به فرد پیوند گروهی

necessary for facing their daily challenge of survival.

که برای روبه‌رو شدن با مصائب روزانه‌ زندگی لازم هست.

The question is,

سوال این است که،

what do these spectacles mean in our day,

معنای این نمایش‌ها در این زمانه چیست،

when the interconnectedness of our survival

وقتی که به‌هم‌پیوستگی بقای ما

is less immediately visible

کمتر به طرز بلافاصله قابل مشاهده است

and technology offers the constant opportunity for isolation?

و وقتی تکنولوژی به طور مدام موقعیت برای انزوا عرضه می‌کند؟

As a theater director,

به عنوان یه کارگردان تئاتر،

I search for what a communal gathering in the realm of the imagination

من به دنبال چیزی هستم که گردهمایی جمعی در قلمرو تخیل

can mean in our time.

می‌تواند در زمانه‌ی ما معنی داشته باشد.

And that quest led me to wonder,

و این جستجو مرا به سوال وا داشت،

inspired by the Mardi Gras of my childhood,

با الهام از مردی گرس از کودکی من،

would it be possible to create the feeling

آیا ایجاد احساس

of a whole city on stage together?

کل یک شهر روی صحنه با هم ممکن است؟

Well, what better way to try than to stage a production

خب، چه راه بهتری برای امتحان کردن به جای تولید یک اجرا

of "The Odyssey"

از «اودیسه»

with 181 people in the cast, drawn from all over San Diego?

با ۱۸۱ نفر بازیگر، که از سرتاسر سن دیگو آمدند؟

I chose "The Odyssey" because as an epic story of a journey towards home,

«اودیسه» را انتخاب کردم به عنوان داستان حماسه‌ای یک سفر به سمت خانه،

it felt large enough for us to all find ourselves inside of it.

برای ما به اندازه کافی بزرگ بود تا همه خودمان را در آن پیدا کنیم.

As I wandered around San Diego, I started to wonder,

همانطور که در اطراف سن دیگو پرسه می‌زدم، شروع کردم به فکر،

what if that amazing gospel choir played the goddess Athena

چه می‌شد اگه آن گروه کر شگفت انگیز انجیل نقش الهه آتنا را بازی می‌کرد

and those salsa dancers,

و آن رقاص‌های سالسا،

what if they created Cersei's lair

چه می‌شد اگه لانه سرسی رامی‌ساختند

and that amazing high school drumline?

و آن طبل شگفت انگیز دبیرستان؟

What if they took care of the big archery contest that saves Odysseus at the end?

چه می‌شد اگر دنبال مسابقات تیراندازی بودند که در انتها اودیسه را نجات می‌دهد؟

Sort of like medieval passion plays

شبیه نمایشنامه‌های شورافزای قرون وسطایی

when it was like, "Bakers, you take the Last Supper,

وقتی مثل «نانواها، شما شام آخر را می‌گیرید،

butchers, you do the crucifixion."

قصابان، شما مصلوب را انجام می‌دهید.»

When "The Odyssey" opened in 2011 at the Old Globe,

وقتی «اودیسه» افتتاح شد در سال ۲۰۱۱ در اولد گلاب،

even I was not prepared for the wave of joy it unleashed.

حتی من برای موج شادی که به راه انداخته بود آماده نبودم.

Look, I'm not a social worker.

ببینید من یک مددکار اجتماعی نیستم.

I'm an artist.

من یک هنرمندم.

But the show surprised me.

ولی این نمایش من را سورپرایز کرد.

I did the show thinking it would be beautiful,

من نمایش را انجام دادم با فکر اینکه زیبا خواهد شد،

but it was so much more than that.

ولی آن خیلی بیشتر از آب درآمد.

People were overcoming the challenges of fear and self-doubt

مردم بر چالش‌های ترس و شک به خود فائق آمدند

in the imaginary process,

در فرآیند خیالی،

and somehow it was making them feel equipped

و به نوعی نمایش آنها را تجهیز می‌کرد

to face the challenges in their real life.

که با چالش‌های زندگی واقعی رو به رو شوند.

After the show, we stayed in touch

بعد از نمایش، ما ارتباطمان را حفظ کردیم

and I started hearing anecdotally

و برای من شروع شنیدن داستان‌ها بود

what I would later learn scientifically.

چیزی که بعداً از نظر علمی یاد گرفتم.

Students who had been part of the show were doing better in school.

دانش آموزانی که بخشی از این نمایش بودند در مدرسه بهتر عمل می‌کردند.

Some of our elders experienced noticeable health benefits

برخی از بزرگسان ما مزایای سلامتی قابل توجه‌ای تجربه کردند

like better blood flow and increased mobility.

مانند فشار خون بهتر و افزایش تحرک.

A remarkable man in his early 50s

مردی خارق العاده در اوایل ۵۰ سالگی

who had come to us through a homeless shelter,

که از طریق یک پناهگاه بی خانمان‌ها پیش ما آمده بود،

got a job, a steady job,

کار پیدا کرد ، یک کار ثابت،

for the first time in his adult life after the show.

برای اولین بار در طول زندگی‌اش بعد از نمایش.

And ten years later, he was still employed.

و ده سال بعد، او هنوز شاغل بود

He traced it back to performing in "The Odyssey."

او آن را دنبال کرد برای اجرا کردن در «اودیسه».

Why?

چرا؟

I asked him, and his answer was simple.

از او سوال کردم و جوابش ساده بود.

He said being part of the show reminded him that he had value,

او گفت که بخشی از نمایش بودن به به او ارزش‌هایش را یادآوری کرد،

and he knew that if other people were counting on him,

و او دانست که اگر دیگران روی او حساب کنند،

he could show up.

می‌تواند ظاهر شود.

Well, the Public Theater in New York

خب، تئاتر عمومی در نیویورک

was willing to give me a home for this work.

حاضر بود برای این کار خانه‌ای به من بدهد.

And in 2012, I started Public Works,

و در سال ۲۰۱۲، من کارهای عمومی را شروع کردم،

a program that brings together community members from all over New York City,

برنامه‌ای که اعضای جامعه را از سراسر نیویورک گرد هم می‌آورد،

including children and senior citizens,

شامل بچه‌ها و شهروندان بزرگسال،

domestic workers, military veterans,

کارگران خانگی، کهنه سربازان نظامی،

men and women rebuilding their lives after prison,

مردان و زنانی که در حال بازسازی زندگی‌شان پس از زندان بودند،

and Broadway stars,

و ستاره‌های براودوٍی

all to create 200-person pageants

همه برای ایجاد نمایش‌های ۲۰۰ نفره

annually at the Delacorte Theater in Central Park.

سالانه در دلاکورت تئاتر در سنترال پارک.

(Applause)

(تشویق)

I want to share with you for fun

می‌خواهم برای سرگرمی،

رویدادی را که چگونه یک شهر را از طریق آثار عمومیروی صحنه می‌آوریم،

the quick math of how we put a city on stage

through Public Works.

با شما به اشتراک بگذارم.

In, for example, our production of "The Winter's Tale,"

مثلاً در تولید ما از «داستان زمستان»،

we had 107 community ensemble members,

ما ۱۰۷ عضو گروه انجمن داشتیم،

ages 2 to 92,

از ۲ تا ۹۲ سال،

34 choir singers,

۳۴ آوازه‌خوان کُر

16 bhangra dancers,

۱۶ رقاص بانگرا

12 ballerinas,

۱۲ بالرین

seven "Sesame Street" characters,

هفت شخصیت «خیابان کنجد»،

six stilt walkers,

شش رکاب زن،

five Broadway actors,

پنج بازیگر برادوی،

four Capoeiristas,

چهار کاپوئیریستا،

three park rangers,

سه پارکبان،

two Chinese lions,

دو شیر چینی،

one bear puppet

یک عروسک خرس

and one Big bird.

و یک پرنده بزرگ

(Laughter)

(خنده حضار)

And that's how we made a city.

و اینگونه بود که ما یک شهر ساختیم.

(Applause)

(تشویق حضار)

But why stop there?

خب پس چرا اینجا متوقف شویم؟

This July,

این جولای

18 cities and towns across America

۱۸ شهر و شهرستان در سراسر آمریکا

will simultaneously premiere their own large-scale public artwork,

به طور همزمان آثار هنری عمومی در مقیاس بزرگ خود را نمایش خواهند داد،

responding to the theme "No Place Like Home."

در پاسخ به موضوع «هیچ جایی مثل خانه نیست.»

Local artists partnering with their municipality

مشارکت هنرمندان محلی با شهرداری خود

and their local community health centers

و مراکز بهداشتی جامعه محلی آنها

to manifest what is possible when the arts belong to everybody.

برای نشان دادن آنچه ممکن است وقتی که هنر متعلق به همه است.

(Applause)

(تشویق)

The beauty of this type of art-making

زیبایی این نوع هنرسازی

is that people who might not encounter each other

اینست که مردمی که ممکن است با هم روبرو نشوند

in any other aspect of life, except jury duty,

در هر جنبه دیگری از زندگی، به جز وظیفه هیئت منصفه،

gather together around life's deepest questions.

دور هم برای عمیق‌ترین سوالات زندگی جمع می‌شوند.

This collaboration reinforces that we all deal with the same emotions.

این همکاری اینکه همه ما با احساسات یکسانی روبرو هستیم را محکم می‌کند .

We have all known love,

همه ما عشق را شناخته‌ایم،

fear,

ترس،

frustration,

سرخوردگی،

joy.

شادی.

And because we meet as equals in the realm of the imagination,

و از آنجا که ما در قلمرو تخیل برابرانه ملاقات می‌کنیم،

something is possible that's often not when we're separated

چیزی ممکن می‌شود که وقتی از هم جداییم

and boxed into our social roles.

و در نقش‌های اجتماعی‌مان گنجانده شده‌ایم، غالبا ممکن نیست.

Whereas in San Diego, my observations about transformation were anecdotal,

در حالی که در سن دیگو، مشاهدات من در مورد دگرگونی، حکایتی بود،

with Public Works, we brought on a linguistic anthropologist

با کارهای عمومی، ما یک انسان‌شناس و زبان‌شناس به ارمغان آوردیم

from the very beginning

از همان ابتدا

to trace the impact of the work over many years.

برای ردیابی تاثیر کار در طول سالیان متمادی

And the results were the same.

و نتایج یکسان بود.

In my now 20 years of directing theater,

در این ۲۰ سالی که کارگردانی تئاتر می‌کنم،

everywhere from prisons and shelters to Broadway,

در همه جا از زندان و پناهگاه‌هایی در برادوی،

I have seen seniors recover from strokes and surgery

من بهبودی سالمندان در سکته و جراحی را

more quickly than their doctors said was possible.

سریع‌تر از زمانی که دکترشان پیش‌بینی کرده بود، دیده‌ام.

I've seen children diagnosed with autism

من کودکان مبتلا به اوتیسم دیدم

who had been told higher education was not an option,

که بهشان گفته شده بود که آموزش عالی ممکن نیست

go on to thrive in college and graduate.

که در کالج رشد کردند و فارغ‌التحصیل شدند.

I've seen a homeless man in Philadelphia

من یک مرد بی‌خانمان در فیلادلفیا دیدم

suffering from severe AIDS-related complications,

که از مسائل پیچیده‌ی ایدز رنج می‌برد،

show up at our rehearsal immediately after leaving his hospital bed

او بلافاصله بعد از مرخصی از بیمارستان به تمرین آمد

because he wanted to dance

چون می‌خواست

in our production of "Don Quixote" that night.

در اجرای آن شب «دن کیشوت» برقصد.

So after all of this,

بنابراین بعد از همه‌ی این‌ها

I am not surprised to learn

من تعحب نمی‌کنم از فهمیدن اینکه

that the World Health Organization pooled 3,000 studies

که سازمان بهداشت جهانی ۳۰۰۰ تحقیق جمع آوری کرده است

on the relationship between arts and health,

در مورد رابطه‌ی هنر و سلامت،

and found that arts interventions have a significant role to play

و فهمیدند که مداخلات هنری نقش بسزایی

in the reduction of ill health,

در تقلیل بیماری

the promotion of good health,

و ترفیع سلامتی

and the management and treatment of disease.

و در مدیریت و درمان بیماری دارند.

The good news is

خبر خوب این است که

that this type of health benefit comes from things

این نوع از مزایای سلامتی

as simple as joining a choir,

از چیزهای ساده‌ای مثل عضو کُر شدن می‌آیند

going to a museum,

یا رفتن به یه موزه

being part of a weekly drawing class.

یا عضو یه کلاس هفتگی نقاشی شدن

Loneliness is now an epidemic in our world,

اکنون تنهایی در دنیای ما یک بیماری همه گیر است،

and the growing belief that we have nothing in common

و این باور در حال رشد که ما هیچ چیز مشترکی

with people who believe differently from us,

با مردمی که با ما

politically or religiously,

از لحاظ سیاسی یا مذهبی متفاوت فکر می‌کنند، نداریم.

is tearing our social fabric apart.

باعث پاشیدن بافت اجتماعی ما از هم می‌شود.

Participating in something much bigger than yourself,

شرکت در چیزی خیلی بزرگتر از خودت

working hard towards a shared good,

سخت کار کردن برای یک خیر مشترک،

this restores our sense of connection.

این حس ارتباط ما را بازیابی می‌کند.

And in the realm of the imagination,

و در قلمرو خیال،

perhaps even behind feathers and sequins,

شاید حتی پشت پر و پولک،

what becomes visible is the divine spark in every human being

آنچه نمایان می‌شود جرقه الهی در هر انسانی است

and in our one collective humanity.

و در انسانیت جمعی ما.

Friends, the sociologist Emile Durkheim says something I love and believe in.

دوستان، جامعه شناس امیل دورکیم چیزی می‌گوید که من دوست و باورش دارم.

"They find a remedy because they seek it together."

«آنها راه حلی پیدا می‌کنند چون آنها با هم به دنبال آن هستند.»

Thank you.

ممنون

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

ممنونم

It was so fun to talk to you all about that.

صحبت کردن با شما در مورد این موضوع خیلی جالب بود

But now I want to give you a little taste of it.

اما حالا می‌خواهم به شما جلوه‌ای از آن را نشان دهم

So I do notice an unused piano here.

من متوجه یک پیانو بلااستفاده در اینجا شدم.

That's never right.

که خوب نیست.

I want to bring to the stage now, my good friends,

من می‌خواهم دوستان خوبم را به صحنه دعوت کنم

Broadway legend Brian Stokes Mitchell

افسانه‌ برادوی> برایان استوکس میشل

and Todd Almond,

و تام الموند

my frequent collaborator on many of the things you saw on that screen.

همکاران من در خیلی از تصاویری که روی اسکرین دیدند

(Applause)

(تشویق)

(Piano music starts)

(پیانو)

Brian Stokes Mitchell: (Singing) To dream the impossible dream /

برایان استوکس میشل (آواز می‌خواند): برای دیدن رویای غیرممکن

To fight the unbeatable foe /

برای مبارزه با دشمن شکست ناپذیر/

To bear with unbearable sorrow /

برای تحمل اندوه طاقت فرسا/

To run where the brave dare not go /

برای دویدن در جایی که شجاعان نمی‌روند/

To right the unrightable wrong /

برای اصلاح نادرست غیرقابل اصلاح/

To love pure and chaste from afar /

برای دوست داشتن پاک و عفیفانه از دور/

To try when your arms are too weary /

برای تلاش وقتی دستانت بسیار خسته‌اند /

To reach the unreachable star /

برای رسیدن به ستاره دست نیافتنی /

This is my quest /

این تمایل من است /

To follow that star /

که آن ستاره را دنبال کنم /

No matter how hopeless /

هر چقدر هم که ناامید باشد/

No matter how far /

مهم نیست چقدر دور/

To fight for the right /

برای مبارزه برای راستی‌ها/

Without question or pause /

بدون سوال و درنگ/

To be willing to march into hell for a heavenly cause /

برای رفتن به جهنم برای یک هدف بهشتی /

And I know if I'll only be true /

و من می‌دانم که اگر فقط صادق باشم /

To this glorious quest /

برای این تلاش باشکوه /

That my heart will lie peaceful and calm /

قلب من آرام و مطمئن خواهد بود /

When I'm laid to my rest /

وقتی به آرامش می‌رسم /

And the world will be better for this /

و دنیا برای این بهتر خواهد شد /

That one man, scorned and covered with scars /

آن یک مرد، تحقیر شده و پوشیده از زخم /

Still strove with his last ounce of courage /

هنوز با آخرین ذره‌ی شجاعتش /

To reach the unreachable stars /

برای رسیدن به ستاره‌های دست نیافتنی تلاش می‌کرد/

This is my quest!

این تمایل من است!

Audience member: This is my quest!

حضار: این تمایل من است!

BSM: To follow that star!

برایان: تا آن ستاره را دنبال کنم!

Audience members: To follow that star!

حضار:این تمایل من است!

BSM: No matter how hopeless!

برایان: مهم نیست چقدر ناامید کننده!

Audience members: No matter how hopeless!

حضار: مهم نیست چقدر ناامید کننده!

BSM: No matter how far!

برایان: مهم نیست چقدر دور!

Audience members: No matter how far!

حضار: مهم نیست چقدر دور!

BSM: To fight for the rights!

برایان: برای مبارزه برای حقوق!

Audience members: To fight for the rights!

حضار: تا برای راستی‌ها مبارزه کنم!

BSM: Without question or pause!

برایان: بدون سوال یا درنگ!

Audience members: Without question or pause!

حضار: بدون سوال یا درنگ!

BSM: To be willing to march into hell /

برایان: برای رفتن به جهنم /

For a heavenly cause /

برای یک هدف بهشتی /

(Marching band starts)

(شروع گروه رژه)

And I know if I'll only be true to this glorious quest /

و می‌دانم که فقط اگر در این جست و جوی باشکوه فقط صادق باشم/

That my heart will lie peaceful and calm /

قلب من مطمئن و آرام خواهد بود /

when I'm laid to my rest /

وقتی زندگی‌ام /

And the world /

و دنیا به پایان برسند/

Will be better for this /

برای این بهتر خواهد بود /

That one man,

آن یک مرد،

Scorned and covered with scars /

تحقیر شده و پوشیده از زخم /

Still strove with his last ounce of courage /

هنوز با آخرین ذره‌ی شحاعتش تلاش می‌کرد /

To reach /

تا برسد /

The unreachable /

به ستاره‌های /

Stars!

دست نیافتنی!

(Music ends)

(اتمام موزیک)

(Cheers and applause)

(تشویق حضار)