How to survive the apocalypse | Ada, Ep. 1

Hi, I’m Ada.

Translator: Simin Kazemi Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

سلام، من آدا هستم.

In this series, I tackle some of life’s pressing existential questions,

در این مجموعه، درباره‌ی بعضی از سوالات ضروری هستی‌گرایانه صحبت می‌کنم،

like “what’s the best way to survive the apocalypse?”

مثل: بهترین روش برای زنده‌ماندن در آخرالزمان چیست؟

Do you ever look around and think,

شما هم وقتی دور و برتان را نگاه می‌کنید، به این فکر می‌افتید که

how is everyone just going about their business

چطور هر کسی سرش به کارش خودش است

when there are so many ways the world could end?

وقتی که راه‌های زیادی وجود دارد که دنیا می‌تواند به پایان برسد؟

I want to shake them.

من می‌خواهم آن‌ها را به خودشان بیاورم.

Not that they'd listen to me.

نه این که خیلی هم به حرف من گوش می‌دهند.

Not yet at least.

حداقل فعلاً نه.

Oh! Good morning.

اوه! صبح به خیر.

[لطفاً سکوت را رعایت کنید.]

Oh, sorry.

اوه، ببخشید.

You must be Ada, our new clerical assistant.

تو باید آدا باشی، دستیار جدید ما در امور دفتری.

You’re late.

دیر کرده‌ای.

Three minutes.

سه دقیقه.

Let me show you around.

بگذار اطراف را نشانت بدهم.

Um, I, uh, this library is amazing.

اِم، خب، این کتابخانه شگفت‌انگیز است.

Um, you know, I basically lived in a library

اِم، راستش، من در اصل در کتابخانه زندگی می‌کردم

when I was writing my philosophy thesis on—

وقتی که داشتم پایان‌نامه‌ی فلسفه‌ام را می‌نوشتم، درباره‌ی موضوع --

You’ll sit at reception and help patrons with the Wi-Fi password

پشت میز ورودی می‌نشینی و به مراجعان کمک می‌کنی و رمز وای‌فای را می‌دهی

or returning a book, things like that.

یا کتابشان را پس می‌گیری و چیزهایی مثل این‌ها.

Anything more complicated, you come get me.

هر چیز پیچیده‌تری بود، بیا به من بگو تا بیایم.

And when there are no patrons, there’s plenty to keep you busy.

و وقتی هیچ مراجعی نبود، کارهای زیادی داریم که سرگرمت کنند.

Every minute that passes, you could spend doing something.

هر دقیقه‌ای را که می‌گذرد، می‌توانی صرف انجام کاری کنی.

Something important, or more important than this, at least.

یک کار مهم، یا حداقل کاری مهم‌تر از این.

But you also have to work, and eat, and sleep, and pair socks,

اما باید کار هم بکنی و غذا بخوری و بخوابی و لنگه‌جوراب‌هایت را جفت کنی،

and make other tiny attempts to exert order on the chaos of the universe.

و تلاش‌های ریزریز دیگری هم داشته باشی تا به آشوب جهان، نظم بدهی.

Excuse me, could you help me find these books?

ببخشید، می‌توانی کمکم کنی تا این کتاب‌ها را پیدا کنم؟

Hmm. Biochemistry, Saccharomyces cerevisiae life cycle.

هوم. بیوشیمی، چرخه‌ی عمر مخمر ساکارومایسس سرویزیه.

You must be a scientist.

شما باید دانشمند باشید.

A former scientist. I was a nuclear physicist.

دانشمند سابق. من فیزیکدان هسته‌ای بودم.

Now I brew craft beer.

الان آبجوی سنتی می‌سازم.

But why?

اما چرا؟

Brewing beer is the perfect blend of art and science.

آبجوسازی، ترکیب همه‌چیزتمامی از هنر و علم است.

And after years tucked away in a lab, I wanted to do something real,

و بعد از سال‌ها چپیدن در آزمایشگاه، می‌خواستم کاری واقعی بکنم،

something tangible.

کاری قابل‌لمس.

I love being able to see the joy on someone’s face when they taste my beer.

دوست دارم بتوانم شادمانی را در چهره‌ی افراد ببینم وقتی آبجوی من را می‌چشند.

Ah, okay, I’m just gonna say it.

آهان، خب، می‌خواهم فکرم را به زبان بیاورم.

We— I mean we, humanity— always seem to be just around the corner from catastrophe,

ما، منظورم از ما یعنی بشریت، همیشه به نظر می‌آید یک قدم تا فاجعه فاصله داشته باشیم

and you had the chance to actually do something about that and chose not to.

و شما این شانس را داشتید که واقعاً کاری برایش بکنید و انتخاب کردید که نکنید.

I’m... I’m sorry?

چی؟ ببخشید؟

How much joy do you think craft beer will bring

به نظر شما آبجوسازی چقدر شادمانی خواهد آورد

when we’re trying to survive the apocalypse?

وقتی داریم تلاش می‌کنیم که در آخرالزمان زنده بمانیم؟

Um, well, I’m not sure I’d want to survive the apocalypse, as you put it.

اِم، خب، مطمئن نیستم بخواهم در این آخرالزمانی که شما می‌گویید زنده بمانم.

I mean, think for a second what it would actually be like to lose almost everyone

یعنی، یک لحظه فکر کن واقعاً چه خواهد شد وقتی تقریباً همه‌ی افراد و چیزهایی را که

and everything you care about.

برایت مهم بودند، از دست داده‌ای.

But it wouldn't necessarily be like that.

اما لزوماً این شکلی نخواهد بود.

Yes, you would lose a lot.

بله، خیلی چیزها را از دست خواهی داد.

But even in a truly global catastrophe,

اما حتی در فاجعه‌ای که حقیقتاً جهانی باشد،

there would almost certainly be places where most people

تقریباً بی‌شک مکان‌هایی هستند که بیشتر افراد و زیرساخت‌ها جان سالم به در ببرند.

and infrastructure survive.

And have what kind of life, though?

و بعد، چه نوع زندگی‌ای داشته باشند؟

So, say our town survives.

خب، فرض کنیم شهر ما جان سالم به در ببرد.

We have a lot of luxuries— bars, and coffee shops,

ما چیزهای لوکس زیادی داریم: میکده‌ها، و کافی‌شاپ‌ها،

and souvenir stores selling magic crystals.

و سوغاتی‌فروشی‌هایی که گوی‌های جادویی می‌فروشند.

Hey, sounds like I'll need protection from negative energy more than ever.

هی، به نظر می‌آید که من بیشتر از قبل به محافظت در برابر انرژی منفی نیاز دارم.

Mhm.

اوهوم.

Without the interconnected global systems we relied on,

بدون سیستم‌های جهانی به‌هم‌پیوسته‌ای که ما بهشان وابسته بودیم،

we’ll have to find ways to produce food, medicines, electricity, fuel,

باید راه‌هایی پیدا کنیم تا غذا، دارو، برق، سوخت و آب تمیز را

and clean water locally.

در محله‌ی خودمان تولید کنیم.

Our best bet to survive in the long run

بهترین شانس ما برای زنده‌ماندن در بلندمدت

is to collaborate— within our town, of course—

همکاری‌کردن است، البته در شهر خودمان،

but also with whatever other survivors we can contact.

اما با هر بازمانده‌ی دیگری هم که ممکن است باید همکاری کنیم.

Hey! Everyone! We need to ration our food until we can call for help— hey!

آهای! همگی توجه کنید!

ما باید تا وقتی که بتوانیم کمکی پیدا کنیم، منابع غذایی‌مان را سهمیه‌بندی کنیم. هی!

She wants to invite outsiders in to take our food!

این دختر می‌خواهد غریبه‌ها را دعوت کند تا بیایند و غذای ما را ببرند!

No, that’s not what I said—

نه، این چیزی نیست که من گفتم --

(Crowd booing)

(جمعیت هو می‌کنند)

Look around. People are desperate.

دور و برت را ببین. مردم ناامیدند.

Even if other survivors don’t raid us, I doubt they’ll help.

حتی اگر باقی بازمانده‌ها به ما حمله هم نکنند، بعید می‌دانم کمکمان کنند.

Especially when we have nothing to give in return.

مخصوصاً وقتی چیزی نداریم که در عوضش به آن‌ها بدهیم.

Electricity, then. Let's work on that.

پس، برق. بیا روی برق کار کنیم.

Getting the nearest power plant back up and running will be a massive effort.

رفتن به نزدیک‌ترین نیروگاه و راه‌اندازی آن و فعال‌کردنش، کار عظیمی خواهد بود.

Hey, people, listen to me! Everyone listen, I—

آهای، مردم، گوش کنید! همه گوش کنید، من --

(Crowd booing)

(جمعیت هو می‌کنند)

Guys, electricity will make things so much better.

رفقا، برق همه‌چیز را حسابی بهتر خواهد کرد.

این کار را برای خودمان می‌کنیم. نه برای این که با بقیه ارتباط برقرار کنیم.

We’ll do it for ourselves. Not to contact other people.

Right?

درست است؟

Ugh, it runs on coal.

اَه، با زغال‌سنگ کار می‌کند.

Actually, fossil fuels are easier to use than more advanced technologies.

راستش، استفاده از سوخت‌های فسیلی راحت‌تر است تا استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته‌تر.

So you’re proposing mining for coal?

پس داری پیشنهاد می‌دهی زغال‌سنگ استخراج کنیم؟

That doesn't sound easy.

به نظر آسان نمی‌آید.

No, but there are other things we can burn in a coal plant.

نه، اما چیزهای دیگری را هم می‌شود در نیروگاه زغال‌سنگ سوزاند.

We've got lots of wood which we can use to make charcoal,

ما یک‌عالم چوب داریم که می‌توانیم استفاده کنیم و زغال بسازیم

which is more compact and burns way hotter than wood.

که جای کمتری می‌گیرد و خیلی داغ‌تر از زغال‌سنگ هم می‌سوزد.

It’s not as efficient as coal, but it’s the best option we have.

به‌اندازه‌ی زغال‌سنگ بهینه نیست، اما بهترین گزینه‌ای است که داریم.

To fuel the power plant and get the local grid back on,

برای سوخت‌رسانی به نیروگاه و راه‌اندازی دوباره‌ی شبکه‌ی محلی،

we’re going to need a lot of charcoal.

زغال خیلی زیادی نیاز خواهیم داشت.

No one will get any electricity unless everyone works together.

به هیچ‌کس برق نمی‌رسد مگر این که همه با هم کار کنند.

Okay, okay. There are ways to get a little electricity with a lot less fuel.

باشد، باشد. راه‌های دیگری هم هست که به کمی برق برسیم اما با سوخت حسابی کمتری.

They’ll thank me later.

بعداً از من تشکر خواهند کرد.

The internet?

اینترنت؟

Cellular data?

داده‌ی موبایل؟

Ugh. Even landlines rely on physical infrastructure

اَه. حتی تلفن‌های شهری هم به زیرساخت‌های فیزیکی‌ای وابسته‌اند

that seems like it’s all been disrupted.

که ظاهراً همه‌شان مختل شده‌اند.

Hmm. Okay, so how can I get a message out?

هوم. خب، پس چطور می‌توانم پیامی بفرستم؟

Well, radios pick up signals in the air.

خب، رادیوها سیگنال‌های درون هوا را می‌گیرند.

You can make a simple radio that doesn't even need electricity pretty easily.

می‌توانی خیلی راحت رادیوی ساده‌ای بسازی که حتی برق هم لازم نداشته باشد.

In World War Two, prisoners of war scavenged the materials to make them.

در جنگ جهانی دوم، زندانی‌های جنگی

از زباله‌ها مواد لازم برای ساختش را پیدا می‌کردند.

Any old wire will work as an aerial.

هر سیم کهنه‌ای به‌عنوان آنتن کار خواهد کرد.

It’ll pick up the electromagnetic fields of passing radio waves.

میدان‌های الکترومغناطیسی‌ای را می‌گیرد که از امواج رادیویی عبوری به وجود آمده‌اند.

Lots of common substances can complete the receiver

مواد ساده و ابتدایی زیادی هستند که می‌توانند گیرنده را تکمیل کنند

and make messages intelligible, including...

و پیام‌ها را واضح و فهمیدنی کنند، مثل...

a number of crystals.

بعضی از کریستال‌ها.

It's for the best.

این به نفع همه است.

(Radio static)

(پارازیت رادیو)

The Svalbard Seed Vault has hundreds of millions of seeds...

خزانه‌ی جهانی بذر سوالبارد صدها میلیون بذر در خود دارد...

on an island in the Arctic Circle.

در جزیره‌ای در مدار شمالگان.

Apparently, seaweed is a good food source,

ظاهراً جلبک دریایی منبع غذایی خوبی است،

but we’re nowhere near the sea.

اما ما اصلاً نزدیکی‌های دریا هم نیستیم.

Whoa! Paper mills can be retrofitted to process wood into food.

وای! کارخانه‌های کاغذسازی را می‌توان تعمیر اساسی کرد تا از چوب، غذا تولید کنند.

They break down wood in big vats.

آن‌ها چوب را تکه کرده و در پاتیل‌های بزرگ می‌ریزند.

Then, instead of making the pulp into cardboard or paper,

بعد، به‌جای تبدیل خمیر سلولزی به کارتن یا کاغذ،

they use enzymes to convert the cellulose into edible sugar.

از آنزیم‌هایی استفاده می‌کنند تا سلولز را به شکر خوراکی تبدیل کنند.

Okay, focus.

اوکی، تمرکز کن.

We don’t have a paper mill, but we have plenty of wood.

ما کارخانه‌ی کاغذسازی نداریم، اما حسابی چوب داریم.

Hello? Can you hear me? We can trade wood for— hey!

الو؟ صدای من را می‌شنوید؟ ما می‌توانیم چوب را معامله کنیم با-- آهای!

We don’t want outsiders flocking to our town!

ما نمی‌خواهیم غریبه‌ها به شهرمان هجوم بیاورند!

I'll find out who stole my stolen generator and steal it back.

کسی را که ژنراتور دزدی من را دزدیده، پیدا می‌کنم و دوباره آن را می‌دزدم.

We're distilling alcohol to use for antiseptic and fuel.

ما داریم الکل را تقطیر می‌کنیم تا آن را به‌جای ضدعفونی‌کننده و سوخت استفاده کنیم.

A big vat for grinding things up.

پاتیل بزرگی برای آسیاب‌ و له کردن همه‌چیز.

It’s not a paper mill, but it’s similar.

اینجا کارخانه‌ی کاغذسازی نیست، اما شبیهش است.

We retrofit every one of these breweries in town for the hottest new trend.

یک‌به‌یک آبجوسازی‌های شهر را برای رسیدن به داغ‌ترین ترند جدید تعمیر اساسی می‌کنیم.

Converting wood and cardboard into lignocellulosic sugar

تبدیل چوب و کارتن به شکرِ لیگنوسلولزیک

for a sweet flavor with notes of avoiding death by starvation.

برای داشتن طعمی شیرین به نشانه‌ی جلوگیری از مرگ در اثر گرسنگی.

You know, with some additional equipment,

می‌دانی، با کمی ابزار اضافه،

these breweries could produce electricity from their byproducts.

این آبجوسازی‌ها می‌توانند برق را از محصولات جانبی‌شان تولید کنند.

And who will manufacture that equipment?

و چه کسی آن ابزار را خواهد ساخت؟

انواع مهارت‌هایی که لازم داریم، گسترده‌تر از مهارت‌های مردم این شهر است.

We need a wider range of skills than people in this town have.

Other survivors are probably afraid to make contact, too.

باقی بازماندگان هم شاید از ارتباط‌گرفتن می‌ترسند.

Someone has to go first.

یک نفر باید قدم اول را بردارد.

What was that about needing different skill sets?

داشتی درباره‌ی نیاز به مجموعه‌مهارت‌های متفاوت چه می‌گفتی؟

Fine. Yes, I admit it— a brewer could help people after a global catastrophe.

باشد. بله، قبول دارم-- آبجوساز هم می‌تواند بعد از فاجعه‌ای جهانی به مردم کمک کند.

But that doesn’t mean it’s better to become a craft brewer

اما معنایش این نیست که بهتر است آبجوساز سنتی بشوی

than a nuclear physicist.

تا این که فیزیکدان هسته‌ای بشوی.

Maybe not, but in this scenario you’re imagining,

شاید نه، اما در این سناریو که تو داری تصور می‌کنی،

it might be more useful to be a car mechanic or a library assistant

شاید مفیدتر باشد که مکانیک اتومبیل یا دستیار کتابدار باشی تا فیزیکدان هسته‌ای.

than a nuclear physicist.

You don’t really know, do you?

خودت هم واقعاً نمی‌دانی، مگر نه؟

No, I don’t.

نه، نمی‌دانم.

But I do know that everything we talked about would be even more useful

اما این را می‌دانم که هرچه درباره‌اش حرف زدیم، حتی از این هم مفیدتر خواهد بود

if we worked on it now, before a catastrophe.

اگر از همین الان رویش کار می‌کردیم، قبل از این که فاجعه‌ای اتفاق بیفتد.

We could keep fossil fuels in the ground.

می‌توانیم سوخت‌های فسیلی را زیر زمین نگه داریم.

We could set up long range radio systems that don't rely on infrastructure.

می‌توانیم سیستم‌های رادیویی دوربُردی برپا کنیم که به زیرساخت‌ها وابسته نباشند.

شبکه‌های تولید و توزیع برق را قوی‌تر کنیم،

Make power grids more robust, and work on technologies to feed people.

و روی تکنولوژی‌هایی برای غذادادن به مردم کار کنیم.

We could even make practical knowledge manuals and,

حتی می‌توانیم دستورالعمل‌های عملیِ علمی تدوین کنیم و،

I don’t know, put them in libraries.

نمی‌دانم، مثلاً در کتابخانه‌ها بگذاریمشان.

Ada, isn’t this something else you should be doing?

آدا، این هم یکی دیگر از کارهایی نیست که خودت باید انجام بدهی؟

Yes, that’s what I’m saying! The question is what, exactly?

بله، من هم همین را می‌گویم! سوال این است که دقیقاً باید چه باشد؟

The books, Ada! Get him the books.

کتاب‌ها، آدا! کتاب‌هایشان را بیاور.

I apologize for the holdup.

ببخشید که معطل شدید.

Oh, I don't mind. I've learned to cherish every moment.

نه، مهم نیست. یاد گرفتم که هر لحظه را غنیمت بشمرم.

See you tomorrow.

فردا می‌بینمتان.

[لطفاً سکوت را رعایت کنید.]

Something to aspire to.

از ته دل می‌خواهم.