The myth of Ireland's most infamous love triangle - Iseult Gillespie

Translator: Nasim Qolijafari Reviewer: shirin etebar

After witnessing a bird carrying a single golden hair,

مارک شاه کورنوال پس از دیدن پرنده‌ای که یک تار موی طلایی را حمل می‌کرد،

King Mark of Cornwall declared his future bride must have equally radiant locks.

اعلام کرد که موهای عروس آینده‌اش باید به همان اندازه درخشان باشد.

Unfortunately, the only royal matching this description

شوربختانه، تنها شاهدختی که مطابق این خواسته بود،

was Princess Isolde of Ireland—

شاهزاده ایزولد ایرلند،

Cornwall’s sworn enemy.

دشمن قسم خورده کورنوال بود.

But the king had a plan to replace this old grudge with new love.

اما پادشاه برای جایگزینی یک عشق جدید با این کینه کهنه، نقشه‌ای داشت.

He’d heard rumors of a dragon terrorizing Ireland.

او از شایعه‌ی اژدهایی که ایرلند را به وحشت انداخته بود خبر داشت.

So he sent Tristan— his bravest knight, loving nephew, and loyal heir—

پس، شجاع‌ترین شوالیه، برادرزاده‌ی عزیز و وارث وفادارش، تریستان را فرستاد

to slay the beast and extend an olive branch to Ireland's royal family.

تا اژدها را بکشد و شاخه زیتونی برای صلح به خانواده سلطنتی ایرلند بدهد.

As soon as Tristan landed, the dragon attacked.

به محض رسیدن تریستان به ایرلند، اژدها حمله کرد.

Dodging poisonous venom and blasts of fire,

شوالیه زخمی از زهر سمی و نفس‌های آتشین دیومار جان سالم به در برد،

the knight eventually struck a fatal blow, slicing off the beast’s tongue

در نهایت با یک ضربه کشنده‌، زبان جانور را

as proof of his victory.

برای اثبات پیروزی خود برید.

But when he grasped his trophy, the poison seeped into his skin.

اما وقتی حاصل کارش را در دست گرفت، سم اژدها به پوستش نفوذ کرد.

Writhing in agony, Tristan feared for his life.

تریستان از ترس جانش و در عذاب به خود می‌پیچید.

Yet a savior was soon upon him— Princess Isolde herself.

و پس از لحظاتی، خود شاهزاده ایزولد ناجی او شد.

A talented healer versed in every herb and antidote,

او که یک شفادهنده با استعداد و مسلط به همه گیاهان و پادزهرها بود،

she carried him to the palace and nursed the knight back to health.

تریستان را به کاخ برد و از او پرستاری کرد تا سلامتش بازگردد.

Upon waking, Tristan was captivated by his caretaker.

پس از به هوش آمدن، تریستان شیفته پرستارش شد.

But he pushed these feelings aside and stuck to the plan.

اما احساساتش را پس زد به نقشه پایبند ماند.

The king and queen were heartened by the prospect of peace,

پادشاه و ملکه از احتمال برقراری صلح، دلگرم شده بودند

and Isolde was impressed by the knight’s bravery both in court and combat.

و ایزولد نیز تحت تأثیر شجاعت شوالیه قرار گرفته بود.

Intrigued, she agreed to accompany Tristan home and marry his king.

پس، موافقت کرد که تریستان را تا خانه همراهی کندو با شاه او ازدواج کند.

At the start of their journey,

در ابتدای سفر،

the knight and the princess kept a respectful distance.

شوالیه و شاهزاده فاصله‌ محترمانشان را حفظ کردند.

But when Isolde went to retrieve water from their supplies,

اما زمانی که ایزولد می‌خواست از آذوقه آنها آب بردارد،

she mistakenly grabbed a chalice prepared by her mother.

به اشتباه جامی را برداشت که مادرش آماده کرده بود،

It contained a love potion, intended for her wedding night.

و حاوی معجون عشقی بود که برای شب عروسی در نظر گرفته شده بود.

And after Tristan and Isolde drained the bottle,

و بعد از اینکه تریستان و ایزولد بطری را سرکشیدند،

neither could continue hiding their true feelings.

هیچ کدام دیگر نتوانستند احساسات واقعیشان را پنهان کنند.

By the time they reached Cornwall, the potion’s effect had worn off,

زمانی که به کورنوال رسیدند، اثر معجون از بین رفته بود،

but the lovers knew there was no turning back.

اما عاشق و معشوق می‌دانستند که هیچ راه برگشتی وجود ندارد.

Desperate to maintain their loyalty to the king,

آنها که از حفظ وفاداری خود به پادشاه ناامید شده بودند،

the pair decided to honor their duties... in public.

تصمیم گرفتند عهدشان را حداقل در ظاهر رعایت کنند.

For a time, King Mark’s love for his bride and his nephew

برای مدتی، عشقی که شاه مارک به عروس و برادرزاده‌اش داشت

made him deny the court’s rumors.

باعث شد که شایعات دربار را نادیده بگیرد.

But when fresh blood appeared in Isolde’s room

اما زمانی که خون تازه تریستان در اتاق ایزولد دیده شد،

just hours after Tristan was wounded hunting,

آن هم تنها چند ساعت پس از مجروح شدن تریستان در شکار،

the king confronted them.

پادشاه با واقعیت مواجه شد.

With a heavy heart, he banished Tristan,

و با سینه‌ای سنگین، تریستان را تبعید کرد

leaving Isolde only enough time to slip the knight her ring as a parting gift.

و ایزولد فقط فرصت کرد که انگشترش را به عنوان هدیه فراق به او بدهد.

As Isolde languished in Cornwall, Tristan wandered the islands.

همان روزهایی که ایزولد در کورنوال دلواپس بود، تریستان در جزایر سرگردان بود.

He took to brawling other travelers and singing of doomed love.

او به نزاع با مسافران و خواندن آواز عشق محکوم شده بود.

To most, the songs were tragedies.

آوازهایی تراژیک و غم‌انگیز.

But in Brittany, another Isolde, Princess of the White Hands,

اما در بریتانی، یک ایزولد دیگر، ایزولد سپید دست

heard them as a ballad intended for her.

آوازهای تریستان را به عنوان تصنیفی برای خودش شنید.

And when this princess confronted her would-be suitor,

و هنگامی که با خواستگار احتمالی خود روبرو شد،

Tristan was so lonely and startled by her name that he proposed.

تریستان آنقدر تنها و از نام او مبهوت بود که او خواستگاری کرد.

At first, Isolde of the White Hands was entranced by her mysterious husband.

در ابتدا، ایزولد سپید دست، مجذوب شوهر مرموز خود شده بود.

But as years passed, she despaired at the distance between them.

اما با گذشت سالها، از فاصله‌ای که بینشان بودناامید شد.

Tristan spent weeks sulking in the woods, sinking deeper into despair.

تریستان هفته‌ها را در جنگل اوقات تلخی می‌کرد و در ناامیدی فرو می‌رفت.

The disgraced knight engaged in more fighting,

شوالیه روسیاه درگیر جنگ بیشتر شد

eventually sustaining a mortal wound from a poisoned lance.

در نهایت با یک نیزه مسوم، سخت زخمی شد.

Knowing only one person with the skill to heal him,

تریستان که فقط یک شفادهنده می‌شناخت،

Tristan ordered his men to retrieve Isolde of Cornwall,

به افرادش دستور داد که ایزولد کورنوال را بیاورند

using her ring as proof of who called on her.

و حلقه را نیز برای اثبات اینکه چه کسی او را می‌خواند، فرستاد.

But Tristan also feared his love had forgotten him.

اما تریستان می‌ترسید که عشقش او را فراموش کرده باشد.

Refusing to be kept in suspense even a moment longer than necessary,

چون نمی‌توانست بیش از این منتظر بماند،

he told his men to raise the white sails if Isolde accepted the call,

به افرادش سپرد که اگر ایزولد درخواستشان را پذیرفت، بادبان‌های سفید،

or black sails if she refused.

و اگر نپذیرفت، بادبان‌های سیاه را بالا ببرند.

Desperate to live for the first time in years,

تریستان، ناامید از تمام زندگی،

Tristan waited by his window.

کنار پنجره چشم به راه بود.

His wife, however, was more bewildered than ever.

و همسرش، که بیشتر از هر زمان دیگری سرگردان بود.

She begged Tristan’s men for the truth— and cursed them when they gave it to her.

از افراد تریستان، حقیقت را خواهش کرد، و وقتی واقعیت را فهمید به آنها دشنام داد.

Crushed by the realization that her husband had never loved her,

ایزولد که دیگر می‌دانست که شوهرش هرگز او را دوست نداشته،

she told Tristan she would keep watch.

با روحی خرد شده به تریستان گفت که مراقبش خواهد بود.

And when her fog of betrayal and despair was pierced by white sails on the horizon,

و وقتی شبهه خیانت و ناامیدی‌اش، با دیدن بادبان‌های سفید به واقعیت تبدیل شد،

she murmured that she only saw black.

در گوش تریستان زمزمه کرد که بادبان‌های سیاه می‌بیند.

Hearing this news, Tristan died instantly.

با شنیدن این خبر، تریستان بلافاصله جانش را از دست داد.

And when his true love saw the corpse of the man she’d never stopped loving,

و وقتی عشق واقعی‌اش، جسد مردی را دید که هرگز از دوست داشتنش دست نکشید،

she chose to die by his side.

ترجیح داد که در کنار او بمیرد.

The bodies were shipped back to Cornwall,

جسدهایشان به کورنوال بازگردانده شد،

where a grieving King Mark placed their graves side by side.

جایی که شاه مارک عزادار، آن دو را در کنار هم به خاک سپرد.

Together at last, briars grew atop their tombs,

سرانجام، بوته‌های نسترن تا بالای مقبره‌هایشان رشد کردند

finally reuniting the star-crossed lovers.

و این عاشقان محکوم به فنا را بار دیگر دوباره به هم پیوند زدند.