Advanced English Conversation: Education in the US

Vanessa: You are invited to a real English  

ونسا: شما به یک گفتگوی واقعی انگلیسی

conversation with me and my husband, Dan. Dan: 

با من و شوهرم، دن دعوت شده‌اید. دان:

Hi. Vanessa: 

سلام. ونسا: امروز

We're going to be talking about education  today. You asked us your top education  

درباره آموزش صحبت خواهیم کرد . شما بهترین سوالات تحصیلی خود را

questions in English, and we're going to  have a chit-chat about those questions,  

به زبان انگلیسی از ما پرسیدید، و ما می خواهیم درباره آن سؤالات یک گفتگوی ساده داشته باشیم،

immerse you in English. I hope you will end  up on the other side of this conversation  

شما را در زبان انگلیسی غرق کنیم. امیدوارم

with a higher level of vocabulary, more  confidence about speaking in English,  

با سطح بالاتری از واژگان، اعتماد به نفس بیشتر در مورد صحبت کردن به زبان انگلیسی در طرف دیگر این مکالمه قرار بگیرید

and you'll enjoy it along the way. Like  always, I've created a free PDF worksheet,  

و در طول مسیر از آن لذت ببرید. مثل همیشه، من یک کاربرگ PDF رایگان ایجاد کرده‌ام،

which is over Dan's face at the moment,  with all of today's important vocabulary,  

که در حال حاضر روی صورت دن قرار دارد، با همه واژگان مهم امروزی،

definitions, sample sentences. Everything  that you're going to hear in this lesson,  

تعاریف، و جملات نمونه. همه چیزهایی که در این درس قرار است بشنوید،

you will get in the free PDF worksheet. So you can  click on the link in the description to download  

در کاربرگ PDF رایگان دریافت خواهید کرد. بنابراین می‌توانید روی پیوند موجود در توضیحات کلیک کنید تا

that free PDF worksheet today. All right, Dan, are  you ready to get started with the first question- 

آن کاربرگ PDF رایگان را امروز دانلود کنید. بسیار خوب، دن، آیا آماده ای که با اولین سوال شروع کنی-

Dan: Yes. 

Vanessa: ... that our students have asked us? 

دان: بله.

ونسا: ... که دانش آموزان ما از ما پرسیده اند؟

Dan: I'm ready to get educated. 

دن: من آماده ام که تحصیل کنم.

Vanessa: All right, let's do it.  

ونسا: باشه، بیا انجامش بدیم.

These education questions were asked by my student  Carmen from Italy and Mayi in Australia. Are you  

این سوالات آموزشی توسط شاگردم کارمن از ایتالیا و مای در استرالیا پرسیده شده است. آیا

ready for the first one? Dan: 

برای اولین مورد آماده هستید؟ دن:

I'm ready. Vanessa: 

All right. The first question is, "What age does  school start in the U.S., that's where we're from,  

من آماده ام. ونسا:

خیلی خب. اولین سوال این است که « مدرسه در ایالات متحده از چه سنی شروع می‌شود، ما از آنجا هستیم،

the U.S. "and what does the education system look  like?" So let's start with the first question,  

ایالات متحده «و سیستم آموزشی چگونه به نظر می‌رسد ؟» پس بیایید با اولین سؤال شروع کنیم،

"What age does school start in the U.S.?" Dan: 

«مدرسه در چه سنی شروع می‌شود. ایالات متحده؟» دن:

So a lot of kids go to some kind of school around  four years old, so this would be preschool. In a  

بنابراین بسیاری از بچه‌ها در حدود چهار سالگی به نوعی مدرسه می‌روند ، بنابراین این مدرسه پیش دبستانی خواهد بود. در

lot of cases, this is not provided by the state. Vanessa: 

بسیاری از موارد، این توسط ایالت ارائه نمی‌شود. ونسا:

Yeah, this is something that parents  have to pay for out of pocket. 

بله، این چیزی است که والدین باید هزینه را از جیب خود بپردازند.

Dan: I would say this is  

دن: می‌توانم بگویم این

like daycare except maybe a little more education  peppered in 'cause they're really little kids,  

مانند مهدکودک است، به جز اینکه شاید کمی آموزش بیشتر باشد، زیرا آنها واقعاً بچه‌های کوچک هستند،

and then official school is kindergarten, which  starts around five or six years old. This is where  

و سپس مدرسه رسمی مهدکودک است که از حدود پنج یا شش سالگی شروع می‌شود. اینجاست که

real school begins. We're sitting and trying to  learn our letters and alphabet and reading and,  

مدرسه واقعی شروع می‌شود. ما نشسته‌ایم و سعی می‌کنیم حروف و الفبای خود را یاد بگیریم و بخوانیم و

"Here's numbers," and all that kind of thing.  Then elementary school would be first through  

«اینم اعداد» و همه چیزهایی از این دست. سپس مدرسه ابتدایی از اول تا

fifth grade. Yeah, first through fifth grade,  which is probably what, seven to 11 or 12? 

کلاس پنجم می‌گذرد. ​​بله، اول تا آخر. کلاس پنجم، که احتمالاً همین است، هفت تا 11 یا 12؟

Vanessa: Yeah. Yeah. 

ونسا: آره.

Dan: Something like that. 

Vanessa: 10, 11 years  

دن: یه همچین چیزی.

ونسا: 10، 11

old. Dan: 

ساله. دن:

Then it moves on to middle school, which  is everybody's favorite time of existence,  

سپس به مدرسه راهنمایی می‌رود، که زمان مورد علاقه همه برای زندگی است،

12 to 14-ish. Vanessa: 

12 تا 14 سالگی. ونسا:

This is a great example of sarcasm. Dan: 

این یک نمونه عالی از طعنه است. دن:

Oh, yes. This is sarcasm. Yeah, middle  school not known for being the most fun time. 

اوه، بله. این طعنه است. بله، مدرسه راهنمایی برای سرگرم کننده ترین زمان شناخته شده نیست.

Vanessa: No. 

Dan: It's funny because a lot of kids are moving  

ونسا: نه.

دن: خنده‌دار است زیرا بچه‌های زیادی

at this time. They could be going to a different  school, different classes, and then you're going  

در این زمان حرکت می‌کنند. آنها ممکن است به مدرسه‌ای متفاوت، کلاس‌های مختلف بروند، و سپس شما در

through this awkward time in your life and,  "Here's some other new people for you. It'll be  

این دوران ناخوشایند زندگی‌تان سپری می‌کنید و می‌گویید: «اینم چند نفر دیگر برای شما. جالب خواهد بود

fun." So yeah, that's an interesting time. Vanessa: 

». پس بله، زمان جالبی است. ونسا:

Usually, middle school has the  stereotype of being pretty rough,  

معمولاً، مدرسه راهنمایی کلیشه‌ای است که بسیار خشن است،

pretty tricky. Then after middle school is high  school. By that point you're what, 14 years old? 

بسیار مشکل. سپس بعد از راهنمایی، دبیرستان است . در آن مرحله شما چه چیزی هستید، 14 ساله؟

Dan: You're a real man. 

Vanessa: 14 through 18 years old,  

دن: تو یک مرد واقعی هستی.

ونسا: 14 تا 18 ساله،

so you're not right at the beginning, the cusp of  puberty. Instead, you're a little further in and  

بنابراین در آغاز، اوج بلوغ، درست نیستید . در عوض، شما کمی جلوتر و

maybe a little more mature, maybe? Dan: 

شاید کمی بالغ‌تر هستید، شاید؟ دن:

Ninth grade is still awkward- Vanessa: 

کلاس نهم هنوز ناجور است- ونسا:

Ninth grade is still pretty awkward. Dan: 

... 'cause when you're in ninth grade and you're  14 or 15, and then you see a 17 or 18 year old,  

کلاس نهم هنوز خیلی ناجور است. دن:

... چون وقتی کلاس نهم هستید و 14 یا 15 ساله هستید، و سپس یک پسر 17 یا 18 ساله را می بینید،

especially if you're a guy like me, puberty can  hit all of a sudden and then you'll be a man  

به خصوص اگر پسری مثل من باشید، بلوغ می تواند ناگهان اتفاق بیفتد. و آنوقت تو در

versus like I was, a boy. Vanessa: 

مقابل مثل من، یک پسر، مرد خواهی شد. ونسا:

A little boy when you were- Dan: 

پسر کوچکی که بودی- دن:

Yes. Vanessa: 

... in ninth grade. Dan: 

بله. ونسا:

در کلاس نهم. دن:

Hi, guys. Vanessa: 

سلام بچه ها. ونسا:

So this is the typical progression of school,  and there's a couple different options in the  

بنابراین این پیشرفت معمولی مدرسه است، و چند گزینه مختلف در

U.S. You could go to public school, which is free.  It's paid for by your taxes. So if you pay taxes,  

ایالات متحده وجود دارد که می‌توانید به مدرسه دولتی بروید، که رایگان است. از طریق مالیات شما پرداخت می شود. بنابراین اگر مالیات می‌پردازید،   از

it's technically not free. Dan: 

نظر فنی رایگان نیست. دن:

Free, not free. Vanessa: 

رایگان، نه رایگان. ونسا:

Yes, free, not free. It's paid for by the state.  You could go to public school. You could go to a  

بله، رایگان، نه رایگان. هزینه آن را دولت پرداخت می کند. شما می توانید به مدرسه دولتی بروید. شما می‌توانید به یک

public charter school, so this is a nuance where  you don't have to pay extra to go to a charter  

مدرسه چارتر دولتی بروید، بنابراین این یک تفاوت ظریف است که در آن لازم نیست برای رفتن به یک مدرسه چارتر هزینه اضافی بپردازید

school, but it's somehow- Dan: 

، اما به نوعی اینطور است- Dan:

It's run privately. Vanessa: 

خصوصی اداره می‌شود. ونسا:  به‌صورت

It's run privately, it's smaller. Usually, the  programs have a little bit higher quality, and to  

خصوصی اجرا می‌شود، کوچک‌تر است. معمولاً، برنامه‌ها کمی کیفیت بالاتری دارند، و برای

get into a charter school, you often need to do a  lottery. This isn't like the lottery where you try  

ورود به یک مدرسه منشور، اغلب باید یک قرعه‌کشی انجام دهید. این مانند قرعه‌کشی‌ای نیست که در آن سعی می‌کنید

to win a million dollars. This is where you just  sign up and they pull a kid's name out of a hat,  

یک میلیون دلار برنده شوید. اینجاست که شما فقط ثبت‌نام می‌کنید و آن‌ها نام یک بچه را از کلاه بیرون می‌کشند،

totally random. If you get it, you get it, and if  you don't, you don't. So it's not based on your  

کاملاً تصادفی. اگر آن را دریافت کردید، آن را دریافت می‌کنید و اگر ندارید، نمی‌گیرید. بنابراین نه بر اساس

income, it's not based on where you live, because  most public schools are based on where you live.  

درآمد شما، نه بر اساس محل زندگی شما، زیرا اکثر مدارس دولتی بر اساس محل زندگی شما هستند.

You have to go to the school in your neighborhood. Dan: 

شما باید به مدرسه محله خود بروید. دن:

Yeah. Vanessa: 

But a charter- Dan: 

آره. ونسا:

اما منشور- دن:

... kind of stinks. Vanessa: 

... یه جورایی بو میده. ونسا:

... school, especially if you live in an area  that's really poor, well, your school is probably  

... مدرسه، مخصوصاً اگر در منطقه‌ای زندگی می‌کنید که واقعاً فقیر است، خوب، مدرسه شما احتمالاً

not going to be very high quality, and there's a  lot of controversy about that 'cause it's a cycle. 

کیفیت بالایی نخواهد داشت، و بحث‌های زیادی در مورد این موضوع وجود دارد که «چون چرخه‌ای است».

Dan: Yeah, it's definitely a cycle. 

دن: آره، قطعا یک چرخه است.

Vanessa: You don't have as  

ونسا: شما

many resources to get out of poverty and all of  that. So we've got public school, charter school,  

منابع زیادی برای رهایی از فقر و همه اینها ندارید. بنابراین ما مدرسه دولتی، مدرسه منشور،

private school. I have a little statistic here  I looked up in advance, fancy. Private schools,  

مدرسه خصوصی داریم. من یک آمار کوچک در اینجا دارم از قبل جستجو کردم، جالب. مدارس خصوصی،

9% of students go to a private school and parents  have to pay extra for a private school. It could  

9 درصد دانش‌آموزان به مدرسه خصوصی می‌روند و والدین باید برای مدرسه خصوصی هزینه اضافی بپردازند. این می تواند

be a religious private school, it could be  a secular private school. Our child, Theo- 

یک مدرسه خصوصی مذهبی باشد، می تواند یک مدرسه خصوصی سکولار باشد. فرزند ما، تئو-

Dan: He's probably in the 1% because  

دان: او احتمالاً در 1٪ است زیرا

he goes to a nature school. Vanessa: 

او به یک مدرسه طبیعت می رود. ونسا:

It's not religious based- Dan: 

He's in the 0.5%. Vanessa: 

این مبتنی بر مذهبی نیست- دن:

او در 0.5٪ است. ونسا:

It's a very unusual private school. But there's  also other types of private schools like in nature  

این یک مدرسه خصوصی بسیار غیرمعمول است. اما انواع دیگری از مدارس خصوصی مانند

school where half of the day they spend time  outside in the woods or the teachers try to  

مدرسه طبیعت وجود دارد که نیمی از روز را بیرون از جنگل می‌گذرانند یا معلمان سعی می‌کنند

incorporate the outside nature into the lessons. Dan: 

طبیعت بیرونی را در درس‌ها بگنجانند. دن:

A lot of times these schools will call themselves  alternative education, so that just means, "We're  

بسیاری اوقات این مدارس خود را آموزش جایگزین می‌نامند، به این معنی که «ما

trying to do something different here." Vanessa: 

سعی می‌کنیم در اینجا کار متفاوتی انجام دهیم». ونسا:

There's varying degrees of quality. Just because  you're paying for it doesn't mean that it's going  

کیفیت درجات مختلفی دارد. فقط به این دلیل که برای آن هزینه می‌کنید به این معنی نیست که

to be vastly better quality than the free public  school. So if you come to the U.S. and you think,  

کیفیت بسیار بهتری نسبت به مدرسه دولتی رایگان خواهد داشت . بنابراین اگر به ایالات متحده می‌آیید و فکر می‌کنید،

"I want my kid to have the best education. I  think I can afford to pay for private school,"  

"من می‌خواهم فرزندم بهترین تحصیلات را داشته باشد. فکر می‌کنم می‌توانم هزینه مدرسه خصوصی را بپردازم"،

make sure you check it out first, and make  sure that it's actually the quality that  

مطمئن شوید که ابتدا آن را بررسی کرده‌اید و مطمئن شوید که واقعاً کیفیت دارد. که می

you want. There are a lot of scholarships,  actually. So the school that our son goes to,  

خواهید. در واقع، بورسیه های تحصیلی زیادی وجود دارد . بنابراین، مدرسه‌ای که پسرمان به آن می‌رود،

a lot of people have an 80% scholarship to go to  the school, which makes it very affordable. The  

بسیاری از افراد ۸۰٪ بورسیه تحصیلی برای رفتن به مدرسه دارند، که آن را بسیار مقرون به صرفه می‌کند.

state has scholarships, the school provides  some scholarships. There's some grants given  

ایالت بورسیه تحصیلی دارد، مدرسه برخی بورسیه ها را ارائه می کند. برخی از کمک‌های مالی

to the school to provide scholarships, so  they're trying to make it more accessible. 

برای ارائه بورسیه تحصیلی به مدرسه داده می‌شود، بنابراین آنها سعی می‌کنند آن را در دسترس‌تر کنند.

Dan: Yeah. Most schools, especially private schools and  

دن: آره بیشتر مدارس، به‌ویژه مدارس خصوصی و

anything education related, you're going to find  a lot of organizations that will try to help kids  

هر چیزی که مربوط به آموزش باشد، سازمان‌های زیادی پیدا خواهید کرد که سعی می‌کنند به بچه‌ها کمک کنند تا به

get into whatever they really, really want, and  the government helps with that as well in America. 

هر چیزی که واقعاً و واقعاً می‌خواهند وارد شوند، و دولت نیز در این زمینه در آمریکا کمک می‌کند.

Vanessa: Yeah. I think a lot  

ونسا: آره. من فکر می‌کنم بسیاری

of it comes down to the parents having the ability  to sign up, follow through with the applications,  

از آن به والدین مربوط می‌شود که می‌توانند ثبت‌نام کنند، درخواست‌ها را دنبال کنند،

sign up for the scholarships- Dan: 

برای بورسیه‌ها ثبت‌نام کنند-دان :

Now, that doesn't mean it's easy. Vanessa: 

حالا، این بدان معنا نیست که آسان است. ونسا: به این

It doesn't mean it's easy, but it is an option.  There's a fourth option, which is what Dan  

معنی نیست که آسان است، اما یک گزینه است. گزینه چهارمی وجود دارد، همان چیزی است که دن

experienced when he was a child, homeschooling. Dan: 

در کودکی تجربه کرد، آموزش در خانه. دن:

Look at me. Vanessa: 

به من نگاه کن. ونسا:

So interestingly enough, what percent of Americans  do you think homeschool? This means that generally  

خیلی جالب است، فکر می‌کنید چند درصد از آمریکایی‌ها مدرسه خانگی هستند؟ این بدان معنی است که به طور کلی

don't peak your mom or- Dan: 

مادرتان را به اوج نگیرید یا - دن:

This is what I learned in homeschooling. Vanessa: 

این چیزی است که من در آموزش خانگی یاد گرفتم. ونسا:

Your mom or your dad is your teacher, usually your  mom. There's local organizations that you can join  

مادر یا پدرت معلمت هستند، معمولاً مادرت. سازمان‌های محلی هستند که می‌توانید به‌صورت

weekly, like a co-op, they call it a homeschooling  co-op. What percent of American children  

هفتگی به آنها بپیوندید، مانند یک تعاونی، آن‌ها آن را تعاونی آموزش خانگی می‌نامند . چند درصد از کودکان آمریکایی

are homeschooling as of 2021 or 2022? Dan: 

تا سال 2021 یا 2022 در خانه آموزش می بینند؟ دن:

Well, I would've guessed it was very low. See, I  think I looked at your phone earlier and saw it- 

خب، حدس می زدم خیلی کم است. ببین، فکر می‌کنم زودتر به تلفنت نگاه کردم و آن را دیدم -

Vanessa: You cheated. 

ونسا: تو تقلب کردی.

Dan: Well, you showed it to me- 

دن: خوب، تو آن را به من نشان دادی-

Vanessa: Okay. 

Dan: ... but I would've guessed like 2%- 

ونسا: باشه.

دن: ... اما حدس می زدم 2%-

Vanessa: Ah, okay. 

ونسا: آه، باشه.

Dan: ... before seeing that- 

دن: ... قبل از دیدن آن-

Vanessa: Okay. 

Dan: ... but I think it's higher. 

ونسا: باشه.

دن: ... اما فکر کنم بالاتر باشه.

Vanessa: Yes, the answer is 7%. 

ونسا: بله، پاسخ 7 درصد است.

Dan: Which is pretty high, actually. 

دن: در واقع خیلی بالاست.

Vanessa: It's almost the same amount  

ونسا: تقریباً به اندازه

as go to private school. Dan: 

رفتن به مدرسه خصوصی است. دن:

Yeah, that's crazy. Vanessa: 

آره، این دیوانه است. ونسا:

Yeah, so 7%. The interesting thing is- Dan: 

بله، پس 7٪. نکته جالب این است - دن:

I guess it probably bumped up after COVID too. Vanessa: 

حدس می‌زنم احتمالاً بعد از کووید نیز افزایش یافته است. ونسا:

Yes, that's the big thing. So before COVID, it was  I think, 4 or 5%, and now it's 7% and it's growing  

بله، این چیز مهمی است. بنابراین قبل از کووید، فکر می‌کنم 4 یا 5 درصد بود و اکنون 7 درصد است و

10% every year. So it's hard to talk about those  stats, but it's growing every year because of all  

هر سال 10 درصد رشد می‌کند. بنابراین صحبت در مورد آن آمارها سخت است ، اما به دلیل همه تغییرات در آموزش، هر سال در حال افزایش است

the changes in education. Dan: 

. دن:

Yeah. Public school has gotten a bad reputation  as well. There's varying qualities, but a lot  

آره. مدرسه دولتی نیز شهرت بدی پیدا کرده است . کیفیت‌های متفاوتی وجود دارد، اما بسیاری

of people, where they live, their school is not  very good. It is not just teachers, it's also the  

از افراد، جایی که زندگی می‌کنند، مدرسه‌شان خیلی خوب نیست. این فقط معلمان نیستند، بلکه

peers you're with, and it's... I don't know.  Obviously, I teach at an alternative school,  

همسالانی که با آنها هستید نیز هستند، و ... نمی دانم. بدیهی است که من در یک مدرسه جایگزین تدریس می‌کنم،

so I am not a big fan of the traditional model,  and I don't like all the bureaucracy. Not to say  

بنابراین طرفدار زیادی از مدل سنتی نیستم، و از این همه بوروکراسی خوشم نمی‌آید. نه اینکه بگویم

that there's not a lot of good-hearted people in  the system, I just think that the system is, well,  

افراد خوش قلب زیادی در  سیستم وجود ندارد، فقط فکر می کنم که سیستم، خوب،

it might sound a little cliche, but it's broken. Vanessa: 

ممکن است کمی کلیشه به نظر برسد، اما خراب است. ونسا:

Yeah. So those are the general options in the  U.S., and I think the cool thing is that if you  

آره. بنابراین اینها گزینه‌های کلی در ایالات متحده هستند، و من فکر می‌کنم نکته جالب این است که اگر

choose an alternative option, private school,  charter school, homeschooling, it's not seen as  

یک گزینه جایگزین انتخاب کنید، مدرسه خصوصی، مدرسه منشور، آموزش در خانه،

very weird. It's unusual, it's not the majority,  but you're not like an outcast. You're not so  

خیلی عجیب به نظر نمی‌رسد. این غیرعادی است، اکثریت نیست، اما شما مانند یک طرد شده نیستید. شما آنقدر

weird like, "Oh my goodness, you homeschool?"  It's not that generally it's just, "Oh, okay,  

عجیب نیستید که می‌گویید: "اوه خدای من، شما مدرسه خانه؟" به طور کلی فقط این نیست که "اوه، باشه،

someone does something different." I  think that's in the American culture. 

یک نفر کار متفاوتی انجام می دهد." فکر می‌کنم این در فرهنگ آمریکایی است.

Dan: That is very much an American culture thing. 

دن: این یک فرهنگ آمریکایی است.

Vanessa: You try to accept people who do different things. 

ونسا: شما سعی می کنید افرادی را بپذیرید که کارهای متفاوتی انجام می دهند.

Dan: Because we lived in South Korea for a while,  

دان: از آنجایی که مدتی در کره جنوبی زندگی کردیم،

we felt that difference so big. We never met  anybody who homeschooled there. We met one family  

این تفاوت را بسیار بزرگ احساس کردیم. ما هرگز کسی را ندیدیم که در آنجا آموزش خانگی داشته باشد. ما با یک خانواده   آشنا شدیم

and we're like, "Whoa, this is amazing." Vanessa: 

و می گوییم: "اوه، این شگفت انگیز است." ونسا:

Everyone uses the same education system  and deviating from that norm is really  

همه از یک سیستم آموزشی استفاده می‌کنند و انحراف از آن هنجار

unusual in that culture. Dan: 

در آن فرهنگ واقعاً غیرمعمول است. دن:

Yeah, or even looked down on. But in America,  if you do something different like that, people,  

آره، یا حتی از بالا به او نگاه کرد. اما در آمریکا، اگر چنین کاری متفاوت انجام دهید، مردم،

they may sometimes go and whisper about it  or say, "I don't really agree with that," but  

ممکن است گاهی بروند و در مورد آن زمزمه کنند یا بگویند، "من واقعاً با آن موافق نیستم"، اما

they'll never tell you to your face that they  have a problem with a decision you might make,  

هرگز به شما نمی گویند که آنها یک مشکل دارند. مشکل با تصمیمی که ممکن است بگیرید،

especially a personal decision. Vanessa: 

به خصوص یک تصمیم شخصی. ونسا:

Dan was homeschooled until how old? Dan: 

دن تا چند سالگی در خانه درس خوانده بود؟ دن:

Yes, until 13- Vanessa: 

بله، تا 13- ونسا:

13? Dan: 

I think, yes- Vanessa: 

13؟ دن:

فکر می‌کنم، بله- ونسا:

Okay- Dan: 

... until middle school- Vanessa: 

باشه- دن:

... تا دبیرستان- ونسا:

... and Dan's pretty cool. Dan: 

... و دن خیلی باحاله. دن:

... roughly. Yes, and I feel like homeschooling  today is way better than it was when I was a kid. 

... تقریبا. بله، و من احساس می‌کنم امروز آموزش در خانه خیلی بهتر از زمانی است که من بچه بودم.

Vanessa: Way more resources. 

ونسا: منابع بسیار بیشتر.

Dan: I think that what I experienced I don't want for  

دن: فکر می‌کنم آنچه را که تجربه کردم برای

my kids, but today, I can feasibly see how you can  build up certain social exposures, have certain  

بچه‌هایم نمی‌خواهم، اما امروز، می‌توانم ببینم چگونه می‌توان قرارهای اجتماعی خاصی ایجاد کرد، گروه‌های خاصی داشت

groups. There's a ton of resources online. Vanessa: 

. هزاران منبع آنلاین وجود دارد. ونسا:

Yeah. Dan: 

آره. دن:

Yeah. Vanessa: 

آره. ونسا:

Your mom certainly did the best that she could do. Dan: 

مطمئناً مادرت بهترین کاری را که می توانست انجام دهد انجام داد. دن:

Oh, yeah. My mom did a good job. I think it was  just, for me personally, I don't think it fit what  

اوه، بله. مامانم کار خوبی کرد فکر می‌کنم این فقط برای من شخصاً بود، فکر نمی‌کنم با چیزی که

I probably needed as a child looking back. Vanessa: 

احتمالاً در دوران کودکی به گذشته نیاز داشتم مطابقت داشته باشد. ونسا:

Like you needed more pressure to- Dan: 

مثل اینکه به فشار بیشتری نیاز داشتی- دن:

I needed an- Vanessa: 

... have deadlines- Dan: 

من نیاز داشتم- ونسا:

... ضرب الاجل داشته باشم- دن:

... out. Vanessa: 

... and stuff. Dan: 

... بیرون. ونسا:

... و چیزهای دیگر. دن: به

I needed another authority other  than my mom, and I needed better,  

مرجع دیگری غیر از مادرم نیاز داشتم، و به

a bigger social circle and a little more  structured education I think would've been  

یک حلقه اجتماعی بزرگتر و کمی آموزش ساختارمندتر نیاز داشتم، فکر می کنم

good for me. Not that my mom wasn't somewhat  structured, but it is a different kind of thing. 

برای من خوب بود. نه اینکه مادرم تا حدودی ساختارمند نبود، اما این یک چیز متفاوت است.

Vanessa: Yeah. Homeschooling in the '90s compared  

ونسا: آره. آموزش در خانه در دهه 90 در مقایسه

to homeschooling now 30 years later, that's crazy.  All right, let's go on to question number two,  

با آموزش خانگی اکنون 30 سال بعد، دیوانه کننده است. بسیار خوب، بیایید به سؤال شماره دو ادامه دهیم،

"Do most American students go to universities  after their graduation? Is it considered  

"آیا اکثر دانشجویان آمریکایی پس از فارغ التحصیلی به دانشگاه می روند؟ آیا

important?" Let's talk about our general feel  first, and then I've got some stats about- 

مهم تلقی می شود؟" بیایید ابتدا درباره احساس عمومی خود صحبت کنیم ، و سپس من آماری در مورد آن دارم-

Dan: Yeah, good- 

دن: بله، خوب-

Vanessa: ... how many people actually go- 

ونسا: ... چند نفر واقعاً می روند-

Dan: ... because I haven't looked at the stats. 

دن: ... چون من به آمار نگاه نکرده ام.

Vanessa: Okay. 

ونسا: باشه.

Dan: This time, I didn't make it that far. 

دان: این بار، آنقدرها نرسیدم.

Vanessa: Let's hear what's inside your heart, Dan? 

ونسا: بیا بشنویم درون قلبت چیه، دن؟

Dan: So I think, yes, people generally go to,  

دن: بنابراین فکر می‌کنم، بله، مردم عموماً به

we would say college, but I think- Vanessa: 

کالج می‌روند، اما من فکر می‌کنم - ونسا:

It's the same thing. Dan: 

... a lot of the world would say university.  I don't know the percentage, but I would say- 

این همان چیزی است. دن:

بسیاری از دنیا می گویند دانشگاه. من درصد را نمی دانم، اما می گویم -

Vanessa: What's your guess? What's  

ونسا: حدس شما چیست؟

your guess is a good time? Dan: 

به نظر شما زمان خوبی چیست؟ دن:

80? No, 75%. Vanessa: 

80؟ خیر 75 درصد ونسا:

Wow. Really? Dan: 

وای. واقعا؟ دن:

Yeah. Vanessa: 

آره. ونسا:

Okay. Dan: 

What is it? Vanessa: 

باشه. دن:

چیه؟ ونسا:

Okay, well- Dan: 

باشه، خوب- دن:

No, no, no, it's 92%, 61%. Vanessa: 

نه، نه، نه، 92٪، 61٪ است. ونسا:

I think this is showing your bias because- 

فکر می‌کنم این تعصب شما را نشان می‌دهد، زیرا-

Dan: 50%- 

دن: 50%-

Vanessa: ... let's- 

Dan: I don't know which way the bias is. 

ونسا: ... بیایید-

دن: من نمی‌دانم تعصب از کدام طرف است.

Vanessa: Let's say that, so for us,  

ونسا: بیایید این را بگوییم، بنابراین برای ما،

we have a four-year degree, and that's what you  call it when you go to college for four-years.  

ما مدرک چهار ساله داریم، و زمانی که برای چهار سال به کالج می روید، به آن می گویید.

You could have a two-year degree. It's called an  associate's degree or a four-year degree. We have  

شما می توانید مدرک دو ساله داشته باشید. به آن مدرک کاردانی یا مدرک چهار ساله می گویند. ما

four-year degrees, and I think there's been some  studies that show if you have a four-year degree,  

مدارک تحصیلی چهار ساله داریم، و فکر می‌کنم برخی از مطالعات انجام شده است که نشان می‌دهد اگر مدرک چهار ساله دارید،

most of the people in your social circle also have  the same or close to the same level of education. 

اکثر افراد در حلقه اجتماعی شما نیز دارای سطح تحصیلات یکسان یا نزدیک به یکسان هستند.

Dan: Yeah, everybody I know is edumacated. 

دن: آره، همه کسانی که من می شناسم تحصیل کرده اند.

Vanessa: So that's why you think it's so high. 

ونسا: پس به همین دلیل است که فکر می کنی آنقدر بالاست.

Dan: Dang it. I should have thought about that. 

دن: هول کن. من باید در مورد آن فکر می کردم.

Vanessa: Okay, let's compare 1990 to 2021. 

ونسا: خوب، بیایید سال 1990 را با 2021 مقایسه کنیم.

Dan: Okay. 

دن: باشه.

Vanessa: In 1990,  

ونسا: در سال 1990،

the people who graduated high school were 77%. So  77% of students graduated from high school and 20%  

افرادی که از دبیرستان فارغ التحصیل شدند، 77٪ بودند. بنابراین 77 درصد دانش‌آموزان از دبیرستان و 20 درصد

of people graduated from college. Okay?2021,  91% of people graduated from high school- 

از افراد از کالج فارغ‌التحصیل شدند. خوب؟ 2021، 91٪ از مردم از دبیرستان فارغ التحصیل شدند-

Dan: Okay. 

دان: بسیار خوب.

Vanessa: ... so much higher percentage rate,  

ونسا: ... درصد بسیار بالاتری است،

and 38% of people graduate from college. Dan: 

و 38٪ از مردم از کالج فارغ التحصیل می شوند. دن:

I'm way off. Vanessa: 

من خیلی دور هستم. ونسا:

Yep, so it is higher. Dan: 

بله، پس بالاتر است. دن:

It has bumped up a lot, though. Vanessa: 

با این حال، خیلی زیاد شده است. ونسا:

All of the charts that I saw were all going up, so  finishing high school and college are definitely  

همه نمودارهایی که من دیدم همگی در حال افزایش بودند، بنابراین پایان دبیرستان و کالج قطعاً در

on the rise, not 70% or whatever you said.  But it probably is 70% of the people we know,  

حال افزایش هستند، نه 70٪ یا هر آنچه شما گفتید. اما احتمالاً 70 درصد از افرادی هستند که ما می‌شناسیم،

which I think is- Dan: 

که فکر می‌کنم این هستند - دن:

Oh, for sure. Vanessa: 

... quite interesting. That's part of the cycle  of education, I think, that if you don't know  

اوه، مطمئنا. ونسا:

... خیلی جالب است. من فکر می‌کنم این بخشی از چرخه آموزش است که اگر

anyone who's been to college, it probably won't  be a priority for you. It will be harder for you  

کسی را نمی‌شناسید که به کالج رفته است، احتمالاً اولویت شما نخواهد بود. رفتن برای شما سخت‌تر خواهد بود

to go 'cause you won't have people who know how  that process works and all of that. But if you've  

، زیرا افرادی را نخواهید داشت که بدانند آن فرآیند و همه اینها چگونه کار می‌کند. اما اگر شما هم

been to college like us, it will be easier for our  kids to do that process because we've been there. 

مانند ما به کالج رفته‌اید، انجام این فرآیند برای فرزندانمان آسان‌تر خواهد بود زیرا ما آنجا بوده‌ایم.

Dan: Yes, I'm glad I could be instructive of  

دن: بله، خوشحالم که توانستم درباره

a fallacy about my personal experience, but- Vanessa: 

یک اشتباه در مورد تجربه شخصی ام آموزنده باشم، اما - ونسا:

Well, thanks for being willing to be the  fallacy in front of millions of people online. 

خب، از اینکه حاضرید در مقابل میلیون ها نفر آنلاین اشتباه کنید، متشکرم.

Dan: Yes, you're welcome everybody. 

دن: بله، به همه خوش آمدید.

Vanessa: But this is also a part two of the question,  

ونسا: اما این نیز بخش دوم سوال است،

"Is it considered important?" Dan: 

«آیا مهم تلقی می‌شود؟» دن:

Oh, well, again, this probably goes to your  social circle because in my social circle,  

اوه، خوب، دوباره، این احتمالاً به حلقه اجتماعی شما می‌رود، زیرا در حلقه اجتماعی من،

it was super important, and I think  this is probably family by family. 

خیلی مهم بود، و فکر می‌کنم این احتمالاً خانواده به خانواده است.

Vanessa: I would say it's almost expected. If your parents- 

ونسا: می توانم بگویم تقریباً انتظار می رود. اگر والدین شما-

Dan: Yes. 

Vanessa: ... are college graduates- 

دن: بله.

ونسا: ... فارغ التحصیل دانشگاه هستند-

Dan: ... definitely. 

Vanessa: ... it's almost expected,  

دن: ... قطعا.

ونسا: ... تقریباً انتظار می رود،

of course, you'll go to college. Dan: 

البته، شما به دانشگاه خواهید رفت. دن:

However, I think I have heard from certain...  like our neighbor, I think she said she was the  

با این حال، فکر می‌کنم از برخی شنیده‌ام... مانند همسایه‌مان، فکر می‌کنم او گفت که

first to go to college, and it was looked  upon as great, but it wasn't expected.  

اولین کسی بود که به کالج رفت، و به نظر عالی بود، اما انتظار نمی‌رفت.

But as a society, it is definitely encouraged.  There's ads playing on the TV and YouTube,  

اما به عنوان یک جامعه قطعا تشویق می شود. تبلیغاتی در تلویزیون و یوتیوب پخش می‌شود،

and every teacher will tell you going to college,  and I'm just going to say university 'cause more  

و هر معلمی به شما می‌گوید که به دانشگاه بروید، و من فقط می‌گویم دانشگاه، زیرا

people say that probably, going to university is  going to be a great benefit to your life and all  

افراد بیشتری می‌گویند که احتمالاً رفتن به دانشگاه برای زندگی شما مفید خواهد بود. همه

this kind of stuff. So I think that is definitely  pushed in society. That probably is another reason  

این نوع چیزها بنابراین من فکر می کنم که قطعاً در جامعه به آن فشار وارد می شود. این احتمالاً دلیل دیگری است

why I think that a lot of people go, but I'm  also forgetting about how expensive it is. 

که چرا فکر می‌کنم خیلی‌ها می‌روند، اما گرانی آن را نیز فراموش می‌کنم.

Vanessa: Yeah, that's the other thing is that it's- 

ونسا: بله، این چیز دیگری است که-

Dan: For a lot of schools- 

دن: برای بسیاری از مدارس-

Vanessa: ... really expensive.  

ونسا: ... واقعاً گران است.

I would say anywhere between 30,000 and $200,000  for a four-year degree, depending on if you go to  

من بین 30000 تا 200000 دلار برای یک مدرک چهار ساله می‌گویم، بسته به اینکه به

a community college or if you go to a state  school or if you go to a private school,  

یک کالج محلی می‌روید یا به مدرسه دولتی می‌روید یا به مدرسه خصوصی می‌روید،

it can range anywhere in there. That's a big  burden for a young person starting off in their  

می‌تواند در هر جایی در آنجا باشد. این بار سنگینی برای جوانی است که کار خود را شروع می کند و

career to have to pay for the schools. Dan: 

مجبور است هزینه مدارس را بپردازد. دن:

The state schools aren't cheap or free? Vanessa: 

مدارس دولتی ارزان یا رایگان نیستند؟ ونسا:

They are not cheap, and they are not free. Dan: 

آنها ارزان نیستند و رایگان هم نیستند. دن:

Okay. I actually don't know. Vanessa: 

They are cheaper than private schools.  It's a very complicated system, but- 

باشه. من در واقع نمی دانم. ونسا:

آنها ارزان تر از مدارس خصوصی هستند. این یک سیستم بسیار پیچیده است، اما-

Dan: I think  

دن: فکر می‌کنم

I'm a little ignorant in this realm because I  haven't thought about college in a while, but  

من در این زمینه کمی نادان هستم، زیرا مدتی است به دانشگاه فکر نکرده‌ام، اما

we went to a small private school and  that's known for being pretty expensive. 

ما به یک مدرسه خصوصی کوچک رفتیم و به گرانی بسیار معروف است.

Vanessa: Yeah. Yeah. For me,  

ونسا: آره. آره برای من،

I had to get a lot of scholarships to go to that  school, so I applied for tons of scholarships. The  

برای رفتن به آن مدرسه باید بورسیه های زیادی می گرفتم ، بنابراین برای هزاران بورسیه درخواست دادم. این

school also had scholarships, and it was pretty  much required if I was going to go to that school,  

مدرسه همچنین دارای بورسیه تحصیلی بود، و اگر قرار بود به آن مدرسه بروم تقریباً لازم بود،

I had to have a lot of money already paid for;  otherwise, it was just too expensive. But I think  

باید پول زیادی از قبل برای آن پرداخت شده بود. وگرنه خیلی گران بود اما فکر می‌کنم

it's interesting because of our experience, we  felt, I can speak for you too, we felt pretty  

به دلیل تجربه‌مان جالب است، احساس کردیم، من هم می‌توانم به جای شما صحبت کنم، احساس می‌کردیم خیلی

burdened. Even though we had scholarships,  we felt pretty burdened post-college to pay  

سنگین هستیم. حتی با وجود اینکه ما بورسیه تحصیلی داشتیم، پس از کالج برای

back our student loans. When you start off your  life, your adult life in debt, that's so hard. My  

بازپرداخت وام‌های دانشجویی خود احساس سنگینی می‌کردیم. وقتی زندگی‌تان را شروع می‌کنید، زندگی بزرگسالی‌تان را بدهکار، خیلی سخت است.

parents tried so hard, they paid a lot of money. I had a lot of scholarships, and I still had  

پدر و مادرم خیلی تلاش کردند، پول زیادی پرداخت کردند. من بورسیه های زیادی داشتم و هنوز

college debt that I had to pay back. So even  though I think I was probably starting off  

بدهی دانشگاه داشتم که باید آن را پس می دادم. بنابراین، اگرچه فکر می‌کنم احتمالاً داشتم   را

in the best possible position, it still  felt like a burden. So I think for us,  

در بهترین موقعیت ممکن شروع می‌کردم، هنوز هم احساس سنگینی می‌کردم. بنابراین فکر می‌کنم برای ما،

at least for our children, I have no idea what  the education scene will look like in another  

حداقل برای فرزندانمان، نمی‌دانم صحنه تحصیل در 15 سال دیگر چگونه خواهد بود

15 years, but I think that we might have a  different perspective on college because we've  

، اما فکر می‌کنم که ممکن است دیدگاه متفاوتی نسبت به دانشگاه داشته باشیم زیرا در

been there. We know what it's like. We know if  it helped us or not in our life and how expensive  

آنجا بوده‌ایم. ما می دانیم که چگونه است. ما می دانیم که آیا در زندگی ما به ما کمک کرده یا نه و چقدر گران

it is and if it's worth it. Are there other  alternatives? Yeah, and in our changing world,  

است و آیا ارزشش را دارد. آیا جایگزین‌های دیگری وجود دارد؟ بله، و در دنیای در حال تغییر ما،

those might be better. I don't know. Dan: 

شاید بهتر باشند. من نمی دانم. دن:

Yeah, I think it's a cliche among people our age  that college is not worth it and that it's just  

بله، فکر می‌کنم در بین افراد هم سن و سال ما کلیشه‌ای است که دانشگاه ارزش آن را ندارد و

way too expensive for what you get out of it, and  it doesn't really prepare you and all this stuff. 

برای چیزی که از آن به دست می‌آورید خیلی گران است، و واقعاً شما و همه این چیزها را آماده نمی‌کند.

Vanessa: I think if you graduated  

ونسا: فکر می‌کنم اگر در سال‌های

2005 to 2010, 2000, around that  2000, maybe even 15 in that range,  

2005 تا 2010، 2000، حدوداً 2000، شاید حتی 15 سال در آن محدوده فارغ‌التحصیل شوید،

you probably feel like us that your degree does  not mean you will get a good-paying job. It's not  

احتمالاً احساس می‌کنید مدرک شما به این معنا نیست که شغلی با درآمد خوب پیدا خواهید کرد.

a given that that will happen. Dan: 

مشخص نیست که این اتفاق خواهد افتاد. دن:

Yeah, and I think initially when we went to  college, there was a transitional phase where  

آره، و من فکر می‌کنم در ابتدا وقتی به کالج رفتیم، یک مرحله انتقالی وجود داشت که در آن

everything was getting... it was getting a lot  more expensive, and that cost benefit analysis  

همه چیز رو به افزایش بود... بسیار گران‌تر می‌شد، و آن تحلیل سود هزینه‌ای

was maybe making less sense. But a lot of our  families were still saying the same message  

شاید کمتر منطقی بود. اما بسیاری از خانواده‌های ما هنوز همان پیام را می‌گفتند

that you just have to go even if you're not even  sure what you want to do, which was in my case,  

که حتی اگر مطمئن نیستید چه کاری می‌خواهید انجام دهید، فقط باید بروید، که در مورد من بود،

which I think didn't help me. Vanessa: 

که فکر می‌کنم کمکی به من نکرد. ونسا:

Yeah. Well, my job didn't even exist when I went  to college. This job, teaching English online was  

آره. خب، شغل من حتی زمانی که به دانشگاه رفتم وجود نداشت . این شغل، آموزش آنلاین انگلیسی

not even an option, so I don't know. It is tricky. Dan: 

حتی یک گزینه هم نبود، بنابراین نمی‌دانم. مشکل است. دن:

Yeah. I don't know what the future holds, but- Vanessa: 

آره. نمی‌دانم آینده چه خواهد بود، اما ونسا:

Oh, you don't? Dan: 

... I feel like the world changes really, really  fast in that I will certainly not tell my children  

اوه، نمی‌بینی؟ دن:

... من احساس می‌کنم که دنیا واقعاً خیلی سریع تغییر می‌کند، زیرا مطمئناً به فرزندانم نمی‌گویم که

they have to go to college, and that this will  make all the difference. I'll be like, "Well,  

باید به دانشگاه بروند، و این همه تفاوت را ایجاد می‌کند. من می گویم، "خوب،

what exactly do you want to do? Let's get in that  program. Let's look at the cost benefit analysis  

دقیقاً چه کاری می خواهید انجام دهید؟ بیایید وارد آن برنامه شویم. بیایید به تجزیه و تحلیل هزینه فایده نگاه کنیم

of how much it costs and really dig in there."  Unfortunately, I don't feel like my parents did  

که چقدر هزینه دارد و واقعاً در آنجا جستجو کنیم." متأسفانه، من احساس نمی‌کنم که والدینم

that, but that's what I'll do. Vanessa: 

این کار را کردند، اما این کاری است که من انجام خواهم داد. ونسا:

I think their generation really was the last  generation who said, "I'll get a university degree  

فکر می‌کنم نسل آنها واقعاً آخرین نسلی بود که گفت: "من مدرک دانشگاهی می‌گیرم

and that will give me a good job," and it worked.  So their expectation was what happened to them,  

و این به من شغل خوبی می‌دهد" و این کار هم جواب داد. بنابراین انتظار آنها این بود که برای آنها اتفاق افتاد،

but that's not how it is now. Anyway, who knows  what will happen in the next 10 to 15 years for  

اما اکنون اینطور نیست. به هر حال، چه کسی می‌داند در 10 تا 15 سال آینده برای فرزندان ما چه اتفاقی خواهد افتاد

our kids? But I certainly won't pressure them and  I won't feel disappointed if they decide not to go  

؟ اما مطمئناً به آنها فشار نمی‌آورم و اگر تصمیم بگیرند تا

to college as long as they are independent  adults trying to do something different.  

زمانی که بزرگسالان مستقلی هستند، به دانشگاه نروند، ناامید نخواهم شد .

I'm going to transition to the last question  and skip one question, actually, because I think  

من می‌خواهم به آخرین سؤال منتقل شوم و در واقع از یک سؤال صرفنظر می‌کنم، زیرا فکر می‌کنم

you're about to say something about it. Dan: 

شما می‌خواهید چیزی در مورد آن بگویید. دن:

Oh, am I? Vanessa: 

I'm going to guess- Dan: 

آه، من؟ ونسا:

من می خواهم حدس بزنم- دن:

Okay. Vanessa: 

... because it has to do with what happens if you  don't get a college degree? Is it hard to find a  

باشه. ونسا: به این

دلیل که اگر مدرک دانشگاهی نگیرید چه اتفاقی می‌افتد؟

job if you don't have a university degree?  I did a little bit of research about this,  

اگر مدرک دانشگاهی نداشته باشید، پیدا کردن شغل سخت است؟ من کمی در این مورد تحقیق کردم،

but what's your gut say? Dan: 

اما حس شما چیست؟ دن:

If you don't get a university degree, is it harder  

اگر مدرک دانشگاهی نگیرید، آیا کار سخت‌تر است

to get a job? Vanessa: 

؟ ونسا:

Yeah. Yeah. Like if you didn't have a degree  right now, would your prospects be more difficult? 

آره. آره مثلاً اگر در حال حاضر مدرک  نداشتید، آیا آینده‌تان دشوارتر می‌شد؟

Dan: I think it probably is.  

دن: فکر می کنم احتمالا همینطور است. فکر

I don't think it has to be, but I do think that...  I don't know if I've actually read a study about  

نمی‌کنم لازم باشد، اما فکر می‌کنم که... نمی‌دانم واقعاً مطالعه‌ای در

this, but I think I heard in a podcast that is  something that employers will look at. They'll  

این مورد خوانده‌ام یا نه، اما فکر می‌کنم در یک پادکست شنیده‌ام که چیزی است که کارفرمایان به آن نگاه خواهند کرد. . آنها

be like, all right, check off four-year degree.  They'll just assume that that means a lot. So I  

مانند، بسیار خوب، مدرک چهار ساله را بررسی می کنند. آنها فقط فرض می کنند که این معنی زیادی دارد. بنابراین من

do think it does mean something. Unfortunately,  I don't think it has to be. I think that you can  

فکر می‌کنم که معنایی دارد. متأسفانه، فکر نمی‌کنم اینطور باشد. من فکر می‌کنم که شما

probably really get well-educated without it- Vanessa: 

احتمالاً بدون آن واقعاً می‌توانید به خوبی تحصیل کنید - ونسا:

Definitely. Dan: 

... nowadays, and I think that might even be  preferable when you consider how much it costs. So  

قطعاً. دن:

... امروزه، و من فکر می‌کنم که حتی اگر هزینه آن را در نظر بگیرید، ترجیح داده می‌شود. بنابراین

other than there's a lot of social experiences,  however, a lot of the social experiences are  

به غیر از تجربیات اجتماعی زیاد، ، با این حال، بسیاری از تجربیات اجتماعی

getting really drunk and misbehaving and stuff- Vanessa: 

مست شدن و بدرفتاری و این چیزها هستند- ونسا:

Yeah, that's kind of- Dan: 

... that doesn't really have anything to do with- Vanessa: 

آره، به نوعی- دن:

... واقعاً ربطی به این ندارد. - ونسا:

... the stereotype- Dan: 

... keeping a job. Vanessa: 

... کلیشه- دن:

... نگه داشتن شغل. ونسا:

... of American College is that you just go  there, get drunk, sleep with a lot of people,  

... از کالج آمریکایی این است که شما فقط به آنجا می روی ، مست می شوی، با افراد زیادی می خوابی،

and then maybe you stumble into class once a week. Dan: 

و سپس شاید هفته ای یک بار به کلاس سر بزنی. دن:

Yeah, it doesn't really make any sense at all. Vanessa: 

بله، واقعاً اصلاً معنی ندارد. ونسا:

Then you pay lots of money for that. That wasn't  my college experience, but that is certainly- 

پس پول زیادی برای آن می‌پردازی. این تجربه کالج من نبود، اما مطمئناً چنین است-

Dan: Oh, it was there. 

دن: اوه، آنجا بود.

Vanessa: ... certainly what happens to a lot of people. 

ونسا: ... مطمئناً برای بسیاری از مردم چه اتفاقی می افتد.

Dan: Right. Yeah. But I'm still saying that it does,  

دن: درسته آره اما من همچنان می گویم که دارد،

unfortunately, probably still matter. Vanessa: 

متأسفانه، احتمالاً هنوز هم مهم است. ونسا:

Yeah, I would say that that's probably the  case for specific careers. So what I saw was,  

بله، می‌توانم بگویم که این احتمالاً برای مشاغل خاص صدق می‌کند. بنابراین چیزی که من دیدم این بود،

of course, if you're going to be a  doctor, if you're going to be an engineer- 

البته، اگر قرار است پزشک شوید، اگر قرار است مهندس شوید -

Dan: Well, yeah. 

دن: خب، بله.

Vanessa: ... if you're going  

to be in the medical field, those very specific  technical type of jobs that require education,  

ونسا: ... اگر می خواهید

در رشته پزشکی باشید، آن نوع مشاغل فنی بسیار خاص که نیاز به تحصیل دارند،

that education is probably necessary. But for  other careers, what I read online said is a  

احتمالاً این تحصیلات ضروری است. اما برای مشاغل دیگر، آنچه در اینترنت خواندم می‌گوید

college degree necessary? Yes and no. The yes was  if you want to be in those specific career fields,  

مدرک دانشگاهی لازم است؟ بله و خیر. بله، اگر می‌خواهید در آن رشته‌های شغلی خاص باشید،

yeah, if you're going to be a nurse, go get a  degree in nursing and you'll be fine. I think it's  

بله، اگر قرار است پرستار شوید، بروید مدرک پرستاری بگیرید و خوب می‌شوید. فکر می‌کنم

actually even a two-year degree. That's amazing. Dan: 

در واقع حتی یک مدرک دو ساله است. این شگفت انگیز است. دن:

That sounds preferable to me. Some kind of  two-year program, I feel like you can learn  

این برای من ارجح است. نوعی برنامه دو ساله، من احساس می‌کنم شما می‌توانید در طی دو سال

maybe not anything but a lot of things in  two-years. It doesn't have to be four-years. 

شاید چیزی جز چیزهای زیادی یاد بگیرید . لازم نیست چهار سال باشد.

Vanessa: But it said if you want a  

ونسا: اما گفته شد اگر

job that usually says we require a degree or they  highly recommend a degree in their application,  

شغلی می‌خواهید که معمولاً می‌گوید ما به مدرک نیاز داریم یا آن‌ها مدرکی را در برنامه‌شان به شدت توصیه می‌کنند،

maybe like a software engineer or something like  this. If you are an assertive person who has  

شاید مانند یک مهندس نرم‌افزار یا چیزی شبیه به این. اگر شما فردی قاطع هستید که

done a lot of alternative experiences, now this  takes a specific personality type, I think, like- 

تجربیات جایگزین زیادی انجام داده اید، اکنون این تیپ شخصیتی خاصی دارد، من فکر می کنم، مانند-

Dan: Got to have something for that resume. 

دن: باید چیزی برای آن رزومه داشته باشیم.

Vanessa: Yes, you have a  

ونسا: بله، شما

good resume. You've interned. You have maybe taken  some extracurricular classes at the local college  

رزومه خوبی دارید. تو اینترن کردی ممکن است در برخی از کلاس‌های فوق برنامه در کالج محلی

or maybe even some online courses about that  specific field. It doesn't have to be a degree- 

یا شاید حتی برخی دوره‌های آنلاین در مورد آن رشته خاص شرکت کرده باشید. لازم نیست مدرک تحصیلی باشد-

Dan: There's a lot of alternatives out there. 

دن: گزینه های جایگزین زیادی وجود دارد.

Vanessa: Yeah, that you can buy your  

ونسا: بله، این که می‌توانید قاطعیت خود را بخرید

assertiveness, which is really what people are  looking for often, people who will see a problem  

، که واقعاً همان چیزی است که مردم اغلب به دنبال آن هستند، افرادی که مشکلی را می‌بینند

and fix the problem. The skills can really  be taught, but that personality and character  

و مشکل را برطرف می‌کنند. مهارت‌ها را واقعاً می‌توان آموزش داد، اما این شخصیت و

quality can't be taught as much. So if you show  that, then you could get in. So for example,  

ویژگی‌های شخصیتی را نمی‌توان آنقدرها آموزش داد. بنابراین، اگر این را نشان دهید، می‌توانید وارد شوید. برای مثال،

this isn't about a job, this is about getting  into college. There was a homeschooler  

این مربوط به یک شغل نیست، بلکه مربوط به ورود به دانشگاه است. یک دانش آموز در خانه بود

who had been homeschooled their entire life and  they wanted to get into a huge university. I  

که تمام زندگی خود را در خانه آموزش دیده بود و می خواستند وارد یک دانشگاه بزرگ شوند.

don't think it was Harvard, but it was a really  high-level university. What they did instead  

فکر نمی‌کنم هاروارد بود، اما واقعاً دانشگاه سطح بالایی بود. کاری که آنها در عوض انجام دادند   این

is they wrote out, of course, every charity  they worked with, every volunteer experience,  

بود که البته هر مؤسسه خیریه  که با آن کار کردند، هر تجربه داوطلبانه ،

all of this, but they also wrote a list. The second page of their application was,  

همه اینها را نوشتند، اما فهرستی نیز نوشتند. صفحه دوم درخواست آنها

"100 books that I read last year." Holy cow,  that's like two books a week. They wrote out  

"100 کتابی بود که سال گذشته خواندم." گاو مقدس، مانند دو کتاب در هفته. آنها

everything that they had read and in order and  all of this, and it showed their assertiveness,  

همه چیزهایی را که خوانده بودند و به ترتیب و همه اینها را نوشتند، و این قاطعیت آنها را نشان داد،

"I'm going to be a good student, I'm going  to be dedicated." I think for a lot of jobs,  

«من دانش آموز خوبی خواهم شد، فداکار خواهم شد.» من فکر می‌کنم برای بسیاری از مشاغل،

if you can be outstanding like that, then  who cares if you have a degree, ideally?  

اگر می‌توانید اینطور برجسته باشید، در حالت ایده‌آل، چه کسی اهمیت می‌دهد که مدرک داشته باشید؟

A little example too is someone who works for me,  

یک مثال کوچک نیز کسی است که برای من کار می کند،

Laura. Hi, Laura, if you're watching. She  helps to write some of the sales content,  

لورا. سلام، لورا، اگر در حال تماشا هستید. او به نوشتن برخی از محتوای فروش،

like sales emails. She's called a copywriter. When I interviewed her, I don't even know if  

مانند ایمیل‌های فروش کمک می‌کند. به او می گویند کپی رایتر. وقتی با او مصاحبه کردم، حتی نمی‌دانم آیا

she has a college degree, I don't even know her  official education, but her application process,  

او مدرک دانشگاهی دارد یا نه، حتی تحصیلات رسمی او را نمی‌دانم، اما روند درخواست او،

her experience, and she had taken the initiative  to do some online copywriting classes and had been  

تجربه‌اش، و او ابتکار عمل را برای انجام برخی کلاس‌های کپی‌نویسی آنلاین انجام داده بود.

working on and off for some other businesses  doing their writing as well. So she had this  

برای برخی از مشاغل دیگر که نوشته‌های خود را نیز انجام می‌دهند، کار می‌کرده و خاموش می‌شود. بنابراین او این

kind of initiative, and that's really what I  was looking for, was someone who was organized,  

نوع ابتکار را داشت، و این واقعاً چیزی بود که من دنبالش می‌گشتم، کسی بود که سازماندهی شده بود،

took the initiative, creative and was interested  in the job. She had taken some classes of her own  

ابتکار عمل داشت، خلاق بود و به این کار علاقه داشت. او به میل خودش چند کلاس گذرانده بود

volition and really done it, and that's why  I hired her. She's been amazing. Actually,  

و واقعاً این کار را انجام داده بود، و به همین دلیل او را استخدام کردم. او شگفت انگیز بوده است. در واقع،

a lot of my students who join my courses, they  say that their job didn't require them to take  

بسیاری از دانش‌آموزان من که به دوره‌های من می‌پیوندند، می‌گویند که شغلشان نیازی به شرکت در

English classes, but they write on their resume,  "Completed a three-month English course with Speak  

کلاس‌های انگلیسی ندارد، اما در رزومه خود می‌نویسند: « یک دوره سه ماهه انگلیسی را با Speak

English With Vanessa," and this is the- Dan: 

English With Vanessa به پایان رسانده‌اند» و این است- دان:

You're an institution. Vanessa: 

شما یک موسسه هستید. ونسا:

It's not a four-year degree, it's not in IL  certificate, something official like that,  

این مدرک چهار ساله نیست، در گواهینامه IL نیست، چیزی شبیه به آن رسمی است،

but it shows that you took the initiative- Dan: 

اما نشان می دهد که شما ابتکار عمل را به دست آوردید- دن:  فکر می کنم

I think she's pretty official. Vanessa: 

او خیلی رسمی است. ونسا:

... and it showed that you're willing to  go the extra mile to try to do your best.  

... و نشان داد که شما مایل هستید مایل بیشتری را طی کنید تا بهترین کار را انجام دهید.

So I think that's a good example of a way  that extracurricular education can enhance  

بنابراین من فکر می‌کنم که این نمونه خوبی از روشی است که آموزش فوق برنامه می‌تواند

your career as well. Well, talking about  internships, I'm curious in your country,  

شغل شما را نیز ارتقا دهد. خوب، وقتی در مورد کارآموزی صحبت می‌کنیم، در کشور شما کنجکاو هستم،

is it common to do an internship? I think in  Germany it's maybe required that you do a year  

آیا انجام کارآموزی معمول است؟ من فکر می‌کنم در آلمان شاید لازم باشد که یک سال

internship after high school, that it's part of  the system. I'm not sure. If you're from Germany,  

بعد از دبیرستان دوره کارآموزی انجام دهید، که این بخشی از سیستم است. مطمئن نیستم. اگر اهل آلمان هستید،   به

let me know- Dan: 

من اطلاع دهید- دان:

That sounds like a better system to me- Vanessa: 

این به نظر من سیستم بهتری است- ونسا:

... that you get- Dan: 

I don't know if that's real. Vanessa: 

... که شما دریافت می کنید- دان:

نمی دانم این واقعی است یا نه. ونسا:

... real-world experience in the world  doing something, but I feel like for me,  

... تجربه دنیای واقعی در دنیا انجام کاری، اما من دوست دارم،

that would've been pretty helpful just to  get out of the education system. I felt very  

این کار برای خارج شدن از سیستم آموزشی بسیار مفید خواهد بود. وقتی

overwhelmed going from high school to four-years  of college. Then I had had part-time jobs working  

از دبیرستان تا چهار سال کالج می‌رفتم، احساس می‌کردم خیلی خسته‌ام. پس از آن، مشاغل پاره وقت داشتم که

in restaurants and these types of things, but  nothing like a career. By my third year of  

در رستوران‌ها و این نوع کارها کار می‌کردم، اما هیچ‌چیز شبیه به شغل نبود. در سال سوم

college, I just felt like, "I just want to go  out into the real world and try to get a job.  

کالج، من فقط احساس می‌کردم، "فقط می‌خواهم به دنیای واقعی بروم و سعی کنم شغلی پیدا کنم.

I don't want to- Dan: 

نمی‌خواهم - دن:

Do something. Vanessa: 

Yeah, I want to do something. It's not common  in the U.S. to take a gap year. This is a common  

یک کاری بکن. ونسا:

آره، می‌خواهم انجام دهم. چیزی. در ایالات متحده معمول نیست که یک سال فاصله داشته باشند. این یک

thing, I think, in Europe and Australia, that  after high school students will take a gap year  

چیز رایج است، من فکر می‌کنم در اروپا و استرالیا، که بعد از دبیرستان، دانش‌آموزان یک سال فاصله می‌گیرند

and go out and do something. Dan: 

و بیرون می‌روند و کاری انجام می‌دهند.

Good job, Europe. Vanessa: 

اروپا. ونسا:

Go be a nanny, go volunteer- Dan: 

برو یک پرستار بچه شو، داوطلب شو- دن:

If that's standard. Vanessa: 

... on a farm. Dan: 

Yeah, I think when we were- Vanessa: 

اگر این استاندارد است. ونسا:

... در مزرعه. دن:

آره، فکر می کنم وقتی ما بودیم- ونسا:

Go travel in Southeast Asia, do something. Dan: 

برو به آسیای جنوب شرقی سفر کن، کاری انجام بده. دن:

When we were in France that one year, we did meet  some younger people who seem to either be taking  

زمانی که در آن یک سال در فرانسه بودیم، با افراد جوان‌تری آشنا شدیم که به نظر می‌رسد یا در حال گذراندن

a gap year or doing some kind of intern thing.  I don't know. I like that a lot. In the U.S.,  

یک سال فاصله هستند یا نوعی کارآموزی انجام می‌دهند. نمی‌دانم. من آن را خیلی دوست دارم. در ایالات متحده،

it's strange that you graduate high school and  you have this big ceremony and congratulations,  

عجیب است. اگر شما از دبیرستان فارغ التحصیل می شوید و این مراسم بزرگ و تبریک دارید،

you get to move on to more school. Vanessa: 

می توانید به مدرسه بیشتری بروید. ونسا:

Yeah. I pretty much guarantee that if you were  in the U.S. and you graduated from high school  

بله. من تقریباً تضمین می کنم که اگر در ایالات متحده بودید و از دبیرستان فارغ التحصیل می شدید

and you said, "I'm going to take a gap year, and  then I'll decide what I want to do," every single  

و می گفتید: "من هر یک از افراد می گویند: «یک سال فاصله می گیرم، و سپس تصمیم می گیرم که چه کاری انجام

person will say, "If you don't go to college  now, you're never going to do it. This is your  

دهم. این

chance to do it now because you'll forget about  it or you won't have the motivation to do it,  

شانس شماست که اکنون آن را انجام دهید زیرا آن را فراموش خواهید کرد یا انگیزه انجام آن را نخواهید داشت،

or you'll forget about education and forget about  math," these types of things. But in reality,  

یا آموزش را فراموش خواهید کرد و ریاضیات را فراموش خواهید کرد.» اما در واقعیت،

if you're not meant to go to college and you  wait a year and you decide not to go to college,  

اگر قرار نیست به کالج بروی و یک سال صبر می‌کنی و تصمیم می‌گیری به دانشگاه نروی،

well, maybe that was a better path for you.  I don't know. I feel a little biased because  

خب، شاید این مسیر بهتری برای تو بود. نمی‌دانم. من کمی تعصب دارم چون می‌دیدم که

I saw people doing that Europeans who were doing  that gap year, and I felt really jealous like,  

مردم این کار را می‌کنند. اروپایی‌هایی که آن سال فاصله را انجام می‌دادند، و من واقعاً حسادت می‌کردم،

oh, I would've loved to do that, but  it's just not in American culture. 

اوه، دوست داشتم این کار را انجام دهم، اما این در فرهنگ آمریکایی نیست

Maybe it might start becoming part of it as we  learn more about Europe, we're 10 years behind  

. ما 10 سال از

Europe in those things, but right now, it's not  part of American culture. You just do school,  

اروپا در آن چیزها عقب هستیم، اما در حال حاضر، این بخشی از فرهنگ آمریکایی نیست. شما فقط به مدرسه بروید،

possibly more school and then- Dan: 

احتمالاً بیشتر مدرسه و سپس - دن:

Or stop school. Vanessa: 

یا مدرسه را متوقف کنید. ونسا:

... pay back your school with your job. So that's  it. All right. Well, thanks for talking to me  

... به مدرسه خود پرداخت کنید. شغل. پس همین است . بسیار خوب. خب، از اینکه امروز درباره آموزش با من صحبت کردید متشکرم.

today about education. Dan: 

دن:

You're welcome. Vanessa: 

خوش آمدید. ونسا:

I appreciate it. Thank you all for asking  us your great questions. Well, let us know  

من از آن متشکرم. از همه شما برای پرسیدن سؤالات عالی خود از ما متشکریم. خوب،

in the comments if having an internship or  doing a gap year is common in your country,  

در نظرات به ما اطلاع دهید که آیا داشتن یک دوره کارآموزی یا انجام یک سال فاصله در کشور شما متداول است،

I would love to learn more about that. Don't  forget to download the free PDF worksheet,  

دوست دارم در مورد آن بیشتر بدانم. فراموش نکنید کاربرگ PDF رایگان را دانلود کنید،

which includes all of the great vocabulary  that you saw pop up on the screen here that  

که شامل همه واژگان عالی  است که در اینجا مشاهده کردید که

we use. You can get that vocabulary, definition,  sample sentences, and at the bottom of that free  

ما از آن استفاده می کنیم. می‌توانید آن واژگان، تعریف، جملات نمونه را دریافت کنید، و در پایین آن

worksheet, you can answer Vanessa's challenge  question so that you never forget what you've  

کاربرگ رایگان، می‌توانید به سؤال چالشی ونسا پاسخ دهید تا هرگز آموخته‌های خود را فراموش نکنید

learned. You can click on the link in  the description to download that free  

. برای دانلود آن

PDF worksheet today. Well, thanks so much, Dan,  for joining me today to talk about education. 

کاربرگ PDF رایگان امروز می‌توانید روی پیوند موجود در توضیحات کلیک کنید. خوب، خیلی ممنون، دن،  که امروز به من پیوستید تا در مورد آموزش صحبت کنیم.

Dan: You're welcome. It was fun. I  

دن: خوش اومدی. سرگرم کننده بود.

hope you're a little bit smarter. Vanessa: 

امیدوارم کمی باهوش تر باشید. ونسا:

Yeah, thank you so much for learning English  with me. I'll see you again next Friday  

آره، خیلی ممنون که با من انگلیسی یاد گرفتی . جمعه آینده

for a new lesson here on my YouTube channel. Bye. Dan: 

برای یک درس جدید در کانال YouTube من دوباره شما را می بینم. خدا حافظ. دن:

Bye. Vanessa: 

But wait, do you want more? I recommend  watching this video next where you'll  

خداحافظ. ونسا:

اما صبر کن، آیا بیشتر می‌خواهی؟ توصیه می‌کنم این ویدیوی بعدی را تماشا کنید، جایی که می‌توانید

see another real English conversation  between Dan and I about parenting our 1,  

مکالمه انگلیسی واقعی دیگری بین من و دن درباره تربیت 1،

2, 3 children. I can't wait to help you immerse  yourself in English more, and I'll see you there.

2، 3 فرزندمان مشاهده کنید. من نمی توانم صبر کنم تا به شما کمک کنم بیشتر در انگلیسی غرق شوید و شما را آنجا می بینم.