Advanced English Conversation: Vocabulary, Grammar, Pronunciation

Vanessa: Hi, I'm Vanessa from SpeakEnglishWithVanessa.com,  

ونسا: سلام، من ونسا هستم از SpeakEnglishWithVanessa.com،

and today I'm here with my husband Dan. Dan: 

و امروز با شوهرم دن اینجا هستم. دن:

Hello. Vanessa: 

And are you ready to be immersed in a real  English conversation? Today we're going to  

سلام. ونسا:

و آیا آماده هستید که در یک مکالمه انگلیسی واقعی غوطه ور شوید ؟ امروز قرار است

be talking about the topic of parenting. You asked  us some great questions related to being parents,  

درباره موضوع فرزندپروری صحبت کنیم. شما از ما سؤالات بسیار خوبی در رابطه با پدر و مادر بودن پرسیدید

and we're here to answer them. The only twist  is that Dan does not know what they are yet. 

و ما اینجا هستیم تا به آنها پاسخ دهیم. تنها پیچش این است که دن هنوز نمی داند آنها چه هستند.

Dan: I don't know the questions,  

دن: من سؤالات را نمی دانم،

but we are parenting experts now. Vanessa: 

اما ما اکنون متخصص تربیت فرزند هستیم. ونسا:

I don't know about that. So we are  going to be just answering them on  

من در مورد آن نمی دانم. بنابراین ما فقط به آنها پاسخ می‌دهیم

the fly and giving you some opportunity to  be immersed in a real English conversation. 

و به شما فرصتی می‌دهیم تا در یک مکالمه انگلیسی واقعی غرق شوید.

And like always, I have created a free PDF  worksheet, which is right here over Dan's face.  

و مانند همیشه، من یک کاربرگ PDF رایگان ایجاد کرده‌ام که دقیقاً در اینجا روی صورت دن قرار دارد.

And with this free PDF worksheet, you can download  it and get all of today's important vocabulary,  

و با این کاربرگ PDF رایگان، می‌توانید آن را دانلود کنید و همه واژگان مهم امروزی،

phrases, pronunciation. Anything that happens  in this lesson, you can download it in that  

عبارات، تلفظ را دریافت کنید. هر چیزی که در این درس اتفاق می‌افتد، می‌توانید آن را در آن

free PDF worksheet. There's a link in the  description so that you can download it  

کاربرگ PDF رایگان دانلود کنید. پیوندی در توضیحات موجود است تا بتوانید امروز آن را دانلود کنید

today and never forget what you've learned. Okay. Are you ready to start with the first  

و هرگز آموخته‌های خود را فراموش نکنید. باشه. آیا برای شروع با اولین سوال آماده هستید

question? Dan: 

I'm ready. Vanessa: 

؟ دن:

من آماده ام. ونسا:

All right. Here it goes. Dan: 

خیلی خب. اینجا می رود. دن:

What could it be? Vanessa: 

چی میتونه باشه؟ ونسا:

The questions are from Alex from Brazil, Claudio  also from Brazil, and Vera from Taiwan. They all  

سؤالات از الکس از برزیل، کلودیو همچنین از برزیل، و ورا از تایوان است. همه آنها

asked questions about parenting, and the  first one is: What has it been like having  

درباره فرزندپروری سؤالاتی پرسیدند، و اولین سؤال این بود: داشتن

three kids so far? Maybe we should give a little  background of our children's ages and all of that. 

سه فرزند تا کنون چگونه بوده است؟ شاید بهتر باشد کمی پیش‌زمینه از سن و سال‌های فرزندانمان و همه این‌ها ارائه دهیم.

Dan: How many children do we  

دن: چند تا بچه

have? We do have three, indeed. Vanessa: 

داریم؟ ما در واقع سه تا داریم. ونسا:

Yes. So we have Theo, who is six now. We have  Freddie, who is three. And we have a new baby,  

بله. بنابراین ما تئو را داریم که اکنون شش ساله است. ما فردی را داریم که سه سال دارد. و ما یک نوزاد جدید داریم،

Matilda, who is two months old when you're  watching this. Yeah, what's it been like having  

ماتیلدا، که وقتی شما این را تماشا می‌کنید، دو ماهه است . بله،

three kids so far? Dan: 

تا به حال داشتن   سه فرزند چگونه بوده است؟ دن:

I feel like what we've experienced so far is  not probably representative of what will happen. 

احساس می‌کنم آنچه تاکنون تجربه کرده‌ایم، احتمالاً نمایانگر آن چیزی نیست که اتفاق خواهد افتاد.

Vanessa: Oh yeah. 

ونسا: اوه بله.

Dan: Yes, because Matilda,  

دن: بله، چون ماتیلدا،

she is just a little baby and she is  actually a very, very, very good sleeper. 

او یک بچه کوچک است و در واقع یک خواب بسیار بسیار بسیار خوب است.

Vanessa: Oh, so easy. 

ونسا: اوه، خیلی راحت.

Dan: So that's really made it very helpful for  

دن: پس این واقعاً برای ما بسیار مفید است

us which is she takes her nap and then she wakes  up and she's not that upset, and then she takes  

که او چرت می‌زند و بعد از خواب بیدار می‌شود و آنقدر ناراحت نیست، و سپس

another nap and then she sleeps all night. Vanessa: 

دوباره یک چرت می‌زند و بعد تمام شب می‌خوابد. ونسا:

That's unbelievable. Dan: 

این غیر قابل باور است. دن:

Possibly unheard of for a baby. So, so far it's  been pretty easy with Matilda. But the other two,  

احتمالاً برای یک نوزاد ناشناخته است. بنابراین، تا اینجای کار با ماتیلدا بسیار آسان بوده است. اما دو تای دیگر،

as they get older, I think they kind of,  in their own way, get a little harder. 

با بزرگتر شدن، فکر می‌کنم به نوعی، به روش خودشان، کمی سخت‌تر می‌شوند.

Vanessa: Yeah, they say bigger kids,  

ونسا: بله، آنها می‌گویند بچه‌های بزرگ‌تر،

bigger problems generally is how it goes. Dan: 

مشکلات بزرگ‌تر به طور کلی این است که چگونه پیش می‌رود. دن:

Yeah. Vanessa: 

And I'm sure it will all change as they get older  and all go through different stages. But really,  

آره. ونسا:

و من مطمئن هستم که با بزرگتر شدن آنها همه چیز تغییر خواهد کرد و همه مراحل مختلفی را طی می کنند. اما واقعاً،

I think the most difficult, oftentimes parents  ask, "What's the most difficult stage?" I think  

فکر می‌کنم سخت‌ترین و اغلب والدین می‌پرسند: «سخت‌ترین مرحله چیست؟» من فکر می‌کنم

the most difficult was going from zero kids to  one kid because it's such a huge life change. We  

سخت‌ترین کار این بود که از یک بچه به یک بچه تبدیل شویم، زیرا این یک تغییر بزرگ در زندگی است. شب دیروقت

were going to the brewery and trivia night  late at night and going with our friends. 

به آبجوسازی و چیزهای بی اهمیت می رفتیم و با دوستانمان می رفتیم.

Dan: We had a nightlife. 

دن: ما زندگی شبانه داشتیم.

Vanessa: Going on long hikes and doing  

ونسا: پیاده روی های طولانی و انجام

things spontaneously. Dan: 

کارهای خود به خود. دن:

We were camping. Vanessa: 

ما کمپینگ بودیم. ونسا:

Going camping and ... Dan: 

رفتن به کمپینگ و ... دن:

Backpacking in fact. Vanessa: 

در واقع کوله‌پشتی. ونسا:

Yeah. And then when you have a baby, all  of a sudden your life changes dramatically. 

آره. و سپس وقتی بچه دار می شوید، ناگهان زندگی شما به طرز چشمگیری تغییر می کند.

Dan: Now backpacking is carrying  

دن: اکنون کوله‌پشتی،

the baby down the stairs. Vanessa: 

کودک را از پله‌ها پایین می‌برد. ونسا:

You're always backpacking. So I feel like  that was the biggest change and probably  

تو همیشه کوله‌پشتی می‌کنی. بنابراین احساس می‌کنم این بزرگترین تغییر و احتمالاً

the most difficult change. I know a lot  of people say going from one kid to two  

سخت‌ترین تغییر بود. می دانم که بسیاری از مردم می گویند رفتن از یک بچه به دو

kids is the most difficult because all of a  sudden you're juggling two different humans.  

بچه سخت ترین کار است، زیرا ناگهان با دو انسان متفاوت دستکاری می کنید.

But for us, at least for me, I would say  going from zero to one was the most difficult.  

اما برای ما، حداقل برای من، می‌توانم بگویم رفتن از صفر به یک سخت‌ترین کار بود.

One to two, it was trickier. Dan: 

یک به دو، مشکل تر بود. دن:

I think it gets progressively harder. Vanessa: 

فکر می‌کنم به تدریج سخت‌تر می‌شود. ونسا:

Yeah? Dan: 

Yeah. But I'm not a woman, so again no. Vanessa: 

آره؟ دن:

آره. اما من یک زن نیستم، پس دوباره نه. ونسا:

Well, everyone's got their own opinion about this.  I think going from two to three so far hasn't been  

خب، هرکس نظر خودش را در این مورد دارد. من فکر می‌کنم تا کنون از دو به سه

a huge change. Dan: 

تغییر بزرگی نبوده است. دن:

Yeah. Not too bad. Vanessa: 

آره. نه خیلی بد. ونسا:

Maybe it's just because she's pretty chill. And  I think that this summer has been really special  

شاید فقط به این دلیل است که او خیلی سرد است. و من فکر می کنم که این تابستان واقعاً خاص بود

because you've been home. I've had another  parent at home at all times to help with  

زیرا شما در خانه بودید. من همیشه یکی دیگر از والدین را در خانه داشته ام که به

all the children. So instead of being parenting  alone, being a parent alone with three kids,  

همه بچه ها کمک کند. بنابراین، به‌جای این‌که تنها والدینی با سه فرزند داشته باشیم،

right now we've got two parents at home at  all times. But when you're watching this,  

در حال حاضر ما همیشه دو والدین در خانه داریم . اما وقتی این را تماشا می‌کنید،

that is changing because school is starting  back. Dan's going back to work at the school  

این در حال تغییر است زیرا مدرسه دوباره شروع می‌شود. دن به مدرسه‌ای

where he works. Theo will also be going to  school. Freddie will be going to preschool,  

که در آن کار می‌کند، برمی‌گردد. تئو همچنین به مدرسه خواهد رفت . فردی به پیش دبستانی خواهد رفت،

so it'll be a little bit trickier. So maybe  we'll keep you updated. That's the final  

بنابراین کمی پیچیده تر خواهد بود. بنابراین شاید شما را در جریان قرار دهیم. این

answer. Dan: 

پاسخ نهایی است. دن:

Yeah, I think it's a lot trickier for  moms, especially when they're at home.  

بله، من فکر می‌کنم برای مادران خیلی پیچیده‌تر است ، به‌ویژه وقتی در خانه هستند.

Now that I've been home for the summer, it's  actually been harder for me, I think overall,  

اکنون که برای تابستان در خانه هستم، در واقع برای من سخت‌تر شده است، در کل فکر می‌کنم،

because you're always holding or  caring for somebody all the time. 

زیرا شما همیشه کسی را در آغوش می‌گیری یا همیشه از او مراقبت می‌کنی.

Vanessa: There's no break. 

Dan: And that's especially  

ونسا: هیچ استراحتی وجود ندارد.

دن: و این به خصوص

true with the baby. So it's just cycling  through the kids. Who am I tending to now? 

در مورد کودک صادق است. بنابراین فقط دوچرخه سواری در میان بچه ها است. من الان به چه کسی توجه دارم؟

Vanessa: Yeah. Sometimes we say if it's not one, it's the  

ونسا: آره. گاهی اوقات می گوییم اگر یکی نیست، یکی

other. Somebody is always having a problem at all  times. Hopefully it's not all three at the same  

دیگر است. کسی همیشه در همه زمان‌ها مشکل دارد . امیدوارم هر سه به طور همزمان نباشند

time. I think that only happened one time so far. Dan: 

. من فکر می کنم که فقط یک بار تا کنون اتفاق افتاده است. دن:

Wait, when? Vanessa: 

صبر کن، کی؟ ونسا:

Everyone was crying. Dan: 

همه گریه می‌کردند. دن:

Oh yeah. Vanessa: 

اوه بله. ونسا:

And we were almost there.  We were almost crying too. 

و ما تقریباً آنجا بودیم. ما هم تقریبا گریه می کردیم.

Dan: I don't know. At that point,  

دن: نمی دونم. در آن لحظه،

you just kind of look at each other and you  kind of laugh like, because you're like,  

شما فقط به همدیگر نگاه می کنید و یک جورهایی می خندید، زیرا می گویید:

"What am I going to do now? I  don't know. They're all crying." 

«حالا من قرار است چه کار کنم؟ نمی دانم. همه آنها گریه می کنند.»

Vanessa: Well, here we go, diving in- 

ونسا: خب، ما می‌رویم، غواصی می‌کنیم -

Dan: Let's let them cry. 

دن: بگذار گریه کنند.

Vanessa: And I saw a picture once. It's a Facebook  

ونسا: و من یک بار یک عکس دیدم. این یک صفحه فیس بوک است

page. It's also an Instagram page called Humans  of New York. Maybe you've seen it before. If not,  

. این همچنین یک صفحه اینستاگرام به نام Humans of New York است. شاید قبلاً آن را دیده باشید. اگر نه،

I highly recommend it because it's a great way  to get little snippets of language and culture.  

من آن را به شدت توصیه می‌کنم زیرا راهی عالی برای دریافت تکه‌هایی از زبان و فرهنگ است.

Anyway, there's a guy who goes around New York  taking pictures of strangers, and he asked them  

به هر حال، مردی هست که به اطراف نیویورک می‌رود و از غریبه‌ها عکس می‌گیرد، و از آنها

a bit about their lives and they usually share  something pretty interesting, I think. But there  

کمی درباره زندگی‌شان می‌پرسد و فکر می‌کنم آنها معمولاً چیز بسیار جالبی را به اشتراک می‌گذارند. اما

was one couple he took a picture of and they had a  young child with them and he said something like,  

یکی از زوج‌ها بود که او از او عکس گرفت و آنها یک فرزند خردسال با خود داشتند و او چیزی شبیه به این گفت،

or they said something about the process of  deciding whether or not they should have children.  

یا آنها چیزی در مورد فرآیند تصمیم‌گیری درباره اینکه آیا باید بچه دار شوند یا نه، گفتند.

And they're like, "I don't know. We like our  lives now. Should we have kids?" And I think the  

و آنها می گویند، "نمی دانم. ما اکنون زندگی خود را دوست داریم. آیا باید بچه داشته باشیم؟" و من فکر می‌کنم

husband, he said, "Well, having kids is the full  human experience. Humans have been having children  

شوهر، او گفت: "خب، بچه‌دار شدن تجربه کامل انسانی است. انسان‌ها

and being around children for eternity." And so- Dan: 

برای همیشه بچه‌دار شده‌اند و در کنار بچه‌ها بوده‌اند." و بنابراین- دن:

He's right. Vanessa: 

حق با اوست. ونسا:

She said that when their child is screaming in  the bath or having a crazy time, they just look  

او گفت که وقتی فرزندشان در حمام جیغ می‌زند یا اوقات دیوانه‌واری می‌گذراند، فقط

at each other and say, "Full human experience."  And really, that's kind of all you can do. Yeah,  

به هم نگاه می‌کنند و می‌گویند: «تجربه کامل انسانی». و واقعاً، این تنها کاری است که می توانید انجام دهید. بله،

I get frustrated sometimes. I get angry sometimes.  But in the end, you kind of just got to take a  

گاهی اوقات ناامید می شوم. گاهی عصبانی می شوم. اما در نهایت، باید یک

step back and go, "All right." Dan: 

قدم به عقب بردارید و بگویید: «خیلی خب». دن:

You just keep telling yourself, "I  hope it'll be worth it someday." 

فقط به خودت می گویی، " امیدوارم روزی ارزشش را داشته باشد."

Vanessa: We are experiencing the full human experience. 

ونسا: ما تجربه کامل انسانی را تجربه می کنیم.

Dan: It's not really that bad though. 

دن: این واقعاً بد نیست.

Vanessa: No. 

Dan: In general it's been  

ونسا: نه.

دن: به طور کلی

very nice and very rewarding, that's the word. Vanessa: 

خیلی خوب و بسیار ارزشمند بود، این کلمه است. ونسا:

Yeah. I think that's the thing  about parenting is that on paper  

آره. من فکر می کنم این چیزی است که در مورد فرزندپروری این است که روی کاغذ نکات

there's a lot of negatives. You got to  change your life. It's expensive. There's  

منفی زیادی وجود دارد. شما باید زندگی خود را تغییر دهید. گران است.

a lot of work. Dan: 

You got to change diapers. Vanessa: 

کار زیاد است. دن:

باید پوشک عوض کنی. ونسا:

You got to change diapers. There's a  lot of negatives on paper involved,  

باید پوشک عوض کنی. روی کاغذ نکات منفی زیادی وجود دارد،

but I think anyone who has been a parent, or if  you've been an aunt and you've helped to take  

اما فکر می‌کنم هرکسی که پدر یا مادر بوده است، یا اگر خاله بوده‌اید و در

care of your sister's child or a grandmother and  taking care of other children, it's intangible the  

مراقبت از فرزند یا مادربزرگ خواهرتان و مراقبت از بچه‌های دیگر کمک کرده‌اید، ناملموس

reward, which that's a great vocabulary word. Just as a little reminder. We will be talking  

پاداش، که یک کلمه واژگان عالی است. فقط به عنوان یک یادآوری کوچک.

about some key vocabulary from this conversation  in a couple of weeks on my YouTube channel,  

چند هفته دیگر در کانال YouTube من درباره برخی از واژگان کلیدی این مکالمه صحبت خواهیم کرد،

so don't miss that video. Make sure you subscribe  to the Speak English With Vanessa YouTube channel  

پس آن ویدیو را از دست ندهید. حتماً در کانال YouTube Speak English With Vanessa مشترک شوید

so that you can get the vocabulary lesson  coming in a few weeks about this lesson. 

تا بتوانید درس واژگان را که چند هفته دیگر درباره این درس ارائه می‌شود، دریافت کنید.

All right, let's go to our next question. Our  next question also has to do with parenting  

خیلی خب، بریم سراغ سوال بعدی. سؤال بعدی ما نیز به تربیت فرزند مربوط می‌شود

and it's talking about competition. How do  you handle competition between siblings? 

و درباره رقابت صحبت می‌کند. چگونه رقابت بین خواهر و برادر را مدیریت می‌کنید؟

First of all, let's talk about what  is competition between siblings. 

اول از همه، اجازه دهید درباره چیستی رقابت بین خواهر و برادر صحبت کنیم.

Dan: And these are big questions. I  

دن: و اینها سوالات بزرگی هستند. من

don't know if I'm ready for the surprise. Vanessa: 

نمی دانم برای سورپرایز آماده هستم یا نه. ونسا:

Alex, Vera and Claudio were not  holding back with their questions. 

الکس، ورا و کلودیو در پاسخ به سؤالات خود کوتاهی نکردند.

Dan: Yeah. 

Vanessa: Yeah, let's talk about  

what is competition first. Dan: 

دن: آره

ونسا: بله، ابتدا در مورد اینکه

رقابت چیست صحبت کنیم. دن:

Yeah, competition is where two people  can't win. Only one person can win. 

آره، رقابت جایی است که دو نفر نمی توانند برنده شوند. فقط یک نفر می تواند برنده شود.

Vanessa: Yeah. 

ونسا: آره.

Dan: And so- 

Vanessa: Fighting, arguing- 

دن: و به همین ترتیب-

ونسا: دعوا، دعوا-

Dan: ... they're kind of competing  

دن: ... آنها

for the one prize, basically. Vanessa: 

اساساً برای یک جایزه با هم رقابت می کنند. ونسا:

Which usually I think that prize in a  family is your parents' attention. So  

معمولاً فکر می‌کنم جایزه در خانواده توجه والدین شماست. بنابراین

there's only two of us, and sometimes there's  only one of us at home. So that competition  

فقط ما دو نفر هستیم و گاهی فقط یکی از ما در خانه هستیم. بنابراین اغلب این رقابت

is often, they're not thinking, "I want to be the  one to get Mom's attention the most." They're not  

است، آنها به این فکر نمی کنند که "من می خواهم کسی باشم که بیشتر توجه مادر را به خود جلب کند." آنها

really consciously thinking that, but that's just  by nature how it is, that the limited resource  

واقعاً آگاهانه به این فکر نمی‌کنند، اما طبیعتاً این طور است، که منبع محدود

is our attention. So siblings, that's brothers  and sisters, the competition between siblings,  

توجه ما است. بنابراین، خواهر و برادر، یعنی برادران و خواهران، رقابت بین خواهر و برادرها، آیا

do we do anything about that? Dan: 

ما کاری در مورد آن انجام می دهیم؟ دن:

Yes, especially in the sense of our attention.  I think we try to give each kid attention,  

بله، به خصوص از نظر توجه ما. فکر می‌کنم ما سعی می‌کنیم به هر بچه‌ای توجه کنیم،

especially one-on-one attention. Although I've  noticed that with Freddie, our second one,  

مخصوصاً توجه تک به تک. اگرچه متوجه شده‌ام که با فردی، نفر دوم ما،

he definitely cries out for attention a lot  more. He does more things to make you say,  

او قطعاً بیشتر برای جلب توجه فریاد می‌زند . او کارهای بیشتری انجام می دهد تا شما را مجبور کند بگویید،

"What are you doing?" Vanessa: 

"چیکار می کنی؟" ونسا:

Little naughty things sometimes. Dan: 

گاهی اوقات چیزهای کوچک شیطانی. دن:

A lot more naughty things and a lot more like,  "Hey, look at me, look at me, daddy," and stuff  

خیلی چیزهای شیطنت آمیز بیشتر و خیلی چیزهای دیگر مانند «هی، به من نگاه کن، به من نگاه کن، بابا» و چیزهای

like that. So he is a lot more direct about  it, I think. And it's probably because he's  

مانند آن. بنابراین، من فکر می‌کنم که او در مورد آن خیلی مستقیم‌تر است . و احتمالاً به این دلیل است که او

the second child. Vanessa: 

فرزند دوم است. ونسا:

Yeah. Yeah. I mean, you're the second child.  You're the middle child. You're like Freddie. 

آره. آره یعنی تو بچه دومی تو بچه وسطی تو مثل فردی هستی

Dan: Apparently I was the quiet one though. 

دن: ظاهرا من ساکت بودم.

Vanessa: Yeah? 

Dan: Yeah, like  

ونسا: آره؟

دن: آره، مثل

easygoing. Vanessa: 

راحت. ونسا:

Did you ever- Dan: 

I was sneaky though. Vanessa: 

آیا تا به حال- دن:

من یواشکی بودم. ونسا:

I think that's a cry for attention too. Like  doing little things to try to get away with it  

فکر می‌کنم این هم فریاد جلب توجه است. مانند انجام کارهای کوچک برای فرار از آن

and just ... I don't know. Did you ever feel  like you lacked attention from your parents? 

و فقط ... نمی دانم. آیا تا به حال احساس کردید که از نظر والدینتان کم توجه هستید؟

Dan: Is this about my childhood now? 

دن: این مربوط به دوران کودکی من است؟

Vanessa: Yes. We're turning it on you. 

ونسا: بله. ما آن را به شما تبدیل می کنیم.

Dan: Yeah,  

دن: آره،

maybe a little bit, because it was the I was the  easy child and my brother was a little bit more of  

شاید کمی، چون من بچه ساده‌ای بودم و برادرم کمی بیشتر از

the squeaky wheel is the expression we use. The  squeaky wheel gets the oil. Is that the saying? 

چرخ جیرجیر عبارتی است که ما استفاده می‌کنیم. چرخ جیرجیر روغن را می گیرد. آیا این گفته است؟

Vanessa: Yep. Yep. 

ونسا: بله. بله

Dan: So yeah, he was a little more of  

دن: پس بله، او کمی بیشتر

a challenging kid than I was. Vanessa: 

از من یک بچه چالش برانگیز بود. ونسا:

So your parents' attention was on him? Dan: 

At least from my parents' perspective. Yeah. Vanessa: 

پس توجه والدینت به او بود؟ دن:

حداقل از دیدگاه والدینم. آره ونسا:

Yeah. I mean, that's what I've heard, that  they put a lot of attention on him because  

آره. منظورم این است که من این را شنیده‌ام، که به او توجه زیادی می‌کردند، زیرا

he was either more difficult or they perceived  him as more difficult. And so it's not that you  

او یا مشکل‌تر بود یا او را سخت‌تر می‌دانستند. و بنابراین اینطور نیست که

got ignored. It's just that maybe they felt  like you didn't need that type of attention. 

نادیده گرفته شوید. فقط شاید آنها احساس می کردند که شما به این نوع توجه نیاز ندارید.

Dan: Well, they just  

دن: خوب، آنها فقط

thought that I was like, "He's good.  Look at him. He's happy. He's doing his  

فکر می کردند که من می گویم "او خوب است. به او نگاه کنید. او خوشحال است. او کار خود را انجام می دهد

thing. Yeah." Vanessa: 

. آره." ونسا:

Yeah. Dan: 

And inside, I mean ... Well, yeah. I maybe had  some problems down the road because of it, maybe. 

آره. دن:

و در داخل، یعنی... خب، آره. شاید به خاطر آن مشکلاتی در مسیر داشتم.

Vanessa: Yeah, I  

ونسا: بله، من

think everyone wants as much of their parents'  attention as possible, and I'm sure you did too. 

فکر می‌کنم همه تا آنجا که ممکن است توجه والدینشان را می‌خواهند، و مطمئنم که شما هم همینطور.

Dan: Yeah. But I think Freddie is much  

دن: آره اما فکر می‌کنم فردی بسیار

more direct than I was. He's pretty ... Vanessa: 

مستقیم‌تر از من است. او زیباست... ونسا:

But I think that's good. I want  to know what he's thinking. 

اما به نظر من این خوب است. می‌خواهم بدانم او به چه فکر می‌کند.

Dan: He's very headstrong. He's more your sister  

دن: او خیلی سرسخت است. او بیشتر خواهر توست

than me. Her sister is the second child too. Vanessa: 

تا من. خواهرش هم فرزند دوم است. ونسا:

Yeah. One that will tell you, "I want this and I  want it now, and I'm not going to stop until I get  

آره. یکی که به شما می‌گوید: «من این را می‌خواهم و اکنون آن را می‌خواهم، و تا زمانی که آن را به دست نیاورم متوقف نمی‌شوم

it," that kind of attitude. Dan: 

»، این نوع نگرش است. دن:

Yeah. That's exactly what I want. Vanessa: 

آره. این دقیقاً همان چیزی است که من می خواهم. ونسا:

Yes. Dan: 

Yeah. Vanessa: 

Yeah. But I think, that was one of my thoughts  when we were deciding whether or not we wanted  

بله. دن:

آره. ونسا:

آره. اما فکر می‌کنم، این یکی از افکار من بود، وقتی تصمیم می‌گرفتیم که می‌خواهیم

to have a third kid was will I be able to give  enough attention to Freddie because it's kind of  

فرزند سوم داشته باشیم یا نه، آیا می‌توانم به فردی توجه کافی داشته باشم، زیرا این یک نوع

a stereotype that the middle child gets glossed  over or like forgotten. And I love Freddie. I  

کلیشه است که بچه وسطی مورد غفلت قرار می‌گیرد یا دوست دارد. فراموش شده. و من فردی را دوست دارم. من

don't want him to be glossed over, but kind  of by default, we spent years with only Theo. 

نمی‌خواهم او را نادیده بگیرند، اما به‌طور پیش‌فرض، سال‌ها را فقط با تئو گذراندیم.

Dan: He won't let you not get attention. 

دن: او اجازه نمی دهد که توجهت را جلب نکنی.

Vanessa: And then I have a baby,  

ونسا: و بعد من بچه دارم،

so I have to spend time with her. And so what  happens to the middle child kind of by default,  

پس باید با او وقت بگذرانم. و بنابراین اتفاقی که به‌طور پیش‌فرض برای فرزند وسط می‌افتد، در

they get a little bit less attention their  whole lives. So I wanted to make sure that  

تمام طول زندگی‌شان کمی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند. بنابراین می‌خواستم مطمئن شوم که

that was something that I could handle, because  yeah, I love Freddie. I don't want him to get  

این چیزی است که می‌توانم از عهده آن بر بیایم، زیرا بله، من فردی را دوست دارم. من نمی خواهم او

less attention. But I think he's ready to stand  up for himself. He's got a strong personality. 

کمتر مورد توجه قرار گیرد. اما من فکر می‌کنم که او آماده است تا از خودش دفاع کند. او شخصیت قوی دارد.

Dan: Yeah, he does. What  

دن: بله، او این کار را می کند.

about competition with each other? Because  that's how I would've initially taken this. 

رقابت با یکدیگر چطور؟ زیرا من در ابتدا این را می‌گرفتم.

Vanessa: Like fighting with each other maybe? 

ونسا: شاید دوست دارید با هم دعوا کنید؟

Dan: Yeah, or like, I mean, I have noticed that  

دن: بله، یا مانند، منظورم این است، من متوجه شده ام که

Freddie will say, "I can do this the best." Vanessa: 

فردی خواهد گفت، "من می توانم این کار را به بهترین شکل انجام دهم." ونسا:

Yeah. Dan: 

آره. دن:

And Theo will be like, "No, I can do it better."  So they kind of have these little arguments. 

و تئو چنین خواهد گفت: "نه، من می توانم این کار را بهتر انجام دهم." بنابراین آنها به نوعی این استدلال های کوچک را دارند.

Vanessa: I think we try not to compare them with each other  

ونسا: من فکر می کنم ما سعی می کنیم آنها را با یکدیگر مقایسه نکنیم

in front of them. Sometimes when we're talking  with just each other, when the kids are asleep,  

. گاهی اوقات وقتی فقط با هم صحبت می‌کنیم، وقتی بچه‌ها می‌خوابند،

we might say, "Is this okay? Theo didn't do this  and Freddie's doing this." We might talk amongst  

ممکن است بگوییم: "اشکالی ندارد؟ تئو این کار را نکرد و فردی دارد این کار را می‌کند." ما ممکن است بین

ourselves about that, but I think it's really  important to not say, "Theo does this. Freddie,  

خودمان در مورد آن صحبت کنیم، اما فکر می‌کنم واقعاً مهم است که نگوییم، "تئو این کار را می‌کند. فردی،

you should do it too." Or, "Freddie, Theo  doesn't do that. Look at him." That kind of  

تو هم باید این کار را انجام دهی." یا، "فردی، تئو این کار را نمی کند. به او نگاه کنید." این نوع

comparison. It's better to keep it, I think more  general like don't hit instead of saying, "Theo  

مقایسه بهتر است آن را حفظ کنید، من فکر می‌کنم به‌جای گفتن، «تئو ضربه

doesn't hit. You shouldn't hit too." Just don't  hit, keeping it as a rule versus a comparison. 

نمی‌زند. تو هم نباید بزنی»، به‌عنوان کلی‌تر مثل ضربه نزن. فقط ضربه نزنید، آن را به عنوان یک قاعده در مقابل مقایسه نگه دارید.

Also, I would highly recommend if you have  multiple children or if you are a grandparent that  

همچنین، اگر چند فرزند دارید یا پدربزرگ و مادربزرگی هستید که

has multiple grandkids, there's a book called ... Dan: 

دارای چندین نوه است، به شدت توصیه می‌کنم، کتابی وجود دارد به نام ... Dan:

Siblings? Vanessa: 

خواهر و برادر؟ ونسا:

Yes. Dan: 

بله. دن:

Rivalry? Vanessa: 

There's a book. Siblings Without  Rivalry is like the older- 

رقابت؟ ونسا:

یک کتاب هست. خواهران و برادران بدون رقابت مانند بزرگترها هستند-

Dan: Oh, that's a different one- 

دن: اوه، این متفاوت است-

Vanessa: ... older version. It's  

ونسا: ... نسخه قدیمی تر.

Peaceful Parent, Happy Siblings. It took me a  moment to think of that. Peaceful Parent, Happy  

پدر و مادری آرام، خواهر و برادر شاد. لحظه ای طول کشید تا به آن فکر کنم. پدر و مادر آرام،

Siblings. I'll put a picture of it right here on  Dan's face. This book gives amazing tips about how  

خواهر و برادر خوشبخت. من عکس آن را همین‌جا روی صورت دن می‌گذارم. این کتاب نکات شگفت‌انگیزی در مورد اینکه چگونه

to help there be less competition between siblings  and just have your kids get along. Because I think  

کمک می‌کند تا رقابت کمتری بین خواهر و برادرها وجود داشته باشد و فرزندانتان با هم کنار بیایند، ارائه می‌کند. چون فکر می‌کنم

when I see you with your siblings as adults, you  guys get along really well. It's so nice that at  

وقتی شما را در بزرگسالی با خواهر و برادرتان می‌بینم، خیلی خوب با هم کنار می‌آیید. خیلی خوب است که در

Christmas when everyone- Dan: 

کریسمس همه - دن:  در

Overall- Vanessa: 

... gets together. Yeah, some  people dread going to ... 

کل- ونسا:

... دور هم جمع می شوند. آره، برخی از افراد از رفتن به ... می ترسند...

Dan: Well, that's true. 

دن: خب، این درست است.

Vanessa: Like family gatherings because they  

ونسا: از جمع‌های خانوادگی خوششان می‌آید، زیرا آنها

just fight with their siblings or they just have  a terrible relationship. And I feel like you guys  

فقط با خواهر و برادر خود دعوا می‌کنند یا فقط یک رابطه وحشتناک دارند. و من احساس می‌کنم شما بچه‌ها   با

get along, you play games, you enjoy chatting. Dan: 

هم کنار می‌آیید، بازی می‌کنید، از چت کردن لذت می‌برید. دن:

Me and my brother can be a bit,  but that's I think, I don't know,  

من و برادرم می‌توانیم کمی باشیم، اما فکر می‌کنم، نمی‌دانم،   فکر می‌کنم

I think that's brother stuff. Vanessa: 

این چیزهای برادر است. ونسا:

Yeah. I think compared to what it could be, from  my opinion as an outsider, I think that you guys  

آره. من فکر می کنم در مقایسه با آنچه که می تواند باشد، از نظر من به عنوان یک فرد خارجی، فکر می کنم که شما بچه ها آن

have what I would want my kids to have. Dan: 

چیزی را دارید که من می خواهم فرزندانم داشته باشند. دن:

We've mellowed out with age too. There was  definitely phases in me and my brother's life  

ما هم با بالا رفتن سن آرام شده ایم. قطعاً مراحلی در زندگی من و برادرم وجود داشت

where it was pretty contentious. Vanessa: 

که بسیار بحث برانگیز بود. ونسا:

Yeah. What'd you guys do? Dan: 

آره. بچه ها چه کار کردید؟ دن:

We fought a lot in high school. Vanessa: 

ما در دبیرستان خیلی دعوا کردیم. ونسا:

Yeah? Did you ever- Dan: 

آره؟ آیا تا به حال- دن:

Middle school, high school- Vanessa: 

دبیرستان، دبیرستان- ونسا:

... physically hit each other? Dan: 

... به همدیگر ضربه فیزیکی زدید؟ دن:

Yes. Vanessa: 

بله. ونسا: به

I think that's probably normal. Dan: 

نظر من این احتمالاً طبیعی است. دن:

Yeah. I mean, Theo and Freddie do sometimes  too, but not too often. I think Theo is  

آره. منظورم این است که تئو و فردی گاهی اوقات هم چنین می‌کنند ، اما نه خیلی وقت‌ها. من فکر می‌کنم تئو

actually pretty good at recognizing  that he's the older brother and not  

واقعاً در تشخیص اینکه برادر بزرگ‌تر است و

always being so serious about the competition.  And then Freddie will even recognize, "Well,  

همیشه آنقدر در مورد رقابت جدی نیست، خوب است. و سپس فردی حتی تشخیص خواهد داد: "خب،

someday when I'm bigger, I'll get better at  this." So they almost both have a little bit  

یک روز که بزرگتر شوم، در این زمینه بهتر خواهم شد ." بنابراین تقریباً هر دو کمی

of recognition. Vanessa: 

شناخت دارند. ونسا:

Yeah. But the other day when Theo wasn't at home,  he was at a friend's house and we were talking to  

آره. اما روز دیگر وقتی تئو در خانه نبود، او در خانه یکی از دوستانش بود و ما با

Freddie. We were like, "Oh, what would it be like  if you were the oldest sibling, Freddie?" He got  

فردی صحبت می‌کردیم. ما می‌گفتیم: "اوه، اگر شما بزرگ‌ترین خواهر و برادر بودید، فردی، چگونه بود؟" او

this look on his face like I would be bigger than  everyone, I would get to do everything better than  

این چهره‌اش را داشت که انگار من از همه بزرگ‌تر می‌شوم ، من می‌توانم همه چیز را بهتر از

everyone, like he ... Dan: 

همه انجام دهم، مثل او... دن:

He loved this idea. Vanessa: 

او این ایده را دوست داشت. ونسا:

Yeah. I think that it's just, yeah,  like I said, by default, the second kid  

آره. فکر می‌کنم فقط، بله، همانطور که گفتم، به‌طور پیش‌فرض، بچه دوم

and third are going to have kind of a complex  almost that they're not the biggest. But  

و سوم به نوعی پیچیده‌تر خواهند بود که تقریباً بزرگ‌ترین نیستند. اما

that's normal. Humans have been dealing with this  forever. So it's not dooming them, but it's just  

این طبیعی است. انسان‌ها برای همیشه با این موضوع سر و کار داشته‌اند . بنابراین آنها را محکوم نمی کند، بلکه فقط

going to be part of their personality. Dan: 

بخشی از شخصیت آنها خواهد بود. دن:

I think a big picture with our kids, it seems like  maybe we're a little bit fortunate that they're  

فکر می‌کنم تصویر بزرگی از بچه‌هایمان است، به نظر می‌رسد شاید ما کمی خوش شانس هستیم که آنها

not gung-ho, crazy competitive. I think some kids  can be a lot more, and they're not, especially- 

گونگ هو و رقابتی دیوانه‌وار نیستند. فکر می‌کنم برخی از بچه‌ها می‌توانند خیلی بیشتر باشند، و اینطور نیستند، به خصوص -

Vanessa: At least at  

ونسا: حداقل در

this point. I wonder if there's a developmental  stage that ... Well, there's lots of stages we  

این مرحله. نمی‌دانم آیا مرحله‌ای از رشد وجود دارد که ... خب، مراحل زیادی وجود دارد که

haven't gotten to yet. Our oldest is only six,  that maybe they'll become more competitive. 

هنوز به آنها نرسیده‌ایم. مسن ترین ما فقط شش سال دارد، که شاید رقابتی تر شوند.

Dan: Yeah. Or they're just not touchy about it  

دن: آره یا آنها به همین ترتیب در مورد آن حساس نیستند

in the same way. Freddie will say, "I'm the best  digger in the world and I'm doing it the best, and  

. فردی خواهد گفت، "من بهترین حفار در جهان هستم و این کار را به بهترین شکل انجام می دهم، و

I'm number one," and Theo will be kind of like ... Vanessa: 

من شماره یک هستم" و تئو به نوعی شبیه... ونسا:

"Okay." Dan: 

"خوب." دن:

"Okay." Vanessa: 

"باشه." ونسا:

He knows you're not really, you're  just saying that because you're three. 

او می‌داند که شما واقعاً نیستید، فقط این را می‌گویید چون سه ساله هستید.

Dan: I'll show you later. 

Vanessa: Yeah. Yeah. I thought that's good. That's good.  

دن: بعدا بهت نشون میدم.

ونسا: آره. آره فکر کردم خوبه خوبه.

And having a good foundation for their friendship.  I mean, that's the goal. We want our kids to be  

و داشتن یک پایه خوب برای دوستی آنها. منظورم این است که هدف. ما می‌خواهیم بچه‌هایمان

friends when they get older and now too. All right, let's go to our next question.  

وقتی بزرگ‌تر می‌شوند و همین‌طور الان دوست شوند. خیلی خب، بریم سراغ سوال بعدی.

This one pivots a little bit from, yeah,  just talking about multiple children.  

این یکی کمی از، بله، فقط درباره چند فرزند صحبت می کند.

This question is a little deeper. Dan: 

این سوال کمی عمیق تر است. دن:

Oh boy. Vanessa: 

آه پسر. ونسا:

The challenge of raising or parenting children  at a time when technology ends up taking over a  

چالش بزرگ کردن یا تربیت فرزندان در زمانی که فناوری در نهایت

parent's role. Are tech devices dumbing down  our children and what do we currently do? 

نقش والدین را به عهده می‌گیرد. آیا دستگاه‌های فناوری فرزندان ما را فریب می‌دهند و ما در حال حاضر چه می‌کنیم؟

Dan: Yes, yes, yes, yes, yes, yes. 

دن: بله، بله، بله، بله، بله، بله.

Vanessa: What do we currently do  

ونسا: در حال حاضر چه کاری انجام می دهیم

and what do we plan to do as they get older?  So I think the essence of this question is- 

و با بزرگتر شدن آنها چه برنامه ای داریم؟ بنابراین من فکر می‌کنم ماهیت این سوال این است:

Dan: Wow, that's a great question. 

دن: وای، این یک سوال عالی است.

Vanessa: How are screens and tech, I think by tech they  

ونسا: صفحه‌نمایش‌ها و فناوری چگونه هستند، من فکر می‌کنم منظور از فناوری،

mean screens, affecting children in general. And  then how are we approaching that in our family?  

صفحه‌نمایش است که به طور کلی بر کودکان تأثیر می‌گذارد. و سپس چگونه در خانواده خود به آن نزدیک می شویم؟

Which that's a big question. Dan: 

که این یک سوال بزرگ است. دن:

Yeah, I think that's like ... Vanessa: 

آره، فکر می‌کنم ... ونسا:

That's something I feel very passionate about. So  I think this was Alex's question. Thank you, Alex,  

این چیزی است که من به آن علاقه زیادی دارم. بنابراین فکر می‌کنم این سؤال الکس بود. متشکرم، الکس،

for this great question. Dan: 

برای این سوال عالی. دن:

Yeah. I mean, I think screens have the  potential to absolutely ruin people,  

آره. منظورم این است که من فکر می‌کنم پرده‌ها این پتانسیل را دارند که مردم،

families, children. Vanessa: 

خانواده‌ها، کودکان را کاملاً خراب کنند. ونسا:

Adults too. Dan: 

بزرگسالان نیز. دان:

Adults. Vanessa: 

بزرگسالان. ونسا:

Yeah. Dan: 

Yeah. Vanessa: 

آره. دن:

آره. ونسا:

But children are just, they don't know what  they're getting into. So adults at least have  

اما بچه‌ها ساده‌اند، نمی‌دانند وارد چه چیزی می‌شوند. بنابراین بزرگسالان حداقل

control over their lives. Dan: 

بر زندگی خود کنترل دارند. دن:

Starting them young is not probably the best  idea. And I don't think people appreciate the  

شروع کردن آنها در جوانی احتمالاً بهترین ایده نیست. و من فکر نمی‌کنم مردم قدردان

addictive qualities of these things.  People design these to hook you in,  

ویژگی‌های اعتیادآور این چیزها باشند. مردم این‌ها را طراحی می‌کنند تا شما را جذب کنند،

so you'll use them for hours and hours.  And so, yeah, for us, I mean, our kids,  

تا ساعت‌ها و ساعت‌ها از آن‌ها استفاده کنید. و بنابراین، بله، برای ما، منظورم بچه‌هایمان است،

they do watch stuff on TV, but it's just for a  little bit of time, and then they just have to  

آنها چیزهایی را از تلویزیون تماشا می‌کنند، اما فقط برای مدت کوتاهی است، و سپس فقط باید

go outside or play. Vanessa: 

بروند بیرون یا بازی کنند. ونسا:

Yeah, so usually- Dan: 

آره، معمولاً- دن:

And then they don't have iPods,  no computers, no phones, nothing. 

و بعد آن‌ها آی پاد، کامپیوتر، تلفن، هیچ چیز ندارند.

Vanessa: iPods? 

ونسا: آی پاد؟

Dan: iPads. 

Vanessa: iPods back in the- 

دن: آیپد.

ونسا: آی‌پادها بازگشته‌اند-

Dan: This is the future- 

دان: این آینده است-

Vanessa: ... 2000s. Hey,  

ونسا: ... دهه 2000. سلام، ما

we used to have iPods back in the day. Dan: 

قبلاً آیپاد داشتیم. دن:

Like iPods. Vanessa: 

Yeah. I think that two decisions that we  decided to make as a family about tech so  

مانند آی‌پاد. ونسا:

آره. من فکر می‌کنم دو تصمیمی که به‌عنوان یک خانواده تصمیم گرفتیم در مورد فناوری بگیریم تا به

far so our kid, oldest- Dan: 

امروز، بزرگ‌ترین فرزندمان - دن:

And they're young, so it's a little easier. Vanessa: 

و آنها جوان هستند، بنابراین کمی آسان‌تر است. ونسا:

Yeah, our oldest is only six. I mean,  some people would say it's harder  

آره، بزرگترین ما تنها شش سال دارد. منظورم این است که برخی افراد می‌گویند سخت‌تر است،

because it acts as a free babysitter. Dan: 

زیرا به عنوان یک پرستار بچه رایگان عمل می‌کند. دن:

They don't have the friends yet  being like, "Get this thing." 

آنها هنوز دوستانی ندارند که می‌گویند «این چیز را بگیر».

Vanessa: Yeah. But what  

ونسا: آره. اما

I mean is people will give their kid a tablet  and it makes the parent have an easier time. 

منظورم این است که مردم به فرزندشان تبلت می‌دهند و این باعث می‌شود که والدین راحت‌تر باشند.

Dan: Oh, well,  

دن: اوه، خب،

that's true. The TV is really nice whenever you  need a break. That is the very true statement. 

این درست است. هر زمان که به استراحت نیاز داشته باشید، تلویزیون واقعاً خوب است . این بیانیه بسیار درست است.

Vanessa: So the two things that we decided  

ونسا: بنابراین دو کاری که

to do as a family with tech is one, we don't  own any tablets, but to not give our children  

به عنوان خانواده تصمیم گرفتیم با فناوری انجام دهیم یکی است، ما هیچ تبلتی نداریم، اما به فرزندانمان

a phone or a tablet, so something personal. And  instead when we watch something, we watch it on  

تلفن یا تبلت ندهیم، بنابراین چیزی شخصی است. و در عوض، وقتی چیزی را تماشا می‌کنیم، آن را از تلویزیون تماشا می‌کنیم

the TV so it's kind of a community experience.  Even if I'm not watching it, if I'm making lunch  

تا به نوعی یک تجربه اجتماعی باشد. حتی اگر من آن را تماشا نمی‌کنم، اگر ناهار درست می‌کنم

and they're watching it, it's not this type of  thing. Instead, they're watching together and  

و آنها آن را تماشا می‌کنند، این چیزها نیست. در عوض، آنها با هم تماشا می‌کنند و

it's a little bit more of a public experience. And I'm sure this will change over time as they  

این کمی بیشتر یک تجربه عمومی است. و من مطمئن هستم که این با گذشت زمان با

get older. But that was kind of one of our goals  because in our relationship, we lived for a long  

افزایش سن تغییر خواهد کرد. اما این به نوعی یکی از اهداف ما بود، زیرا در روابطمان، برای

time without a TV in our house. And when we moved  to this house, we had to decide how to use it. And  

مدت طولانی بدون تلویزیون در خانه زندگی کردیم. و وقتی به این خانه نقل مکان کردیم، باید تصمیم می‌گرفتیم که چگونه از آن استفاده کنیم. و

especially with children, that's tricky. So  we decided no personal device, just the TV. 

مخصوصاً در مورد کودکان، این مشکل است. بنابراین تصمیم گرفتیم هیچ وسیله شخصی نداشته باشیم، فقط تلویزیون.

And the second one was have a set time, and also  kind of time of day when they watch something. So  

و مورد دوم این بود که زمان مشخصی داشته باشند، و همچنین زمانی از روز که چیزی را تماشا می‌کنند. بنابراین

this has worked well for us. Our kids are small.  I'm sure if you have a 12-year-old, you're saying,  

این برای ما خوب کار کرده است. بچه های ما کوچک هستند. مطمئنم که اگر یک بچه 12 ساله داشته باشید، می گویید:

"Oh, you have it so easy." Dan: 

«اوه، خیلی راحت داری.» دن:

Well, this works a lot better if you start them  young. It's much easier to say, "Hey, this is what  

خب، اگر آنها را جوان شروع کنید، خیلی بهتر عمل می‌کند . گفتن «هی، این کاری است که

we do," than, "Hey, you watched all this TV, let's  take it away." That's not going to work so well. 

ما انجام می‌دهیم» بسیار آسان‌تر است تا «هی، تو این همه تلویزیون را تماشا کردی، بیا آن را برداریم.» که قرار نیست به خوبی کار کند.

Vanessa: Yeah, it's harder to go back. 

ونسا: آره، برگشتن سخت تره.

Dan: Or, "Here's a tablet. Nevermind,  

دن: یا، "این یک تبلت است. مهم نیست،

you can't have a tablet." That's not going to work  so well, or it's not going to be fun for a while. 

نمی توانید تبلت داشته باشید." این کار چندان خوب کار نمی کند ، یا برای مدتی سرگرم کننده نخواهد بود.

Vanessa: Yeah. So what we  

ونسا: آره. بنابراین، کاری که ما

have done for our kids is there's a specific time  of day. Usually it's before lunch or after lunch,  

برای فرزندانمان انجام داده‌ایم این است که زمان خاصی از روز وجود دارد. معمولاً قبل از ناهار یا بعد از ناهار است،

like around this time. And they before, maybe  like a couple months ago, Freddie started to care,  

مانند این زمان. و قبلاً، شاید مثل چند ماه پیش، فردی شروع به مراقبت کرد،

but Freddie didn't really care about watching  something. He was too young, two years old. He  

اما فردی واقعاً به تماشای چیزی اهمیت نمی داد . خیلی جوان بود، دو ساله. او

didn't really care. But Theo would choose one  program, and this was something that we thought  

واقعاً اهمیتی نمی‌داد. اما تئو یک برنامه را انتخاب می‌کرد ، و این چیزی بود که فکر می‌کردیم

was okay. So I think the quality of what they're  watching is important. And obviously that's very  

مشکلی ندارد. بنابراین فکر می‌کنم کیفیت چیزی که آن‌ها تماشا می‌کنند مهم است. و بدیهی است که آن

subjective, what you consider quality. But we  had a couple shows that we thought were okay. 

چیزی که شما کیفیت را در نظر می گیرید، بسیار ذهنی است. اما چند نمایش داشتیم که فکر می‌کردیم مشکلی ندارد.

And Theo could choose one show, like 30 minutes.  He could choose which one he wanted to watch. And  

و تئو می توانست یک نمایش را انتخاب کند، مثلاً 30 دقیقه. او می توانست انتخاب کند که کدام را می خواهد تماشا کند. و

when that show is finished, it's done. That's  it. So he watched something for 30 minutes.  

وقتی آن نمایش تمام شد، تمام شد. خودشه. بنابراین او چیزی را برای 30 دقیقه تماشا کرد.

And now that Freddie is also a little bit older  and he's wanting to choose something himself,  

و اکنون که فردی نیز کمی بزرگتر شده است و می‌خواهد خودش چیزی را انتخاب کند، هر

they each choose something. And so they watch  for one hour most days. I would say in the summer  

کدام چیزی را انتخاب می‌کنند. و بنابراین بیشتر روزها یک ساعت تماشا می‌کنند. من می گویم در تابستان

it's every day, during- Dan: 

هر روز، در حین دن:

But not during the school year. Vanessa: 

اما نه در طول سال تحصیلی. ونسا:

During the school year they don't watch anything  except on the weekends. But I feel like this  

در طول سال تحصیلی، آنها به جز آخر هفته‌ها چیزی تماشا نمی‌کنند. اما من احساس می‌کنم در این

specific time of day and a specific length, it's  not just five minute YouTube videos, and then  

زمان خاص از روز و یک طول خاص، این فقط ویدیوهای پنج دقیقه‌ای YouTube نیست، و سپس  به کار خود

it keeps going and keeps going, and then it's  hard to stop that flow. I think as adults, it's  

ادامه می‌دهد و ادامه می‌دهد، و سپس توقف آن جریان دشوار است. من فکر می‌کنم در بزرگسالی،

hard to stop that when you're watching something,  especially something short. There's no definitive  

وقتی در حال تماشای چیزی، مخصوصاً چیزی کوتاه هستید، سخت است که جلوی آن را بگیرید. هیچ پایان قطعی وجود ندارد

end. But for our kids, that has worked so well. There's times of course, when we turn it off and  

. اما برای بچه های ما این خیلی خوب کار کرده است. البته مواقعی هم وجود دارد که ما آن را خاموش می‌کنیم و  آن‌ها

they're cranky or they're fussy, but overall,  this has worked so well. And the truth is,  

بداخلاق می‌شوند یا بداخلاق می‌شوند، اما در کل، این کار خیلی خوب عمل کرده است. و حقیقت این است که

it is harder as parents because we  don't use the TV as a babysitter  

به‌عنوان والدین سخت‌تر است زیرا ما چهار ساعت در روز از تلویزیون به‌عنوان پرستار کودک استفاده نمی‌کنیم

for four hours a day. They're not watching even  two hours a day. I think at least the science  

. آنها حتی دو ساعت در روز هم تماشا نمی‌کنند. من فکر می‌کنم حداقل علم

as of now, 2023, says that one hour of TV per  day for children over the age of two is fine. 

تا کنون، 2023، می‌گوید که یک ساعت تلویزیون در روز برای کودکان بالای دو سال خوب است.

There's not negative consequences. Obviously, if  they're watching, I don't know, a horror movie,  

عواقب منفی نداره بدیهی است که اگر آنها در حال تماشای یک فیلم ترسناک هستند، نمی‌دانم،

it's not a good idea, but something appropriate  for children, that's the guidelines. And for me,  

ایده خوبی نیست، اما چیزی مناسب برای کودکان است، این دستورالعمل‌ها است. و برای من،

that kind of relieved me of some guilt because  I was like, "My kids aren't going to watch TV.  

این نوع احساس گناه مرا از بین می‌برد، زیرا می‌گفتم: « بچه‌های من قرار نیست تلویزیون تماشا کنند

They're not going to watch screens," blah, blah,  blah. And then I saw that, and I feel like I can  

. و سپس آن را دیدم، و احساس می‌کنم می‌توانم به

trust that one hour, limited time over the age  of two, so under the age of two, no screens are  

آن یک ساعت، زمان محدود بالای دو سال اعتماد کنم ، بنابراین در سن زیر دو سالگی، هیچ صفحه‌نمایش

good for kids, but this kind of idea that this is  okay can kind of relieve you if you're the kind  

برای بچه‌ها خوب نیست، اما این نوع ایده که این مشکلی ندارد، می‌تواند خوب باشد. اگر شما از نوع

of parent, I think especially moms suffer  from this, who would feel guilty about,  

والدین هستید، فکر می‌کنم به خصوص مادران از این رنج می‌برند، چه کسانی احساس گناه می‌کنند،

yeah, making a decision about letting  your kid watch TV or whatever it might be,  

بله، تصمیم می‌گیرند به فرزندتان اجازه دهید تلویزیون تماشا کند یا هر چیزی که ممکن است باشد،

something that- Dan: 

چیزی که - دن:

I think most parents let their kids watch TV. Vanessa: 

فکر می‌کنم اکثر والدین به فرزندان خود اجازه تماشای تلویزیون می دهند. ونسا:

Yes. But I think a lot of people feel guilty  about it. They probably do it, but might feel  

بله. اما من فکر می کنم بسیاری از مردم در مورد آن احساس گناه می کنند. آنها احتمالاً این کار را انجام می دهند، اما ممکن است احساس

guilty. So I think this kind of relieved me  of some guilt. Anyway, that's what we do. 

گناه کنند. بنابراین فکر می‌کنم این نوع احساس گناه مرا از بین برد . به هر حال ما همین کار را می کنیم.

What about the future, because part of this is ... Dan: 

در مورد آینده چطور، زیرا بخشی از این ... دن:

Well, yeah, the elephant in the room is phones. Vanessa: 

خب، بله، فیل در اتاق تلفن است. ونسا:

What do we plan to do? Yeah, what do we plan to do  as they get older? And the plan might be different  

قصد داریم چه کار کنیم؟ بله، با بزرگتر شدن آنها چه برنامه ای داریم؟ و این طرح ممکن است متفاوت

from the reality. Dan: 

از واقعیت باشد. دن:

Well, yeah- Vanessa: 

خب، آره- ونسا:

But do you have a plan? Dan: 

I mean, we don't have a solid plan yet,  because we're not sure. I have seen these  

اما آیا برنامه ای داری؟ دن:

منظورم این است که ما هنوز برنامه محکمی نداریم، زیرا مطمئن نیستیم. من این

phones that are, they're kind of like  safe phones for kids and they can chat.  

تلفن‌ها را دیده‌ام که هستند، به نوعی مانند تلفن‌های ایمن برای بچه‌ها هستند و می‌توانند چت کنند.

But I guess even chatting can be dangerous. Vanessa: 

اما حدس می‌زنم حتی چت کردن هم می‌تواند خطرناک باشد. ونسا:

Yeah. Like text their friends kind of thing. Dan: 

آره. به دوستانشان پیامک بدهند. دن:

Yeah, and it's got a lot of parental controls  on it. So that would be one option. But I  

بله، و کنترل‌های والدین زیادی روی آن وجود دارد. بنابراین این یک گزینه خواهد بود. اما

probably wouldn't even give them any phone  until they're in their, I don't know, mid- 

احتمالاً تا زمانی که در اواسط

Vanessa: 30s. 

ونسا: 30 سالگی نشوند، حتی تلفنی به آنها نمی دهم.

Dan: I was going to say mid-teens. 

دن: قرار بود بگم اواسط نوجوانی.

Vanessa: Yeah. I think ... 

ونسا: آره. فکر می کنم ...

Dan: I don't know. I don't see any  

دن: نمی دانم. من هیچ

reason why they would need one. Vanessa: 

دلیلی نمی‌بینم که آنها به یکی نیاز داشته باشند. ونسا:

Yeah. I think the trickiness  comes when their peers ... 

آره. من فکر می‌کنم این حیله وقتی به وجود می‌آید که همسالانشان ...

Dan: Their peers are going to  

دن:

be pressuring them for sure- Vanessa: 

مطمئناً همسالانشان آنها را تحت فشار قرار خواهند داد - ونسا:

Have phones, and then, yeah, they come home and  say, "Mom, you're the worst mom ever. I don't  

تلفن داشته باشید، و سپس، بله، آنها به خانه می‌آیند و می‌گویند: "مامان، تو بدترین مادری هستی . من

have a phone. I hate you," blah, blah, blah.  And that continues forever. That's tricky. 

تلفن ندارم. از تو متنفرم، "بله، بل، بلا. و این برای همیشه ادامه دارد. این مشکل است.

Dan: I don't think they'll necessarily say that. 

دن: فکر نمی کنم آنها لزوماً این را بگویند.

Vanessa: Mark my words, sweetheart. 

ونسا: حرف های من را علامت بزن عزیزم.

Dan: I was homeschooled  

and I never said that to my parents. Vanessa: 

دن: من در خانه درس خوانده بودم

و هرگز این را به والدینم نگفتم. ونسا:

Well, did you have peers though? Were you at a  school where you had lots of peers? I think you  

خب، آیا شما همسالان داشتید؟ آیا در مدرسه‌ای بودید که در آن همسالان زیادی داشتید؟ فکر می‌کنم شما

were really removed from that. Dan: 

واقعاً از آن حذف شده‌اید. دن:

Oh, well, later on, yeah. Vanessa: 

آه، خب، بعداً، بله. ونسا:

And we were growing up in the '90s. It was very  different. My family didn't have a phone until ... 

و ما در دهه 90 بزرگ می شدیم. خیلی متفاوت بود. خانواده‌ام تلفن نداشتند تا اینکه ...

Dan: I got pretty angsty about video games. 

دن: از بازی‌های ویدیویی خیلی عصبانی بودم.

Vanessa: There's always something to get angsty about. 

ونسا: همیشه چیزی برای عصبانی شدن وجود دارد.

Dan: Like, "Why can't you buy me a Nintendo 64, Mom?" 

دن: مثلاً "چرا نمی توانی برای من نینتندو 64 بخری، مامان؟"

Vanessa: Yeah. I think teenagers are going  

ونسا: آره. من فکر می‌کنم که نوجوانان

to be tricky no matter what. That's just the way  it goes. I say this as someone who has no teens at  

بدون توجه به اینکه چه اتفاقی می‌افتد، حیله‌گر خواهند بود. این فقط راه است . من این را به عنوان فردی که در

the moment, but I feel like as parents, we have a  responsibility to deliver our children safely into  

حال حاضر نوجوانی ندارد می‌گویم، اما احساس می‌کنم به‌عنوان والدین، مسئولیت داریم که فرزندانمان را ایمن به

adulthood. That's the goal of parenting. Dan: 

بزرگسالی برسانیم. این هدف والدین است. دن:

Safely and not being a drain on society. Vanessa: 

ایمن و بدون خطر برای جامعه. ونسا:

I think that's part of that. Dan: 

فکر می کنم این بخشی از آن است. دن:

By being a productive member. Vanessa: 

با عضوی سازنده. ونسا:

Yeah. So part of technology is not just, "Oh, I  don't want you looking at a screen," but there  

آره. بنابراین بخشی از فناوری فقط این نیست که «اوه، نمی‌خواهم شما به صفحه‌نمایش نگاه کنید»، بلکه

are things about being addicted to technology or  chatting with a stranger online that are extremely  

مواردی درباره اعتیاد به فناوری یا چت آنلاین با یک غریبه وجود دارد که بسیار

dangerous. And yes, there will be, I'm sure, a lot  of tension about why can't I use these apps? Why  

خطرناک است. و بله، مطمئنم تنش زیادی در مورد اینکه چرا نمی توانم از این برنامه ها استفاده کنم وجود خواهد داشت؟ چرا

can't I use this social media? Dan: 

نمی‌توانم از این رسانه اجتماعی استفاده کنم؟ Dan:

Video games. Vanessa: 

Why can't I play video games all day? My friends  do this. I'm sure there will be a lot of tension  

بازی‌های ویدیویی. ونسا:

چرا نمی‌توانم تمام روز بازی‌های ویدیویی انجام دهم؟ دوستان من این کار را انجام می دهند. من مطمئن هستم که تنش‌های زیادی

with our kids about that. That's inevitable.  But I do think that it's a tricky decision  

با بچه‌های ما در مورد آن وجود خواهد داشت. این اجتناب ناپذیر است. اما من فکر می‌کنم که این یک تصمیم دشوار

to figure out what's the line. But my goal is to make sure that  

برای فهمیدن این موضوع است. اما هدف من این است که مطمئن شوم که

our kids are safe, not just physically safe,  but mentally and emotionally safe. And there  

فرزندانمان نه تنها از نظر جسمی، بلکه از نظر روحی و روانی ایمن هستند. و

is more and more evidence showing that the more  screen time you have, the more apps you use that  

شواهد بیشتری وجود دارد که نشان می‌دهد هرچه زمان بیشتری از صفحه نمایش داشته باشید، از برنامه‌های بیشتری استفاده کنید که به

let you chat with strangers, this is so dangerous  and it's everywhere. So I really want to be aware  

شما امکان می‌دهد با غریبه‌ها چت کنید، این بسیار خطرناک است و همه جا وجود دارد. بنابراین من واقعاً می‌خواهم

constantly of what our kids are exposed to and  train them to realize that, yes, it's hard. Yes,  

دائماً از آنچه بچه‌های ما در معرض آن قرار می‌گیرند آگاه باشم و آنها را آموزش دهم که متوجه شوند، بله، سخت است. بله،   در

you're not going to like me about this. Yes,  it's going to be ... you're going to be different  

این مورد من را دوست نخواهید داشت. بله،  اینطور خواهد شد... شما

probably from your peers due to not always ... Dan: 

احتمالاً با همسالان خود متفاوت خواهید بود زیرا همیشه ... دن:

To some degree. Vanessa: 

تا حدی. ونسا:

Looking at a phone and playing video games all  day. But that's still for the best. So it's  

تمام روز به تلفن نگاه می‌کند و بازی‌های ویدیویی انجام می‌دهد . اما این هنوز برای بهترین است. پس

going to be hard, I'm sure. Dan: 

مطمئنم سخت خواهد بود. دن:

I've found so far too, having some parents  and kids with like-minds really helps. 

من هم تا به حال متوجه شده‌ام، داشتن والدین و بچه‌هایی با افکار مشابه واقعاً کمک می‌کند.

Vanessa: Like-minded parents, yeah. 

ونسا: والدین همفکر، بله.

Dan: Yeah, like-minded parents and kids, because  

دن: بله، والدین و بچه‌های همفکر، چون

I don't know if it's going to continue. I think  it gets harder, but as of now, a lot of parents  

نمی‌دانم قرار است ادامه پیدا کند یا نه. فکر می‌کنم سخت‌تر می‌شود، اما در حال حاضر، بسیاری از والدین

of younger kids are like, "We don't want them to  use this stuff all the time. We've seen what it's  

بچه‌های کوچک‌تر می‌گویند: "ما نمی‌خواهیم آنها همیشه از این چیزها استفاده کنند. ما دیده‌ایم که

done to me, or my family," or, "My brother still  plays Pokemon until the wee hours of the morning."  

با من یا خانواده‌ام چه کرده است. " یا "برادرم هنوز تا ساعات اولیه صبح پوکمون بازی می کند."

That's kind of weird. So stuff like that. Vanessa: 

این یه جورایی عجیبه بنابراین چیزهایی مانند آن. ونسا:

If your friends kids have friends  that are doing the same things- 

اگر بچه‌های دوستان شما دوستانی دارند که کارهای مشابهی انجام می‌دهند-

Dan: I think the hope is that they have  

دن: من فکر می‌کنم که امیدواریم

friends who are kind of doing similar things and  then they won't feel so left out. Hopefully other  

دوستانی داشته باشند که کارهای مشابهی انجام می‌دهند و آن‌وقت احساس نمی‌کنند که این‌قدر کنار گذاشته شده‌اند. امیدواریم سایر

parents have enough fortitude to say. Vanessa: 

والدین شهامت کافی برای گفتن داشته باشند. ونسا:

Yeah. And personally I don't- Dan: 

آره. و شخصاً من این را نمی دانم - دن:

That they're going to put some boundaries on it.  Although I think there is some gray area. You can  

این که آنها می خواهند برای آن حد و مرزی قائل شوند. اگرچه من فکر می کنم یک منطقه خاکستری وجود دارد. می‌توانید

test the waters with some things, make it very  clear upfront and see how they handle it. But I  

آب‌ها را با برخی چیزها آزمایش کنید، آن را از قبل بسیار شفاف کنید و ببینید چگونه آن‌ها با آن برخورد می‌کنند. اما من

think the internet in general is so unbound  the way that you can just two clicks away,  

فکر می‌کنم اینترنت به‌طور کلی آن‌قدر نامحدود است که می‌توانید تنها با دو کلیک فاصله داشته باشید،

pornography, stuff like that is  just rampant all over the place. 

پورنوگرافی، مواردی از این قبیل در همه جا شایع است.

Vanessa: Dangerous for children. 

Dan: And so I think  

ونسا: برای کودکان خطرناک است.

دن: و بنابراین فکر می‌کنم که

that's a really difficult area to say, "Here.  You can just. Yeah, go ahead kid." Yeah, no way. 

گفتن «اینجا.» فقط می‌توانی. آره، ادامه بده، خیلی سخت است. بله، به هیچ وجه.

Vanessa: Yeah. That's kind  

ونسا: آره. این

of the idea of keeping our children's minds and  bodies safe. And the internet is quite unknown,  

ایده ایمن نگه داشتن ذهن و بدن فرزندانمان است. و اینترنت کاملاً ناشناخته است،

but I do think, I do have hope that as especially  our generation grows up as parents, there's more  

اما من فکر می‌کنم، امیدوارم که به‌ویژه نسل ما به‌عنوان پدر و مادر بزرگ می‌شود،

information and more studies, and I think there is  kind of a movement away from unlimited technology  

اطلاعات بیشتر و مطالعات بیشتری وجود داشته باشد، و فکر می‌کنم نوعی حرکت دور از فناوری نامحدود

for children and ... Dan: 

برای کودکان و ... وجود دارد. .. دن:

Or just people in general. Vanessa: 

یا فقط مردم به طور کلی. ونسا:

Yeah, for people in general to say, "Yeah, I don't  really want to look at Facebook all day. Yeah, I  

بله، برای مردم به طور کلی می‌گویند: "بله، من واقعاً نمی‌خواهم تمام روز به فیس‌بوک نگاه کنم

don't really want to watch YouTube all day except  for Vanessa's videos." No, don't watch my videos  

. نه، لطفاً تمام روز ویدیوهای من را تماشا نکنید

all day, please. But this kind of idea that we're  becoming more aware of the addictive quality. 

. اما این نوع ایده است که ما در حال آگاهی بیشتر از کیفیت اعتیادآور هستیم.

So I have hope that in the future there will be  more people who want to just be careful about  

بنابراین من امیدوارم که در آینده افراد بیشتری باشند که می‌خواهند فقط مراقب

their kids' consumption of technology and screens  and whatnot. It's not all bad, but you definitely  

مصرف بچه‌هایشان از فناوری و صفحه‌نمایش و غیره باشند. همه چیز بد نیست، اما قطعا

have to be very careful. Dan: 

باید بسیار مراقب باشید. دن:

Bad is always hiding around the corner. Vanessa: 

بد همیشه در گوشه و کنار پنهان است. ونسا:

Yes, lurking. All right, let's go to our final question.  

بله، در کمین. خیلی خب، بریم سراغ سوال آخر.

We do have a bonus question. Let's see if we have  time to get to it. But the fourth question is:  

ما یک سوال جایزه داریم. بیایید ببینیم آیا وقت داریم تا به آن برسیم. اما سوال چهارم این است:

How do you and Dan usually manage the housework  and the childcare? How do you decide which of you  

شما و دن معمولاً چگونه کارهای خانه و مراقبت از کودکان را مدیریت می کنید؟ چگونه تصمیم می گیرید که کدام یک از شما

will take care of what? And the little extra  part of this question is the student asks:  

از چه چیزی مراقبت کند؟ و بخش کوچک اضافی این سؤال این است که دانش‌آموز می‌پرسد:

I'd like to know some common expressions to ask  someone like can you wash the dishes? I'll do  

می‌خواهم عبارات رایجی را بدانم که از شخصی بپرسم آیا می‌توانی ظرف‌ها را بشوی؟ من

the dishes for you. These types of expressions. So little teaser. When I talk about the vocabulary  

ظرف‌ها را برایت می‌شویم. این نوع عبارات خیلی تیزر کوچولو وقتی

from today's lesson in a few weeks, I'll give  you some expressions to talk about chores,  

چند هفته دیگر درباره واژگان   از درس امروز صحبت می‌کنم، به شما عباراتی می‌دهم تا در مورد کارهای روزمره صحبت کنید،

about how to delegate chores. Like, "Oh, I'll  do the dishes for you tonight. I know you're  

در مورد نحوه واگذاری کارها. مانند «اوه، امشب برایت ظرف‌ها را می‌شویم. می‌دانم که

really tired." Those types of expressions.  So coming soon to a YouTube video near you. 

واقعاً خسته شدی». آن نوع عبارات بنابراین به زودی یک ویدیوی YouTube در نزدیکی شما خواهد آمد.

Yeah, how do we decide who will take care of what? Dan: 

بله، چگونه تصمیم بگیریم که چه کسی از چه چیزی مراقبت کند؟ دن:

Well, first of all, I have to preface that I think  we are pretty mid-tier in the chore category. 

خب، اول از همه، باید مقدمه کنم که فکر می‌کنم ما در رده‌های کاری متوسط ​​هستیم.

Vanessa: Oh, what's that mean? 

Dan: We're not like the most cleanly people on earth. 

ونسا: اوه، این یعنی چی؟

دن: ما مثل تمیزترین مردم روی زمین نیستیم.

Vanessa: Oh. Yeah, we're not. 

ونسا: اوه آره ما نیستیم

Dan: Maybe a little more than average. 

دن: شاید کمی بیشتر از حد متوسط.

Vanessa: Fastidious, is that the word? 

ونسا: عاقلانه، این کلمه است؟

Dan: Yeah. For example,  

we have cleanup time with the kids at night where  we just pick up stuff and try to put it away. 

دن: آره به‌عنوان مثال،

شب‌ها با بچه‌ها وقت تمیزکاری داریم که فقط وسایل را جمع می‌کنیم و سعی می‌کنیم آن‌ها را کنار بگذاریم.

Vanessa: I think that's pretty normal. 

ونسا: فکر می‌کنم این کاملاً طبیعی است.

Dan: Yes. 

دن: بله.

Vanessa: Like tidy a little bit throughout  

ونسا: مثل کمی مرتب در طول

the day and at the end of the day. Dan: 

روز و در پایان روز. دن:

But what I was going to say is  it doesn't happen every day. 

اما چیزی که می‌خواستم بگویم این است که هر روز این اتفاق نمی‌افتد.

Vanessa: Oh, yeah. 

ونسا: اوه، آره.

Dan: Some days we don't do that. 

دن: بعضی روزها این کار را نمی کنیم.

Vanessa: Yeah, that's fine. 

Dan: And then it just ends up probably you walking by,  

ونسا: بله، خوب است.

دن: و بعد احتمالاً شما در حال قدم زدن هستید،

grabbing stuff again. Vanessa: 

دوباره چیزها را می‌گیرید. ونسا:

Yeah. That's one of the chores like tidying up.  But other chores are continual, like laundry and  

آره. این یکی از کارهایی است مثل مرتب کردن. اما کارهای دیگر مستمر هستند، مانند شستن لباس‌ها و

dishes and ... Dan: 

ظروف و... دن:

Yeah, the big ones. Vanessa: 

آره، کارهای بزرگ. ونسا:

Oh, our car needs to be maintenanced. Or the kids'  tuition, school needs to be paid or whatever it  

اوه، ماشین ما نیاز به تعمیر و نگهداری دارد. یا شهریه بچه‌ها، مدرسه باید پرداخت شود یا هر چیزی که

is. These types of things that just keep your  life running. How do we decide who will take  

باشد. این نوع چیزها فقط زندگی شما را در حال اجرا نگه می‌دارند. چگونه تصمیم بگیریم که چه کسی

care of what? Dan: 

مراقب چه چیزی باشد؟ دن:

Well, when you were pregnant, I basically  said, "I am going to do every single chore." 

خب، وقتی باردار بودی، من اساساً گفتم، "من قرار است تک تک کارها را انجام دهم."

Vanessa: I had a big chore of growing a baby. 

ونسا: من برای بزرگ کردن بچه کار بزرگی داشتم.

Dan: So I did the dishes and the laundry.  

دان: پس من ظرف ها و لباس ها را شستم.

Those are the big ones to me. Vanessa: 

اینها برای من بزرگ هستند. ونسا:

And tidying up and putting the  kids to bed, that's a big chore. 

و مرتب کردن و خواباندن بچه‌ها، این کار بزرگی است.

Dan: Well, I tied it up everything on the floor  

دن: خوب، همه چیز را روی زمین بستم

because you can't get stuff on the floor. Vanessa: 

چون نمی‌توانی وسایل را روی زمین بیاوری. ونسا: می

I know. My belly was so big, I couldn't- Dan: 

دانم. شکمم آنقدر بزرگ بود که نمی‌توانستم- دن:

But for a while I think you were still  doing cleaning off the tables and stuff. 

اما برای مدتی فکر می‌کنم هنوز مشغول تمیز کردن میزها و چیزهای دیگر بودی.

Vanessa: Yeah, minor things. 

ونسا: آره، چیزهای جزئی.

Dan: Lawn work. I used to do the lawn work. In America  

دن: چمن کاری. من قبلاً کار چمن کاری را انجام می دادم. در آمریکا

that's a big thing. You got to mow your lawn.  But now we pay somebody to do that because ... 

این چیز بزرگی است. شما باید چمن خود را بچینید. اما اکنون ما به کسی پول می دهیم تا این کار را انجام دهد زیرا ...

Vanessa: It's a big task. 

ونسا: این یک وظیفه بزرگ است.

Dan: I had that good  

دن: من آن پیرمرد

old red-blooded American in me that said, "No,  I got to mow my own lawn." And you were like,  

خون سرخ خوب آمریکایی را در درونم داشتم که می گفت: "نه، من باید چمن خودم را درو کنم." و تو اینطور گفتی،

"I'd rather you just spend some time with us." Vanessa: 

"ترجیح می‌دهم فقط کمی با ما وقت بگذرانی." ونسا:

Yeah, especially because we have a pretty big  yard. So that task, especially for this time  

آره، مخصوصاً چون حیاط خیلی بزرگی داریم . بنابراین، این کار، مخصوصاً برای این زمان

in our life when we have small kids, it's  better to delegate that to someone else. 

از زندگی‌مان که بچه‌های کوچک داریم، بهتر است آن را به شخص دیگری محول کنیم.

I feel like a big thing that worked for us was ... Dan: 

من احساس می کنم یک چیز بزرگ که برای ما کار کرد این بود... دن:

Excuse me, delegating. Vanessa: 

ببخشید، تفویض اختیار. ونسا:

For delegating, yeah, was just really treating it  like a business, which I think the home is kind  

برای تفویض اختیار، بله، واقعاً با آن مثل یک تجارت رفتار می‌کردم، که فکر می‌کنم خانه به

of like a business. Dan: 

نوعی مانند یک تجارت است. دن:

That's how you saw it? Vanessa: 

اینطوری دیدی؟ ونسا:

We had a meeting. I remember we went- Dan: 

جلسه ای داشتیم. یادم می‌آید رفتیم- دن:

Okay, we did have a meeting. That's true. Vanessa: 

خب، ما یک جلسه داشتیم. درست است. ونسا:

We went out on a date to try to have  a little fun. We went out on a date,  

ما برای یک قرار ملاقات بیرون رفتیم تا کمی سرگرم شویم. قرار گذاشتیم بیرون،

went to a restaurant. Dan: 

به رستوران رفتیم. دن:

A couple. Vanessa: 

یک زوج. ونسا:

A couple drinks, nice food. We brought a notebook  and we wrote down every chore, little things like  

چند نوشیدنی، غذای خوب. یک دفترچه آوردیم و همه کارهای روزمره را یادداشت کردیم، چیزهای کوچکی مانند

fixing the car or ... Dan: 

تعمیر ماشین یا... دن:

That's not a little thing. Vanessa: 

این چیز کمی نیست. ونسا:

Well, like maintenance on the car or checking the  bank account, looking at our health insurance,  

خوب، مانند تعمیر و نگهداری ماشین یا بررسی حساب بانکی، نگاه کردن به بیمه درمانی ما،

what these little things that come up, scheduling  doctor's appointments for the kids or ourselves or  

موارد کوچکی که پیش می‌آیند، برنامه‌ریزی قرار ملاقات با پزشک برای بچه‌ها یا خودمان یا

whatever. These types of things that kind of add  up. We wrote every single one down and based on  

هر چیز دیگری. این نوع چیزها به نوعی جمع می شوند. ما تک تک آنها را یادداشت کردیم و بر اساس

other things. So am I pregnant? Am I not? That's  also a big responsibility. How much am I working?  

موارد دیگر نوشتیم. پس باردارم؟ من نیستم؟ این نیز مسئولیت بزرگی است. من چقدر کار می کنم؟

How much is Dan working? And not just hours,  but that mental load of you're working on a  

دن چقدر کار می کند؟ و نه فقط ساعت‌ها، بلکه بار ذهنی شما در حال کار روی یک

big project or whatnot, those types of things.  Who did what chores? So we just wrote down ... 

پروژه بزرگ یا هر چیز دیگری، این نوع چیزها. چه کسی چه کارهایی انجام داد؟ بنابراین ما فقط یادداشت کردیم ...

Dan: Putting the kids to bed. 

دن: بچه ها را در رختخواب گذاشتیم.

Vanessa: Putting the kids to bed. 

Dan: That's a big chore. 

ونسا: گذاشتن بچه ها در رختخواب.

دن: این کار بزرگی است.

Vanessa: That's a big chore. 

Dan: Man. 

ونسا: این کار بزرگی است.

دن: مرد.

Vanessa: We just put D or V based on who did what.  

ونسا: ما فقط D یا V را بر اساس اینکه چه کسی انجام داده است، قرار می دهیم.

So this kind of strict delegation. But there was a  little asterisk I think we put on this that said,  

بنابراین این نوع هیئت سختگیرانه. اما یک ستاره کوچک وجود داشت که فکر می‌کنم ما روی آن قرار دادیم که می‌گفت،

and I think this is an important part of a healthy  relationship, if I can say this, is that when  

و فکر می‌کنم این بخش مهمی از یک رابطه سالم است، اگر بتوانم این را بگویم، این است که وقتی

one of us was not capable of doing one of those  chores, for example, the dishes, if the kids were  

یکی از ما قادر به انجام یکی از آن کارهای خانگی نبود، برای مثال، ظروف، اگر بچه‌ها برای

having such a hard time going to bed and you were  really overwhelmed by that, I would do the dishes.  

رفتن به رختخواب خیلی سختی داشتند و شما واقعاً غرق در آن شدید، من ظرف‌ها را می‌شویم.

So there's a little asterisk of we help  each other out. We're not going to say,  

بنابراین یک ستاره کوچک وجود دارد که به یکدیگر کمک می کنیم . قرار نیست بگوییم،

"Nope, it's not my chore. I will never do it."  But we were willing to help each other out. 

"نه، این کار من نیست. من هرگز این کار را نمی کنم." اما ما حاضر بودیم به هم کمک کنیم.

But in general, you wrote down, Dan does  this, you do it, it's your chore. And yeah,  

اما به طور کلی، شما یادداشت کردید، دن این کار را انجام می دهد ، شما انجامش می دهید، این کار شماست. و بله، به

kind of just figuring out what works well because  we both work. We both take care of the kids. If  

نوعی می‌توان فهمید چه چیزی خوب عمل می‌کند، زیرا هر دوی ما کار می‌کنیم. ما هر دو از بچه ها مراقبت می کنیم. اگر

one of us did not work, totally different  situation then because that person's job  

یکی از ما کار نمی‌کرد، وضعیت کاملاً متفاوت است، زیرا شغل آن شخص

is the home. Dan: 

خانه است. دان:

Is the household. Vanessa: 

خانه است. ونسا:

It is the children. And you take that seriously. Dan: 

بچه ها هستند. و شما این را جدی بگیرید. دن:

It's kind of harder than a regular job  really, if you do it all by yourself. 

واقعاً سخت‌تر از یک کار معمولی است ، اگر همه آن را به تنهایی انجام دهید.

Vanessa: I think every stay- 

ونسا: فکر می کنم هر اقامتی-

Dan: It gets crazy. 

Vanessa: Every stay at home parent would absolutely  

دن: دیوانه می شود.

ونسا: هر پدر و مادری که در خانه بمانند قطعاً می‌گویند

say that, "Going to work is a break." Dan: 

: «سرکار رفتن یک استراحت است». دن:

It depends on your job, but still. Vanessa: 

به شغل شما بستگی دارد، اما هنوز. ونسا:

Generally, for me, taking care  of the children is harder. 

به طور کلی، برای من، مراقبت از کودکان سخت‌تر است.

Dan: By yourself especially. 

دن: مخصوصاً توسط خودت.

Vanessa: Especially by yourself is the  

ونسا: مخصوصاً خودتان

most difficult. And then going to work is like a  break. It's like, oh, it's quiet. I can focus. I  

سخت‌ترین کار است. و سپس رفتن به سر کار مانند یک استراحت است. انگار، اوه، ساکت است. من می توانم تمرکز کنم. من

accomplish a task from the beginning to the end  without being interrupted. That feeling is much  

یک کار را از ابتدا تا انتها بدون وقفه انجام می‌دهم. این احساس بسیار

different. It's much- Dan: 

متفاوت است. خیلی زیاد است- دن:

You can go to the bathroom  without a child barging in on you. 

می‌توانید به دستشویی بروید بدون اینکه کودکی به شما وارد شود.

Vanessa: Wow. So yeah,  

ونسا: وای. بنابراین بله،

I think that's generally how we handle it. And we  change it over time because we have two kids and  

من فکر می‌کنم که ما معمولاً با آن رفتار می‌کنیم. و ما به مرور زمان آن را تغییر می‌دهیم زیرا دو فرزند داریم و

Dan's working from home with me. Dan worked from  home with me. Actually, that's our bonus question. 

دن با من از خانه کار می‌کند. دن از خانه با من کار می کرد. در واقع، این سوال پاداش ما است.

Dan worked at this business, Speak English With  Vanessa for several years. So that was a very  

دن چندین سال در این تجارت، Speak English With  Vanessa کار کرد . بنابراین این یک

different situation. We had similar type of  jobs somewhat. We were both home, so, yeah,  

وضعیت بسیار متفاوت بود. ما تا حدودی مشاغل مشابهی داشتیم. ما هر دو در خانه بودیم، بنابراین، بله،   باید

we had to organize and delegate  our chores in a different way. 

کارهایمان را به روش دیگری سازماندهی و تفویض می کردیم.

So basically whatever works for you.  But I highly recommend having a meeting,  

بنابراین اساساً هر چیزی که برای شما کار می کند. اما من شدیداً توصیه می‌کنم جلسه‌ای داشته باشید،

writing down all the things that need to be  done, and then determining who does what. But  

تمام کارهایی را که باید انجام شوند یادداشت کنید ، و سپس تعیین کنید که چه کسی چه کاری انجام می‌دهد. اما با

working on it together. It can be a big point  of contention, I think for a lot of couples. 

هم روی آن کار کنید. فکر می‌کنم برای بسیاری از زوج‌ها، این می‌تواند یک نقطه اختلاف بزرگ باشد.

Dan: Yeah. I do think it's a lot more cut and  

دن: آره من فکر می‌کنم

dry for a lot of people. Especially if one person  does the work and makes the money for the house,  

برای بسیاری از افراد برش و خشک‌تر است. به خصوص اگر یک نفر کار را انجام دهد و برای خانه پول دربیاورد، به

it seems like a lot easier to be the other person  takes care of almost everything at the house. 

نظر می رسد خیلی راحت تر باشد که فرد دیگر تقریباً از همه چیز در خانه مراقبت می کند.

Vanessa: Yeah. I think that- 

Dan: That just kind of makes sense. 

ونسا: آره. من فکر می کنم که-

دن: این به نوعی منطقی است.

Vanessa: It's also important to determine  

ونسا: همچنین مهم است که تعیین کنیم

what happens when that person comes home. Dan: 

وقتی آن شخص به خانه می آید چه اتفاقی می افتد. دن:

Yeah, that's true. Vanessa: 

بله، این درست است. ونسا:

Because the person ... Dan: 

چون شخص ... دن:

That can get contentious. Vanessa: 

این می تواند بحث برانگیز شود. ونسا:

Yeah. I think that's why it's important to talk  about it and write down the stuff. What do you do  

آره. فکر می‌کنم به همین دلیل مهم است که درباره آن صحبت کنیم و مطالب را یادداشت کنیم.

on the weekends, because everyone needs a break. Dan: 

آخر هفته‌ها چه می‌کنید، زیرا همه به استراحت نیاز دارند. دن:

Just know the expectations. You don't want to  assume. You don't want to be the guy who just  

فقط انتظارات را بدانید. شما نمی خواهید فرض کنید. شما نمی خواهید آن مردی باشید که فقط

kicks his feet up and puts him up on the chair. Vanessa: 

پاهایش را با لگد بالا می زند و او را روی صندلی می نشاند. ونسا:

Oh yeah. Dan: 

اوه بله. دن:

While the wife is making the dinner. Vanessa: 

در حالی که همسر در حال درست کردن شام است. ونسا:

Yeah. I think making sure that everyone. Dan: 

آره. من فکر می کنم مطمئن شوید که همه. دن:

Sometimes it's fun, but. Vanessa: 

گاهی اوقات سرگرم کننده است، اما. ونسا:

And not fun for the person making. Actually,  you know what? In our house making dinner is  

و برای کسی که می‌سازد سرگرم کننده نیست. در واقع، می دانید چیست؟ در خانه ما درست کردن شام

a break. Dan: 

یک استراحت است. دن:

We like making dinner. Vanessa: 

ما دوست داریم شام درست کنیم. ونسا:

I like making dinner because if I've been with the  kids all day, making dinner is like, I can focus  

من دوست دارم شام درست کنم، زیرا اگر تمام روز با بچه‌ها بودم، درست کردن شام می‌توانست

on this task. And sometimes we make dinner with  the kids. But in general, I think that you just  

روی این کار تمرکز کنم. و گاهی با بچه‌ها شام درست می‌کنیم . اما به طور کلی، من فکر می‌کنم که شما

decide what's best for your family. But it's best  to decide together and kind of work through that  

تصمیم می‌گیرید چه چیزی برای خانواده‌تان بهترین است. اما بهترین کار این است که با هم تصمیم بگیرید و

before somebody explodes generally is a good idea. All right. Thank you for those wonderful  

قبل از اینکه کسی منفجر شود، به نوعی کار کنید. خیلی خوب. از شما برای آن سوالات فوق العاده سپاسگزارم

questions. We have a bonus question.  Would you like to answer a bonus question? 

. ما یک سوال جایزه داریم. آیا می خواهید به یک سوال جایزه پاسخ دهید؟

Dan: I thought we already did the bonus question. 

دن: فکر کردم ما قبلاً سوال جایزه را انجام دادیم.

Vanessa: We did not do the bonus question,  

ونسا: ما سوال پاداش را انجام ندادیم،

but I hinted at the bonus question. Dan: 

اما من به سوال پاداش اشاره کردم. دن:

Okay. Vanessa: 

The bonus question is: How is Dan feeling going  back to work after helping you to teach us English  

باشه. ونسا:

سؤال پاداش این است: پس از کمک به شما برای آموزش زبان انگلیسی

for a long time? Dan: 

برای مدت طولانی، دن چگونه به سر کار باز می‌گردد؟ دن:

Wow. I didn't know they knew about that. Vanessa: 

وای. من نمی دانستم که آنها از این موضوع خبر دارند. ونسا:

Yes. Yeah. Well, some of my students in my course,  the Fearless Fluency Club, they have been a part  

بله. آره خب، برخی از دانش‌آموزان من در دوره من، باشگاه تسلط بی‌باک،

of our lives for a long time. They're privy to all  that information. So just as a little background,  

برای مدت طولانی بخشی از زندگی ما بوده‌اند. آنها از همه این اطلاعات مطلع هستند. بنابراین، به عنوان یک پیش‌زمینه،

Dan taught and worked with me at Speak  English With Vanessa, making videos. 

دان در Speak  English With Vanessa با من تدریس کرد و با من کار کرد و ویدیو ساخت.

Dan: Behind the scenes. 

دن: پشت صحنه.

Vanessa: Behind the scenes, helping with- 

Dan: Writing stories. 

ونسا: پشت صحنه، کمک کردن با-

دن: نوشتن داستان.

Vanessa: Courses, all of that. And then, yeah, tell us what  

ونسا: البته، همه اینها. و سپس، بله، به ما بگویید چه

happened. September last year, what did you do? Dan: 

اتفاقی   افتاده است. شهریور پارسال چیکار کردی؟ دن:

Yeah. So now I teach at my son's school. I  was an assistant teacher last year and this  

آره. بنابراین اکنون در مدرسه پسرم تدریس می کنم. من سال گذشته دستیار معلم بودم و

year I'm going to be a co-science teacher.  It's an alternative school, so it's not like  

امسال قرار است معلم علوم مشترک شوم. این یک مدرسه جایگزین است، بنابراین مانند

a regular classroom setting. It's a little  bit more integrating outdoors. So the kids  

یک کلاس درس معمولی نیست. در فضای باز کمی بیشتر ادغام می شود. بنابراین بچه‌ها

are actually outside for half the day. And so  that's a big goal or mission of the school. 

در واقع نیمی از روز بیرون هستند. و بنابراین، این یک هدف یا مأموریت بزرگ مدرسه است.

So that's what I've been doing and I like it a  lot. I like being able to go out and do my own  

بنابراین این کاری است که من انجام داده‌ام و آن را بسیار دوست دارم . دوست دارم بتوانم بیرون بروم و کارهای خودم را انجام دهم

thing. It's not so much working with you, but  working with a partner all day long and living  

. کار کردن با شما خیلی مهم نیست، اما کار کردن با شریک زندگی در طول روز و زندگی کردن

with them and then having kids and everybody's  in the house, I think that got a little bit old. 

با آنها و بعد داشتن بچه ها و همه افراد در خانه، فکر می کنم کمی قدیمی شد.

Vanessa: Yeah. I think it's healthy for us to be part  

ونسا: آره. فکر می‌کنم برای ما سالم است که بخشی

of the community because especially when- Dan: 

از جامعه باشیم، زیرا به‌خصوص زمانی که- دن:

Especially when technically you were my boss. Vanessa: 

مخصوصاً وقتی از نظر فنی رئیس من بودی. ونسا:

Yeah, I think deciding what works- Dan: 

بله، فکر می‌کنم تصمیم می‌گیرم چه کار می‌کند - دن:

That can't last that long. Vanessa: 

این نمی‌تواند آنقدر طول بکشد. ونسا:

Best for your relationship. But I think even  for our family, you working outside the home,  

بهترین برای رابطه شما. اما من فکر می‌کنم حتی برای خانواده ما، شما بیرون از خانه کار می‌کنید،

you working at Theo's school especially, like you- Dan: 

به خصوص در مدرسه تئو کار می‌کنید، مثل شما - دن:

That's been good. Vanessa: 

خوب بود. ونسا: خیلی

That's been great. You've been able to, at  least I feel good that Theo is with you during  

عالی بود. تو توانستی، حداقل من احساس خوبی دارم که تئو در طول روز با شماست

the day. You're not his teacher at school,  but you're at the school kind of with him. 

. شما معلم او در مدرسه نیستید، اما به نوعی با او در مدرسه هستید.

Dan: Not yet. 

دن: هنوز نه.

Vanessa: Someday maybe you'll be his teacher, but  

ونسا: روزی ممکن است شما معلم او شوید، اما به

kind of connecting us to the community more. You  have coworkers. If anybody has either worked from  

نوعی ما را بیشتر با جامعه مرتبط می‌کند. شما همکار دارید. اگر کسی یا از خانه کار کرده باشد

home or moved to a new country and then worked  remotely or just this kind of isolation that's  

یا به کشور جدیدی نقل مکان کرده باشد و سپس از راه دور کار کرده باشد یا فقط این نوع انزوا

prevalent when you work from home. It's really  nice to be connected to the community in some way.  

در هنگام کار از خانه رایج است. واقعاً خوب است که به نوعی با جامعه در ارتباط باشید.

And work is a kind of easy way to do that. Dan: 

و کار نوعی راه آسان برای انجام آن است. دن:

Yeah. And I think also being perfectly honest,  there are some patterns that people just can  

آره. و من فکر می‌کنم با صادق بودن، الگوهایی وجود دارد که افراد می‌توانند

develop as work partners or even just home life.  And we had kind of developed something that was  

به عنوان شریک کاری یا حتی زندگی خانگی ایجاد کنند. و ما چیزی را توسعه داده بودیم که

not good, that wasn't fun for us. Vanessa: 

خوب نبود، برای ما جالب نبود. ونسا:

It wasn't working- Dan: 

کار نمی‌کرد- دن:

It wasn't as healthy as it could be. Vanessa: 

آنطور که می‌توانست سالم نبود. ونسا:

Yeah. Dan: 

And so we were like, "We need  to change something, for sure." 

آره. دن:

و به این ترتیب، ما اینگونه بودیم که " حتماً باید چیزی را تغییر دهیم."

Vanessa: And I think that was good of us to be  

ونسا: و من فکر می‌کنم این خوب بود که

able to decide something needs to change. Dan: 

بتوانیم تصمیم بگیریم چیزی باید تغییر کند. دن:

We weren't at each other's throats or anything. Vanessa: 

ما در گلوی همدیگر نبودیم یا هیچ چیز دیگری. ونسا:

No. Yeah, I think that that's important to  realize in our relationship. So Dan works  

نه . بنابراین دن

at a school now and question was how  do you feel? You said it's going well. 

اکنون در یک مدرسه کار می‌کند و سوال این بود که چه احساسی دارید؟ گفتی خوب پیش میره

Dan: Yeah, it feels great. Yeah, I  

دن: آره، حس عالیه. آره

like it. I think this works really well. I kind of  get to go out and forge my own path in some ways.  

دوستش دارم. من فکر می کنم این واقعا خوب کار می کند. من یک جورهایی می‌خواهم بیرون بروم و مسیر خودم را به جهاتی بسازم.

I don't feel like I'm kind of tinkering around  the edges of this business, which is a great  

من احساس نمی‌کنم که به نوعی در حاشیه‌های این کسب‌وکار که یک کسب‌وکار عالی است، دستکاری می‌کنم

business. And it's like, yeah, it's amazing and  you guys are awesome. Vanessa's amazing, amazing,  

. و مثل اینکه، بله، شگفت‌انگیز است و شما بچه‌ها عالی هستید. ونسا شگفت انگیز، شگفت انگیز،

amazing. But yeah, it's just going off and  doing my own thing for at least part of the day,  

شگفت انگیز است. اما بله، این فقط از کار می‌افتد و حداقل بخشی از روز کار خودم را انجام می‌دهم،

I think has done a lot for me personally. Vanessa: 

فکر می‌کنم شخصاً کارهای زیادی برای من انجام داده است. ونسا:

Yeah, I think it's done a lot for our family too. Dan: 

بله، فکر می‌کنم برای خانواده ما نیز بسیار انجام شده است. دن:

And for our family, yeah. Vanessa: 

و برای خانواده ما، بله. ونسا:

Because I think when somebody in your house isn't  feeling well, I wouldn't say you weren't feeling  

چون فکر می‌کنم وقتی کسی در خانه‌تان حالش خوب نیست، نمی‌توانم بگویم که شما احساس

well, but you weren't at your best. Dan: 

خوبی نداشتید، اما در بهترین حالت خود نبودید. دن:

At times I wasn't so happy. Vanessa: 

گاهی آنقدر خوشحال نبودم. ونسا:

Yeah, that really affects the whole family  unit. So I'm glad that you are feeling better. 

بله، این واقعاً روی کل خانواده تأثیر می‌گذارد . پس خوشحالم که حالتان بهتر است.

Dan: Yeah. And we just saw each other in  

دن: آره و ما همدیگر را

neighbors mostly. So that was kind of like. Vanessa: 

بیشتر در همسایه ها می دیدیم. پس یه جورایی شبیه بود ونسا:

Yeah. It's nice to have other people in our lives. Dan: 

آره. داشتن افراد دیگری در زندگی ما خوب است. دن:

We have friends, but it just felt different, even  though all of you are our friends, but we don't  

ما دوستانی داریم، اما احساس متفاوتی داشتیم، حتی اگر همه شما دوستان ما هستید، اما نمی‌توانیم

get to see you every day. Vanessa: 

You know what we mean. Yeah. Well, thank you so much for  

هر روز شما را ببینیم. ونسا: می‌دانی

منظور ما چیست. آره خوب، از شما بسیار متشکرم که

being willing to answer these questions  with me. Some of these are quite personal. 

مایلید به این سوالات با من پاسخ دهید. برخی از این موارد کاملا شخصی هستند.

Dan: That got personal. 

دن: این موضوع شخصی شد.

Vanessa: Yeah. Well, thank you so much for being willing to  

ونسا: آره. خوب، از شما بسیار متشکرم که مایلید

immerse yourself in English, and I hope that this- Dan: 

خودتان را در زبان انگلیسی غرق کنید، و امیدوارم که این - Dan:

And our lives. Vanessa: 

And our life. ونسا:

Yes, our lives too. I hope that if you are  a parent that this was interesting to you.  

بله، زندگی ما هم همینطور. امیدوارم اگر والدین هستید این برای شما جالب بوده باشد.

I hope we're not too judgmental about other  ways of doing things. This is just from our  

امیدوارم در مورد سایر روش‌های انجام کارها خیلی قضاوت نکنیم. این فقط از

personal perspective. Dan: 

And we're all just trying to figure it out. Vanessa: 

دیدگاه شخصی ما است. دن:

و همه ما فقط سعی می کنیم آن را بفهمیم. ونسا: می

I know. Dan: 

That's the ultimate conclusion of parenting. Vanessa: 

دانم. دن:

این نتیجه نهایی فرزندپروری است. ونسا:

Yes. Yes. As long as you love and respect  your children and your partner, you're  

بله. آره. تا زمانی که فرزندان و شریک زندگی خود را دوست داشته باشید و به آنها احترام بگذارید،

probably going to be doing something right. Well, don't forget to download the free PDF  

احتمالاً کاری را درست انجام خواهید داد. خوب، فراموش نکنید که کاربرگ رایگان PDF   را

worksheet for today's lesson with all of  today's vocabulary, expressions, ideas,  

برای درس امروز با همه واژگان، عبارات، ایده ها،

sample sentences. Don't forget what you learned in  today's conversation. You can click the link below  

نمونه جملات امروزی دانلود کنید. آنچه را که در مکالمه امروز یاد گرفتید فراموش نکنید . می‌توانید روی پیوند زیر

this lesson to download that free PDF today. And if you are a parent, let us know in the  

این درس کلیک کنید تا آن PDF رایگان را امروز دانلود کنید. و اگر والدین هستید،

comments what you think about tech and parenting.  How do you handle screens with your kids? How  

نظر خود را در مورد فناوری و فرزندپروری در نظرات به ما بگویید. چگونه با کودکان خود با صفحه نمایش رفتار می کنید؟

old are your kids? What do you do? I am always  interested in how other people are just going  

بچه های شما چند ساله اند؟ چه کار میکنی؟ من همیشه به این علاقه دارم که دیگران چگونه می خواهند

about being a parent. How is it working for you?  Let us know. I would love to read your comments. 

پدر و مادر شوند. برات خوب کار می کنه؟ به ما اطلاع دهید. من دوست دارم نظرات شما را بخوانم.

And thank you so much for learning English with  us today. I'll see you again next Friday for a new  

و از اینکه امروز با ما انگلیسی یاد گرفتید بسیار سپاسگزاریم . جمعه آینده برای یک

lesson here on my YouTube channel. Bye. Dan: 

درس جدید در اینجا در کانال YouTube من دوباره شما را می بینم. خدا حافظ. دن:

Bye. Vanessa: 

خداحافظ. ونسا:

But wait. Do you want more? I recommend watching  this video next, which is another conversation  

اما صبر کن. آیا بیشتر می خواهی؟ توصیه می‌کنم این ویدیوی بعدی را تماشا کنید، که گفتگوی دیگری است که

I had with my husband, Dan, about pregnancy  and deciding to have a third child. How did  

با شوهرم، دن، درباره بارداری و تصمیم‌گیری برای داشتن فرزند سوم داشتم. چگونه

we decide to have a third child? Well, watch  that video to find out and I'll see you there.

تصمیم گرفتیم فرزند سوم داشته باشیم؟ خوب، آن ویدیو را تماشا کنید تا متوجه شوید و من شما را آنجا خواهم دید.