The second conditional in action - English grammar

Take me out to the ball game.

مرا به بازی توپ ببر.

Take me out to the park.

منو ببر بیرون پارک

You’re in a good mood.

شما در روحیه خوبی هستید.

Well, The Phillies are playing the Dodgers today and I’ve got tickets to the game.

خب، فیلی ها امروز با داجرز بازی می کنند و من بلیت بازی را دارم.

Oh, do you want to come?

اوه میخوای بیای؟

Oh yes!

آه بله!

But I thought it was an afternoon game.

اما فکر می‌کردم بازی بعدازظهر است.

It is.

این است.

If we leave at 2.30, we’ll be there for the start.

اگر ساعت 2.30 حرکت کنیم، برای شروع آنجا خواهیم بود .

But what about the office?

اما در مورد دفتر چطور؟

If we left at 2.30, Kathy would go crazy.

اگه ساعت 2.30 میرفتیم کتی دیوونه میشد.

Nah!

نه!

She won’t care.

او اهمیتی نخواهد داد

She never lets us leave early.

او هرگز اجازه نمی دهد که زودتر برویم.

Kathy.

کتی آیا

Can we go to the Phillies game today?

می توانیم امروز به بازی فیلیز برویم؟

Absolutely not!

قطعا نه!

Forget it.

فراموشش کن. به

Told you.

شما گفت.

Hi I’m Vicki.

سلام من ویکی هستم

And I’m Jay and this video is the third in our series on English conditionals.

و من جی هستم و این ویدیو سومین ویدیو از مجموعه ما در مورد شرطی های انگلیسی است.

We’ve looked at the zero and the first conditional, and now it’s time to look at the second.

ما به صفر و اولی مشروط نگاه کردیم و اکنون وقت آن است که به دومی نگاه کنیم.

And we have another story for you, so you can see it in action.

و ما یک داستان دیگر برای شما داریم، بنابراین می توانید آن را در عمل ببینید.

A funny story!

یک داستان خنده دار!

I think the second conditional is my favourite, because it’s about future possibilities.

من فکر می کنم شرط دوم مورد علاقه من است، زیرا در مورد احتمالات آینده است.

But so is the first conditional.

اما شرط اول هم همینطور است.

Yes, but these possibilities are more imaginary.

بله، اما این احتمالات بیشتر خیالی هستند.

We just saw an example.

ما فقط یک نمونه دیدیم.

Then let’s see how it works.

سپس بیایید ببینیم چگونه کار می کند.

If we left at 2.30, Kathy would go crazy.

اگه ساعت 2.30 میرفتیم کتی دیوونه میشد.

Nah.

نه

She won’t care.

او اهمیتی نخواهد داد

Second conditionals have two parts – two clauses.

شرط دوم دو بخش دارد - دو بند.

One is the condition and one is the result.

یکی شرط و یکی نتیجه.

In the condition clause we use ‘if’ with the past tense, and for the result we use

در شرط شرط از «if» با زمان گذشته استفاده می کنیم و برای نتیجه از

the modal verb, would, and then the base form of the verb.

فعل معین، would و سپس از شکل پایه فعل استفاده می کنیم.

Notice we use ‘would’ in the result clause and not the condition clause.

توجه داشته باشید که در نتیجه از «wild» استفاده می کنیم و نه شرط شرط.

Like other conditionals, we can reverse the order and the meaning stays the same.

مانند سایر شرط ها، می توانیم ترتیب را معکوس کنیم و معنی ثابت می ماند.

Just remember to use a comma if the sentence starts with ‘if’.

فقط به یاد داشته باشید که اگر جمله با "if" شروع می شود از کاما استفاده کنید.

If we leave at 2.30, we’ll be there for the start.

اگر ساعت 2.30 حرکت کنیم، برای شروع آنجا خواهیم بود .

So Jay used a first conditional here but I used a second.

بنابراین جی در اینجا از شرطی اول استفاده کرد اما من از دومی استفاده کردم.

They’re similar, but in the second conditional, we use the past instead of the present.

آنها مشابه هستند، اما در شرط دوم، ما از گذشته به جای حال استفاده می کنیم.

And instead of ‘will’ we use ‘would’.

و به جای "اراده" از "wild" استفاده می کنیم.

OK, so when do we use a first conditional and when do we use a second?

خوب، پس چه زمانی از یک شرطی اول و چه زمانی از یک دوم استفاده می کنیم؟

It depends on how likely we think something is.

بستگی به این دارد که ما فکر کنیم چیزی چقدر محتمل است.

How certain we are that it will happen.

چقدر مطمئن هستیم که این اتفاق خواهد افتاد.

Yeah.

آره

First conditionals are more probable and second conditionals are more hypothetical.

شرط اول محتمل تر و شرط دوم فرضی تر است.

I thought Kathy would let us leave at 2.30.

فکر می کردم کتی به ما اجازه می دهد ساعت 2.30 حرکت کنیم.

You thought it was possible, so you used a first conditional.

شما فکر کردید که ممکن است، بنابراین از شرطی اول استفاده کردید.

But you didn’t think she would.

اما شما فکر نمی کردید که او این کار را انجام دهد.

No, I thought she’d stop us, so I thought it was improbable - unlikely.

نه، من فکر می کردم که او ما را متوقف می کند، بنابراین فکر کردم غیرممکن است - بعید است.

So if we think something is unlikely to happen, we use the second conditional.

بنابراین اگر فکر می کنیم اتفاقی بعید است، از شرط دوم استفاده می کنیم.

Exactly.

دقیقا.

Now something else is strange.

حالا چیز دیگری عجیب است.

We were talking about the future here, right?

ما اینجا در مورد آینده صحبت می کردیم، درست است؟

Yeah.

آره

But you used a past tense.

اما شما از زمان گذشته استفاده کردید.

Yes!

آره!

This is important.

این مهم است.

The past tense doesn’t indicate past time here.

زمان گذشته در اینجا زمان گذشته را نشان نمی دهد .

It indicates a distance from reality.

نشان دهنده دوری از واقعیت است.

We often use the past tense like this in English.

ما اغلب از زمان گذشته مانند این در انگلیسی استفاده می کنیم.

I think we need some more examples.

فکر می کنم به چند نمونه بیشتر نیاز داریم.

Then let’s have the story.

سپس بیایید داستان را داشته باشیم.

And while you’re watching, see how many second conditionals you can spot.

و در حالی که در حال تماشا هستید، ببینید چند شرط دوم را می توانید تشخیص دهید.

I’ve got so much work to do and my assistant is Jay.

من کارهای زیادی برای انجام دادن دارم و دستیار من جی است.

You see the problem.

شما مشکل را می بینید.

But if I fired Jay, I could get someone else.

اما اگر جی را اخراج می کردم، می توانستم شخص دیگری را جذب کنم.

A smart intelligent woman.

یک زن باهوش.

The interviews are starting now.

مصاحبه ها الان شروع میشه

Thanks for coming in.

با تشکر از حضور شما.

The job sounds very interesting.

کار بسیار جالب به نظر می رسد.

Well, I’ve got some questions for you.

خوب، من چند سوال از شما دارم.

Of course.

البته.

OK, first one.

باشه اولی چه

How long does it take you to reply to a text message?

مدت طول می کشد تا به یک پیامک پاسخ دهید؟

Not long usually.

معمولا زیاد نیست

If you texted me, I’d probably reply in about 5 or 10 minutes.

اگر به من پیام دادید، احتمالاً در عرض 5 یا 10 دقیقه پاسخ خواهم داد.

Wow!

وای!

That’s much better than Jay.

این خیلی بهتر از جی است.

I texted him at ten last night and it took him two hours to respond.

دیشب ساعت ده بهش پیام دادم و دو ساعت طول کشید تا جواب داد.

You texted him at ten last night?

دیشب ساعت ده بهش پیام دادی؟

Yes.

آره.

I wanted him to pick up my dry cleaning.

می خواستم خشکشویی من را تحویل بگیرد.

In fact, that’s my next question!

در واقع، این سوال بعدی من است!

If I asked you to pick up my clothes from the dry cleaners, would you complain?

اگر از شما بخواهم که لباس های مرا از خشکشویی بردارید، شکایت می کنید؟

Well, it’s great to meet you.

خوب، از آشنایی با شما خیلی خوب است.

You too.

تو هم همینطور.

I have a lot of questions for you, but this one is important for this job: Do you like

من از شما سوالات زیادی دارم، اما این یکی برای این شغل مهم است: آیا شما

dogs?

سگ را دوست دارید؟

Yes.

آره.

Great because I have four rottweilers that I’d like to bring to the office.

عالی است زیرا من چهار روتوایلر دارم که می خواهم آنها را به دفتر بیاورم.

But if you brought them to the office, they’d need walking.

اما اگر آنها را به دفتر بیاورید، به پیاده روی نیاز دارند.

Exactly.

دقیقا.

Thank you for offering.

ممنون از پیشنهادتون

Now, I’m working on my master’s degree at the moment and sometimes it hard for me

در حال حاضر، من در حال حاضر روی مدرک کارشناسی ارشد خود کار می کنم و گاهی اوقات

to get all my homework done.

انجام تمام تکالیفم برایم سخت است.

Well, those degrees can be a lot of work.

خب، این مدارک می تواند کار زیادی باشد.

So if I asked you to do my homework, would you help me?

بنابراین اگر از شما بخواهم که تکالیفم را انجام دهید، به من کمک می کنید؟

So this is the breakroom where we can make our coffee and tea.

بنابراین اینجا اتاق استراحتی است که می توانیم قهوه و چای خود را درست کنیم.

It’s very nice.

خیلی خوبه.

Sometimes I’m so busy, I don’t have time to make my tea.

گاهی اوقات آنقدر سرم شلوغ است که وقت ندارم چایم را درست کنم.

Oh!

اوه!

And it’s a big health problem for me because I get dehydrated and ill, you know.

و این یک مشکل بزرگ سلامتی برای من است، زیرا من کم آب و بیمار می شوم، می دانید.

Well, if you needed a cup of tea, I guess I could make one for you.

خوب، اگر به یک فنجان چای نیاز داشتید، حدس می‌زنم می‌توانم برای شما یک فنجان چای درست کنم.

Thank you.

متشکرم.

I like herbal tea and I like it brewed for 3 minutes and 45 seconds and I’d like one

من چای گیاهی را دوست دارم و دوست دارم آن را به مدت 3 دقیقه و 45 ثانیه دم کرده و

every hour please.

هر ساعت یک عدد میل کنم.

If you were me, who would you choose?

اگه جای من بودی کی رو انتخاب میکردی؟

They were all good.

همشون خوب بودن

Hi, it’s Vicki.

سلام، ویکی است.

I was very impressed with you at your interview and I’d like to offer you the job.

در مصاحبه شما بسیار تحت تأثیر شما قرار گرفتم و می خواهم این کار را به شما پیشنهاد کنم.

Oh, err, thank you but I’ve…. had another offer.

اوه، اشتباه، ممنون اما من…. پیشنهاد دیگری داشت

Well, not to worry.

خب نگران نباش

So what do you think?

خب چی فکر می کنی؟

Oh.

اوه

I’ve decided I wanted to spend more time with my family.

من تصمیم گرفته ام که می خواهم زمان بیشتری را با خانواده ام بگذرانم.

I’m afraid it’s not a good fit.

می ترسم مناسب نباشد.

I’m… allergic to herbal teas.

من به دمنوش های گیاهی حساسیت دارم.

Oh.

اوه

What’s that?

آن چیست؟

It’s your dry cleaning.

خشکشویی شماست

Oh.

Would you like a cup of tea?

اوه

یک فنجان چای میل دارید؟

Oh yes please.

اوه بله لطفا.

I guess he’s not that bad.

من حدس می زنم که او آنقدرها هم بد نیست.

How many examples did you spot?

چند نمونه دیدی؟

There were seven.

هفت نفر بودند.

Let’s look at them again.

بیایید دوباره به آنها نگاه کنیم.

But if I fired Jay, I could get someone else.

اما اگر جی را اخراج می کردم، می توانستم شخص دیگری را جذب کنم.

This is interesting because instead of ‘would’ you said ‘could’.

این جالب است زیرا به جای «وود» گفتید «می‌شود».

It means I would have the ability to get someone else.

این بدان معناست که من توانایی جذب شخص دیگری را دارم.

I’m not saying I would for sure, but it’s a possibility.

من نمی گویم با اطمینان این کار را خواهم کرد، اما این یک احتمال است.

Well, thanks for that!

خوب، برای آن متشکرم!

So ‘would’ isn’t the only modal verb we can use in the results clause?

بنابراین «would» تنها فعل مدی نیست که می‌توانیم در بند نتایج استفاده کنیم؟

Yes, they have slightly different meanings but we can say would, could, may, might, should…

بله، آنها معانی کمی متفاوت دارند، اما می توانیم بگوییم که، ممکن است، ممکن است، ممکن است، باید...

OK, another example.

خوب، مثال دیگری.

If you texted me, I’d probably reply in about 5 or 10 minutes.

اگر به من پیام دادید، احتمالاً در عرض 5 یا 10 دقیقه پاسخ خواهم داد.

Wow!

وای!

If I texted you, you wouldn’t reply in 10 minutes.

اگر به شما پیامک می‌دادم، 10 دقیقه دیگر پاسخ نمی‌دهید .

No, I probably wouldn’t.

نه، احتمالا این کار را نمی کنم.

I’m too busy!

من خیلی گرفتار هستم!

Notice how we form the negatives.

توجه کنید که چگونه منفی ها را تشکیل می دهیم.

The negative of would is would not – so when we’re speaking, we usually use the contraction

منفی will is not – بنابراین وقتی صحبت می کنیم، معمولاً از انقباض استفاده می کنیم

– would not - wouldn’t OK, another example.

– would not – مشکلی ندارد، مثالی دیگر.

If I asked you to pick my clothes up from the dry cleaners, would you complain?

اگر از شما بخواهم لباس هایم را از خشکشویی بردارید، شکایت می کنید؟

We heard a question there.

ما در آنجا یک سوال شنیدیم.

Yes.

آره.

Would is a modal verb, so to form the question, we reverse the word order.

Would یک فعل معین است، بنابراین برای تشکیل سوال، ترتیب کلمات را معکوس می کنیم.

You would complain.

شکایت می کردی

Would you complain?

آیا شما شکایت می کنید؟

That’s easy!

آسان است!

Yeah, next example.

آره مثال بعدی

Because I have four rottweilers that I’d like to bring to the office.

چون من چهار روتوایلر دارم که دوست دارم آنها را به دفتر بیاورم.

But if you brought them to the office, they’d need walking.

اما اگر آنها را به دفتر بیاورید، به پیاده روی نیاز دارند.

Exactly!

دقیقا!

Thank you for offering.

ممنون از پیشنهادتون

We heard another contraction there.

انقباض دیگری را در آنجا شنیدیم.

They would – they’d.

آنها می کردند - آنها می کردند.

Yeah.

آره

Notice how we form contractions with would.

توجه کنید که چگونه با will انقباضات ایجاد می کنیم.

I’d… you’d… he’d… she’d... it’d... we’d... they’d…

من ... شما می خواستید ... او ... او ... آن را ... آن را ... ما ... آنها می خواستند ...

The problem my students have with these contractions is they confuse ‘I had’ with ‘I would’.

مشکل دانش آموزان من با این انقباضات این است که آنها "من داشتم" را با آن اشتباه می گیرند. 'من می خواهم'.

Oh yes.

آه بله.

I had – I’d.

داشتم - داشتم.

I would - I’d.

می خواستم - می کردم.

It’s the same contraction.

همان انقباض است

You have to look at the context to work it out.

برای حل آن باید به زمینه نگاه کرد .

OK.

خوب.

Another example.

مثالی دیگر.

Well, those degrees can be a lot of work.

خب، این مدارک می تواند کار زیادی باشد.

So if I asked you to do my homework, would you help me?

بنابراین اگر از شما بخواهم که تکالیفم را انجام دهید، به من کمک می کنید؟

‘Would you help me?’ is a very common phrase and it’s half of a second conditional.

«آیا به من کمک می کنی؟» یک عبارت بسیار رایج است و نصف ثانیه شرطی است.

We can also say ‘Can you help me?’

همچنین می‌توانیم بگوییم «می‌توانی به من کمک کنی؟»

But ‘Would you help me?’

اما «آیا به من کمک می‌کنی؟»

sounds a little more polite.

کمی مؤدبانه‌تر به نظر می‌رسد. به این

It’s because there’s more distance from reality.

دلیل که فاصله بیشتری با واقعیت وجود دارد.

I’m not sure if you’ll help me.

مطمئن نیستم کمکم کنی یا نه

And that makes it a little more polite.

و این باعث می شود کمی مودب تر شود.

We heard a similar example.

مثال مشابهی شنیدیم.

I get dehydrated and ill, you know.

من کم آب و مریض می شوم، می دانید.

Well, if you needed a cup of tea, I guess I could make one for you.

خوب، اگر به یک فنجان چای نیاز داشتید، حدس می‌زنم می‌توانم برای شما یک فنجان چای درست کنم.

Thank you.

متشکرم.

We could also say ‘I can make you a cup of tea’.

همچنین می‌توانیم بگوییم «می‌توانم برایت یک فنجان چای درست کنم».

It’s another way to make an offer.

این یک راه دیگر برای ارائه یک پیشنهاد است.

But ‘could’ sounds a little more uncertain.

اما "می تواند" کمی نامطمئن تر به نظر می رسد.

Yes, a little more tentative and polite.

بله، کمی محتاط تر و مودب تر.

So that's why ‘would’ and ‘could’ are useful for making requests and offers.

بنابراین به همین دلیل است که «would» و «could» برای ارائه درخواست‌ها و پیشنهادات مفید هستند.

Yes.

آره.

OK, we have one more example and this is very interesting.

خوب، ما یک مثال دیگر داریم و این بسیار جالب است.

If you were me, who would you choose?

اگه جای من بودی کی رو انتخاب میکردی؟

OK, so I have a question.

باشه پس من یه سوال دارم

Is it possible for you to be me?

امکانش هست که من باشی؟

No, of course not.

هیچ البته نه.

But that's what I’m saying here.

اما این چیزی است که من اینجا می گویم.

We can use the second conditional to imagine all kinds of impossible things like if I had a million

می‌توانیم از شرط دوم برای تصور انواع چیزهای غیرممکن استفاده کنیم، مثلاً اگر من یک میلیون

dollars….

دلار داشتم….

If I were the President of the United States…

اگر من رئیس جمهور ایالات متحده بودم ...

If I were twenty years younger…

اگر بیست سال جوانتر بودم ...

A common phrase we use to give advice is ‘If I were you…’.

یک عبارت رایج که ما برای نصیحت به کار می بریم این است: "اگر من جای تو بودم...".

So ‘if I were you I’d watch all our videos’ or ‘I’d study English every day’.

بنابراین «اگر من جای شما بودم، همه ویدیوهایمان را تماشا می‌کردم» یا «هر روز انگلیسی می‌خواندم».

It’s impossible for me to be you, but with the second conditional we can imagine unreal

غیرممکن است که من تو باشم، اما با شرط دوم می توانیم چیزهای غیر واقعی را تصور کنیم

things.

.

Notice that the grammar is a little strange here.

توجه داشته باشید که دستور زبان در اینجا کمی عجیب است .

Normally with ‘be’ in the past tense we say I was, you were, he was and so on.

به طور معمول با "be" در زمان گذشته می گوییم من بودم، تو بودی، او بود و غیره.

But in the second conditional, we say ‘were’ for all the forms of the verb ‘be’.

اما در شرط دوم، برای تمام صورت‌های فعل «بودن» می‌گوییم.

Why is that?

چرا اینطور است؟ به

It’s called the subjunctive, if you want to look it up, but if you get it wrong and

آن فاعل می گویند، اگر می خواهید آن را جستجو کنید، اما اگر اشتباه متوجه شوید و به

say ‘I was’ instead of 'I were', it’s no big deal.

جای «من بودم» بگویید «من بودم»، مشکل بزرگی نیست.

We often say that too in conversation.

ما اغلب این را در گفتگو می گوییم.

Yeah.

آره

But if you’re taking an exam in English, they'll often test you on this.

اما اگر در امتحان زبان انگلیسی شرکت می کنید، اغلب شما را در این مورد آزمایش می کنند.

And then you want to say ‘If I were you…’

و سپس می خواهید بگویید "اگر من جای تو بودم..."

not ‘If I was you’.

نه "اگر من بودم".

So are we done?

پس کارمان تمام شد؟

Well, not really because we’re going to look at the third conditional next, but that’s

خوب، نه واقعاً به این دلیل که بعداً به سومین مشروط نگاه خواهیم کرد، اما این یک

another video.

ویدیوی دیگر است.

So make sure you subscribe to our channel so you don’t miss it.

پس حتما عضو کانال ما شوید تا آن را از دست ندهید.

And if you’ve enjoyed this video, please share it with a friend.

و اگر از این ویدیو لذت بردید، لطفا آن را با یک دوست به اشتراک بگذارید.

See you all next week everyone.

همه شما را هفته آینده می بینیم.

Bye-bye.

خداحافظ.

Bye.

خدا حافظ.