The First Conditional in Action - English Grammar

It’s so cold outside.

بیرون خیلی سرده

I know.

میدانم.

There’s a big storm coming.

طوفان بزرگی در راه است

They say it might snow.

میگن ممکنه برف بیاد

Oh great!

اوه عالی!

You want it to snow?

میخوای برف بباره؟

Yeah.

آره

If it snows tomorrow, the office will close.

اگر فردا برف ببارد اداره تعطیل می شود.

And we can stay home.

و ما می توانیم در خانه بمانیم.

And have a day off.

و یک روز تعطیل داشته باشید.

Hi everyone.

سلام به همه.

I’m Vicki and I’m British.

من ویکی هستم و بریتانیایی هستم.

And I’m Jay and I’m American.

و من جی هستم و آمریکایی هستم.

This lesson’s about the first conditional – a very useful grammar structure for talking

این درس در مورد اولین شرطی است - یک ساختار گرامری بسیار مفید برای صحبت

about future possibilities.

در مورد احتمالات آینده.

We have lots of examples and a story for you – a spy story.

ما مثال‌ها و داستان‌های زیادی برای شما داریم - یک داستان جاسوسی.

You’ll love it.

شما آن را دوست خواهید داشت.

But first we need to look at the grammar.

اما ابتدا باید گرامر را بررسی کنیم.

In fact, you just heard an example.

در واقع شما فقط یک مثال شنیدید.

We use the first conditional to talk about things that might happen in the future.

ما از شرط اول برای صحبت در مورد چیزهایی که ممکن است در آینده اتفاق بیفتد استفاده می کنیم.

So this means snow is not certain, but it’s a real possibility tomorrow.

بنابراین این بدان معنی است که برف قطعی نیست، اما فردا یک احتمال واقعی است.

The sentence has two parts, two clauses: one is the condition and one is the possible result.

جمله دو قسمت دارد، دو بند: یکی شرط و یکی نتیجه ممکن.

You can reverse the order of the clauses and it means the same thing.

شما می توانید ترتیب بندها را برعکس کنید و این به همین معنی است.

If the sentence starts with ‘if’, we generally use a comma.

اگر جمله با «اگر» شروع شود، معمولاً از کاما استفاده می کنیم.

If ‘if’ comes in the middle of the sentence, the comma isn’t necessary.

اگر «اگر» در وسط جمله بیاید، کاما لازم نیست.

Let’s look at the verb forms here.

بیایید در اینجا به اشکال فعل نگاه کنیم.

We have 'if' and then the present simple tense, and then the modal verb ‘will’ and the

«اگر» و سپس زمان حال ساده و سپس فعل معین «will» و

base form of the verb.

شکل پایه فعل را داریم.

Notice we use the present tense in the if clause.

توجه کنید که ما از زمان حال در بند if استفاده می کنیم .

So we’re talking about the future, but we’re using the present tense.

بنابراین ما در مورد آینده صحبت می کنیم، اما از زمان حال استفاده می کنیم.

In some languages you can use a future form here, but not in English.

در برخی از زبان ها می توانید از فرم آینده در اینجا استفاده کنید، اما نه به زبان انگلیسی.

This sentence is wrong, so don’t make this mistake.

این جمله اشتباه است، پس این اشتباه را نکنید.

So we use the present tense to talk about the future?

پس ما از زمان حال برای صحبت در مورد آینده استفاده می کنیم؟

Yes, but apart from that, the grammar is straightforward.

بله، اما جدای از آن، دستور زبان ساده است.

What about questions and negatives?

سوال و منفی چطور؟

They’re easy too.

آنها نیز آسان هستند

If it doesn’t snow tomorrow, the office will stay open.

اگر فردا برف نبارد، اداره باز خواهد ماند.

But it might close.

اما ممکن است بسته شود.

What will you do if we have the day off?

اگر روز مرخصی داشته باشیم چه می کنی؟

I won’t do any work.

من هیچ کاری انجام نمی دهم

I’ll have a pajama day.

روز پیژامه خواهم داشت.

Me too.

من هم همینطور.

And I’ll watch Game of Thrones.

و من بازی تاج و تخت را تماشا خواهم کرد.

Attention all employees.

قابل توجه کلیه کارکنان

Even if it snows tomorrow, the office will stay open.

حتی اگر فردا برف ببارد، دفتر باز می ماند.

Please report to work promptly.

لطفاً سریعاً به محل کار خود گزارش دهید.

'Will' is a modal verb, so to make a question we reverse the word order.

"اراده" یک فعل وجهی است، بنابراین برای ایجاد یک سوال، ترتیب کلمات را معکوس می کنیم.

Instead of ‘you will’, say ‘will you’.

به جای «تو می‌خواهی»، بگو «می‌خواهی».

Negatives are straightforward too.

منفی ها نیز واضح هستند.

With normal verbs in the present simple, we use don’t or doesn’t.

با افعال عادی در حال ساده، از don't یا does not استفاده می کنیم.

With will, it’s different, because will is a modal verb.

با اراده، متفاوت است، زیرا will یک فعل معین است.

We use the contraction won’t.

ما از انقباض استفاده نمی کنیم.

Will + not = won’t So that’s the grammar.

Will + not = will not بنابراین گرامر همین است.

Let’s have the story now!

بیایید داستان را اکنون داشته باشیم!

Hang on, I have two questions first.

صبر کن اول دو سوال دارم

What?

چی؟

First one.

اولی. آیا

Can you say ‘when’ instead of ‘if’?

می توانید به جای «اگر» بگویید «وقتی»؟

You can but the meaning is different.

شما می توانید اما معنی متفاوت است.

‘If’ means something may happen.

«اگر» یعنی ممکن است اتفاقی بیفتد.

It may snow or it may not.

ممکن است برف ببارد یا نه.

It’s just a possibility and you’re not certain.

این فقط یک احتمال است و شما مطمئن نیستید.

‘When’ means something will definitely happen.

"وقتی" به این معنی است که قطعاً اتفاقی خواهد افتاد.

It’s certain.

مسلم است

So with ‘when’ you know for sure that it’s going to snow.

بنابراین با "وقتی" مطمئن هستید که برف خواهد بارید.

Perhaps you’ve seen the weather radar map.

شاید نقشه رادار آب و هوا را دیده باشید.

So it’s a certainty.

پس این یک قطعیت است.

Not a possibility.

یک امکان نیست.

Yes.

آره.

What’s the other question?

سوال دیگر چیست؟

It’s about ‘will’.

در مورد "اراده" است.

Is ‘will’ the only modal verb we can use in a first conditional?

آیا "will" تنها فعل وجهی است که می توانیم در شرط اول استفاده کنیم؟

That’s a good question.

این سوال خوبی است.

Why don’t we watch the story and then we can find out?

چرا ما داستان را تماشا نمی کنیم و سپس می توانیم بفهمیم؟

Good idea.

ایده خوبی است.

Watch the story and listen for sentences with ‘if’.

داستان را تماشا کنید و به جملات «اگر» گوش دهید.

See how many you can spot.

ببینید چند نفر را می توانید تشخیص دهید.

Oh.

Mr Bond.

اوه

آقای باند

Yes, the name is Bond.

بله، اسم باند است.

Jay Bond.

جی باند.

Nice to meet you.

از ملاقات شما خوشبختم.

Ooo.

اووو

You too.

تو هم همینطور.

And you’re going to London next week?

و هفته آینده به لندن می روی؟

Yes.

آره.

It’s my first international assignment.

این اولین ماموریت بین المللی من است.

I can’t wait.

من نمی توانم صبر کنم.

Excellent.

عالی

And you have some cool equipment for me.

و شما چند وسیله جالب برای من دارید.

Well, yes.

خب بله.

We have some useful things.

ما چیزهای مفیدی داریم.

I love gadgets.

من عاشق گجت هستم.

Hey, look at this.

هی به این نگاه کن

X-ray glasses.

عینک اشعه ایکس.

If I put these on, I can see through walls.

اگر اینها را بپوشم، می توانم از میان دیوارها ببینم.

Well…

خوب…

Can I?

می توانم؟

Oh go ahead.

اوه برو جلو

They’re actually just normal sunglasses.

آنها در واقع عینک آفتابی معمولی هستند.

Oh.

اوه

They could be very useful if it's sunny in London.

اگر در لندن آفتابی باشد، آنها می توانند بسیار مفید باشند .

Sunny in London?

آفتابی در لندن؟

Yes, sometimes it’s sunny at this time of year.

بله، گاهی اوقات در این زمان از سال آفتابی است.

Well I guess then I won’t need this umbrella.

خوب حدس می زنم پس به این چتر نیازی نخواهم داشت.

Oh but it’s not an umbrella, is it?

اوه، اما این یک چتر نیست، اینطور است؟

Let me guess.

بگذار حدس بزنم.

If I press this button a knife shoots out.

اگر این دکمه را فشار دهم یک چاقو شلیک می کند.

Well, no.

خب نه.

It fires a bullet then.

سپس یک گلوله شلیک می کند.

Err no.

نه.

When you press the button, the umbrella opens.

وقتی دکمه را فشار می دهید، چتر باز می شود.

It’s just an umbrella?

این فقط یک چتر است؟

Yes, but it’s fully automatic.

بله، اما کاملاً خودکار است. آیا

Don’t you have any high-tech stuff?

چیزهای با تکنولوژی بالا ندارید؟

Like electronic gadgets.

مانند وسایل الکترونیکی.

Well, this one’s electrical.

خوب، این یکی الکتریکی است.

Oh wow!

اوه وای!

It’s a radio transmitter!

این یک فرستنده رادیویی است!

If I want to communicate with HQ, I’m going to use this.

اگر بخواهم با HQ ارتباط برقرار کنم، از این استفاده خواهم کرد.

Err.

اشتباه

No, it’s not a transmitter.

نه، فرستنده نیست.

Oh.

اوه

Is it a bug for recording conversations?

آیا برای ضبط مکالمات باگ است؟

No, it’s a plug adaptor.

نه، این یک آداپتور دوشاخه است.

Huh?

متعجب؟

Yeah.

آره

The plugs are different in England.

دوشاخه ها در انگلستان متفاوت است.

If you need to recharge your toothbrush, it’ll come in handy.

اگر نیاز به شارژ مجدد مسواک دارید، به کارتان خواهد آمد.

But I need spying stuff.

اما من به چیزهای جاسوسی نیاز دارم.

Don’t you have anything dangerous?

چیز خطرناکی نداری؟

Well we have a couple of things that come with safety warnings.

خوب ما چند چیز داریم که با هشدارهای ایمنی همراه است.

Oh great.

اوه عالی

Show them to me.

آنها را به من نشان دهید.

OK, there are these tablets.

خوب، این تبلت ها وجود دارد.

They’re poison, right?

آنها سم هستند، درست است؟

If I put these in people’s drinks, will they fall asleep?

اگر اینها را در نوشیدنی های مردم بریزم، خوابشان می برد؟

Or die?

یا بمیرم؟

No, no, no.

نه نه نه.

They’re travel sickness tablets.

آنها قرص بیماری سفر هستند.

Huh?

متعجب؟

It’s a seven-hour flight to England, but if you take two of these, you should be all

این یک پرواز هفت ساعته تا انگلستان است، اما اگر دو تا از اینها را بگیرید،

right.

خوب هستید.

Just follow the instructions on the label.

فقط دستورالعمل های روی برچسب را دنبال کنید.

Oh this is no good.

اوه این خوب نیست

I’m an international spy.

من یک جاسوس بین المللی هستم

I need gadgets – dangerous stuff.

من به ابزارها نیاز دارم - چیزهای خطرناک.

What’s this?

این چیه؟

A water bottle!

یک بطری آب!

Oh no, no, no.

اوه نه نه نه به

Don’t tell me.

من نگو

It’s a long flight.

این یک پرواز طولانی است

If I drink this water, I won’t get dehydrated.

اگر این آب را بنوشم، دچار کم آبی نمی شوم.

No.

نه.

It’s explosive.

انفجاری است.

BANG!

انفجار!

How many sentences with 'if' did you hear?

چند جمله با "اگر" شنیدید؟

There were eight.

هشت نفر بودند.

Did you spot them all?

آیا همه آنها را تشخیص دادید؟

Let’s go though them.

با وجود آنها برویم

We have some useful things.

ما چیزهای مفیدی داریم.

I love gadgets.

من عاشق گجت هستم.

Hey, look at this.

هی به این نگاه کن

X-ray glasses.

عینک اشعه ایکس.

If I put these on, I can see through walls.

اگر اینها را بپوشم، می توانم از میان دیوارها ببینم.

Well…

خوب...

First of all Jay, what’s a gadget?

اول از همه جی، ابزار چیست؟

A gadget is a small tool or device.

گجت یک ابزار یا وسیله کوچک است.

And it’s cleverly designed.

و هوشمندانه طراحی شده است.

And gadgets are useful.

و ابزارها مفید هستند.

I thought the sunglasses could help me see through walls.

فکر می کردم عینک آفتابی می تواند به من کمک کند از میان دیوارها ببینم.

Yes, notice the modal verb here.

بله، در اینجا به فعل مدال توجه کنید.

Instead of ‘will’ Jay said ‘can’.

جی به جای "اراده" گفت "می توانم".

We often say ‘will’ in first conditionals, but it’s not the only verb we use.

ما اغلب در شرط اول می گوییم "will"، اما این تنها فعل ما نیست.

We can use other verbs that have a future meaning.

ما می توانیم از افعال دیگری که معنای آینده دارند استفاده کنیم .

We saw another example.

نمونه دیگری را دیدیم. ایا می

Can I?

تونم؟

Oh go ahead.

اوه برو جلو

They’re actually just normal sunglasses.

آنها در واقع عینک آفتابی معمولی هستند.

Oh.

اوه

They could be very useful if it’s sunny in London.

اگر در لندن آفتابی باشد، آنها می توانند بسیار مفید باشند .

So 'could' has a future meaning here.

بنابراین «می‌تواند» در اینجا معنای آینده دارد. به

It means you think it’s possible.

این معنی است که فکر می کنید ممکن است.

Exactly.

دقیقا.

First conditionals are all about future possibilities.

شرط اول همه در مورد احتمالات آینده است.

OK, let’s see some more.

خوب، بیایید بیشتر ببینیم.

Well I guess then I won’t need this umbrella.

خوب حدس می زنم پس به این چتر نیازی نخواهم داشت.

But it’s not an umbrella, is it?

اما این یک چتر نیست، اینطور است؟

Let me guess.

بگذار حدس بزنم.

If I press the button a knife shoots out.

اگر دکمه را فشار دهم، چاقو به بیرون شلیک می کند.

Well, no….

خب نه….

It fires a bullet then.

سپس یک گلوله شلیک می کند.

Err no.

نه.

When you press the button, the umbrella opens.

وقتی دکمه را فشار می دهید، چتر باز می شود.

It's just an umbrella?

این فقط یک چتر است؟

Now what about this example.

حالا این مثال چطور.

Is it a first conditional?

آیا شرط اول است؟ به

Sort of, but many people call it a zero conditional because it’s a little different.

نوعی، اما بسیاری از مردم آن را شرطی صفر می نامند زیرا کمی متفاوت است.

In this sentence we can change the word ‘if’ for ‘when’ and the meaning stays the same.

در این جمله می‌توانیم کلمه «اگر» را به «وقتی» تغییر دهیم و معنی ثابت بماند.

So it’s not about a future possibility.

بنابراین در مورد احتمال آینده نیست.

It’s about a future certainty.

این در مورد اطمینان آینده است.

Yes.

آره.

We saw another example with 'when'.

مثال دیگری را با «وقتی» دیدیم.

Every time you press the button, the umbrella opens.

هر بار که دکمه را فشار می دهید، چتر باز می شود.

It always happens.

همیشه اتفاق می افتد.

We’ve made another video about zero conditionals, haven’t we?

ما ویدیوی دیگری درباره شرطی صفر ساخته ایم، اینطور نیست؟

Yes, I’ll put the link here.

بله، لینک را اینجا می گذارم.

OK, let’s go back to the first conditional.

خوب، بیایید به شرطی اول برگردیم.

Oh wow!

اوه وای!

It’s a radio transmitter!

این یک فرستنده رادیویی است!

If I want to communicate with HQ, I’m going to use this.

اگر بخواهم با HQ ارتباط برقرار کنم، از این استفاده خواهم کرد.

Err.

اشتباه

No, it’s not a transmitter.

نه، فرستنده نیست.

Oh.

اوه

Is it a bug for recording conversations?

آیا برای ضبط مکالمات باگ است؟

No, it’s a plug adaptor.

نه، این یک آداپتور دوشاخه است.

Huh?

متعجب؟

Yeah.

آره

The plugs are different in England.

دوشاخه ها در انگلستان متفاوت است.

If you need to recharge your toothbrush, it’ll come in handy.

اگر نیاز به شارژ مجدد مسواک دارید، به کارتان خواهد آمد.

What’s HQ?

HQ چیست؟

HQ is an abbreviation for headquarters.

HQ مخفف ستاد است.

But this is interesting.

اما این جالب است.

I didn’t say ‘will’ here.

من اینجا نگفتم "اراده".

I said 'going to'.

گفتم "می روم".

'Will' and 'going to' have very similar meanings and you could use either here.

"اراده" و "رفتن به" معانی بسیار مشابهی دارند و می توانید در اینجا از هر دو استفاده کنید.

They both work.

هر دو کار می کنند.

So we can say ‘will’ instead of ‘going to' here.

بنابراین می‌توانیم به جای «رفتن به » در اینجا بگوییم «اراده».

Now, what about the if clause?

حالا در مورد بند if چطور؟ آیا

Can we use ‘will’ there too?

می توانیم در آنجا نیز از «اراده» استفاده کنیم؟

No.

خیر

We use a present tense in the if clause.

ما در قسمت if از زمان حال استفاده می کنیم.

Here’s another example.

در اینجا یک مثال دیگر است.

We can’t say ‘If you will recharge your toothbrush.’

ما نمی توانیم بگوییم "اگر می خواهید مسواک خود را دوباره شارژ کنید ."

That’s wrong.

این اشتباه است.

What does ‘come in handy’ mean?

«به کار آمد» به چه معناست؟ به

It means ‘to be useful.’

معنای «مفید بودن» است.

For example, ‘Don’t throw that old box away, it could come in handy.’

برای مثال، «آن جعبه قدیمی را دور نیندازید، می‌تواند مفید باشد.»

So remember the phrase ‘come in handy’.

پس عبارت «دستی بیاور» را به خاطر بسپارید.

It could come in handy!

این می تواند مفید باشد!

Exactly.

دقیقا.

Let’s look at some more conditionals.

بیایید به چند شرط دیگر نگاه کنیم.

We have a couple of things that come with safety warnings.

ما چند مورد داریم که با هشدارهای ایمنی همراه است.

Oh great.

اوه عالی

Show them to me.

آنها را به من نشان دهید.

OK, there are these tablets.

خوب، این تبلت ها وجود دارد.

They’re poison, right?

آنها سم هستند، درست است؟

If I put these in people’s drinks, will they fall asleep?

اگر اینها را در نوشیدنی های مردم بریزم، خوابشان می برد؟

Or die?

یا بمیرم؟

No, no, no.

نه نه نه.

They’re travel sickness tablets.

آنها قرص بیماری سفر هستند.

Huh?

متعجب؟

It’s a seven-hour flight to England, but if you take two of these, you should be all

این یک پرواز هفت ساعته تا انگلستان است، اما اگر دو تا از اینها را بگیرید،

right.

خوب هستید.

You used a different modal verb again.

شما دوباره از فعل مدال دیگری استفاده کردید.

You didn’t say will.

نگفتی اراده کن

You said 'should'.

گفتی "باید".

Yes.

آره.

When we have a good reason to believe something will happen, we can say 'should'.

وقتی دلیل خوبی برای باور داریم که اتفاقی خواهد افتاد، می‌توانیم بگوییم «باید».

We know that travel sickness pills are often effective, but not always

می دانیم که قرص های بیماری مسافرت اغلب موثر هستند، اما نه همیشه

Exactly.

دقیقاً.

So I’m not certain that you’ll be OK, but I think it’s very possible.

بنابراین مطمئن نیستم که حالت خوب باشد، اما فکر می‌کنم این بسیار امکان‌پذیر است.

It’s a future possibility again.

این یک احتمال آینده دوباره است.

So in first conditionals we can use the modal verbs will, can, could and should.

بنابراین در شرطی های اول می توانیم از افعال مودال will، can، can و should استفاده کنیم.

Yes, and we can also say may and might.

بله، و همچنین می توان گفت ممکن است و ممکن است.

If a modal verb has a future meaning, we can use it. But the most common verb we use is

اگر یک فعل معین معنای آینده داشته باشد، می توانیم از آن استفاده کنیم. اما متداول ترین فعل ما

‘will’.

"will" است.

Now I asked a question with ‘will’ there.

حالا من یک سوال با "اراده" پرسیدم.

Yes.

آره.

‘Will’ is a modal verb, so to form a question, we change the word order.

"ویل" یک فعل معین است، بنابراین برای تشکیل یک سوال، ترتیب کلمات را تغییر می دهیم.

And what about the negatives?

و نکات منفی چطور؟

We saw an example of that too.

نمونه آن را هم دیدیم. به

Don’t tell me.

من نگو

It’s a long flight. If I drink this water I won’t get dehydrated.

این یک پرواز طولانی است اگر این آب را بنوشم دچار کم آبی نمی شوم.

No! It's explosive!

نه! انفجاری است!

So in the negative, we say ‘won’t.’

بنابراین در حالت منفی می گوییم «نخواهد شد.»

It’s the contraction of will and not.

این انقباض اراده است و نه.

Yes, and that’s it.

بله، و همین است.

Now you know how we form the first conditional, and you’ve seen lots of examples.

اکنون می‌دانید که چگونه اولین شرطی را تشکیل می‌دهیم، و نمونه‌های زیادی را دیده‌اید.

I have a question.

من یک سوال دارم.

What’s the difference between the first conditional and the second conditional?

تفاوت بین شرطی اول و شرطی دوم چیست؟

It’s a great question because first and second conditionals are both about future

این یک سوال عالی است زیرا شرط اول و دوم هر دو در مورد احتمالات آینده هستند

possibilities.

.

First conditionals are about things we think could happen.

شرط اول در مورد چیزهایی است که ما فکر می کنیم ممکن است اتفاق بیفتد.

They’re real possibilities.

آنها احتمالات واقعی هستند

Second conditionals are more imaginary or unreal.

شرط دوم بیشتر خیالی یا غیر واقعی هستند.

They’re for possibilities that we think won’t happen or that can’t happen.

آنها برای احتمالاتی هستند که ما فکر می کنیم اتفاق نمی افتد یا نمی تواند رخ دهد.

We’re making another video about them So be sure to subscribe to our channel so

ما در حال ساختن یک ویدیوی دیگر در مورد آنها هستیم پس حتماً در کانال ما مشترک شوید تا

you don’t miss it.

آن را از دست ندهید.

See you all next week everyone.

همه شما را هفته آینده می بینیم.

Bye-bye.

خداحافظ.

Bye!

خدا حافظ!