Grammar Checkup #1 | Subject Pronouns | 'be' Verbs | Basic English Grammar Course

This is a checkup for subjective pronouns and ‘be’ verbs.

این یک بررسی برای ضمایر ذهنی و افعال 'be' است.

Let’s take a look at the board.

بیایید نگاهی به تابلو بیندازیم.

The first sentence.

جمله اول.

“___, are bags.”

"___، کیسه هستند."

Now, bags are things.

در حال حاضر، کیف چیزهایی هستند.

So we can’t say “he” or “she” or, you know, any of those.

بنابراین ما نمی توانیم بگوییم "او" یا "او" یا، می دانید، هیچ یک از اینها.

We have to use “it” or “they”.

ما باید از "آن" یا "آنها" استفاده کنیم.

Now, we have “are….

در حال حاضر، ما "هستند….

bags”.

کیسه ها».

With an ‘s’.

با یک 's'.

So that means more than one.

بنابراین این به معنای بیش از یک است.

We have to use ‘they’.

ما باید از "آنها" استفاده کنیم.

“They are bags.”

"آنها کیف هستند."

Okay.

باشه.

The next sentence we have an animal.

جمله بعدی ما یک حیوان داریم.

“____ is a dog.”

"____ یک سگ است."

Okay.

باشه.

But just one.

اما فقط یکی

Right? ’a’ dog.

درست؟ سگ "یک"

So this time we use ‘it’.

بنابراین این بار از "آن" استفاده می کنیم.

“It is a dog.”

"این یک سگ است."

Now let’s look at these two.

حالا بیایید به این دو نگاه کنیم.

“The girl is an artist.”

"دختر یک هنرمند است."

We have ‘the girl’.

ما "دختر" را داریم.

What is the subjective pronoun for one girl?

ضمیر فاعلی برای یک دختر چیست؟

“She.”

"او."

“She is an artist.”

"او یک هنرمند است."

These two sentences have the same meaning.

این دو جمله معنی یکسانی دارند.

They’re the same.

اونا هم همینطورن

Okay, and on the bottom, we have a question.

خوب، و در پایین، ما یک سوال داریم.

When we ask a question, we have to put the ‘be’ verb first.

وقتی سوالی می‌پرسیم، ابتدا باید فعل "be" را قرار دهیم.

“Are ___ pandas?”

"آیا ___ پاندا هستند؟"

“Are ___ pandas?”

"آیا ___ پاندا هستند؟"

With an ‘s’.

با یک 's'.

That means more than one.

یعنی بیش از یک.

So, we say, “they”.

بنابراین، ما می گوییم، "آنها".

“Are they pandas?”

"آیا آنها پاندا هستند؟"

“Yes, ____ are.”

"بله."

Again plural.

باز هم جمع

So we just use the same.

بنابراین ما فقط از همان استفاده می کنیم.

“They.”

"آنها."

“Yes, they are.”

"بله، آنها هستند."

Okay, let’s move on to the next part.

باشه بریم سراغ قسمت بعدی

Okay, now we’re going to focus on negatives and questions.

خوب، اکنون ما بر روی موارد منفی و سوالات تمرکز می کنیم.

Okay, the first sentence says,

خوب، جمله اول می گوید:

“I’m a student”.

"من یک دانش آموز هستم".

Okay, “I am…I’m a student”.

خوب، "من هستم ... من یک دانش آموز هستم".

Okay.

What if I’m a teacher?

باشه.

اگر معلم باشم چه؟

Okay, it’s not true.

باشه درست نیست

I need ‘not’.

من به "نه" نیاز دارم.

Right…

درست است...

Remember, ‘not’ goes after the ‘be’ verb.

به یاد داشته باشید، "not" بعد از فعل "be" قرار می گیرد.

“I am…am not.”

"من... نیستم."

And then the noun. “…a student.”

و سپس اسم. "…یک دانش آموز."

“I’m not a student.”

"من دانش آموز نیستم."

Okay.

باشه.

“They are teachers.”

"آنها معلم هستند."

Okay.

باشه.

And now we have some other people...

و حالا ما چند نفر دیگر داریم...

and that’s not true.

و این درست نیست.

“They are not teachers.”

"آنها معلم نیستند."

Again, after the ‘be’ verb ‘are’ and before the noun ‘teachers’.

دوباره بعد از فعل "be" "are" و قبل از اسم "معلمان".

“They are not teachers.”

"آنها معلم نیستند."

Okay.

باشه.

Now, I’m going to ask you a question.

حالا من از شما یک سوال می پرسم.

And you have to answer.

و باید جواب بدی

“Are you a student?”

"شما دانش آموز هستید؟"

“Are you a student?”

"شما دانش آموز هستید؟"

Well, you’re taking my class, you’re learning English.

خوب، شما در کلاس من شرکت می کنید، شما در حال یادگیری زبان انگلیسی هستید.

So, “Yes, I am.”

بنابراین، "بله، من هستم."

Okay, you should say, “Yes, I am.”

خوب، شما باید بگویید، "بله، من هستم."

But how about this one?

اما در مورد این یکی چطور؟

“Are you a monkey?”

"آیا شما یک میمون هستید؟"

“Are you a monkey?”

"آیا شما یک میمون هستید؟"

Of course the answer is “No, I’m not”.

البته پاسخ «نه، من نیستم» است.

“No, I’m not”.

"نه من نیستم".

Okay, let’s move on to the last part.

باشه بریم سر قسمت آخر

Now for this last part, we’re going to look at some sentences,

اکنون برای این قسمت آخر، ما قصد داریم به برخی جملات نگاه کنیم،

but there’s something wrong in all of these sentences.

اما در همه این جملات یک اشتباه وجود دارد.

So you have to find the mistakes.

پس باید اشتباهات را پیدا کنید.

The first sentence says, “I’m student”.

جمله اول می گوید: "من دانشجو هستم".

Okay, look, “student”.

خوب، نگاه کن، "دانشجو".

There’s no ‘s’.

هیچ 's' وجود ندارد.

That means just one.

یعنی فقط یکی

Just one.

فقط یکی.

So remember, if there’s just one, we have to put ‘a’.

بنابراین به یاد داشته باشید، اگر فقط یکی وجود دارد، باید "a" را قرار دهیم.

“I’m a student.”

"من دانشجو هستم."

Let’s look at the next one.

بیایید به مورد بعدی نگاه کنیم.

“They are student”.

"آنها دانش آموز هستند".

Okay.

باشه.

This one says, “They are”.

این یکی می گوید: "آنها هستند".

This means there is more than one.

این بدان معنی است که بیش از یک وجود دارد.

More than one student.

بیش از یک دانش آموز

So, what do we have to do?

خب، چه کار باید بکنیم؟

We have to say “They are….

باید بگوییم «آنها هستند….

students”.

دانش آموزان".

We have to put an ‘s’ to show there’s more than one student.

ما باید یک 's' بگذاریم تا نشان دهیم بیش از یک دانش آموز وجود دارد.

“She aren’t a baby.”

"او بچه نیست."

“She.”

"او."

That’s one person.

این یک نفر است.

One girl or woman.

یک دختر یا زن

“…a baby.”

"…نوزادی."

That’s one person.

این یک نفر است.

But we put “aren’t”.

اما ما "هستند" را قرار دادیم.

Now that’s wrong.

حالا این اشتباه است.

We have to say... ‘isn’t’.

ما باید بگوییم ... "نیست".

“She isn’t a baby”.

"او بچه نیست".

“You isn’t a cat”.

"تو گربه نیستی".

Now, for the subjective pronoun ‘you’,

حال برای ضمیر فاعلی «شما»

we have to have the ‘be’ verb ‘are’.

باید فعل «بودن» را داشته باشیم.

So not “You isn’t a cat”, but “You aren’t... a cat”.

پس نه "تو گربه نیستی"، بلکه "تو ... گربه نیستی".

“You aren’t a cat.”

"تو گربه نیستی."

Okay.

باشه.

“Are it a cat?”

"آیا گربه است؟"

Okay. “…a cat.”

باشه. "…یک گربه."

That’s one animal.

این یک حیوان است.

So, do we need ‘are’?

بنابراین، آیا ما به "هستند" نیاز داریم؟

No, we need the ‘be’ verb ‘is’.

نه، ما به فعل "be" "is" نیاز داریم.

“Is it a cat?”

"آیا گربه است؟"

“Is it a cat?”

"آیا گربه است؟"

Okay, so that was the checkup for subjective pronouns and ‘be’ verbs.

خوب، پس این بررسی برای ضمایر ذهنی و افعال "be" بود.

I hope you guys understood and I’ll see you in the next video.

امیدوارم متوجه شده باشید و در ویدیوی بعدی شما را ببینم.

Bye.

خدا حافظ.