Conversation: Embarrassing Moments┃Learn American English Pronunciation On the Go

Rachel: Welcome to the Rachel's English podcast.

راشل: به پادکست انگلیسی راشل خوش آمدید.

In today's episode, I'm sitting down with my husband, David, and we've chosen some interesting questions  

در اپیزود امروز، من با شوهرم، دیوید می‌نشینم و چند سؤال جالب انتخاب کرده‌ایم تا

to get us talking about ourselves and our lives. And as we go, we will identify phrasal verbs,  

در مورد خود و زندگی‌مان صحبت کنیم.  و همانطور که پیش می رویم، افعال عبارتی،

idioms or interesting vocabulary words that come up as we speak naturally. We'll pause the  

اصطلاحات یا کلمات واژگان جالبی را که هنگام صحبت به طور طبیعی به وجود می آیند، شناسایی می کنیم. مکالمه را متوقف می‌کنیم

conversation and we'll discuss those words. We’ll make sure they get defined and that  

و درباره آن کلمات بحث می‌کنیم. ما مطمئن می شویم که آنها تعریف شده اند و

you understand how to use them.  If you'd like a free copy of the  

شما نحوه استفاده از آنها را درک می کنید. اگر یک نسخه رایگان از

transcript for this podcast, please visit  rachelsenglish.com/podcast and look for this  

رونوشت این پادکست می‌خواهید، لطفاً از rachelsenglish.com/podcast دیدن کنید و به دنبال این

episode. Let's get started. Okay, David I’ll  start with a question and we’ll both answer. 

قسمت بگردید. بیایید شروع کنیم. بسیار خوب، دیوید، من با یک سوال شروع می کنم و هر دو پاسخ می دهیم.

So, I would like you to describe an embarrassing moment or two that you've had as an adult. 

بنابراین، می‌خواهم یکی دو لحظه شرم‌آوری را که در بزرگسالی سپری کرده‌اید، توصیف کنید.

David: Oh, nice you have me go first on that,  

دیوید: اوه، خیلی خوب است که من اول این کار را انجام دادم،

that's -- I see what you did there. Rachel: 

-- من می بینم که آنجا چه کار کردی. راشل:

Yeah, that's how I did it. David: 

آره، من این کار را کردم. دیوید:

Alright, so, my recent embarrassing moment was a couple years ago when you and I were traveling,  

خوب، پس، لحظه شرم آور اخیر من چند سال پیش بود، زمانی که من و شما

on one of our road trips. And all of a sudden, I realized that I had scheduled a phone session with  

در یکی از سفرهای جاده‌ای خود سفر می‌کردیم. و ناگهان متوجه شدم که یک جلسه تلفنی با

one of my clients here and bang, out of nowhere I just got this thought that I realized that I  

یکی از مشتریانم در اینجا برنامه‌ریزی کرده‌ام و بی‌سابقه، این فکر به ذهنم خطور کرد که متوجه شدم

had totally missed that session, and that’s  not a good thing. I'm a therapist and so,  

آن جلسه را کاملاً از دست داده‌ام، و این چیز خوبی نیست. من یک درمانگر هستم و بنابراین،

therapists, you know, you're not supposed miss your sessions. So, that was really embarrassing.  

درمانگران، می دانید، قرار نیست جلسات خود را از دست بدهید. بنابراین، این واقعا شرم آور بود.

He was very gracious. I called him and he really rolled with it, but man that's not a good feeling,  

او بسیار مهربان بود. من به او زنگ زدم و او واقعاً با آن حرف زد، اما مرد این احساس خوبی نیست، این که

to know that you've missed something and that the other person is really depending on you. 

بدانی چیزی را از دست داده‌ای و آن شخص واقعاً به تو وابسته است.

Rachel: Right, so,  

راشل: درست است، پس،

“roll with it” means something unexpected has happened, but you don't let it mess you up.  

«با آن رول کن» یعنی اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ داده است، اما شما اجازه نمی‌دهید که شما را به هم بریزد.

Another example would be, during my presentation, my projector broke, but I rolled with it. I kept  

مثال دیگر این است که در حین ارائه‌ام، پروژکتورم خراب شد، اما من با آن چرخیدم.

going without the visuals. So, you called him, like, after the session was supposed to have  

بدون تصاویر به کارم ادامه دادم. بنابراین، شما با او تماس گرفتید، مثلاً بعد از اینکه قرار بود جلسه

happened? David: 

اتفاق بیفتد؟ دیوید:

I think so or maybe he texted or sort of like, “Hey, where are you?”. I don't remember exactly  

من اینطور فکر می‌کنم یا شاید او پیامک فرستاده است یا به نوعی مانند «هی، کجایی؟». دقیقاً یادم نیست

what happened, who realized it first. Rachel: 

چه اتفاقی افتاد، چه کسی اول متوجه شد. راشل:

I remember that. Do you remember where we were?

آن را به یاد دارم. یادت هست کجا بودیم؟

David:  On some kind of bridge thing at  fisherman's wharf in San Francisco? 

دیوید: روی نوعی پل در اسکله ماهیگیر در سانفرانسیسکو؟

Rachel: Yep. 

راشل: بله.

David: On our way to get the, what are they called? Cable car. 

دیوید: در راه رسیدن به آن، اسم آنها چیست؟ تله کابین.

Rachel: Yeah, well, I think actually, we were taking a trolley that time. There was like that bus-shaped  

راشل: آره، خوب، فکر می‌کنم در واقع، ما در آن زمان یک چرخ دستی می‌رفتیم. شبیه آن چیز اتوبوسی شکل بود

thing. It was different than the cable cars  I think- [crosstalk] -we took that time. 

. با تله‌کابین‌ها فرق داشت. فکر می‌کنم- [crosstalk] - ما آن زمان را صرف کردیم.

David: Yeah, alright so that's mine, what's yours?  

دیوید: آره، پس اون مال منه، مال تو چیه؟

Rachel: Well, I have a couple that I thought of.  

راشل: خوب، من یک زوج دارم که به آنها فکر کردم.

One of them was, I was doing this YouTube program and there were 36 different channels that had been  

یکی از آنها این بود که من این برنامه YouTube را انجام می‌دادم و 36 کانال مختلف وجود داشت که

invited to Los Angeles to the YouTube space. We were getting a channel work-up where we  

به لس آنجلس دعوت شده بودند و به فضای YouTube دعوت شده بودند. ما در حال انجام یک کار کانالی بودیم که در آن

were getting all sorts of advice on how to make our channel better. So, of those 36 channels,  

انواع مشاوره در مورد نحوه بهتر کردن کانالمان دریافت می‌کردیم. بنابراین، از آن 36 کانال،

there were maybe five or six or where were two people working on the channel, a male and a  

شاید پنج یا شش یا دو نفر در کانال کار می کردند، یک مرد و یک

female. Most of them were just one person like me. But so, there were some, what looked like couples,  

زن. بیشترشان فقط یک نفر مثل من بودند.  اما بنابراین، برخی از زوج‌ها بودند که

working on YouTube channels together which is not uncommon. And I realized that not all of those  

در کانال‌های YouTube با هم کار می‌کردند که غیرمعمول نیست. و متوجه شدم که همه آن

male-female partnerships were couples. They were not all romantically involved, some were married,  

شراکت‌های زن و مرد زوج نبودند. همه آنها رابطه عاشقانه نداشتند، برخی ازدواج کرده بودند،

and I knew at least one that was just a business relationship. And so, then I sort of felt like,  

و من حداقل یکی را می شناختم که فقط یک رابطه تجاری بود. و بنابراین، پس به نوعی احساس کردم،

you know, I didn’t want to assume that everybody was a couple, just because it was a man and a  

می دانید، نمی خواستم فرض کنم که همه یک زوج هستند، فقط به این دلیل که یک مرد و یک

woman working on the same channel.

زن در یک کانال کار می کردند.

David: Mm-hmm.

دیوید: مم-هوم.

Rachel: I asked one of the sets of people

راشل: از یکی از افراد پرسیدم که

what made them decide to start working together. I was  

چه چیزی باعث شد تصمیم بگیرند با هم کار کنند. من

clearly assuming they were not a couple and they very awkwardly answered, I don't remember what,  

به وضوح تصور می‌کردم که آنها یک زوج نیستند و آنها خیلی بدشانسی پاسخ دادند، یادم نمی‌آید چه چیزی،

they didn't say, “Well we're married, Rachel.” But I could tell that it seemed weird that I had  

آنها نگفتند، "خب ما ازدواج کردیم، راشل."  اما می‌توانستم بگویم که عجیب به نظر می‌رسید که

assumed that they weren't married, so then, I was like, well it's weird to assume that  

فرض می‌کردم آن‌ها ازدواج نکرده‌اند، بنابراین، فکر می‌کردم، خوب، عجیب است که فرض کنیم

someone is married. So, I felt like I was stuck  between a rock and a hard place there, like,  

کسی ازدواج کرده است. بنابراین، احساس می‌کردم در آنجا بین یک سنگ و یک مکان سخت گیر کرده‌ام، مثلاً

no assumption was going to be socially acceptable if it was wrong -- if it was the wrong one. 

اگر اشتباه باشد، هیچ فرضی از نظر اجتماعی قابل قبول نخواهد بود.

David: And you didn't want to just ask? 

دیوید: و تو نمی خواستی فقط بپرسی؟

Rachel: Yeah, I mean you  

راشل: بله، منظورم این است که شما

don’t just go up to someone in a professional environment say, “Hey, are you guys married?” 

فقط پیش کسی در یک محیط حرفه‌ای نمی‌روید و می‌گویید: "هی، بچه ها متاهل هستید؟"

David: That's true. 

دیوید: این درست است.

Rachel: I mean that's awkward as anything. 

راشل: منظورم این است که مثل هر چیزی ناخوشایند است.

David: That’s true. 

دیوید: این درست است.

Rachel: Now let's back up really quick. I said sort  

راشل: حالا بیایید خیلی سریع پشتیبان گیری کنیم. من

of a funny idiom. I was stuck between a rock and a hard place. Okay, so that means, you are in it,  

یک اصطلاح خنده دار را گفتم. بین یک سنگ و یک مکان سخت گیر کرده بودم. بسیار خوب، به این معنی است که شما در آن هستید،

you're trying to make a decision between two things, and neither of them really seemed like a  

سعی می‌کنید بین دو چیز تصمیم بگیرید، و هیچکدام

great option. I felt like I could assume they were married and tried to interact with them on that  

گزینه عالی به نظر نمی‌رسند. احساس می‌کردم می‌توانم تصور کنم که آنها ازدواج کرده‌اند و سعی کردم از این طریق با آنها ارتباط برقرار کنم

way, I could assume that they weren't married and tried to interact with them that way, but neither  

، می‌توانم تصور کنم که آنها ازدواج نکرده‌اند و سعی کردم با آن‌ها ارتباط برقرار کنم، اما هیچ‌کدام

one of them felt like the right thing to do I just found it very hard to figure out what to assume.  

از آنها احساس نمی‌کردند کار درستی باشد. فهمیدن اینکه چه چیزی را باید فرض کرد بسیار سخت بود.

David: Right. 

دیوید: درست است.

Rachel: And then, you might think, well,  

راشل: و بعد، ممکن است فکر کنید،

“Why did you have to assume one or the other?”  Well, you don't, but when you're in this social  

«چرا مجبور شدی یکی یا دیگری را فرض کنی؟»  خوب، شما این کار را نمی‌کنید، اما وقتی در این موقعیت اجتماعی قرار دارید، وضعیت

slash professional situation, because there's a lot of hanging out, too, for a whole week. I  

حرفه‌ای را کاهش می‌دهید، زیرا برای یک هفته تمام وقت‌های زیاد نیز وجود دارد.

mean that it, it's just hard to not interact with somebody without knowing what that relationship is  

منظورم این است که، بدون دانستن اینکه این رابطه بین افراد دیگر در گروه شما چگونه است، ارتباط برقرار نکردن با کسی سخت است

between other people in your group.

.

David: Right, and I think it brings up this thing that we talk about a lot where for people  

دیوید: درست است، و من فکر می‌کنم این موضوع را نشان می‌دهد که ما در مورد افرادی صحبت می‌کنیم

who are learning English and who want to sound like a native speaker, there's the desire to  

که در حال یادگیری زبان انگلیسی هستند و می‌خواهند مانند یک زبان مادری به نظر برسند، تمایل دارند که

sound natural and to use slang, which you've been talking about a lot or to just be a little bit  

طبیعی به نظر برسند و از زبان عامیانه استفاده کنند. درباره چیزهای زیادی صحبت کرده ام یا فقط کمی

more informal. And it is really tough in those situations where it is one-part professional,  

غیررسمی تر باشم. و در موقعیت‌هایی که یک بخش حرفه‌ای،  یک بخش اجتماعی است، واقعاً سخت است

one-part social. Another example of that is, if you're out after work with coworkers, let's  

. مثال دیگری از آن این است که اگر بعد از کار با همکارانتان بیرون هستید،

say you're out for happy hour getting a drink, it's really difficult sometimes to know, “Well,  

فرض کنید برای ساعاتی شاد بیرون آمده اید و نوشیدنی می خورید، گاهی اوقات واقعاً دشوار است که بدانید، «خب،

wait a minute is this -- how should I be talking this person?” Maybe they are your supervisor or  

یک دقیقه صبر کنید این است - من چطور باید باشم. با این شخص صحبت می‌کنید؟» شاید آنها سرپرست یا

your supervisee and it's tough.

سرپرست شما باشند و این سخت است.

Rachel: I agree. When those lines get blurred, it can be hard, even as a native speaker among Americans to  

راشل: موافقم. وقتی این خطوط تار می‌شوند، حتی به‌عنوان یک زبان مادری در میان آمریکایی‌ها، می‌تواند سخت باشد که

know exactly how to be and what to say.

دقیقاً بدانید چگونه باید باشید و چه بگویید.

David: Yeah, that's a good point, actually people should not feel like it's just their  

دیوید: بله، این نکته خوبی است، در واقع مردم نباید احساس کنند که فقط

accent or fluency that's making them feel  awkward in those situations. That's true,  

لهجه یا تسلط آنهاست که باعث می‌شود در آن موقعیت‌ها احساس ناخوشایندی کنند. این درست است،

those are tough for all of us.

اینها برای همه ما سخت است.

Rachel: Yeah, okay, David. Do you want to ask a question?

راشل: آره، باشه، دیوید. میخوای یه سوال بپرسی؟

David:  Alright so, another question I want to ask you is, what's one thing

دیوید: بسیار خوب، سؤال دیگری که می‌خواهم از شما بپرسم این است که می‌خواهید چه چیزی را

you would like to change  about yourself?

در مورد خودتان تغییر دهید؟

Rachel: I guess I would try to change -- I think sometimes I'm not very focused. I sit down at my desk to do  

راشل: حدس می‌زنم سعی می‌کنم تغییر کنم -- فکر می‌کنم گاهی اوقات خیلی متمرکز نیستم. پشت میزم می‌نشینم تا کاری انجام دهم

something and you know like, 10 minutes later, I am doing who knows what, but it's not what I set  

و می‌دانی ۱۰ دقیقه بعد، من دارم می‌دانم چه کاری انجام می‌دهم، اما این کاری نیست که می‌خواهم

down to do and I can’t even remember what I sat down to do. And I feel like some days, I'm really  

انجام دهم و حتی نمی‌توانم به یاد بیاورم که برای چه کاری نشسته‌ام. و احساس می‌کنم بعضی روزها واقعاً

focused and it's like “Wow!” I can feel it, I can tell it feels great, but that just doesn't happen  

تمرکز کرده‌ام و مثل "وای!" من می توانم آن را احساس کنم، می توانم بگویم که احساس فوق العاده ای است، اما این خیلی اتفاق نمی افتد

that much. So, I guess that's what I would say I wish that I could -- I wish that my mind wasn't so  

. بنابراین، حدس می‌زنم این همان چیزی است که می‌توانم بگویم ای کاش می‌توانستم -- ای کاش ذهن من

open to distractions all the time.

همیشه آنقدر در معرض حواس‌پرتی‌ها باز نبود.

David: But that really surprises me. you're someone who is -- you know you have your own business.  

دیوید: اما این واقعاً من را شگفت زده می کند. شما کسی هستید که هستید -- می دانید که کسب و کار خود را دارید.

There's no one making demands of you in terms of deadlines

هیچ‌کس از نظر مهلت‌های زمانی از شما مطالبه نمی‌کند،

and yet you always seem to be working really hard. 

اما به نظر می‌رسد همیشه سخت کار می‌کنید.

Rachel: Well, but maybe sometimes, I'm just up there watching YouTube videos. [Laughs] 

راشل: خوب، اما شاید گاهی اوقات، من فقط آنجا هستم و ویدیوهای YouTube را تماشا می‌کنم. [می خندد]

David: Good to know. 

دیوید: خوب است بدانم.

Rachel: Here's the thing, though,  

راشل: این چیزی است که،

I do do that sometimes, because I subscribe to this newsletter that's like online video news,  

من گاهی اوقات این کار را انجام می‌دهم، زیرا در این خبرنامه مشترک می‌شوم که مانند اخبار ویدیویی آنلاین است،

YouTube news it’s called Tube Filter, I think, because I feel like I should know what's going  

اخبار YouTube که به آن فیلتر لوله می‌گویند، فکر می‌کنم، زیرا احساس می‌کنم باید بدانم

on in the world of YouTube. It's never related to what I'm doing, but every once in a while,  

در جهان چه خبر است. یوتیوب. هرگز به کاری که انجام می‌دهم مربوط نمی‌شود، اما هر چند وقت یک‌بار،

I’ll get sucked down a whole like that’s how I found out. [Laughter], this is so stupid,  

یک چیزهایی مثل این که من متوجه شدم، درگیر می‌شوم. [خنده]، این خیلی احمقانه است،

I don't listen to the radio ever. I know I know no music but that's how I found out that that song  

من هرگز به رادیو گوش نمی‌دهم. می‌دانم که موسیقی نمی‌دانم، اما به این ترتیب متوجه شدم که آن آهنگ

Despacito was topping the charts. It was because 

Despacito در صدر جدول قرار دارد. این به این دلیل بود که

it was talking about how the YouTube video was topping the charts - 

در مورد این بود که ویدیوی YouTube چگونه در صدر جدول قرار دارد -

David: [Laughter] right.

دیوید: [خنده] درست است.

Rachel: - and then I started listening to it.

راشل: - و سپس شروع به گوش دادن به آن کردم.

David: [laughter] Right.

دیوید: [خنده] درست است.

Rachel:  “Topping the charts” means really popular. It's used a lot with music, movies  

راشل:  «صدر جدول» به معنای واقعاً محبوب است.  از آن برای موسیقی، فیلم

or video. And I think it comes from Billboard charts, which are used to keep track of the most  

یا ویدیو بسیار استفاده می‌شود. و من فکر می‌کنم از نمودارهای بیلبورد می‌آید، که برای پیگیری

popular songs in any given week.

محبوب‌ترین آهنگ‌ها در هر هفته استفاده می‌شود.

David: Which you know what story that makes me think of.

دیوید: که می‌دانی چه داستانی مرا به فکر فرو می‌برد.

Rachel: What?

راشل: چی؟

David: When you and I were first dating and we were walking around Manhattan- 

دیوید: وقتی من و تو برای اولین بار با هم قرار گذاشتیم و در اطراف منهتن قدم می‌زدیم-

Rachel: Ah, yeah 

ریچل: آه، آره

David: And blaring out of this sort  

دیوید: و هق هق دادن به این

of on like teen clothing shop was this music, and the song was wildly popular at the time,  

نوع لباس‌های نوجوانان این موسیقی بود، و آهنگ در آن زمان بسیار محبوب بود.

it was Call Me Maybe. And I turn to you and I said so, is this -- something along the  

شاید به من زنگ بزن. و من به شما برگشتم و گفتم، آیا این -- چیزی در امتداد این

lines of,” Is this just absolute trash or is  this the epitome of pop music?” and you said,  

جمله است، "آیا این فقط یک زباله مطلق است یا این تجسم موسیقی پاپ است؟" و تو گفتی،

“I don't know what you're talking about.  I've never heard that song before.”  

«نمی‌دانم در مورد چه چیزی صحبت می‌کنی. من قبلاً آن آهنگ را نشنیده بودم.»

Rachel: Right. 

راشل: درسته

David: I was stunned. 

دیوید: من مات و مبهوت شدم.

Rachel: Well, for the record, when it came to the  

راشل: خوب، برای ثبت، وقتی نوبت به

chorus. I did recognize the chorus. Mostly because  I'd seen like internet satires of the song. 

همخوانی رسید. من گروه کر را تشخیص دادم. بیشتر به این دلیل که طنزهای اینترنتی این آهنگ را دیده بودم.

David: [laughter] Yeah, again, an awkward way to  

دیوید: [خنده] آره، دوباره، روشی ناخوشایند برای

know about the song.

دانستن آهنگ.

Rachel: Yeah. A couple idioms we used. David said,  “…along the lines of…” We use this when we  

راشل: آره. چند اصطلاح ما استفاده کردیم. دیوید گفت: «...در امتداد خطوط…» ما از این زمانی استفاده می‌کنیم که

are not describing something exactly. Maybe we don't remember it the exact details, but we're  

چیزی را دقیقاً توصیف نمی‌کنیم. شاید جزئیات دقیق آن را به خاطر نداشته باشیم، اما

giving the general idea of it. And I said, “for  the record” which we use sometimes when we're  

ایده کلی آن را ارائه می‌دهیم. و من گفتم: «برای ثبت» که گاهی اوقات وقتی در

correcting or clarifying something that someone has said. I'm just not much of a -- I just do not  

حال تصحیح یا روشن کردن چیزی هستیم که کسی گفته است استفاده می‌کنیم. من خیلی اهل موسیقی نیستم -- فقط

like pop music. I'll admit it.

موسیقی پاپ را دوست ندارم. من آن را اعتراف خواهم کرد.

David: That's one of your few character  flaws I would say [laughter]. 

دیوید: این یکی از معدود نقص‌های شخصیتی شماست که می‌توانم بگویم [خنده].

Rachel: And see I would not call it a character flaw. What is a character flaw?  

راشل: و ببینید من آن را نقص شخصیت نمی‌دانم. نقص شخصیت چیست؟

David:  Character flaw, something that is just fundamentally, a personality trait that is  

دیوید:  نقص شخصیت، چیزی که اساساً یک ویژگی شخصیتی است که

just really difficult to change and-

تغییر آن واقعاً دشوار است و-

Rachel: Is seen as negative?

ریچل: آیا منفی تلقی می‌شود؟

David: - Is seen as a negative.

دیوید: - به عنوان یک موضوع منفی دیده می شود.

Rachel: So, you were joking when you said that?

راشل: پس، وقتی این را گفتی، شوخی می‌کردی؟

David: I was joking, mostly.

دیوید: بیشتر شوخی کردم.

Rachel: Now. Would you would you ever tell someone that they had a character flaw,  

راشل: اکنون. آیا هرگز به کسی می‌گویید که نقص شخصیتی دارد،

like seriously, because it's sort of a  harsh thing to say to somebody, isn’t it? 

مثلاً جدی، زیرا گفتن به کسی یک جور سختی است، اینطور نیست؟

David: No, it's very harsh and no,  

دیوید: نه، خیلی خشن است و نه،

you would--that has to be in a very informal setting with someone that you know well.  

- شما باید در یک محیط بسیار غیررسمی با کسی باشد که خوب می‌شناسید.

Rachel: Would it maybe be that you  

راشل: آیا ممکن است

are talking about someone who is not there? Like, “Oh, [crosstalk] he has a lot of anxiety. It's a  

در مورد کسی صحبت کنید که آنجا نیست؟ مانند، «اوه، او اضطراب زیادی دارد. این یک

character flaw.” Can you say that? David: Yeah.

نقص شخصیت است." میشه اینو بگی؟ دیوید: آره.

Rachel: I don’t know that’s kind of mean.

راشل: نمی‌دانم که این بدجوری است.

David: That’s pretty biting. That's not casual gossip. That is a pretty biting accusation. 

دیوید: این خیلی گزنده است. این شایعه‌سازی اتفاقی نیست. این یک اتهام گزنده است.

Rachel: Do we use it jokingly more than we use it for real? 

راشل: آیا بیشتر از آن به شوخی استفاده می‌کنیم تا واقعی؟

David: I think so, and often you would --  it's safe to direct it at yourself. 

دیوید: من فکر می‌کنم همین‌طور است، و اغلب شما این کار را می‌کنید -- بی‌خطر است که آن را متوجه خودتان کنید.

Rachel: Yes,  

راشل: بله،

self-deprecating, to be like, “It's a character  flaw I love chocolate.” or something like that. 

خود را تحقیر می‌کنم، برای اینکه بگویم «این یک نقص شخصیتی است که من عاشق شکلات هستم». یا چیزی شبیه آن

David: Right. 

دیوید: درست است.

Rachel: Okay David, what's one thing you  

راشل: خوب دیوید، چه چیزی را

would like to change about yourself?

دوست دارید در مورد خودتان تغییر دهید؟

David: Yeah, I was so. I was thinking about that question, too. And there was a while,  

دیوید: بله، من اینطور بودم. من هم داشتم به آن سؤال فکر می کردم. و چند سال پیش،

several years ago where I was doing a sitting meditation practice. Every day or almost every  

چند سال پیش، تمرین مدیتیشن نشسته را انجام می‌دادم. هر روز یا تقریباً هر

day for 10 or 20 minutes and it was great. I  really felt like It helped me throughout the day,  

روز به مدت 10 یا 20 دقیقه و عالی بود. من واقعاً احساس می‌کردم که در طول روز به من کمک کرد،

just be present to each moment, to not be spending a lot time anticipating what was coming next or  

فقط در هر لحظه حضور داشته باشم، تا زمان زیادی را صرف پیش‌بینی اتفاقات بعدی نکنم یا

worrying about what had already taken place during the day. I really liked that, my mind was just  

نگران آنچه قبلاً در طول روز اتفاق افتاده است نباشم. من آن را خیلی دوست داشتم، ذهنم

more calm and still. And then, in the years,  since when I haven't been doing that as much,  

آرام تر و آرام تر بود. و سپس، در سال‌ها، از زمانی که آنقدرها این کار را انجام نداده‌ام،

I really notice the difference. So, I sort of  always want to be meditating more and doing that  

واقعاً متوجه تفاوت شدم. بنابراین، من همیشه می‌خواهم بیشتر مدیتیشن کنم و آن تمرین را انجام دهم

practice and I haven't. The thing that I would like to change is I want to get back to that.  

و این کار را نکرده‌ام. چیزی که می‌خواهم تغییر دهم این است که می‌خواهم به آن بازگردم.

I want to get back to sitting more and having  that feeling of just yeah, your mind being calm. 

من می‌خواهم بیشتر بنشینم و این احساس را داشته باشم که بله، ذهن شما آرام است.

Rachel: So, the change that you can tell that  

راشل: بنابراین، تغییری که می‌توانید بگویید که

has happened since you stopped doing that, how would you describe what your mind is doing now? 

از زمانی که شما این کار را متوقف کردید، رخ داده است، چگونه کاری را که اکنون ذهنتان انجام می‌دهد توصیف می‌کنید؟

David: Well, I was thinking about it when  

دیوید: خوب، وقتی گفتی تمرکز سخت است، داشتم به آن فکر می‌کردم

you said hard to focus, it is related to that. And I think it's hard to focus but also what I noticed  

، این به آن مربوط می‌شود. و من فکر می‌کنم تمرکز کردن سخت است، اما

when I was doing more meditation was that thoughts that I had just sort of slid past. It was like,  

وقتی بیشتر مدیتیشن انجام می‌دادم متوجه شدم این افکار بود که به نوعی از آن گذشته بودم. مثل این بود،

I described it as my brain had Teflon.  Thoughts just weren't sticky and annoying—  

آن را طوری توصیف کردم که مغزم تفلون داشت. افکار چسبناک و آزاردهنده نبودند—

Rachel: Oh, what’s Teflon? people out there  

ریچل: اوه، تفلون چیست؟ مردم بیرون

might not know what Teflon is.

ممکن است ندانند تفلون چیست.

David: Teflon, I don’t even know if that's still what they call it but that's the lining of  

دیوید: تفلون، من حتی نمی‌دانم هنوز هم به آن می‌گویند یا نه، اما این آستر

a nonstick pan,

یک تابه نچسب است،

Rachel: Yeah.

David: -so if you’re, some pans have this coating on it that makes it so that food doesn't stick to the  

راشل: آره.

دیوید: -بنابراین، اگر دارید، روی بعضی تابه‌ها این پوشش وجود دارد که باعث می‌شود

pan when you're cooking.

وقتی در حال پختن هستید، غذا به تابه نچسبد.

Rachel: Is the theory that you can use less oil then when you cook with that kind of a pan? 

راشل: آیا این تئوری این است که وقتی با این نوع تابه می‌پزید، می‌توانید روغن کمتری مصرف کنید؟

David: Less oil and easy cleaning. So,  

دیوید: روغن کمتر و تمیز کردن آسان. بنابراین،

it's just supposed to wipe right out and you  don't have that like brown stuck to the pan. 

قرار است درست پاک شود و شما آن را مانند قهوه ای به تابه نخواهید داشت.

Rachel: Yeah. So,  

راشل: آره. بنابراین،

now that you don't have the Teflon brain, you have the brown food residue stuck to your brain  

اکنون که مغز تفلون ندارید، باقی مانده مواد غذایی قهوه‌ای از افکارتان به مغزتان چسبیده است

from the thoughts.

.

David: Yeah, I have cheap cookware brain.

دیوید: آره، من مغز ظروف ارزان‌قیمت دارم.

Rachel: Yeah, that's the analogy. Okay, so, Teflon

راشل: بله، این قیاس است. بسیار خب، تفلون

David: Teflon.

دیوید: تفلون.

Rachel: Nonstick surface, for those of you who don't know that word. Okay, David, well what's one thing that  

راشل: سطح نچسب، برای کسانی از شما که این کلمه را نمی‌دانید. خوب، دیوید، خوب چه چیزی را

you love about yourself?

در مورد خود دوست داری؟

David: Well, I went to sort of a character trait of mine, I guess. And thinking about in conversation,  

دیوید: خب، حدس می‌زنم به سراغ یک ویژگی شخصیتی خودم رفتم. و با فکر کردن به این موضوع در مکالمه،

I tend to really pay a lot of attention to  asking people good questions, making people feel  

من واقعاً توجه زیادی به پرسیدن سؤالات خوب از مردم می‌کنم، باعث می‌شوم مردم

comfortable in a situation or in a conversation and I really enjoy getting people talking  

در یک موقعیت یا در یک مکالمه احساس راحتی کنند و من واقعاً از صحبت

in depth, about what's going on with  them, what they're thinking about,  

عمیق مردم، درباره آنچه با آنها می‌گذرد، لذت می‌برم. آنها به این فکر می‌کنند که

what their worries are, what their hopes are. That kind of stuff,  

نگرانی‌هایشان چیست، امیدشان چیست. از این جور چیزها،

I think that, yeah, I’m just good at sort of  drawing people out. That's a -- what is that? 

فکر می‌کنم که، بله، من فقط در جلب نظر مردم خوب هستم. این یک -- آن چیست؟

Rachel: Yes, so, to draw someone out,  

راشل: بله، بنابراین، برای بیرون کشیدن کسی،

that's a phrasal verb, to draw out.

این یک فعل عبارتی است، بیرون کشیدن.

David: Right it's not an idiom or anything, it’s just—

دیوید: درست است، این یک اصطلاح یا چیزی نیست، فقط-

Rachel: Well, phrasal verbs are sort of idiomatic, I would say, but this would be categorized as a  

ریچل: خب، من می‌گویم، افعال عبارتی نوعی اصطلاح هستند، اما این به عنوان یک

phrasal verb. And when you draw someone out, then that means you sort of bring them out of their  

فعل عبارتی طبقه‌بندی می‌شود. و وقتی کسی را بیرون می‌کشید، به این معنی است که او را از

shell. You get them to maybe be a little bit more vulnerable with you, maybe tell you things that  

پوسته‌اش بیرون می‌آورید. آنها را وادار می‌کنید که شاید در مقابل شما کمی آسیب‌پذیرتر باشند، شاید چیزهایی را به شما بگویند که

they wouldn't just tell to just anybody. You're drawing them out, you're sort of getting them  

آنها فقط به کسی نمی‌گویند. شما آنها را بیرون می آورید، به نوعی آنها را

relaxed and talking more freely about results.

آرام می کنید و آزادانه تر درباره نتایج صحبت می کنید.

David: I wonder where that comes from, where that common usage came in? Because if I think  

دیوید: تعجب می‌کنم که از کجا می‌آید، آن استفاده رایج از کجا آمده است؟ چون اگر

about a turtle…

به یک لاک پشت فکر کنم…

Rachel: Yeah.

راشل: آره.

David: …when they're really safe and feeling at ease then they come out from under their shell. 

دیوید: وقتی واقعاً در امنیت هستند و احساس راحتی می‌کنند، از زیر پوسته خود بیرون می‌آیند.

Rachel: Mmh 

ریچل: مام

David: Which is kind of a nice  

دیوید: که به نوعی

positive way to think about it.

روش مثبتی برای فکر کردن در مورد آن است.

Rachel: Yeah.

David: But drawing out, we also would use in a hunting situation, where like dogs maybe I guess they  

راشل: آره.

دیوید: اما اگر بیرون بیاییم، در موقعیت‌های شکار هم از آن استفاده می‌کنیم، جایی که مثل سگ‌ها شاید حدس می‌زنم

would say dogs are flushing birds out of a field.

بگویند سگ‌ها پرندگان را از یک مزرعه بیرون می‌کشند.

Rachel: Yeah, but I get what you are saying.

راشل: آره، اما میفهمم چی میگی.

David: They are drawing them out.

دیوید: آنها آنها را بیرون می‌کشند.

Rachel: And we also use it, phrasal verbs are often used in various different ways. And if we say that  

راشل: و ما نیز از آن استفاده می‌کنیم، افعال عبارتی اغلب به روش‌های مختلف استفاده می‌شوند. و اگر بگوییم

something is drawn out, that often  means that it took too long to happen. 

چیزی کشیده شده است، اغلب  به این معنی است که خیلی طول کشیده تا اتفاق بیفتد.

David: Oh, right. 

دیوید: اوه، درست است.

Rachel: Like, if you're watching a movie,  

راشل: مثلاً، اگر در حال تماشای فیلمی هستید،

and it sort of, the pace is slow and it's really long and it's unfolding really slowly. Someone  

و به نوعی، سرعت آن آهسته است و واقعاً طولانی است و واقعاً آهسته پیش می‌رود. یکی

might say, “Hey did you like it?” and you could say, “Well, I did, but it just seems kind of  

ممکن است بگوید، "هی دوست داشتی؟" و می‌توانید بگویید، "خب، من این کار را کردم، اما به نظر می‌رسد که به نوعی

drawn out.”

کم‌کم شده است."

David: Interesting. You can see the connection there, but it's a pretty different meaning. 

دیوید: جالب است. می‌توانید اتصال را در آنجا ببینید، اما معنای کاملاً متفاوتی دارد.

Rachel: Yeah, I think when you draw someone out,  

راشل: بله، من فکر می کنم وقتی کسی را بیرون می کشید،

that scene is a positive.

آن صحنه مثبت است.

David: Yes.

دیوید: بله.

Rachel: When you're getting someone to open up, there's another phrasal verb that means the same thing  

راشل: وقتی از کسی می‌خواهید حرفش را باز کند، یک فعل عبارتی دیگر وجود دارد که

when you're talking about people.

وقتی در مورد افراد صحبت می‌کنید به همین معنی است.

David: Right.

دیوید: درست است.

Rachel: Okay so, one of the things you love about yourself is your ability to make people feel comfortable  

راشل: بسیار خوب، یکی از چیزهایی که در مورد خودتان دوست دارید، توانایی شما در ایجاد احساس راحتی به مردم

and drawing them out. David 

و جلب کردن آنهاست. دیوید

Yes, so, what about you what would you say?

بله، پس، در مورد شما چه می گویید؟

Rachel: Well, actually, today is a great example of this, I am pretty okay with mess. When I'm working on a  

راشل: خب، در واقع، امروز یک مثال عالی از این موضوع است، من با آشفتگی مشکلی ندارم. وقتی روی

project, I just kind of leave it out until  I'm done, which might be never. And today,  

پروژه‌ای کار می‌کنم، آن را کنار می‌گذارم تا زمانی که کارم تمام شود، که ممکن است هرگز نباشد. و امروز،

we had a cable guy over to our house changing out our internet and he came up to my office and, you  

ما یک مرد کابلی داشتیم که به خانه ما رفت و اینترنت ما را عوض کرد و او به دفتر من آمد و، می

know, there's piles of equipment everywhere. And I said, “You know what? I'm okay with this.” And  

دانید، همه جا انبوهی از تجهیزات وجود دارد. و گفتم: «می‌دانی چیست؟ من با این مشکلی ندارم.» و

he was there observing it and he was, okay, he was here being really gracious working among my  

او آنجا بود و آن را مشاهده می کرد و او بود، خوب، او اینجا بود که واقعاً با مهربانی در میان انبوه وسایل من کار می کرد

piles of stuff, but it just like looking at that,  looking at my room, my office was just like, “Yep,  

، اما درست مثل نگاه کردن به آن، نگاه کردن به اتاق من، دفتر من درست مثل این بود: «بله،

I'm a messy person.” And I'm not always, I  definite like things to have their place,  

یک آدم آشفته.» و من همیشه اینطور نیستم، مطمئنم دوست دارم چیزها جای خود را داشته باشند،

but most of the time they're not in their place.

اما بیشتر اوقات در جای خود نیستند.

David: And so, okay, so the question was what you love about yourself. So, what about that is something  

دیوید: و خب، خب، پس سوال این بود که تو خودت چه چیزی را دوست داری. بنابراین، آن چیزی

that you love?

که دوست دارید چیست؟

Rachel: To me, it reflects not a strictness to how things are supposed to be. And also, like, how do you  

ریچل: برای من، این نشان‌دهنده سخت‌گیری نیست که همه چیز باید باشد. و همچنین، مثلاً، چگونه برای

value time? I valued time in a way that I do not think that spending time picking up my room is  

زمان ارزش قائل هستید؟ من برای زمان به گونه ای ارزش قائل بودم که فکر نمی کنم وقت گذاشتن برای جمع کردن اتاقم

always the best way to spend my time. Like at the end of the day, if I had to choose between picking  

همیشه بهترین راه برای گذراندن وقت باشد. مثلاً در پایان روز، اگر مجبور باشم بین انتخاب

up my office and putting everything in its spot or coming down to hang out with you and Stony,  

دفترم و گذاشتن همه چیز در جای خود یا پایین آمدن برای معاشرت با شما و استونی یکی را انتخاب کنم،

I am going to choose that. That's more important to me. I'm okay with the mess, I let the mess be  

آن را انتخاب خواهم کرد. این برای من مهم تر است. من با این آشفتگی مشکلی ندارم، اجازه می‌دهم به هم ریخته‌ای پیش بیاید

and I let my life carry on around it, so that,  because other things are more important to me.  

و اجازه می‌دهم زندگی‌ام در اطراف آن ادامه داشته باشد، به این ترتیب، چون چیزهای دیگر برایم مهم‌تر هستند.

And also, I think another thing that I like about myself is sort of along those same lines, which is  

و همچنین، فکر می‌کنم چیز دیگری که در مورد خودم دوست دارم، در همین راستا است، و آن این است

I'm not that interested in rule following.  I use the phrase “along those same lines”.  

که علاقه‌ای به پیروی از قوانین ندارم. من از عبارت "در همین خطوط" استفاده می کنم.

This means you're saying something that is related or similar to something you've already said. Along  

این بدان معناست که شما چیزی را می‌گویید که مرتبط یا مشابه با چیزی است که قبلاً گفته‌اید. در امتداد

those same lines. Different from the earlier  phrase “along the lines of” which means I'm not  

همین خطوط. با عبارت قبلی «در امتداد خطوط» متفاوت است، به این معنی که من

saying exactly what happened or what the thing is but I'm speaking generally about it. Okay,  

دقیقاً نمی‌گویم چه اتفاقی افتاده یا آن چیزی است، اما به طور کلی در مورد آن صحبت می‌کنم. بسیار خوب،

back to how I don't follow rules. I mean, I’m not like a horrible person, disobedient kid or  

برگردیم به اینکه چگونه از قوانین پیروی نمی کنم. منظورم این است که من مثل یک آدم وحشتناک، بچه نافرمان یا

anything.

چیز دیگری نیستم.

David: [laughter]

Rachel: But I don't think that I have followed the like the normal path that a lot of people  

دیوید: [خنده]

راشل: اما من فکر نمی‌کنم که مسیر معمولی را که بسیاری از افراد

like me have followed with education and job and yada, yada, yada. I'm making my own way,  

مانند من با تحصیل و شغل دنبال کرده‌اند، دنبال نکرده‌ام. من دارم راه خودم را می‌سازم،

choosing how I was going to do things. Actually, I just said “yada, yada, yada” and it made me think  

انتخاب می‌کنم که چگونه کارها را انجام دهم. در واقع، من فقط گفتم «یادا، یدا، یدا» و این باعث شد به این فکر کنم که می‌دانی

about you know how we use that. That was sort of a Seinfeld thing for a while, isn’t it? Like it was  

چگونه از آن استفاده می‌کنیم. این برای مدتی یک چیز ساینفلد بود، اینطور نیست؟ انگار

part of a Seinfeld episode.

بخشی از یک قسمت سینفلد بود.

David: Maybe but, it predates for sure.

دیوید: شاید اما، مطمئناً قبل از آن وجود دارد.

Rachel: Yeah. I think Seinfeld may have used it and may have had a little bit of a heyday under Seinfeld,  

راشل: آره. فکر می‌کنم ساینفلد ممکن است از آن استفاده کرده باشد و شاید در دوران ساینفلد کمی دوران شکوفایی داشته باشد،

another thing I have to define. But  when you say “yada, yada, yada”,  

چیز دیگری که باید تعریف کنم. اما وقتی می‌گویید «یادا، یدا، یدا»،

it's like saying, “You know what I mean,  I could keep going but I'm not going to.”  

مانند این است که بگویید، «منظورم را می‌دانی، می‌توانم ادامه دهم، اما نمی‌خواهم».

David: Or you could say et cetera, et cetera, et cetera. 

دیوید: یا می توانید بگویید و اینها، و غیره، و غیره.

Rachel: Right, right,  

راشل: درست، درست،

it's like writing etc. and yada, yada, yada.

مثل نوشتن و غیره است و یادا، یدا، یدا.

David: Mmh.

Rachel: Okay, so, I said it had a heyday under Seinfeld. When you have a heyday,  

دیوید: Mmh.

راشل: خوب، پس، گفتم که دوران اوج زیر نظر ساینفلد بود. وقتی روزهای اوج دارید،

that means sort of like a golden moment where in popularity or in everything going right. 

این به معنای یک لحظه طلایی است که در آن محبوبیت یا همه چیز درست پیش می‌رود.

David: Mmh. 

Rachel: So, I think that this  

دیوید: مم.

ریچل: بنابراین، من فکر می‌کنم که این

term, “yada, yada, yada” might have been in a Seinfeld episode and it might have sort of  

اصطلاح «یادا، یدا، یدا» ممکن است در اپیزود سینفلد باشد و ممکن است به‌گونه‌ای

taken off as something that people referenced a lot. And if the if I'm right on that, then it  

به عنوان چیزی که مردم به آن بسیار ارجاع داده‌اند، تبدیل شده باشد. و اگر من در این مورد درست گفته باشم،

might have been a little heyday for that phrase where it was sort of more popular than normal. 

ممکن است این جمله کمی اوج باشد، جایی که محبوب‌تر از حد معمول بود.

David: So, what's another example? I'm thinking  

دیوید: خب، مثال دیگری چیست؟ من

of newspapers. Newspapers in their heyday, or extremely commonplace and were the number one  

به روزنامه‌ها فکر می‌کنم. روزنامه‌ها در دوران اوج خود، یا بسیار رایج بودند و رسانه شماره یک

media for Daily News consumption.

برای مصرف اخبار روزانه بودند.

Rachel: Right.

David: In their heyday

راشل: درست است.

دیوید: در دوران اوج خود

Rachel: Yeah, and now how many people get a paper newspaper delivered? Probably almost no one. 

راشل: بله، و حالا چند نفر روزنامه کاغذی تحویل می گیرند؟ احتمالاً تقریباً هیچ کس.

David: Right. 

دیوید: درست است.

Rachel: So that means their heyday is past.  

راشل: پس این یعنی دوران اوج آنها گذشته است.

David: Right 

Rachel: They're not as popular  

دیوید: درست

ریچل: آنها

as they used to be.

مثل گذشته محبوب نیستند.

David: Right.

Rachel: Yeah. Good example.

دیوید: درست است.

راشل: آره. مثال خوب

David: Thanks. So, you know what I was thinking about when you said about room for messiness in your  

دیوید: متشکرم. بنابراین، می‌دانید وقتی درباره فضای آشفتگی در دفترتان گفتید به چه فکر می‌کردم

office? Well, number one, thank you for coming downstairs instead of cleaning up, I love that. 

؟ خوب، شماره یک، ممنون که به جای تمیز کردن از پله ها پایین آمدید، من آن را دوست دارم.

Rachel: You’re welcome 

ریچل: خوش اومدی

David: I would much rather have you have a  

دیوید: من ترجیح میدم یه

messy office and more time with me and Stony.

دفتر کثیف و وقت بیشتری با من و استونی داشته باشی.

Rachel: Right? Who needs a beautiful office up there when no one 's in there anyway? 

راشل: درسته؟ چه کسی به یک دفتر کار زیبا در آنجا نیاز دارد، در حالی که به هر حال هیچ کس در آنجا نیست؟

David: Right, but… 

Rachel: Go down be with the family. 

دیوید: درست است، اما…

راشل: برو پایین با خانواده.

David: Yeah, but you know,  

what I was thinking was when your office,  for a long time, doubled as our living room. 

دیوید: آره، اما می‌دانی،

چیزی که من به آن فکر می‌کردم این بود که دفتر شما، برای مدت طولانی، اتاق نشیمن ما شد.

Rachel: Yeah. 

راشل: آره.

David: Then your comfort with messiness  

دیوید: پس آسودگی شما با بی نظمی

was a little bit of a situation.

کمی مشکل بود.

Rachel: Was it? You never said anything.

راشل: این بود؟ هیچوقت چیزی نگفتی

David: I maybe hinted at it.

دیوید: شاید من به آن اشاره کردم.

Rachel: What I mean –

راشل: منظورم چیست -

David: I was being a good person probably.

Rachel: It was pretty contained though there was just like piles on the desk, at least,  

دیوید: احتمالاً من آدم خوبی بودم.

راشل: بسیار مهار شده بود، اگرچه دقیقاً مثل انبوهی روی میز بود،

when my office was in the living room, I feel like I didn't have piles all over the floor in general. 

وقتی دفتر من در اتاق نشیمن بود، احساس می‌کنم به طور کلی انبوهی در سرتاسر زمین وجود نداشت.

David: Yeah. That's true,  

دیوید: آره. درست است،

but it was— Rachel: 

اما اینطور بود— راشل:

But it bothered you? David: 

اما این شما را اذیت کرد؟ دیوید:

Well, not really because, who cares? But because  I think I have a decent messiness tolerance, too. 

خب، نه واقعاً چون، چه کسی اهمیت می‌دهد؟ اما چون فکر می‌کنم تحمل آشفتگی مناسبی هم دارم.

Rachel: Yeah, you're more neat, but you do tolerate  

راشل: آره، تو آروم‌تر هستی، اما

me sick very well for how neat you are. David: 

مریض من را به خوبی تحمل می‌کنی که چقدر مرتب هستی. دیوید:

Yeah, you know what I just said? I said  it was a little bit of a situation. 

آره، میدونی چی گفتم؟ گفتم این یک وضعیت کمی است.

Rachel: Oh, yeah, what did you mean by that? 

راشل: اوه، آره، منظورت چی بود؟

David: I meant that, oh,  

دیوید: منظورم این بود که، اوه،

man how do you even describe that? I meant  that it was an issue. it was noticeable. 

مرد، اصلاً چطور آن را توصیف می‌کنی؟ منظورم این بود که این یک مشکل بود. قابل توجه بود

Rachel: Yeah when you  

راشل: بله، وقتی می‌گویید

say we have a situation or this is a little bit of  a situation. It means it's something that needs to  

ما شرایطی داریم یا این یک وضعیت کمی است . به این معنی است که این چیزی است که باید به آن

be addressed. There's a little problem. David: 

رسیدگی شود. یه مشکل کوچولو هست دیوید:

Right. Rachel: 

درست است. راشل:

Like if let's say when David cooks, he  cleans up as he goes and I don't. So,  

مثلاً وقتی دیوید آشپزی می‌کند، او وقتی می‌رود تمیز می‌کند و من نه. بنابراین،

when I cook at the end of - [laughs] 

وقتی در پایان آشپزی می‌کنم - [می‌خندد]

Rachel: - At the end of whatever meal I’ve prepared,  

راشل: - در پایان هر غذایی که آماده کرده‌ام،

the kitchen is a little bit of a situation. David: 

آشپزخانه کمی موقعیت دارد. دیوید:

This is true. Rachel: 

It needs some help. [laughs] David: 

این درست است. راشل: به

کمک نیاز دارد. [می خندد] دیوید:

Great example. Rachel: 

مثال عالی. راشل:

Thank you. David: 

متشکرم. دیوید:

Alright, so let's talk about another question and  tell us, what is the best job you've ever had? 

خوب، پس بیایید در مورد سوال دیگری صحبت کنیم و به ما بگویید، بهترین شغلی که تا به حال داشته‌اید چیست؟

Rachel: Okay. Well, I mean  

راشل: باشه. خب، منظورم این است که

I love Rachel's English. I'm going to say current  job doesn't count, also it's not really a job it's  

من عاشق انگلیسی ریچل هستم. می‌خواهم بگویم شغل فعلی حساب نمی‌شود، همچنین واقعاً یک شغل نیست،

like the whole thing. I'm not working for somebody  else. I'm going to say the best job I ever had was  

مانند کل کار است. من برای شخص دیگری کار نمی کنم . می‌خواهم بگویم بهترین شغلی که تا به حال داشته‌ام،

working at a guest house in Manhattan. It was in  a great location I got to live there, so I got to  

کار در یک مهمان‌خانه در منهتن بوده است. در مکانی عالی بود که می‌توانستم آنجا زندگی کنم، بنابراین مجبور شدم

live in this amazing location in Manhattan and it  was a crazy job because I was the only employee,  

در این مکان شگفت‌انگیز در منهتن زندگی کنم و این کار دیوانه‌کننده‌ای بود زیرا من تنها کارمند بودم،

so I had to do everything. I had to greet the  guests. I had to, you know, set up the calendar,  

بنابراین باید همه کارها را انجام می‌دادم. مجبور شدم به مهمان ها سلام کنم. می‌دانید، مجبور شدم تقویم را تنظیم کنم،

accept the payment. I had to do all laundry,  make up all the rooms. It was like maid service,  

پرداخت را بپذیرم. باید همه لباس‌ها را می‌شستم، همه اتاق‌ها را آرایش می‌کردم. مثل سرویس خدمتکار،

laundry service, guest services. The worst  part of it was the physical plant. That's  

سرویس لباسشویی، خدمات مهمان بود. بدترین قسمت آن گیاه فیزیکی بود. معمولاً این

the department that's taking care of buildings,  usually. I had to take care of the building and  

بخشی است که از ساختمان‌ها مراقبت می‌کند . من باید از ساختمان مراقبت می کردم و

it was over 150 years old. And it was an old  brownstone close to the East Village and oh,  

قدمت آن بیش از 150 سال بود. و یک سنگ قهوه‌ای قدیمی در نزدیکی دهکده شرقی بود و اوه،

men, I mean that thing was crumbling.  I remember a day where I had a handyman  

مردان، منظورم این است که آن چیز در حال فروپاشی بود. روزی را به یاد می‌آورم که یک دست‌کار داشتم

that I called regularly to help with things and  I called on a Sunday and I said, “What do I do?  

که مرتب با او تماس می‌گرفتم تا در کارها کمک کند و یکشنبه تماس گرفتم و گفتم: «چه کار کنم؟

There are gallons of water coming in through  this one wall.” and he came over and was like,  

گالن‌های آب از این دیوار وارد می‌شود.» و او آمد و گفت:

“I don't really know what I can do.” But, yeah,  so it was an everything kind of job and I  

"من واقعاً نمی دانم چه کاری می توانم انجام دهم." اما، بله، پس این یک نوع کار بود و من

think even though there are parts that I  didn’t like that appealed to me. And then,  

فکر می‌کنم حتی اگر قسمت‌هایی وجود داشت که دوست نداشتم، برایم جذاب بود. و سپس،

the other thing that appealed to me is, I was  the only person who worked there so there was  

چیز دیگری که برای من جذاب بود این است که من تنها فردی بودم که در آنجا کار می‌کردم، بنابراین

a board who I had to check in with they were my  boss collectively. But there was no one looking  

هیئتی وجود داشت که باید با آن‌ها به طور جمعی رئیس من بودند. اما کسی نبود که

over my shoulder telling me what to do in a  given day. I did what I thought needed to be  

از بالای شانه‌ام نگاه کند و به من بگوید در یک روز چه کار کنم . من کاری را که فکر می کردم باید انجام شود انجام دادم

done and that’s really how I operate. That's, you  know, that's one of the things that I enjoy about  

و واقعاً اینگونه عمل می کنم. می‌دانید ، این یکی از چیزهایی است که من از

my current situation, to being my own boss  is, I just, I love being in control of how  

موقعیت فعلی‌ام لذت می‌برم، این است که رئیس خودم هستم، فقط دوست دارم کنترل کنم که

I choose to spend every minute, and I'm always  choosing to get things done, it's not like I'm  

هر دقیقه چگونه سپری کنم، و همیشه تصمیم دارم به دست بیاورم. کار انجام شده، اینطور نیست که

going surfing at Rockaway beach or something.  But I like deciding when I do the laundry and. 

در ساحل Rockaway یا چیز دیگری به موج سواری بروم. اما من دوست دارم تصمیم بگیرم که چه زمانی لباس‌ها را بشوییم و.

David: [laugher] surfing at Rockaway beach? [laughs] 

دیوید: [خنده] موج سواری در ساحل Rockaway؟ [می‌خندد]

Rachel: I've never surfed, for the record,  

ریچل: برای ثبت، هرگز موج‌سواری نکرده‌ام،

I don't know that came into my mind – David: 

نمی‌دانم این به ذهنم خطور کرد - دیوید:

Have you been to Rockaway beach? Rachel: 

آیا به ساحل راکاوی رفته‌ای؟ راشل:

Yeah. David: 

Okay, so that’s half possible. Rachel: 

آره. دیوید:

بسیار خوب، پس نصف ممکن است. راشل:

Yeah, I know it's one of the beaches  that you go to when you live in New York. 

بله، می‌دانم این یکی از سواحلی است که وقتی در نیویورک زندگی می‌کنید به آن می‌روید.

David: Okay. 

Rachel: And they're surfing there. As I  

دیوید: باشه.

راشل: و آنها در آنجا موج سواری می کنند. همین‌طور که داشتم

was speaking and I was trying to think of what's  an example of like totally shirking your duties,  

صحبت می‌کردم و سعی می‌کردم به این فکر کنم که مثلاً از انجام وظایفت اجتناب می‌کنی،

that's what came to mind. “Shirk your duties”  that means to not do what you're supposed to do. 

این چیزی بود که به ذهنم رسید. «وظایف خود را کنار بگذارید» به این معنی است که کاری را که باید انجام دهید انجام ندهید.

David: What’s a shirk? Is it like a shrugging off? 

دیوید: شرک چیست؟ آیا مثل شانه انداختن است؟

Rachel: Yeah, I guess. I mean, I don't  

راشل: آره، حدس می زنم. منظورم این است که نمی‌دانم

know that it's a physical thing, but when you  shirk your duties, you don't take care of your,  

این یک چیز فیزیکی است، اما وقتی از وظایف خود شانه خالی می‌کنید، مراقب خودتان نیستید،

you do not do what you’re supposed to do. David: 

کاری را که باید انجام دهید، انجام نمی‌دهید. دیوید:

Correct. I just wonder what that comes from. Rachel: 

درست است. من فقط تعجب می کنم که از چه چیزی می آید. راشل:

I don't know where that comes from I feel like  there's a theme on this podcast of you asking me  

نمی‌دانم از کجا می‌آید، احساس می‌کنم یک موضوع در این پادکست وجود دارد که از من می‌پرسد

where English words come from and I never know. David: 

کلمات انگلیسی از کجا آمده‌اند و من هرگز نمی‌دانم. دیوید:

Because it doesn't matter. Rachel: 

چون مهم نیست. راشل:

Because it doesn't-- it will  matter, it’s interesting— 

چون اینطور نیست-- مهم خواهد بود، جالب است-

David: It matters,  

دیوید: مهم است،

but in order to sound more like a native speaker,  it doesn't matter so much where it comes from. 

اما برای اینکه بیشتر شبیه یک زبان مادری به نظر برسیم، خیلی مهم نیست که از کجا آمده است.

Rachel: Right. I think that you should start a blog where  

راشل: درسته من فکر می کنم که باید وبلاگی راه اندازی کنید که در آن

you follow up every podcast by researching all  the words that you are curious about in your blog. 

هر پادکست را با تحقیق در مورد همه کلماتی که در وبلاگ خود کنجکاو هستید دنبال کنید.

David: That sounds kind of fun, actually. 

دیوید: در واقع این به نظر سرگرم کننده است.

Rachel: Okay 

David: I’d enjoy that. 

ریچل: باشه

دیوید: از این کار لذت می برم.

Rachel: davidsenglish.com, everybody. [laughter] 

راشل: davidsenglish.com، همه. [خنده]

David: NO, no it can be on yours. It’s  

دیوید: نه، نه، ممکن است مال شما باشد.

going to go on the rachelsenglish. Rachel: 

قرار است روی rachelsenglish پیش برود. راشل:

What about you, David, what's  the best job you ever had? 

در مورد تو چطور، دیوید، بهترین شغلی که تا به حال داشته‌ای چه بوده است؟

David: Well, I'm a therapist or you could say counselor.  

دیوید: خوب، من یک درمانگر هستم یا می توانید بگویید مشاور.

Those words are pretty much interchangeable, and  I've been a counselor therapist for a long time,  

این کلمات تقریباً قابل تعویض هستند، و من برای مدت طولانی،

about 15 years. But about 10 years ago, I started a private practice, and that means  

حدود 15 سال، مشاور درمان هستم. اما حدود 10 سال پیش، من یک مطب خصوصی را راه‌اندازی کردم، و این به این معنی است که

basically, well, the phrase is putting out your  shingle, which is used by a lot of different  

اساساً، این عبارت عبارت است از زونا، که فکر می‌کنم توسط بسیاری از حرفه‌های مختلف استفاده می‌شود

professions I think. Rachel: 

. راشل: در

I've never heard that phrase, actually. David: 

واقع من هرگز این عبارت را نشنیده ام. دیوید:

Are you serious? Rachel: 

جدی میگی؟ راشل:

Yeah. David: 

آره. دیوید:

If you're putting out your shingle, that  means starting up your own shop. You're  

اگر زونا خود را بیرون می‌آورید، به این معنی است که مغازه خود را راه‌اندازی کنید. شما

hanging a sign above your door. So, starting my  own private practice meant that similar to you,  

علامتی را بالای در خود آویزان کرده‌اید. بنابراین، شروع تمرین خصوصی خودم به این معنی بود که مانند شما،

there's no one above me. I'm able to have my  office and see my clients and it's been really  

هیچ‌کس بالاتر از من نیست. من می‌توانم دفترم را داشته باشم و مشتریانم را ببینم و

rewarding for that reason. But also, it's my best  job ever, because I really enjoy working with  

به همین دلیل واقعاً برایم مفید است. اما همچنین، این بهترین شغل من است ، زیرا واقعاً از کار با

people who are motivated to work on their issues  and work hard in counseling. So, that's definitely  

افرادی که انگیزه دارند روی مسائل خود کار کنند و در مشاوره سخت کار می‌کنند لذت می‌برم. بنابراین، این قطعاً

the best job I've ever had. Rachel: 

بهترین شغلی است که تا به حال داشته‌ام. راشل:

You said that you've been a counselor  therapist for 15 years and you've  

شما گفتید که به مدت 15 سال مشاور  درمانگر بوده اید و                                                                                            مشاور

been doing that for 10 years. What were  you doing for the 5 years before that? 

درمانگر هستید. 5 سال قبل از آن چه می‌کردید؟

David: I was doing counseling, but just not for myself. 

دیوید: من مشاوره انجام می دادم، اما نه برای خودم.

Rachel: You were working for somebody? 

راشل: برای کسی کار می کردی؟

David: I was a family therapist,  

دیوید: من یک خانواده‌درمانگر بودم،

two years going into individuals’ homes and  doing family counseling and then, for two years,  

دو سال به خانه‌های افراد می‌رفتم و مشاوره خانواده انجام می‌دادم و سپس،

in what's called a residential treatment facility,  doing therapy with kids and their families there. 

در آنچه که مرکز درمانی نامیده می‌شود ، درمانی با بچه‌ها و خانواده‌هایشان در آنجا انجام می‌دادم.

Rachel: But you prefer being  

راشل: اما شما ترجیح می دهید که

your own boss. Also, are the people who are coming  to you, people who are choosing to go to therapy  

رئیس خودتان باشید. همچنین، آیا افرادی که به سراغ شما می آیند، افرادی هستند که ترجیح می دهند به درمان بروند،

whereas maybe in those first 5 years, was it  people who had good therapy for a certain reason? 

در حالی که شاید در آن 5 سال اول، آیا افرادی بودند که به دلیل خاصی درمان خوبی داشتند؟

David: Yeah that's -- I think that's a big difference. I  

دیوید: بله همین است -- فکر می کنم این یک تفاوت بزرگ است.

mean, basically, the whole 15 years it's been both  private practice and other things, but there's  

منظورم این است که اساساً تمام 15 سال تمرین خصوصی و چیزهای دیگر بوده است، اما

something unique about, in my practice in which people are, yeah, motivated and eager. They're  

چیزی منحصر به فرد در تمرین من وجود دارد که در آن افراد، بله، با انگیزه و مشتاق هستند. آنها

actively seeking out the hard work of therapy,  and I think that there's something about that,  

فعالانه به دنبال کار سخت درمان هستند، و من فکر می‌کنم چیزی در این مورد وجود دارد،

that makes it really rewarding. Rachel: 

که آن را واقعاً ارزشمند می‌کند. راشل:

Yeah. So, here the word “practice” is a noun.  David's practice is his group of clients that  

آره. بنابراین، در اینجا کلمه "تمرین" یک اسم است. کار دیوید گروهی از مشتریان اوست که

come to him. Usually, it's more common to  see practice in its verb form, and this is  

به سراغ او می آیند. معمولاً، دیدن تمرین به شکل فعل آن رایج‌تر است، و این

something that we do to get better at something.  You practice the piano, you practice your English,  

کاری است که ما انجام می‌دهیم تا در چیزی بهتر شویم. شما پیانو تمرین می‌کنید، انگلیسی خود را تمرین می‌کنید،

so I guess it could also be used with the clients.  They're practicing, talking to you about their  

بنابراین حدس می‌زنم می‌توان از آن برای مشتریان نیز استفاده کرد. آنها در حال تمرین هستند، در مورد احساساتشان با شما صحبت می کنند

feelings or practicing processing, maybe. David: 

یا ممکن است پردازش را تمرین کنند. دیوید:

Well that's a good -- that's very Rachel: 

خوب این خوب است -- خیلی راشل:

In order to get better. David: 

برای بهتر شدن. دیوید:

And I would say that I am a practitioner. Rachel: 

و من می گویم که یک تمرین کننده هستم. راشل:

So, that's another noun. David: 

پس این یک اسم دیگر است. دیوید:

That’s another noun. Rachel: 

این اسم دیگری است. راشل:

Related. David: 

مرتبط. دیوید: -

-some sort of practice now. Rachel: 

اکنون نوعی تمرین. راشل:

Practitioner. Cool, I hadn't thought about that.  I think it's interesting, right now I'm working  

تمرین‌کننده. باحال، به این موضوع فکر نکرده بودم. فکر می‌کنم جالب است، در حال حاضر من

for my online school on stressed words and  thinking about words and their different forms  

در مدرسه آنلاین خود روی کلمات تاکیدی کار می‌کنم و به کلمات و اشکال مختلف آنها فکر می‌کنم،

when they’re a noun versus a verb, how they  can be pronounced differently. For example,  

وقتی آنها یک اسم هستند در مقابل یک فعل، چگونه می‌توان آنها را متفاوت تلفظ کرد. برای مثال،

the noun “house” is different from the name  verb “house”, which ends in z-sound. Where  

اسم «خانه» با نام فعل «خانه» که به صدای z ختم می‌شود متفاوت است.

will they be housed? Or you live in a house?  That ends in an S sound and there's all sorts  

آنها در کجا قرار خواهند گرفت؟ یا در یک خانه زندگی می کنید؟ این به صدای S ختم می‌شود و

of different examples of that when the part of  speech changes the pronunciation of the word. 

وقتی قسمتی از گفتار تلفظ کلمه را تغییر می‌دهد، نمونه‌های مختلفی از آن وجود دارد.

David: Man, that's such  

دیوید: مرد، این

a specific difference. I mean, I've talked about  this before, but it's so different than Spanish  

یک تفاوت خاص است. منظورم این است که قبلاً درباره این موضوع صحبت کرده‌ام، اما با اسپانیایی بسیار متفاوت است،

where I can read Spanish even when I don't know  what I'm reading, because each letter that you see  

جایی که می‌توانم اسپانیایی را بخوانم، حتی وقتی نمی‌دانم چه چیزی می‌خوانم، زیرا هر حرفی که می‌بینید

correlates to a sound, right? Rachel: 

با یک صدا مرتبط است، درست است؟ راشل:

Yeah because it's phonetic. David: 

بله چون آوایی است. دیوید:

What I mean -- yeah. Rachel: 

منظورم چیست -- آره. راشل:

Well, and another thing that's confusing is,  often when a change happens in pronunciation,  

خب، و چیز دیگری که گیج‌کننده است این است که، اغلب وقتی تغییری در تلفظ اتفاق می‌افتد،

it's also stress. So, for example, you can say  the word “address”. “He addressed the public.”,  

این نیز استرس است. بنابراین، برای مثال، می‌توانید کلمه «آدرس» را بگویید. «او برای مردم خطاب کرد.»،

“He spoke to the public.” But you  might say, “What’s your address?” 

«او با مردم صحبت کرد.» اما ممکن است بگویید: «آدرس شما چیست؟»

David: Mmh. 

Rachel: And there, it's a  

دیوید: مم.

راشل: و در آنجا، این یک

noun and the stress is different, ad-DRESS,  AD-dress. So, it's the sounds that are changed,  

اسم است و استرس متفاوت است، ad-DRESS، AD-dress. بنابراین، این صداها هستند که تغییر می‌کنند،

but it's also the stress. David: 

اما این استرس نیز هست. دیوید:

Impossible. Rachel: 

غیرممکن است. راشل:

Impossible, except not- David: 

غیرممکن است، جز نه- دیوید:

Unless you are a great teacher. Rachel: 

مگر اینکه معلم بزرگی باشی. راشل:

Well, lot of people out there working  really hard and they're getting it. 

خب، بسیاری از مردم آنجا واقعاً سخت کار می‌کنند و آن را دریافت می‌کنند.

David: It’s true. 

دیوید: درست است.

Rachel: Okay, David, thank you for sitting down with me to  

راشل: باشه، دیوید، از اینکه با من نشستی تا درباره

discuss these questions and think about English. David: 

این سؤالات بحث کنیم و به انگلیسی فکر کنیم، متشکرم. دیوید:

Yeah, that was really fun. That brought up a whole  bunch of different kinds of things. That's great.  

آره، واقعا سرگرم کننده بود. این یک دسته کلی از انواع مختلف چیزها را به همراه داشت. این عالی است.

I like that. Rachel: 

من آن را دوست دارم. راشل:

Brought up, phrasal verb. [laughs] To cause  something to come to the surface to be discussed. 

فعل عبارتی. [می خندد] برای اینکه چیزی برای بحث در سطح ظاهر شود.

David: There you go. 

دیوید: شما برو.

Rachel: Yeah, you really drew me out. [Laughs] 

راشل: آره، تو واقعاً منو جذب کردی. [می خندد]

David: Alright. [Ba-dum-tss] 

دیوید: باشه. [Ba-dum-tss]

Rachel: Alright, seriously,  

راشل: بسیار خوب، جدی،

thank you for your time to come here and you know,  lend your time to the Rachel’s English audience. I  

از وقتی که برای آمدن به اینجا در اختیار گذاشتید متشکرم و می دانید، وقت خود را به مخاطبان انگلیسی راشل اختصاص دهید. من از

appreciate it and I know they appreciate it, too. David: 

آن قدردانی می‌کنم و می‌دانم که آنها نیز قدردان آن هستند. دیوید:

You're welcome Rachel: 

خوش آمدید راشل:

And again, if you need some help with the words  you couldn't understand everything, no problem at  

و دوباره، اگر در مورد کلمات به کمک نیاز دارید، نمی‌توانید همه چیز را بفهمید، اصلاً مشکلی نیست

all. Visit rachelsenglish.com/podcast and you  can find a tree a free copy of the transcript  

. از rachelsenglish.com/podcast دیدن کنید و می‌توانید یک درخت یک نسخه رایگان از رونوشت

for this episode. If you're not subscribed  to this podcast, please be sure to do that at  

برای این قسمت پیدا کنید. اگر مشترک این پادکست نیستید، لطفاً حتماً این کار را در

iTunes or Stitcher. And if you're inclined,  please feel free to leave a review. I do  

iTunes یا Stitcher انجام دهید. و اگر تمایل دارید، لطفاً نظر خود را بنویسید. من

read them all and it's great for me to get  feedback on what you like about this podcast.

همه آنها را می خوانم و دریافت بازخورد درباره آنچه در مورد این پادکست دوست دارید برایم عالی است.