Letting Go of Inhibitions┃Learn American English Pronunciation On the Go

Rachel: Welcome to the Rachel's English podcast.

راشل: به پادکست انگلیسی راشل خوش آمدید.

In today’s episode, I'm sitting down with my husband, David, and we're discussing  

در قسمت امروز، من با شوهرم، دیوید، نشسته‌ام و در حال بحث درباره

a conversation we had when we were in Italy. Now, when we went to Italy, we didn't study much  

مکالمه‌ای هستیم که زمانی که در ایتالیا بودیم.  حالا، وقتی به ایتالیا رفتیم، ایتالیایی زیاد مطالعه نکردیم

Italian, and so, communication was a challenge, but we were able to pick up some phrases,  

، و بنابراین، ارتباط یک چالش بود، اما توانستیم عباراتی را انتخاب کنیم،

and we do it, did do a little bit of studying.  And in this conversation, we're talking about  

و ما این کار را انجام دادیم، کمی مطالعه کردیم. و در این مکالمه، ما در مورد این صحبت می‌کنیم که

how much more there is to do when learning a language than just learning from a book. We're  

هنگام یادگیری یک زبان چقدر بیشتر از یادگیری از یک کتاب باید انجام داد. ما در

talking a lot about how you can personally engage with the language and the culture and the people  

مورد اینکه چگونه می‌توانید شخصاً با زبان و فرهنگ و مردم

and the personalities around you. And these kinds of things, I think, are really underrated when  

و شخصیت‌های اطرافتان ارتباط برقرار کنید بسیار صحبت می‌کنیم. و این نوع چیزها، به نظر من، وقتی

someone is learning a new language. People tend to focus so much on book knowledge,  

کسی در حال یادگیری یک زبان جدید است، واقعا دست کم گرفته می شود. مردم تمایل زیادی به تمرکز روی دانش کتاب دارند،

and that's really just part of the story. If you need help understanding what's being said here,  

و این در واقع تنها بخشی از داستان است. اگر برای درک آنچه در اینجا گفته می‌شود به کمک نیاز دارید،

you can always get a free copy of the transcript for any of the podcasts. Please  

همیشه می‌توانید یک نسخه رایگان از رونوشت برای هر یک از پادکست‌ها دریافت کنید. لطفاً

go to rachelsenglish.com/podcast, and search for this episode. Okay, let's dive right in. Thanks,  

به rachelsenglish.com/podcast بروید و این قسمت را جستجو کنید. بسیار خوب، بیایید درست شیرجه بزنیم.

David, for being here and sharing  your thoughts about this experience.

از اینکه اینجا هستید و نظرات خود را درباره این تجربه به اشتراک گذاشتید، سپاسگزاریم.

David: Yeah. I'm really looking forward to it.

دیوید: آره. من واقعا مشتاقانه منتظر آن هستم.

Rachel: What an awesome trip it was.

راشل: چه سفر فوق العاده ای بود.

David: It was incredible.

دیوید: باور نکردنی بود.

Rachel: David and  

I were just saying this morning how it's been, a, a week ago today we were flying home. What,  

راشل: دیوید و

من همین امروز صبح می‌گفتم چطور بود، یک هفته پیش، امروز در حال پرواز به خانه بودیم. چه،

what does that, does it seem like a week  ago? Or does it seem further away to you?

این چه چیزی است، به نظر می رسد یک هفته پیش است؟ یا به نظر شما دورتر است؟

David: I would say it seems a little bit further.  

دیوید: می‌توانم بگویم که کمی دورتر به نظر می‌رسد.

It's been such an awful week, really,  

واقعاً، این هفته بسیار وحشتناکی بود

of transitioning back and everybody’s sleep schedule. I mean, it hasn’t been a fun week.

که به عقب برگشتیم و برنامه خواب همه افراد بود. منظورم این است که هفته جالبی نبود.

Rachel: Yeah, no. It's been,  

راشل: آره، نه.

it has been tough getting Stoney back on a  normal sleep schedule, but I think today,  

برگرداندن استونی به برنامه خواب عادی سخت بود، اما فکر می‌کنم امروز،

tonight, last night, he finally did it.  He slept 12 hours without waking up.

امشب، دیشب، بالاخره این کار را کرد.  او 12 ساعت بدون بیدار شدن خوابید.

David: Yeah. Fingers crossed.

Rachel: That was amazing. Okay,  

دیوید: آره. انگشتان ضربدری.

راشل: شگفت انگیز بود. خوب،

so, about speaking another  language. Actually, one night,  

پس، در مورد صحبت کردن به زبان دیگری. در واقع، یک شب،

you and I and Audrey and Leon—well, first,  I should say, David’s sister, Audrey and  

من و تو، آدری و لئون - خب، ابتدا باید بگویم، خواهر دیوید، آدری و

her husband Leon came to stay with us in Italy for about nine days that we traveled together.

شوهرش لئون آمدند تا حدود 9 روزی که با هم سفر کردیم با ما در ایتالیا بمانند.

David: Mm-hmm.

Rachel: And one night, we were sitting around talking  

دیوید: مممم.

راشل: و یک شب، ما دور هم نشسته بودیم و

about what it was like for us, like, on that trip in that moment, to be non-native speakers. And,  

درباره اینکه غیر بومی بودن برای ما، مثلاً در آن سفر، در آن لحظه چگونه بود صحبت می‌کردیم. و،

in some cases, to, like, I'm not sure if, I  guess everybody knew at least a few phrases,  

در برخی موارد، مثلاً، مطمئن نیستم، حدس می‌زنم همه حداقل چند عبارت را می‌دانستند،

but I mean, we, we're not just non-native  speakers, like, we speak almost no Italian.

اما منظورم این است که ما فقط زبان‌های غیر بومی نیستیم ، مثلاً تقریباً ایتالیایی صحبت نمی‌کنیم.

David: Right.

دیوید: درست است.

Rachel: So, one night, we were sitting around  

راشل: بنابراین، یک شب، ما دور هم نشسته بودیم

talking about this, and I pulled out my phone and started recording it as a voice memo, because  

درباره این موضوع صحبت می کردیم، و من تلفنم را بیرون آوردم و شروع به ضبط آن به عنوان یک یادداشت صوتی کردم، زیرا

I thought it was so interesting what was being said. So, let's listen to a little bit of that.  

فکر می کردم خیلی جالب بود آنچه گفته می شود. بنابراین، اجازه دهید کمی از آن گوش کنیم.

David: Okay.

دیوید: باشه.

Rachel: So,  

ریچل: بنابراین،

at the beginning of this clip, I'm talking  about students who I'm trying to get to  

در ابتدای این کلیپ، من درباره دانش‌آموزانی صحبت می‌کنم که سعی می‌کنم

embody the whole language, and be more of a pure imitator, rather than being themselves  

به جای اینکه خودشان بفهمند چگونه صدا کنند، کل زبان را تجسم کنند و بیشتر تقلید کنند.

trying to figure out how to sound. Do you  understand the difference, there, David?

آیا تفاوت را می‌فهمی، دیوید؟

David: Yeah. I mean, I,  

دیوید: آره. یعنی من،

it came out in that conversation. I hadn’t  thought about it before that. But yeah,  

در آن مکالمه ظاهر شد. قبل از آن به آن فکر نکرده بودم. اما بله،

this idea that, if you, in a sense can  leave your whole self behind and just  

این ایده که، اگر به یک معنا بتوانید تمام خود را پشت سر بگذارید و فقط   از

imitate another person. I feel like that's what we talked about that night for a little bit.

شخص دیگری تقلید کنید. احساس می‌کنم این همان چیزی است که آن شب کمی درباره آن صحبت کردیم.

Rachel: Yeah. Okay, let's hear what we were  

راشل: آره. خوب، بیایید بشنویم که چه می‌گفتیم

saying. And so, when it's, I think in a way, when they're no longer feeling so much that's them,  

. و بنابراین، وقتی اینطور است، به نوعی فکر می‌کنم، وقتی دیگر آنقدر احساس نمی‌کنند که خودشان هستند،

and they're like taking a parallel step that's a straight switch to another idea of someone else,  

و مانند برداشتن یک گام موازی هستند که یک تغییر مستقیم به ایده دیگری از شخص دیگری است،

then some of those inhibitions go away, and, and the imitation becomes more accurate,  

آنگاه برخی از آن ممانعت‌ها از بین می‌روند، و تقلید دقیق‌تر می‌شود،

because for a lot of people, imitating a  native speaker feels very exaggerated. I mean,  

زیرا برای بسیاری از مردم، احساس می‌کنند که خیلی از افراد بومی تقلید می‌کنند. منظورم این است که،

Italian can feel very, um, like, there, there's  no way that I would, that I would do it like that.

ایتالیایی می‌تواند خیلی احساس کند، امم، در آنجا، هیچ راهی وجود ندارد که من این کار را انجام دهم.

Leon: To be that dramatic.

لئون: اینقدر دراماتیک بودن.

Rachel: Yes.

Leon: And that exaggerated.

راشل: بله.

لئون: و این اغراق آمیز است.

Rachel: Right.

راشل: درسته

Audrey: It's also more playful.

آدری: همچنین بازیگوش تر است.

Rachel: So, here we're talking  

راشل: بنابراین، در اینجا ما

about how exaggerated it can feel to do anything that's sort of outside of your normal language  

درباره این صحبت می‌کنیم که چقدر می‌تواند احساس اغراق آمیزی داشته باشد که به نوعی خارج از احساس زبان عادی

feeling and normal language sounds. And for us, Italian felt especially that way, because Italian  

و صداهای زبان عادی شما باشد. و برای ما، ایتالیایی به‌ویژه چنین احساسی داشت، زیرا ایتالیایی

is such an expressive language, and I think that the, culturally, the people are so expressive.  

زبان گویا است، و من فکر می‌کنم که از نظر فرهنگی، مردم بسیار رسا هستند.

Would you say that that is a generally true  statement, compared to, like, the broader world?

آیا می‌خواهید بگویید که این یک بیانیه به طور کلی درست است ، در مقایسه با جهان گسترده‌تر؟

David: Oh. I don't know  

دیوید: اوه نمی‌دانم

if I would say broader world. I would say  as compared to American English, for sure.

اگر بخواهم بگویم جهان گسترده‌تر است. من می گویم در مقایسه با انگلیسی آمریکایی، مطمئنا.

Rachel: Mm-hmm.  

David: I think that  

there are lots of other languages that are like that, too, but that in particular, when you set  

راشل: مممم.

دیوید: من فکر می‌کنم که

زبان‌های بسیار دیگری نیز وجود دارند که مانند آن‌ها هستند، اما به‌ویژه، وقتی

that beside American English, American English looks reserved and stiff compared to Italian.

در کنار انگلیسی آمریکایی تنظیم می‌کنید، انگلیسی آمریکایی در مقایسه با ایتالیایی محفوظ و سفت به نظر می‌رسد.

Rachel: And yet,  

for someone who’s coming from a different language, probably even Italian, to, to English,  

راشل: با این حال،

برای کسی که از زبان دیگری، احتمالاً حتی ایتالیایی، به انگلیسی می آید،

any time you're dealing with sounds and  characteristics that are not your own,  

هر زمان که با صداها و ویژگی هایی سروکار دارید که متعلق به شما نیستند،

it feels awkward to the point where it,  it feels exaggerated, and maybe even  

احساس ناخوشایندی می کند تا جایی که احساس می کند اغراق آمیز است، و حتی ممکن است

sometimes clownish, like, to go all the way there. But it's so important that students try to let  

گاهی اوقات دلقک باشد، مثلاً رفتن به آنجا.  اما این بسیار مهم است که دانش‌آموزان سعی کنند به خودشان اجازه دهند

themselves go all the way there, and that was one thing we were kind of feeling when we there.

تا آنجا پیش بروند، و این چیزی بود که وقتی آنجا بودیم احساس می‌کردیم.

David: And this idea that,  

دیوید: و این ایده که،

maybe it's easier to let yourself go there, if you sort of abandon yourself and kind of completely  

شاید راحت‌تر باشد که به خود اجازه دهید به آنجا بروید، اگر به نوعی خود را رها کنید و به‌طور کامل

take on the persona, the character, of, of someone that you're observing that's a native speaker.

شخصیت، شخصیت، فردی را که مشاهده می‌کنید و به زبان مادری صحبت می‌کنید، بپذیرید.

Rachel: Yeah. Letting  

راشل: آره. رها کردن

go of yourself, and, and we, we talk  about that more. Let's keep listening.

از خود، و، و ما، بیشتر درباره آن صحبت می کنیم. بیایید به گوش دادن ادامه دهیم.

Rachel: Yeah.

Audrey: And more fun.

راشل: آره.

آدری: و سرگرم کننده تر.

Rachel: Play is so important.

راشل: بازی خیلی مهم است.

Audrey: Right. If you're,  

آدری: درسته. اگر اینطور هستید،

if you're more playful and you just  kind of enter it more playfully,  

اگر بیشتر بازیگوش هستید و فقط به نوعی بازیگوش تر وارد آن می شوید،

you don’t take yourself so seriously, and  so, maybe that's easier, then, in a way.

خودتان را آنقدر جدی نمی گیرید، و بنابراین، شاید این کار به نوعی ساده تر باشد.

Rachel: Yeah. So,  

راشل: آره. بنابراین،

David, I'm so glad to hear you've been  experimenting with that on this trip.

دیوید، بسیار خوشحالم که می شنوم که در این سفر آن را آزمایش کرده اید.

David: Yeah. And, and I  

دیوید: آره. و من

remember that from living in Dominican Republic. You know, you do the first six weeks in the city,  

این را از زندگی در جمهوری دومینیکن به یاد دارم.  می دانید، شما شش هفته اول را در شهر،

and then six weeks on service. And so, on service, it was this sort of country accent, but it was  

و سپس شش هفته خدمت را انجام می دهید. و بنابراین، در خدمت، این نوع لهجه روستایی بود، اما

when I was actually good enough at Spanish to, you know, even have a foundation to take on.

زمانی بود که من واقعاً به اندازه کافی در زبان اسپانیایی خوب بودم که، می‌دانید، حتی پایه‌ای برای قبول کردن داشتم.

Rachel: So, David,  

راشل: بنابراین، دیوید،

here, you're talking about  when you were living abroad,  

اینجا، شما در مورد زمانی صحبت می‌کنید که در خارج از کشور زندگی می‌کردید،

how you, you started out living in the  capitol of Santo Domingo. Is that right?

اینکه چگونه زندگی را در پایتخت سانتو دومینگو آغاز کردید. درست است؟

David: Right.

دیوید: درست است.

Rachel: And then, after six  

راشل: و بعد از شش

weeks of language study, you went out into the country. And you were in a pretty rural area.

هفته مطالعه زبان، به کشور رفتی. و شما در یک منطقه روستایی زیبا بودید.

David: Yeah, very. Mm-hmm.

دیوید: آره، خیلی. مممم

Rachel: For the next  

راشل: برای

six weeks. And you had been saying that  the Spanish spoken in these two places,  

شش هفته آینده. و شما قبلاً می‌گفتید که اسپانیایی که در این دو مکان صحبت می‌شود،

or the Spanish that you learned in your formal Spanish class, and then the Spanish that was  

یا اسپانیایی که در کلاس رسمی اسپانیایی‌تان یاد گرفته‌اید، و سپس اسپانیایی که

actually being spoken in the rural area, that those two Spanishes, were quite different.

در واقع در منطقه روستایی صحبت می‌شود، آن دو اسپانیایی کاملاً متفاوت هستند.

David: Correct. Mm-hmm. Right.

دیوید: درست است. مممم درسته

Rachel: Let's keep listening.

راشل: بیایید به گوش دادن ادامه دهیم.

David: The character of the language, this thing that we're talking about. And so, I really,  

دیوید: شخصیت زبان، این چیزی که درباره آن صحبت می کنیم. و بنابراین، من واقعاً،

I think I did that the second six weeks that  I came back to the city. And I had one night,  

فکر می کنم این کار را در شش هفته دوم  که به شهر برگشتم، انجام دادم. و من یک شب،

then, at the host family in the city, and  I, something happened, and I made a comment,  

آن موقع، در خانواده میزبان در شهر داشتم، و ، اتفاقی افتاد، و من نظری دادم،

I don't know even know what it was now, and, uh, the host mom says, “Ay, que campesino.”

حتی نمی دانم چه بود، و، اوه، مامان میزبان می گوید: "Ay, que campesino."

Rachel: Okay. So,  

راشل: باشه. خب،

what happened here? You had  picked up some phrases and a  

اینجا چه اتفاقی افتاد؟ شما عبارات و

way of speaking that was different than  how your host family in the city spoke.

روشی برای صحبت انتخاب کرده بودید که با نحوه صحبت خانواده میزبانتان در شهر متفاوت بود.

David: Yeah, and I think it was a common sort of curse  

دیوید: بله، و من فکر می‌کنم این یک نوع کلمه نفرین رایج بود

word kind of a thing. Like, it was a, it was maybe a little bit, uh, sort of edgy and, you know...

. مثلاً، شاید کمی بود، اوه، یک جورهایی عصبی و، می دانید...

Rachel: Yeah.

راشل: آره.

David: A little bit of—

دیوید: کمی -

Rachel: A little questionable  

راشل: کمی سوال برانگیز است که

whether or not you should be using it freely?

آیا باید آزادانه از آن استفاده کنید یا نه؟

David: Well, yeah,  

دیوید: خب، بله،

probably. But it was also, I think, my  accent and just the way that I said it  

احتمالا. اما فکر می‌کنم لهجه‌ام و همین طور که گفتم

made her say, oh, my God. This guy  has turned into a country bumpkin.

باعث شد او بگوید، خدای من. این مرد تبدیل به یک آدمک روستایی شده است.

Rachel: Right, which we talk about later,  

راشل: درست است، که بعداً در مورد آن صحبت خواهیم کرد،

is actually a compliment, because it's like,  wow, you absorbed where you were so well.  

در واقع یک تعریف و تمجید است، زیرا مثل این است که، وای، شما به خوبی جایی که بودید را جذب کردید.

David: Yeah.

دیوید: آره.

Leon: Like, what a farm boy.

لئون: چه پسر مزرعه داری.

David: Country bumpkin,  

دیوید: بامکین کانتری،

because I had, you know, the nuance.  I had taken on the accent and the  

چون می‌دانید، تفاوت‌های ظریف را داشتم. من لهجه و

subtlety of the Spanish, of the  books that I had spending 24/7—

ظرافت اسپانیایی، کتاب‌هایی را که 24 ساعته صرف کرده بودم، گرفته بودم-

Rachel: Which is totally not what  

ریچل: اصلاً آن چیزی نیست که

you'd been studying. You'd been studying textbook  Spanish, perfect Spanish, but then when you're  

شما مطالعه می‌کردید. شما در حال مطالعه کتاب درسی اسپانیایی، اسپانیایی کامل بودید، اما وقتی

there and you're embodying it, you take on the,  the character and the feeling and the vocabulary  

آنجا هستید و آن را تجسم می‌دهید، شخصیت، احساس، واژگان

and the lilt. Actually, this is interesting,  because when we talk about the difference  

و لغت را به عهده می‌گیرید. در واقع، این جالب است، زیرا وقتی در مورد تفاوت

between textbook Spanish and the Spanish that  you were actually speaking around people,  

بین اسپانیایی کتاب درسی و اسپانیایی صحبت می‌کنیم که شما واقعاً در اطراف مردم صحبت می‌کردید،

that's one thing that a lot of my students come  learning English from textbooks in a classroom,  

این یک چیز است که بسیاری از دانش‌آموزان من می‌آیند انگلیسی را از کتاب‌های درسی در کلاس درس می‌آموزند،

from reading, and then they get so messed up  with pronunciation and fluency because of,  

از خواندن، و سپس با تلفظ و تسلط به‌خاطر،  صدای

we don’t have the correlation between letters and  sounds. English is not a phonetic language. So,  

همبستگی بین حرف‌ها و حروف نداریم. انگلیسی یک زبان آوایی نیست. بنابراین،

they're coming and they're having a hard time with  pronunciation, and then they're fully pronouncing  

آنها می‌آیند و تلفظ آنها برایشان سخت می‌شود ، و سپس هر کلمه را به طور کامل تلفظ می‌کنند،

each word, because they think, you know, this is  how I can be clear in the language. And then, they  

زیرا فکر می‌کنند، می‌دانید، اینگونه  می‌توانم در زبان واضح باشم. و سپس، آنها

come to understand that Americans don’t do that  at all. We do tons of reductions where we change  

متوجه می شوند که آمریکایی ها اصلاً این کار را انجام نمی دهند . ما تعداد زیادی کاهش را انجام می دهیم که در آن

the sounds in a less important word, so that we  can make it said really quickly. And so, there's  

صداها را در یک کلمه کمتر مهم تغییر می دهیم تا بتوانیم آن را خیلی سریع بیان کنیم. بنابراین،

a huge difference for students between often what  they've learned about English and how English is  

برای دانش‌آموزان تفاوت زیادی بین اغلب آموخته‌های انگلیسی و نحوه

actually pronounced, and that's why they have such  a hard time with listening comprehension. And so,  

تلفظ واقعی زبان‌آموزان وجود دارد، و به همین دلیل است که آنها در درک شنیداری بسیار مشکل دارند. و بنابراین،

when they come to Rachel's English, they start  seeing what we're doing, then they start to get,  

وقتی به انگلیسی راشل می‌آیند، شروع به دیدن کارهایی می‌کنند که ما داریم انجام می‌دهیم، سپس شروع می‌کنند،

oh, my gosh. This is actually how I can understand  people. This is actually how I will sound native.

اوه، خدای من. در واقع اینگونه می توانم افراد را درک کنم . این در واقع نحوه صدای من بومی است.

David: Mm-hmm. Right. And I was also just thinking about  

دیوید: مممم. درسته و همچنین فقط به

that time when I was living in the countryside. I  had no Spanish classes during those six weeks. So,  

آن دورانی که در روستا زندگی می کردم فکر می کردم. من در آن شش هفته هیچ کلاس اسپانیایی نداشتم. بنابراین،

what I was doing a lot of is what you encourage  people to do, which is to listen to yourself and  

کاری که من زیاد انجام می‌دادم، کاری است که شما مردم را به انجام آن تشویق می‌کنید، یعنی به خودتان گوش کنید و

then try it again. You know, I was listening to  other people and also listening to how I sounded  

سپس دوباره آن را امتحان کنید. می‌دانی، من به دیگران گوش می‌دادم و همچنین در

constantly all day, and trying to, you know, with  my own ear, correct how my mouth and vocal cords  

طول روز دائماً به صدایم گوش می‌دادم و سعی می‌کردم، می‌دانی، با گوش خودم، نحوه تشکیل کلمات را از طریق دهان و تارهای صوتی‌ام تصحیح کنم

were forming the words. It's just interesting that  I learned a lot about how to actually sound like a  

. فقط جالب است که من چیزهای زیادی در مورد اینکه چگونه واقعاً شبیه یک سخنران بومی به نظر می‌رسم یاد گرفتم،

native speaker, and I had literally zero minutes  of class time during that whole six- week period.

و در کل آن دوره شش هفته‌ای به معنای واقعی کلمه صفر دقیقه کلاس داشتم.

Rachel: Right. You were just  

around native speakers. What a novel idea.

راشل: درسته شما فقط در

اطراف افراد بومی بودید. چه ایده بدیعی

David: Yeah. And,  

دیوید: آره. و،

well, right. Mm-hmm. And listening and  repeating and listening and repeating.

خب، درست است. مممم و گوش دادن و تکرار و گوش دادن و تکرار.

Rachel: And the thing that I loved  

ریچل: و چیزی که دوست داشتم

about when I was in a similar experience is,  David, is, when you're not looking at a book  

وقتی در تجربه‌ای مشابه بودم، دیوید، این است که وقتی به کتاب نگاه نمی‌کنی

and reading what people say and trying to do  translations and trying to learn vocabulary words,  

و آنچه مردم می‌گویند را نمی‌خوانی و سعی می‌کنی ترجمه انجام دهی و سعی می‌کنی لغات را یاد بگیری،

when you're not doing that and you're just  hanging out with native speakers listening,  

وقتی این کار را انجام نمی‌دهی و فقط با افراد بومی صحبت می‌کنی که گوش می‌دهند،

then you pick up on phrases they use that  might be slang or might be casual, might be,  

آنگاه ممکن است عباراتی را به کار ببری. می

you know, not something you would see in  a textbook. And, and then you start to  

دانید، چیزی نباشد که در یک کتاب درسی ببینید. و، و سپس شروع می‌کنید به

put together, oh, this is what they use when they want to say this. And I always found that  

جمع کردن، اوه، این همان چیزی است که آنها وقتی می‌خواهند این را بگویند استفاده می‌کنند. و همیشه متوجه می‌شدم که

learning a phrase in an actual, real context of  how a native speaker is using it always made it so  

یادگیری یک عبارت در یک زمینه واقعی و واقعی از نحوه استفاده یک زبان مادری از آن،

much easier for me to learn and remember, because  it's like, the whole foundation is there. You're  

یادگیری و به خاطر سپردن آن را برای من بسیار آسان‌تر می‌کند، زیرا به‌نظر می‌رسد که همه پایه‌ها آنجاست. شما

not just, it's not separate. It's like part of  the real thing, part of the real conversation.

فقط نیستید، جدا نیست. مانند بخشی از چیز واقعی، بخشی از مکالمه واقعی است.

David: I remember actually  

دیوید: به یاد دارم که در واقع

learning a phrase. I forget what it was. I  think it was something along the lines of,  

یک عبارت را یاد گرفتم. یادم رفته چی بود من فکر می‌کنم این چیزی شبیه به این بود،

hey, come over here, and I learned how to  use it very accurately and say it exactly  

هی، بیا اینجا، و من یاد گرفتم که چگونه از آن استفاده کنم و دقیقاً

right. And I thought that I was just learning  a reduction or, um, slang, but then I actually,  

درست بگویم. و من فکر می‌کردم که دارم کاهش یا، ام، عامیانه را یاد می‌گیرم، اما در واقع،

when I got back and talked to people, or somebody  maybe heard me use it and I thought I was using  

وقتی برگشتم و با مردم صحبت کردم، یا شاید کسی شنید که از آن استفاده می‌کنم و فکر می‌کردم دارم از

slang and it was actually the, like, command  tense of the word that I didn't even know I  

عامیانه استفاده می‌کنم و در واقع همان زمان دستوری کلمه است که حتی نمی‌دانستم دارم

was learning. In other words, I actually  learned some formal and correct Spanish.

یاد می‌گیرم. به عبارت دیگر، من واقعاً اسپانیایی رسمی و صحیح را یاد گرفتم.

Rachel: And you didn't know it.

راشل: و تو نمی دانستی.

David: By just repeating and—

دیوید: فقط با تکرار و-

Rachel: Because you hadn’t heard  

it or learned it in a formal setting.

ریچل: چون آن را نشنیده بودید

یا در یک محیط رسمی یاد نگرفته بودید.

David: Hadn’t learned it on—right, but I learned it.

دیوید: آن را یاد نگرفته بودم - درست است، اما آن را یاد گرفتم.

Rachel: Right.

راشل: درسته

David: Contextually.

Rachel: Yeah. How amazing is that? Like, you, you heard  

دیوید: به صورت متنی.

راشل: آره. چقدر شگفت انگیز است؟ مثل شما،

the sounds. You knew what they meant. You saw the  nuance from repeated context. You did it yourself,  

صداها را شنیدید. می دانستی منظورشان چیست. شما تفاوت‌های ظریف را از بافت مکرر مشاهده کردید. شما این کار را خودتان انجام دادید،

and here you were learning, like, some conjugation  that you had not even studied in school.

و اینجا داشتید، مثلاً برخی از صرف‌ها را یاد می‌گرفتید که حتی در مدرسه هم آن را مطالعه نکرده بودید.

David: Right. Yeah.

Rachel: That's cool. Okay,  

دیوید: درست است. آره

راشل: خیلی خوبه. خوب،

let's keep listening. Of everyone around you.

بیایید به گوش دادن ادامه دهیم. از همه اطرافیان

Leon: Did that bother you at that point?

لئون: آیا این در آن لحظه شما را اذیت کرد؟

David: 

دیوید:

Oh, no. If anything, it was  compliment at that point.  

اوه، نه. در هر صورت، در آن مرحله یک تعریف و تمجید بود.

Leon: Like, okay, I got it.

لئون: خوب، فهمیدم.

David: Yeah.

دیوید: آره.

Rachel: Like, my  

Spanish is so good that someone is accusing  me of sounding like a country bumpkin. David,  

راشل: مثلاً،

اسپانیایی‌ام آنقدر خوب است که یکی مرا متهم می‌کند که صدایی شبیه به یک آدمک روستایی دارم. دیوید،    آیا

should we define country bumpkin  quickly? It comes up a few times  

باید سریعاً کشور بامپین را تعریف کنیم ؟ چند بار

there. Country bumpkin is a derogatory  term. I mean, it's not like super harsh.

آنجا می آید. بامکین کانتری یک اصطلاح تحقیرآمیز است . منظورم این است که خیلی خشن نیست.

David: No, but it's definitely derogatory.

دیوید: نه، اما قطعا تحقیر آمیز است.

Rachel: And it's somebody,  

راشل: و این کسی است،

a, calling somebody a country  bumpkin means, you know, they,  

یک، که کسی را روستایی خطاب می کند، یعنی می دانید، آنها،

they live in a rural area. They're sort  of isolated. Um, it's maybe saying that  

آنها در یک منطقه روستایی زندگی می کنند. آنها به نوعی منزوی هستند. اوم، شاید می‌گویند که

they have not traveled, have not seen the  big city, have not gotten around, are not—

آنها سفر نکرده‌اند، شهر بزرگ را ندیده‌اند، گردش نکرده‌اند، نیستند-

David: Well, they're plain.

دیوید: خوب، آنها ساده هستند.

Rachel: Too educated.

راشل: خیلی تحصیلکرده.

David: And unsophisticated.

دیوید: و غیر پیچیده.

Rachel: Yeah. A little uneducated, even, wouldn't you  

راشل: آره. حتی کمی بی سواد، نمی

say that would be part of it? Yeah. So, when, when  David used this one phrase, his, his host mom in  

گویید که بخشی از آن خواهد بود؟ آره بنابراین، وقتی دیوید از این یک عبارت استفاده کرد، مادر میزبانش در

the city thought, oh, that sounds, made him sound  a little uneducated, a little unsophisticated.

شهر فکر کرد، اوه، این به نظر می‌رسد، او را کمی بی‌سواد، کمی بی‌سواد به نظر می‌رساند.

David: Right.

دیوید: درست است.

Rachel: Yeah. Okay.

راشل: آره. باشه

David: Oh,  

دیوید: اوه،

man. That was devastating, to go  home at that point, after being—like,  

مرد. این ویرانگر بود، رفتن به خانه در آن نقطه، پس از گذراندن 12 هفته در جهنم، مانند،

literally the last week, feeling close to  fluent, and having spent 12 weeks in hell.

به معنای واقعی کلمه، هفته گذشته .

Audrey: Wow.

آدری: وای.

David: You know? Of not—  

دیوید: میدونی؟ نه-

Audrey: You were almost there.

آدری: تقریباً آنجا بودی.

David: Of, of feeling not fluent  

دیوید: از اینکه احساس می‌کنم مسلط نیستم

and then just at the end, feeling like—

و فقط در پایان، احساس می‌کنم:

Leon: Yanked out from under you.

لئون: از زیر شما بیرون رفت.

David: Man, this is coming.  

دیوید: مرد، این در راه است.

I got it. I understand most of what's being said.

من آن را دریافت کردم. من بیشتر چیزهایی که گفته می شود را درک می کنم.

Rachel: I never  

راشل: من هرگز به

got there. I never was like, I'm almost fluent.

آنجا نرسیدم. من هرگز اینطور نبودم، تقریباً مسلط هستم.

David: Well, I definitely, well, you know—

دیوید: خوب، من قطعاً، خوب، شما می دانید -

Rachel: Capable.  

راشل: توانا.   می‌توانم

I would say I still felt barely  conversational at the end of 13 weeks.

بگویم که در پایان 13 هفته هنوز به سختی احساس مکالمه داشتم.

Leon: I knew what they were talking about, mostly.

لئون: من می دانستم آنها در مورد چه چیزی صحبت می کنند.

Rachel: But when you were in the country, you were  

راشل: اما وقتی در کشور بودی،

much more isolated. My second six weeks, there was  a lot of English going on. And that probably is—

خیلی منزوی‌تر بودی. شش هفته دوم من، زبان انگلیسی زیادی در جریان بود. و احتمالاً این است-

Leon: That makes a difference.

Rachel: What made the difference.

لئون: این تفاوت را ایجاد می کند.

راشل: چه چیزی باعث تفاوت شد.

David: That's a big difference.

دیوید: این یک تفاوت بزرگ است.

Audrey: I know Becca, like,  

آدری: من بکا را می‌شناسم، مثلاً

with Chinese, she was more out in the, a village,  and I think that was very good for her. Um, yeah.

با چینی‌ها، او بیشتر در روستا بود، و فکر می‌کنم این برای او خیلی خوب بود. اوم، آره

David: I think it's  

a huge difference, and it speaks to  the power of that full immersion.

دیوید: فکر می‌کنم این

یک تفاوت بزرگ است، و از قدرت این غوطه‌ور شدن کامل صحبت می‌کند.

Audrey: But I think it's also, like,  

آدری: اما من فکر می‌کنم این هم هست، مثلاً،   می‌توانی

you can be in immersion, but without some of that,  um, lightheartedness or letting go of some of your  

در غوطه‌وری باشی، اما بدون برخی از آن‌ها، اوم، سبک‌دلی یا رها کردن برخی از

inhibitions, it’d still be enough. I mean, I think  there is something about that that is so crucial.

بازدارندگی‌هایت، باز هم کافی است. منظورم این است که فکر می‌کنم چیزی در مورد آن بسیار مهم است.

Rachel: I do think  

راشل: من فکر می کنم

some personalities just do a lot better.

برخی از شخصیت ها خیلی بهتر عمل می کنند.

Audrey: Like Christina in China. I know, she was like  

آدری: مثل کریستینا در چین. می دانم، او مثل آن

out there and learning a song on the riverboat,  on the Yangtze River, because she wanted to learn  

بیرون بود و در قایق رودخانه، روی رودخانه یانگ تسه، آهنگی یاد می گرفت، زیرا می خواست

that. You know, she wanted to learn Chinese. I'm  much more reserved and much more shy. And so,  

این را یاد بگیرد. می دانید، او می خواست چینی یاد بگیرد. من بسیار محتاط تر و خجالتی تر هستم. و بنابراین،

that's more challenging for me, but I can do a  lot of listening and kind of come home and then  

این برای من چالش‌برانگیزتر است، اما من می‌توانم گوش دادن زیادی انجام دهم و به نوعی به خانه برگردم و سپس

do my persona, or do my, with people I know, do  my, do my talking, and maybe gain some strength  

پرسونای خود را انجام دهم، یا کارهایم را با افرادی که می‌شناسم انجام دهم، حرف‌هایم را انجام دهم، صحبت [ __ ] را انجام دهم، و شاید

in my language skills that way. So, I think it's  okay to be different types of people, too. And  

در مهارت‌های زبانی ام از این طریق قدرت کسب کنم. بنابراین، فکر می‌کنم اشکالی ندارد که افراد مختلف نیز باشند. و

maybe that's part of what you're talking about in  terms of persona. Like, taking a certain persona  

شاید این بخشی از چیزی باشد که از نظر شخصیتی در مورد آن صحبت می‌کنید . مثلاً، گرفتن یک شخصیت خاص این

is that however you like to do that is okay.  There's not one right way that is the good way.

است که هر طور که دوست دارید انجام دهید، اشکالی ندارد. یک راه درست وجود ندارد که راه خوب باشد.

Rachel: Right.

Audrey: There's just different ways.

راشل: درسته

آدری: فقط راه های مختلفی وجود دارد.

Rachel: Right, and I do  

راشل: درست است، و من

think that my students who are just unwilling to  let themselves go there, those are the ones that  

فکر می‌کنم دانش‌آموزان من که نمی‌خواهند اجازه دهند به آنجا بروند، آن‌هایی هستند که

really suffer with their language learning. But  people who can do it in one way or another, I,  

واقعاً از یادگیری زبان رنج می‌برند. اما افرادی که می‌توانند این کار را به این صورت انجام دهند،

I think are the ones that I listen to them  and I think, okay, yeah, they're going to,  

فکر می‌کنم من کسانی هستند که به آنها گوش می‌دهم و فکر می‌کنم، خوب، بله،

they're going to go somewhere. But for a lot of  people, not a lot, for some people, it's just,  

آنها قرار است جایی بروند. اما برای بسیاری از افراد، نه تعداد زیادی، برای برخی از افراد، فقط،

it just never feels okay to do something  that sounds foreign or feels foreign.

انجام کاری که به نظر غریبه می‌آید یا احساس غریبه می‌کند، هرگز خوب نیست.

Audrey: But it's a loss of control.

آدری: اما این از دست دادن کنترل است.

Rachel: Yes. Okay,  

راشل: بله. خوب،

so, here, a couple of things I want to say. First  of all, at the table, it was, as I said earlier,  

پس، در اینجا، چند نکته را می خواهم بگویم. اول از همه، سر میز، همانطور که قبلاً گفتم،

my sister, sister-in-law and brother-in-law,  and then David and I. And we're talking about  

خواهر، خواهر شوهر و برادر شوهرم، و سپس دیوید و من،

our other family members, and all four of us at  this table have had this same experience. We all  

روی میز بود. همه ما

went to the same college that has a strong  emphasis on an international experience. So,  

به یک کالج رفتیم که تأکید زیادی بر تجربه بین المللی دارد. بنابراین،

80% of the people that go to the college that we  went to do a semester abroad. That's very high for  

80 درصد از افرادی که به دانشگاهی می‌روند که ما برای انجام آن یک ترم در خارج از کشور رفتیم. این برای

the U.S., and I have gone to the Dominican  Republic for my semester abroad. David,  

ایالات متحده بسیار بالا است، و من برای ترم تحصیلی خود در خارج از کشور به جمهوری دومینیکن رفته‌ام. دیوید،

also the Dominican Republic.  My sister-in-law Audrey went  

همچنین جمهوری دومینیکن. آدری خواهر شوهرم

to Haiti. Do you remember where Leon  went? I know it was Spanish speaking.

به هائیتی رفت. یادت هست لئون کجا رفت؟ می دانم اسپانیایی صحبت می کرد.

David: I'm not sure. It might have been Costa Rica.

دیوید: مطمئن نیستم. شاید کاستاریکا بود.

Rachel: I don’t think it was Costa Rica.  

راشل: فکر نمی کنم کاستاریکا بود.

David: I don’t either, actually.

دیوید: من هم نه، در واقع.

Rachel: I can't remember. Was it El Salvador? No, I don’t  

راشل: یادم نیست. السالوادور بود؟ نه، من

think so. Okay, we can't remember the country that  he went to. But then, we're also talking about,  

اینطور فکر نمی‌کنم. خوب، ما نمی توانیم کشوری را که او به آنجا رفته بود به خاطر بیاوریم. اما بعد، ما در مورد

um, my other sister-in-law, Christina, who  went to China, and my niece, Becca, who also  

خواهر شوهر دیگرم، کریستینا، که به چین رفت و خواهرزاده‌ام، بکا، که او نیز

went to China. So, a lot of members of our family  have gone to this same college and have all had  

به چین رفت، صحبت می‌کنیم. بنابراین، بسیاری از اعضای خانواده ما به همین کالج رفته‌اند و همه

this experience of going somewhere for a semester  where you do not speak the language, and you know,  

این تجربه را داشته‌اند که برای یک ترم به جایی می‌روید که به آن زبان صحبت نمی‌کنید، و می‌دانید،

in some cases, being plopped out in a very rural  area where there is no English being spoken. Now,  

در برخی موارد، در یک منطقه بسیار روستایی که در آن انگلیسی صحبت نمی‌شود، از خانه خارج شده‌اید. حالا،

for me, as I said in that clip, my second half  of my semester was not in a rural area. It was in  

برای من، همانطور که در آن کلیپ گفتم، نیمه دوم ترم من در یک منطقه روستایی نبود. در

another town, and in that town, I was around a lot  of people speaking English. There was actually,  

شهر دیگری بود، و در آن شهر، من در اطراف افراد زیادی بودم که انگلیسی صحبت می کردند. در واقع،

there were actually two other Americans living in  my house with that Spanish speaking family. Uh,  

دو آمریکایی دیگر در خانه من با آن خانواده اسپانیایی زبان زندگی می کردند. اوه،

and the son was fluent in English, pretty much,  and loved the opportunity to practice it. So,  

و پسر تقریباً به زبان انگلیسی مسلط بود و فرصت تمرین آن را دوست داشت. بنابراین،

that was really, you know, I said I felt barely  conversational when I left that semester,  

این واقعاً بود، می‌دانید، من گفتم وقتی آن ترم را ترک کردم، به سختی احساس مکالمه کردم،

and that's partly because I was never really  immersed. I was around Americans or English  

و این تا حدی به این دلیل است که هرگز واقعاً غرق نشده‌ام. من بیشتر اوقات در اطراف آمریکایی‌ها یا انگلیسی‌زبان‌ها بودم

speakers too much of the time. And I, I wonder  what would have happened if I'd been placed  

. و من، نمی‌دانم اگر در

somewhere where there was no English, or English  wasn't an option. That, the idea of doing that  

جایی قرار می‌گرفتم که انگلیسی نبود، یا انگلیسی گزینه‌ای نبود، چه اتفاقی می‌افتاد. این، ایده انجام آن

for 13 weeks is really exciting to me. I wish  that that had been my experience, sort of.

برای 13 هفته برای من واقعاً هیجان انگیز است. ای کاش این تجربه من بود.

David: Yeah. It's certainly different,  

دیوید: آره. مطمئناً متفاوت است،

and I also think in that clip that we just  listened to, I do think it's really fascinating  

و همچنین فکر می‌کنم در آن کلیپی که همین الان به آن گوش دادیم، فکر می‌کنم واقعاً جالب است

what Audrey said about, you can be somewhere where  you are immersed in the language. In other words,  

آنچه آدری در مورد آن گفت، شما می‌توانید جایی باشید که در زبان غرق شوید. به عبارت دیگر،

where there's no other speaker of your language  that's around. And so, you're, you're the whole  

جایی که هیچ گوینده دیگری به زبان شما در اطراف وجود ندارد. و بنابراین، شما هستید، شما در کل

way surrounded by the language, but you can  choose still to not immerse yourself. I mean,  

زبان احاطه شده‌اید، اما می‌توانید همچنان انتخاب کنید که خود را غرق نکنید. منظورم این است،

there is this choice about being playful,  being willing to, oh, what's the word?

این انتخاب در مورد بازیگوش بودن،  تمایل به انجام دادن وجود دارد، اوه، کلمه چیست؟

Rachel: Engage?

راشل: نامزدی؟

David: Engage.

دیوید: نامزد کن.

Rachel: And it has so much  

راشل: و این خیلی

to do with your comfort. I mean, I think anyone  in that situation would be uncomfortable, but how  

به راحتی شما ربط دارد. منظورم این است که فکر می‌کنم هرکسی در آن موقعیت ناراحت باشد، اما چقدر

comfortable are you with discomfort? You know,  will you lean into that? Or will you withdraw?

با ناراحتی راحت هستید؟ می دانید، آیا به آن متمایل خواهید شد؟ یا کنار خواهی کشید؟

David: That gets right  

دیوید: درست است

at it. I agree. The discomfort is guaranteed  to be there, and it's what you do with it,  

. موافقم وجود ناراحتی تضمین شده است ، و این است که با آن چه می‌کنید،

how you're going to relate to it. I agree.  You can lean in. You can embrace it. You can  

چگونه با آن ارتباط برقرار می‌کنید. موافقم  می توانید به داخل خم شوید. می توانید آن را در آغوش بگیرید. می‌توانید

say to yourself, you know what? I'm going to  have a day that's completely discomfortable,  

به خودتان بگویید، می‌دانید چیست؟ روزی کاملاً ناراحت کننده،

uncomfortable, but that's okay,  and I'm going to be okay with that.

ناخوشایند خواهم داشت، اما اشکالی ندارد، و با آن مشکلی ندارم.

Rachel: Right. For the record,  

راشل: درسته برای ثبت،

discomfortable is not a word we actually use,  just in case anybody is thinking about picking  

ناراحت کننده کلمه ای نیست که ما واقعاً استفاده می کنیم، فقط در صورتی که کسی به فکر برداشت

it up from David. But we do use discomfort, and we  do use uncomfortable, and yes, I said in that clip  

آن از دیوید باشد. اما ما از ناراحتی استفاده می‌کنیم، و از ناخوشایند استفاده می‌کنیم، و بله، در آن کلیپ

the idea of when I see a student who is, like,  experimenting with English sounds and I can sense,  

این ایده را گفتم که وقتی دانش‌آموزی را می‌بینم که مثلاً صداهای انگلیسی را آزمایش می‌کند و من می‌توانم حس کنم،

I can sense the discomfort that people have with  this. The ones who kind of smile and are willing  

می‌توانم ناراحتی مردم را با این موضوع احساس کنم. آنهایی که به نوعی لبخند می زنند و مایلند

to like, you know, kind of put their chin out and  do something different are the ones who I think,  

دوست داشته باشند، می دانید، به نوعی چانه خود را بیرون می آورند و کاری متفاوت انجام می دهند، همان هایی هستند که فکر می کنم،

okay, they're going, they're going to be fine.  They're going, they're going to get there. And  

خب، می روند، حالشان خوب می شود. آنها می روند، آنها به آنجا خواهند رسید. و

then one who are like kind of withdrawn back  and their chin is like sort of drawn back  

سپس کسی که به نوعی عقب نشسته است و چانه‌اش به نوعی به عقب کشیده شده است

into themselves and, and they're just not able to  cross that line, those are the ones that I think,  

و نمی‌تواند از آن خط عبور کند، به نظر من

this is too bad. It's their personality that  is sort of interfering with them being able  

اینها خیلی بد است. این شخصیت آن‌هاست که به نوعی در

to pick up this language, because it's not  all book learning. It is embodying with your  

یادگیری این زبان تداخل می‌کند، زیرا این همه یادگیری کتاب نیست. با

whole self the persona and the feeling of the  language, and, and that can be pretty strange.

تمام وجود شما شخصیت و احساس زبان را تجسم می کند، و این می تواند بسیار عجیب باشد.

David: You talk  

دیوید: شما

about this with your Rachel's English Academy.  Students, there's a mindset piece, and you know,  

در این مورد با آکادمی انگلیسی راشل خود صحبت می کنید. دانش‌آموزان، یک طرز فکر وجود دارد، و می‌دانید،

to be a traveler is a different mindset than  someone who never leaves their culture of origin.  

مسافر بودن طرز فکری متفاوت با فردی است که هرگز فرهنگ مبدأ خود را ترک نمی‌کند.

And you know, there are so, so many aspects of  this that are culturally lodged. I mean, again,  

و می‌دانید، جنبه‌های بسیار زیادی از این موضوع وجود دارد که از نظر فرهنگی تثبیت شده است. منظورم این است که دوباره

back to our time in Italy, I think Italians  culturally encourage playfulness and joking  

به دوران ما در ایتالیا برمی‌گردیم، فکر می‌کنم ایتالیایی‌ها از نظر فرهنگی بازیگوشی و شوخی

and lightheartedness. And they deal with the,  you know, the realities of being human by being  

و سبک‌دلی را تشویق می‌کنند. و آن‌ها با واقعیت‌های انسان بودن، با

playful, light, and joking their way through it.  But a lot of that is culturally lodged. You know,  

بازیگوش بودن، سبک بودن و شوخی‌کردن به آن برخورد می‌کنند. اما بسیاری از آن ها به لحاظ فرهنگی تثبیت شده است. می‌دانی،

I think in a lot of other cultures, people are,  there's not a freedom within the culture to—

من فکر می‌کنم در بسیاری از فرهنگ‌های دیگر، مردم چنین هستند، در فرهنگ آزادی وجود ندارد-

Rachel: Yeah. People are more reserved.

David: Be light. Right. And that that's,  

ریچل: بله. مردم محتاط ترند.

دیوید: سبک باش. درسته و این،

that's normed culturally for a lot of reasons,  and it makes the culture work well. And, you know,  

به دلایل زیادی از نظر فرهنگی هنجار است، و باعث می شود فرهنگ به خوبی کار کند. و، می‌دانید،

but if you're going to, if you're going to  travel, and I'm using travel in the widest  

اما اگر می‌خواهید سفر کنید، و من از سفر به

sense of the word, if you're going to engage  other cultures, you know, there is this, um,  

معنای وسیع کلمه استفاده می‌کنم، اگر می‌خواهید فرهنگ‌های دیگر را درگیر کنید، می‌دانید، این

different mindset that you have to be in,  which is to say, mistakes are where learning  

طرز فکر متفاوتی وجود دارد که باید در آن باشید، یعنی اشتباهات جایی است که یادگیری

happens. Playfulness is a great way to  connect with other people. Of course,  

اتفاق می‌افتد. بازیگوشی راهی عالی برای ارتباط با افراد دیگر است. البته،

there are times for serious conversation and  there are lots of ways to connect, but you know,  

زمان‌هایی برای مکالمه جدی وجود دارد و راه‌های زیادی برای برقراری ارتباط وجود دارد، اما می‌دانید،

it's a lot easier when you're connecting with body  language and, and non-verbals. You know, a smile  

وقتی با زبان بدن و غیرکلامی ارتباط برقرار می‌کنید، بسیار آسان‌تر است . می‌دانی، یک لبخند

goes a long way. A shared laugh about something  that crosses all cultures is a great way—

تا حد زیادی پیش می‌رود. خنده مشترک در مورد چیزی که همه فرهنگ‌ها را در بر می‌گیرد راه خوبی است—

Rachel: Yeah. A friendly expression.

ریچل: بله. یک بیان دوستانه

David: Yeah.

Rachel: And I,  

دیوید: آره.

راشل: و من،

I just want to say, you know, you're talking  about this idea of like the traveler mentality,  

من فقط می‌خواهم بگویم، می‌دانی، شما درباره این ایده مانند ذهنیت مسافر صحبت می‌کنید،

and you don’t ever have to leave your own  country to have that, and to have that  

و هرگز لازم نیست کشور خود را ترک کنید تا آن را داشته باشید، و آن

approach to the language that you're learning.  So many of my students are not in the U.S.,  

رویکرد را به زبانی که در حال یادگیری آن هستید داشته باشید. بسیاری از دانش‌آموزان من در ایالات متحده نیستند،

but they're engaged with this language learning  process, and they, they can have that mentality of  

اما درگیر این فرآیند یادگیری زبان هستند، و آنها می‌توانند این ذهنیت را داشته باشند که

picking up the culture via the language,  how we use language, and that kind of thing.

فرهنگ را از طریق زبان، نحوه استفاده ما از زبان، و چیزهایی از این دست، پیدا کنند.

David: Absolutely. Again,  

دیوید: قطعا. باز هم،

travel in the widest sense,  that it's a mindset. Mm-hmm.

سفر به معنای وسیع، که این یک طرز فکر است. مممم

Rachel: Yeah. Let's  

راشل: آره. بیایید

start listening again to the conversation, and  keep in mind here that we're, we're discussing  

دوباره شروع به گوش دادن به مکالمه کنیم، و  به خاطر داشته باشید که اینجا هستیم، در حال بحث

the discomfort and the loss of control that can  have with, that can come with starting something  

ناراحتی و از دست دادن کنترلی هستیم که می‌تواند همراه با شروع کاری

new or learning something new. [crosstalk 00:22:50] Audrey: 

جدید یا یادگیری چیز جدیدی باشد. [crosstalk 00:22:50] آدری:

It's very scary. So, I'm not critical  of people who can't do that, because—

خیلی ترسناک است. بنابراین، من نسبت به افرادی که نمی توانند این کار را انجام دهند، انتقادی نیستم، زیرا—

Rachel: Right. No, I do understand.

راشل: درست است. نه، من می فهمم

Audrey: It's actually, very, very scary.  

آدری: در واقع، خیلی خیلی ترسناک است.

It's a loss of control, and you don’t, you know,  you don’t have that. And so, it's frightening.

این یک از دست دادن کنترل است، و شما نمی دانید، شما آن را ندارید. و بنابراین، ترسناک است.

Rachel: I agree. I get very much so,  

راشل: موافقم. من خیلی این کار را می‌کنم،

because I think I, I am definitely reserved. And  I, I think, people who know me wouldn't say that,  

زیرا فکر می‌کنم، قطعاً محفوظ هستم. و من فکر می‌کنم، افرادی که مرا می‌شناسند این را نمی‌گویند،

but people who don’t yet know me  and then know me later will say,  

اما افرادی که هنوز مرا نمی‌شناسند و بعداً مرا می‌شناسند، می‌گویند،

I thought you were really cold when I first  met you. I've had several people say that.  

فکر می‌کردم وقتی برای اولین بار با شما آشنا شدم، واقعاً سرد هستید . من چندین نفر این را گفته ام.

I didn't get you. And I am more reserved  than—once I know somebody, I'm so different,  

من متوجه تو نشدم و من محتاط تر از زمانی هستم که وقتی کسی را می شناسم، خیلی متفاوت هستم،

but I definitely get the, I'm not stepping out  of my comfort zone for this kind of orientation.

اما قطعاً متوجه می شوم، برای این نوع جهت گیری از منطقه راحتی خود خارج نمی شوم.

Leon: The American me will probably always be reserved.

لئون: من آمریکایی احتمالا همیشه محفوظ خواهد ماند.

Rachel: Mm-hmm. Oh, but the Italian you—

راشل: مممم. اوه، اما شما ایتالیایی-

Leon: That sense of— 

لئون: این حس از-

[crosstalk 00:23:43] Leon: Person that is different than that.

[crosstalk 00:23:43] لئون: فردی که با آن متفاوت است.

Rachel: Yes.

راشل: بله.

Leon: And just step into that person,  

لئون: و فقط وارد آن شخص شوید،

and I don’t have to give up the American  me, but I didn't have only the Italian me.

و من مجبور نیستم از من آمریکایی دست بکشم ، اما من فقط من ایتالیایی را نداشتم.

Rachel: And you know, that's a good point. Maybe  

راشل: و می دانید، این نکته خوبی است. شاید

that's something I can tell my students is, as  you're developing this persona, develop somebody  

این چیزی است که می‌توانم به دانش‌آموزانم بگویم این است که وقتی در حال پرورش این شخصیت هستید، کسی را پرورش دهید

who’s not afraid of mistakes, even if you are. Leon: 

که از اشتباه نترسد، حتی اگر شما ترسید. لئون:

Right, and you could still be that, have  that other identity as your nationality.

درست است، و شما هنوز هم می‌توانید این هویت را داشته باشید، به عنوان ملیت خود.

Rachel: Yeah.

Leon: But this is your persona now, and—

راشل: آره.

لئون: اما این شخصیت شما در حال حاضر است، و -

Audrey: So, I'm going to be  

آدری: بنابراین، من

a shy American, but I'm also going  to be a very outgoing Chinese.

یک آمریکایی خجالتی خواهم بود، اما همچنین یک چینی بسیار برونگرا خواهم بود.

Rachel: Yeah, exactly.

راشل: آره، دقیقا.

Audrey: That's interesting.

Rachel: This is where I  

آدری: جالب است.

راشل: اینجا جایی است که من

think some people get into, but I shouldn't have  to leave myself behind to fit in, in America,  

فکر می‌کنم برخی افراد وارد آن می‌شوند، اما من نباید مجبور باشم خودم را پشت سر بگذارم تا در آمریکا جا بیفتم،

and I get that. And that's where it gets  tricky with advising people to develop a  

و این را می‌فهمم. و اینجاست که با توصیه به افراد برای ایجاد

different persona is, I don’t want anyone  thinking that I'm feeling like they need to  

شخصیت متفاوت مشکل می‌شود، من نمی‌خواهم کسی فکر کند که من احساس می‌کنم باید

give themselves up. And I think a lot of people  would say, no. I'm not going to give myself up.

خود را تسلیم کنند. و من فکر می کنم بسیاری از مردم می گویند، نه. قرار نیست خودم را تسلیم کنم.

Audrey: But maybe  

it's more about, you know, we all have  different parts of ourselves. Like,  

آدری: اما شاید

بیشتر به این موضوع مربوط می‌شود، می‌دانید که همه ما بخش‌های مختلفی از خودمان داریم. مثلاً،

I have a very shy and reserved part, then I  do have sort of one part of me that's more  

من یک قسمت بسیار خجالتی و محفوظ دارم، پس قسمتی از وجودم را دارم که بیشتر

adventurous. So, maybe nurturing that part of  me, like, it's not totally not being myself.

ماجراجویانه است. بنابراین، شاید پرورش بخشی از وجود من، مثلاً این نیست که اصلاً خودم نباشم.

Rachel: Right. We  

راشل: درسته

all act differently in different situations.

همه ما در موقعیت‌های مختلف متفاوت عمل می‌کنیم.

Audrey: But it's also, language is sort of,  

آدری: اما همینطور است، زبان یک جورهایی است،

you do have to take another script. You  do have to take another, another way,  

باید متن دیگری را انتخاب کنید. شما باید راه دیگری را انتخاب کنید،

because it's, it is a different way  of being. It's not only words. It is—

زیرا این گونه است، راه دیگری برای بودن است. این فقط کلمات نیست. این است -

Rachel: Right.

Audrey: A way of being.

راشل: درست است.

آدری: راهی برای بودن.

Rachel: And actually,  

راشل: و در واقع،

speaking of script reminds me sort of what gave  me this idea originally, was the show House,  

صحبت از فیلمنامه به من یادآوری می‌کند که در ابتدا این ایده را به من داد، نمایش خانه،

MD. Have you guys ever seen that? There's an  actor, Hugh Laurie there. And I totally assumed  

MD. بچه ها آیا تا به حال آن را دیده اید؟ یک بازیگر، هیو لوری، آنجاست. و من کاملاً فرض کردم که

he was American, and then I read an interview  with him and realized that he was British,  

او آمریکایی است، و سپس مصاحبه ای با او خواندم و متوجه شدم که او بریتانیایی است

and I was like, whoa. His accent is perfect.  And then, I was like, you know, a lot of actors  

، لهجه اش عالیه و پس از آن، می‌دانید، می‌دانید، بسیاری از بازیگران

developed perfect accents when they switched  genres, and I've thought, it's because they're  

هنگام تغییر ژانر، لهجه‌های بی‌نظیری داشتند ، و من فکر می‌کردم، به این دلیل است که آن‌ها در

developing a character as they are developing that voice. And maybe that  

حال توسعه یک شخصیت هستند که در حال توسعه آن صدا هستند. و شاید این

is part of what helps you really  embody the nuance of something.

بخشی از چیزی باشد که به شما کمک می‌کند واقعاً جزئیات چیزی را تجسم کنید.

Leon: Of the model of an actor. It's a good—

لئون: از مدل یک بازیگر. خوب است -

Rachel: Full development.

Leon: Understanding of  

how you enter another culture and do that.

راشل: توسعه کامل.

لئون: درک اینکه

چگونه وارد فرهنگ دیگری می شوید و آن را انجام می دهید.

Rachel: Right. It's full development, and it's not just,  

راشل: درسته این توسعه کامل است، و این فقط نیست،

how do I work on this accent? But it's, who, who,  who is this person? Who am I? And how do I talk  

چگونه روی این لهجه کار کنم؟ اما این چه کسی، چه کسی، کیست این شخص؟ من کی هستم؟ و چگونه می توانم

as a part of that? So, yeah, David, it's just,  it's, that really, that last chunk really sort of  

به عنوان بخشی از آن صحبت کنم؟ بنابراین، آره، دیوید، فقط ، آن بخش آخر واقعاً به نوعی مربوط می‌شود که

gets down to what we're talking about and what we  were feeling when we were there was, it's not just  

درباره آن صحبت می‌کنیم و زمانی که آنجا بودیم احساس می‌کردیم، این فقط

sounds. It's not just language. It's, it's  a full-body, full-person, full-personality,  

صداها نیست. فقط زبان نیست. این یک شخصیت کامل، تمام‌شخص و تمام‌شخص است،

throwing yourself in, identifying with  Italians. Trying to emulate Italians.

خودتان را به داخل می‌اندازید و با ایتالیایی‌ها همذات پنداری می‌کنید. تلاش برای تقلید از ایتالیایی ها

David: Mm-hmm.

دیوید: مممم.

Rachel: In order to learn Italian.

راشل: برای یادگیری ایتالیایی.

David: Yeah. To the point of, I love how Leon says his  

دیوید: آره. تا آنجا که، من دوست دارم که لئون می‌گوید

American self can always be shy or reserved, but  his, he can be a bold Italian. That's just great.

خود آمریکایی او همیشه خجالتی یا محجوب است، اما او می‌تواند یک ایتالیایی جسور باشد. این فقط عالی است.

Rachel: Yeah. How fun  

is that? It's an invitation to be  someone you've always wanted to be,  

راشل: آره. چقدر سرگرم کننده

است؟ این دعوتی است برای اینکه فردی باشید که همیشه می‌خواستید باشید،

or to stretch in one way or another  when you're learning a new language.

یا زمانی که در حال یادگیری یک زبان جدید هستید، به این یا آن سمت دراز کنید.

David: Versus thinking  

دیوید: در مقابل تصور

of that as scary or intimidating. Of course,  it's always going to be scary and intimidating,  

ترسناک یا ترسناک. البته، همیشه ترسناک و ترسناک خواهد بود،

but it's nice to add that layer  of interpretation, to say, oh,  

اما خوب است که آن لایه  تفسیر را اضافه کنیم تا بگوییم، اوه،

yeah. This is an invitation to be bold and  playful and funny and all those other things.

بله. این دعوتی است برای جسور و بازیگوش و خنده دار بودن و همه چیزهای دیگر.

Rachel: Yeah. Just  

راشل: آره. فقط

great lessons for anyone studying  any language to keep in mind. David,  

درس های عالی برای هر کسی که هر زبانی را مطالعه می کند باید در ذهن داشته باشد. دیوید،

thanks so much for being here and discussing  this with me. It was, you know, it was very  

بسیار متشکرم که اینجا هستید و در مورد این موضوع با من بحث می کنید. می دانید، بسیار

enlightening. I'm glad I pulled out my phone  to capture that, because that was what we  

روشنگر بود. خوشحالم که تلفنم را بیرون کشیدم تا آن را ثبت کنم، زیرا این همان چیزی بود که

were feeling in that moment, that conversation  spun out of the experience we'd had that day.

در آن لحظه احساس می‌کردیم، آن مکالمه از تجربه‌ای که آن روز داشتیم بیرون آمد.

David: Oh, it was really fun at the time. At one point,  

دیوید: اوه، در آن زمان واقعا سرگرم کننده بود. در یک نقطه،

you can hear somebody filling up a wine glass.  We just had, we had a couple glasses of wine,  

می‌توانید بشنوید که کسی یک لیوان شراب را پر می‌کند. تازه خوردیم، چند لیوان شراب خوردیم،

and were able to sit around and talk about  our experience. That was such a fun night.  

و توانستیم دور هم بنشینیم و درباره تجربه‌مان صحبت کنیم. آن شب بسیار سرگرم کننده بود.

Rachel: It was a  

fun night. Stoney was asleep. The good thing  about, one of the good things about Stoney is,  

راشل:

شب سرگرم کننده ای بود. استونی خواب بود. یکی از خوبی‌های استونی این است که

the kid goes to sleep very easily and very early.  And so, we just had so many wonderful evenings,  

بچه خیلی راحت و خیلی زود می‌خوابد. و بنابراین، ما فقط عصرهای بسیار شگفت انگیزی داشتیم،

just discussing our travels while we were there.  Okay, guys. Well, this is part one in a three-part  

فقط در مورد سفرهایمان در حالی که آنجا بودیم بحث می کردیم. باشه بچه ها خب، این قسمت اول از یک مجموعه سه قسمتی است

series that we're doing about our trip to Italy.  This was the language part. Look for the next two  

که ما در مورد سفرمان به ایتالیا انجام می دهیم. این قسمت زبان بود. به دنبال دو قسمت بعدی باشید که

parts coming out over the next two weeks. So,  you might want to head to the iTunes store,  

طی دو هفته آینده منتشر خواهد شد. بنابراین، ممکن است بخواهید

or to Stitcher to subscribe to this podcast.  I would love it if you did. You know what?  

برای اشتراک در این پادکست به فروشگاه iTunes،   یا به Stitcher بروید. اگر این کار را بکنید دوست دارم. میدونی چیه؟

Let's go one step further. Share this podcast. Share it with your friends and family. Post it  

بیایید یک قدم جلوتر برویم. این پادکست را به اشتراک بگذارید آن را با دوستان و خانواده خود به اشتراک بگذارید. آن را

to Facebook or whatever social media you use and  say, hey, guys. If you're studying English, listen  

در فیس بوک یا هر رسانه اجتماعی دیگری که استفاده می کنید پست کنید و بگویید، هی، بچه ها. اگر در حال مطالعه انگلیسی هستید،

to this. It's not just about what you study in  the book. It's about so much more than that. So,  

به این گوش دهید. این فقط در مورد آنچه در کتاب مطالعه می کنید نیست . این در مورد خیلی بیشتر از این است. بنابراین،

thanks for listening, thanks for sharing,  and we will see you next time. Bye, guys.

برای گوش دادن، متشکریم که به اشتراک گذاشتید، و دفعه بعد شما را خواهیم دید. خداحافظ بچه ها

David: Bye, guys.

دیوید: خداحافظ بچه ها.