Learn English with Movies – The Martian

In the US, summer is sun, sand, and blockbuster movies.

And this summer, we're going to use those movies to learn English and study how to sound American.

Every video this summer is going to be a study English with movies video.

We’ll pull scenes from the summer's hottest movies as well as favorite movies from years past.

It's amazing what we can discover by studying even a small bit of English dialogue.

We’ll study how to understand movies, what makes Americans sound American, and of course,

any interesting vocabulary, phrasal verbs, or idioms that come up in the scenes we study.

I call this kind of exercise a Ben Franklin exercise.

First, we'll watch the scene.

Then, we'll do an in-depth analysis of what we hear together. This is going to be so much fun.

Be sure to tell your friends and spread the word that all summer long, every Tuesday,

we're studying English with movies here at Rachel's English.

If you're new to my channel, click subscribe and don't forget the notification button.

Let's get started. First, the scene.

This is space.

It does not cooperate.

At some point, everything's going to go south on you.

Everything's going to go south, and you're going to say, ‘this is it, this is how I end.’

Now you can either accept that, or you can get to work.

That's all it is.

You just begin.

You do the math. You solve one problem,

then you solve the next one,

and then the next, and if you solve enough problems, you get to come home.

Now, the analysis.

This is space.

A little three-word thought group. What are the stressed words there?

This is space.

This is space.

This is space.

The stress pattern is: da-DA-da. Stressed, unstressed, stressed. This is space.

This is space.

This is space.

This is space.

We have an ending S: this is-- it links right into the next vowel,

then we have a Z sound in ‘is’, and an S sound in ‘space’. What happens? Can you hear it?

This is space.

This is space.

This is space.

It's subtle. But what I would say is, you don't need to try to make the Z sound.

This is space. This is space.

I think you can just make the S. And I would say this is true of any time word ends in a Z,

when that syllable is unstressed, and the next word begins in an S.

Another common example of this would be 'has'.

That S is actually a Z sound, and if I was linking that into the word 'space', she has space,

she has space, has space, I would just make an S sound.

S and Z are a pair, they go together because they have the same mouth position, and S is unvoiced,

and that's considered strong. Z is voiced and that's considered a weaker sound,

and so the stronger sound S takes over that Z, sort of cancels it out.

So, try that. I think it will make it easier for you. This is space.

To think of just making an IH vowel linking into the S rather than trying to make a Z and then an S.

This is space.

This is space.

This is space.

This is space.

It does not cooperate.

It does not cooperate. What do you hear as the most stressed words there?

It does not cooperate.

It does not cooperate.

It does not cooperate.

I'm hearing 'not'. It does not cooperate. It does not cooperate.

It does not cooperate.

It does not cooperate.

It does not cooperate.

It does, it does, it does, it does. A stop T in 'it', these two words a little bit flatter: it does not--,

compared to 'not' which is longer, and has that falling off in the voice. This part of the stress here

is really the part to me that shows it's stressed. The voice has to go up in order to come down.

But it's that downward pitch, that downward fall, this is not-- not--

that shows me, okay, this is stressed. It does not cooperate.

It does not cooperate.

It does not cooperate.

It does not cooperate.

Co-op-- two o's, the first one makes the OH diphthong: Co--,

then the AH as in father. Cooperate. Cooperate.

And a stop T at the end. Actually, we have a stop T here. We have three stop T's.

So for this first T and the second T, the T is a stop T because the next sound is a consonant.

In this last T, the T is a stop T because it ends the thought, the thought group, the sentence.

It does not cooperate.

It does not cooperate.

It does not cooperate.

How would that sentence sound if I made all of those T's a true T?

It does not cooperate.

It does not cooperate.

It sounds really different to me. It feels really different. It feels rushed.

We don't take the time to release those true T's because it takes up time, and we don't need it.

It makes it less smooth. There's a little stop in air, a little break and that shows us that it's a T. It does--

that's different from: ih does, ih does-- There, there's no stop but if I say: it does, it it it it it does,

that little break, that little lift, that is the T.

This can be confusing because a lot of people say: well, I don't hear that T. I get it. It's not released

but there's a little break, and that, to us, is the T.

It does not cooperate.

It does not cooperate.

It does not cooperate.

At some point--

Whoa! Different day, different outfit, important announcement.

Did you know that with this video, I made a free audio lesson that you can download?

In fact, I'm doing this for each one of the YouTube videos I'm making this summer.

All 11 of the Learn English with Movies videos!

So follow this link or find the link in the video description to get your free downloadable audio lesson.

It's where you're going to train all of the things that you've learned about pronunciation in this video.

Back to the lesson.

It does not cooperate.

It does not cooperate.

It does not cooperate.

At some point--

Now here, we have another T followed by a consonant. Let's see how that's pronounced.

At some point--

At some point--

At some point--

At some point-- at-- at-- it's not released, is it? At-- at-- at-- at-- It's also a stop T.

That's because the next sound is the consonant S.

At some point-- at some point-- at some point--

What about this T? How's that pronounced?

At some point-- at some point-- at some point--

Also not released. At some point-- point--

if it was released, it would sound like this: point, at some point--

but it's not, it's: at some point-- point, point, a little bit of a nasally stop there.

The sound before is the nasal consonant N. At some point. Point-- what if the T was dropped?

Then it would sound like this: at some poin-- poin--

It's not quite that: point, point, that abrupt stop.

That is the T. And the word 'some' is the stressed word in this thought group.

At some point. So let's look at this.

We've studied three little thought groups so far. We've had five T's, and they're all Stop T's.

None of them are true T's. When you stop and study the pronunciation of T's,

you realize that there aren't even that many that are fully pronounced.

Even though when you look up a word in the dictionary, it will probably show just the one symbol

which is this symbol, and that's the symbol for the true T.

So you really have to study how Americans actually pronounce the T

in order to get a natural sounding T pronunciation yourself.

At some point-- at some point--

At some point, everything's going to go south on you.

Everything's going to go south on you.

Let's talk about our stress syllables there, our longest syllables with the up-down shape. What do you hear?

Everything's going to go south on you.

Everything's going to go south on you.

Everything's going to go south on you.

I'm hearing the first syllable: everything's going to go south on you.

What does that mean? To go south, that's a direction, right?

If you're looking at a map of the US, it's the downward direction.

So when things go south, what we mean idiomatically is that they start doing very poorly.

So when he says: everything is going to go south on you, that means at some point, when you're in space,

things are going to go really wrong. Your equipment's going to fail, who knows?

Something is going to go poorly. It's going to go south.

Everything's going to go south on you.

Everything's going to go south on you.

Everything's going to go south on you.

Let's look at the rest of the words besides our stressed syllables. What's happening here?

Everything's going to go south on you.

Everything's going to go south on you.

Everything's going to go south on you.

Everything is going to go--

Everything is going to go--

Going to go-- pronounced: gonna go. So we have a reduction here: going to-- becomes gonna.

Everything's gonna go south on you. And 'on you' unstressed, flatter in pitch, but no reductions.

Everything's going to go south on you.

Everything's going to go south on you.

Everything's going to go south on you.

Everything's going to go south, and you're going to say 'this is it'--

He repeats himself and this time, he's stressing EV even more.

Everything's going to go south-- South has less stress here because he's already talked about what will happen.

Things will go poorly. But now, he's really stressing that everything will go poorly.

So that EV syllable gets the most stress. Another gonna reduction. Going to, gonna, gonna, gonna, gonna.

Practice that right now and can you do it without moving anything except your tongue?

Gonna, gonna, gonna, gonna.

I have my jaw dropped and I'm only using my tongue to say that. Everything's really relaxed. It's the G consonant,

UH as in butter vowel, and schwa.

Gonna, gonna, gonna, gonna. Do it without moving your lips at all.

That will help you stay relaxed. It will help you get the right sounds.

Everything's going to go south--

Everything's going to go south--

Everything's going to go south and you're going to say: this is it--

And you're going to say: this is it--

And you're going to say--

And you're going to say--

And you're going to say--

And you're going to say--

That's all said pretty quickly, isn't it? And is not fully pronounced, it's reduced, its just schwa N.

And you're-- and you're-- and you're--

The words 'you are' contracted, that's reduced, you're-- you're-- you're-- and you're-- and you're--

در ایالات متحده، تابستان فیلم های خورشید، شن و پرفروش است. و در تابستان امسال، ما از این فیلم‌ها برای یادگیری زبان انگلیسی و مطالعه چگونگی صدای آمریکایی استفاده خواهیم کرد. هر ویدیوی تابستان امسال یک مطالعه انگلیسی با ویدیوی فیلم خواهد بود. ما صحنه هایی از داغ ترین فیلم های تابستان و همچنین فیلم های مورد علاقه سال های گذشته را می گیریم. این شگفت انگیز است که ما با مطالعه حتی اندکی از گفتگوهای انگلیسی می توانیم کشف کنیم. ما نحوه درک فیلم‌ها، آنچه که آمریکایی‌ها را آمریکایی می‌سازد، و البته، واژگان جالب، افعال عبارتی یا اصطلاحاتی که در صحنه‌هایی که مطالعه می‌کنیم به میان می‌آیند را مطالعه خواهیم کرد. من این نوع ورزش را تمرین بن فرانکلین می نامم. ابتدا صحنه را تماشا می کنیم. سپس، تحلیل عمیقی از آنچه می شنویم با هم انجام خواهیم داد. این بسیار سرگرم کننده خواهد بود. حتما به دوستان خود بگویید و این خبر را پخش کنید که در تمام تابستان، هر سه شنبه، ما اینجا در Rachel's English با فیلم انگلیسی می خوانیم. اگر تازه وارد کانال من هستید، روی عضویت کلیک کنید و دکمه اعلان را فراموش نکنید. بیا شروع کنیم. اول صحنه. این فضاست همکاری نمی کند. در یک نقطه، همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. همه چیز قرار است به سمت جنوب پیش برود، و شما خواهید گفت: «این است، من اینطور تمام می‌کنم.» حالا یا می‌توانید آن را بپذیرید یا می‌توانید به کارتان برسید. همه چیز همین است. شما تازه شروع کنید شما حساب کنید. شما یک مشکل را حل می کنید، سپس مشکل بعدی را حل می کنید، و سپس مشکل بعدی را، و اگر به اندازه کافی مشکل را حل کنید، می توانید به خانه بیایید. حالا تحلیل این فضاست یک گروه فکری سه کلمه ای کوچک. کلمات تاکید شده در آنجا چیست؟ این فضاست این فضاست این فضاست الگوی استرس این است: da-DA-da. استرس، بدون استرس، استرس. این فضاست این فضاست این فضاست این فضاست ما یک پایان S داریم: this is-- درست به مصوت بعدی متصل می شود، سپس صدای Z در "is" و صدای S در "فضا" داریم. چه اتفاقی می افتد؟ آیا می توانید آن را بشنوید؟ این فضاست این فضاست این فضاست این ظریف است. اما چیزی که می‌خواهم بگویم این است که شما نیازی به تلاش برای ایجاد صدای Z ندارید. این فضاست این فضاست فکر می‌کنم شما فقط می‌توانید S را بسازید. و من می‌توانم بگویم که این در مورد هر کلمه‌ای که به Z ختم می‌شود صادق است، وقتی آن هجا بدون تاکید باشد، و کلمه بعدی با S شروع می‌شود. . این S در واقع یک صدای Z است، و اگر من آن را به کلمه "فضا" پیوند می دادم، او فضا دارد، او فضا دارد، فضا دارد، من فقط صدای S ایجاد می کنم. S و Z یک جفت هستند، آنها با هم می روند زیرا موقعیت دهان یکسانی دارند و S بدون صدا است و این قوی در نظر گرفته می شود. Z صداگذاری می‌شود و صدای ضعیف‌تری در نظر گرفته می‌شود، و بنابراین صدای قوی‌تر S بر آن Z می‌نشیند و به نوعی آن را خنثی می‌کند. بنابراین، آن را امتحان کنید. فکر می کنم کار را برای شما راحت تر کند. این فضاست به جای تلاش برای ساختن یک Z و سپس یک S، فقط یک مصوت IH ایجاد کنید که به S پیوند می خورد. این فضاست این فضاست این فضاست همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. بیشترین استرس را در آنجا می شنوید؟ همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. من "نه" را می شنوم. همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. انجام می دهد، انجام می دهد، انجام می دهد، انجام می دهد. یک توقف T در «it»، این دو کلمه کمی صاف‌تر است: آن را نمی‌کند--، در مقایسه با «نه» که طولانی‌تر است و در صدا می‌افتد. این بخش از استرس در اینجا واقعاً بخشی برای من است که نشان می دهد استرس دارد. صدا باید بالا برود تا پایین بیاید. اما آن زمین رو به پایین، آن سقوط رو به پایین، این نیست--نه-- به من نشان می دهد، خوب، این استرس دارد. همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. Co-op-- دو o، اولی دوفتون OH را می سازد: Co--، سپس AH مانند پدر. همکاری کردن. همکاری کردن. و یک توقف T در پایان. در واقع، ما یک توقف T در اینجا داریم. ما سه توقف T داریم. بنابراین برای این T اول و T دوم، T یک توقف T است زیرا صدای بعدی یک صامت است. در این T آخر، T یک توقف T است زیرا به فکر، گروه فکری، جمله پایان می دهد. همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. اگر همه آن T را T واقعی کنم، آن جمله چگونه به نظر می رسد؟ همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. به نظر من واقعاً متفاوت است. واقعاً احساس متفاوتی دارد. احساس عجله دارد. ما برای انتشار آن T های واقعی وقت نمی گذاریم زیرا زمان می برد و ما به آن نیاز نداریم. آن را کمتر صاف می کند. یک توقف کوچک در هوا وجود دارد، کمی استراحت و این به ما نشان می‌دهد که یک T است. این کار را انجام می دهد، آن شکست کوچک، آن آسانسور کوچک، آن T است. این می تواند گیج کننده باشد زیرا بسیاری از مردم می گویند: خوب، من آن T را نمی شنوم. منتشر نشده است اما کمی وقفه وجود دارد و برای ما T است. همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. در یک نقطه - اوه! روز متفاوت، لباس متفاوت، اطلاعیه مهم. آیا می دانید با این ویدیو یک درس صوتی رایگان ساختم که می توانید دانلود کنید؟ در واقع، من این کار را برای هر یک از ویدیوهای یوتیوب که در تابستان امسال می سازم، انجام می دهم. همه 11 ویدیوی آموزش زبان انگلیسی با فیلم ها! بنابراین این پیوند را دنبال کنید یا پیوند را در توضیحات ویدیو پیدا کنید تا درس صوتی قابل دانلود رایگان خود را دریافت کنید. این جایی است که می خواهید همه چیزهایی را که در این ویدیو در مورد تلفظ یاد گرفته اید آموزش دهید. بازگشت به درس. همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. همکاری نمی کند. در نقطه ای-- اکنون در اینجا، T دیگری داریم که با یک صامت همراه شده است. بیایید ببینیم چگونه تلفظ می شود. در یک نقطه-- در یک نقطه-- در یک نقطه-- در یک نقطه-- در-- در-- منتشر نمی شود، اینطور است؟ در-- در-- در-- در-- همچنین یک توقف T است. این به این دلیل است که صدای بعدی صامت S است. چگونه تلفظ می شود؟ در برخی از نقاط -- در برخی از نقاط -- در برخی از نقاط -- همچنین منتشر نشده است. در نقطه‌ای-----اگر منتشر می‌شد، این‌طور به نظر می‌رسید: نقطه، در نقطه‌ای-- اما اینطور نیست، این است: در یک نقطه-- نقطه، نقطه، کمی توقف بینی در آنجا. صدای قبل از همخوان بینی N است. نقطه-- اگر T انداخته شود چه؟ آنگاه اینگونه به نظر می رسد: در یک نقطه-- نقطه-- کاملاً اینطور نیست: نقطه، نقطه، آن توقف ناگهانی. این T است. و کلمه "بعضی" کلمه تاکید شده در این گروه فکری است. از برخی نقطه نظرات. پس بیایید به این نگاه کنیم. ما تاکنون سه گروه فکری کوچک را مطالعه کرده ایم. ما پنج تا T داشته ایم و همه آنها Stop T هستند. هیچ یک از آنها T واقعی نیستند. هنگامی که توقف می کنید و تلفظ T را مطالعه می کنید، متوجه می شوید که حتی تعداد آنها به طور کامل تلفظ نمی شود. حتی با وجود اینکه وقتی کلمه ای را در فرهنگ لغت جستجو می کنید، احتمالاً فقط یک نماد را نشان می دهد که این نماد است، و آن نماد T واقعی است. بنابراین شما واقعاً باید مطالعه کنید که آمریکایی ها واقعاً چگونه T را تلفظ می کنند تا به آن برسید. یک صدای طبیعی T تلفظ خودتان. در یک نقطه - در یک نقطه - در یک نقطه، همه چیز به سمت جنوب پیش می رود. همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. بیایید در مورد هجاهای تاکیدی خود در آنجا صحبت کنیم، طولانی ترین هجاهایمان با شکل بالا به پایین. چه می شنوید؟ همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. دارم هجای اول را می شنوم: همه چیز روی تو به سمت جنوب می رود. معنی آن چیست؟ برای رفتن به جنوب، این یک جهت است، درست است؟ اگر به نقشه ایالات متحده نگاه می کنید، جهت رو به پایین است. بنابراین وقتی اوضاع به سمت جنوب پیش می رود، منظور ما از نظر اصطلاحی این است که آنها شروع به عملکرد بسیار ضعیفی می کنند. بنابراین وقتی می‌گوید: همه چیز روی شما به سمت جنوب پیش می‌رود، به این معنی است که در یک نقطه، وقتی در فضا هستید، همه چیز واقعاً اشتباه پیش می‌رود. تجهیزات شما از کار می افتد، چه کسی می داند؟ یه چیزی بد پیش میره قراره به جنوب بره همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. بیایید به بقیه کلمات علاوه بر هجاهای تاکیدی خود نگاه کنیم. اینجا چه اتفاقی دارد میافتد؟ همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. همه چیز رفتنی است--همه چیز رفتنی است-- رفتن به-- تلفظ می شود: می روم. بنابراین ما در اینجا یک کاهش داریم: رفتن به-- می شود. همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. و "روی شما" بدون استرس، در زمین صاف تر، اما بدون کاهش. همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت. همه چیز قرار است به سمت جنوب پیش برود، و شما خواهید گفت "این است"-- او خودش را تکرار می کند و این بار، او بر EV بیشتر تاکید می کند. همه چیز قرار است به سمت جنوب پیش برود - جنوب استرس کمتری در اینجا دارد زیرا او قبلاً در مورد آنچه اتفاق خواهد افتاد صحبت کرده است. اوضاع بد پیش خواهد رفت. اما اکنون، او واقعاً تأکید می کند که همه چیز بد پیش خواهد رفت. به طوری که هجای EV بیشترین استرس را می گیرد. یک کاهش دیگر رفتن به، می خواهم، می خواهم، می خواهم، می خواهم. همین الان آن را تمرین کنید و آیا می توانید بدون حرکت چیزی جز زبانتان این کار را انجام دهید؟ قرار است، می خواهم، می خواهم. فکم افتاده و فقط از زبانم برای گفتن این حرف استفاده می کنم. همه چیز واقعا آرام است. این صامت G، UH مانند واکه کره، و schwa است. قرار است، می خواهم، می خواهم. این کار را بدون تکان دادن لب انجام دهید. این به شما کمک می کند آرام بمانید. این به شما کمک می کند تا صداهای مناسب را دریافت کنید. همه چیز به سمت جنوب می رود - همه چیز به سمت جنوب می رود - همه چیز به سمت جنوب می رود و شما می گویید: این است - و شما می خواهید بگویید: این است - و شما می روید گفتن-- و می خواهی بگویی-- و می خواهی بگویی-- و می خواهی بگویی-- همه چیز خیلی سریع گفته شد، اینطور نیست؟ و به طور کامل تلفظ نمی شود، کاهش یافته است، فقط schwa N است. دوباره -- شما -- و شما -- و شما --

Going to-- That's reduced, gonna.

رفتن به -- این کاهش می یابد، می خواهم.

So we have three gonna reductions already as he's talking about something in the hypothetical future.

بنابراین ما سه کاهش داریم زیرا او در مورد چیزی در آینده فرضی صحبت می کند.

And you're gonna say--

و می خواهی بگویی--

And you're gonna say--

و می خواهی بگویی--

And you're gonna say: 'This is it.'

و می خواهی گفت: "این است."

And you're gonna say: 'This is it.'

و شما خواهید گفت: "این است."

So 'say', I would, I would say isn't even stressed.

بنابراین "بگو"، من می خواهم، من می گویم حتی استرس ندارد.

It's maybe a tiny bit longer, but it's flat in pitch. He doesn't really get into more of that up-down shape

شاید کمی طولانی تر باشد، اما در زیر و بم صاف است. او واقعاً به شکل بالا به پایین وارد نمی شود

until he gets into the quote: 'This is it.'

تا زمانی که به این نقل قول وارد شود: "این است."

And you're gonna say: 'This is it.'

و شما خواهید گفت: "این است."

And you're gonna say: 'This is it.'

و شما خواهید گفت: "این است."

And you're gonna say: 'This is it.'

و شما خواهید گفت: "این است."

And you're gonna say: 'This is it.'

و شما خواهید گفت: "این است."

And you're gonna say--

و می خواهی بگویی --

And you're gonna say--

And you're gonna say--

و می خواهی بگویی --

و می خواهی بگوئی --

Flat.

صاف.

This is it.

این است.

There, we have the pitch variation. This is it. Stop T.

در آنجا، ما تنوع زمین را داریم. این است. توقف T.

This is it.

این است.

So really after the stressed syllable here of EV, all of this is unstressed, is flatter in pitch,

بنابراین واقعاً بعد از هجای تأکید شده در اینجا EV، همه این‌ها بدون تأکید هستند، از نظر بلندی صاف‌تر هستند،

doesn't really have much of that up-down shape, not a whole lot of inflection, until we get to: this is it.

واقعاً شکل زیادی از آن بالا به پایین ندارند، تا زمانی که به این موضوع برسیم: همین است.

This is it.

این است.

This is it.

این است.

This is it.

این است.

This is how I end.

اینجوری تموم میکنم

This is how I end.

اینجوری تموم میکنم

What are the most stressed words there?

بیشترین استرس در آنجا چیست؟

This is how I end.

اینجوری تموم میکنم

This is how I end.

اینجوری تموم میکنم

This is how I end.

اینجوری تموم میکنم

This is how I end. I think 'how' and 'end' are a little bit longer, definitely end.

اینجوری تموم میکنم من فکر می کنم "چگونه" و "پایان" کمی طولانی تر است، قطعاً پایان می یابد.

This is, this is, this is.

این است، این است، این است.

This and is, said more quickly. This is, this is, this is how. This is how. This is how I end.

این و سریعتر گفته می شود. این است، این است، اینگونه است. اینگونه است. اینجوری تموم میکنم

And then I also said quickly, unstressed, in a little valley of pitch here.

و سپس من نیز به سرعت، بدون استرس، در دره کوچک زمین اینجا گفتم.

Everything smoothly connected. Ending S linking into beginning IH.

همه چیز به آرامی وصل شد. پیوند پایانی S به ابتدای IH.

This is how, ending week Z sound linking into H. This is how-- this is-- is--

اینگونه است که صدای پایانی هفته Z به H متصل می شود. اینگونه است-- این است-- است--

I think you could even probably think of that as being a really weak S.

فکر می کنم شما حتی احتمالاً می توانید آن را به عنوان یک S واقعاً ضعیف تصور کنید.

How I-- OW diphthong right into AI diphthong. How I-- how I-- how I end.

. چگونه من -- چگونه من -- چگونه به پایان می رسم.

And then the EH vowel, we have three vowel or diphthong sounds in a row. OW, AI, and EH.

و پس از آن مصوت EH، سه صدای مصوت یا دیفتونگ پشت سر هم داریم. OW، AI، و EH.

Ow-ai-eh, ow-ai-eh. How I end.

اوه-ای-اه-او-آی-اه. چگونه تمام می کنم.

All smoothly linked together, no gaps, no breaks, no restarts of the voice.

همه به راحتی به هم متصل شده اند، بدون شکاف، بدون شکستگی، بدون راه اندازی مجدد صدا.

This is how I end.

اینجوری تموم میکنم

This is how I end.

اینجوری تموم میکنم

This is how I end.

اینجوری تموم میکنم

Now, you can either accept that.

حالا، شما هم می توانید آن را بپذیرید.

Okay, so he does a little thought group here. He doesn't link it into the next part,

خوب، پس او یک گروه فکری کوچک در اینجا انجام می دهد. او آن را به قسمت بعدی پیوند نمی‌دهد،

that would make it one thought group, but he does go up and pitch. Accept that--

که آن را به یک گروه فکری تبدیل می‌کند، اما او بالا می‌رود و مطرح می‌کند. آن را بپذیر -

And that shows me that he's not done with this thought. He's going to keep going.

و این به من نشان می دهد که او با این فکر تمام نشده است. او به راه خود ادامه خواهد داد.

Now, what are our most stressed words there?

حالا، بیشترین تاکید ما در آنجا چیست؟

Now, you can either accept that.

حالا، شما هم می توانید آن را بپذیرید.

Now, you can either accept that.

حالا، شما هم می توانید آن را بپذیرید.

Now, you can either accept that.

حالا، شما هم می توانید آن را بپذیرید.

Now, you can either accept that.

حالا، شما هم می توانید آن را بپذیرید.

A little bit of stress on 'cept' and 'that' and stress on you. The other words, flatter, lower in pitch,

کمی استرس روی «cept» و «آن» و استرس روی شما. به عبارت دیگر، مسطح تر، پایین تر،

all part of that same line. There are no skips or jumps, but they are lower in pitch.

همه بخشی از همان خط هستند. هیچ پرش یا پرش وجود ندارد، اما آنها در زیر و بمی پایین تر هستند.

We have a 'can' reduction.

ما یک کاهش "می تواند" داریم.

Now you can-- now you can--

حالا شما می توانید - حالا می توانید -

What about this word?

در مورد این کلمه چطور؟

How is it pronounced?

چگونه تلفظ می شود؟

Now, you can either accept that.

حالا، شما هم می توانید آن را بپذیرید.

Now, you can either accept that.

حالا، شما هم می توانید آن را بپذیرید.

Now, you can either accept that.

حالا، شما هم می توانید آن را بپذیرید.

It's pronounced either with the stressed syllable, being the EE as in she vowel.

این یا با هجای تاکیدی تلفظ می‌شود، که EE است در واکه او.

I've heard some people say this is the American pronunciation, and the British pronunciation is: either.

من شنیده ام که برخی می گویند این تلفظ آمریکایی است و تلفظ انگلیسی این است: یا.

But I did a lot of research on Youglish, listening to all sorts of different people say this word

اما من تحقیقات زیادی در مورد Youglish انجام دادم، به همه افراد مختلف گوش دادم که این کلمه را می گویند

and there was no consensus, both Americans and Brits say it both ways.

و اتفاق نظر وجود نداشت، هم آمریکایی ها و هم بریتانیایی ها آن را به هر دو صورت می گویند. در

Here he happens to use the EE vowel.

اینجا او اتفاقاً از مصوت EE استفاده می کند.

Let's talk about our T's.

بیایید در مورد T های خود صحبت کنیم.

Now, you can either accept that.

حالا، شما هم می توانید آن را بپذیرید.

Now, you can either accept that.

حالا، شما هم می توانید آن را بپذیرید.

Now, you can either accept that.

حالا، شما هم می توانید آن را بپذیرید.

We have a stop T at the end. It's at the end of a thought.

ما یک توقف T در انتها داریم. در پایان یک فکر است.

What about this T? This T comes between two consonants and it's totally dropped.

در مورد این T چطور؟ این T بین دو صامت قرار می گیرد و کاملاً حذف می شود.

We often do that with T's between two other consonants. Accept that.

ما اغلب این کار را با T بین دو صامت دیگر انجام می دهیم. قبول کن که

So we have the P, also a stop consonant, lips come together. Accept that.

بنابراین ما P داریم، همچنین یک همخوان توقف، لب ها به هم می آیند. قبول کن که

And then the voice goes right into the TH. He doesn't release the P with a puff of air first

و سپس صدا مستقیماً به TH می رود. او ابتدا P را با یک پف هوا رها نمی کند

that would sound like this: accept that. Accept--

که اینطور به نظر می رسد: آن را بپذیر. قبول -

But it's: accept that.

اما این است: آن را بپذیر.

Accept that.

قبول کن که

Accept that.

قبول کن که

Accept that.

قبول کن که

Or you can get to work.

یا می توانید دست به کار شوید.

Okay what are the stress words in this next thought group?

خوب کلمات استرس زا در این گروه فکری بعدی چیست؟

Or you can get to work.

یا می توانید دست به کار شوید.

Or you can get to work.

یا می توانید دست به کار شوید.

Or you can get to work.

یا می توانید دست به کار شوید.

Or you can get to work.

یا می توانید دست به کار شوید.

'You' and 'work', the most stressed, longer with that up-down shape.

"شما" و "کار"، بیشترین استرس، طولانی تر با آن شکل بالا به پایین.

We have some reductions, the word 'or' becomes 'ur'.

ما مقداری کاهش داریم، کلمه "یا" به "ur" تبدیل می شود.

Or you, or you.

یا تو یا تو

What about 'can', is it another reduction?

در مورد «می توان» چطور، آیا کاهش دیگری است؟

Or you can get to work.

یا می توانید دست به کار شوید.

Or you can get to work.

یا می توانید دست به کار شوید.

Or you can get to work.

یا می توانید دست به کار شوید.

Yes it is. Can, can, can. Or you can, or you can.

بله همینطور است. می تواند، می تواند، می تواند. یا می توانید، یا می توانید.

'Get' and 'to' these two words linked together with a single true T sound.

"Get" و "to" این دو کلمه با یک صدای T واقعی به هم مرتبط هستند.

Get to, get to, get to get to. And you're probably noticing I'm making that a schwa just like he did.

رسیدن به، رسیدن به، رسیدن به. و احتمالاً متوجه شده‌اید که من دارم آن را یک شوآ درست می‌کنم، درست مثل او.

Get to, get to. So it's not 'to'. Get to, get to, get to work.

رسیدن به، رسیدن به بنابراین "به" نیست. دست به کار شو، دست به کار شو.

Get to work.

دست به کار شوید.

Get to work.

دست به کار شوید.

Get to work.

دست به کار شوید.

Work, a tricky word. W consonant, then R vowel consonant. Don't try to make a vowel there.

کار، یک کلمه حیله گر. W صامت، سپس R صامت صدادار. سعی نکنید در آنجا یک مصوت بسازید.

Just think of the R and hold it out. Wor, wor, work.

فقط به R فکر کنید و آن را نگه دارید. وور، وور، کار.

He does a light release of the K at the end. The K is also a stop consonant and you're probably noticing

او یک رهاسازی سبک از K را در پایان انجام می دهد. K نیز یک همخوان توقف است و احتمالاً متوجه شده اید

that sometimes, we skip the release of a stop consonant.

که گاهی اوقات، ما از انتشار یک همخوان توقف می گذریم.

I've noticed with K, when it's at the end of a thought group, we do tend to do a light release.

من متوجه شده ام که با K، زمانی که در انتهای یک گروه فکری قرار می گیرد، ما تمایل به انتشار سبک داریم.

Or you can get to work.

یا می توانید دست به کار شوید.

Or you can get to work.

یا می توانید دست به کار شوید.

Or you can get to work.

یا می توانید دست به کار شوید.

That's all it is.

همه چیز همین است.

That's all it is.

همه چیز همین است.

What's the most stressed word there?

بیشترین استرس در آنجا چیست؟

That's all it is.

همه چیز همین است.

That's all it is.

همه چیز همین است.

That's all it is.

همه چیز همین است.

I think it's 'all'. That's all it is. 'Is' is also stressed but everything's linked together really smoothly.

من فکر می کنم "همه" است. همه چیز همین است. "آیا" نیز استرس دارد، اما همه چیز به خوبی به هم مرتبط است.

The vowel in 'that's' is not reduced, it's the AH vowel, the TH, when I listen to it and I'm thinking of the TH,

مصوت در 't's' کم نمی شود، مصوت AH است، TH، وقتی به آن گوش می دهم و به TH فکر می کنم،

I think I hear it. When I'm listening to it and I

فکر می کنم آن را می شنوم. وقتی دارم به آن گوش می‌دهم و

am trying to see if it's dropped, then I think it's dropped, so it's subtle. Very fast, very weak, very subtle.

سعی می‌کنم ببینم که آیا حذف شده است یا نه، فکر می‌کنم حذف شده است، بنابراین ظریف است. بسیار سریع، بسیار ضعیف، بسیار ظریف.

That's all it is. You could definitely do it with no TH. That's all it is.

همه چیز همین است. شما قطعا می توانید آن را بدون TH انجام دهید. همه چیز همین است.

But everything smoothly links together, ending TS into the vowel, ending L into the vowel,

اما همه چیز به آرامی به هم پیوند می خورد، پایان TS به مصوت، پایان L به مصوت،

and a flap T linking these two words. T is a flap T when it comes between vowels.

و یک فلپ T که این دو کلمه را به هم مرتبط می کند. T وقتی بین حروف صدادار قرار می گیرد یک فلپ T است.

That's all it is.

همه چیز همین است.

That's all it is.

همه چیز همین است.

That's all it is.

همه چیز همین است.

You just begin.

شما تازه شروع کنید

You just begin. So there's a little break here.

شما تازه شروع کنید بنابراین در اینجا یک استراحت کوچک وجود دارد.

It stresses the word 'begin' by putting a little break.

با قرار دادن کمی استراحت بر کلمه "شروع" تاکید می کند.

It's also maybe something he did as he was thinking of what to say. You just begin.

همچنین شاید کاری است که او انجام داده است در حالی که فکر می کند چه بگوید. شما تازه شروع کنید

The word 'you' it was stressed here, it was stressed here.

کلمه "شما" اینجا تاکید شد، اینجا تاکید شد.

But now, he actually reduces it. He doesn't say 'you', he says: ye, ye. You just begin.

اما اکنون، او در واقع آن را کاهش می دهد. نمی گوید شما، می گوید: شما، شما. شما تازه شروع کنید

You just begin.

شما تازه شروع کنید

You just begin.

شما تازه شروع کنید

You just begin.

شما تازه شروع کنید

And even though we have this break here, I still feel it all as one thing with the energy of the voice going up:

و حتی اگر این وقفه را در اینجا داریم، من هنوز همه را به عنوان یک چیز با انرژی صدا که بالا می رود احساس می کنم:

you just begin, to the peak of stress, the stressed syllable, the second syllable of begin. You just begin.

شما تازه شروع می کنید، تا اوج استرس، هجای تاکید شده، هجای دوم شروع. شما تازه شروع کنید

You just begin.

شما تازه شروع کنید

You just begin.

شما تازه شروع کنید

You just begin.

شما تازه شروع کنید

T here, you could think of it either as a stop T or totally dropped.

T در اینجا، شما می توانید آن را یا به عنوان یک توقف T یا کاملاً رها شده در نظر بگیرید.

We do usually drop the T in a cluster when the next word begins the consonant, just like up here with 'accept that',

ما معمولاً وقتی کلمه بعدی صامت را شروع می‌کند، T را در یک خوشه می‌اندازیم، درست مثل اینجا با «پذیرفتن آن»،

there it came between two consonants. Same thing here,

آنجا بین دو صامت آمده است. اینجا هم همین‌طور،

but because he did put a break, mm, okay you could think of that as a stop T.

اما چون او یک استراحت گذاشت، خیلی خوب، می‌توانی آن را به عنوان یک توقف T در نظر بگیری.

You just begin.

تازه شروع می‌کنی.

You just begin.

شما تازه شروع کنید

You just begin.

شما تازه شروع کنید

You do the Math.

شما ریاضی را انجام دهید.

You do the Math. What are my stressed words there?

شما ریاضی را انجام دهید. کلمات تاکیدی من در آنجا چیست؟

You do the Math.

شما ریاضی را انجام دهید.

You do the Math.

شما ریاضی را انجام دهید.

You do the Math.

شما ریاضی را انجام دهید.

You do the Math.

شما ریاضی را انجام دهید.

'Do' and 'Math', two most stressed words there, and we have another 'you' reduction,

«انجام» و «ریاضی»، دو کلمه‌ای که بیشترین تاکید را در آنجا دارند، و ما یک کاهش دیگر «شما» داریم،

it's not you, it's: ye. You do. You do the Math.

این شما نیستید، این است: شما. شما انجام می دهید. شما ریاضی را انجام دهید.

You do the Math.

شما ریاضی را انجام دهید.

You do the Math.

شما ریاضی را انجام دهید.

You do the Math.

شما ریاضی را انجام دهید.

I actually was a Math major in college, and I really liked Math, all growing up, it was my favorite subject,

من در واقع یک رشته ریاضی در کالج بودم، و ریاضی را خیلی دوست داشتم، در تمام دوران بزرگ شدن، این موضوع مورد علاقه من بود،

and it's this kind of thing. I loved the idea of using Math to solve life's problems.

و این چنین چیزی است. من ایده استفاده از ریاضی برای حل مسائل زندگی را دوست داشتم.

It's been a long time since I've really thought about Math,

خیلی وقت است که واقعاً به ریاضی فکر نکرده‌ام،

although I do use it every day when I'm making little calculations for the business.

اگرچه هر روز وقتی محاسبات کمی برای کسب و کار انجام می‌دهم از آن استفاده می‌کنم.

You do the Math.

شما ریاضی را انجام دهید.

You do the Math.

شما ریاضی را انجام دهید.

You do the Math.

شما ریاضی را انجام دهید.

You solve one problem.

شما یک مشکل را حل می کنید.

You solve one problem. Okay, what's the most stressed word there?

شما یک مشکل را حل می کنید. خوب، بیشترین استرس در آنجا چیست؟

You solve one problem.

شما یک مشکل را حل می کنید.

You solve one problem.

شما یک مشکل را حل می کنید.

You solve one problem.

شما یک مشکل را حل می کنید.

One. 'Solve' has a little bit of length,

یکی «حل» کمی طول دارد، «

'pro' has a little bit of length, but the peak of pitch, the peak of stress here is definitely 'one'.

طرفدار» کمی طول دارد، اما اوج گام، اوج استرس در اینجا قطعا «یک» است.

You solve one problem.

شما یک مشکل را حل می کنید.

What about the word 'you'? Fully pronounced or reduced?

در مورد کلمه "شما" چطور؟ کاملا تلفظ یا کاهش یافته؟

You solve one problem.

شما یک مشکل را حل می کنید.

You solve one problem.

شما یک مشکل را حل می کنید.

You solve one problem, then you solve the next one.

شما یک مشکل را حل می کنید، سپس مشکل بعدی را حل می کنید.

Definitely reduced: ye, ye.

قطعا کاهش یافته است: بله، بله.

You solve one problem.

شما یک مشکل را حل می کنید.

You solve one problem.

شما یک مشکل را حل می کنید.

You solve one problem, then you solve the next one.

شما یک مشکل را حل می کنید، سپس مشکل بعدی را حل می کنید.

Then you solve the next one.

سپس مورد بعدی را حل می کنید.

Now, next is more stressed here.

در حال حاضر، بعدی در اینجا استرس بیشتری دارد.

Then you solve the next one. Another 'you' reduction.

سپس مورد بعدی را حل می کنید. کاهش دیگر "شما".

Then you solve the next one.

سپس مورد بعدی را حل می کنید.

Then you solve the next one.

سپس مورد بعدی را حل می کنید.

Then you solve the next one.

سپس مورد بعدی را حل می کنید.

Then you, then you, then you, then you solve, then you solve the, then you solve the,

بعد تو، بعد تو، بعد تو، بعد حل می کنی، بعد حل می کنی، بعد حل می کنی،

then you solve the next one.

بعدش را حل می کنی.

Let's talk about this T. Okay, we have the letter X, that can be pronounced two different ways,

بیایید در مورد این T صحبت کنیم. خوب، ما حرف X را داریم که می‌توان آن را به دو صورت تلفظ کرد،

in this particular case, it's the KS cluster.

در این مورد خاص، آن خوشه KS است.

Then the word 'one' begins with the W consonant. So we have a lot of consonants in a row here,

سپس کلمه "یک" با صامت W شروع می شود. پس ما اینجا تعداد زیادی صامت پشت سر هم داریم،

T comes between two consonants, it can be dropped, does he drop it?

T بین دو صامت می آید، می توان آن را انداخت، آیا او آن را رها می کند؟

Then you solve the next one.

سپس مورد بعدی را حل می کنید.

Then you solve the next one.

سپس مورد بعدی را حل می کنید.

Then you solve the next one.

سپس مورد بعدی را حل می کنید.

Yes, he does. Next one. The next one. So even though it's the most stressed word in that thought group,

بله، او انجام می دهد. بعدی. بعدی. بنابراین، با وجود اینکه این کلمه پر استرس ترین کلمه در آن گروه فکری است،

he still drops the T, he still reduces it,

او همچنان T را رها می کند، هنوز هم آن را کاهش می دهد،

because it's just such a strong habit of American English to take out T's when possible,

زیرا این عادت قوی انگلیسی آمریکایی است که در صورت امکان، T ها را بیرون بیاورد،

make them a flap T instead, make them a stop T instead, or drop it all together.

در عوض آنها را به T flap تبدیل کنید، آنها را بسازید. به جای آن یک T را متوقف کنید یا همه را با هم رها کنید.

Then you solve the next one.

سپس مورد بعدی را حل می کنید.

Then you solve the next one.

سپس مورد بعدی را حل می کنید.

Then you solve the next one.

سپس مورد بعدی را حل می کنید.

And then the next.

و سپس بعدی.

And then the next. And then the next. And then the next.

و سپس بعدی. و سپس بعدی. و سپس بعدی.

Now, here, I do hear it. Mmm what's up with that? Well, the next word 'and' is reduced, and,

حالا، اینجا، من آن را می شنوم. ممم چه خبره؟ خوب، کلمه بعدی «and» کاهش می یابد، و،

so that's a schwa, that's a vowel, now the T doesn't come between two consonants.

پس این یک schwa است، این یک مصوت است، حالا T بین دو صامت نمی آید.

So I would fully pronounce it as part of that cluster. KST, next, and then the next, and the next.

بنابراین من آن را به طور کامل به عنوان بخشی از آن خوشه تلفظ می کنم. KST، بعدی، و سپس بعدی، و بعدی.

So the word 'and' reduced here as well. And then the, and then the, and then the, and then the.

بنابراین کلمه «و» در اینجا نیز کاهش یافت. و سپس، و سپس، و سپس، و سپس.

Can you do that? Those three words, unstressed, said quickly before we get to our stressed word, next.

میتونی انجامش بدی؟ این سه کلمه، بدون تاکید، قبل از اینکه به کلمه استرس‌دار خود برسیم، سریع گفته شد.

And then the, and then the, and then the, and then the next.

و سپس، و سپس، و سپس، و سپس بعدی.

And then the next.

و سپس بعدی.

And then the next.

و سپس بعدی.

And then the next, and if you solve enough problems--

و بعد، و اگر به اندازه کافی مشکلات را حل کنید -

And if you solve enough problems--

و اگر به اندازه کافی مشکلات را حل کنید -

and if you solve enough problems--

و اگر به اندازه کافی مشکلات را حل کنید - آیا

Were you hearing those as the most stressed words there?

آنها را به عنوان پر استرس ترین کلمات در آنجا می شنیدید؟

And if you solve enough problems--

و اگر به اندازه کافی مسائل را حل کنید -

And if you solve enough problems--

و اگر به اندازه کافی مسائل را حل کنید -

And if you solve enough problems--

و اگر به اندازه کافی مسائل را حل کنید -

So we have three unstressed words in a row, and if you, how are those pronounced?

پس ما سه کلمه بدون تاکید پشت سر هم داریم، و اگر شما، چگونه تلفظ می شوند؟

And if you solve enough--

و اگر به اندازه کافی حل کنید -

And if you solve enough--

و اگر به

And if you solve enough--

اندازه کافی حل کنید - و اگر به اندازه کافی حل کنید - و اگر

And if you solve, and if you solve, and if you solve.

حل کنید و اگر حل کنید و اگر حل کنید.

Okay, I actually think: and if you, and if you, and if you, I think it's not reduced. I think it is the OO vowel,

خوب، من در واقع فکر می کنم: و اگر شما، و اگر شما، و اگر شما، فکر می کنم کاهش نمی یابد. من فکر می کنم مصوت OO است،

but it's said very quickly. And if you, and if you, and if you. And if you solve--

اما خیلی سریع گفته می شود. و اگر تو، و اگر تو، و اگر تو. و اگر حل کنید -

Everything links together really smoothly, doesn't it?

همه چیز واقعاً به هم متصل می شود، اینطور نیست؟

And if you solve enough problems--

و اگر به اندازه کافی مشکلات را حل کنید -

And if you solve enough problems--

و اگر به

And if you solve enough problems--

اندازه کافی مشکلات را حل کنید - و اگر به اندازه کافی مشکلات را حل کنید - به

Solve enough problems, problems, problems.

اندازه کافی مشکلات، مشکلات، مشکلات را حل کنید.

Actually, the pitch goes up a little bit at the end, doesn't it?

در واقع، زمین در پایان کمی بالا می رود، اینطور نیست؟

Because this thought continues. And if you solve enough problems, problems.

چون این فکر ادامه دارد. و اگر به اندازه کافی مشکلات را حل کنید، مشکلات.

And if you solve enough problems--

و اگر به اندازه کافی مشکلات را حل کنید -

And if you solve enough problems--

و اگر به اندازه کافی مشکلات را حل کنید -

And if you solve enough problems, you get to come home.

و اگر به اندازه کافی مشکلات را حل کنید، می توانید به خانه بیایید.

What about our final thought group?

در مورد گروه فکر نهایی ما چطور؟

What are the stressed words here?

کلمات تاکید شده در اینجا چیست؟

You get to come home.

باید بیای خونه

You get to come home.

باید بیای خونه

You get to come home.

باید بیای خونه

You get to come home.

باید بیای خونه به

Get, home.

خانه رسیدن.

Most stressed. You, is this reduced? Or is it fully pronounced?

بیشترین استرس. شما، آیا این کاهش یافته است؟ یا کاملا تلفظ می شود؟

You get to come home.

باید بیای خونه

You get to come home.

باید بیای خونه

You get to come home.

باید بیای خونه

It is reduced, ye instead of you. Ye, ye. You get, you get to, you get to.

کاهش می یابد، شما به جای شما. بله، شما می‌گیری، می‌رسی، می‌رسی.

Again, just like before, get to, those linked together with a single true T

دوباره، درست مانند قبل، به آنهایی که با یک T واقعی به هم مرتبط هستند

and the vowel in 'to' is reduced to the schwa. Get to, get to. You get to, you get to come home.

و مصوت در «to» به schwa کاهش می یابد. رسیدن به، رسیدن به میرسی، باید بیای خونه

You get to come home.

باید بیای خونه

You get to come home.

باید بیای خونه

You get to come home.

باید بیای خونه

A lot to study with T pronunciations in this, isn't there?

چیزهای زیادی برای مطالعه با تلفظ T در این وجود دارد، اینطور نیست؟

Let's listen to this whole monologue one more time.

بیایید یک بار دیگر تمام این مونولوگ را گوش کنیم.

This is space.

این فضاست

It does not cooperate.

همکاری نمی کند.

At some point, everything's going to go south on you.

در یک نقطه، همه چیز به سمت جنوب پیش خواهد رفت.

Everything's going to go south, and you're going to say, ‘this is it, this is how I end.’

همه چیز قرار است به سمت جنوب پیش برود، و شما خواهید گفت: «این است، من اینطور تمام می‌کنم.»

Now you can either accept that, or you can get to work.

حالا می‌توانید آن را بپذیرید یا می‌توانید به کارتان برسید.

That's all it is. You just begin.

همه چیز همین است. شما تازه شروع کنید

You do the Math. You solve one problem, then you solve the next one,

شما ریاضی را انجام دهید. شما یک مشکل را حل می کنید، سپس مشکل بعدی را حل می کنید،

and then the next, and if you solve enough problems, you get to come home.

و سپس مشکل بعدی را، و اگر به اندازه کافی مشکل را حل کنید، می توانید به خانه بیایید.

We're going to be doing a lot more of this kind of analysis together.

ما قرار است خیلی بیشتر از این نوع تجزیه و تحلیل را با هم انجام دهیم.

What movie scenes would you like to see analyzed like this?

دوست دارید چه صحنه های فیلمی را به این شکل تحلیل کنید؟

Let me know in the comments! And if you want to see all my Ben Franklin videos, click here.

در نظرات به من اطلاع دهید! و اگر می خواهید تمام ویدیوهای بن فرانکلین من را ببینید، اینجا را کلیک کنید.

You'll also find the link in the video description.

همچنین پیوند را در توضیحات ویدیو پیدا خواهید کرد.

That's it and thanks so much for using Rachel's English.

تمام و سپاس فراوان برای استفاده از زبان انگلیسی راشل.