My Non-Native Speaker Experience┃Learn American English Pronunciation On the Go

Rachel: Welcome to the Rachel's English Podcast. I'm am Rachel and I put together this podcast for  

راشل: به پادکست انگلیسی راشل خوش آمدید.  من راشل هستم و این پادکست را برای

people who are studying English as a second language. If you need help understanding this  

افرادی که در حال مطالعه زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم هستند، تهیه کردم. اگر برای درک این پادکست به کمک نیاز دارید

podcast, there's always a free transcript that you can download for each episode. Please go  

، همیشه یک رونوشت رایگان وجود دارد که می‌توانید برای هر قسمت دانلود کنید. لطفاً

to Rachelsenglish.com/podcast  and search for this episode.

به Rachelsenglish.com/podcast بروید و این قسمت را جستجو کنید.

Today, my husband David and I are going  to be discussing a recent trip that we  

امروز، من و شوهرم دیوید می‌خواهیم درباره سفر اخیری که

took to Italy. We were there for a  month, and we just got back about  

به ایتالیا رفته‌ایم بحث کنیم. یک ماه آنجا بودیم و همین الان حدود

a week ago. We're going to discuss what it  was like for us to be non-native speakers,  

یک هفته پیش برگشتیم. ما می‌خواهیم صحبت کنیم که غیر بومی بودن برای ما چگونه بود،

and not only non-native speakers, but non-native speakers with very little Italian skill.

و نه تنها زبان مادری غیربومی، بلکه غیر بومی‌ها با مهارت بسیار کمی ایتالیایی.

We're going to talk about what that was  like, from the language perspective,  

ما می‌خواهیم در مورد اینکه از منظر زبان چگونه بود،

and then also just from our personal  experience, our, our personalities,  

و سپس فقط از تجربه شخصی، شخصیت‌هایمان، و اینکه

how did it feel to be in another country  speaking another language. David,  

در کشور دیگری به زبان دیگری صحبت می‌کردیم، صحبت کنیم. دیوید،

to start I'd like to ask you, what did you do  to prep, as far as language, before we left?

برای شروع، می‌خواهم از شما بپرسم، قبل از رفتن ما، برای آماده‌سازی از نظر زبان، چه کردید؟

David: Well, not very much, and it's definitely a regret. You were doing a lot of practicing  

دیوید: خوب، نه خیلی، و قطعاً مایه تاسف است. شما

with your audio course, and so ... There were some time when we were sitting together in the  

با دوره صوتی خود تمرینات زیادی انجام می‌دادید، و بنابراین... مدتی بود که در اتاق نشیمن با هم نشسته بودیم

living room and I was doing something else and you were practicing, so I sort of ... I think  

و من کار دیگری انجام می‌دادید و شما تمرین می‌کردید، بنابراین من فکر می‌کنم

I absorbed a little bit of the set of sounds and a couple bits of vocabulary, but I really didn't  

کمی از مجموعه صداها و چند بیت واژگان را جذب کردم، اما واقعاً

do very much on my own, and it's a regret. I, I really wish I had done a little bit more.

خودم خیلی خوب انجامش نمی‌دادم. من، واقعاً ای کاش کمی بیشتر کار کرده بودم.

Rachel: Do we need to study Italian  now and go back again in a few months?

راشل: آیا باید اکنون ایتالیایی بخوانیم و چند ماه دیگر دوباره برگردیم؟

David: Yes.

دیوید: بله.

Rachel: Okay. We'll do that.

راشل: باشه. ما این کار را خواهیم کرد.

David: Si.

Rachel: For me, I, I had actually taken  an adult, night learning class in Italian,  

دیوید: سی.

راشل: برای من، در واقع یک کلاس آموزش شبانه بزرگسالان به زبان ایتالیایی،

like, 10 years ago, when I was in graduate school. And,  

مانند 10 سال پیش، زمانی که در مقطع فوق لیسانس بودم، شرکت کرده بودم. و،   می

you know, that was ... I remember our Italian teacher. He was fun, but it was, you know,  

دانید، این بود... من معلم ایتالیایی خود را به یاد دارم. او سرگرم کننده بود، اما می دانید،

no one was taking it super seriously. It was mostly people, who were just taking it for fun.

هیچ کس آن را فوق العاده جدی نمی گرفت. بیشتر مردم بودند که آن را برای سرگرمی می‌گرفتند.

David: Mm-hmm. (affirmative)

Rachel: Um. And then I did,  maybe two months before we left,  

دیوید: مممم. (تأیید کننده)

راشل: ام. و سپس، شاید دو ماه قبل از رفتن،

I did start listening to an audio course  by a teacher named Michel Thomas or no,  

شروع کردم به گوش دادن به یک دوره صوتی توسط معلمی به نام میشل توماس یا نه،

Michel Tomas. I can't remember how exactly he pronounces his name. And I had fun with that,  

میشل توماس. نمی‌توانم به یاد بیاورم که او دقیقاً چگونه نامش را تلفظ می‌کند. و با آن لذت بردم،

but I felt like he went really far with,  like conjugations, before really teaching  

اما احساس می‌کردم که او قبل از اینکه واقعاً واژگان بسیار زیادی را آموزش دهد، مانند حروف صمیمی، خیلی پیش رفت

very much vocabulary at all. I felt like I did  not go into my trip with a very good vocabulary.

. احساس می‌کردم با واژگان خیلی خوبی وارد سفرم نشدم.

David: Yeah.

Rachel: Like, he taught you how to use  sentences and he was teaching conjugation,  

دیوید: آره.

راشل: مثلاً، او به شما یاد داد که چگونه از جملات استفاده کنید و او صرف آموزش می‌داد،

so he was constantly using “it” as the object,  

بنابراین دائماً از «آن» به عنوان مفعول استفاده می‌کرد،

so like, I didn't learn. I did, I  learned how to say, "It," a lot.

پس مانند، من یاد نگرفتم. این کار را انجام دادم، یاد گرفتم که چگونه بگویم «این» خیلی.

David: Oh. Yeah.

دیوید: اوه آره

Rachel: Because he was more concerned with the verb conjugations it seemed. Yeah so,  

راشل: به نظر می‌رسید که او بیشتر به صیغه‌های فعل اهمیت می‌داد. بله،

had I to do it again, I would have spent a  little bit more time on vocabulary. I also  

اگر دوباره این کار را انجام می‌دادم، کمی زمان بیشتری را صرف واژگان می‌کردم. همچنین

think I would have spent some time thinking about situations, where I would want to  

فکر می‌کنم که مدتی را صرف فکر کردن به موقعیت‌هایی می‌کردم که می‌خواستم از

be using English, and then I would have,  sort of memorized a specific set of words.

انگلیسی استفاده کنم، و سپس مجموعه خاصی از کلمات را حفظ می‌کردم.

David: Yeah. Me too.

دیوید: آره. منم همینطور

Rachel: Like, highchair and car seat.

راشل: مانند صندلی کودک و صندلی ماشین.

David: Oh. Right. Yeah.

دیوید: اوه درسته آره

Rachel: We really needed to use those a lot. Okay, did you study at all, once you got to Italy?

راشل: ما واقعاً نیاز داشتیم که از آنها استفاده کنیم.  خوب، وقتی به ایتالیا رسیدی، اصلاً درس خواندی؟

David: I didn't study formally, but I was paying attention to various things, and I think it was  

دیوید: من به طور رسمی مطالعه نمی‌کردم، اما به چیزهای مختلفی توجه می‌کردم، و فکر می‌کنم این

those small situations that you were just  referencing, where I really started to pay  

موقعیت‌های کوچکی بود که شما فقط به آنها اشاره می‌کردید، جایی که من واقعاً شروع به

attention. The small, everyday phrases. You know, how to say, "Good Afternoon," or "Hi." How to say,  

توجه کردم. عبارات کوچک و روزمره می‌دانید، چگونه بگویید «بعدازظهر بخیر» یا «سلام». چگونه بگویم،

"Excuse me," when I had done something that ... I had gotten in someone's way. How to say  

«ببخشید» وقتی کاری انجام داده بودم که ... سر راه کسی قرار گرفته بودم. چگونه می‌توان

the numbers, you know, just one to five. I hadn't even, you know, learned to do that before I left.  

اعداد را گفت، فقط یک تا پنج. من حتی قبل از رفتنم یاد نگرفته بودم که این کار را انجام دهم.

How to say, "Please," and "I'm sorry," and "Thank you." I was really paying attention to the native  

نحوه گفتن «لطفا» و «متاسفم» و «متشکرم». من واقعاً به

speakers around me, in situations when they were, were saying those words, saying those phrases.

سخنرانان بومی اطرافم توجه می‌کردم، در موقعیت‌هایی که آن‌ها آن کلمات را می‌گفتند، آن عبارات را می‌گفتند.

Rachel: Yeah. I remember one time, we  were kind of discussing, when you're  

راشل: آره. یادم می‌آید یک بار، ما به نوعی بحث می‌کردیم، وقتی شما در حال

cutting through a crowd, you know when you're sort of getting in front of somebody. Like,  

رد کردن از بین جمعیت هستید، می‌دانید که وقتی به نوعی جلوی کسی می‌روید. مثلاً،

what's the polite thing to say there?  I remember, I thought I had ... Well,  

چه چیز مؤدبانه‌ای برای گفتن در آنجا وجود دارد؟ یادم می‌آید، فکر می‌کردم ... خوب،

I had learned like, scusa, or scusi. I don't  even remember now, when you're cutting,  

مثل، scusa یا scusi را یاد گرفته بودم. من حتی الان یادم نمی‌آید، زمانی که در حال برش دادن هستید،

or when you're trying to get someone's attention, but that's a different word, and I remember you  

یا زمانی که سعی می‌کنید توجه کسی را به خود جلب کنید، اما این یک کلمه متفاوت است، و یادم می‌آید شما

felt like you had heard somebody say something like, permetto. Well, what was the word-

احساس می‌کردید که کسی چیزی شبیه «پرمتتو» می‌گوید. خوب، چه کلمه ای بود-

David: I heard that. No, it was,  it was I think “scuciata” (sp?).

دیوید: شنیدم. نه، این بود، فکر می‌کنم «scuciata» (sp?) بود.

Rachel: Oh, “scuciata” (sp?).

راشل: اوه، "scuciata" (sp?).

David: Like, I was in line at the grocery  store and they needed to get through the line.

دیوید: مثلاً من در صف خواربارفروشی بودم و آنها باید از خط عبور می کردند.

Rachel: Oh, to pass, to get to the other side.

راشل: اوه، برای عبور، برای رسیدن به آن طرف.

David: Yeah like, I just  need to get right over here.

دیوید: بله، من فقط باید همین جا بروم.

Rachel: Yeah.

David: Let me just, let me just  cut through a tiny bit. It was  

راشل: آره.

دیوید: به من اجازه دهید، اجازه دهید فقط یک ذره کوتاه کنم.

like “scuciata” (sp?). And I was like,  "Oh. Whoa. That's how to use that."

شبیه «اسکوشیاتا» (sp?) بود. و من می‌گفتم: "اوه. اوه. این نحوه استفاده از آن است."

Rachel: It's so fun, when you're, when you're hearing just a tiny phrase, so you actually  

راشل: خیلی سرگرم کننده است، وقتی که هستید، وقتی فقط یک عبارت کوچک می شنوید، بنابراین در واقع

have time to absorb it, as someone who  doesn't really know the language. When  

وقت دارید آن را جذب کنید، به عنوان کسی که واقعاً زبان را نمی داند. وقتی

you're just hearing a tiny phrase and you're  seeing exactly how it's used, that's so fun.

فقط یک عبارت کوچک را می شنوید و دقیقاً نحوه استفاده از آن را می بینید، بسیار سرگرم کننده است.

David: Absolutely.

دیوید: قطعا.

Rachel: Yeah. When  

راشل: آره. وقتی

you were in a situation where you didn't know what to say. You, you knew in English what you  

در موقعیتی بودید که نمی‌دانستید چه بگویید. شما، به انگلیسی می‌دانستید که چه

would say, but you did not know how to say it in Italian. What would you do in those cases?

خواهید گفت، اما نمی‌دانستید چگونه آن را به ایتالیایی بگویید. در آن موارد چه کار می کنید؟

David: I think that my default was to smile,  and obviously try to use some hand motions,  

دیوید: فکر می‌کنم پیش‌فرض من لبخند زدن بود، و واضح است که سعی می‌کردم از برخی حرکات دست استفاده کنم،

sort of like, put my hands together and sort of said,  

مثلاً دست‌هایم را روی هم بگذارم و به نوعی گفت:

"Ah. Excuse me." Made a motion for excuse  me, with a little bit of a bow. I mean,  

«آه، ببخشید.» با کمی تعظیم برای معذرت‌خواهی حرکتی کرد . منظورم این است،

you know it was, it was terrible. I  felt like such a, felt so incompetent.

می‌دانی که اینطور بود، وحشتناک بود. من چنین احساسی داشتم، احساس بی‌کفایتی می‌کردم.

Rachel: Yeah.

David: And I was embarrassed. And I  think that's why I wish that I would  

راشل: آره.

دیوید: و من خجالت کشیدم. و من فکر می‌کنم به همین دلیل است که آرزو می‌کنم

have spent even a couple of hours on the basic phrases, cause it was incredibly embarrassing.

حتی چند ساعت را روی عبارات اصلی صرف می‌کردم، زیرا فوق‌العاده شرم‌آور بود.

Rachel: Yeah.

David: It was, you know, I realized once it  was too late, wow, I am, I'm going through  

راشل: آره.

دیوید: می دانید، یک بار فهمیدم که خیلی دیر شده است، وای، من دارم

the world without these every day phrases  in hand, and it's an incredible assumption,  

دنیا را می گذرانم بدون اینکه این عبارات هر روز در دست دارم، و این یک فرض باورنکردنی است،

or I'm imposing my ignorance on the  entire world around me. You know,  

یا من نادانی خود را به کل دنیای اطرافم تحمیل می کنم. می‌دانی،

not to be able to say, "I'm sorry for  stepping on your toe in line." You know you-

برای اینکه نتوانی بگویی، «متاسفم که در خط پا گذاشتم». شما خود را می شناسید -

Rachel: Or even just, "I'm sorry."

راشل: یا حتی فقط، "متاسفم."

David: Just I'm sorry. Oh, that's what I mean, [crosstalk] you know, forget about how to say,  

دیوید: فقط متاسفم. اوه، منظورم همین است، می‌دانی، یادت برود که چگونه بگوییم،

"Toe." But, just to say, "I'm sorry."  You know, it's a really ... I,  

«انگشت پا». اما فقط برای گفتن "متاسفم." می‌دانی، واقعاً... من،

I just realized I was imposing my ignorance onto people around me, and I was embarrassed.

تازه فهمیدم که دارم جهلم را به اطرافیانم تحمیل می‌کنم و خجالت می‌کشم.

Rachel: You're really relying on  other people's kind of, kindness.

راشل: شما واقعاً به مهربانی دیگران تکیه می کنید.

David: Yeah.

دیوید: آره.

Rachel: I felt that way once I was,  I was doing a little bit of shopping,  

ریچل: زمانی که بودم، همین‌طور بود، داشتم کمی خرید می‌کردم،

and I actually was surprised  how intimidating I found that,  

و واقعاً تعجب کردم  که چقدر ترسناک بود،

to go into a store and not knowing exactly  the culture around, like trying things on,  

رفتن به فروشگاه و ندانستن فرهنگ اطراف، مانند امتحان کردن،

or whatever. You know, I know exactly how  everyone expects that to work in the US,  

یا هر چیز دیگری. می‌دانید، من دقیقاً می‌دانم که همه انتظار دارند که در ایالات متحده چگونه کار کند،

but I didn't know how people expect it to work in Italy. And most of the time, I would go into  

اما نمی‌دانستم مردم چگونه انتظار دارند در ایتالیا کار کند. و بیشتر اوقات، به

a store and sort of look around and just leave. Cause I was like, too shy to do anything about it.

یک فروشگاه می رفتم و به اطراف نگاه می کردم و فقط می رفتم.  چون من خیلی خجالتی بودم که بخواهم در این مورد کاری انجام دهم.

And, one time I was in a store and a woman approached me, and said something and I  

و یک بار در یک فروشگاه بودم و زنی به من نزدیک شد و چیزی گفت و من

didn't understand what she said and I smiled and I said, "I'm sorry. Do you speak English?" That,  

متوجه نشدم چه گفت و لبخندی زدم و گفتم: "متاسفم. آیا شما انگلیسی صحبت می کنید؟"

that is one thing I learned to say in Italian.  And that was useful. Parla l’inglese? That  

این چیزی است که یاد گرفتم به ایتالیایی بگویم. و این مفید بود. Parla l'inglese؟ این همان

was what ... That was phrase I was using a lot.  But it was nice to at least start in Italian.

چیزی بود که ... این عبارتی بود که من زیاد استفاده می کردم. اما شروع کردن حداقل به زبان ایتالیایی خوب بود.

David: Yeah.

دیوید: آره.

Rachel: And when she said, "Oh yes," and she switched to English, I just felt this sense of  

راشل: و وقتی گفت، "اوه بله،" و به انگلیسی تغییر کرد، من فقط احساس

relief, and I felt like ... It felt like an act  of kindness on her part to identify where I was  

آرامش کردم، و احساس کردم... این حس یک عمل مهربانی از سوی او بود که تشخیص دهد من کجا هستم

at and what I needed, and to like, be willing  to go there, and I was just thinking about,  

و به چه چیزی نیاز دارم، و دوست دارم، حاضر باشم به آنجا بروم، و من فقط به این فکر می‌کردم که،

yeah, how just, coming to where someone  is. You know, even though I was in Italy,  

بله، یک نفر چقدر عادل است که به کجا بیاید . می دانید، با وجود اینکه من در ایتالیا بودم،   می

you know, and I had made some effort  to learn Italian, but it wasn't enough.

دانید، و تلاشی برای یادگیری ایتالیایی انجام داده بودم، اما کافی نبود.

For her to, so willingly switch to English,  

برای او، بنابراین با کمال میل به انگلیسی تغییر می کند،

and I know that this is common. Lots of  people in other countries know English,  

و من می دانم که این امر رایج است. بسیاری از افراد در کشورهای دیگر انگلیسی می دانند،

especially people who would work in the  tourist industry. But still, I think, you know,  

به ویژه افرادی که در صنعت گردشگری کار می کنند. اما هنوز، فکر می‌کنم، می‌دانید،

someone who is in that situation that's willing to really work on their English in order to be able  

کسی که در چنین موقعیتی قرار دارد و مایل است واقعاً روی انگلیسی خود کار کند تا بتواند

to communicate with others, is such a friendly and kind gesture, and I was so thankful for it.

با دیگران ارتباط برقرار کند، ژست دوستانه و مهربانانه‌ای است، و من برای آن بسیار سپاسگزار بودم.

David: Absolutely. I had a similar experience. I went, when we were in Rome. There was a cheese  

دیوید: قطعا. من تجربه مشابهی داشتم.  من رفتم، زمانی که در رم بودیم.

shop right underneath the apartment that we were staying in. And I could smell it when I walked  

درست زیر آپارتمانی که ما در آن اقامت داشتیم، یک مغازه پنیر فروشی وجود داشت. وقتی از آنجا رد می شدم بوی آن را حس می کردم

by. I could look in. It looked so cozy and homey and real. And so, I decided I was going to go in  

. می‌توانستم نگاه کنم. خیلی دنج و خانگی و واقعی به نظر می‌رسید. و بنابراین، تصمیم گرفتم بروم داخل

and get some cheese and meats for us to have before dinner, and I go in and I sort of like,  

و مقداری پنیر و گوشت برایمان بیاورم تا قبل از شام بخوریم، و وارد شدم و به نوعی مثل

walked around. There was, you know there were a few people at the counter. And, I went in and I  

قدم زدم. می‌دانید که چند نفر پشت پیشخوان بودند. و، وارد شدم و

was just so intimidated that I walked in and then walked back out. And, I, I just couldn't deal.

آنقدر ترسیده بودم که وارد شدم و سپس بیرون آمدم. و، من، فقط نمی توانستم کنار بیایم.

Rachel: Yeah.

David: And so, then I, I went for a  walk. I walked around for about 30  

راشل: آره.

دیوید: و بنابراین، من برای قدم زدن رفتم. حدود 30 دقیقه راه رفتم

minutes. I was coming back to our  apartment, and I said to myself,  

. داشتم به آپارتمان‌مان برمی‌گشتم و با خودم گفتم:

"I'm going in there come hell or high water.  No matter what I'm walking out of there with  

«من می‌روم آنجا جهنم یا آب زیاد.

some freakin cheese." And, I was still just as scared, you know, and I had to go in and I said,  

و، می‌دانی، هنوز هم به همان اندازه می‌ترسیدم، و باید وارد می‌شدم و گفتم،

I think by that point I knew how to say  please, and I said, "Please," and pointed  

فکر می‌کنم تا آن لحظه می‌دانستم چگونه بگویم لطفاً، و گفتم: «لطفا» و به

some stuff and she sort of knew a little bit  of English and you know, I got it done, and ...

چیزهایی اشاره کردم و او کمی انگلیسی می‌دانست و می‌دانی، من این کار را انجام دادم، و...

Rachel: And that was some good cheese.

ریچل: و این یک پنیر خوب بود.

David: It was some good cheese. That  payoff for that adventure rogue moment.

دیوید: پنیر خوبی بود. آن باید برای آن لحظه سرکش ماجراجویی.

Rachel: You got rewarded.

راشل: جایزه گرفتی.

David: Big time.

Rachel: You got rewarded for  pushing out of your comfort zone.

دیوید: خیلی وقته.

راشل: به خاطر بیرون راندن از منطقه راحتی خود پاداش گرفتید.

David: It was really good cheese. But, it was a reminder to me about my own learning, my own,  

دیوید: واقعا پنیر خوبی بود. اما، این یک یادآوری برای من بود در مورد یادگیری خودم، خودم،

my own student self and how I learn  languages and also a reminder about,  

خود دانشجویی خودم و نحوه یادگیری زبان‌ها و همچنین یادآوری در مورد،

you know for Rachel's English students, how much they have to push themselves to make  

برای دانش‌آموزان انگلیسی راشل، چقدر باید به خود فشار بیاورند تا

that leap again and again and again and again. And it takes some courage. You know, I think ...

بارها و بارها و بارها و بارها این جهش را انجام دهند.  و کمی شجاعت می خواهد. میدونی، فکر می کنم...

Rachel: And energy.

David: Takes courage and energy.  But, I also I felt this, you know,  

راشل: و انرژی.

دیوید: شجاعت و انرژی می خواهد. اما، من هم این را حس کردم، می‌دانی،

I had, I had changed ... I had interrupted  the inertia of not being like that. You know,  

داشتم، تغییر کرده بودم... اینرسی نبودن را قطع کرده بودم . می‌دانید،

like the rest of the situations that  were similar, were a little bit easier.

مانند بقیه موقعیت‌هایی که مشابه بودند، کمی آسان‌تر بود.

Rachel: Yeah.

David: It's kind of like you build  up some momentum. You build up some,  

راشل: آره.

دیوید: مثل این است که شما مقداری شتاب ایجاد می کنید. شما مقداری ایجاد می‌کنید،

as we've talked about in another podcast,  we, you build up more comfort with being  

همانطور که در پادکست دیگری در مورد آن صحبت کرده‌ایم، ما، شما با  ناراحت‌کننده بودن، راحتی بیشتری ایجاد می‌کنید

uncomfortable. Each time you do  that, it's a little bit easier.

. هر بار که این کار را انجام می‌دهید، کمی آسان‌تر است.

Rachel: Absolutely. So, would you say  you had any conversations in Italian?

راشل: قطعا. بنابراین، آیا می‌گویید به زبان ایتالیایی صحبتی داشتید؟

David: No. I wish. You know,  it's such an expressive language,  

دیوید: نه. ای کاش. می دانید، این زبان بسیار گویا است،

and people are talking with their  hands, and people are laughing. So,  

و مردم با دستان خود صحبت می کنند و مردم می خندند. بنابراین،

I was dying to get in on those  conversations. You know, I,  

دلم می خواست وارد آن مکالمات شوم. می‌دانی، من،

I did get comfortable saying a few things, but I would have loved to engage people in a deeper way.

من با گفتن چند چیز راحت شدم، اما دوست داشتم مردم را به شیوه‌ای عمیق‌تر درگیر کنم.

Rachel: You know, I'm thinking, the only  conversation I think that I had that was  

راشل: می‌دانی، من فکر می‌کنم، تنها مکالمه‌ای که فکر می‌کنم

100% Italian, was when we took that wrong turn in Umbria, and we went down that dirt road for like,  

100% ایتالیایی بود، زمانی بود که به آن پیچ اشتباه در آمبریا رفتیم، و مسیرهای بسیار زیادی در آن جاده خاکی رفتیم

quite a ways, until we just found  a hut and then we got out. So,  

تا اینکه یک کلبه پیدا کردیم و سپس بیرون آمدیم. بنابراین،

we were in the countryside, and not super  isolated, but a little bit. And, we,  

ما در حومه شهر بودیم، نه فوق العاده منزوی، بلکه کمی. و، ما،

we don't know where we're going. We're looking for the house that we're staying in that night,  

نمی دانیم به کجا می رویم. ما به دنبال خانه‌ای هستیم که آن شب در آن اقامت داریم، خانه‌ای که

which we rented on Airbnb. And, we think maybe we found it, but we're not at all sure. And so,  

در Airbnb اجاره کرده‌ایم. و، ما فکر می‌کنیم شاید آن را پیدا کرده‌ایم، اما اصلاً مطمئن نیستیم. و بنابراین،

we get out and we get Stoney out of his  car seat, and he's sort of running around.

ما پیاده می شویم و استونی را از صندلی ماشینش پیاده می کنیم و او به نوعی در حال دویدن است.

And then, this man comes up from around  the building and I said, "Francesco?"  

و سپس، این مرد از اطراف ساختمان می آید و من گفتم: "فرانچسکو؟"

And he was not Francesco. So, and he did not speak any English, so I had to try to explain  

و او فرانچسکو نبود. بنابراین، و او به انگلیسی صحبت نمی کرد، بنابراین من مجبور شدم

to him that we were looking for this house.  We were looking for Francesco's house. And,  

به او توضیح دهم که ما به دنبال این خانه هستیم. دنبال خانه فرانچسکو می گشتیم. و،   می

you know, I was able to show him the address. That helped. And then, he was sort of able to tell me,  

دانید، من توانستم آدرس را به او نشان دهم. این کمک کرد. و سپس، او به نوعی توانست به من بگوید،

gesture, use some words that I understood how to get to where we were going. That was,  

با اشاره، از کلماتی استفاده کند که فهمیدم چگونه به جایی که می‌رویم برسم.

that was awesome. I remember leaving that feeling like, man, even when our language skills hardly  

این خیلی عالی بود. یادم می‌آید که این احساس را ترک کردم، مرد، حتی زمانی که مهارت‌های زبانی ما به سختی

overlap with gestures and smiles, and repetition and trying things different ways, you are able to  

با ژست‌ها و لبخندها، و تکرار و امتحان کردن کارها به روش‌های مختلف همپوشانی دارند، شما می‌توانید

get your point across. And, so we got to where we were going. Would you say that you were ever in a  

حرف خود را متوجه شوید. و بنابراین به جایی که می‌رفتیم رسیدیم. آیا می گویید تا به حال در

case where, saying something flowed really easily in Italian, like you didn't have to think about I?

موردی قرار گرفته اید که گفتن چیزی به راحتی به زبان ایتالیایی جریان دارد، مثل اینکه لازم نیست به من فکر کنید؟

David: Yes. I can say that, that  happened. I didn't have conversations,  

دیوید: بله. می توانم بگویم که این اتفاق افتاد. من مکالمه ای نداشتم،

but I did have moments where  the Italian came flying out,  

اما لحظاتی داشتم که ایتالیایی در حال پرواز بود،

and that was such a good feeling. We  drove down a one way street the wrong way.

و این خیلی احساس خوبی بود. ما یک خیابان یک طرفه را به اشتباه رانندگی کردیم.

Rachel: Just for a block you guys.

راشل: فقط برای یک بلوک شما بچه ها.

David: Maybe three. When we were leaving Florence,  

دیوید: شاید سه. وقتی ما فلورانس را ترک می‌کردیم،

and people were, you know, people were  sort of waving and being like, "No,  

و مردم بودند، می‌دانید، مردم به نوعی دست تکان می‌دادند و می‌گفتند: «نه،

no, no. This is the wrong way," down  the one way street. And I was saying,  

نه، نه. این راه اشتباه است،» در خیابان یک طرفه. و من می‌گفتم،

"mi dispiace." I'm sorry. And, it just came out in Italian first, and that was a cool feeling.

"mi disspiace." متاسفم و اولین بار به زبان ایتالیایی منتشر شد و این حس جالبی بود.

Rachel: Yeah. I remember I was ordering some ... I went to this fruit and vegetable shop in Naples,  

راشل: آره. یادم می‌آید داشتم سفارش می‌دادم... به این میوه و سبزی‌فروشی در ناپل رفتم،

and I was wanting to get some green beans for  Stoney, and I had no idea how to say anything,  

و می‌خواستم برای استونی لوبیا سبز بگیرم ، و نمی‌دانستم چگونه چیزی بگویم،

so I just pointed to the green beans. And he starts putting these huge handfuls in. And I said,  

بنابراین فقط به لوبیا سبز اشاره کردم. و او شروع به گذاشتن این مشت‌های بزرگ می‌کند. و من

really quickly, "Troppo," which is not  a word that I had been studying. Like,  

به سرعت گفتم، «تروپو» که کلمه‌ای نیست که قبلاً مطالعه می‌کردم. مثلاً،

I had not studied that word. That word,  I couldn't believe that my mind just,  

آن کلمه را مطالعه نکرده بودم. آن کلمه، نمی‌توانستم باور کنم که ذهنم

like blurted it out. It came from  having studied opera translations.

آن را تار کرده است. این ناشی از مطالعه‌ی ترجمه‌های اپرا بود.

David: What is the word?

دیوید: کلمه چیست؟

Rachel: It means like, too much.

راشل: یعنی خیلی زیاد.

David: Wow.

دیوید: وای.

Rachel: Yeah. And actually, that was really fun, hearing words that I had learned from opera like,  

راشل: آره. و در واقع، این واقعاً سرگرم کننده بود، شنیدن کلماتی که از اپرا یاد گرفته بودم،

someone said, "Basta," once, which means enough, and ... Just like remembering, hearing words and,  

کسی یک بار گفت «باستا»، که به معنای بس است، و... درست مثل به خاطر سپردن، شنیدن کلمات و،

that I have only ever studied in the context of opera, or one time when we were getting gelato,  

که من فقط در زمینه اپرا مطالعه کرده ام،  یا زمانی که ما داشتیم ژلاتو می گرفتیم،

the woman who was scooping the ice cream is kind of taken by Stoney and said something  

زنی که داشت بستنی را به

about like, will you give me a kiss? And I  recognized the word for kiss. It's funny,  

من می داد، تقریباً چیزی شبیه به آن می گفت. بوسه؟ و کلمه بوسه را تشخیص دادم. خنده‌دار است،

the words you learn in opera. You  know they're like, kiss, love, death.

کلماتی که در اپرا یاد می‌گیرید. می‌دانی که آنها مانند، بوس، عشق، مرگ هستند.

David: Right.

Rachel: Betrayal. Anyway that was really fun and I remember I was almost taken aback, by  

دیوید: درست است.

راشل: خیانت. به هر حال واقعاً جالب بود و یادم می‌آید که تقریباً متحیر شدم، از   اینکه

how that word just sprang out of my  mouth, when it probably been years,  

چطور آن کلمه از دهانم بیرون آمد، در حالی که احتمالاً سال‌ها می‌گذشت،

since I had learned it in the context of  some opera libretto. Okay. Do you have  

از زمانی که آن را در چارچوب برخی از لیبرتوهای اپرا یاد گرفته بودم. باشه آیا

any advice for someone who's starting  from absolute scratch, with a language?

توصیه ای برای کسی دارید که از صفر مطلق شروع می کند، با یک زبان؟

David: I guess, well, yeah, I eluded to it  earlier. I think if you spend two or three  

دیوید: حدس می‌زنم، خوب، آره، قبلاً از آن فرار کردم . فکر می‌کنم اگر دو یا سه

hours getting down the basics, it's just going to make your first couple weeks so much easier.  

ساعت وقت صرف کنید تا اصول اولیه را یاد بگیرید، چند هفته اول شما بسیار آسان‌تر می‌شود.   می‌دانی

You know, I think I could have cut the sense of almost constant embarrassment that I had,  

، فکر می‌کنم می‌توانستم احساس خجالت تقریباً مداومی را که داشتم، کم کنم،

which them makes it easier to be observing and playful, and a little bit more at ease,  

که باعث می‌شود تماشای و بازیگوش بودن را آسان‌تر و کمی راحت‌تر کند،

which obviously helps the learning  process. I think learning some of  

که آشکارا به فرآیند یادگیری کمک می‌کند . من فکر می‌کنم یادگیری برخی از

those basics ahead of time, via whatever  source you have available would be great.

آن اصول اولیه از قبل، از طریق هر منبعی که در دسترس دارید، عالی خواهد بود.

Rachel: Actually, one thing that I  was using a lot at the beginning was,  

راشل: در واقع، یکی از چیزهایی که در ابتدا از آن زیاد استفاده می‌کردم این بود،

I would walk in somewhere and I would  say, "Bongiorno. Parla Inglese?" If  

در جایی قدم می‌زدم و می‌گفتم : "Bongiorno. Parla Inglese؟" اگر می‌دانستم

I knew that I didn't have a chance to  communicate, I would greet in Italian,  

فرصتی برای برقراری ارتباط ندارم، به ایتالیایی احوالپرسی می‌کردم،

then ask if they spoke English and try to use a really friendly tone, with a smile on my face.

سپس می‌پرسیدم که آیا انگلیسی صحبت می‌کنند و سعی می‌کردم از لحنی واقعاً دوستانه استفاده کنم و لبخندی بر لب داشته باشم.

David: Yeah. Right.

دیوید: آره. درسته

Rachel: I mean, even just learning  a greeting and do you speak English,  

راشل: منظورم این است که حتی فقط یک سلام و احوالپرسی یاد می‌گیری و آیا انگلیسی صحبت می‌کنی،

or whatever, or yeah, whatever  your language is, I think can help.

یا هر چیز دیگری، یا بله، هر زبانی که باشد، فکر می‌کنم می‌تواند کمک کند.

David: Completely agree. Well, it also makes me think about one of your videos on YouTube,  

دیوید: کاملا موافقم. خوب، همچنین باعث می‌شود درباره یکی از ویدیوهای شما در YouTube فکر کنم،

that has been really popular and  I have a new appreciation for now,  

که واقعاً محبوب بوده است و فعلاً قدردانی جدیدی دارم،   مربوط

is the one on introductions and how to, you know, how to greet people and introduce yourself.

به معرفی است و چگونه می‌دانید چگونه به مردم سلام کنید و خودتان را معرفی کنید.

Rachel: Yeah.

David: A lot of people have  really appreciated that video.

راشل: آره.

دیوید: بسیاری از مردم واقعاً از آن ویدیو استقبال کرده‌اند.

Rachel: Yeah, it's done well.

راشل: آره، خوب انجام شد.

David: And now uh. Yeah. Um. I have  a new, a new vantage point from that,  

دیوید: و حالا اوه. آره ام من یک نقطه نظر جدید و جدید از آن دارم،   که می توانم

from which to view the popularity of that. You know, if I had looked up the parallel for Italian,  

محبوبیت آن را مشاهده کنم. می‌دانی، اگر به زبان ایتالیایی دنبال می‌کردم

and had spent, you know, a half hour watching that a couple times, man, that would have been great.

و نیم ساعتی را صرف تماشای آن می‌کردم، مرد، خیلی خوب می‌شد.

Rachel: Yeah. Totally. Actually, that reminds me. That, that brings to mind. The video  

راشل: آره. کلا در واقع، این به من یادآوری می‌کند. که به ذهن می آورد. ویدیویی

that you're talking about is called, Greeting  Americans. And, I think I could ... It's sort of  

که درباره آن صحبت می‌کنید، سلام به آمریکایی‌ها نام دارد . و، فکر می‌کنم می‌توانستم... این

more phrases that you would use. Hey, what's up? Hey. How are you? I think actually,  

عبارت‌ها به نوعی عبارت‌های بیشتری هستند که شما استفاده می‌کنید. هی، چه خبر؟ سلام. چطوری؟ من فکر می‌کنم در واقع،

we should do another video that's just  on greetings that you would use with  

ما باید ویدیوی دیگری را انجام دهیم که فقط برای احوالپرسی باشد که با

somebody that you don't know, like,  in a store, where you wouldn't say,  

کسی که نمی‌شناسید استفاده کنید، مثلاً در یک فروشگاه، جایی که نمی‌گویید،

"Hey. How are you?" But, you would just say, "Hello," or, "Good morning," or whatever.

"هی، چطوری؟" اما، شما فقط می‌گویید «سلام» یا «صبح بخیر» یا هر چیز دیگری.

Okay. Video idea. Uh. Okay,  so David, let's talk about,  

باشه ایده ویدیویی اوه بسیار خوب، پس دیوید، بیایید در مورد این صحبت کنیم،

how did it feel to be a non-native speaker. You said you felt embarrassed by having zero skill.  

چه احساسی داشتید که یک زبان مادری نیستید. شما گفتید که از داشتن مهارت صفر احساس خجالت می‌کنید.

And remember we were talking about how awkward it was to take Stoney to a playground, and to be  

و به یاد داشته باشید که داشتیم در مورد اینکه بردن استونی به یک زمین بازی، و اینکه

having him interact with other kids, and us not being able to interact with the parents at all.

او با بچه های دیگر ارتباط برقرار می کند، و ما اصلاً نمی توانیم با والدین تعامل داشته باشیم، صحبت می کردیم.

David: Yeah. Normally, you know, when we're home, the playground is actually kind of great,  

دیوید: آره. به‌طور معمول، می‌دانید، وقتی در خانه هستیم، زمین بازی واقعاً عالی است،

cause it's, it's an easy way to meet new friends, and your kids are playing together and you say,  

زیرا این یک راه آسان برای ملاقات با دوستان جدید است، و بچه‌های شما با هم بازی می‌کنند و شما می‌گویید:

"Oh hey. Where do you guys live?" And, we  can quickly strike up conversation. And so,  

«اوه، بچه‌ها کجا زندگی می‌کنید؟» و ما می‌توانیم به سرعت مکالمه را آغاز کنیم. و بنابراین،

it was really painful to,  honestly it was boring to spend  

واقعاً دردناک بود، صادقانه بگویم، گذراندن

an hour at a playground and not be able  to talk to the adults. It was rough.

یک ساعت در زمین بازی و ناتوانی به صحبت با بزرگسالان خسته کننده بود. خشن بود.

Rachel: Yeah. I also found myself feeling  awkward, like it's one thing to just decide,  

راشل: آره. همچنین احساس کردم که احساس ناخوشایندی می‌کنم، مثل اینکه تصمیم گرفتن یک چیز است،

okay, I'm not going to be able to talk to someone. I'm not going to be able to start a conversation,  

خب، من نمی‌توانم با کسی صحبت کنم.  من نمی‌توانم مکالمه‌ای را شروع کنم،

but then it's another thing to have like, the fear that someone's going to start a conversation with  

اما پس از آن این یک چیز دیگر است، ترس از اینکه کسی با شما مکالمه را شروع کند

you. Like, it's not just boring. It's also like, a  little bit unsettling like, trying not to make eye  

. مثل، این فقط خسته کننده نیست. این نیز مانند، کمی ناراحت‌کننده است، سعی می‌کنم ارتباط چشمی برقرار نکنم

contact, or hoping my kid doesn't do something that I feel like I need to apologize for.

، یا امیدوار باشم که فرزندم کاری را انجام ندهد که احساس می‌کنم باید بابت آن عذرخواهی کنم.

David: Yeah. Right. Right.

دیوید: آره. درسته درسته

Rachel: Or whatever. You know one,  there was this one funny moment,  

راشل: یا هر چیز دیگری. یکی را می‌دانید، این یک لحظه خنده‌دار بود،

when we were in Genoa. I forget where we were going. Oh, we were going to the Funicular,  

زمانی که در جنوا بودیم. فراموش می‌کنم به کجا می‌رفتیم. اوه، داشتیم به فونیکولار می رفتیم،

the train that goes up the side  of the hill of the mountain. And  

قطاری که از کنار تپه کوه بالا می رود. و

remember we stopped in that little tiny  piazza, to get cappuccini, and pastries?

یادتان هست که در آن میدان کوچک توقف کردیم تا کاپوچینی و شیرینی بخوریم؟

David: Mm-hmm. (affirmative)

دیوید: مممم. (تأییدکننده)

Rachel: Yeah, so I, I went up to the pastry  counter and I order pastries and she said to go,  

راشل: آره، پس من، رفتم بالای پیشخوان شیرینی و شیرینی سفارش دادم و او

in Italian, and I didn't understand. And then  she switched to English, and then I said,  

به ایتالیایی گفت برو، و من نفهمیدم. و سپس او به انگلیسی تغییر کرد، و بعد من گفتم،

you know, "What was, how did you say that  in Italian?" And then she told me, and then,  

می‌دانی، "چی بود، چطور به ایتالیایی گفتی؟" و سپس او به من گفت، و بعد،

you know, being the language teacher that I am, the Rachel's English Academy teacher that I am,  

می‌دانی، که من معلم زبان هستم، معلم آکادمی انگلیسی راشل هستم،

I wanted to repeat it over, and over. She  said, "Portare via. Portare via." And so,  

می‌خواستم آن را بارها و بارها تکرار کنم. او گفت: "Portare via. Portare via." و بنابراین،

I was like, "Okay. Portare via.  Portare via." And then I was  

من اینطور گفتم: "خوب. Portare via. Portare via." و سپس

repeating it out loud and then it was  totally confusing everyone around me.

آن را با صدای بلند تکرار می‌کردم و بعد همه اطرافیانم را کاملاً گیج می‌کرد.

They thought that I didn't understand  what was happening and I was like,  

آنها فکر می‌کردند که من نمی‌فهمیدم چه اتفاقی می‌افتد و من می‌گفتم:

"No. I do understand. We don't want to take it. We [that was really funny] want to eat  

«نه. می‌دانم. ما نمی‌خواهیم آن را بگیریم. ما [که واقعاً خنده‌دار بود] می‌خواهیم

it here. I just want to practice this phrase,  because it's the only way to actually remember  

آن را اینجا بخوریم. من فقط می‌خواهم این عبارت را تمرین کنم، زیرا این تنها راه برای به خاطر سپردن

it." And I was just, you know, I just heard a  native speaker do it, so I was wanting to take  

آن است.» و من فقط، می‌دانید، شنیدم که یک زبان مادری این کار را انجام می‌دهد، بنابراین می‌خواستم

advantage of that second, to [absolutely]  repeat it, over and over. And it was, yeah.

از آن ثانیه استفاده کنم و [کاملاً] آن را بارها و بارها تکرار کنم. و این بود، بله.

People didn't understand what was going on, but I actually, I encourage my students to do this,  

مردم متوجه نشدند که چه خبر است، اما در واقع، من دانش‌آموزانم را تشویق می‌کنم که این کار را انجام دهند،

and this is something I totally did in Germany, is when you hear someone say a phrase that you  

و این کاری است که من کاملاً در آلمان انجام دادم، وقتی می‌شنوید که یک عبارتی را می‌شنوید که شما به

just learned, that, in that moment. Like, if you can, just kind of mumble it under your breath. You  

تازگی یاد گرفته‌اید، در آن لحظه. مثلاً، اگر می‌توانید، آن را زیر لب زیر لب زیر لب زمزمه کنید. می‌دانید،

know, you don't have to do it full voice like I  did, and confuse everybody, but if you're able to  

مجبور نیستید مانند من این کار را با صدای کامل انجام دهید و همه را گیج کنید، اما اگر بتوانید به

somehow disengage, and from the conversation for a second, and repeat that phrase over a few times,  

نوعی از مکالمه برای یک ثانیه خلاص شوید و این عبارت را چند بار تکرار کنید،

I think that's awesome. Or, depending on the kind of language learner, the kind of brain you have,  

فکر می‌کنم عالی است. یا، بسته به نوع زبان آموز، نوع مغزی که دارید،

repeat it a few times, and then quick,  scribble it down if you can write it.

آن را چند بار تکرار کنید، و اگر می توانید آن را سریع بنویسید.

David: Also, I also think, what was really neat  a couple times, and I saw you do, and then I  

دیوید: همچنین، من همچنین فکر می‌کنم، کاری که واقعاً مرتب بود، چند بار، و دیدم که شما انجام می‌دهید، و سپس من

ended up doing it some too is, like basically getting someone to give you a little lesson.

هم آن را انجام دادم، مانند اینکه اساساً از کسی بخواهم به شما درس کوچکی بدهد.

Rachel: Right.

David: I remember we were sitting in Napoli at the café in the morning and we [oh, right] were  

راشل: درسته

دیوید: یادم می‌آید صبح در ناپولی در کافه نشسته بودیم و [اوه، درست است] داشتیم

ordering and, you know basically you say it  one way, and the person corrects you and then  

سفارش می‌دادیم و می‌دانی که اساساً آن را یک‌طرفه می‌گویید، و آن شخص شما را اصلاح می‌کند و سپس

you smile and you try again, and then the person corrects you again. And basically, people love to  

لبخند می‌زنید و دوباره تلاش می‌کنید، و سپس آن شخص دوباره شما را اصلاح می‌کند. و اساساً، مردم دوست دارند به

help you get it right, when they see you making an effort. So, I think for people learning, you know,  

شما کمک کنند تا آن را درست انجام دهید، وقتی می بینند که شما در حال تلاش هستید. بنابراین، من فکر می‌کنم برای افرادی که

working on their American English, I think that trying to say it, and then someone corrects you,  

روی انگلیسی آمریکایی خود کار می‌کنند،   سعی می‌کنند آن را بیان کنند، و بعد کسی شما را تصحیح کند،

if you smile and say, "Oh right. Here. Let me try again," and then you say it again, people are very  

اگر لبخند بزنید و بگویید "اوه درست است. اینجا. اجازه دهید دوباره امتحان کنم"، و سپس دوباره آن را بگویید، مردم به

likely to be like, "Oh yeah. You got it," or ,"  No. Wait, wait. No. Well, almost you got it."

احتمال بسیار زیاد اینگونه خواهند بود، "اوه بله. متوجه شدی" یا " نه. خوب، تقریبا صبر کنید."

Rachel: Yeah.

David: People love to feel like they're  the expert and to help you learn.

راشل: آره.

دیوید: مردم دوست دارند احساس کنند که متخصص هستند و به شما کمک می کنند تا یاد بگیرید.

Rachel: Yep. If someone corrects  you, really take advantage of that,  

راشل: بله. اگر کسی شما را تصحیح کرد ، واقعاً از آن بهره ببرید،

cause most people don't. Most people won't. If they understand you, they'll just keep going.

زیرا اکثر مردم این کار را نمی کنند. اکثر مردم این کار را نمی کنند. اگر آنها شما را درک کنند، به راه خود ادامه خواهند داد.

David: Right.

Rachel: But, if someone actually corrects you, that's, I always think that is awesome. That's  

دیوید: درست است.

راشل: اما، اگر کسی واقعاً شما را تصحیح کند، به نظر من همیشه عالی است. این

like, oh wait. They're willing to engage with me like this. Let me try it again, and actually I  

مانند، اوه صبر کنید. آن‌ها حاضرند با من اینگونه تعامل کنند. اجازه دهید دوباره آن را امتحان کنم، و در واقع

think that I would love to learn how to say,  "Could you help me learn how to say that?"  

فکر می‌کنم که دوست دارم یاد بگیرم چگونه بگویم: «آیا می‌توانید به من کمک کنید که چگونه آن را بگویم؟»

Because, when I was out, you know, trying to say something and then they would switch to English,  

چون وقتی بیرون بودم، می‌دانی، سعی می‌کردم چیزی بگویم و سپس آنها به انگلیسی تغییر می‌کردند،

because I didn't know how, then I was losing the opportunity to learn that, so, if, I wish  

چون نمی‌دانستم چگونه، فرصت یاد گرفتن آن را از دست می‌دادم، بنابراین، اگر کاش

that I had thought a couple more times to say, "Could you teach me how to say that in Italian?"

چند بار دیگر فکر می‌کردم و می‌گفتم: «می‌توانی به من یاد بدهی چگونه آن را به ایتالیایی بگویم؟»

David: Well, and I think another video idea for Rachel's English is to go over the phrases that  

دیوید: خوب، و فکر می‌کنم یکی دیگر از ایده‌های ویدیویی برای انگلیسی ریچل این است که عباراتی را که

someone could use, to [yeah] engage a native speaker. Things like, "Oh hey. How'd I sound?"

کسی می‌تواند استفاده کند، بررسی کند تا [بله] یک سخنران بومی را درگیر کند. چیزهایی مانند "اوه هی. صدای من چطور بود؟"

Rachel: Could you help me say that?

راشل: میشه کمکم کنی اینو بگم؟

David: Hey wait. Oh. Yeah. Say that again, or ...

دیوید: هی صبر کن اوه آره دوباره بگو یا...

Rachel: Can you say it more slowly? I'd  like to repeat, or something like that.

راشل: می تونی آهسته تر بگی؟ من می خواهم تکرار کنم، یا چیزی شبیه به آن.

David: Do you mind if I try to say it again?  Do you mind giving me some feedback about  

دیوید: اشکالی ندارد که دوباره آن را بگویم؟ آیا می‌خواهید درباره اینکه

what sounded right and what didn't? I mean, that would be ... I think if you're really,  

چه چیزی درست است و چه چیزی درست نیست، بازخوردی به من بدهید؟ منظورم این است که... فکر می‌کنم اگر واقعاً،

again, if you're in a context where someone is really interested and does correct you,  

دوباره، اگر در زمینه‌ای هستید که کسی واقعاً علاقه‌مند است و شما را اصلاح می‌کند،

it's an invitation to have a five minute  conversation. They'd probably love it.

دعوتی است برای یک مکالمه پنج دقیقه‌ای . آنها احتمالا آن را دوست خواهند داشت.

Rachel: Right. Or, in the case, I think it was,  I was learning how to correctly say, "The bill,  

راشل: درسته یا، در این مورد، فکر می‌کنم اینطور بود، داشتم یاد می‌گرفتم که چگونه به درستی بگویم «قبض،

please." And, il conto. And, I wasn't sure if it was conte, you know, I hadn't really paid much  

لطفاً». و، il conto. و، مطمئن نبودم که کانته باشد، می‌دانید، من واقعاً

attention to the exact. I knew the general  idea, but that wasn't good enough. And so,  

به آن دقت زیادی نکرده بودم. من ایده کلی را می دانستم ، اما به اندازه کافی خوب نبود. و بنابراین،

even just in that case, I was just trying to  learn this one phrase, and he, and I said,  

حتی در آن مورد، من فقط سعی می‌کردم این یک عبارت را یاد بگیرم، و او، و من گفتم،

"How do you say it," and then he told me and I was like, "That's right." And then I said it back a  

«چطور می‌گویید»، و سپس به من گفت و من هم گفتم، «درست است». و بعد

couple times. Even just an exchange like that can be 30 seconds, where a native speaker can  

چند بار گفتم. حتی یک مبادله مانند آن می‌تواند 30 ثانیه باشد، جایی که یک سخنران بومی می‌تواند به

teach you, and, and if you've just said, "How do you say it," and then you're repeating it,  

شما آموزش دهد، و، و اگر فقط گفتید، "چگونه آن را می‌گویید" و سپس آن را تکرار می‌کنید،

there's a chance that they might correct  you, if your pronunciation isn't quite great.

اگر تلفظ شما خیلی خوب نباشد، احتمال دارد که شما را تصحیح کنند.

David: Uh huh.

Rachel: And it was so funny. There were times when I felt like I had gotten my ... You know, I,  

دیوید: اوه ها.

راشل: و خیلی خنده دار بود. زمان‌هایی بود که احساس می‌کردم ... می‌دانی، من،

I, I care about pronunciation. That's kind of my thing. And there were a couple times where I would  

من، به تلفظ اهمیت می‌دهم. این یکی از چیزهای من است. و چند بار بود که من

say a phrase that I knew was the right phrase, and people wouldn't understand me. And then I  

عبارتی را می‌گفتم که می‌دانستم عبارت درستی است، و مردم مرا نمی‌فهمند. و بعد

was like, "Okay. I'm still not doing something right. I don't know exactly yet what it is." But,  

گفتم: "خوب. من هنوز کاری را درست انجام نمی‌دهم. هنوز دقیقاً نمی‌دانم چیست." اما،

that was interesting to me, to know that I was saying it right, or to know that I knew the words,  

برای من جالب بود، اینکه بدانم دارم آن را درست می‌گویم، یا می‌دانم که کلمات را می‌دانم،

like a, the actual words themselves I knew were right, but something about my pronunciation was  

مانند a، کلمات واقعی که می‌دانستم درست هستند، اما چیزی در مورد تلفظ من

too studied, or too bookish, not natural enough for someone to figure it out. That was sad.

خیلی مطالعه‌شده، یا بیش از حد کتابی، آنقدر طبیعی نبود که کسی بتواند آن را بفهمد. این غم انگیز بود.

David: And it gets back to something that we talk about, a lot about mindset. I think if you're in  

دیوید: و این به چیزی برمی گردد که ما درباره آن صحبت می کنیم، درباره طرز فکر. من فکر می‌کنم اگر در

a mindset where you can make a mistake and then sort of smile and, and work with a native speaker  

ذهنیتی هستید که می‌توانید اشتباه کنید و سپس یک جورهایی لبخند بزنید و با یک زبان مادری

on correcting it, that kind of a lesson, and  you're right. Even if it is just 30 seconds.  

برای تصحیح آن کار کنید، این یک درسی است، و حق با شماست. حتی اگر فقط 30 ثانیه باشد.

That lesson is lodged in a particular context with a particular memory. You know, like I can  

آن درس در یک زمینه خاص با یک حافظه خاص ثبت شده است. می‌دانی، مثل اینکه می‌توانم

immediately call back to mind,  what it looked like, and felt like,  

فوراً به ذهنم برگردم،

and sounded like, sitting at that café,  when that guy gave us the mini lesson.

وقتی که آن مرد درس کوچک را به ما داد، وقتی در آن کافه نشسته بودم، چه شکلی بود، و چه حسی داشت.

Rachel: Right.

David: I'm mean, it's just so  different than learning it from a book.

راشل: درسته

دیوید: منظورم بد است، این با یادگیری آن از یک کتاب بسیار متفاوت است.

Rachel: And here's a crazy idea. If you're in a case where you know you're going to be interacting  

راشل: و این یک ایده دیوانه کننده است. اگر در موردی هستید که می‌دانید قرار است

with an American for a very brief period of  time, asking for a bill, ordering a pastry,  

برای مدت کوتاهی با یک آمریکایی تعامل داشته باشید، صورت‌حساب بخواهید، شیرینی سفارش دهید،

whatever. Get out your phone and turn it on. Turn on the voice recorder. Then, that way, if  

هر چه باشد. گوشی خود را بیرون بیاورید و آن را روشن کنید.  ضبط صدا را روشن کنید. سپس، به این ترتیب، اگر

they correct you, you can get the native speaker on tape. Go back and listen to it a few times.

شما را تصحیح کردند، می‌توانید سخنران بومی را روی نوار ضبط کنید. برگرد و چند بار گوش کن.

David: Yeah.

دیوید: آره.

Rachel: I really encourage my  students to do some recording,  

راشل: من واقعاً دانش‌آموزانم را تشویق می‌کنم که ضبط انجام دهند،

and I think I need to be even, make  it an even stronger recommendation.  

و فکر می‌کنم باید یکنواخت باشم و آن را توصیه قوی‌تری کنم.

Recording yourselves speaking and then going back and listening to it later. Actually,  

صحبت کردن خود را ضبط کنید و سپس به عقب برگردید و بعداً به آن گوش دهید. در واقع،

that's something we discussed in a  recent podcast with Eliot Friesen.

این چیزی است که در پادکست اخیر با الیوت فریسن در مورد آن صحبت کردیم.

David: Mm-hmm. (affirmative) Rachel: Guys. If you didn't catch that podcast,

دیوید: مممم. (تأیید کننده) راشل: بچه ها. اگر آن پادکست را نگرفتید،

go back and look for it. We were talking  about the IELTS Exam. He is the Magoosh,  

برگردید و به دنبال آن بگردید. داشتیم درباره امتحان آیلتس صحبت می‌کردیم. او Magoosh است،

which is a company that does test prep materials. He's the Magoosh IELTS experts. So, Eliot Friesen,  

شرکتی که مواد آماده سازی را آزمایش می کند.  او متخصص آیلتس Magoosh است. بنابراین، الیوت فریسن،

yeah, that, that podcast came out, maybe  about a month ago. Not too long ago,  

بله، آن پادکست، شاید حدود یک ماه پیش منتشر شد. چندی پیش،

so if you go to Rachelsenglish.com/podcast, it  should be on that front page. Check it out. Well,  

بنابراین اگر به Rachelsenglish.com/podcast رفتید، باید در همان صفحه اول باشد. آن را بررسی کنید. خب،

David, I think that sort of wraps up. Do you  have anything else that you wanted to add about,  

دیوید، فکر می‌کنم این به پایان می‌رسد. آیا چیز دیگری دارید که بخواهید در مورد آن اضافه کنید،

what it felt like to be there, or any  other little anecdotes from the trip?

احساس بودن در آنجا یا هر حکایت کوچک دیگری از سفر؟

David: Oh. I don't think so. It just, it  gave me such a new appreciation, or I guess  

دیوید: اوه من اینطور فکر نمی کنم. فقط قدردانی جدیدی به من داد، یا حدس می‌زنم

a renewed appreciation for your students and for people who are learning English. You know, I'm,  

قدردانی دوباره از دانش‌آموزان شما و افرادی که در حال یادگیری زبان انگلیسی هستند. می‌دانی، من،

I run into people a lot and it just gave me  a new appreciation for your students, and for  

من زیاد با مردم برخورد می‌کنم و این به من قدردانی جدیدی نسبت به دانش‌آموزان شما و

everybody else, who's trying to learn English. It is so much of a not-straightforward language,  

همه کسانی که در تلاش برای یادگیری زبان انگلیسی هستند، داد.  این زبان خیلی ساده نیست،

and so, it just, it made me um, made me  remember how much I want to, you know,  

و بنابراین، فقط، باعث شد که به یاد بیاورم، می دانید، چقدر می خواهم،   سرعتم را

slow down and take a minute or two to, you know, communicate with them and help them,  

کم کنم و یک یا دو دقیقه وقت بگذارم، می دانم، با آنها ارتباط برقرار کنم و به آنها کمک کنم

and it made me want to be that person, who takes the extra time to correct someone and to engage  

و این باعث شد من بخواهم آن شخصی باشم که وقت بیشتری را صرف اصلاح یک نفر و درگیر کردن

someone in a little bit of conversation. Uh, so, I think it, um, it opened me up a little bit.

یک نفر در مکالمه می کند. اوه، بنابراین، فکر می‌کنم، اوم، کمی مرا باز کرد.

Rachel: Yeah. It's really amazing how travel  will do that. If only everybody was able to  

راشل: آره. واقعاً شگفت‌انگیز است که چگونه سفر این کار را انجام می‌دهد. اگر همه می توانستند

travel more, maybe the world would see smaller and everyone would get along. Wouldn't that  

بیشتر سفر کنند، شاید دنیا کوچکتر می شد و همه با هم کنار می آمدند. آیا این

be nice? Okay, on that note guys. Thanks so much for listening to this podcast. Again,  

خوب نیست؟ خوب، در آن توجه بچه ها. از اینکه به این پادکست گوش دادید بسیار سپاسگزاریم. مجدداً،

if you would like a free copy, of the transcript, just visit rachelsenglish.com/podcast,  

اگر می‌خواهید یک نسخه رایگان از رونوشت را داشته باشید، فقط به rachelsenglish.com/podcast مراجعه کنید،

and look for this episode. This is part two in a series of podcasts that we're doing that are,  

و به دنبال این قسمت بگردید. این قسمت دوم از مجموعه پادکست‌هایی است که ما در حال انجام آن هستیم،

that's coming out of our time in  Italy, so be sure to listen next week.

که از زمان ما در ایتالیا می‌آید، پس حتماً هفته آینده گوش کنید.

And actually even better, if you haven't  subscribed, go to the iTunes store,  

و در واقع حتی بهتر از آن، اگر مشترک نشده‌اید، به فروشگاه iTunes

or to Stitcher, and subscribe to the podcasts,  so that it'll pop up for you every week. I would  

یا استیچر بروید و در پادکست‌ها مشترک شوید تا هر هفته برای شما ظاهر شود. من

love to have you as a regular listener,  and even better, would you mind sharing  

دوست دارم شما را به عنوان یک شنونده معمولی داشته باشم، و حتی بهتر از آن، آیا دوست دارید   را

with your friends and family? Post to social media, a link to your favorite podcast. Tell  

با دوستان و خانواده خود به اشتراک بگذارید؟ به رسانه‌های اجتماعی پست کنید، پیوندی به پادکست مورد علاقه‌تان. به

people why you like it. Let's see if we  can spread the word about the Rachel's  

مردم بگویید که چرا آن را دوست دارید. بیایید ببینیم آیا می‌توانیم درباره پادکست انگلیسی راشل اطلاعاتی را منتشر کنیم

English Podcast. That's it guys, and thanks so much for listening. We'll see you next week.

. بچه ها همین است، و خیلی ممنون که گوش دادید. هفته آینده شما را می بینیم.