Balanced English Learning - Improve the Way You Study English

Hi, I’m Oli.

سلام من اولی هستم

Welcome to Oxford Online English!

به آکسفورد آنلاین انگلیسی خوش آمدید!

Many English learners have similar problems, and say the same things: “I’ve been studying

بسیاری از زبان آموزان انگلیسی مشکلات مشابهی دارند و همان چیزها را می گویند: "من سال هاست درس می

for years, but I still can’t speak fluently!”

خوانم، اما هنوز نمی توانم روان صحبت کنم!"

“How can I remember vocabulary?”

"چگونه می توانم واژگان را به خاطر بسپارم؟"

“How do I stop translating in my head?”

"چگونه ترجمه را در ذهنم متوقف کنم؟"

In this video, we’ll talk about what it means to learn English, why so many learners

در این ویدئو، ما در مورد اینکه یادگیری زبان انگلیسی به چه معناست، چرا بسیاری از زبان آموزان

have these problems, and what you can do to learn more effectively.

با این مشکلات مواجه هستند و برای یادگیری موثرتر چه کاری می توانید انجام دهید، صحبت خواهیم کرد .

First, have you seen our website?

اول اینکه آیا وب سایت ما را دیده اید؟

Go check it out!

برو چک کن

Oxford Online English dot com.

Oxford Online English dot com.

You can find videos, listening lessons, quizzes and professional teachers who you can study

می‌توانید ویدیوها، درس‌های شنیداری، آزمون‌ها و معلمان حرفه‌ای را پیدا کنید

with if you need classes.

که در صورت نیاز به کلاس‌ها می‌توانید با آنها مطالعه کنید.

Also, one more thing.

همچنین یک چیز دیگر.

Don't forget to turn on the captions if you need them!

فراموش نکنید که در صورت نیاز زیرنویس ها را روشن کنید!

All our videos have captions in English, some have captions in other languages too.

همه ویدیوهای ما شرح‌هایی به زبان انگلیسی دارند، برخی از آنها به زبان‌های دیگر نیز شرح دارند.

Click the 'CC' button in the bottom right to turn on captions now.

روی دکمه «CC» در پایین سمت راست کلیک کنید تا زیرنویس‌ها اکنون روشن شوند.

Let’s start with a question: what does it mean to learn something?

بیایید با یک سوال شروع کنیم: یادگیری چیزی به چه معناست؟

No, really, think about it.

نه واقعا فکر کن

When you say, “I learned this,” what do you mean?

وقتی می گویید "این را یاد گرفتم" منظورتان چیست؟

Actually, it can mean different things.

در واقع می تواند معانی مختلفی داشته باشد.

All learning depends on three things: theory, memory and practice.

تمام یادگیری ها به سه چیز بستگی دارد: تئوری، حافظه و عمل.

You need to understand ideas and concepts—theory.

شما نیاز به درک ایده ها و مفاهیم - تئوری دارید.

You need to remember ideas and how to do things—memory.

شما باید ایده ها و نحوه انجام کارها را به خاطر بسپارید - حافظه.

And, you need to use things in real life—practice.

و، شما باید از چیزها در زندگی واقعی استفاده کنید - تمرین کنید.

When you learn something, you need a balance between these three things, and you need the

وقتی چیزی یاد می گیرید، به تعادل بین این سه چیز نیاز دارید و به

right balance.

تعادل مناسب نیاز دارید.

If you don’t get the balance right, you’ll find it difficult to learn.

اگر تعادل را درست انجام ندهید، یادگیری برایتان دشوار خواهد بود.

You’ll waste time and energy, and you'll probably get worse results than you could have.

زمان و انرژی خود را هدر خواهید داد و احتمالاً نتایجی بدتر از آنچه می توانستید خواهید داشت.

Let’s talk about this balance in more detail.

بیایید در مورد این تعادل با جزئیات بیشتر صحبت کنیم.

When you learn different things, you need different amounts of theory, memorisation,

وقتی چیزهای مختلف یاد می گیرید، به مقادیر متفاوتی از تئوری، حفظ کردن

and practice.

و تمرین نیاز دارید.

For example, think about learning to ride a bike.

به عنوان مثال، به یادگیری دوچرخه سواری فکر کنید.

Do you need theory, or memorisation?

آیا به تئوری نیاز دارید یا حفظ؟

Not really!

نه واقعا!

No one learns to ride a bike by reading books.

هیچکس دوچرخه سواری را با خواندن کتاب یاد نمی گیرد.

You get on a bike, and you try.

شما سوار دوچرخه می شوید و تلاش می کنید.

You fall off; you try again.

می افتی؛ شما دوباره تلاش کنید

It’s almost 100 per cent practice.

این تقریباً 100 درصد تمرین است.

Let’s take a very different example: aeronautical engineering, meaning designing aeroplanes

بیایید یک مثال بسیار متفاوت را در نظر بگیریم: مهندسی هوانوردی، به معنای طراحی هواپیما

and rockets.

و موشک.

OK, I’ll be honest: I don’t know, because I’m not an aeronautical engineer, but I’m

خوب، صادقانه می گویم: نمی دانم، زیرا من یک مهندس هوانوردی نیستم، اما حدس می زنم

guessing that it’s a lot of theory and memorisation, and less practice, because when you’re designing

که این مقدار زیادی تئوری و به خاطر سپردن است، و کمتر عملی است، زیرا زمانی که شما در حال طراحی

a plane or a rocket, you should get it right first time.

یک هواپیما هستید یا یک موشک، شما باید آن را برای اولین بار درست دریافت کنید.

So, what’s the point?

بنابراین، چه فایده ای دارد؟

When you learn different things, you need a different balance of these three areas—theory,

وقتی چیزهای مختلف یاد می گیرید، به تعادل متفاوتی از این سه حوزه نیاز دارید - تئوری،

memorisation and practice.

حفظ کردن و عمل.

What about learning English?

در مورد یادگیری زبان انگلیسی چطور؟

Here’s my suggestion.

پیشنهاد من اینجاست

It’s not meant to be something precise.

قرار نیست چیز دقیقی باشد.

This isn’t statistics.

این آمار نیست

What does this mean for you?

این برای شما چه معنایی دارد؟

Many English learners have problems because they get this balance wrong, and they get

بسیاری از زبان آموزان انگلیسی مشکلاتی دارند زیرا این تعادل را اشتباه می گیرند

it wrong in similar ways.

و به روش های مشابه آن را اشتباه می گیرند.

What are the biggest problems English learners have here?

بزرگترین مشکلات زبان آموزان انگلیسی در اینجا چیست؟

One: they focus too much on theory.

یک: آنها بیش از حد روی نظریه تمرکز می کنند.

Two: they try to use theory and memorisation to replace practice.

دو: سعی می کنند از تئوری و حفظ کردن برای جایگزینی عمل استفاده کنند.

Three: they leave memorisation to luck.

سه: حفظ کردن را به شانس واگذار می کنند.

And Four: they don’t practice enough, or effectively.

و چهار: آنها به اندازه کافی یا به طور موثر تمرین نمی کنند.

These mistakes lead to all the common English-learner complaints: “I’ve been studying for years

این اشتباهات منجر به همه شکایات رایج زبان‌آموزان انگلیسی می‌شود : «من سال‌هاست درس

but I can’t speak fluently!”, “I learn vocabulary, but I can’t remember it!”,

می‌خوانم اما نمی‌توانم روان صحبت کنم!»، «لغات را یاد می‌گیرم ، اما نمی‌توانم آن را به خاطر بیاورم!»

and so on.

و غیره.

Let’s see what you can do about these problems, and how you can make your English learning

بیایید ببینیم در مورد این مشکلات چه کاری می توانید انجام دهید، و چگونه می توانید یادگیری انگلیسی خود را

more effective.

موثرتر کنید.

In this section, we’re going to talk about the first two problems: focusing too much

در این بخش، ما در مورد دو مشکل اول صحبت خواهیم کرد: تمرکز بیش از حد

on theory, and using theory and memorisation to replace practice.

بر تئوری، و استفاده از تئوری و حفظ کردن به جای عمل.

Actually, this isn’t English learners’ fault.

در واقع، این تقصیر زبان آموزان انگلیسی نیست.

Many people learn English—and other languages—in a theory-heavy way at school or university.

بسیاری از مردم در مدرسه یا دانشگاه انگلیسی و سایر زبان ها را به روشی تئوری می آموزند.

Then, they think this is what language learning means: sitting in a classroom, doing grammar

سپس، آنها فکر می کنند که یادگیری زبان به این معناست: نشستن در کلاس درس، انجام

exercises, and so on.

تمرین های گرامر و غیره.

Theory is part of English learning.

تئوری بخشی از یادگیری زبان انگلیسی است.

Going to a language class might be useful.

رفتن به کلاس زبان ممکن است مفید باشد.

Doing grammar exercises can be helpful in the right situation.

انجام تمرینات گرامر در موقعیت مناسب می تواند مفید باشد .

But, here’s the key point: practice comes first.

اما نکته کلیدی اینجاست: تمرین حرف اول را می زند.

Practice should come before theory.

تمرین باید مقدم بر نظریه باشد.

Using a language is a practical skill.

استفاده از زبان یک مهارت عملی است.

It’s more like riding a bike than designing an airplane or a rocket.

بیشتر شبیه دوچرخه سواری است تا طراحی هواپیما یا موشک.

You can’t replace practice by studying theory.

شما نمی توانید با مطالعه تئوری عمل را جایگزین کنید.

You can’t learn to speak by doing exercises from a book.

شما نمی توانید با انجام تمرین های یک کتاب صحبت کردن را یاد بگیرید .

You can’t learn to write essays by reading other people’s essays.

شما نمی توانید انشا نوشتن را با خواندن مقاله های دیگران یاد بگیرید .

Here’s a question: do you have problems speaking fluently, because you’re translating

در اینجا یک سوال وجود دارد: آیا در روان صحبت کردن مشکل دارید، زیرا

whole sentences in your head?

جملات کامل را در ذهن خود ترجمه می کنید؟

Yes?

آره؟

If you do, that’s a sign that you’ve studied English in a way which depends too much on

اگر این کار را انجام می دهید، این نشانه آن است که شما انگلیسی را به روشی مطالعه کرده اید که بیش از حد به تئوری بستگی دارد

theory and not enough on practice.

و به اندازه کافی به عمل نمی رسد.

If you do this, you end up trying to ‘calculate’ sentences in your head.

اگر این کار را انجام دهید، در نهایت سعی می کنید جملات را در ذهن خود محاسبه کنید.

That’s really hard!

واقعا سخته!

It’s like doing complex maths at high speed.

مثل انجام ریاضیات پیچیده با سرعت بالاست.

Of course you can’t speak fluently if you’re doing this.

البته اگر این کار را انجام می دهید نمی توانید روان صحبت کنید.

Again, theory is not useless! Studying theory is not useless.

باز هم تئوری بی فایده نیست! مطالعه تئوری بی فایده نیست.

But, you have to put practice first.

اما، ابتدا باید تمرین کنید.

If you want to learn to speak, you have to speak.

اگر می خواهید صحبت کردن را یاد بگیرید، باید صحبت کنید.

If you want to learn to write, you have to write.

اگر می خواهید نوشتن را یاد بگیرید، باید بنویسید.

Theoretical study should support your practice.

مطالعه نظری باید از تمرین شما حمایت کند.

What does that mean?

معنی آن چیست؟

Let’s take something which for many people is the biggest symbol of boring English lessons—grammar

بیایید چیزی را در نظر بگیریم که برای بسیاری از مردم بزرگ‌ترین نماد درس‌های خسته‌کننده انگلیسی است -

exercises.

تمرین‌های گرامر.

Grammar exercises can be extremely useful!

تمرینات گرامر می تواند بسیار مفید باشد!

But, you should only do them only when you really need them.

اما، فقط زمانی باید آنها را انجام دهید که واقعاً به آنها نیاز دارید.

For example, imagine you’re speaking English regularly, but you’re not good at using

به عنوان مثال، تصور کنید که به طور منظم انگلیسی صحبت می کنید، اما در استفاده از حال عالی خوب نیستید

the present perfect.

.

You know something about it, and you hear other people use it, and you know that you

شما چیزی در مورد آن می دانید، و می شنوید که دیگران از آن استفاده می کنند، و می دانید که

can’t use it well when you speak.

وقتی صحبت می کنید نمی توانید از آن به خوبی استفاده کنید.

That’s the right moment to take your grammar book and read about the present perfect and

این لحظه مناسبی است که کتاب گرامر خود را بردارید و در مورد زمان حال کامل بخوانید و

do some exercises.

چند تمرین انجام دهید.

More generally, you should only study theory—like grammar rules or vocabulary exercises—when

به طور کلی تر، شما فقط باید تئوری را مطالعه کنید - مانند قواعد گرامر یا تمرینات واژگان - زمانی

you already know what you need.

که از قبل بدانید به چه چیزی نیاز دارید.

Don’t take your grammar book, or your vocabulary book, and start at unit one and say, “I’m

کتاب گرامر یا کتاب واژگان خود را نگیرید و از واحد یک شروع کنید و بگویید: "من می

going to study this whole book!”

خواهم کل این کتاب را مطالعه کنم!"

Have you ever done that?

آیا تا حالا شما آن را انجام دادید؟

I have.

من دارم.

It doesn’t work.

این کار نمی کند.

You won’t finish the book.

شما کتاب را تمام نمی کنید

You probably won’t even finish the first three units.

احتمالاً حتی سه واحد اول را هم تمام نخواهید کرد .

It’s boring and it doesn’t help you.

خسته کننده است و به شما کمکی نمی کند.

Get a good grammar book.

یک کتاب گرامر خوب بگیرید.

Get a good vocabulary book.

یک کتاب واژگان خوب تهیه کنید.

Get books on writing, or IELTS, or whatever you need.

کتاب های رایتینگ یا آیلتس یا هر چیز دیگری که نیاز دارید تهیه کنید.

Then, take what you need when you need it.

سپس، آنچه را که نیاز دارید بردارید.

If you don’t know what something is, then you don’t need it yet.

اگر نمی دانید چیزی چیست، پس هنوز به آن نیاز ندارید.

If you aren’t sure whether you need something or not, then you don’t need it yet.

اگر مطمئن نیستید که به چیزی نیاز دارید یا نه، پس هنوز به آن نیاز ندارید.

By the way, I’m not making this stuff up.

اتفاقا من این چیزها را نمی سازم.

It comes directly from my own language-learning experiences.

این به طور مستقیم از تجربیات خود من در یادگیری زبان می آید.

As you might know, I live in Greece.

همانطور که می دانید من در یونان زندگی می کنم.

My Greek is not that good.

یونانی من آنقدرها هم خوب نیست.

[speak some Greek] I haven’t really studied formally.

[کمی یونانی صحبت کن] من واقعاً به طور رسمی مطالعه نکرده ام.

At one point, I realised that I didn’t know how to form the past tense.

در یک لحظه، متوجه شدم که نمی دانم چگونه زمان گذشته را تشکیل دهم.

I knew *some* past verbs, but I couldn’t make past forms which I hadn’t seen before.

من *بعضی* از افعال گذشته را می دانستم، اما نمی توانستم شکل های گذشته ای را که قبلاً ندیده بودم بسازم.

Obviously, using past forms is very helpful.

بدیهی است که استفاده از فرم های گذشته بسیار مفید است.

In any conversation, you’ll probably need a past verb at some point.

در هر مکالمه ای، احتمالاً زمانی به فعل گذشته نیاز خواهید داشت.

So, I found some grammar notes, did some exercises, and I learned how to make past forms.

بنابراین، چند یادداشت گرامر پیدا کردم، تمرین‌هایی انجام دادم و یاد گرفتم که چگونه فرم‌های گذشته را بسازم.

It wasn’t boring or difficult, because I felt I needed it.

خسته کننده یا سخت نبود، زیرا احساس می کردم به آن نیاز دارم.

And, it helped me immediately, so I remembered most of what I studied.

و فوراً به من کمک کرد، بنابراین بیشتر چیزهایی را که مطالعه کردم به یاد آوردم.

Here’s a summary: put practice first.

در اینجا خلاصه ای وجود دارد: ابتدا تمرین را انجام دهید.

When you feel you need something theoretical, like a grammar point or vocabulary on a certain

وقتی احساس کردید که به چیزی نظری نیاز دارید، مانند یک نکته گرامری یا واژگان در یک

topic, then go and study it.

موضوع خاص، سپس بروید و آن را مطالعه کنید.

You need to feel that you need it, because otherwise it probably won’t stay in your

شما باید احساس کنید که به آن نیاز دارید، زیرا در غیر این صورت احتمالاً در ذهن شما باقی نخواهد

head.

ماند.

The same is true with memorising things.

همین امر در مورد حفظ کردن مطالب نیز صادق است.

There’s no point memorising something unless you know you need it.

به خاطر سپردن چیزی فایده ای ندارد مگر اینکه بدانید به آن نیاز دارید.

Don’t learn a big list of vocabulary which you’ll probably never use.

فهرست بزرگی از واژگانی را که احتمالاً هرگز استفاده نخواهید کرد، یاد نگیرید.

Go out and practise, talk to people, write something, find out what you can’t say and

بیرون بروید و تمرین کنید، با مردم صحبت کنید، چیزی بنویسید، ببینید چه چیزی را نمی‌توانید بگویید و

which ideas you can’t express, and then learn those words.

چه ایده‌هایی را نمی‌توانید بیان کنید، و سپس آن کلمات را یاد بگیرید.

Let’s move on and talk more about memorisation.

بیایید ادامه دهیم و در مورد حفظ کردن بیشتر صحبت کنیم.

Remember the problem that we said many English learners have with memorisation?

مشکلی که گفتیم بسیاری از زبان آموزان انگلیسی با حفظ کردن دارند را به خاطر دارید؟

Too many English learners leave memorisation to luck.

بسیاری از زبان آموزان انگلیسی حفظ کردن را به شانس واگذار می کنند.

Memorisation isn’t enough by itself to learn a language.

حفظ کردن به خودی خود برای یادگیری زبان کافی نیست .

But, it is an important point.

اما، نکته مهمی است.

For example, take a topic which many English learners find difficult: preposition use.

به عنوان مثال، موضوعی را در نظر بگیرید که برای بسیاری از زبان آموزان انگلیسی دشوار است: استفاده از حرف اضافه.

Should I use ‘at’ or ‘on’?

آیا باید از «در» یا «روشن» استفاده کنم؟

What’s the difference between ‘to’ and ‘for’?

تفاوت بین "به" و "برای" چیست؟

Why do I need to use ‘on’ here?

چرا باید از «رو» در اینجا استفاده کنم؟

Often, leaners approach this like other grammar topics, where you start by learning rules.

اغلب، افراد متبحر به این موضوع مانند سایر مباحث گرامری نزدیک می شوند، جایی که شما با یادگیری قوانین شروع می کنید.

But, there aren’t really rules, or at least, not so many useful ones.

اما، واقعاً قوانینی وجود ندارد، یا حداقل ، قوانین بسیار مفیدی وجود ندارد.

Learning to use prepositions is more about memorising lots and lots and lots of information.

یادگیری استفاده از حروف اضافه بیشتر در مورد به خاطر سپردن اطلاعات زیاد و بسیار زیاد است.

You have to memorise specific word combinations and phrases.

شما باید ترکیبات و عبارات خاص کلمات را حفظ کنید .

Why do you say ‘it depends on’ and not ‘it depends of’?

چرا می گویید "بستگی دارد به" و نه "بستگی دارد"؟

There’s no good reason.

دلیل خوبی وجود ندارد

You just need to remember: ‘depend’ plus ‘on’.

فقط باید به یاد داشته باشید: "وابسته" به اضافه "رو".

Many other topics are like this.

بسیاری از موضوعات دیگر اینگونه است.

They depend more on memory than theory.

آنها بیشتر به حافظه بستگی دارند تا تئوری.

If you can’t remember the information, then you can’t use the language correctly.

اگر نمی توانید اطلاعات را به خاطر بسپارید، نمی توانید از زبان به درستی استفاده کنید.

At this point, you’ll start thinking in your language.

در این مرحله، شما شروع به فکر کردن به زبان خود خواهید کرد.

Then you’re translating, which means you’re calculating sentences again, which

سپس در حال ترجمه هستید، به این معنی که دوباره جملات را محاسبه می کنید، که

doesn’t give you good results.

نتایج خوبی به شما نمی دهد.

So, memorisation is necessary.

بنابراین، حفظ کردن ضروری است.

Here’s another point about memorisation: it’s measurable.

نکته دیگری در مورد حفظ کردن وجود دارد : قابل اندازه گیری است.

A question: imagine you try to learn ten new words.

یک سوال: تصور کنید سعی می کنید ده کلمه جدید یاد بگیرید .

How many will you remember next week?

هفته آینده چند نفر را به خاطر خواهید آورد؟

How many will you remember next month?

ماه آینده چند نفر را به خاطر خواهید آورد؟

How many will you remember in a year?

چند نفر را در یک سال به یاد خواهید آورد؟

What do you think?

شما چی فکر میکنید؟

Say a number.

یک عدد بگو

When I ask most students these questions, they almost all say that they’ll remember

وقتی از اکثر دانش‌آموزان این سؤال‌ها را می‌پرسم ، تقریباً همه می‌گویند که

zero words in a year.

در یک سال صفر کلمه را به خاطر می‌آورند.

If that’s true for you, then why learn these new words?

اگر این برای شما صادق است، پس چرا این کلمات جدید را یاد بگیرید؟

There’s no point learning something if you’re just going to forget it again.

هیچ فایده ای ندارد که چیزی را یاد بگیرید اگر دوباره آن را فراموش کنید.

Also, that’s not really learning!

همچنین، این واقعاً یادگیری نیست!

So, what’s the solution?

بنابراین، راه حل چیست؟

The first part you already know: put practice first.

اولین بخش که قبلاً می دانید: تمرین را در درجه اول قرار دهید.

You won't remember things if you're not using them.

اگر از آنها استفاده نکنید چیزهایی را به خاطر نمی آورید.

Practice needs to come first.

تمرین باید حرف اول را بزند.

Don't try to memorise things you don't need.

سعی نکنید چیزهایی را که نیاز ندارید حفظ کنید.

Just like you shouldn't study theory unless you need it right now.

همانطور که شما نباید تئوری مطالعه کنید مگر اینکه در حال حاضر به آن نیاز داشته باشید.

Secondly: make a system for memorisation.

ثانیا: سیستمی برای حفظ کردن بسازید.

If you’ve watched our other videos, you might already know what I’m going to

اگر ویدیوهای دیگر ما را تماشا کرده اید، ممکن است از قبل بدانید که

talk about.

در مورد چه چیزی صحبت خواهم کرد.

“Is he going to tell us to use Anki again?”

"آیا او به ما می گوید که دوباره از Anki استفاده کنیم؟"

Yes, yes I am.

بله بله من هستم.

If you don’t know, Anki is a very powerful digital flashcard app.

اگر نمی دانید، Anki یک برنامه فلش کارت دیجیتال بسیار قدرتمند است.

It lets you practice with questions and answers on your laptop or phone or tablet, and it’s

این به شما امکان می‌دهد با پرسش و پاسخ روی لپ‌تاپ، تلفن یا تبلت خود تمرین کنید،

designed to help you memorise large amounts of information.

و به شما کمک می‌کند تا حجم زیادی از اطلاعات را به خاطر بسپارید .

I’m not getting paid by Anki or anything like that.

من از Anki یا چیزی شبیه آن پول نمی گیرم .

I’m telling you this because I know it works from my experience.

من این را به شما می گویم زیرا می دانم که از تجربه من کار می کند.

I’ll tell you: I lived in China and I studied Chinese, including writing.

من به شما می گویم: من در چین زندگی می کردم و زبان چینی از جمله نوشتن را مطالعه می کردم.

Learning to write in Chinese involves a huge amount of memorisation.

یادگیری نوشتن به زبان چینی شامل مقدار زیادی از حفظ است.

To write at a basic level, you need to know around one to two thousand characters.

برای نوشتن در سطح پایه، باید حدود یک تا دو هزار کاراکتر بدانید.

I spent three years in China, and at the end I took a C1-level exam, which is equivalent

من سه سال را در چین گذراندم و در پایان در امتحان سطح C1 شرکت کردم که

to around band 7 or 7.5 in IELTS.

معادل باند 7 یا 7.5 در آیلتس است.

That meant I had to write essays and other things in Chinese.

این بدان معنی بود که من باید مقالات و چیزهای دیگر را به زبان چینی بنویسم.

So, I went from basically zero to C1 level in three years, and Anki helped a lot.

بنابراین، من در عرض سه سال از سطح صفر به سطح C1 رسیدم و آنکی کمک زیادی کرد.

You don’t have to use Anki.

شما مجبور نیستید از Anki استفاده کنید.

There are other flashcard apps.

برنامه های فلش کارت دیگری نیز وجود دارد.

You don’t have to use a flashcard app.

لازم نیست از برنامه فلش کارت استفاده کنید.

There are other ways to memorise things.

راه های دیگری برای حفظ کردن مطالب وجود دارد.

But, you should have a system, and you should ask yourself how well that system works.

اما، شما باید یک سیستم داشته باشید، و باید از خود بپرسید که آن سیستم چقدر خوب کار می کند.

Think about the question you saw before: if you try to memorise ten things today, how

به سؤالی که قبلاً دیدید فکر کنید: اگر امروز سعی کنید ده چیز را حفظ کنید،

many will you remember in a year?

در یک سال چند مورد را به خاطر خواهید آورد؟

It won’t be ten.

ده نمیشه

Nothing’s perfect!

هیچ چیز کامل نیست!

And, that’s fine.

و این خوب است.

But, it shouldn’t be zero either.

اما، آن هم نباید صفر باشد.

Whatever you do to memorise things, it should work.

هر کاری که برای حفظ کردن چیزها انجام می دهید، باید کارساز باشد.

The information should stay in your head.

اطلاعات باید در ذهن شما بماند.

If it doesn’t work, then try something different!

اگر کار نکرد، پس چیز دیگری را امتحان کنید!

Or, don't do it at all!

یا اصلا این کار را نکنید!

There's no point in memorising something if you're going to forget it again.

اگر قرار است دوباره چیزی را فراموش کنید، به خاطر سپردن آن فایده ای ندارد.

Spend your time on something better.

وقت خود را صرف چیزی بهتر کنید.

Don’t leave memorisation to luck.

حفظ کردن را به شانس نسپارید.

You don’t have to!

شما مجبور نیستید!

There are tools you can use.

ابزارهایی وجود دارد که می توانید از آنها استفاده کنید.

Also, even if you’re lazy, you should do this.

همچنین، حتی اگر تنبل هستید، باید این کار را انجام دهید.

In fact, especially if you’re lazy, you should do this.

در واقع، به خصوص اگر تنبل هستید، باید این کار را انجام دهید.

Why?

چرا؟

Because being systematic about memorisation will save you so much time, effort and stress

زیرا سیستماتیک بودن در مورد حفظ کردن باعث صرفه جویی در زمان، تلاش و استرس

in the long term.

در دراز مدت می شود.

Many English learners get demotivated because they go in circles, studying the same things

بسیاری از زبان آموزان انگلیسی انگیزه خود را از دست می دهند، زیرا آنها دایره ای می روند و مطالب مشابه را

over and over and over again; learning and forgetting and learning and forgetting and

بارها و بارها مطالعه می کنند. یادگیری و فراموشی و یادگیری و فراموشی و

learning and forgetting…

یادگیری و فراموشی…

Everyone’s motivation is limited.

انگیزه هر کسی محدود است.

If this is you, you’ll give up eventually.

اگر این شما هستید، در نهایت تسلیم خواهید شد.

You’ll waste a lot of time and money and energy.

زمان و پول و انرژی زیادی را هدر خواهید داد .

So, be systematic about memorisation.

بنابراین، در مورد حفظ کردن سیستماتیک عمل کنید.

Measure your results!

نتایج خود را اندازه گیری کنید!

Be a scientist.

دانشمند باش

Save your time, save your money, and save your energy.

در وقت خود صرفه جویی کنید، پول خود را ذخیره کنید و انرژی خود را ذخیره کنید.

But, remember: memorisation isn’t everything.

اما، به یاد داشته باشید: حفظ کردن همه چیز نیست.

The most important thing is practice.

مهمترین چیز تمرین است.

Let’s talk about that!

بیایید در مورد آن صحبت کنیم!

You know this already: practice is the most important part of learning English.

این را قبلاً می دانید: تمرین مهمترین بخش یادگیری زبان انگلیسی است.

Here are some questions many English learners have about practicing:

در اینجا برخی از سوالات بسیاری از زبان آموزان انگلیسی در مورد تمرین وجود دارد:

“How do I find someone to practice with?”

"چگونه کسی را پیدا کنم که با او تمرین کنم؟"

“Can I practice by myself?”

"آیا می توانم خودم تمرین کنم؟"

In this section, we’ll talk about effective practice.

در این بخش، در مورد تمرین موثر صحبت خواهیم کرد.

I’ll start by answering these questions.

من با پاسخ به این سوالات شروع می کنم.

You might not like my answers!

ممکن است پاسخ های من را دوست نداشته باشید!

First: how do you find someone to practice with?

اول: چگونه کسی را پیدا می کنید که با او تمرین کنید؟

I don’t know.

من نمی دانم.

You have to solve that problem.

شما باید آن مشکل را حل کنید.

You can make friends with English speakers, do a language exchange, join a conversation

می توانید با انگلیسی زبانان دوست شوید، یک تبادل زبان انجام دهید، به یک گروه مکالمه بپیوندید

group, pay for a language school, or pay for a private teacher.

، هزینه یک آموزشگاه زبان را پرداخت کنید، یا برای یک معلم خصوصی هزینه کنید.

I don’t know what’s possible for you.

من نمی دانم چه چیزی برای شما ممکن است.

You have to find your own solution here.

شما باید راه حل خود را در اینجا پیدا کنید.

I’m not trying to be unkind; it’s just reality.

من سعی نمی کنم نامهربان باشم؛ این فقط واقعیت است

But, I’ll say this: learning to do anything will cost you time or money or both.

اما، من این را می گویم: یادگیری انجام هر کاری برای شما زمان یا پول یا هر دو هزینه خواهد داشت.

If you have more time than money, then use your time.

اگر زمان بیشتری نسبت به پول دارید، از زمان خود استفاده کنید.

Look for English speakers or English-speaking groups online or near where you live.

به دنبال انگلیسی زبانان یا گروه های انگلیسی زبان آنلاین یا نزدیک محل زندگی خود بگردید.

Or, start your own!

یا، خودتان را شروع کنید!

If you have more money than time, then pay for a teacher or a class.

اگر پول بیشتری نسبت به زمان دارید، پس هزینه معلم یا کلاس را بپردازید.

What about the second question: can you practice effectively by yourself?

در مورد سوال دوم چطور: آیا می توانید خودتان به طور موثر تمرین کنید؟

No, not really.

نه، نه واقعا.

Why not?

چرا که نه؟

Because effective practice needs feedback.

زیرا تمرین موثر نیاز به بازخورد دارد.

To be clear, practising by yourself can be useful, but only if you’re also practising

برای واضح بودن، تمرین به تنهایی می تواند مفید باشد، اما تنها در صورتی که با افراد دیگر نیز تمرین کنید

with other people and getting feedback regularly.

و به طور منظم بازخورد دریافت کنید.

If you’re *only* practising by yourself, it won’t work.

اگر *فقط* خودتان تمرین کنید، کارساز نخواهد بود.

So, what *should* you do to practice effectively?

بنابراین، برای تمرین موثر چه *باید* انجام دهید؟

One: practice as much as possible.

یک: تا حد امکان تمرین کنید.

Two: practise as widely as possible.

دو: تا حد امکان به طور گسترده تمرین کنید.

Talk to many people, about many different things.

با افراد زیادی در مورد چیزهای مختلف صحبت کنید.

Write different kinds of texts, on as many different topics as you can.

تا جایی که می توانید انواع مختلف متون را در مورد موضوعات مختلف بنویسید.

Three: make sure you have feedback.

سه: مطمئن شوید که بازخورد دارید.

Feedback doesn’t have to be formal.

بازخورد نباید رسمی باشد.

It doesn’t have to come from a teacher, although sometimes that might be necessary.

لزومی ندارد که از معلم باشد، اگرچه گاهی اوقات ممکن است لازم باشد.

Feedback can be simple.

بازخورد می تواند ساده باشد.

For example, if you say something to someone, and they go like this [confused face], that’s

به عنوان مثال، اگر به کسی چیزی بگویید، و او اینطور [چهره گیج] رفت، این

feedback!

بازخورد است!

It tells you that what you said wasn’t clear.

این به شما می گوید که آنچه شما گفتید واضح نبود.

Four: practice accurately.

چهار: تمرین دقیق

Accept that you will make mistakes, but don’t be happy about it.

بپذیرید که اشتباه خواهید کرد، اما از آن خوشحال نباشید.

Try to speak and write as accurately as you can.

سعی کنید تا جایی که می توانید دقیق صحبت کنید و بنویسید .

Work on your mistakes and your weaknesses continually.

به طور مداوم روی اشتباهات و نقاط ضعف خود کار کنید .

Five: practice repetitively.

پنج: تمرینات مکرر

Practice repetitively?

تمرین تکراری؟

Why?

Repetition is boring.

چرا؟

تکرار خسته کننده است.

OK, I know.

باشه میدونم

But, it’s effective!

اما، موثر است!

Many English learners ask “How can I stop translating in my head?”

بسیاری از زبان آموزان انگلیسی می پرسند "چگونه می توانم ترجمه را در ذهنم متوقف کنم؟"

Well, I’ll tell you the answer right now!

خب، همین الان جواب را به شما می گویم!

It’s not complicated.

این پیچیده نیست.

When people ask me this question, I ask them a question back.

وقتی مردم این سوال را از من می پرسند، من از آنها سوال می پرسم.

Actually, I have a simple conversation with them: “Hello!

در واقع من یک گفتگوی ساده با آنها دارم: «سلام!

How are you?

چطور هستید؟

Where are you from?”

شما اهل کجا هستید؟"

Let’s try it now together: hello!

بیایید آن را اکنون با هم امتحان کنیم: سلام!

How are you?

چطور هستید؟

Where are you from?

شما اهل کجا هستید؟

Do you have to translate in your head to answer those questions?

آیا برای پاسخ به این سوالات باید در ذهن خود ترجمه کنید ؟

Most people say that they don’t.

اکثر مردم می گویند که این کار را نمی کنند.

Why not?

چرا که نه؟

It’s because you’ve answered these questions hundreds of times.

به این دلیل است که شما صدها بار به این سوالات پاسخ داده اید .

You can answer automatically.

شما می توانید به طور خودکار پاسخ دهید.

You don’t have to think, and you don’t have to translate from your language.

شما مجبور نیستید فکر کنید، و مجبور نیستید از زبان خود ترجمه کنید.

That’s the solution right there.

این همان راه حل است.

If you don’t want to translate in your head, then you have to respond automatically.

اگر نمی خواهید در ذهن خود ترجمه کنید، پس باید به طور خودکار پاسخ دهید.

To do that, you have to practice and repeat the same things many, many times.

برای انجام این کار، باید چندین و چند بار تمرین و تکرار کنید.

So, when you practice, don’t talk about a topic once, talk about it many times.

بنابراین، هنگامی که تمرین می کنید، یک بار در مورد یک موضوع صحبت نکنید، بارها در مورد آن صحبت کنید.

Don’t practice answering a question once; repeat your answer over and over again.

یکبار پاسخ دادن به یک سوال را تمرین نکنید؛ پاسخ خود را بارها و بارها تکرار کنید

Don’t write an essay once.

یکبار انشا ننویسید

Get feedback, and then write an improved version.

بازخورد دریافت کنید و سپس یک نسخه بهبودیافته بنویسید.

Build repetition into your practice, and you’ll get better results.

تکرار را در تمرین خود بسازید و نتایج بهتری خواهید گرفت.

I hope this lesson was useful for you.

امیدوارم این درس برای شما مفید بوده باشد.

Thanks very much for watching!

خیلی ممنون که تماشا کردید!