How to Use the Present Perfect Simple and Present Perfect Continuous

Hi, I’m Kasia. Welcome to Oxford  Online English! In this lesson,  

سلام من کاسیا هستم به آکسفورد انگلیسی آنلاین خوش آمدید! در این درس،

you can learn about the present perfect simple  and present perfect continuous verb forms.

می‌توانید در مورد فعل‌های فعلی ساده و استمراری کامل بیاموزید.

What’s the difference between ‘I have done’  and ‘I have been doing?’ When should you  

چه تفاوتی بین «من انجام داده‌ام» و «من انجام می‌دادم؟» چه زمانی باید

use the present perfect continuous? You’ll see  the answers to these questions in this lesson.

از حال کامل استمراری استفاده کنید؟ پاسخ این سؤالات را در این درس خواهید دید.

Before we start, do you find it difficult  to listen to English for long periods?  

قبل از شروع، آیا برایتان سخت است که برای مدت طولانی به انگلیسی گوش دهید؟

No problem – use the English subtitles to  help yourself understand! Turn them on now;  

مشکلی نیست - از زیرنویس انگلیسی استفاده کنید تا به درک خود کمک کنید! اکنون آنها را روشن کنید.

just click the ‘CC’ button in the  bottom right of your video player,  

فقط روی دکمه «CC» در پایین سمت راست پخش‌کننده ویدیو کلیک کنید

or, if you’re watching on a  smartphone, tap the settings button.

، یا اگر در حال تماشای تلفن هوشمند هستید، روی دکمه تنظیمات ضربه بزنید.

But now, let’s start with a basic point: what  is the present perfect continuous verb tense? 

اما اکنون، اجازه دهید با یک نکته اساسی شروع کنیم: زمان فعل استمراری کامل فعلی چیست؟

Hey! Sorry I’m late…

سلام! ببخشید دیر اومدم...

Where have you been? I’ve been  trying to call you all morning!

کجا بودی؟ تمام صبح سعی کردم با شما تماس بگیرم!

Have you been waiting long?

آیا مدت زیادی منتظر بودید؟

Not so long. I just didn’t know where you were.

نه چندان دور. فقط نمیدونستم کجایی چند ساعت گذشته

I’ve been preparing for this lesson for the  last few hours. I just lost track of time!

برای این درس آماده می‌شدم . من فقط زمان را گم کردم!

So, let’s start!

بنابراین، بیایید شروع کنیم!

Look at three sentences you heard in the dialogue.

به سه جمله ای که در دیالوگ شنیدید نگاه کنید.

Do you know how to complete them? Look at the full sentences. 

آیا می دانید چگونه آنها را تکمیل کنید؟ به جملات کامل نگاه کنید.

These all use the same verb form –  the present perfect continuous. Some  

همه اینها از یک فرم فعل استفاده می کنند -  حال کامل استمراری. چند

questions. One: how do you make positive  and negative sentences, and questions? 

سوال یک: چگونه جملات مثبت و منفی و سؤال می سازید؟

Two: what does this verb form mean?

دو: این فعل به چه معناست؟

We’ll spend the rest of this  lesson answering question two,  

بقیه این درس را صرف پاسخ به سؤال دو می‌کنیم،

but let’s look at the first question now.

اما بیایید اکنون به سؤال اول نگاه کنیم.

Form the present perfect continuous with  three things. Firstly, ‘have’ or ‘has’. 

حال کامل استمراری را با سه چیز تشکیل دهید. اولاً، «داشتن» یا «داراست».

Then, add ‘been’. Then, add an -ing verb. 

سپس، "بوده" را اضافه کنید. سپس یک فعل -ing اضافه کنید.

Let’s try it now. Look at three  sentences. Can you make them  

اکنون آن را امتحان کنیم. به سه جمله نگاه کنید . آیا می‌توانید آن‌ها را به صورت

present perfect continuous? Pause the  video and say the sentences out loud,  

پیوسته کامل نشان دهید؟ ویدیو را مکث کنید و جملات را با صدای بلند بیان کنید،

using the present perfect continuous verb form. Could you do it? Let’s check the answers. 

با استفاده از فرم فعل استمراری کامل فعلی. می توانید آن را انجام دهید؟ بیایید پاسخ ها را بررسی کنیم.

Did you get them right? Next, to make a negative,  

آیا آنها را درست متوجه شدید؟ در مرحله بعد، برای ایجاد یک منفی،

just add ‘not’ after ‘have’ or ‘has’. For  example: I have been working all morning;  

فقط کافی است «نه» را بعد از «دار» یا «دار» اضافه کنید. برای مثال: من تمام صبح کار کرده ام.

I have *not* been working all morning. She has been waiting there for hours;  

من تمام صبح *نه* کار کرده ام. او ساعت ها آنجا منتظر بوده است.

she has *not* been waiting there for hours. Actually, we’re emphasising the word ‘not’ so you  

او ساعت ها در آنجا *نیست** منتظر مانده است. در واقع، ما روی کلمه «نه» تأکید می‌کنیم تا بتوانید

can hear it, but in natural speech, you should  use contractions, like ‘haven’t’ or ‘hasn’t’.

آن را بشنوید، اما در گفتار طبیعی، باید از انقباضاتی مانند «نداشتن» یا «نداشتن» استفاده کنید.

‘I haven’t been working all morning.’ ‘She hasn’t been waiting there for hours.’ 

«تمام صبح کار نکرده‌ام.» «ساعت‌هاست آنجا منتظر نمی‌ماند.»

What about the last sentence?  Can you make it negative? Make  

جمله آخر چطور؟ آیا می توانید آن را منفی کنید؟

the negative form and say it  out loud. Use a contraction.

شکل منفی را بسازید و با صدای بلند بگویید. از انقباض استفاده کنید.

The answer is ‘it hasn’t been  raining.’ Did you get it? 

پاسخ این است که «باران نشده است .» متوجه شدید؟

Finally, make questions in the present  perfect continuous by moving ‘have’ or  

در نهایت، با حرکت دادن «دار» یا

‘has’ before the subject. For example: ‘Has she been  

«دارا» قبل از موضوع، سؤالات را در زمان حال کاملاً پیوسته بسازید. به‌عنوان مثال: «آیا او

waiting there for hours?’ ‘Has it been raining?’ 

ساعت‌ها آنجا منتظر بوده است؟» «باران بوده است؟»

These rules will help you to form the  present perfect continuous verb tense. But,  

این قوانین به شما کمک می‌کنند تا زمان فعل استمراری فعلی کامل را بسازید. اما،

how do you use it? What does it mean?  Let’s start to answer that question. 

چگونه از آن استفاده می کنید؟ چه مفهومی داره؟ بیایید شروع به پاسخ به این سوال کنیم.

How long have you been doing this?

چند وقته این کارو میکنی؟

This? You mean, making this video?

این؟ یعنی ساختن این ویدیو؟

I mean teaching. How long have you been teaching?

منظورم تدریس است. چند سال است که شما درس میدهید؟

Ooh… For over ten years now. 

اوه... اکنون بیش از ده سال است.

Should we take a break?  We’ve been working for hours.

آیا باید استراحت کنیم؟ ما ساعت ها کار کرده ایم

Sure. Want to get a doughnut  or something from the bakery?

مطمئن. می‌خواهید یک دونات یا چیزی از نانوایی بگیرید؟

Hmmm… Better not. I’ve been trying  to cut down on how much sugar I eat.

هوم... بهتر نیست. سعی کرده‌ام مقدار شکری که می‌خورم را کاهش دهم.

Well, how about a coffee, instead?

خوب، در عوض یک قهوه چطور؟

Good idea! Look at four examples of the  

ایده خوبی است! به چهار مثال از

present perfect continuous which you heard. Can you see what connects them? 

استمرار کامل فعلی که شنیدید نگاه کنید. آیا می توانید ببینید چه چیزی آنها را به هم متصل می کند؟

In all four sentences, you’re talking  about something which started in the past,  

در هر چهار جمله، شما درباره چیزی صحبت می کنید که در گذشته شروع شده است،

and continues in the present. This can be a continuous action;  

و در حال ادامه دارد. این می تواند یک عمل مستمر باشد.

something which started before now, and  continued without a break until now. 

چیزی که قبلاً شروع شده بود و تا کنون بدون وقفه ادامه داشت.

For example, if you say ‘We’ve been  working for hours’, you mean that  

برای مثال، اگر بگویید « ساعت‌ها کار کرده‌ایم»، منظورتان این است که

we started working several hours ago, and  we’ve continued working from then until now. 

ما چندین ساعت پیش کار خود را شروع کرده‌ایم، و از آن زمان تاکنون به کار خود ادامه داده‌ایم.

You can also use the present perfect continuous  for repeated or regular actions. For example,  

همچنین می‌توانید از حالت فعلی استمراری کامل برای اعمال تکراری یا منظم استفاده کنید. برای مثال،

if I say ‘I’ve been teaching for over ten  years now’, I mean that this is something  

اگر بگویم «بیش از ده سال است که تدریس می‌کنم»، منظورم این است که این کاری

I’ve been doing regularly, starting  over ten years ago and continuing now.

است که به‌طور منظم انجام می‌دهم، از ده سال پیش شروع کرده و اکنون ادامه می‌دهم.

So, to use the present perfect continuous  in this way, three things need to be true.

بنابراین، برای استفاده از حال کامل استمراری در این راه، سه چیز باید درست باشد.

One: the action must have started in the past. 

یک: عمل باید از گذشته شروع شده باشد.

Two: the action must be something  continuous, or repeated regularly. 

دو: عمل باید پیوسته باشد یا به طور منظم تکرار شود.

Three: you must still be doing  this thing now, in the present.

سه: شما باید هنوز این کار را در حال انجام دهید.

Let’s practise! Look at three questions. Pause the video and try to answer the questions,  

بیایید تمرین کنیم! به سه سوال نگاه کنید. ویدیو را مکث کنید و سعی کنید به سؤالات پاسخ دهید،

using the present perfect continuous. Say  your answers out loud. If it’s difficult,  

با استفاده از حال کامل استمراری. پاسخ‌هایتان را با صدای بلند بگویید. اگر مشکل است،

repeat your answers until you can  produce them fluently. Try it now! 

پاسخ‌هایتان را تکرار کنید تا بتوانید آن‌ها را روان ارائه کنید. الآن امتحانش کن!

Could you do it? Was it easy or difficult? 

می توانید آن را انجام دهید؟ آسان بود یا سخت؟

Of course, there are many possibilities,  but let’s look at three sample answers.

البته، احتمالات زیادی وجود دارد، اما بیایید به سه نمونه پاسخ نگاه کنیم.

For question one, you could say  ‘I’ve been cleaning my room and  

برای سوال اول، می‌توانید بگویید « من اتاقم را تمیز می‌کردم

doing a little bit of English study.’ For question two, you could say ‘I’ve  

و کمی مطالعه انگلیسی انجام می‌دادم.» برای سؤال دوم، می‌توانید بگویید «من در

been watching a show called Dark on Netflix.’ For question three, you could say ‘So far this  

حال تماشای برنامه‌ای به نام Dark در نتفلیکس بودم.» برای سؤال سه، می توانید بگویید "تا کنون این

week, I’ve mostly been hanging out at home and  reading. I have a good book I want to finish!’ 

هفته، من بیشتر در خانه بودم و مطالعه می کردم." من کتاب خوبی دارم که می‌خواهم آن را تمام کنم!»

This is the most basic way to use  the present perfect continuous. But,  

این ابتدایی‌ترین راه برای استفاده از زمان حال کامل استمراری است. اما،

there’s another important use of  this verb tense – let’s look now.

کاربرد مهم دیگری از این زمان فعل وجود دارد - بیایید اکنون نگاه کنیم.

What happened to your hands? They’re filthy!

دستات چی شد؟ آنها کثیف هستند!

I’ve been working on my bike.

من روی دوچرخه ام کار کرده ام

Well, go and wash them! I don’t  want you getting everything dirty.

خوب برو آنها را بشور! من نمی‌خواهم همه چیز را کثیف کنید.

Why are you in such a bad mood?

چرا اینقدر بد خلقی؟

I’ve been working on my website…

من روی وب‌سایت خود کار می‌کردم...

Not going well?

خوب پیش نمی‌روم؟

No!

نه!

Look at the first two lines from the dialogue. A question: is she working on her bike now? 

به دو خط اول دیالوگ نگاه کنید. یه سوال: الان با دوچرخه کار میکنه؟

The answer is ‘no’. So, why use the  present perfect continuous here? The  

پاسخ «نه» است. بنابراین، چرا در اینجا از   حال کامل استمراری استفاده کنیم؟

action has finished; it’s in the past.  Shouldn’t we use a past verb tense? 

عمل به پایان رسید؛ در گذشته است آیا نباید از فعل گذشته استفاده کنیم؟

You use the present perfect continuous here for  a continuous action which finished recently and  

شما در اینجا از حالت پیوسته کامل فعلی برای یک عمل پیوسته که اخیراً به پایان رسیده و

which has visible results *now*. Or, more simply: use the present  

که نتایج قابل مشاهده ای دارد *اکنون* استفاده می کنید. یا، ساده تر: از حال

perfect continuous to explain why  things look they way they look now.

بی نقص استمراری استفاده کنید تا توضیح دهید چرا چیزها به همان شکلی هستند که اکنون به نظر می رسند.

For example: ‘Why are you so sweaty? I’ve been jogging.’ 

مثلا: «چرا اینقدر عرق کردی؟ من دویدن داشتم.»

‘Why is the kitchen in such a mess? I’ve been cooking all afternoon.’ 

«چرا آشپزخانه اینقدر به هم ریخته است؟ من تمام بعدازظهر مشغول آشپزی هستم.»

‘You look tired. Yeah, I’ve been  working too much this week.’ 

«خسته به نظر می‌رسی. بله، من این هفته بیش از حد کار کرده‌ام.»

OK, now you know the two basic ways to  use the present perfect continuous. Next,  

خوب، اکنون شما دو روش اساسی برای استفاده از حال کامل استمراری را می‌شناسید. بعد،

another important question: how do you know  when to use the present perfect continuous,  

یک سؤال مهم دیگر: چگونه می‌دانید  چه زمانی از حالت فعلی کامل استمراری،

and when to use the simple form?

و چه زمانی از فرم ساده استفاده کنید؟

Did you hear? Jen’s getting married!

شنیدی؟ جن ازدواج می کند!

Really? That’s good news, I guess.

واقعا؟ این خبر خوبی است، حدس می‌زنم.

‘I guess’?

'حدس می زنم'؟

Well, how long have they been together?  I last saw her three months ago,  

خب چند وقته با هم بودن من آخرین بار او را سه ماه پیش دیدم،

and she didn’t say anything  about being in a relationship.

و او چیزی در مورد داشتن یک رابطه نگفت.

I think they’ve been going  out for a couple of months.

فکر می‌کنم چند ماه است که بیرون رفته‌اند.

That’s not long…

این طولانی نیست...

Maybe not, but I think they’ve known each  other for longer. Anyway, she seems really  

شاید نه، اما فکر می‌کنم آنها مدت بیشتری است که یکدیگر را می‌شناسند. به هر حال، او واقعاً خوشحال به نظر می رسد

happy. She’s so excited about the wedding –  she’s been talking about it non-stop for weeks.

. او در مورد عروسی بسیار هیجان زده است - او هفته ها است که بدون وقفه در مورد آن صحبت می کند.

I bet.

Let’s look at two sentences you heard. These are describing similar  

شرط میبندم.

بیایید به دو جمله ای که شنیدید نگاه کنیم. اینها موقعیت‌های مشابهی را توصیف

situations. So, why use different verb forms? The verb in the first sentence – ‘go out’ – is  

می‌کنند. بنابراین، چرا از فعل های مختلف استفاده می کنیم؟ فعل در جمله اول - "بیرون رفتن" -

an action. But, in the second sentence, the verb  – know – describes a *state*, not an action.

یک عمل است. اما، در جمله دوم، فعل - know - یک *وضعیت* را توصیف می کند، نه یک عمل.

What does this mean? ‘Knowing’ someone is a state.  It’s not something you do. If you know someone,  

این یعنی چی؟ "شناخت" کسی یک حالت است. این کاری نیست که شما انجام دهید. اگر کسی را می شناسید،

then you know them. You know them today,  and you’ll know them tomorrow, too.

پس او را می شناسید. شما امروز آنها را می شناسید، و فردا نیز آنها را خواهید شناخت.

State verbs include ‘be’, ‘like’,  ‘believe’, ‘understand’ or ‘seem’.  

افعال حالت شامل «بودن»، «مانند»، «باور»، «فهمیدن» یا «ظاهر» هستند.

Many verbs which relate to feelings  or mental states are state verbs.

بسیاری از افعالی که به احساسات یا حالات ذهنی مربوط می شوند، افعال حالتی هستند.

State verbs aren’t generally used in continuous  forms. If you’re using a state verb, like ‘be’,  

افعال حالت عموماً در فرم‌های پیوسته استفاده نمی‌شوند . اگر از یک فعل حالتی مانند «be»

you should use the present perfect  simple tense, not the continuous.

استفاده می‌کنید، باید از زمان حال کامل ساده استفاده کنید، نه استمراری.

Let’s test this quickly. Look at two  more sentences from the dialogue. 

بیایید این را سریع تست کنیم. به دو جمله دیگر از دیالوگ نگاه کنید.

Do these verbs refer to states, or actions? Should  they be present perfect simple, or continuous? Try  

آیا این افعال به حالات یا اعمال اشاره دارند؟ آیا آنها باید کاملاً ساده باشند یا پیوسته؟ سعی کنید

to remember, or work out the answers! Pause  the video if you need more time to think.

پاسخ‌ها را به خاطر بسپارید یا آن‌ها را پیدا کنید! اگر به زمان بیشتری برای فکر کردن نیاز دارید، ویدیو را موقتاً متوقف کنید.

Let’s check.

بررسی کنیم.

‘Be’ is a state verb, so it  should be present perfect simple.

«Be» یک فعل حالت است، بنابراین باید کاملاً ساده باشد.

‘Talk’ is an action – it’s something you do. So,  it should be present perfect continuous here.

«صحبت» یک عمل است – کاری است که شما انجام می دهید. بنابراین، در اینجا باید پیوسته کامل موجود باشد.

There’s one exception to this rule: ‘want’ is  a state verb, but you can use it in the present  

یک استثنا برای این قانون وجود دارد: «خواستن» یک فعل حالت است، اما می‌توانید آن را در حالت فعلی

perfect continuous. For example: ‘I’ve  been wanting to see this film for ages!’ 

استمراری کامل استفاده کنید. به عنوان مثال: « سال‌هاست که می‌خواهم این فیلم را ببینم!» «در

‘Actually, I’ve been wanting to talk  to you about this for some time.’ 

واقع، مدتی است که می‌خواهم درباره این موضوع با شما صحبت کنم.»

You could also use the simple form here –  I’ve wanted – it doesn’t matter which you use.

همچنین می‌توانید از فرم ساده اینجا استفاده کنید – می‌خواستم – مهم نیست از کدام استفاده می کنید

In this section, you’ve learned a basic way to  

در این بخش، یک روش اساسی برای

tell the difference between the simple  and continuous present perfect forms.

تشخیص تفاوت بین فرم‌های حال کامل ساده و پیوسته را آموخته‌اید.

In our final section, you’ll see  

در بخش آخر ما،

one more important difference  between these two verb tenses. 

یک تفاوت مهم دیگر بین این دو زمان فعل را خواهید دید.

Haven’t you started cooking yet? Everyone  will be here in less than an hour!

هنوز آشپزی را شروع نکردی؟ همه کمتر از یک ساعت دیگر اینجا خواهند بود!

I have started… I mean, I’ve  chopped all the vegetables.

من شروع کردم... یعنی همه سبزیجات را خرد کردم.

But, the stew will take at least two hours to  cook. There’s no way it’ll be ready in time!

اما، پختن خورش حداقل دو ساعت طول می‌کشد . هیچ راهی وجود ندارد که به موقع آماده شود!

Well, you could have helped me… I’ve been doing  everything myself, and it’s a lot of work.

خوب، شما می توانستید به من کمک کنید... من همه کارها را خودم انجام داده ام، و این کار بسیار است.

Yeah, you know what else is a lot of work?  Cleaning the whole house! I’ve been vacuuming,  

بله، می دانید کار زیاد چیست؟ تمیز کردن کل خانه! من جاروبرقی

mopping, dusting… I’ve cleaned both bathrooms.  I haven’t just been sitting around all day.

می‌کشم، پاک می‌کنم، گردگیری می‌کنم... هر دو حمام را تمیز کرده‌ام. من فقط تمام روز را دور هم ننشسته ام.

OK, well, have you finished?  Can you give me a hand now?

باشه خوب تموم کردی؟ حالا می تونی به من دست بدی؟

Sure, I’m free now. What needs doing?

البته من الان آزادم چه کاری باید انجام شود؟

Actually, you know what? We’ve run out  of milk. Could you pop out and get some?

در واقع، می دانید چیست؟ شیر ما تمام شده است. می توانید بیرون بیایید و مقداری تهیه کنید؟

Yeah, OK.

آره، باشه

Look at a sentence you heard. 

به جمله ای که شنیدی نگاه کن

Let’s add another one. These are both possible,  

یکی دیگر را اضافه کنیم. این هر دو ممکن است،

but they have slightly different  meanings. Can you explain the difference?

اما معانی کمی متفاوت دارند. می توانید تفاوت را توضیح دهید؟

The first sentence, with the present  perfect simple, focuses on the *result*  

جمله اول، با حال کامل ساده، بر *نتیجه

of the action. Using the simple form shows  that you have finished this and there is  

*   عمل تمرکز دارد. استفاده از فرم ساده نشان می‌دهد که این کار را تمام کرده‌اید و

a result – in this case, the vegetables  are chopped and ready to go in the stew. 

نتیجه‌ای حاصل می‌شود - در این حالت، سبزی‌ها خرد شده و آماده قرار گرفتن در خورش هستند.

The second sentence, with the present perfect  continuous, focuses on the *process*. If  

جمله دوم، با حال کامل پیوسته، بر روی *فرآیند* تمرکز دارد.

you say ‘I’ve been chopping the vegetables’,  there’s no clear result. Using the continuous  

اگر   بگویید «من سبزیجات را خرد کردم»، نتیجه روشنی وجود ندارد. استفاده از

form simply shows that you’ve spent time on  this thing, and you’re probably not finished.

فرم پیوسته به سادگی نشان می‌دهد که برای این مورد وقت گذاشته‌اید و احتمالاً کارتان را تمام نکرده‌اید.

Let’s practise this point. Look at four sentences.

بیایید این نکته را تمرین کنیم. به چهار جمله نگاه کنید.

Here’s a task for you: in these sentences, can you  use the present perfect simple, or the continuous,  

در اینجا یک کار برای شما وجود دارد: در این جملات، آیا می‌توانید از زمان حال کامل ساده، یا استمراری،

or both? If both are possible, is  the meaning the same, or different? 

یا هر دو استفاده کنید؟ اگر هر دو ممکن است، آیا معنی یکسان است یا متفاوت؟

Pause the video and think about your ideas.  Take your time! Start again when you’re ready. 

ویدیو را مکث کنید و در مورد ایده های خود فکر کنید. راحت باش! وقتی آماده شدید دوباره شروع کنید.

OK? Let’s look together.

خوب؟ با هم نگاه کنیم

In number one, only the simple form is possible. 

در شماره یک، فقط شکل ساده ممکن است.

This is because there’s a number – you’ve called  *five* times – which shows a clear result.

این به این دلیل است که یک عدد وجود دارد - شما *پنج* بار تماس گرفته اید - که نتیجه واضحی را نشان می دهد.

In sentence two, both are possible,  but the continuous is more likely.  

در جمله دو، هر دو ممکن است، اما استمرار محتمل تر است.

There’s no difference in meaning. This is because you still haven’t arrived,  

هیچ تفاوتی در معنا نیست این به این دلیل است که شما هنوز نرسیده‌اید،

so there’s no result. Probably,  you want to focus on the process,  

بنابراین هیچ نتیجه‌ای وجود ندارد. احتمالاً می‌خواهید روی فرآیند تمرکز کنید،

meaning how much time you’ve spent driving. In sentence three, both are possible,  

به این معنی که چقدر زمان صرف رانندگی کرده‌اید. در جمله سه، هر دو ممکن است،

with little difference in meaning.  This is because you can focus on the  

با تفاوت معنی کمی. این به این دلیل است که می‌توانید روی نتیجه تمرکز کنید

result – you’ve finished watching  many documentaries – or you can  

- تماشای بسیاری از مستندها را تمام کرده‌اید - یا می‌توانید

focus on the process – you’ve spent  time watching nature documentaries. 

روی فرآیند تمرکز کنید - زمانی را صرف تماشای مستندهای طبیعت کرده‌اید.

Confusing? Don’t worry about it. Here, the basic  meaning is the same whichever form you use.

گیج کننده؟ نگرانش نباش در اینجا، معنای اصلی به هر شکلی که استفاده می کنید یکسان است.

In sentence four, both are possible,  but here the meaning would be different. 

در جمله چهار، هر دو ممکن است، اما در اینجا معنی متفاوت خواهد بود.

If you say ‘I’ve made a  soup for lunch’, then you’ve  

اگر بگویید «من برای ناهار سوپ درست کرده‌ام»،

finished cooking, and the soup is ready to eat. If you use the continuous form, then you probably  

پختن شما تمام شده و سوپ آماده خوردن است. اگر از فرم پیوسته استفاده می‌کنید، احتمالاً

haven’t finished. I’ve spent some time cooking,  but there’s probably no result – meaning no soup.

آن را تمام نکرده‌اید. من مدتی را صرف پختن غذا کرده‌ام، اما احتمالاً هیچ نتیجه‌ای وجود ندارد - یعنی سوپ وجود ندارد.

Maybe you’re thinking: why  ‘probably?’ It’s a good question! 

شاید فکر می کنید: چرا «احتمالاً؟» سؤال خوبی است!

It’s because the sentence just doesn’t  contain that information. If you say  

به این دلیل است که جمله حاوی آن اطلاعات نیست. اگر بگویید

‘I’ve been making a soup for lunch,’ there’s no  information about whether you’ve finished or not.

«من برای ناهار سوپ درست می‌کنم»، هیچ اطلاعاتی در مورد اینکه تمام کرده‌اید یا نه، وجود ندارد.

But, if you *had* finished, you’d almost certainly  use the present perfect simple – ‘I’ve made a  

اما، اگر *تمام* کرده بودید، تقریباً مطمئناً از حالت ساده فعلی استفاده می‌کردید -

soup.’ So, using the continuous strongly  suggests that you haven’t finished.

«من سوپ درست کردم».

That’s all. Thanks for watching!

این همه است. ممنون از ملاحظه تان!

See you next time!

بعدا می بینمت!