How to Use Formal and Informal English - English Speaking and Writing Fluency

Greetings!

با درود!

My name is Gina Mares, and I would like to take this opportunity to welcome you to this

نام من جینا مارس است و می‌خواهم از این فرصت استفاده کنم و به شما در این

Oxford Online English video lesson.

درس ویدیویی انگلیسی آکسفورد آنلاین خوش آمد بگویم.

Hello!

سلام!

My name’s Gina.

اسم من جینا است

Welcome to the class.

به کلاس خوش آمدید

Hey guys!

سلام بچه ها!

Gina here.

جینا اینجاست

Let’s get started!

بیایید شروع کنیم!

What’s going on here?

اینجا چه خبره؟

Why am I welcoming you three times?

چرا من سه بار از شما استقبال می کنم؟

In this lesson, you can learn about formal and informal English.

در این درس می توانید با زبان انگلیسی رسمی و غیر رسمی آشنا شوید.

You’ll learn how to recognise and use formal and informal styles in your spoken and written

شما یاد خواهید گرفت که چگونه سبک های رسمی و غیررسمی را در مکالمه و نوشتار انگلیسی خود بشناسید و از آنها استفاده کنید

English.

.

Look at three sentences:

به سه جمله نگاه کنید:

Could I disturb you for a minute?

آیا می توانم برای یک دقیقه مزاحم شما شوم؟

Can I ask you something?

میتونم یه چیزی بپرسم؟

You got a sec?

شما یک ثانیه دارید؟

All of these sentences have the same basic meaning—I want to talk to you and ask you

همه این جملات یک معنی اصلی دارند - می خواهم با شما صحبت کنم و

about something.

در مورد چیزی از شما بپرسم.

However, the tone is different.

با این حال، لحن متفاوت است.

Can you see how?

می توانید ببینید چگونه؟

These three sentences show three levels of formality.

این سه جمله سه سطح رسمی را نشان می دهد .

The first sentence is formal; it shows politeness, respect and distance.

جمله اول صوری است. نشان از ادب، احترام و فاصله دارد.

The second sentence is neutral; it does not have a formal or an informal tone.

جمله دوم خنثی است; لحن رسمی یا غیر رسمی ندارد.

The third sentence is informal; it shows that you and the person you are speaking to are

جمله سوم غیر رسمی است. این نشان می دهد که شما و شخصی که با او صحبت می کنید

familiar with each other, and you don't need to make an effort to be polite or respectful.

با یکدیگر آشنا هستید و نیازی به تلاش برای رعایت ادب یا احترام ندارید.

Actually, there are more than three levels of formality.

در واقع، بیش از سه سطح رسمی وجود دارد.

For example:

به عنوان مثال:

Might I ask you something?

ممکن است از شما چیزی بپرسم؟

May I take a moment of your time?

ممکن است یک لحظه از شما وقت بگیرم؟

Could I disturb you for a minute?

آیا می توانم برای یک دقیقه مزاحم شما شوم؟

These sentences are all formal.

این جملات همگی رسمی هستند.

The first is extremely formal.

مورد اول بسیار رسمی است.

It’s probably too formal to use in most situations.

احتمالاً برای استفاده در بیشتر موقعیت ها خیلی رسمی است.

The other two are both formal; the second is probably more formal than the third.

دو مورد دیگر هر دو رسمی هستند. دومی احتمالا رسمی تر از سومی است.

Why ‘probably’?

چرا "احتمالا"؟

Formality isn’t absolute.

رسمیت مطلق نیست

It also depends on context and intonation, so it’s not just about the words you use.

این به بافت و لحن نیز بستگی دارد، بنابراین فقط به کلماتی که استفاده می کنید مربوط نمی شود.

So, there are many levels of formality.

بنابراین، سطوح مختلفی از رسمیت وجود دارد.

However, when you speak or write in English, it’s useful to think about three levels:

با این حال، زمانی که به زبان انگلیسی صحبت می کنید یا می نویسید، فکر کردن به سه سطح مفید است:

formal, neutral and informal.

رسمی، خنثی و غیر رسمی.

But when should you use these different levels of language?

اما چه زمانی باید از این سطوح مختلف زبان استفاده کرد؟

In my experience, many English students use language which is too formal.

در تجربه من، بسیاری از دانشجویان انگلیسی از زبانی استفاده می کنند که بیش از حد رسمی است.

They think: formal language is more polite.

آنها فکر می کنند: زبان رسمی مؤدبانه تر است.

Polite language is better.

زبان مودبانه بهتر است.

Right?

درست؟

No, not always!

نه همیشه نه!

Language which is too polite puts distance between you and the person you’re talking

زبانی که بیش از حد مؤدبانه است بین شما و شخصی که با او صحبت می کنید فاصله می گیرد

to.

.

At best, this will sound awkward and unnatural.

در بهترین حالت، این ناجور و غیر طبیعی به نظر می رسد.

At worst, you can sound cold and unfriendly if you use language which is too formal.

در بدترین حالت، اگر از زبان خیلی رسمی استفاده کنید، می توانید سرد و غیر دوستانه به نظر برسید.

Knowing when to use formal language depends mostly on context.

دانستن زمان استفاده از زبان رسمی بیشتر به زمینه بستگی دارد.

Let me ask you a question: when should you use formal language?

اجازه بدهید از شما یک سوال بپرسم: چه زمانی باید از زبان رسمی استفاده کنید؟

Maybe you said things like: in job interviews, in business meetings or negotiations, when

شاید مواردی مانند: در مصاحبه های شغلی، در جلسات کاری یا مذاکرات، هنگام

talking to older people, when writing business emails, and so on.

صحبت با افراد مسن، هنگام نوشتن ایمیل های تجاری و غیره گفته باشید.

The fact is, it’s not possible to say you should always use formal language in these

واقعیت این است که نمی‌توان گفت همیشه باید از زبان رسمی در این مواقع استفاده کنید

situations.

.

It always depends.

همیشه بستگی دارد.

For example, take job interviews.

به عنوان مثال، مصاحبه های شغلی را انجام دهید.

Some companies have a very corporate culture, with a strict hierarchy and lots of rules

برخی از شرکت ها دارای فرهنگ بسیار سازمانی، با سلسله مراتب سخت و قوانین و رویه های فراوان هستند

and procedures.

.

Other companies are more relaxed, and pay less attention to rules and job titles.

سایر شرکت ها آرامش بیشتری دارند و کمتر به قوانین و عناوین شغلی توجه می کنند.

Obviously, if you’re going for a job interview at the first kind of company, you’ll want

بدیهی است که اگر برای مصاحبه شغلی در اولین نوع شرکت می‌روید،

to dress, act and speak formally, to fit in with the company culture.

می‌خواهید لباس بپوشید، عمل کنید و به طور رسمی صحبت کنید تا با فرهنگ شرکت مطابقت داشته باشید.

On the other hand, if you go for an interview at the second kind of company, where things

از طرف دیگر، اگر برای مصاحبه به شرکت نوع دوم بروید، جایی که

are more relaxed, it wouldn’t be appropriate to speak very formally.

اوضاع راحت‌تر است، صحبت کردن خیلی رسمی مناسب نیست.

So, always think about the actual situation in front of you.

بنابراین، همیشه به وضعیت واقعی پیش روی خود فکر کنید.

If you’re not sure, try to listen to other people around you.

اگر مطمئن نیستید، سعی کنید به صحبت های اطرافیان خود گوش دهید.

If people around you are speaking informally to each other, you probably shouldn’t try

اگر اطرافیان شما غیررسمی با یکدیگر صحبت می کنند، احتمالاً نباید سعی کنید

to sound very formal.

خیلی رسمی به نظر برسید.

Also, if you don’t know, then use neutral language.

همچنین، اگر نمی دانید، از زبان خنثی استفاده کنید .

Neutral language is safe.

زبان خنثی امن است.

You can use it in any situation.

در هر شرایطی می توانید از آن استفاده کنید.

Informal language is very important in spoken English, but you need to be careful.

زبان غیر رسمی در گفتار انگلیسی بسیار مهم است ، اما باید مراقب باشید.

Using informal language at the wrong time could sound disrespectful or rude.

استفاده از زبان غیر رسمی در زمان نامناسب می تواند بی احترامی یا بی ادبی به نظر برسد.

Next, let's consider some of the main differences between formal, neutral and informal English.

در مرحله بعد، اجازه دهید برخی از تفاوت های اصلی بین انگلیسی رسمی، خنثی و غیر رسمی را در نظر بگیریم.

Formal English tends to use longer, more complicated sentence structures.

انگلیسی رسمی تمایل دارد از ساختارهای جمله طولانی تر و پیچیده تر استفاده کند.

Informal and neutral English tend to use shorter, simpler sentence structures.

انگلیسی غیررسمی و خنثی تمایل دارند از ساختار جمله کوتاه تر و ساده تر استفاده کنند.

For example:

به عنوان مثال: می

I was wondering if you could make yourself available on Wednesday to provide more detailed

خواستم بدونم که آیا می توانید خود را در روز چهارشنبه برای ارائه راهنمایی دقیق تر

guidance on these matters.

در مورد این موارد در دسترس قرار دهید.

--> This is a formal sentence.

--> این یک جمله رسمی است.

You can see that it’s quite long, with a complex structure.

می توانید ببینید که بسیار طولانی است و ساختار پیچیده ای دارد.

Do you have time on Wednesday to help us with these problems?

آیا در روز چهارشنبه وقت دارید تا در این مشکلات به ما کمک کنید ؟

--> This is neutral.

--> این خنثی است.

You got some free time on Wednesday to talk about this?

چهارشنبه وقت آزاد دارید تا در این مورد صحبت کنید؟

--> This is more informal.

--> این غیر رسمی تر است.

You can see that the neutral and informal sentences are much shorter and simpler.

می بینید که جملات خنثی و غیر رسمی بسیار کوتاه تر و ساده تر هستند.

Let’s do one more example.

بیایید یک مثال دیگر انجام دهیم.

I’ll give you three sentences.

من به شما سه جمله می گویم.

Can you see which one is formal, which is neutral, and which is informal?

آیا می توانید ببینید کدام رسمی، کدام خنثی و کدام غیر رسمی است؟

We should have a word with him first.

ابتدا باید با او صحبت کنیم.

It may well be necessary to contact him before we make a decision.

شاید لازم باشد قبل از تصمیم گیری با او تماس بگیریم.

We need to talk to him before we decide.

قبل از تصمیم گیری باید با او صحبت کنیم.

Which is which?

کدام کدام است؟

The first sentence is informal.

جمله اول غیر رسمی است.

The second sentence is formal.

جمله دوم رسمی است.

The third sentence is neutral.

جمله سوم خنثی است.

Did you get it right?

درست متوجه شدید؟

Again, you can see that the formal sentence is longer and more complex.

باز هم می بینید که جمله رسمی طولانی تر و پیچیده تر است.

Another point is that we sometimes leave out words in informal English, especially in questions.

نکته دیگر این است که ما گاهی اوقات از کلمات انگلیسی غیررسمی بخصوص در سوالات صرف نظر می کنیم.

For example, in the question Are you sure?

مثلا در سوال آیا مطمئن هستید؟

it is possible to leave out the word are and just say You sure?

می توان کلمه are را کنار گذاشت و فقط گفت مطمئنی؟

In fact, you could even leave out the word you and just ask a question with one word:

در واقع، شما حتی می توانید کلمه شما را کنار بگذارید و فقط با یک کلمه یک سوال بپرسید:

sure?

مطمئنی؟

Let’s see some more examples of this:

بیایید چند نمونه دیگر از این را ببینیم:

Will you be joining us?

آیا به ما ملحق خواهید شد؟

(Formal—full form) Are you coming?

(رسمی-فرم کامل) می آیی؟

(neutral—full form) You coming?

(خنثی-شکل کامل) می آیی؟

(Informal—short form)

(غیررسمی - فرم کوتاه)

Do you have any suggestions?

آیا پیشنهادی دارید؟

(Formal—full form) Have you got any ideas?

(رسمی-فرم کامل) آیا ایده ای دارید؟

(neutral—full form) Any ideas?

(خنثی-شکل کامل) آیا نظری دارید؟

(Informal—short form)

(غیررسمی - فرم کوتاه)

Do you notice any other differences between the formal, neutral and informal sentences

آیا تفاوت دیگری بین جملات رسمی، خنثی و غیررسمی

you’ve seen in this section?

که در این بخش دیده‌اید، مشاهده می‌کنید؟

You might notice that we use different words in formal, neutral and informal English.

ممکن است متوجه شوید که ما از کلمات متفاوتی در انگلیسی رسمی، خنثی و غیر رسمی استفاده می کنیم.

Vocabulary is another important difference between formal and informal language.

واژگان یکی دیگر از تفاوت های مهم زبان رسمی و غیر رسمی است.

Let’s look!

بیایید نگاه کنیم!

Formal English tends to use more literary, rare or old-fashioned vocabulary.

انگلیسی رسمی بیشتر از واژگان ادبی، کمیاب یا قدیمی استفاده می کند.

Generally, if you want to be formal, you need to be very precise with your use of vocabulary.

به طور کلی، اگر می خواهید رسمی باشید، باید در استفاده از واژگان بسیار دقیق باشید.

Neutral English tends to use simpler, more common words.

انگلیسی خنثی تمایل دارد از کلمات ساده تر و رایج تر استفاده کند .

Informal English, like neutral English, uses simple and common vocabulary.

انگلیسی غیررسمی مانند انگلیسی خنثی از واژگان ساده و رایج استفاده می کند.

However, informal English also includes slang, phrasal verbs and colloquial language which

با این حال، انگلیسی غیررسمی همچنین شامل زبان عامیانه، افعال عبارتی و زبان محاوره ای است که

are not features of neutral English.

از ویژگی های انگلیسی خنثی نیستند.

Informal English is also generally looser.

انگلیسی غیررسمی نیز معمولاً شل تر است.

It uses more general words, and the meaning is understood from the context.

از کلمات کلی تری استفاده می کند و معنی از متن فهمیده می شود.

Let's look at this in some more detail:

بیایید به این موضوع با جزئیات بیشتری نگاه

We need to verify the data before we proceed.

کنیم: قبل از ادامه باید داده ها را تأیید کنیم.

We need to check the data before we continue.

قبل از ادامه باید داده ها را بررسی کنیم.

We need to check everything before we carry on.

قبل از ادامه باید همه چیز را بررسی کنیم.

You can see that the formal sentence uses more literary vocabulary: verify instead of

می بینید که جمله رسمی از واژگان ادبی بیشتری استفاده می کند: تأیید به جای

check, and proceed instead of continue.

بررسی، و ادامه به جای ادامه دادن.

The neutral sentence uses simple, common words.

جمله خنثی از کلمات ساده و رایج استفاده می کند.

The informal sentence is less precise: instead of saying the data, we say everything.

جمله غیررسمی کمتر دقیق است: به جای گفتن داده ها، همه چیز را می گوییم.

It also uses a phrasal verb: carry on instead of proceed or continue.

همچنین از یک فعل عبارتی استفاده می کند: به جای ادامه دادن یا ادامه دادن.

In informal English, it's common to use vocabulary in a less precise way.

در انگلیسی غیررسمی، استفاده از واژگان به روشی کمتر دقیق رایج است.

For example, you might use words like stuff or things to refer to specific things.

برای مثال، ممکن است از کلماتی مانند چیزها یا چیزها برای اشاره به چیزهای خاص استفاده کنید.

You wouldn’t do this if you were speaking formally.

اگر به صورت رسمی صحبت می کردید این کار را انجام نمی دادید .

For example:

به عنوان مثال:

You are required to collect your belongings and vacate the premises.

شما باید وسایل خود را جمع آوری کرده و محل را تخلیه کنید.

You need to take your personal possessions and leave the building.

شما باید وسایل شخصی خود را بردارید و ساختمان را ترک کنید.

You need to get your stuff together and get out.

باید وسایلت را جمع کنی و بیرون بروی.

Again, you can see more literary vocabulary in the formal sentence (required, collect,

باز هم، می توانید واژگان ادبی بیشتری را در جمله رسمی (الزامی، جمع آوری،

belongings, vacate, premises).

متعلقات، تخلیه، محل) مشاهده کنید.

On the other hand, the informal sentence uses more basic vocabulary, including multi-part

از سوی دیگر، جمله غیررسمی از واژگان پایه تری استفاده می کند، از جمله افعال چند بخشی

verbs like get…together or get out.

مانند get…together یا get out.

The informal sentence is also much less precise.

جمله غیر رسمی نیز بسیار دقیق تر است.

It simply refers to stuff, instead of belongings or possessions.

این به سادگی به چیزها اشاره می کند، به جای دارایی ها یا دارایی ها.

It also says …get out, without specifying the place (the premises or the building).

همچنین می‌گوید … خارج شوید، بدون مشخص کردن مکان (محل یا ساختمان).

The neutral sentence is somewhere in between.

جمله خنثی جایی در این بین است.

In neutral language, you generally choose the simplest word you can.

در زبان خنثی، شما به طور کلی ساده ترین کلمه ای را که می توانید انتخاب می کنید.

So, you would say take instead of collect, leave instead of vacate, and so on.

بنابراین، شما می‌گویید به جای جمع کردن، بگیرید، به جای خالی کردن، ترک کنید و غیره.

You can also see that the informal sentence is much more direct than the other two.

همچنین می توانید ببینید که جمله غیر رسمی بسیار مستقیم تر از دو جمله دیگر است.

This is an important part of formality in English.

این بخش مهمی از رسمیت در زبان انگلیسی است.

Formal language tends to be much more indirect.

زبان رسمی خیلی بیشتر غیر مستقیم است.

Formal language often sounds quite impersonal, because it uses fewer personal pronouns like

زبان رسمی اغلب کاملاً غیرشخصی به نظر می رسد، زیرا از ضمایر شخصی کمتری مانند

I, you, he, she, etc.

I, you, he, she و غیره استفاده می کند.

Informal language tends to be more direct and personal.

زبان غیر رسمی بیشتر مستقیم و شخصی است.

Informal language can be so direct that it can sound aggressive or rude if you use it

زبان غیررسمی می تواند آنقدر مستقیم باشد که اگر در موقعیت های نامناسب از آن استفاده کنید، می تواند تهاجمی یا بی ادبانه به نظر برسد

in the wrong situations.

.

Neutral language is in the middle, similar to other situations you’ve seen.

زبان خنثی در وسط قرار دارد، شبیه به موقعیت های دیگری که دیده اید.

For example:

به عنوان مثال:

Lessons need to be learnt from the mistakes which were made.

باید از اشتباهاتی که مرتکب شده اند درس گرفت.

--> formal I hope you can learn from where you went wrong.

--> رسمی امیدوارم بتوانید از جایی که اشتباه کردید درس بگیرید.

--> neutral You made a mess of this and you need to do

--> خنثی شما این را به هم ریخته اید و باید

better next time.

دفعه بعد بهتر عمل کنید.

--> informal

--> غیر رسمی

You can see that the formal sentence is impersonal.

می بینید که جمله رسمی غیرشخصی است.

How does it achieve this?

چگونه به این امر دست می یابد؟

First, the formal sentence uses the passive.

اول، جمله رسمی از مفعول استفاده می کند.

This makes it possible to avoid using personal pronouns.

این امر باعث می شود از استفاده از ضمایر شخصی اجتناب شود .

The other two sentences include the word you, but the formal sentence doesn’t.

دو جمله دیگر شامل کلمه you است، اما جمله رسمی اینطور نیست.

This makes it possible to express the idea without mentioning or blaming a specific person,

این امکان بیان ایده بدون ذکر یا سرزنش شخص خاصی را فراهم می کند

which can be useful in certain situations.

که می تواند در شرایط خاص مفید باشد.

The neutral sentence is personal, because it uses you to refer to the listener.

جمله خنثی شخصی است، زیرا از شما برای ارجاع به شنونده استفاده می کند.

However, it’s not very direct, and wouldn’t generally be considered rude, even in a professional

با این حال، خیلی مستقیم نیست، و به طور کلی، حتی در یک محیط حرفه ای، بی ادبانه تلقی نمی

setting.

شود.

The informal sentence is very direct.

جمله غیر رسمی بسیار مستقیم است.

If you say this to someone, you’re not hiding what you think!

اگر این را به کسی بگویید، آنچه را که فکر می کنید پنهان نمی کنید!

This can be useful if you need to make yourself clear, but it could also sound rude or aggressive.

این می تواند مفید باشد اگر نیاز دارید خود را شفاف کنید ، اما همچنین می تواند بی ادبانه یا تهاجمی به نظر برسد.

It’s not appropriate in all situations.

در همه شرایط مناسب نیست.

Let’s do one more example.

بیایید یک مثال دیگر انجام دهیم.

Look at three sentences.

به سه جمله نگاه کن

Can you tell which is formal, which is neutral, and which is informal?

آیا می توانید بگویید کدام رسمی، کدام خنثی و کدام غیر رسمی است؟

We won’t be able to do anything until we deal with these issues.

تا زمانی که به این مسائل رسیدگی نکنیم، نمی‌توانیم کاری انجام دهیم .

We won't be able to get anywhere until you sort this out.

تا زمانی که این موضوع را حل نکنید، نمی‌توانیم به جایی برسیم.

It may be difficult to make progress until these matters are resolved.

ممکن است پیشرفت تا زمانی که این مسائل حل نشود دشوار باشد.

Can you tell which is which?

می توانی بگویی کدام، کدام است؟

The first sentence is neutral, the second is informal, and the third sentence is formal.

جمله اول خنثی، دوم غیر رسمی و جمله سوم رسمی است.

You can see that the formal sentence uses an impersonal structure (with it), rather

می بینید که جمله رسمی به

than a personal pronoun (we or you).

جای ضمیر شخصی (ما یا شما) از ساختار غیرشخصی (با آن) استفاده می کند.

Again, this is useful if you want to be respectful and indirect, because it isn’t clearly directed

باز هم، اگر می‌خواهید محترمانه و غیرمستقیم رفتار کنید، مفید است ، زیرا به وضوح

at one person.

متوجه یک نفر نیست.

The neutral sentence is more personal.

جمله خنثی بیشتر شخصی است.

Can you see the important difference between the neutral and informal sentences?

آیا می توانید تفاوت مهم بین جملات خنثی و غیر رسمی را ببینید؟

The neutral sentence uses we in both parts, while the informal sentence is more direct:

جمله خنثی در هر دو قسمت از ما استفاده می کند، در حالی که جمله غیررسمی مستقیم تر است:

...until you sort this out.

... تا زمانی که این موضوع را مرتب کنید.

The points you’ve seen so far in this lesson are true for both spoken and written English.

نکاتی که تاکنون در این درس مشاهده کرده اید ، هم برای زبان انگلیسی گفتاری و هم برای نوشتار درست است.

However, there are some features of formality which apply only to written English.

با این حال، برخی از ویژگی های رسمی وجود دارد که فقط برای انگلیسی نوشتاری اعمال می شود.

Let’s take a look.

بیا یک نگاهی بیندازیم.

In writing, informal language uses contractions like he'll, it'd, or we're.

در نوشتار، زبان غیررسمی از انقباضاتی استفاده می‌کند، مانند او، آن را یا ما.

In informal written English, you can also use abbreviations, like btw for by the way,

در انگلیسی نوشتاری غیررسمی، می‌توانید از اختصارات مانند btw برای

ttyl for talk to you later, etc.

اتفاقاً، ttyl برای صحبت با شما بعداً و غیره نیز استفاده کنید.

In formal writing, you generally wouldn’t use contractions or abbreviations.

در نوشتار رسمی، معمولاً از انقباض یا اختصار استفاده نمی‌کنید.

In neutral writing, you can use contractions and some abbreviations.

در نوشتار خنثی می توانید از انقباضات و برخی اختصارات استفاده کنید.

However, some abbreviations, like plz for please, are informal and shouldn’t be used

با این حال، برخی از اختصارات، مانند plz برای لطفا، غیر رسمی هستند و

if you want to sound neutral.

اگر می‌خواهید خنثی به نظر برسید، نباید از آنها استفاده کنید.

There are also some abbreviations which are possible in formal English.

همچنین برخی از اختصارات وجود دارد که در انگلیسی رسمی امکان پذیر است.

For example, HR for Human Resources would be okay in formal language.

به عنوان مثال، منابع انسانی برای منابع انسانی در زبان رسمی مشکلی ندارد.

If you want to write something in formal English, and you aren't sure whether an abbreviation

اگر می خواهید چیزی را به زبان انگلیسی رسمی بنویسید و مطمئن نیستید که یک

is appropriate or not, then it's best to write the full form.

مخفف مناسب است یا نه، بهتر است فرم کامل را بنویسید.

Let’s see some examples:

بیایید چند نمونه را ببینیم:

Just for your information, we would like to schedule another meeting in October.

فقط برای اطلاع شما، می‌خواهیم جلسه دیگری را در ماه اکتبر برنامه‌ریزی کنیم.

(Formal—there are no contractions or abbreviations)

(رسمی - هیچ انقباض یا علامت اختصاری وجود ندارد)

Just for your information, we’d like to arrange another meeting in October.

فقط برای اطلاع شما، می‌خواهیم جلسه دیگری را در ماه اکتبر ترتیب دهیم.

(neutral—uses contractions, but no informal abbreviations).

(خنثی - از انقباضات استفاده می کند، اما از اختصارات غیر رسمی استفاده نمی کند ).

Just FYI, we'd like to fix up a meeting in Oct.

فقط برای اطلاع از این موضوع، می‌خواهیم جلسه‌ای را در اکتبر ترتیب دهیم

(Informal—with contractions and abbreviations)

(غیررسمی - با انقباض‌ها و اختصارات)

Written language is often held to a higher standard than spoken language, so it’s important

زبان نوشتاری معمولاً از استاندارد بالاتری نسبت به زبان گفتاری برخوردار است، بنابراین مهم

to get the tone right.

است که لحن درست داشته باشیم.

In particular, don’t use language which is too informal.

به ویژه، از زبانی که خیلی غیر رسمی است استفاده نکنید.

If you’re not sure, aim for a neutral tone.

اگر مطمئن نیستید، لحن خنثی را هدف بگیرید.

Let’s look at one more example:

بیایید به یک مثال دیگر نگاه کنیم:

Thank you for all the hard work you have done.

از شما برای همه زحماتی که انجام داده اید متشکرم.

(Formal—there are no contractions or abbreviations)

(رسمی - هیچ انقباض یا علامت اختصاری وجود ندارد)

Thank you for the hard work you’ve done.

از شما برای کار سختی که انجام داده اید متشکرم.

(Neutral—uses contractions, but no informal abbreviations).

(خنثی - از انقباضات استفاده می کند، اما از اختصارات غیر رسمی استفاده نمی کند ).

Thx for everything you’ve done.

Thx برای هر کاری که انجام داده اید.

(Informal—with contractions and abbreviations)

(غیررسمی—با انقباضات و اختصارات)

Hopefully, now you have a good understanding of formality in English, and how to use formal,

امیدواریم اکنون درک خوبی از رسمی بودن در زبان انگلیسی و نحوه استفاده از انگلیسی رسمی،

neutral and informal English.

خنثی و غیررسمی داشته باشید.

Don’t forget to check out our website for more free English lessons: Oxford Online English

فراموش نکنید که برای دروس رایگان بیشتر به وب سایت ما سر بزنید : Oxford Online English

dot com.

dot com.

Thanks for watching.

ممنون از ملاحظه تان.

See you next time!

بعدا می بینمت!