Queen Elizabeth II – My Thoughts and Memories

Hello, I'm Jill at engvid, and today I'd like to talk to you about Queen Elizabeth II,

سلام، من جیل در engvid هستم، و امروز می خواهم با شما در مورد ملکه الیزابت دوم صحبت کنم و

giving my own personal perspective. So you may already have seen my video about the British

دیدگاه شخصی خودم را بیان کنم. بنابراین ممکن است قبلاً ویدیوی من در مورد

royal family, which was made in 2017, where I give some of the names and explain how they're

خانواده سلطنتی بریتانیا را دیده باشید که در سال 2017 ساخته شده است، جایی که من برخی از نام‌ها را می‌آورم و توضیح می‌دهم که آنها چگونه

related to each other. And you may also have seen my video on the ages and periods of English

با یکدیگر مرتبط هستند. و همچنین ممکن است ویدیوی من در مورد اعصار و دوره های

history made in 2021. And where I get a bit emotional towards the end of the video, when

تاریخ انگلیس را که در سال 2021 ساخته شده است، دیده باشید. و جایی که در پایان ویدیو، زمانی که

I'm talking about the second Elizabethan age and the reign of Queen Elizabeth II.

در مورد دومین عصر الیزابتی و سلطنت ملکه الیزابت صحبت می کنم، کمی احساساتی می شوم. II.

So I'm sure you've probably heard by now the news that Queen Elizabeth II died on the 8th of

بنابراین من مطمئن هستم که احتمالاً تا به حال این خبر را شنیده اید که ملکه الیزابت دوم در 8

September 2022. And that was quickly followed by lots of processions through the streets,

سپتامبر 2022 درگذشت. و این به سرعت با راهپیمایی های زیادی در خیابان ها،

church services, a lying in state in London, where people could walk through and pay their respects,

خدمات کلیسا، یک ایالت در لندن، جایی که به دنبال آن برگزار شد. مردم می توانستند از آنجا عبور کنند و ادای احترام کنند، مراسم تشییع

the main funeral in London on the 19th of September, and the final procession

جنازه اصلی در لندن در 19 سپتامبر، و مراسم راهپیمایی نهایی

and church service at Windsor Castle, just to the west of London.

و مراسم کلیسا در قلعه ویندزور، درست در غرب لندن.

So, if you're living many miles away from the UK, perhaps in a country where you don't have

بنابراین، اگر مایل‌ها دورتر از بریتانیا زندگی می‌کنید، شاید در کشوری که

a king or queen, these events and people's reactions might all seem quite strange.

پادشاه یا ملکه‌ای ندارید، این رویدادها و واکنش‌های مردم ممکن است کاملاً عجیب به نظر برسد.

Though perhaps it's a normal reaction to the death of a very famous and popular person,

اگرچه شاید این یک واکنش عادی به مرگ یک فرد بسیار مشهور و محبوب باشد،

whether they're a monarch, a politician, an actor, a footballer, and so on.

چه پادشاه، یک سیاستمدار، یک بازیگر، یک فوتبالیست و غیره.

I think because the Queen was quite elderly, she was 96 years old, her death didn't come as a

من فکر می کنم چون ملکه کاملا مسن بود، او 96 سال داشت، مرگ او

surprise, but for a lot of people, it came as a shock. It was something a lot of people had been

غافلگیر کننده نبود، اما برای بسیاری از مردم، شوکه کننده بود. این چیزی بود که بسیاری از مردم از آن می

dreading, because she had been Queen for just over 70 years. And for most people, including me,

ترسیدند، زیرا او بیش از 70 سال ملکه بود. و برای اکثر مردم، از جمله من، هرگز

we had never known anything different. She'd always been the Queen. So, you may have seen

چیز متفاوتی نمی دانستیم. او همیشه ملکه بوده است. بنابراین، ممکن است

news coverage with a lot of people in the streets, bringing flowers, queuing up for hours,

پوشش خبری با افراد زیادی را در خیابان‌ها دیده باشید که گل‌ها را می‌آورند، ساعت‌ها در صف ایستاده‌اند،

some of them overnight, to file past the coffin in Westminster Hall. And I read a bit of discussion

برخی از آنها یک شبه، تا از کنار تابوت در سالن وست‌مینستر بایگانی کنند. و من مقداری بحث

in the press about why people felt the need to do that, to be there. I'm sure there were

در مطبوعات در مورد اینکه چرا مردم احساس نیاز به انجام این کار، حضور در آنجا داشتند، خواندم. من مطمئن هستم که

different reasons for different people, but basically, I think they wanted to feel part

دلایل مختلفی برای افراد مختلف وجود داشته است، اما اساساً، فکر می‌کنم آنها می‌خواستند بخشی

of a unique historic moment, and be with other people who felt the same way, a sense of community.

از یک لحظه تاریخی منحصر به فرد را احساس کنند و در کنار افراد دیگری باشند که همین احساس را داشتند، یک حس اجتماعی.

I didn't go to central London myself, but I watched a lot of the events on television each day,

من خودم به مرکز لندن نرفتم، اما هر روز بسیاری از رویدادها را از تلویزیون تماشا می‌کردم،

and that was another way of being part of it.

و این یکی دیگر از راه‌های حضور در آن بود.

But I'm also aware that some people have different attitudes and opinions about the monarchy,

اما من همچنین می دانم که برخی از مردم نگرش ها و نظرات متفاوتی در مورد سلطنت دارند

and some were criticising the television channels for the way they were covering the events,

و برخی از کانال های تلویزیونی به دلیل نحوه پوشش رویدادها انتقاد می کردند و به

with hardly any other news being reported. This was perhaps because they're not so happy

ندرت اخبار دیگری منتشر می شد. این شاید به این دلیل بود که آنها

about the system of monarchy that we have in the UK. Some people just don't care about the monarchy,

از سیستم سلطنتی که ما در بریتانیا داریم خوشحال نیستند. برخی از مردم فقط به سلطنت اهمیت نمی دهند،

while others, who you might call Republicans, are actively campaigning to replace the monarchy

در حالی که برخی دیگر، که ممکن است آنها را جمهوری خواه بنامید، فعالانه برای جایگزینی سلطنت

altogether, and perhaps have an elected president instead.

به طور کامل مبارزه می کنند و شاید به جای آن یک رئیس جمهور منتخب داشته باشند.

But the way the system works is that as soon as one monarch dies, the heir to the throne

اما روش کار این سیستم به این صورت است که به محض مرگ یک پادشاه، وارث تاج و تخت

takes their place. So Charles, who was previously Prince of Wales, is now King Charles III,

جای او را می گیرد. بنابراین چارلز که قبلا شاهزاده ولز بود، اکنون پادشاه چارلز سوم است

and his son, William, who was previously the Duke of Cambridge, is now Prince of Wales in his place.

و پسرش ویلیام که قبلا دوک کمبریج بود، اکنون به جای او شاهزاده ولز است.

This succession, as it's called, is a way of avoiding a power vacuum, where different people

این جانشینی، همانطور که نامیده می شود، راهی برای اجتناب از خلاء قدرت است، که در آن افراد مختلف

might make a claim to the throne, which sometimes happened hundreds of years ago,

ممکن است ادعای تاج و تخت کنند، که گاهی اوقات صدها سال پیش اتفاق افتاده است،

and it could result in a lot of instability and uncertainty, even to the extent of people

و می تواند منجر به بی ثباتی و عدم اطمینان زیادی شود، حتی برای مردم. میزان

supporting different candidates and fighting battles. So, for me personally, as for a lot of people,

حمایت مردم از نامزدهای مختلف و نبردها. بنابراین، برای شخص من، مانند بسیاری از مردم،

Queen Elizabeth II had always been there. She became Queen in 1952, when her father,

ملکه الیزابت دوم همیشه آنجا بوده است. او در سال 1952 ملکه شد، زمانی که پدرش،

King George VI, died, and her coronation was in 1953, and that was before I was even born.

پادشاه جورج ششم، درگذشت، و تاجگذاری او در سال 1953 بود، و این قبل از تولد من بود.

So, you may be wondering if I ever saw her in person, rather than just on television. Well,

بنابراین، ممکن است از خود بپرسید که آیا من او را شخصا دیدم ، نه فقط در تلویزیون. خوب،

I did have a vague childhood memory of my mother taking me to see the Queen,

من یک خاطره مبهم از دوران کودکی داشتم که مادرم وقتی حدوداً سه ساله بودم، مرا به دیدن ملکه برد

driving past us in a car, when I was about three years old. This was in my hometown,

، در حالی که با ماشین از کنار ما رد شد . این در زادگاه من،

in the East Midlands, about 120 miles north of London. I wondered if this memory was accurate,

در ایست میدلندز، در حدود 120 مایلی شمال لندن بود. تعجب کردم که آیا این خاطره دقیق است

or whether I just imagined it. So, I did a bit of googling to find out if the Queen had actually

یا اینکه من فقط آن را تصور می کردم. بنابراین، کمی جستجو کردم تا بفهمم آیا ملکه واقعاً

visited my hometown in that year, and I discovered that she really had been there.

در آن سال از زادگاه من بازدید کرده است یا خیر، و متوجه شدم که او واقعاً آنجا بوده است.

I found some photos of her visit, and her husband, Prince Philip, was there with her.

چند عکس از دیدار او پیدا کردم و شوهرش، شاهزاده فیلیپ، با او آنجا بود.

So, my memory was correct. I remember my mother said to me that the Queen had looked straight at

پس حافظه ام درست بود به یاد دارم که مادرم به من گفت که ملکه مستقیماً به من نگاه کرده بود،

me, as she was smiling and waving from her car, but I don't really remember seeing her, to be

در حالی که لبخند می زد و از ماشین خود دست تکان می داد، اما راستش را بخواهید واقعاً به یاد ندارم که او را دیده بودم

honest. I just remember being on a pavement with a lot of other people, who were mostly a lot taller

. فقط یادم می آید که با افراد زیادی که بیشتر از من قدشان بلندتر بودند روی یک پیاده رو بودم

than me. Then, when I was a teenager, in the 1960s and 70s, there was what you might call a

. سپس، زمانی که من یک نوجوان بودم، در دهه‌های 1960 و 70، دوره‌ای وجود داشت که شما می‌توانید آن را

counter-cultural period, when people seemed to become more critical of royalty, and what's called

دوره ضدفرهنگی بنامید، زمانی که به نظر می‌رسید مردم نسبت به سلطنت بیشتر انتقاد می‌کردند، و چیزی که به آن

the Establishment, with a capital E. They felt that the royal family had no relevance to their own

تشکیلات می‌گویند، با حرف بزرگ E. آنها احساس کردند که خانواده سلطنتی هیچ ارتباطی با زندگی خود نداشتند

lives, that it was an old-fashioned tradition, and that we could do without it. I remember,

، این یک سنت قدیمی بود، و ما می توانستیم بدون آن کار کنیم. یادم هست

around that time, if you went to the cinema, they used to play the national anthem at the end of

در آن زمان اگر به سینما می رفتید سرود ملی را در پایان فیلم پخش می کردند

the film, and you were supposed to stand up and show respect when you heard the music start to

و قرار بود شما با شنیدن موسیقی که شروع به

play. But some people made a point of staying in their seats, as a kind of protest. But then,

پخش شدن می کردید بلند شوید و احترام بگذارید. اما عده ای به عنوان نوعی اعتراض به ماندن در صندلی های خود اشاره کردند. اما

after a while, cinemas and theatres stopped playing the national anthem altogether.

بعد از مدتی سینماها و تئاترها به کلی پخش سرود ملی را متوقف کردند.

So, there have always been different opinions about royalty, and that's okay, because in the UK,

بنابراین، همیشه نظرات مختلفی در مورد سلطنت وجود داشته است، و این اشکالی ندارد، زیرا در انگلستان،

the idea of free speech, and the right to express your own opinion, is accepted.

ایده آزادی بیان و حق بیان نظر شما پذیرفته شده است.

But, as time has gone on, I've come to realise how hard-working the Queen and other members of

اما، با گذشت زمان، متوجه شدم که ملکه و سایر اعضای خانواده سلطنتی چقدر سخت کوش

the royal family have been. They always seem to be going somewhere, shaking hands and chatting

بوده اند. به نظر می رسد آنها همیشه به جایی می روند، دست می دهند و

to people, supporting charities and other activities, travelling within the UK, and also

با مردم چت می کنند، از خیریه ها و فعالیت های دیگر حمایت می کنند، در داخل بریتانیا و همچنین

to many countries around the world. Over the years, I've seen the Queen in photographs,

به بسیاری از کشورهای جهان سفر می کنند. در طول سال‌ها، من ملکه را در عکس‌ها،

on the television news, and in documentaries, meeting people with a friendly smile,

اخبار تلویزیونی و مستندها دیده‌ام که با مردمی با لبخندی دوستانه ملاقات می‌کند،

putting people at their ease, and having a normal conversation with them.

مردم را راحت می‌کند و با آن‌ها گفتگوی عادی داشته است.

Even when she was at home, in one of her castles or palaces, she was working at her desk,

حتی زمانی که او در خانه بود، در یکی از قلعه ها یا قصرهایش، پشت میزش کار می کرد، کارهای

reading through paperwork, organising things, having her weekly meeting with the Prime Minister,

اداری می خواند، کارها را سازماندهی می کرد، جلسه هفتگی خود را با نخست وزیر داشت،

making plans for the next trip, and so on.

برای سفر بعدی برنامه ریزی می کرد و غیره.

I believe the Queen was a genuinely nice person, who represented some good values - kindness,

من معتقدم ملکه یک شخص واقعاً خوب بود که نشان دهنده برخی ارزش های خوب بود - مهربانی،

politeness, respect, calmness, stability, optimism. And in recent years, we've seen more

ادب، احترام، آرامش، ثبات، خوش بینی. و در سال‌های اخیر، بیشتر

of her sense of humour. I'm giving you a link here to the James Bond sketch that she did

حس شوخ طبعی او را دیده‌ایم. من در اینجا پیوندی به طرح جیمز باند می دهم که او

with the actor Daniel Craig, for the opening of the 2012 London Olympics, where she - well,

با بازیگر دنیل کریگ، برای افتتاحیه المپیک 2012 لندن انجام داد، جایی که او - خوب،

it was a body double - and James Bond both jumped out of a helicopter into the Olympic Stadium

این یک بدن دو نفره بود - و جیمز باند هر دو از یک بازی پریدند. هلیکوپتر

with Union Jack parachutes. And then, 10 years later, in 2022, for her platinum jubilee,

با چترهای یونیون جک وارد استادیوم المپیک شد. و سپس، 10 سال بعد، در سال 2022، او برای جشن پلاتینیوم خود،

her 70-year anniversary of becoming Queen, she did another sketch. And I'm giving you a link

70 سالگرد ملکه شدنش، طرح دیگری انجام داد. و من به شما لینکی می دهم که

to her having tea with Paddington Bear and producing a marmalade sandwich from her handbag.

او با خرس پدینگتون چای می نوشد و از کیف دستی اش ساندویچ مارمالاد تولید می کند.

So, to round off these random thoughts, my words to the late Queen Elizabeth are what Paddington

بنابراین، برای پایان دادن به این افکار تصادفی، سخنان من به ملکه الیزابت فقید همان چیزی است که

Bear himself says at the end of that sketch, "Thank you, ma'am, for everything."

خود پدینگتون بیر در پایان آن طرح می گوید: "خانم، برای همه چیز متشکرم."