Basic English Lesson: LISTEN or HEAR?

Hi. I'm Gill at www.engvid.com,

سلام. من گیل در www.engvid.com هستم،

and today we have a lesson on two verbs: "listen" and "hear",

و امروز یک درس در مورد دو فعل داریم: "شنیدن" و "شنیدن"،

and we're going to look at the ways that you use them, because they're a bit similar;

و روش هایی را که شما از آنها استفاده می کنید بررسی می کنیم، زیرا آنها کمی هستند. مشابه؛

they're both to do with your hearing and listening. You... When you're using your ears. So, it's

آنها هر دو مربوط به شنیدن و گوش دادن شما هستند. شما... وقتی از گوش هایتان استفاده می کنید. بنابراین،

a little confusing sometimes for people to know when to use "listen" and when to use "hear",

گاهی اوقات برای مردم کمی گیج کننده است که بدانند چه زمانی از «شنیدن» استفاده کنند و چه زمانی از «شنیدن» استفاده کنند،

so I've got a few examples, here, to try to show what context they can be used in. Okay.

بنابراین من چند مثال در اینجا آورده ام تا نشان دهم در چه زمینه ای می توان از آنها استفاده کرد. بسیار خوب.

So, let's have a look first at "listen", which is quite an active thing. You're really concentrating

بنابراین، اجازه دهید ابتدا نگاهی به "گوش دادن" بیندازیم، که یک چیز کاملاً فعال است. شما واقعاً

when you're listening, listening to a piece of music, really thinking about it as you're

هنگام گوش دادن، گوش دادن به یک قطعه موسیقی، واقعاً در هنگام گوش دادن به آن فکر می کنید

listening, so it's quite active. So, "listening to something", you're using the preposition

، بنابراین کاملاً فعال است. بنابراین، "گوش دادن به چیزی"، شما از حرف اضافه

with it. Listening to the radio, listening to a CD, listening to. Somebody might say to a friend:

با آن استفاده می کنید. گوش دادن به رادیو، گوش دادن به سی دی، گوش دادن به. ممکن است کسی به یکی از دوستانش بگوید:

"Oh, you never listen to me. I'm telling you something, but you're not

"اوه، تو هرگز به من گوش نمی دهی. من چیزی به تو می گویم، اما تو گوش نمی کنی

listening. You're thinking about something else. You never listen to me."

. تو به چیز دیگری فکر می کنی. تو هرگز به من گوش نمی دهی."

So, "to" again, there. "You don't concentrate on what I'm saying." Okay?

بنابراین، "به" دوباره، وجود دارد. "تو روی چیزی که من می گویم تمرکز نمی کنی." باشه؟

And there's another way you

و راه دیگری وجود دارد که

can use "listen", you can "listen out" for something. That's a different preposition.

می‌توانید از «گوش دادن» استفاده کنید، می‌توانید برای چیزی «گوش دهید» . این حرف اضافه متفاوت است.

If you're in an office and your colleague needs to go out, they're expecting a phone

اگر در دفتری هستید و همکارتان نیاز به بیرون رفتن دارد، آنها منتظر

call, they might say to you:

تماس تلفنی هستند، ممکن است به شما بگویند:

"Will you listen out for the phone? And answer the phone for me while I'm not here? Take a message",

"آیا به تلفن گوش می‌دهی؟ و در حالی که من اینجا نیستم، به جای من به تلفن پاسخ بده. "یک پیام"،

maybe. "Will you listen out for the phone?"

شاید. "آیا به تلفن گوش خواهی داد؟"

So it's quite an active listening, focusing, concentrating on the sound. Okay.

بنابراین گوش دادن، تمرکز، تمرکز روی صدا کاملاً فعال است. باشه.

Compared with that, "to hear" is a little bit more passive. You sort of receive the

در مقایسه با آن، "شنیدن" کمی منفعل تر است. شما به نوعی

soundwaves into your ears, whether you decide to or not. So, someone might say:

امواج صوتی را در گوش خود دریافت می کنید، چه تصمیم بگیرید یا نه. بنابراین، کسی ممکن است بگوید:

"Did you hear that strange noise just then?"

"آیا شما آن سر و صدای عجیب را همان موقع شنیدید؟"

You weren't listening for a noise, but you heard a noise.

تو به سر و صدا گوش نمی دادی، اما صدایی شنیدی.

It sort of came in through your ear into your brain, and your brain recognized:

یک جورهایی از طریق گوش وارد مغزت شد و مغزت تشخیص داد:

"Oh, what was that noise?" So: "Did you hear that strange noise?" Okay?

"اوه، اون صدا چی بود؟" بنابراین: " آیا آن صدای عجیب را شنیدی؟" باشه؟

And another one, if you don't hear what someone says:

و یکی دیگر، اگر نمی‌شنوید که کسی می‌گوید:

"Could you speak up, please?" Meaning: Speak more loudly.

«لطفاً می‌توانید صحبت کنید؟» معنی: بلندتر صحبت کنید.

"I can't hear you." So, you wouldn't say: "I can't listen you", that... That's not right.

"من نمی توانم شما را بشنوم." بنابراین، نمی گویید: "من نمی توانم به شما گوش دهم"، که ... این درست نیست.

"I can't hear you." The sound isn't getting to my ear. Okay. If a friend wants to tell you

"من نمی توانم شما را بشنوم." صدا به گوشم نمیرسه باشه. اگر دوستی بخواهد

about something, and you don't really... You're not interested, really:

در مورد چیزی به شما بگوید، و شما واقعاً ... علاقه ای ندارید، واقعاً:

"I don't want to hear about that." I don't want to receive that information. Okay?

"من نمی خواهم در مورد آن چیزی بشنوم." من نمی خواهم آن اطلاعات را دریافت کنم. باشه؟

And then finally, last example: "Have you heard", so this is the past tense.

و سپس در نهایت، آخرین مثال: " آیا شنیده ای"، پس این زمان گذشته است.

"Have you heard from your sister recently?"

"آیا اخیراً از خواهرت چیزی شنیدی؟"

So, "to hear from" someone, another preposition is to receive maybe a phone call.

بنابراین، "شنیدن از" کسی، حرف اضافه دیگر دریافت شاید یک تماس تلفنی است.

You're not expecting it, maybe, the phone rings, you answer it. Ah, it's your sister.

انتظارش را ندارید، شاید تلفن زنگ می خورد، شما جواب می دهید. آه، خواهرت است.

You've heard from your sister. Okay.

از خواهرت شنیدی باشه.

So, I hope that helps to explain the difference between "listen" and "hear".

بنابراین، امیدوارم که به توضیح تفاوت بین "گوش دادن" و "شنیدن" کمک کند.

"Listen", more active; "hear" more just receiving passively. Okay.

"گوش دادن"، فعال تر؛ "شنیدن" بیشتر فقط دریافت منفعلانه. باشه.

So, if you'd like to test your understanding of this, please go to the website: www.engvid.com,

بنابراین، اگر می‌خواهید درک خود را از این موضوع آزمایش کنید، لطفاً به وب‌سایت www.engvid.com بروید

and do the quiz. And if you found this lesson helpful,

و آزمون را انجام دهید. و اگر این درس برای شما مفید بود،

please subscribe to my channel on YouTube.

لطفاً در کانال من در YouTube مشترک شوید.

And hope to see you again soon. Okay?

و امیدوارم به زودی دوباره شما را ببینم. باشه؟

Bye.

خدا حافظ.