SUBJECT-VERB AGREEMENT - Lesson 2: Prepositional Phrases & Relative Clauses + Quiz

Hello and welcome back.

سلام و خوش آمدید.

In this lesson, I will teach you how to apply subject-verb agreement rules correctly in

در این درس به شما یاد می دهم که چگونه قوانین توافق فاعل و فعل را به درستی در

tricky situations.

موقعیت های دشوار اعمال کنید.

These situations involve prepositional phrases or relative clauses that occur between the

این موقعیت ها شامل عبارات اضافه یا بندهای نسبی است که بین

subject and the verb in a sentence.

فاعل و فعل در جمله اتفاق می افتد.

I’ll show you how to identify the subject in situations like this, so that you can avoid

من به شما نشان خواهم داد که چگونه موضوع را در موقعیت هایی مانند این شناسایی کنید، تا بتوانید از

making the most common mistakes.

مرتکب شدن رایج ترین اشتباهات جلوگیری کنید.

As always, there is a quiz later on to test your understanding.

مثل همیشه، بعداً یک مسابقه برای آزمایش درک شما وجود دارد.

So, let’s start.

بنابراین، بیایید شروع کنیم.

If you want to learn the basic rules of subject-verb agreement, watch lesson no.

اگر می خواهید قوانین اساسی توافق فاعل و فعل را یاد بگیرید ، درس شماره را تماشا کنید.

1 in this series, which is an introduction to this topic.

1 در این مجموعه که مقدمه ای بر این موضوع است.

You will find a link in the description.

لینکی را در توضیحات پیدا خواهید کرد.

But to quickly recap the basics, here’s a chart from the previous lesson.

اما برای جمع بندی سریع اصول اولیه، در اینجا نموداری از درس قبلی آمده است.

With singular nouns such as monkey, boy, car and so on, and with the pronouns he, she and

با اسامی مفرد مانند میمون، پسر، ماشین و غیره و با ضمایر او، او و

it, we add -s to the verb in the present tense: monkey eats, boy walks, he goes, she speaks

آن، به فعل زمان حال -s اضافه می کنیم: میمون می خورد، پسر راه می رود، می رود، او صحبت می کند

etc.

و غیره.

With plural nouns and with the pronouns I, You, We and They, we don’t add -s to the

اسامی جمع و با ضمایر I، You، We و They، -s را به فعل اضافه نمی کنیم

verb.

.

Now, I and You are not plural pronouns; it’s just a rule that with I and You, we don’t

حال من و تو ضمایر جمع نیستیم. این فقط یک قانون است که با I and You، ما

add -s to the verb.

-s را به فعل اضافه نمی کنیم.

These two rules work with all verbs except for “be”.

این دو قانون با همه افعال به جز "be" کار می کنند.

The verb “be” has five forms.

فعل "بودن" پنج شکل دارد.

We say “I am”, He, she, it or any singular noun is, and You, We, They or any plural noun

می گوییم «من هستم»، او، او، آن یا هر اسم مفرد است و تو، ما، آنها یا هر اسم جمع

are.

هستند.

This is in the present tense.

این در زمان حال است.

In the past tense, We say, I, He, She, It or any singular noun was, and You, We, They

در زمان گذشته می گوییم من، او، او، آن یا هر اسم مفرد بود و تو، ما، آنها

or any plural noun were.

یا هر اسم جمع بودند.

These are the very basic rules of subject-verb agreement.

اینها قوانین بسیار اساسی توافق فاعل و فعل هستند .

So, now let’s discuss some more advanced topics.

بنابراین، اکنون اجازه دهید در مورد موضوعات پیشرفته تر بحث کنیم.

Let’s start with prepositional phrases.

بیایید با عبارات اضافه شروع کنیم.

Here’s an example.

در اینجا یک مثال است.

I want you to do this as an exercise.

من از شما می خواهم این کار را به عنوان یک تمرین انجام دهید.

You see there are two places where you have to choose between is and are . The cookies

می بینید که دو مکان وجود دارد که باید بین is و are یکی را انتخاب کنید. کوکی

is for Amanda or the cookies are for Amanda?

ها برای آماندا هستند یا کوکی ها برای آماندا؟

And the box of chocolates is for Tom or are for Tom?

و جعبه شکلات برای تام است یا برای تام؟

What do you think?

شما چی فکر میکنید؟

Well, here’s the answer: The cookies are for Amanda and the box of chocolates is for

خوب، پاسخ این است: کوکی ها برای آماندا و جعبه شکلات برای

Tom.

تام است.

But how come?

اما چطور؟

“Cookies” is a plural noun and “chocolates” is also plural, yet we have “are” in the

"Cookies" یک اسم جمع است و "chocolates " نیز جمع است، اما در وهله اول " are"

first place and “is” is the second.

و "is" دوم است.

So, what’s going on here?

خب، اینجا چه خبر است؟

Well, with “cookies” it’s easy – plural subject, so we say “are”.

خوب، با "کوکی ها" آسان است - موضوع جمع، بنابراین می گوییم "هستند".

But, in the second sentence, we have “box of chocolates”.

اما، در جمله دوم، " جعبه شکلات" داریم.

Here, we see a preposition “of” and we see that it has an object “chocolates”,

در اینجا یک حرف اضافه «از» می بینیم و می بینیم که مفعول «شکلات» دارد،

so “of chocolates” is a prepositional phrase.

بنابراین «از شکلات» یک عبارت اضافه است .

This phrase gives information about the box.

این عبارت اطلاعاتی در مورد جعبه می دهد.

It tells us what type of box it is.

به ما می گوید که چه نوع جعبه ای است.

It’s a box which has chocolates inside.

جعبه ای است که داخل آن شکلات است.

So, the real subject of this sentence is the “box”.

بنابراین، موضوع واقعی این جمله "جعبه" است.

This is a singular noun; that’s why we have “is”.

این اسم مفرد است. به همین دلیل است که ما "است" داریم.

The prepositional phrase is just extra information, so you can mentally block it out; now it’s

عبارت اضافه فقط اطلاعات اضافی است، بنابراین می توانید ذهنی آن را مسدود کنید. اکنون

easy: “The cookies are for Amanda.

آسان است: «کوکی ها برای آماندا هستند.

The box is for Tom.”

جعبه برای تام است.»

What box?

چه جعبه ای؟

The box of chocolates.

جعبه شکلات.

Here’s another example.

در اینجا یک مثال دیگر است.

“A wallet with four credit cards was or were found lying in the grass?”

یک کیف پول با چهار کارت اعتباری در چمن‌ها پیدا شد یا پیدا شد؟

Which is correct?

کدام درسته؟

Pause the video and think about it for a moment.

ویدیو را مکث کنید و کمی در مورد آن فکر کنید.

OK, did you identify the prepositional phrase in this sentence?

خوب، آیا عبارت اضافه در این جمله را شناسایی کردید؟

That phrase is “with four credit cards”.

این عبارت "با چهار کارت اعتباری" است.

So, what thing had four credit cards inside?

بنابراین، چه چیزی چهار کارت اعتباری داخل آن بود؟

It was the wallet.

کیف پول بود

So “wallet” is the subject of the sentence.

بنابراین "کیف پول" موضوع جمله است.

The credit cards are not the subject.

کارت های اعتباری موضوع نیستند.

“Wallet” is a singular noun, so “A wallet with four credit cards was found lying in

"کیف پول" یک اسم مفرد است، بنابراین "یک کیف پول با چهار کارت اعتباری

the grass.”

در میان علف ها پیدا شد."

If the sentence was just about credit cards, we might say “Four credit cards were found

اگر این جمله فقط در مورد کارت های اعتباری بود، می توانیم بگوییم "چهار کارت

lying in the grass”.

اعتباری در چمن ها پیدا شد".

But here, since the real subject is “wallet”, we say “was”.

اما در اینجا، از آنجایی که موضوع واقعی "کیف پول" است، می گوییم "بود".

OK, here’s the next one: “Some students in my class speak or speaks French as their

خوب، این مورد بعدی است: "بعضی از دانش آموزان کلاس من به عنوان زبان اول خود فرانسوی صحبت می کنند یا صحبت می کنند

first language.”

."

Well, what’s the subject of this sentence?

خوب موضوع این جمله چیست؟

I see a preposition “in”, so I know that “in my class” is a prepositional phrase.

من حرف اضافه "in" را می بینم، بنابراین می دانم که "در کلاس من" یک عبارت اضافه است.

It gives us information about the noun “students”.

اطلاعاتی در مورد اسم "دانش آموزان" به ما می دهد.

So, the subject here is “students”.

بنابراین، موضوع در اینجا "دانشجویان" است.

This is a plural noun, so we need a plural verb; that is, a verb without -s added to

این یک اسم جمع است، بنابراین ما به یک فعل جمع نیاز داریم . یعنی یک فعل بدون -s به آخر اضافه شده است

the end.

.

So, “Some students in my class speak French as their first language.”

بنابراین، "بعضی از دانش آموزان کلاس من به عنوان زبان اول خود فرانسوی صحبت می کنند."

Even though the noun “class” is singular and it’s right next to the verb, it’s

حتی اگر اسم «کلاس» مفرد است و درست در کنار فعل است، اما

just part of the prepositional phrase.

فقط بخشی از عبارت اضافه است.

The real subject is the plural word “students”.

موضوع واقعی جمع کلمه دانش آموزان است.

Here’s one last example: “Small business owners throughout the state have or has voiced

در اینجا آخرین مثال وجود دارد: "صاحبان مشاغل کوچک در سراسر ایالت

their displeasure with the government’s new tax proposal.”

نارضایتی خود را از پیشنهاد مالیاتی جدید دولت ابراز کرده اند."

OK, let me explain this one a little bit.

خوب، اجازه دهید این یکی را کمی توضیح دهم.

“Small business owners” means people who own shops, restaurants or other companies

"صاحبان مشاغل کوچک" به افرادی گفته می شود که صاحب مغازه ها، رستوران ها یا سایر شرکت

that are small.

های کوچک هستند.

“throughout the state” means not just in one place, but in every place across the

"در سراسر ایالت" نه فقط در یک مکان، بلکه در هر مکان در سراسر

state.

ایالت.

To “voice your displeasure” is a common expression.

"صدای نارضایتی خود" یک عبارت رایج است.

It means you’re not happy with something; displeasure is the opposite of pleasure.

یعنی از چیزی راضی نیستی؛ نارضایتی نقطه مقابل لذت است.

To voice your displeasure is to express your disappointment or dissatisfaction; this expression

ابراز نارضایتی به معنای ابراز ناامیدی یا نارضایتی شماست.

is used in more formal situations like this.

این عبارت در موقعیت های رسمی تر مانند این استفاده می شود.

A “tax proposal” is a tax plan that the government has announced.

«پیشنهاد مالیاتی» طرح مالیاتی است که دولت اعلام کرده است.

So, many business owners are not happy with this plan, maybe because it’s going to raise

بنابراین، بسیاری از صاحبان مشاغل از این طرح راضی نیستند، شاید به این دلیل که قرار است

taxes on their businesses.

مالیات بر مشاغل آنها افزایش یابد.

OK, so now you decide – “have” or “has”.

خوب، پس اکنون شما تصمیم می گیرید - "داشتن" یا "دارا".

Now, what’s the subject here?

حالا موضوع اینجا چیست؟

Do you see a prepositional phrase?

آیا یک عبارت اضافه می بینید؟

Yes, “throughout the state” is a prepositional phrase because “throughout” is a preposition.

بله، "در سراسر دولت" یک عبارت اضافه است زیرا "در سراسر" یک حرف اضافه است.

So, what does this phrase give you information about?

بنابراین، این عبارت در مورد چه چیزی به شما اطلاعات می دهد؟

It gives you information about “small business owners”.

این اطلاعات در مورد "صاحبان کسب و کار کوچک" به شما می دهد .

This is the subject.

این موضوع است.

Within this subject, the noun is “owners”.

در این موضوع، اسم «مالکین» است.

Because the word “business” just tells you what type of owner.

زیرا کلمه "کسب و کار" فقط به شما می گوید که چه نوع مالکی دارید.

Owners of what?

صاحبان چه چیزی؟

Owners of business.

صاحبان مشاغل.

What type of business?

چه نوع کسب و کاری؟

Small business.

کسب و کار کوچک.

So, the real subject is the word “owners” which is a plural noun.

پس فاعل واقعی کلمه صاحبان است که اسم جمع است.

So, we need a plural verb without “s”.

بنابراین، ما به یک فعل جمع بدون "s" نیاز داریم.

So, “small business owners throughout the state have voiced their displeasure with the

بنابراین، "صاحبان مشاغل کوچک در سراسر ایالت نارضایتی خود را از

government’s new tax proposal.”

پیشنهاد مالیاتی جدید دولت ابراز کرده اند."

Did you get it right?

درست متوجه شدید؟

OK, now the important question is how do we identify prepositional phrases?

خوب، اکنون سؤال مهم این است که چگونه عبارات اضافه را تشخیص دهیم؟

Well, the first step is to know the most common prepositions in English.

خب، اولین قدم این است که رایج ترین حروف اضافه در زبان انگلیسی را بشناسید.

These are words like of, in, on, at, by, with, to, for, from, etc.

اینها کلماتی مانند، در، در، در، توسط، با، به، برای، از، و غیره هستند.

You see some of these on the screen.

برخی از اینها را روی صفحه می بینید.

Of course, there are many more.

البته خیلی بیشتر هم هست.

When you see a preposition in a sentence, it will always be part of a phrase, that is

وقتی یک حرف اضافه را در یک جمله می بینید ، همیشه بخشی از یک عبارت خواهد بود،

a group of words – “of chocolates”, “with four credit cards”, “in my class”,

یعنی گروهی از کلمات - «شکلات»، «با چهار کارت اعتباری»، «در کلاس من»،

“throughout the state” and so on.

«در سراسر ایالت» و غیره. بر.

If such a phrase occurs before the verb in a sentence, it will act just like an adjective

اگر چنین عبارتی قبل از فعل در جمله باشد، درست مانند یک صفت عمل می کند

– to give information about a noun.

- برای دادن اطلاعات در مورد یک اسم.

So, identify that noun – like “box”, “wallet”, “students”, “owners”

بنابراین، آن اسم را شناسایی کنید - مانند "جعبه"، "کیف پول"، "دانشجویان"، "مالکین"

etc.

و غیره.

If the noun is singular, then add -s to the verb; if it’s plural, then don’t add an

اگر اسم مفرد است، -s را به فعل اضافه کنید . اگر جمع است، یک

-s to the verb.

-s به فعل اضافه نکنید.

If the verb is “be”, then choose the correct form – “am”, “is”, “are”, “was”

اگر فعل "be" است، شکل صحیح را انتخاب کنید - "am"، "is"، "are"، "بود"

or “were”.

یا "were".

Now, just like prepositional phrases, relative clauses can also cause problems with subject-verb

حال، مانند عبارات اضافه، بندهای نسبی نیز می توانند در توافق فاعل و فعل مشکل ایجاد کنند

agreement.

.

Take this example: “This vintage watch, which I received as a wedding gift from my

این مثال را در نظر بگیرید: "این ساعت قدیمی، که من به عنوان هدیه عروسی از

grandparents, is or are one of my most prized possessions.”

پدربزرگ و مادربزرگم دریافت کردم، یکی از با ارزش ترین دارایی های من است ."

Let me explain the vocabulary here.

بگذارید واژگان را در اینجا توضیح دهم.

A vintage object is an old object that’s attractive or of high quality.

یک شیء قدیمی یک شی قدیمی است که جذاب یا با کیفیت است.

Like vintage furniture, vintage cars etc.

مانند مبلمان قدیمی، اتومبیل های قدیمی و غیره.

So, a vintage watch is an attractive old watch that’s still in good condition.

بنابراین، یک ساعت قدیمی یک ساعت قدیمی جذاب است که هنوز در شرایط خوبی است.

The word “possession” means something you own, and a prized possession is a thing

کلمه "تصرف" به معنای چیزی است که شما مالک آن هستید و دارایی ارزشمند چیزی

that is very important to you.

است که برای شما بسیار مهم است.

Alright, so what do you think – “is” or “are” here?

خوب، پس نظر شما چیست - "هست" یا "هستند" اینجا؟

OK, look at the clause “which I received as a wedding gift from my grandparents”

خوب، به بند "که به عنوان هدیه عروسی از پدربزرگ و مادربزرگم دریافت کردم" نگاه کنید

– what is the purpose of that clause?

- هدف از آن بند چیست؟

What did I get as a wedding gift from grandma and grandpa?

از مادربزرگ و پدربزرگ چه هدیه عروسی گرفتم ؟

I received the watch, the vintage watch.

من ساعت را دریافت کردم، ساعت قدیمی.

So, this clause only gives information about the watch; it gives you some details about

بنابراین، این بند فقط اطلاعاتی در مورد ساعت می دهد. جزئیاتی در مورد آن به شما می دهد

it.

.

So, in fact, this whole clause acts like an adjective.

بنابراین، در واقع، کل این بند مانند یک صفت عمل می کند .

For this reason, it’s called an adjective clause.

به همین دلیل به آن بند صفت می گویند.

More commonly it’s referred to as a relative clause.

معمولاً از آن به عنوان یک بند نسبی یاد می شود.

So, that means the real subject is “watch”.

بنابراین، این بدان معنی است که موضوع واقعی "تماشا" است.

“Grandparents” is not the subject.

موضوع "پدربزرگ و مادربزرگ" نیست.

The word “watch” is a singular noun.

کلمه "ساعت" یک اسم مفرد است.

So, “This vintage watch, which I received as a wedding gift from my grandparents, is

بنابراین، "این ساعت قدیمی، که به عنوان هدیه عروسی از پدربزرگ و مادربزرگم دریافت کردم،

one of my most prized possessions.”

یکی از با ارزش ترین دارایی های من است."

The verb “is” agrees with the subject “watch”.

فعل «است» با موضوع «تماشا کردن» مطابقت دارد.

Relative clauses usually start with words like who, which, that, where or when.

بندهای نسبی معمولاً با کلماتی مانند who, which, that, where یا when شروع می شوند.

These words are called relative pronouns.

به این کلمات ضمیر نسبی می گویند.

Alright, here’s another example: “The architect who designed some of this city’s

خوب، در اینجا یک مثال دیگر وجود دارد: " معماری که برخی از بزرگترین آسمان خراش های این شهر را طراحی کرده است،

biggest skyscrapers live or lives in a modest two-bedroom apartment downtown.”

در یک آپارتمان دو خوابه در مرکز شهر زندگی می کند یا زندگی می کند ."

“Modest” means “simple”.

«متواضع» به معنای «ساده» است.

So, is it live or lives?

بنابراین، زنده است یا زندگی می کند؟

The first thing that you should notice is the word “who”, so you know you have a

اولین چیزی که باید به آن توجه کنید کلمه "who" است، بنابراین می دانید که یک

relative clause.

بند نسبی دارید.

“who designed some of this city’s biggest skyscrapers” is the relative clause.

«چه کسی برخی از بزرگترین آسمان‌خراش‌های این شهر را طراحی کرده است» عبارت نسبی است.

It tells us something about the architect.

چیزی در مورد معمار به ما می گوید.

So, “architect” is the subject here.

بنابراین، «معمار» موضوع اینجاست.

“Skyscrapers” is not the subject.

موضوع "آسمان خراش ها" نیست.

“Architect” is a singular noun, so “The architect who designed some of this city’s

"معمار" یک اسم مفرد است، بنابراین " معماری که برخی از بزرگترین آسمان خراش های این شهر را طراحی کرده است،

biggest skyscrapers lives in a modest two-bedroom apartment downtown.”

در یک آپارتمان دو خوابه در مرکز شهر زندگی می کند."

Next one: “The only books that I actually enjoyed reading when I was a kid was or were

مورد بعدی: «تنها کتاب‌هایی که در دوران کودکی از خواندن آنها لذت می‌بردم، کمیک‌های ابرقهرمانی بودند یا بودند

superhero comics.”

.»

Stop the video and think about this one.

ویدیو را متوقف کنید و به این یکی فکر کنید.

OK, first of all, did you find the relative clause?

خوب، اول از همه، آیا بند نسبی را پیدا کردید؟

Actually, there are two relative clauses here.

در واقع، در اینجا دو بند نسبی وجود دارد.

The first one is “that I actually enjoyed reading” and the second is “when I was

اولین مورد این است که "من واقعاً از خواندن لذت می بردم " و دومی "وقتی

a kid”.

بچه بودم".

The first clause tells us about the books; I’m talking about books that I enjoyed reading.

بند اول درباره کتاب ها به ما می گوید; من در مورد کتاب هایی صحبت می کنم که از خواندن آنها لذت بردم.

And the second clause says that we are not talking about now; we’re talking about the

و بند دوم می گوید که ما اکنون در مورد آن صحبت نمی کنیم. ما در مورد

period when I was a child, in the past.

دوران کودکی در گذشته صحبت می کنیم.

You can have two relative clauses like this that give different types of information.

شما می توانید دو بند نسبی مانند این داشته باشید که انواع مختلفی از اطلاعات را ارائه می دهد.

But of course, the subject here is “books”.

اما البته موضوع اینجا «کتاب» است.

This is a plural noun, so “The only books that I actually enjoyed reading when I was

این یک اسم جمع است، بنابراین «تنها کتاب‌هایی که در کودکی از خواندن آنها لذت می‌بردم

a kid were superhero comics.”

، کمیک‌های ابرقهرمانی بودند».

This might sound a little strange to you because we have the word “kid” which is singular.

این ممکن است برای شما کمی عجیب به نظر برسد زیرا ما کلمه "بچه" را داریم که مفرد است.

So, we feel like the verb should be “was”.

بنابراین، ما احساس می کنیم که فعل باید "بود" باشد.

Because in conversation, we normally say, “The kid was running, the kid was playing”

چون در مکالمه معمولاً می گوییم: «بچه می دوید، بچه بازی می کرد»

and so on.

و غیره.

But, the important thing is that “kid” is not the subject here; it’s just part

اما نکته مهم این است که «بچه» در اینجا موضوع نیست. این فقط بخشی

of that relative clause.

از آن بند نسبی است.

The verb should agree with the subject of the sentence, which is “books” in this

فعل باید با فاعل جمله که در این مورد «کتاب» است،

case.

مطابقت داشته باشد.

One last example: “Prescription drugs, which cannot simply be obtained over the counter,

آخرین مثال: «داروهای نسخه‌ای که نمی‌توان آن‌ها را به سادگی از طریق نسخه تهیه کرد، برای خرید به

require or requires a doctor’s prescription in order to be purchased.”

نسخه پزشک نیاز دارند یا نیاز به نسخه دارند».

The sentence means that there are certain medicines that if you want to buy them, you

این جمله به این معنی است که داروهای خاصی وجود دارد که اگر بخواهید آنها را بخرید،

have to get a doctor’s prescription.

باید نسخه پزشک را دریافت کنید.

“Over the counter” means going to the store and buying something just like that.

"بیش از پیشخوان" به معنای رفتن به فروشگاه و خرید چیزی شبیه به آن است.

You pay money over the counter and you receive the product over the counter.

شما پول را از پیشخوان پرداخت می کنید و محصول را از پیشخوان دریافت می کنید.

You cannot do that with prescription drugs; you need a doctor’s prescription.

شما نمی توانید این کار را با داروهای تجویزی انجام دهید. شما به نسخه پزشک نیاز دارید

So, what do you think – “require” or “requires”?

بنابراین، شما چه فکر می کنید - "نیاز" یا "نیازمند"؟

OK, where’s the relative clause here?

خوب، بند نسبی اینجا کجاست؟

The relative clause is “which cannot simply be obtained over the counter” and that clause

بند نسبی عبارت است از "که به سادگی نمی توان آن را بدون نسخه به دست آورد" و آن بند

gives information about “prescription drugs”.

اطلاعاتی در مورد "داروهای تجویزی" می دهد.

That’s a plural noun, so we don’t add -s to the verb: “Prescription drugs, which

این یک اسم جمع است، بنابراین ما -s را به فعل اضافه نمی کنیم: "داروهای نسخه ای، که

cannot simply be obtained over the counter, require a doctor’s prescription in order

نمی توانند به سادگی بدون نسخه

to be purchased.”

تهیه شوند، برای خرید به نسخه پزشک نیاز دارند."

So, looking at all these sentences, how do we identify relative clauses?

بنابراین، با نگاهی به همه این جملات، چگونه بندهای نسبی را شناسایی کنیم؟

Well, watch out for the relative pronouns: who, which, that, where, when etc.

خوب، مراقب ضمایر نسبی باشید: who, which, that, where, when و غیره.

Once you identify the relative clause, check to see whether that clause comes between the

پس از شناسایی بند نسبی، بررسی کنید که آیا آن بند بین

subject and the verb.

فاعل و فعل قرار می گیرد یا خیر.

If it does, just ignore the clause; look at the subject and decide whether it is singular

اگر اینطور شد، فقط بند را نادیده بگیرید. به موضوع نگاه کنید و تصمیم بگیرید که مفرد است

or plural and then use the correct form of the verb based on that.

یا جمع و سپس از شکل صحیح فعل بر اساس آن استفاده کنید.

Now, if you want to know why two sentences here have commas and two sentences don’t

حالا، اگر می‌خواهید بدانید چرا دو جمله در اینجا کاما دارند و دو جمله

have commas, then see my lesson on punctuation where I explain all about it; I’ll leave

کاما ندارند، درس من در مورد علائم نگارشی را ببینید که در آن همه چیز را توضیح می‌دهم. من

a link in the description below.

یک لینک در توضیحات زیر می گذارم.

Alright, if you’re ready, it’s now time for the quiz. all right I have ten sentences

بسیار خوب، اگر آماده هستید، اکنون زمان مسابقه است. خیلی خب، من ده جمله دارم که باید

for us to practice with we’ll do the first four r now and then we'll move on to the next

با آنها تمرین کنیم، اکنون چهار r اول را انجام می دهیم و سپس به مجموعه بعدی می رویم،

set all right in each of these sentences I want you to choose the correct verb form from

در هر یک از این جملات، از شما می خواهم که فرم فعل صحیح را از

the two options that are given pause the video take a moment to think about these sentences

بین آن دو انتخاب کنید. گزینه‌هایی که داده می‌شوند ویدیو را مکث کنید تا به این جملات فکر کنید،

then play the video and continue alright in number one athletes from over 200 countries

سپس ویدیو را پخش کنید و به خوبی ادامه دهید در حالی که ورزشکاران شماره یک از بیش از 200 کشور

compete or competes in the Olympics we have a prepositional phrase here so what's the

در مسابقات المپیک شرکت می‌کنند یا در المپیک شرکت می‌کنند، ما در اینجا یک عبارت اضافه داریم، بنابراین

preposition preposition is from so from over 200 countries is the prepositional phrase

حرف اضافه چیست؟ از بیش از 200 کشور، عبارت اضافه

this tells us about the athletes so the subject is athletes this is a plural noun so athletes

این است که در مورد ورزشکاران به ما می گوید، بنابراین موضوع ورزشکاران است، این یک اسم جمع است، بنابراین ورزشکارانی

from over 200 countries compete in the Olympics number two the prepositional phrase here is

از بیش از 200 کشور در المپیک شماره دو شرکت می کنند، عبارت اضافه در اینجا

with blue eyes and this phrase tells you about the puppy so that puppy with blue eyes is

با چشمان آبی است و این عبارت به شما می گوید توله سگ به طوری که توله سگ با چشمان

the cutest little animal I have ever seen puppy is singular so is the correct verb form

آبی بامزه ترین حیوان کوچکی است که من تا به حال دیده ام توله سگ مفرد است بنابراین شکل فعل صحیح

in number 3 we have a relative clause remember that relative clauses start with words like

در شماره 3 ما یک بند نسبی داریم به یاد داشته باشید که جملات نسبی شروع می شوند با کلماتی مانند

who which that so on here we have that so that affect the heart is the relative clause

چه کسی که و به همین ترتیب در اینجا داریم که به طوری که قلب را تحت تأثیر قرار می دهد بند نسبی است

so that means the subject is diseases the relative clause is telling you what kind of

بنابراین به این معنی است که

disease we’re talking about so diseases is a plural noun diseases that affect the

موضوع بیماری است. که قلب را تحت تأثیر

heart are called cardiovascular diseases number four is a little tricky because what we have

بیماری های قلبی عروقی شماره چهار می نامند کمی مشکل است زیرا آنچه در

here is a relative clause it starts from the word standing standing at the counter is the

اینجا داریم یک بند نسبی است که از کلمه ایستاده ایستاده پشت پیشخوان شروع می شود

relative clause now you might be thinking well there is no relative pronoun like who

بند نسبی است اکنون ممکن است خوب فکر کنید هیچ ضمیر نسبی مانند who وجود ندارد.

which or that that's because it's hidden here this is basically that guy who is standing

که یا آن به این دلیل است که در اینجا پنهان است، اساساً آن مردی است که

at the counter in a lot of places the relative pronoun and the verb that comes right after

در بسیاری از جاها پشت پیشخوان ایستاده است، ضمیر نسبی و فعل که درست بعد از

that will be dropped like this and when the clause starts with an -ing verb like you have

آن می آید، به این صورت حذف می شود و وقتی بند با یک فعل -ing شروع می شود حذف می شود. مثل اینکه شما در

here like standing it's called a participle clause it's basically just a reduced relative

اینجا ایستاده اید، به آن یک بند جزئی می گویند، اساساً فقط یک بند نسبی کاهش یافته است،

clause but it's still a relative clause so then that means that the subject here is that

اما همچنان یک بند نسبی است، پس به این معنی است که موضوع در اینجا آن

guy that guy is a singular noun that guy standing at the counter looks like a bodybuilder all

مرد آن پسر است. یک اسم مفرد است که مردی که پشت پیشخوان ایستاده شبیه یک بدنساز به نظر می رسد

right here are the next three sentences we're going up in difficulty a little bit here stop

، این سه جمله بعدی است که ما با مشکل مواجه می شویم کمی اینجا

the video think about them then play the video again and continue all right number five a

ویدیو را متوقف کنید به آنها فکر کنید سپس دوباره ویدیو را پخش کنید و شماره پنج را درست ادامه دهید.

documentary about the possibility of aliens from outer space visiting earth in the 21st

مستندی در مورد امکان بازدید بیگانگان از فضا از زمین در قرن بیست و

century was or were awarded a special prize at the film festival now the reason this sentence

یکم در جشنواره فیلم جایزه ویژه ای دریافت کرد یا به آنها اعطا شد و اکنون دلیل اینکه این جمله

looks confusing is actually because there's one big preposition phrase here we see a number

گیج کننده به نظر می رسد در واقع این است که یک عبارت اضافه بزرگ وجود دارد که در اینجا

of prepositions in this sentence about of from and in but if you start reading from

تعدادی حرف اضافه وجود دارد. این جمله در مورد از و در اما اگر

the first preposition about the possibility of aliens from outer space visiting earth

از اولین حرف اضافه درباره امکان بازدید بیگانگان از فضای خارج از زمین

in the 21st century you realize this whole phrase just tells you the topic of the documentary

در قرن بیست و یکم شروع کنید، متوجه می شوید که کل این عبارت فقط موضوع مستند را به شما می گوید،

so the subject is documentary here which is a singular noun so the correct verb form is

بنابراین موضوع در اینجا مستند است. یک اسم مفرد است، بنابراین شکل فعل صحیح is

was so a documentary about the possibility of aliens from outer space visiting earth

بود، بنابراین مستندی در مورد امکان بازدید بیگانگان از فضای خارج از زمین از زمین

in the 21st century was awarded a special prize at the film festival in number six there

در قرن بیست و یکم بود. جایزه ویژه جشنواره فیلم شماره شش را دریافت کرد

are two places where you have to choose the correct verb form but both verbs relate to

، دو مکان وجود دارد که باید فعل صحیح را انتخاب کنید، اما هر دو فعل مربوط

the same subject the sentence starts with emails and then we see the word blocked this

به یک موضوع هستند، جمله با ایمیل شروع می شود و سپس می بینیم که کلمه مسدود شده است این

is actually a relative clause the sentence is trying to say emails that are blocked by

در واقع یک بند نسبی است. این جمله سعی دارد ایمیل‌هایی را بگوید که

a spam filter but the words that are are left out so this is a reduced relative clause that

توسط فیلتر هرزنامه مسدود شده‌اند اما کلماتی که هستند حذف شده‌اند، بنابراین این یک بند نسبی کاهش یافته است که

means the subject is emails which is a plural noun so emails blocked by the spam filter

به این معنی است که موضوع ایمیل‌ها است که یک اسم جمع است، بنابراین ایمیل‌هایی که توسط فیلتر هرزنامه مسدود شده‌اند،

don't show up in your inbox but those emails are instead moved to the spam folder in number

ممنوع هستند. در صندوق ورودی خود نشان داده می شوند اما در عوض آن ایمیل ها به پوشه هرزنامه در شماره

seven there are three verbs but this one should be easier because there's just a straightforward

هفت منتقل می شوند، سه فعل وجود دارد اما این یکی باید راحت تر باشد زیرا فقط یک عبارت اضافه مستقیم وجود دارد

prepositional phrase starting with in so in this neighborhood is a preposition phrase

که با آن شروع می شود بنابراین در این محله یک عبارت اضافه است

which means that the subject is the plural word kids most kids in this neighborhood walk

که به این معنی است که موضوع کلمه جمع بچه ها است بیشتر بچه های این محله با

or bicycle to school but don't spend much time doing other physical activities such

دوچرخه به مدرسه می روند اما زمان زیادی را صرف انجام سایر فعالیت های بدنی

as playing sport all right here are the last three stop the video think about them then

مانند ورزش کردن نمی کنند. ویدیو را متوقف کنید به آنها فکر کنید سپس

play the video again and continue all right number eight a language learner’s ability

دوباره ویدیو را پخش کنید و به خوبی ادامه دهید شماره هشت توانایی یک زبان آموز

and then we see the word to which means this is the start of a prepositional phrase and

و سپس کلمه ای را می بینیم که به این معنی است که این شروع یک عبارت اضافه است و

this phrase is going to tell you about the ability so a language learner’s ability

این عبارت در مورد توانایی به شما می گوید بنابراین توانایی یک زبان آموز

to comprehend comprehend means to understand difficult real-world reading material meant

برای درک درک مطلب به معنای درک مطالب خواندنی در دنیای واقعی دشوار

for native speakers that's a relative clause so reading material which is meant for native

است که برای افراد بومی

speakers now even though this is a relative clause it doesn't tell you anything about

زبان در نظر گرفته شده است.

the subject of the sentence this relative clause gives you information about reading

موضوع جمله این بند نسبی اطلاعاتی در مورد مطالب خواندن به شما می دهد

material so this clause is actually within the prepositional phrase so the phrase starts

، بنابراین این بند در واقع در عبارت اضافه قرار می گیرد، بنابراین عبارت از

at to and it goes all the way up to native speakers this whole phrase gives you information

to شروع می شود و تا زبان مادری می رسد. این عبارت کامل اطلاعاتی در مورد توانایی به شما می دهد

about ability which is the subject of the sentence this is a singular noun so the right

که فاعل جمله این یک اسم مفرد است بنابراین

verb form is increases increases with regular and sustained practice sustained means you

شکل فعل درست است با تمرین منظم و مستمر افزایش می‌یابد.

keep doing it ok in number 9 we have the longest sentence in the quiz Sheila said that Julien's

در شماره 9 ما طولانی ترین

negative remarks about her appearance about as a preposition so about her appearance is

a prepositional phrase and then we see the word which that means it's a relative clause

جمله را در مسابقه داریم. بندي

which he made at the meeting in the presence of several board members so we've seen a prepositional

كه او در جلسه در حضور چند نفر از اعضاي هيئت مديره مطرح كرد، به همين دليل يك

phrase with about her appearance and then a long relative clause all of this is about

عبارت اضافه در مورد ظاهر او را مشاهده كرديم و سپس يك بند نسبي طولاني همه اينها در

the noun remarks remarks is a plural noun so were offensive and completely unacceptable

مورد اسم است. غیرقابل قبول است

and finally we come to number 10 I find it strangely amusing now amusing means funny

و در نهایت به شماره 10 می رسیم. من آن را به طرز عجیبی سرگرم کننده می بینم اکنون سرگرم کننده به معنای خنده دار است

so strangely amusing means funny in a strange or in a weird way I find it strangely amusing

بنابراین به طرز عجیبی سرگرم کننده به معنای خنده دار به طرز عجیبی یا به شکلی عجیب و غریب است.

that Matt and Kylie neither of whom now who is a relative pronoun so from neither we see

نه

the start of a relative clause don't worry about the correct verb form within the clause

ما شروع یک بند نسبی را می بینیم، نگران شکل صحیح فعل در بند نباشید،

for now we'll come back to that so neither of whom have or has any baking experience

فعلاً به آن برمی گردیم، بنابراین هیچ یک از آنها تجربه پخت و پز ندارند یا

whatsoever the relative clause ends here so that means the subject of the sentence is

ندارند. ver بند نسبی در اینجا به پایان می رسد به این معنی که فاعل جمله

Matt and Kylie this is a plural subject because Matt and Kylie are two people so Matt and

مت است و کایلی این یک فاعل جمع است زیرا مت و کایلی دو نفر هستند بنابراین مت و

Kylie have agreed to bake a cake for the party all right now as for the verb form within

کایلی توافق کرده اند که در حال حاضر در مورد فعل یک کیک برای مهمانی بپزند. شکل در

the relative clause we have to apply subject verb agreement rules within the clause itself

بند نسبی، ما باید قوانین توافق فعل فاعل را در خود بند اعمال کنیم،

so the subject of this clause is the word neither this is considered a singular pronoun

بنابراین موضوع این بند کلمه است و نه این در انگلیسی یک ضمیر مفرد در نظر گرفته می شود،

in English because it's like saying not Matt or Kylie so neither of whom has any baking

زیرا مانند گفتن نه مت یا کایلی است، بنابراین هیچ کدام از آن ها هیچ پختی ندارند.

experience whatsoever I'll read the whole sentence once again I find it strangely amusing

همه چیز را تجربه کنید من یک بار دیگر کل جمله را می خوانم به نظرم به طرز عجیبی سرگرم کننده است

that Matt and Kylie neither of whom has any baking experience whatsoever have agreed to

که مت و کایلی هیچ یک از آنها تجربه پختن غذا را ندارند، قبول نکرده اند

bake a cake for the party if you didn't get this last one right that's okay I made it

برای مهمانی کیک بپزند اگر این آخرین مورد را درست متوجه نشدید، اشکالی ندارد.

difficult just to show you how subject verb agreement difficulties can appear in unexpected

فقط نشان دادن اینکه چگونه مشکلات توافق فعل فاعل در مکان‌های غیرمنتظره ظاهر می‌شوند، کار را دشوار کرده است، در

places all right how many of these 10 sentences did you get right let me know in the comments

below if you enjoyed this lesson give it a thumbs up don't forget to subscribe to this

صورتی که از این کار لذت بردید، در نظرات زیر به من اطلاع دهید. لطفاً فراموش نکنید که در این

channel to get my latest lessons right here on YouTube and I will see you in another lesson

کانال مشترک شوید تا جدیدترین دروس من را همینجا در YouTube دریافت کنید و به زودی شما را در درس دیگری خواهم دید

soon.

.