English Grammar: Avoid 5 Common Mistakes with THERE IS / THERE ARE

This is a living room. There is a couch. There is a fireplace.

این یک اتاق نشیمن است. یک کاناپه وجود دارد. یک شومینه وجود دارد.

There are windows. There are pillows.

پنجره ها وجود دارد. بالش وجود دارد.

When you were first learning English, you probably made sentences like these

زمانی که برای اولین بار انگلیسی یاد می گرفتید، احتمالاً جملاتی مانند این را

to talk about things you see or things that exist.

برای صحبت در مورد چیزهایی که می بینید یا چیزهایی که وجود دارند ساخته اید.

It seems like an easy topic, right?

موضوع آسانی به نظر می رسد، درست است؟

But as you know, simple things become a bit more complicated as you progress in your studies.

اما همانطور که می دانید، با پیشرفت در تحصیل، چیزهای ساده کمی پیچیده تر می شوند.

In this lesson, let's make sure you're avoiding common mistakes with There is/There are.

در این درس، بیایید مطمئن شویم که از اشتباهات رایج با There is/There are اجتناب می کنید.

[title]

[title]

Don't choose the wrong verb form. Use subject-verb agreement.

شکل فعل را اشتباه انتخاب نکنید. از توافق فاعل و فعل استفاده کنید.

We use THERE plus a form of BE to talk about things that exist.

ما از THERE به علاوه یک شکل BE برای صحبت در مورد چیزهایی که وجود دارد استفاده می کنیم.

The focus is on the noun that follows the verb BE.

تمرکز روی اسمی است که از فعل BE پیروی می کند.

We use a singular verb before a singular noun.

قبل از اسم مفرد از فعل مفرد استفاده می کنیم.

For example, this is a living room. There is a couch. There is a fireplace.

به عنوان مثال، این یک اتاق نشیمن است. یک کاناپه وجود دارد. یک شومینه وجود دارد.

We use a plural verb before a plural noun.

قبل از اسم جمع از فعل جمع استفاده می کنیم.

There are windows. There are pillows.

پنجره ها وجود دارد. بالش وجود دارد.

If you have an uncountable noun, remember to use a singular verb.

اگر اسم غیرقابل شمارش دارید، به یاد داشته باشید که از یک فعل مفرد استفاده کنید.

There is enough room here for a piano. Usually there is plenty of sunlight.

اینجا جای کافی برای پیانو وجود دارد. معمولاً نور خورشید زیاد است.

Some words can create confusion. "Variety" is a good example.

برخی کلمات می توانند سردرگمی ایجاد کنند. «تنوع» مثال خوبی است.

Even native speakers get confused and wonder if we should write

حتی گویشوران بومی هم گیج می‌شوند و از خود می‌پرسند که آیا باید بنویسیم

"There is a wide variety of products." OR "There are a wide variety of products."

«تنوع گسترده‌ای از محصولات وجود دارد». یا "تنوع گسترده ای از محصولات وجود دارد."

Most dictionaries list "variety" (in "a wide variety") as a singular noun,

اکثر لغت نامه ها "تنوع" (در "تنوع گسترده") را به عنوان یک اسم مفرد ذکر می کنند،

which leads us to the conclusion that we should say "There is a wide variety of products."

که ما را به این نتیجه می رساند که باید بگوییم "تنوع گسترده ای از محصولات وجود دارد."

But here's another solution: Find an alternative. How about this?

اما راه حل دیگری وجود دارد: جایگزینی پیدا کنید. در مورد این چطور؟

The store has a wide variety. They sell many different products.

فروشگاه دارای تنوع بسیار زیادی است. آنها محصولات مختلفی را به فروش می رسانند.

Don't break the rules at the wrong time.

قوانین را در زمان نامناسب زیر پا نگذارید.

You can get away with breaking subject-verb agreement rules, but only in very informal English, especially spoken English.

شما می توانید با شکستن قوانین توافق فاعل و فعل کنار بیایید، اما فقط در انگلیسی بسیار غیررسمی، به خصوص انگلیسی گفتاری.

I just said the verb has to agree with the noun that follows.

فقط گفتم فعل باید با اسم زیر موافق باشد.

But in American English, it's become somewhat acceptable to use the contraction "There's" before a plural noun.

اما در انگلیسی آمریکایی، استفاده از انقباض "There's" قبل از اسم جمع تا حدودی قابل قبول است.

This is my purse, and it's really heavy.

این کیف من است و واقعاً سنگین است.

There's probably a lot of things in here that I don't need.

احتمالاً چیزهای زیادی در اینجا وجود دارد که من به آنها نیاز ندارم.

Now that's grammatically incorrect.

حالا این از نظر گرامری نادرست است.

I should say, "There are a lot of things that I probably don't need."

باید بگویم "خیلی چیزها هستند که احتمالاً به آنها نیازی ندارم."

"Things" - that's a plural noun.

"چیزها" - این یک اسم جمع است.

But in fast informal English, I can say, "There's a lot of things..."

اما در زبان انگلیسی غیررسمی سریع، می‌توانم بگویم، "چیزهای زیادی وجود دارد..."

There's a lot of things I probably don't need in here.

چیزهای زیادی وجود دارد که احتمالاً در اینجا به آنها نیازی ندارم.

And my listeners won't mind.

و شنوندگان من مشکلی ندارند.

But if you're writing formal email or making a business presentation, I don't recommend following this pattern.

اما اگر در حال نوشتن ایمیل رسمی یا ارائه یک سخنرانی تجاری هستید، توصیه نمی کنم از این الگو پیروی کنید.

Follow the rules for subject-verb agreement in more formal situations.

قوانین توافق فاعل و فعل را در موقعیت های رسمی تر دنبال کنید.

Use a singular verb before a series of singular nouns.

قبل از یک سری اسم مفرد از فعل مفرد استفاده کنید.

Here's an example. I'll tell you about the things in this living room.

در اینجا یک مثال است. من در مورد چیزهای این اتاق نشیمن به شما خواهم گفت.

There's a couch, a rug, a bookcase, and a piano.

یک کاناپه، یک فرش، یک قفسه کتاب و یک پیانو وجود دارد.

Although I listed more than one thing, the item that immediately followed the verb BE was a singular noun: a couch.

اگرچه من بیش از یک چیز را فهرست کردم، آیتمی که بلافاصله بعد از فعل BE یک اسم مفرد بود: یک کاناپه.

It sounds more natural to use a singular verb.

استفاده از فعل مفرد طبیعی تر به نظر می رسد.

There is a couch.

یک کاناپه وجود دارد.

It's understood that I could repeat "there is" before each item in the list, but I say it only once.

فهمیده می شود که می توانم قبل از هر آیتم در لیست، "موجود وجود دارد" را تکرار کنم، اما آن را فقط یک بار می گویم.

There is a couch, a rug, a bookcase, and a piano.

یک کاناپه، یک فرش، یک قفسه کتاب و یک پیانو وجود دارد. از

Use the word "any" correctly with There is/There are.

کلمه "any" به درستی با There is/There are استفاده کنید.

We use "any" in questions and in negative statements.

ما از "any" در سوالات و در عبارات منفی استفاده می کنیم.

To ask whether something exists, you don't need "any."

برای اینکه بپرسید آیا چیزی وجود دارد یا خیر، به "هیچ" نیاز ندارید.

For example, I could ask, "Is there a post office nearby?"

به عنوان مثال، می توانم بپرسم، "آیا در نزدیکی اداره پست وجود دارد؟"

If you don't care about specific details and you only want a yes-no answer, then you can use "any."

اگر به جزئیات خاصی اهمیت نمی دهید و فقط می خواهید یک پاسخ بله-نه داشته باشید، می توانید از "هر" استفاده کنید.

For example: Is there any electrician who charges less than $100 an hour?

به عنوان مثال: آیا برقی وجود دارد که کمتر از 100 دلار در ساعت شارژ کند؟ می

I want to know: Is there one? Anyone?

خواهم بدانم: آیا یکی وجود دارد؟ هر کسی؟

Name anyone for me who charges less than $100 an hour.

هر کسی را که کمتر از 100 دلار در ساعت شارژ می کند، نام ببرید.

In a negative statement, I use "any" to express what I have nothing of.

در یک عبارت منفی، من از "هر" برای بیان چیزی که چیزی از آن ندارم استفاده می کنم.

For example, there aren't any flowers in this room.

برای مثال، هیچ گلی در این اتاق وجود ندارد.

There isn't any place to take a long nap.

جایی برای چرت زدن طولانی نیست

In negative statements, we use "any" with "not."

در گزاره های منفی، از "any" با "not" استفاده می کنیم.

For emphasis, we could simply use "no." As in, there's no place like home.

برای تأکید، می‌توانیم به سادگی از «نه» استفاده کنیم. همانطور که در، هیچ مکانی مانند خانه وجود ندارد.

As a writer, don't overuse "there is/there are"

به‌عنوان یک نویسنده، از «هستند/هستند» زیاده‌روی نکنید،

because then you're writing will sound wordy.

زیرا در این صورت نوشتن شما پرکلام به نظر می‌رسد.

Let's take a moment to consider a difference between speaking and writing.

بیایید یک لحظه به تفاوت بین صحبت کردن و نوشتن فکر کنیم.

We might use "there is/there are" quite a lot in conversation

ما ممکن است در مکالمه بسیار زیاد از «هستند/هستند» استفاده کنیم،

not only to talk about what exists, but also to recall information or facts.

نه تنها برای صحبت درباره آنچه وجود دارد، بلکه برای یادآوری اطلاعات یا حقایق.

For example, my husband might complain that we can't go out to dinner because we don't have a babysitter.

مثلاً ممکن است شوهرم شکایت کند که به دلیل نداشتن پرستار بچه نمی توانیم برای شام بیرون برویم.

But then I can mention a possibility that he might have forgotten.

اما پس از آن می توانم به احتمالی اشاره کنم که او ممکن است فراموش کرده باشد.

And I want him to recall this fact.

و من از او می خواهم که این واقعیت را به خاطر بیاورد.

I could say, "Well, there's our neighbor. Couldn't we ask her?"

می‌توانستم بگویم: "خب، همسایه ما هست. نمی‌توانیم از او بپرسیم؟"

I'm presenting this possibility to consider.

من این امکان را برای بررسی ارائه می کنم.

Now let's switch to a written context.

حالا بیایید به یک زمینه نوشتاری سوئیچ کنیم.

Take a look and tell me if you like how this email sounds.

نگاهی بیندازید و به من بگویید که آیا این ایمیل را دوست دارید.

[reads]

[می خواند]

This could be less wordy, couldn't it?

این می تواند کمتر لفظی باشد، اینطور نیست؟

Let's compare this version to another.

بیایید این نسخه را با نسخه دیگری مقایسه کنیم.

[reads]

[می خواند] آیا

Did you note the changes?

تغییرات را یادداشت کردید؟

Do you see how I reduced the number of times I used "There is/There are"?

آیا می بینید که چگونه تعداد دفعات استفاده از "There is/There are" را کاهش دادم؟

Okay. How well have you been listening?

باشه. چقدر خوب گوش کردی؟

Let's do a quick check.

بیایید یک بررسی سریع انجام دهیم.

Choose the correct verb.

فعل صحیح را انتخاب کنید.

Answers.

پاسخ ها.

1. There is a bunch of stuff in the hallway.

1. یک سری چیز در راهرو وجود دارد.

"Stuff" is an uncountable noun.

"موارد" یک اسم غیرقابل شمارش است.

There is stuff. How much stuff? A lot of stuff. A bunch of stuff.

چیزهایی هست چقدر چیز؟ خیلی چیزها یه سری چیزا

There's a bunch of stuff in the hallway.

یک سری چیز در راهرو هست.

2. We still have to clean the upstairs. There's the bathroom, the two bedrooms, and the attic.

2. هنوز باید طبقه بالا را تمیز کنیم. حمام، دو اتاق خواب و اتاق زیر شیروانی وجود دارد.

Here we have a string of nouns. The first item is singular: bathroom.

در اینجا ما یک رشته اسم داریم. مورد اول مفرد است: حمام.

So it makes sense to use a singular verb.

بنابراین استفاده از فعل مفرد منطقی است. قابل

It's understood that we could use "There is/There are" constructions before each item.

درک است که می توانیم قبل از هر آیتم از ساختارهای "There is/There are" استفاده کنیم.

But is sounds most natural to use "there is." There's the bathroom...

اما استفاده از "وجود وجود دارد" طبیعی ترین به نظر می رسد. حمام وجود دارد...

3. Are there any questions at this time?

3. آیا در این زمان سؤالی وجود دارد؟

"Questions" is a plural noun. We need a plural verb.

«پرسش» اسم جمع است. ما به یک فعل جمع نیاز داریم.

And it's a question, so it makes sense to use "any" to ask about the existence of questions.

و این یک سوال است، بنابراین منطقی است که از "any" برای پرسیدن در مورد وجود سؤالات استفاده کنید.

4. There is no substitute for the support of a good friend.

4. هیچ جایگزینی برای حمایت یک دوست خوب وجود ندارد.

Remember in negative statements, we could use "not" + "any" OR the word "no" + the noun.

به یاد داشته باشید که در عبارات منفی، می توانیم از "not" + "any" یا کلمه "no" + اسم استفاده کنیم.

There is no (what?) There is no substitute.

هیچ (چی؟) جایگزینی وجود ندارد.

Here's a bonus task. How would you rewrite this statement to make it more concise?

در اینجا یک کار پاداش است. چگونه این عبارت را بازنویسی می کنید تا مختصرتر شود؟

Here's my suggestion:

پیشنهاد من این است:

[reads]

[خوانده می شود]

Well, there's probably more we can talk about, but we'll end here.

خب، احتمالاً چیزهای بیشتری وجود دارد که بتوانیم در مورد آنها صحبت کنیم، اما در اینجا به پایان می رسیم.

I hope you found this useful.

امیدوارم این مورد برای شما مفید بوده باشد.

Thanks for watching and happy studies!

با تشکر برای تماشا و مطالعات شاد!