Reducing Adverb Clauses to Phrases (1 of 4) - Advanced English Grammar-

It may surprise you to know

شاید تعجب کنید که بدانید

that I really enjoy scary stories.

من واقعاً از داستان های ترسناک لذت می برم.

Not the kind with monsters and killing,

نه آن مهربان با هیولاها و کشتار،

but the kind with strange sounds at night

بلکه مهربان با صداهای عجیب در شب

and mysterious shadows.

و سایه های مرموز.

These stories are thrilling

این داستان ها هیجان انگیز هستند

because I know they're just for fun.

زیرا می دانم که آنها فقط برای سرگرمی هستند.

We especially like scary stories in October

ما به خصوص داستان های ترسناک را در ماه اکتبر

here in the U.S.

در اینجا در ایالات متحده دوست داریم، در

That's when we celebrate Halloween.

این زمان است که هالووین را جشن می گیریم.

Well, a good story is enjoyable any time of the year,

خوب، یک داستان خوب در هر زمان از سال لذت بخش است،

and I'd like to share a story with you now

و من می خواهم اکنون داستانی را با شما به اشتراک بگذارم

to help us talk about a grammar point.

تا به ما کمک کند در مورد یک نکته گرامری صحبت کنیم.

Adverb clauses and how we reduce them to phrases.

جملات قید و نحوه کاهش آنها به عبارات.

The first time you hear the story,

اولین باری که داستان را می شنوید،

don't concern yourself with structures.

خود را درگیر ساختارها نکنید.

Just enjoy the story.

فقط از داستان لذت ببرید

Try to focus on what's happening.

سعی کنید روی اتفاقی که در حال رخ دادن است تمرکز کنید.

That's the first step to mastering a grammar point:

این اولین قدم برای تسلط بر یک نکته گرامری است:

understanding the meaning.

درک معنی.

After reading the story, we'll look more closely at the words and forms I chose to use.

پس از خواندن داستان، با دقت بیشتری به کلمات و اشکالی که برای استفاده انتخاب کردم نگاه خواهیم کرد.

Let me ask you some questions.

اجازه بدهید چند سوال از شما بپرسم.

This story is what we'd call realistic fiction.

این داستان چیزی است که ما آن را تخیلی واقع گرایانه می نامیم.

I made it up, but it could happen in real life.

من آن را ساختم، اما ممکن است در زندگی واقعی اتفاق بیفتد.

I do have a husband that snores.

من شوهری دارم که خروپف می کند. آیا

Have you ever heard strange sounds at night?

تا به حال صداهای عجیب و غریب در شب شنیده اید؟

Did they alarm you?

آیا آنها شما را هشدار دادند؟

Let's talk about grammar now.

حالا بیایید در مورد گرامر صحبت کنیم.

In the text, I placed a number of phrases in bold.

در متن، تعدادی عبارت را به صورت پررنگ قرار دادم.

Those phrases act like adverbs.

این عبارات مانند قید عمل می کنند.

They were formed from adverb clauses.

آنها از جملات قید تشکیل شده اند.

As you may know, there are different types of adverb clauses.

همانطور که می دانید، قیدها انواع مختلفی دارند.

For example, and adverb clause can express...

به عنوان مثال، و قید بند می تواند بیان کند...

To keep things simple in this lesson,

برای ساده نگه داشتن مطالب در این درس،

we'll only look at adverb clauses of time

ما فقط به بند های قید زمان

and adverb clauses of reason.

و بند های قید دلیل می پردازیم.

Adverb clauses of time begin with words like...

قیدهای زمان با کلماتی مانند ...

Adverb clauses of reason begin with words like...

قیدهای دلیل با کلماتی مانند ... شروع می شوند

Adverb clauses are dependent clauses.

.

They can't stand alone.

آنها نمی توانند به تنهایی بایستند.

They give important information,

آنها اطلاعات مهمی می دهند،

but they're not complete sentences.

اما جملات کاملی نیستند.

To form a complete sentence,

برای تشکیل یک جمله کامل، از

we use an adverb clause and a main clause, an independent clause.

یک قید و یک جمله اصلی، یک جمله مستقل استفاده می کنیم.

This is the main part of our sentence,

این قسمت اصلی جمله ما است

and the adverb clause gives more information.

و قید بند اطلاعات بیشتری می دهد.

For example, when something happened or why something happened.

به عنوان مثال، زمانی که چیزی اتفاق افتاده یا چرا چیزی اتفاق افتاده است.

Let me give you examples.

بگذارید برایتان مثال بزنم.

Our first example is a line from the story.

اولین مثال ما خطی از داستان است.

Let me give you a second example.

اجازه بدهید مثال دومی را برایتان بیاورم.

Do you see the two adverb clauses?

آیا دو بند قید را می بینید؟

Here they are.

اینجا اند.

They're adverb clauses of time.

آنها قید زمان هستند.

They answer the question WHEN?

آنها به این سوال پاسخ می دهند WHEN؟

When did these events happen?

این وقایع چه زمانی اتفاق افتاد؟

The events are told in the main part of the sentence.

وقایع در قسمت اصلی جمله بیان شده است.

The adverb clauses then give information about when.

سپس جملات قید اطلاعات مربوط به زمان را می دهد.

Look closely and you'll see that all the clauses,

با دقت نگاه کنید می بینید که همه بندها،

both dependent and independent, have a subject and a verb.

اعم از وابسته و مستقل، فاعل و فعل دارند.

Our example:

مثال ما:

This phrase has a verb form, but no subject.

این عبارت شکل فعل دارد اما فاعل ندارد.

That's an important difference between a phrase and a clause.

این یک تفاوت مهم بین یک عبارت و یک بند است.

We can often reduce adverb clauses to shorter phrases.

ما اغلب می‌توانیم عبارات قید را به عبارات کوتاه‌تر کاهش دهیم.

These shorter phrases can give our writing a better flow.

این عبارات کوتاه تر می تواند به نوشتار ما جریان بهتری بدهد.

They're common in fiction, in the news, in reports.

آنها در داستان، در اخبار، در گزارش ها رایج هستند.

They're less common in conversation.

آنها در مکالمه کمتر رایج هستند.

Now let's look at how we reduce the full adverb clauses to phrases.

حال بیایید ببینیم که چگونه قیدهای کامل را به عبارات کاهش می دهیم.