Reducing & Rephrasing Noun Clauses 👩‍🏫 Advanced Grammar with JenniferESL

Hi. I'm Jennifer from English with Jennifer.

سلام. من جنیفر از انگلیسی با جنیفر هستم.

If you'd like to speak more confidently and effectively in English,

اگر می‌خواهید با اطمینان بیشتر و مؤثرتر به زبان انگلیسی صحبت کنید،

then subscribe and follow me here on YouTube. I share a new video every Thursday.

مشترک شوید و من را در اینجا در YouTube دنبال کنید. من هر پنجشنبه یک ویدیو جدید به اشتراک می گذارم.

If you'd like to get more out of your time on YouTube, then become a member of my channel.

اگر می‌خواهید از وقت خود در YouTube بیشتر استفاده کنید، عضو کانال من شوید.

You'll get two practice tasks on the community tab every week and a monthly live stream,

هر هفته دو کار تمرینی در برگه انجمن و یک پخش زنده ماهانه دریافت خواهید کرد

which is an interactive lesson for 30 minutes, sometimes more!

که یک درس تعاملی به مدت 30 دقیقه است، گاهی اوقات بیشتر!

If you're looking for basic English, click here.

اگر به دنبال زبان انگلیسی پایه هستید، اینجا را کلیک کنید.

Okay. Let's start our advanced grammar lesson.

باشه. بیایید درس گرامر پیشرفته خود را شروع کنیم.

Do you know what a bucket list is? It's a list of things you want to do before you die.

آیا می دانید فهرست سطلی چیست؟ این لیستی از کارهایی است که می خواهید قبل از مرگ انجام دهید.

I think that many of us have one. Some lists are longer than others.

من فکر می کنم که بسیاری از ما یکی را داریم. برخی از لیست ها طولانی تر از بقیه هستند.

I don't know whether I'll get to do everything on my list,

نمی‌دانم می‌توانم همه کارهای فهرستم را انجام دهم یا نه،

but I sure hope that I'll get the chance to do as many as possible.

اما مطمئنم امیدوارم که این شانس را داشته باشم که تا آنجا که ممکن است انجام دهم.

In this lesson, I'll tell you a few things on my bucket list.

در این درس، من به شما چند چیز را در لیست سطل خود می گویم.

Then you can share some of your wishes, and I'll offer some advice on how you can make your wishes come true.

سپس می توانید برخی از آرزوهای خود را به اشتراک بگذارید، و من توصیه هایی در مورد چگونگی تحقق خواسته های خود ارائه خواهم کرد. به

Sound good?

نظر خوب میاد؟

Take a closer look at my text. I'd like you to find examples of noun clauses. I'll point you in the right direction.

به متن من دقیق تر نگاه کنید. از شما می خواهم نمونه هایی از جمله های اسمی را پیدا کنید. من به شما در جهت درست اشاره می کنم.

First, find noun clauses starting with the word "that.'"

ابتدا جملات اسمی را پیدا کنید که با کلمه "that" شروع می شوند.

See them? There are two. I think that many of us have one.

آنها را می بینید؟ دو تا هستند. من فکر می کنم که بسیاری از ما یکی را داریم.

I sure hope that I'll get the chance to do as many as possible.

من مطمئنم امیدوارم که این فرصت را داشته باشم تا هر چه بیشتر انجام دهم.

This other clause, by the way, is an adjective clause. It starts with the word "that."

اتفاقاً این بند دیگر یک بند صفت است. با کلمه "آن" شروع می شود.

But the clause answers the question "which?" or "what kind?"

اما این بند به سوال "کدام؟" پاسخ می دهد. یا "چه نوع؟"

What kind of things? Things that you want to do before you die.

چه نوع چیزی؟ کارهایی که می خواهید قبل از مرگ انجام دهید.

Noun clauses answer the question "what?"

جملات اسمی به سوال "چی؟" پاسخ می دهند.

What do you think? I think that many of us have one.

شما چی فکر میکنید؟ من فکر می کنم که بسیاری از ما یکی را داریم.

What do you hope?

چه امیدی دارید؟

I sure hope that I'll get the chance to do as many as possible.

من مطمئنم امیدوارم که این فرصت را داشته باشم تا هر چه بیشتر انجام دهم.

And each clause has a subject and a verb, right?

و هر بند یک فاعل و یک فعل دارد، درست است؟

Now look for two noun clauses that function as embedded questions.

اکنون به دنبال دو جمله اسمی باشید که به عنوان سؤالات تعبیه شده عمل می کنند.

See them? Here they are.

آن ها را ببین؟ اینجا اند.

Each clause has a subject and a verb.

هر بند یک فاعل و یک فعل دارد.

In the first clause, the question word is the subject.

در بند اول کلمه سوال موضوع است.

All three of these noun clauses

هر سه این جملات اسمی

function as objects.

به عنوان مفعول عمل می کنند.

Know what?

میدونی چیه؟

What don't you know?

چه چیزی را نمی دانید؟

Advice on what?

مشاوره در مورد چی؟

Do you remember how those embedded questions were formed?

آیا به یاد دارید که چگونه آن سوالات تعبیه شده شکل گرفتند؟

"Whether" is like "if." These words start noun clauses that function as embedded questions.

«آیا» مانند «اگر» است. این کلمات شروع به بند اسمی می کنند که به عنوان سؤالات تعبیه شده عمل می کنند.

Yes-no questions.

سوالات بله و خیر.

Will I get to do everything on my list?

آیا می توانم همه کارهای فهرستم را انجام دهم؟

I don't know whether I'll get to do everything on my list. Or

نمی‌دانم می‌توانم تمام کارهای فهرستم را انجام دهم یا نه. یا

I don't know if I'll get to do everything on my list.

نمی دانم می توانم همه کارهای فهرستم را انجام دهم یا نه.

Remember embedded questions use statement word order:

سوالات تعبیه شده را به خاطر بسپارید از ترتیب کلمه عبارت:

subject + verb.

فاعل + فعل استفاده کنید.

Compare.

مقایسه کنید.

How can you make your wishes come true?

چگونه می توانید آرزوهای خود را محقق کنید؟

I'll offer some advice on how you can make your wishes come true.

من توصیه هایی در مورد اینکه چگونه می توانید خواسته های خود را برآورده کنید، ارائه خواهم کرد.

In this lesson, I'd like to tell you how and when we can shorten noun clauses.

در این درس، می‌خواهم به شما بگویم چگونه و چه زمانی می‌توانیم جملات اسمی را کوتاه کنیم.

Some call this reduction. To be honest, when I talk about reducing clauses, I usually think about reducing

برخی به این کاهش می گویند. صادقانه بگویم، وقتی در مورد کاهش جملات صحبت می کنم، معمولاً به کاهش

adjective clauses and adverb clauses.

جملات صفت و قید فکر می کنم.

Those clauses can shorten and become phrases with participles. If you'd like to review how that's done,

آن بندها می توانند کوتاه شوند و به عباراتی با مضارع تبدیل شوند. اگر می‌خواهید نحوه انجام این کار را مرور کنید،

look in the video description

در توضیحات ویدیو

for links to those playlists.

پیوندهایی به آن لیست‌های پخش را مشاهده کنید.

Right now with noun clauses

در حال حاضر با بند های اسمی،

we'll explore alternative wording that can help you be more concise. If you want to call that reduction, that's fine.

عبارت های جایگزین را بررسی می کنیم که می تواند به شما کمک کند مختصرتر باشید. اگر می خواهید آن را کاهش دهید، خوب است.

I think of it more as

من آن را بیشتر به عنوان

paraphrasing.

بازنویسی فکر می کنم.

Watch how my text can change and become more concise.

مراقب باشید که چگونه متن من می تواند تغییر کند و مختصرتر شود.

To make these changes, you need to understand how noun clauses function in a sentence.

برای ایجاد این تغییرات، باید نحوه عملکرد جملات اسمی در جمله را بدانید.

"That"-clauses start with "that." Then they have a subject and a verb.

بندهای "That" با "that" شروع می شوند. سپس فاعل و فعل دارند.

I think that many of us have one.

من فکر می کنم که بسیاری از ما یکی را داریم.

Very often we use "that"-clauses as direct objects, objects of verbs.

خیلی اوقات ما از جمله های "that" به عنوان مفعول مستقیم، مفعول افعال استفاده می کنیم.

But "that"- clauses can also function as subjects and

اما بندهای "that" نیز می توانند به عنوان موضوع و

complements.

مکمل عمل کنند.

That he managed to do everything on his bucket list is admirable.

این که او موفق شد همه چیز را در لیست سطل خود انجام دهد قابل تحسین است.

Note that use of a "that"- clause as a subject is less common in conversation.

توجه داشته باشید که استفاده از عبارت "that"- به عنوان موضوع در مکالمه کمتر رایج است.

However, I would say "the fact that."

با این حال، من می گویم "این واقعیت است."

The fact that he managed to do everything on his bucket list is admirable.

این واقعیت که او موفق شد همه چیز را در لیست سطل خود انجام دهد قابل تحسین است.

My hope is that all manage to do everything too.

امید من این است که همه موفق به انجام هر کاری نیز شوند.

It's exciting that I can finally cross something off my bucket list.

این هیجان انگیز است که بالاخره می توانم چیزی را از لیست سطل خود حذف کنم.

It's my hope that we can do something on my list together.

امیدوارم بتوانیم با هم کاری در لیست من انجام دهیم.

Sometimes we can shorten the noun clause by dropping the word "that."

گاهی اوقات می‌توانیم بند اسمی را با حذف کلمه «that» کوتاه کنیم.

But this is only possible when the noun clause is an object or a

اما این تنها زمانی امکان پذیر است که بند اسمی یک مفعول یا یک

complement. In other words, when it's in the middle or the end of a sentence. We never omit the word "that"

مکمل باشد. به عبارت دیگر وقتی در وسط یا انتهای جمله باشد.

when the noun clause is the subject of the sentence.

هنگامی که بند اسمی موضوع جمله است، هرگز کلمه «آن» را حذف نمی کنیم.

Dropping the word "that" is most common when the noun clause is the object of the verb, a direct object.

حذف کلمه "that" زمانی رایج است که بند اسمی مفعول فعل باشد، مفعول مستقیم.

"That"-clauses as direct objects are used with certain groups of verbs, for example,

عبارات "That" به عنوان مفعول مستقیم با گروه های خاصی از افعال استفاده می شود، به عنوان مثال،

verbs of perception -- verbs about thinking and feeling.

افعال ادراک -- افعال در مورد فکر کردن و احساس کردن.

These verbs include: know, think, guess, believe, feel, hope,

این افعال عبارتند از: دانستن، فکر کردن، حدس زدن، باور کردن، احساس کردن، امید داشتن،

see, and hear.

دیدن و شنیدن.

Verbs for speaking or reporting information.

افعال برای صحبت کردن یا گزارش دادن اطلاعات.

Common examples include: say, agree, suggest, complain.

مثال های رایج عبارتند از: بگو، موافق، پیشنهاد، شکایت.

Being concise is good.

مختصر بودن خوب است.

Right? Does that mean we should always omit the word "that" when the noun clause is in the middle or the end of the sentence?

درست؟ آیا این به این معنی است که همیشه باید کلمه "that" را وقتی که بند اسمی در وسط یا انتهای جمله است حذف کنیم؟

No. Here are some guidelines.

خیر. در اینجا چند دستورالعمل وجود دارد.

Omitting the word "that" is very common in conversation and in everyday writing,

حذف کلمه «آن» در مکالمه و نوشتارهای روزمره بسیار رایج است،

especially when the subjects are the same in both clauses. For example: I hope I'll see you again.

به خصوص وقتی موضوعات در هر دو بند یکسان باشد. به عنوان مثال: امیدوارم دوباره شما را ببینم.

It's a little less common to omit the word "that" when there's a noun or a pronoun

زمانی که بین فعل اصلی و آن بند یک اسم یا ضمیر وجود دارد، حذف کلمه "that" کمی کمتر رایج است

between the main verb and the that clause.

. به

I promised my teacher that I would turn in my assignment the next day.

معلمم قول دادم که روز بعد تکلیفم را تحویل دهم.

She warned me that my final grade might suffer.

او به من هشدار داد که ممکن است نمره آخر من آسیب ببیند.

It's possible to omit the word "that" in both cases here.

در اینجا می‌توان کلمه «آن» را در هر دو مورد حذف کرد.

But particularly in the second, I wouldn't because the subjects and the two clauses are different.

اما به خصوص در مورد دوم، من این کار را نمی کنم زیرا موضوعات و دو بند متفاوت هستند.

For similar reasons, if there's some kind of long interrupting phrase between the main verb and the that clause,

به دلایل مشابه، اگر نوعی عبارت قطع کننده طولانی بین فعل اصلی و آن عبارت وجود داشته باشد،

the speaker may choose to keep the word "that."

گوینده ممکن است کلمه "that" را حفظ کند.

I think, for the sake of everyone concerned, that we should meet a second time and discuss this matter further.

من فکر می کنم، به خاطر همه کسانی که درگیر این موضوع هستند، باید برای بار دوم همدیگر را ببینیم و درباره این موضوع بیشتر بحث کنیم.

You might also note that the tone of this example is a little more formal; that could also be a factor.

همچنین ممکن است توجه داشته باشید که لحن این مثال کمی رسمی تر است. که همچنین می تواند یک عامل باشد.

When the main verb is in the passive, we usually keep the word "that."

هنگامی که فعل اصلی در حالت مفعول است، معمولا کلمه "that" را نگه می داریم. به

We were told that no more seats were available.

ما گفتند که دیگر صندلی در دسترس نیست.

For clarity,

برای وضوح،

you probably will not omit the word "that" when you have to that clauses joined by coordinating

شما احتمالاً کلمه "that" را حذف نخواهید کرد، زمانی که باید به آن بندهایی بپیوندید که با

conjunction like "and."

ربط هماهنگی مانند "و" به هم بپیوندند.

I know that you're wondering about the future and that you're worried about financials security.

من می دانم که شما در مورد آینده نگران هستید و نگران امنیت مالی هستید.

But you can definitely omit the word "that" when one that clause is part of another.

اما شما قطعاً می توانید کلمه "that" را حذف کنید، وقتی که یکی از آن بند بخشی از دیگری است.

I know we agreed it would be better to wait, but I don't want to miss this opportunity.

می دانم که توافق کردیم بهتر است صبر کنیم، اما نمی خواهم این فرصت را از دست بدهم.

Would you omit "that" in these sentences? Take a look.

آیا در این جملات «آن» را حذف می کنید؟ نگاهی بیاندازید.

In 1, you could keep it or omit it. I'd omit it.

در 1، می توانید آن را نگه دارید یا حذف کنید. من آن را حذف می کنم.

The subjects are different, but we often drop the word "that" with common verbs like: say, think, believe.

موضوعات متفاوت هستند، اما ما اغلب کلمه "آن" را با افعال رایج مانند: بگو، فکر کنم، باور کنیم، حذف می کنیم.

Also, the two clauses aren't very long, so that's another factor.

همچنین، این دو بند خیلی طولانی نیستند، بنابراین این یک عامل دیگر است.

In 2, I would not omit the word "that." The main verb is in the passive.

در 2، من کلمه "آن" را حذف نمی کنم. فعل اصلی در مفعول است.

In 3, I would not omit "that." I'd keep it because there's separation between the main clause and the noun clause.

در 3، من "آن" را حذف نمی کنم. من آن را حفظ می کنم زیرا بین بند اصلی و بند اسمی جدایی وجود دارد.

In 4, I also would not drop the word "that." We have long

در 4، من نیز کلمه "آن" را حذف نمی کنم. ما جملات طولانی داریم

clauses and the two noun clauses are joined by a coordinating conjunction.

و دو جمله اسمی با یک ربط هماهنگ کننده به هم می پیوندند.

It's easier for the reader to understand the sentence structure if we keep "that."

درک ساختار جمله برای خواننده آسانتر است اگر "آن" را حفظ کنیم.

How else can we be more concise?

دیگر چگونه می توانیم مختصرتر باشیم؟

Well, sometimes it's possible to change the verb of the "that"-clause to a gerund or infinitive.

خوب، گاهی اوقات ممکن است فعل "that" - clause را به جیروند یا مصدر تغییر دهید.

As you know, some verbs take gerunds, and others take infinitives.

همانطور که می دانید برخی از افعال حروف می گیرند و برخی دیگر مصدر.

If you're familiar with these patterns, it will be easier for you to make good word choices.

اگر با این الگوها آشنا هستید، انتخاب کلمات خوب برای شما آسان تر خواهد بود. در

Here's the grammar for some verbs you should know already.

اینجا دستور زبان برخی از افعالی است که باید قبلاً بدانید.

Review the patterns.

الگوها را مرور کنید.

verb + gerund

فعل +

verb + preposition + gerund

فعل دوروند + حرف اضافه +

verb + infinitive

فعل جیروند + مصدر

These verbs can also be followed by a "that"-clause.

این افعال همچنین می توانند با یک جمله "that" دنبال شوند.

He admitted that he didn't know.

او اعتراف کرد که نمی دانست.

We complained that we had no money.

شاکی بودیم که پول نداریم.

They claimed that they had traveled the world.

آنها ادعا می کردند که به دنیا سفر کرده اند.

Don't assume that use of an infinitive or a gerund is always more conversational than a noun clause with "that."

فرض نکنید که استفاده از مصدر یا جیروند همیشه بیشتر از یک جمله اسمی با "that" محاوره ای است.

For example, the perfect infinitive in the last example

برای مثال، مصدر کامل در مثال آخر

sounds rather formal to my ears.

در گوش من رسمی به نظر می رسد.

Let's change the wording in a few sentences together.

بیایید با هم جمله بندی را در چند جمله تغییر دهیم.

I suggest that you make a list of everything you want to do.

پیشنهاد می کنم فهرستی از هر کاری که می خواهید انجام دهید تهیه کنید.

I suggest making a list.

من پیشنهاد می کنم یک لیست تهیه کنید.

Don't pretend that you understand all my wishes.

وانمود نکن که تمام خواسته های من را می فهمی.

Don't pretend to understand.

تظاهر به فهمیدن نکنید

Someone told me that I should identify the most realistic plans first.

شخصی به من گفت که ابتدا باید واقع بینانه ترین برنامه ها را شناسایی کنم.

Someone told me to identify.

یکی به من گفت شناسایی کنم.

She confessed that she had an actual bucket list written on paper.

او اعتراف کرد که یک لیست سطلی واقعی روی کاغذ نوشته است.

She confessed we need a little help here. We'll use a preposition.

او اعتراف کرد که ما در اینجا به کمک کمی نیاز داریم. از حرف اضافه استفاده می کنیم.

She confessed to having an actual bucket list written on paper.

او اعتراف کرد که یک لیست واقعی روی کاغذ نوشته است.

Okay. We've studied that clauses. Now let's talk about embedded questions, another type of noun clause.

باشه. ما آن بندها را مطالعه کرده ایم. حالا بیایید در مورد سؤالات تعبیه شده، نوع دیگری از بند اسمی صحبت کنیم.

Embedded questions can also have different functions.

سوالات تعبیه شده نیز می توانند عملکردهای متفاوتی داشته باشند.

They can function as subjects, objects, and complements. Take a look.

آنها می توانند به عنوان سوژه، ابژه و مکمل عمل کنند. نگاهی بیاندازید. اینکه

How you live your life is up to you.

چگونه زندگی می کنید به خودتان بستگی دارد.

A trip to Peru is what I want.

سفر به پرو همان چیزی است که من می خواهم.

I don't know whether I'll get to do everything on my list.

نمی‌دانم می‌توانم تمام کارهای فهرستم را انجام دهم یا نه.

I'll offer some advice on how you can make your wishes come true.

من توصیه هایی در مورد اینکه چگونه می توانید خواسته های خود را برآورده کنید، ارائه خواهم کرد.

I'm not sure if I can make this happen.

مطمئن نیستم که بتوانم این اتفاق بیفتد یا نه.

Embedded questions begin with question words: how, when, where, who, what, whether, if.

سؤالات تعبیه شده با کلمات سؤالی شروع می شوند: چگونه، کی، کجا، چه کسی، چه، آیا، اگر. می‌دانید

You know that sometimes we can omit "that" from "that"-clauses.

که گاهی اوقات می‌توانیم «that» را از «that» حذف کنیم.

But we can never omit question words from embedded questions.

اما هرگز نمی‌توانیم کلمات سؤالی را از سؤالات تعبیه شده حذف کنیم.

Instead, we can shorten an embedded question with the help of an infinitive.

در عوض، می‌توانیم یک سؤال تعبیه‌شده را با کمک مصدر کوتاه کنیم.

But this is only possible when there's a meaning of "should" or "could" --

اما این تنها زمانی امکان پذیر است که معنای "باید" یا "می تواند" وجود داشته باشد -

obligation or possibility.

الزام یا امکان.

Look at this example: I'll offer some advice on how you can make your wishes come true.

به این مثال نگاه کنید: من توصیه هایی در مورد اینکه چگونه می توانید خواسته های خود را محقق کنید، ارائه خواهم کرد.

I'll offer some advice on how to make your wishes come true.

من توصیه هایی در مورد چگونگی تحقق خواسته های خود ارائه خواهم کرد.

Which embedded questions can be shortened to an infinitive? Take a look and think about it.

کدام سوالات تعبیه شده را می توان به مصدر کوتاه کرد؟ نگاه کنید و در مورد آن فکر کنید. می

We can shorten sentences three, four, and five.

توانیم جملات سه، چهار و پنج را کوتاه کنیم.

How to find.

چطوری پیدا کنم.

Where to go.

کجا برویم

When to book.

چه زمانی رزرو کنید.

How did you do on that task? Do you know that I really do want to go whale watching? That's on my bucket list.

چگونه آن کار را انجام دادید؟ آیا می دانید که من واقعاً می خواهم به تماشای نهنگ بروم؟ این در لیست سطل من است.

It's also my dream to visit Australia and enjoy a wonderful meal prepared by a famous chef.

همچنین رویای من این است که از استرالیا دیدن کنم و از یک غذای فوق العاده که توسط یک سرآشپز معروف تهیه شده است لذت ببرم.

What's on your bucket list? Tell me in the comments and try to make use of a noun clause.

چه چیزی در لیست سطل شما وجود دارد؟ در نظرات به من بگویید و سعی کنید از یک بند اسمی استفاده کنید.

My advice is to make a bucket list and then decide what's realistic and what isn't.

توصیه من این است که یک لیست سطلی تهیه کنید و سپس تصمیم بگیرید که چه چیزی واقع بینانه است و چه چیزی نیست.

I also think it's a good idea to identify dreams you share with loved ones so that you can realize them together.

همچنین فکر می کنم ایده خوبی است که رویاهایی را که با عزیزانتان به اشتراک می گذارید شناسایی کنید تا بتوانید آنها را با هم محقق کنید.

My final piece of advice is don't wait forever.

آخرین توصیه من این است که برای همیشه منتظر نمانید.

You'll regret not doing something if the opportunity was in front of you and you simply lacked the courage to try.

اگر فرصتی پیش روی شما بود و فقط شجاعت تلاش را نداشتید از انجام کاری پشیمان خواهید شد.

Let's end here.

بیایید اینجا را تمام کنیم.

If you'd like more grammar practice, become a member of my channel. Click on that JOIN button,

اگر مایل به تمرین گرامر بیشتری هستید، عضو کانال من شوید. روی آن دکمه JOIN کلیک کنید

and you'll get practice tasks on the community tab and a monthly live stream.

و کارهای تمرینی را در برگه انجمن و یک پخش زنده ماهانه دریافت خواهید کرد.

That's all for now. As always, thanks for watching and happy studies!

فعلاً همین است. مثل همیشه، برای تماشا و مطالعات شاد متشکریم!

I'd like to say a very special thank you to the current members of my channel.

من می خواهم از اعضای فعلی کانالم تشکر ویژه ای داشته باشم.

Hopefully, more of you will join us for the next live stream.

امیدواریم تعداد بیشتری از شما برای پخش زنده بعدی به ما بپیوندید.

Follow me and gain more practice on Facebook and Twitter. I also have new videos on Instagram.

من را دنبال کنید و در فیس بوک و توییتر تمرین بیشتری کسب کنید. ویدیوهای جدید هم در اینستاگرام دارم.

If you haven't already,

اگر قبلاً این کار را نکرده اید،

subscribe to my channel so you get

در کانال من مشترک شوید تا

notification of every new video I upload to YouTube.

از هر ویدیوی جدیدی که در YouTube آپلود می کنم مطلع شوید.