Sound More Professional and Confident! (In 30 Minutes!)

Welcome back to JForrest English Training.

به آموزش زبان انگلیسی JForrest خوش آمدید.

I'm Jennifer and today you're  going to learn how to sound  

من جنیفر هستم و امروز یاد خواهید گرفت که چگونه هنگام صحبت کردن در جمع انگلیسی

more professional and confident  when speaking English in public.

حرفه ای تر و با اعتماد به نفس تر به نظر برسید .

And I'm going to share 10 bad speaking  habits that you need to avoid.

و من 10 عادت بد صحبت کردن را به اشتراک می‌گذارم که باید از آنها اجتناب کنید. بیا

Let's get started.

شروع کنیم.

The first bad habit is using one word answers.

اولین عادت بد استفاده از پاسخ های یک کلمه ای است.

Let's say you were at a conference and  your boss asked you how was the conference  

فرض کنید در یک کنفرانس بودید و رئیستان از شما پرسید که کنفرانس چطور بود

and you reply back and you  say good, great, awesome.

و شما پاسخ می‌دهید و می‌گویید خوب، عالی، عالی.

What do you notice about these answers?

در مورد این پاسخ ها چه توجهی دارید؟

They're all one word answers.

همه آنها پاسخ های یک کلمه ای هستند.

Now, it might seem a little comical  that that's all you would say,  

اکنون، ممکن است کمی خنده دار به نظر برسد که این همه چیزی است که شما می گویید،

but I hear this from students all the time.

اما من همیشه این را از زبان دانش آموزان می شنوم.

I'll ask them about their vacation and they  were on a two week vacation in another part  

من از آنها در مورد تعطیلاتشان می پرسم و آنها در یک تعطیلات دو هفته ای در نقطه دیگری

of the world and all they say was good,  great, OK, not bad, very short answers.

از جهان بودند و همه آنها می گویند خوب، عالی، خوب، بد نیست، پاسخ های بسیار کوتاهی است.

This doesn't sound very professional and you  definitely don't sound advanced in English.

این خیلی حرفه ای به نظر نمی رسد و مطمئناً در زبان انگلیسی پیشرفته به نظر نمی رسید.

That an easy way to solve this problem  is to answer in a complete sentence.

که یک راه آسان برای حل این مشکل پاسخ دادن در یک جمله کامل است.

Repeat the question.

سوال را تکرار کنید.

The conference was good.

کنفرانس خوب بود.

Now, still, this isn't enough information.

در حال حاضر، هنوز، این اطلاعات کافی نیست.

You can then expand on that and  you can provide the reason why  

سپس می‌توانید آن را گسترش دهید و می‌توانید دلیل آن را ارائه کنید

or you can provide one example  from the conference or the trip.

یا می‌توانید یک مثال از کنفرانس یا سفر ارائه دهید.

The conference was good because I met a lot  

کنفرانس خوب بود زیرا با

of new people in my field and  I have a lot of new contacts.

افراد جدیدی در زمینه کاری خود آشنا شدم و مخاطبین جدید زیادی دارم.

This sounds so much more professional  and advanced compared to good.

این بسیار حرفه ای تر و پیشرفته تر به نظر می رسد در مقایسه با خوب.

Our next bad habit is using weak words.

عادت بد بعدی ما استفاده از کلمات ضعیف است. فرض کنید

Let's say your boss asks you if  you can have the report finished  

رئیستان از شما می‌پرسد که آیا می‌توانید گزارش را

by the end of the day and you  reply back and say I think so.

تا پایان روز تمام کنید یا نه و شما پاسخ می‌دهید و می‌گویید من فکر می‌کنم.

I'll try.

من سعی خواهم کرد.

These are all weak words because they imply that  

اینها همه کلمات ضعیفی هستند زیرا به این معنی است که

you might not finish the  job or finish the request.

ممکن است کار را تمام نکنید یا درخواست را تمام نکنید.

So instead of saying I think I can  change that to something more confident,  

بنابراین به جای اینکه بگویم فکر می‌کنم می‌توانم آن را به چیزی مطمئن‌تر،

something stronger, I know I can finish  the report by the end of the day.

چیزی قوی‌تر تغییر دهم، می‌دانم که می‌توانم گزارش را تا پایان روز تمام کنم.

I promise I'll finish the  report by the end of the day.

قول می‌دهم تا پایان روز گزارش را تمام کنم. می‌توانید

You can count on me to finish  the report by the end of the day.

روی من حساب کنید تا گزارش را تا پایان روز تمام کنم.

The next bad habit is using very basic words.

عادت بد بعدی استفاده از کلمات بسیار ابتدایی است.

Basic words like good, OK, fine.

کلمات اساسی مانند خوب، خوب، خوب.

All of these are very beginner  words and they don't sound very  

همه این‌ها کلمات بسیار مبتدی هستند و خیلی

professional and they don't make  you look very confident either.

حرفه‌ای به نظر نمی‌رسند و باعث نمی‌شوند شما خیلی مطمئن به نظر برسید.

So if you simply change that  to something more advanced,  

بنابراین، اگر به سادگی آن را به چیز پیشرفته‌تری تغییر دهید،

instead of saying the conference was good,  you say the conference was very beneficial.

به جای اینکه بگویید کنفرانس خوب بود، می‌گویید کنفرانس بسیار مفید بوده است.

And then you can move on and  provide more information like  

و سپس می‌توانید ادامه دهید و اطلاعات بیشتری مانند   که

we talked about in the first bad habit.

در اولین عادت بد در مورد آن صحبت کردیم، ارائه دهید.

Because often the one word answers that you  want to avoid are also very basic words.

زیرا اغلب پاسخ‌های یک کلمه‌ای که می‌خواهید از آنها اجتناب کنید، کلمات بسیار ابتدایی هستند.

One bad habit you definitely want  to avoid is speaking too quickly.

یکی از عادت‌های بدی که قطعاً می‌خواهید از آن اجتناب کنید، سریع صحبت کردن است.

So imagine right now I'm telling you about the  rules of something and I'm speaking very fast.

بنابراین تصور کنید همین الان دارم درباره قوانین یک چیزی به شما می گویم و خیلی سریع صحبت می کنم.

Do you think you'll be able to understand  very well if that's how I spoke?

فکر می‌کنید اگر من اینطور صحبت کنم، به خوبی می‌توانید بفهمید؟

Well, a lot of students actually think they speak  too slowly, but in my experience that's not true.

خب، بسیاری از دانش‌آموزان واقعاً فکر می‌کنند که خیلی آهسته صحبت می‌کنند، اما در تجربه من این درست نیست.

They actually speak too fast.

آنها در واقع خیلی سریع صحبت می کنند.

And when you speak too fast, it's difficult  to understand, to follow your story.

و وقتی خیلی سریع صحبت می‌کنید، فهمیدن، دنبال کردن داستانتان دشوار است.

So just take a breath, put some  pauses into your words as well,  

بنابراین فقط یک نفس بکشید، چند مکث نیز در کلمات خود ایجاد کنید،

and that will help you slow your pace.

و این به شما کمک می کند سرعت خود را کاهش دهید.

Now let's talk about word fillers.

حالا بیایید در مورد پرکننده کلمات صحبت کنیم.

Word fillers are those words like, well, you know,  like these words that don't have any meaning,  

پرکننده‌های کلمات آن دسته از کلماتی هستند مانند، خوب، می‌دانید، مانند این کلماتی که هیچ معنایی ندارند،

but people add them to their speech when  they're trying to think about what to say next.

اما مردم زمانی که می‌خواهند در مورد آنچه که بعداً باید بگویند، آنها را به گفتار خود اضافه می‌کنند.

So imagine you're in a meeting and your  boss asked you to tell everybody about how  

بنابراین تصور کنید که در یک جلسه هستید و رئیستان از شما خواسته است که به همه بگویید

the project is going and you reply back and  say, well, the project's going pretty good.

پروژه چگونه پیش می‌رود و شما پاسخ دهید و بگویید، خوب، پروژه خیلی خوب پیش می‌رود.

Well, you know, we just need to.

خوب، می دانید، ما فقط نیاز داریم.

Obviously that doesn't seem very  professional and you certainly won't  

بدیهی است که خیلی حرفه ای به نظر نمی رسد و مطمئناً

feel very confident when you have all those arms.

وقتی همه آن بازوها را دارید احساس اعتماد به نفس نخواهید داشت.

Let's talk about eye contact.

بیایید در مورد تماس چشمی صحبت کنیم.

This can be a very difficult one,  

این می تواند بسیار دشوار باشد،

especially because culturally people  have different rules for eye contact.

مخصوصاً به این دلیل که افراد از نظر فرهنگی قوانین متفاوتی برای تماس چشمی دارند.

In North American culture, it's considered  polite and professional to make eye contact  

در فرهنگ آمریکای شمالی، برقراری ارتباط چشمی

with the person you're talking to, but you  don't maintain eye contact 100% of the time.

با فردی که با او صحبت می‌کنید، مؤدبانه و حرفه‌ای تلقی می‌شود، اما 100 درصد مواقع ارتباط چشمی برقرار نمی‌کنید. می‌توانید

You can absolutely look away, look down,  

کاملاً به دور نگاه کنید، به پایین نگاه کنید،   به

look up, but you want to maintain  by contact at least 50% of the time.

بالا نگاه کنید، اما می‌خواهید حداقل در 50٪ مواقع از طریق تماس، آن را حفظ کنید.

Next, let's talk about intonation.

بعد، بیایید در مورد لحن صحبت کنیم.

Intonation is the natural raising  and falling of your voice.

لحن، بالا رفتن و پایین آمدن طبیعی صدای شماست.

Our voices do this naturally.

صدای ما این کار را به طور طبیعی انجام می دهد.

Now, if I'm way up high and then I come down  low and then I go way back up high and then I  

حالا، اگر من خیلی بالا بروم و سپس به پایین بیایم و سپس دوباره به سمت بالا بروم و سپس

come down low, that's not very professional  and it won't make you look very confident.

پایین بیایم، این خیلی حرفه ای نیست و باعث نمی شود که شما خیلی مطمئن به نظر برسید.

But you also don't want to talk on one  specific note and maintain that note.

اما شما همچنین نمی‌خواهید روی یک یادداشت خاص صحبت کنید و آن یادداشت را حفظ کنید.

Right now I probably sound more boring to you  because I don't have intonation in my voice.

در حال حاضر احتمالاً من برای شما خسته‌کننده‌تر به نظر می‌رسم، زیرا در صدایم لحنی ندارم.

That's the impact of not having  that natural rising and falling,  

این تأثیر نداشتن آن بالا و پایین رفتن طبیعی است،

and I hear this from students all the time.

و من همیشه این را از دانش‌آموزان می‌شنوم.

So you could do some vocal exercises and try  to go up higher and then calm down lower and  

بنابراین می‌توانید چند تمرین آوازی انجام دهید و سعی کنید بالا بروید و سپس آرام‌تر شوید و

just try to vary your intonation,  which is the rising and falling  

فقط سعی کنید لحن خود را تغییر دهید، که هنگام صحبت کردن، بالا و پایین رفتن صدایتان است تا

of your voice when you speak to sound more  professional and to appear more confident.

حرفه‌ای‌تر به نظر برسید و مطمئن‌تر به نظر برسید.

Our next bad habit is on enthusiasm  and a lack of enthusiasm.

عادت بد بعدی ما روی اشتیاق و فقدان اشتیاق است.

What do I mean by this?

منظور من از این چیست؟

Well, let's say you went to this  conference and you want to tell  

خب، فرض کنید به این کنفرانس رفتید و می‌خواهید به

your boss and your colleagues that  the conference was very beneficial  

رئیس و همکارانتان بگویید که کنفرانس بسیار مفید بود

and you learned a lot and you  made a lot of useful contacts.

و چیزهای زیادی یاد گرفتید و تماس‌های مفید زیادی برقرار کردید.

But if you deliver this, if you  communicate this without enthusiasm,  

اما اگر این را ارائه دهید، اگر بدون شور و شوق با آن ارتباط برقرار کنید،

they're not going to understand the message.

آنها پیام را درک نخواهند کرد.

The conference was great.

کنفرانس عالی بود

I met a lot of people.

من با افراد زیادی آشنا شدم.

It was very beneficial.

بسیار سودمند بود.

It was really interesting, a lack of enthusiasm.

واقعا جالب بود، فقدان اشتیاق.

Your intonation goes down, your volume goes down.

لحن شما پایین می آید، صدای شما پایین می آید.

Just think of it as being very  tired or bored or not interested.

فقط به این فکر کنید که خیلی خسته یا بی حوصله هستید یا علاقه ای ندارید.

So think about the enthusiasm  that you have in your voice now.

بنابراین به شور و شوقی که اکنون در صدای خود دارید فکر کنید.

Part of showing your enthusiasm and part of  being confident is also your body language.

بخشی از نشان دادن اشتیاق و بخشی از اعتماد به نفس، زبان بدن شما نیز هست.

Notice how I said when you lack  enthusiasm, it's like you're tired.

توجه کنید که چگونه گفتم وقتی شوق ندارید، انگار خسته هستید.

When you're tired, you have a  hard time keeping your body up.

وقتی خسته هستید، به سختی می‌توانید بدن خود را حفظ کنید.

But it doesn't look very professional, and I  probably don't look very confident right now.

اما خیلی حرفه ای به نظر نمی رسد، و احتمالاً در حال حاضر خیلی مطمئن به نظر نمی رسم.

And same people, often they speak, they cover up  their body, which makes them appear very small.

و همین افراد، اغلب صحبت می کنند، بدن خود را می پوشانند، که باعث می شود بسیار کوچک به نظر برسند.

That doesn't seem very confident either.

این نیز چندان مطمئن به نظر نمی رسد.

When you're confident, just  bring your shoulders back and  

وقتی اعتماد به نفس دارید، فقط شانه‌هایتان را عقب بیاورید و تقریباً به اندازه

take up about as much space as your shoulders go.

شانه‌هایتان فضایی را اشغال کنید.

Think of that as your box, your communications  box, and that's where you want to be.

به آن به عنوان جعبه خود، جعبه ارتباطات خود فکر کنید ، و این جایی است که می خواهید باشید. می‌خواهید

You want to make sure you stay upright  in this box when you're communicating,  

هنگام برقراری ارتباط، مطمئن شوید که در این جعبه درست می‌مانید،

because that will make you seem very confident.

زیرا این باعث می‌شود که شما بسیار مطمئن به نظر برسید.

And then also that will help with  your intonation and your enthusiasm.

و سپس این به لحن و اشتیاق شما کمک خواهد کرد.

Because when your body is all crunched down, it  actually impacts the intonation of your voice.

زیرا وقتی بدن شما کاملاً خرد می شود، در واقع بر آهنگ صدای شما تأثیر می گذارد.

And when you're upright more,  you can get more enthusiasm,  

و هنگامی که بیشتر راست می‌شوید، می‌توانید شور و شوق بیشتری را دریافت کنید،

more intonation from your voice as well.

همچنین صدای خود را با لحن بیشتری دریافت می‌کنید.

So remember shoulders back and pay  attention to your body language.

پس شانه های عقب را به خاطر بسپارید و به زبان بدن خود توجه کنید.

Now finally, let's talk about hand gestures.

حالا در نهایت، اجازه دهید در مورد حرکات دست صحبت کنیم.

So hand gestures is just simply using  your hands when you communicate.

بنابراین حرکات دست فقط به این معناست که هنگام برقراری ارتباط، از دستان خود استفاده کنید.

Now there are some things you don't want to do,  like completely not having any hand gestures.

اکنون برخی از کارها وجود دارد که نمی‌خواهید انجام دهید، مانند نداشتن حرکات دست.

So if I did the entire video like this,  maybe you could watch it for 30 seconds.

بنابراین اگر کل ویدیو را به این شکل انجام دهم، شاید بتوانید آن را برای 30 ثانیه تماشا کنید.

But imagine watching it for 10 minutes  where you don't see my hands at all.

اما تصور کنید که به مدت 10 دقیقه آن را تماشا کنید، جایی که اصلاً دستان من را نمی‌بینید.

Now if my hands are like this,  most likely my body is going to  

حالا اگر دست‌های من این‌طور باشد، به احتمال زیاد بدنم

start to to sag as well and I'm not  going to have good body language.

هم شروع به افتادگی می‌کند و زبان بدن خوبی ندارم.

But when I bring my hands into it, I'm  more likely to keep my shoulders back.

اما وقتی دست‌هایم را داخل آن می‌برم، به احتمال زیاد شانه‌هایم را عقب نگه می‌دارم.

Remember I said you want to have a  communication box because you also  

به یاد داشته باشید که گفتم شما می‌خواهید یک جعبه ارتباطی داشته باشید، زیرا همچنین

don't want your hands wailing and frailing  about and just being all over the place.

نمی‌خواهید دست‌هایتان ناله و شکننده باشد و فقط در همه جا حضور داشته باشید.

As well, you want to keep your hand  gestures within this communications box.

همچنین، می‌خواهید حرکات دست خود را در این جعبه ارتباطی حفظ کنید.

So just keep them very slight, very natural.

بنابراین فقط آنها را بسیار کوچک، بسیار طبیعی نگه دارید.

You don't want to go too far  away, just close to the body,  

شما نمی خواهید خیلی دور بروید ، فقط به بدن نزدیک شوید،

but just keep them going and that will  again help you with your body language.

اما فقط آنها را ادامه دهید و این دوباره به شما در زبان بدنتان کمک می کند.

It will make you look a lot more confident  and you'll appear more professional because  

این کار باعث می‌شود اعتماد به‌نفس‌تری داشته باشید و حرفه‌ای‌تر به نظر برسید، زیرا

all professional speakers use  their hands when they're speaking.

همه سخنرانان حرفه‌ای هنگام صحبت از دستان خود استفاده می‌کنند.

And if you avoid these ten bad speaking  habits, I know you're going to look  

و اگر از این ده عادت بد صحبت کردن اجتناب کنید ، می‌دانم که

instantly more professional and you're  going to feel more confident as well.

فوراً حرفه‌ای‌تر به نظر می‌رسید و همچنین احساس اعتماد بیشتری خواهید کرد.

So which bad habit do you think  you need to improve the most?

بنابراین فکر می‌کنید کدام عادت بد را بیشتر باید بهبود بخشید؟

Share that in the comments below.

آن را در نظرات زیر به اشتراک بگذارید.

Do you get nervous right before you're  about to speak English and public?

آیا درست قبل از اینکه بخواهید انگلیسی و عمومی صحبت کنید عصبی می شوید؟

Maybe your hands start to shake,  or your heart starts racing,  

شاید دستانتان شروع به لرزیدن کند، یا قلبتان شروع به تپیدن کند،

or you get that feeling in your stomach.

یا این احساس را در شکم خود داشته باشید.

Does that ever happen to you?

آیا تا بحال آن برایت اتفاق افتاده؟

Well, don't worry, because in  this video we're going to talk  

خوب، نگران نباشید، زیرا در این ویدیو می‌خواهیم

about how to not get nervous speaking  English and public in any situation.

در مورد اینکه چگونه در هر شرایطی هنگام صحبت کردن به انگلیسی و عمومی عصبی نشویم صحبت می‌کنیم.

But before we begin with my 5 best  tips, I just want you to know one thing.

اما قبل از شروع با 5 نکته برتر، فقط می‌خواهم یک چیز را بدانید.

It's totally normal that reaction that you get,  that physical reaction is absolutely normal.

این واکنشی که دریافت می‌کنید کاملاً طبیعی است، آن واکنش فیزیکی کاملاً طبیعی است.

Did you know that public speaking is the number  

آیا می‌دانستید که صحبت کردن در جمع،

one fear in the entire world And  that's in your own native language?

ترس شماره یک در کل جهان است و این به زبان مادری شماست؟

So you can imagine how much  more difficult it is when  

بنابراین می‌توانید تصور کنید که وقتی

you're speaking in a foreign  language in front of people.

در مقابل مردم به یک زبان خارجی صحبت می‌کنید، چقدر سخت‌تر است.

So first of all, just know  there's nothing wrong with you.

بنابراین اول از همه، فقط بدانید هیچ مشکلی با شما وجود ندارد.

It's totally normal to have that reaction.

داشتن چنین واکنشی کاملا طبیعی است.

Now let's talk about the five  tips that you can use to feel  

حالا بیایید در مورد پنج نکته صحبت کنیم که می‌توانید هنگام صحبت در جمع از آنها برای احساس

confident and not get nervous  when you're speaking in public.

اعتماد به نفس و عصبی نشدن استفاده کنید .

Tip #1, the first thing that  I want you to do is relax.

نکته شماره ۱، اولین کاری که می‌خواهم انجام دهید این است که آرامش داشته باشید.

Now, when I say I want you to relax,  I'm talking about your physical body.

حالا، وقتی می‌گویم می‌خواهم آرامش داشته باشید، در مورد بدن فیزیکی شما صحبت می‌کنم.

I want you to physically relax your body.

من از شما می خواهم که بدن خود را از نظر فیزیکی آرام کنید.

Because when we're nervous, when  we're under stress, we also tighten.

چون وقتی عصبی هستیم، وقتی تحت استرس هستیم، سفت هم می‌شویم.

We tighten up our body, but did you know  that it has been scientifically proven by  

ما بدن خود را سفت می کنیم، اما آیا می دانستید که از نظر علمی توسط

the medical community that you cannot feel  stress if your body is physically relaxed?

جامعه پزشکی ثابت شده است که اگر بدنتان از نظر فیزیکی آرام باشد، نمی توانید استرس را احساس کنید؟

So just relax your back, relax your arms, relax  this area of your chest and stomach as well.

پس فقط کمرتان را شل کنید، بازوهایتان را شل کنید، این ناحیه از سینه و شکمتان را هم شل کنید.

So just relax, relax.

پس فقط استراحت کن، آرام باش.

But I want you to still maintain  good posture because it isn't very  

اما من از شما می‌خواهم که همچنان وضعیت بدنی خوبی داشته باشید، زیرا

professional to be hunched over in a bad position.

خم شدن در وضعیت بد خیلی حرفه‌ای نیست.

Although it is very relaxing  to do something like that.

اگرچه انجام چنین کاری بسیار آرامش بخش است .

So you need to relax your body, but still maintain  a professional position for when you're speaking.

بنابراین باید بدن خود را آرام کنید، اما همچنان در هنگام صحبت کردن، موقعیت حرفه ای خود را حفظ کنید.

So that's tip #1.

پس این نکته شماره 1 است.

Tip #2 is to use positive visualization.

نکته شماره 2 استفاده از تجسم مثبت است.

Because let me guess.

چون بذار حدس بزنم

When you think about speaking in public,  not that you're actually speaking in public,  

وقتی به صحبت کردن در جمع فکر می کنید، نه اینکه واقعاً در جمع صحبت می کنید،

but when you just think about speaking in public,  most likely a negative image comes to mind.

بلکه وقتی فقط به صحبت در جمع فکر می کنید،  به احتمال زیاد یک تصویر منفی به ذهن می رسد.

You imagine the audience judging you  because you made a grammar mistake,  

تصور می‌کنید که مخاطب شما را به دلیل اشتباه گرامری قضاوت می‌کند،

or judging you because your accent is too thick.

یا شما را به دلیل غلیظ بودن لهجه شما قضاوت می‌کند.

Or you imagine yourself forgetting all  your words and not knowing what to say.

یا تصور می‌کنید که همه حرف‌هایتان را فراموش کرده‌اید و نمی‌دانید چه بگویید.

You imagine yourself not being  able to answer the question.

تصور می‌کنید که نمی‌توانید به سؤال پاسخ دهید.

You imagine yourself feeling really nervous  and not confident and doing a bad job.

تصور می‌کنید واقعاً عصبی هستید و اعتماد به نفس ندارید و کار بدی انجام می‌دهید.

Well guess what?

خوب حدس بزن چی؟

Do you think having all of those negative images  

آیا فکر می‌کنید داشتن همه آن تصاویر منفی

in your mind are going to help you  feel confident going into a situation?

در ذهنتان به شما کمک می‌کند تا در موقعیتی احساس اعتماد کنید؟ آیا استرس و عصبی بودن

Isn't it just a normal reaction that  you would feel stress and nervousness?

فقط یک واکنش طبیعی نیست ؟

If you anticipate something negative  happening, that is your body doing its job.

اگر پیش‌بینی می‌کنید که اتفاقی منفی بیفتد، بدن شما کارش را انجام می‌دهد.

If you have a negative image in your  mind and your body reacts negatively,  

اگر تصویری منفی در ذهن دارید و بدنتان واکنش منفی نشان می‌دهد،

everything is working properly.

همه چیز درست کار می‌کند.

That is what your body is meant to do.

این همان کاری است که بدن شما قرار است انجام دهد.

So one thing that you can do is  to change those mental images.

بنابراین یکی از کارهایی که می توانید انجام دهید این است که آن تصاویر ذهنی را تغییر دهید.

Change them to successful images.

آنها را به تصاویر موفق تغییر دهید.

Imagine yourself opening your mouth and  having the words flow out confidently.

تصور کنید دهانتان را باز می‌کنید و کلمات را با اطمینان بیرون می‌دهید.

Imagine the audience cheering for you  and telling you you did an amazing job.

تصور کنید تماشاگران برای شما تشویق می‌کنند و به شما می‌گویند که کار شگفت‌انگیزی انجام داده‌اید.

Imagine yourself standing in front of that  audience, feeling confident and feeling proud.

تصور کنید که در مقابل آن مخاطب ایستاده اید ، احساس اعتماد به نفس می کنید و احساس غرور می کنید.

Now, do you think you would have  a different feeling in your body  

حالا، فکر می‌کنید

if you had all of those positive  images instead of negative images?

اگر همه آن تصاویر مثبت را به جای تصاویر منفی داشته باشید، احساس متفاوتی در بدن خود خواهید داشت؟

Well, of course the answer is yes, so you  need to work on your positive visualization.

خب، مطمئناً پاسخ مثبت است، بنابراین باید روی تجسم مثبت خود کار کنید.

Tip #3 is to focus on your  audience and not yourself.

نکته شماره 3 این است که روی مخاطبان خود تمرکز کنید نه خودتان.

Now when I use the word audience,  

اکنون وقتی از کلمه مخاطب استفاده می‌کنم،

I'm not talking about 100 person Ted  talk, although that may be the case.

درباره صحبت‌های 100 نفره تد صحبت نمی‌کنم ، اگرچه ممکن است اینطور باشد.

Your audience could be one person, your boss,  your coworker, your friend, a hiring manager.

مخاطبان شما می توانند یک نفر، رئیس شما، همکارتان، دوست شما، یک مدیر استخدام باشد.

It could be just one person.

میتونه فقط یک نفر باشه

But a lot of students, when  they go into a real situation  

اما بسیاری از دانش‌آموزان، وقتی وارد موقعیت واقعی می‌شوند

and they're going to be speaking,  they're focused on them themselves.

و قرار است صحبت کنند، روی خودشان تمرکز می‌کنند.

They're focused on their accent, their  English, their feelings, their emotions.

آنها روی لهجه، انگلیسی، احساسات و عواطف خود متمرکز هستند.

But aren't you forgetting the reason  why you're public speaking anyway?

اما آیا به هر حال دلیل سخنرانی‌تان در جمع را فراموش نمی‌کنید؟

You have a message to share, right?

شما پیامی برای به اشتراک گذاشتن دارید، درست است؟

Maybe your message is simply updating  your boss on the status of the project.

شاید پیام شما به سادگی رئیس شما را در مورد وضعیت پروژه به‌روزرسانی کند.

Maybe your message is explaining  to the hiring manager why you  

شاید پیام شما به مدیر استخدام توضیح دهد که چرا شما

would be the perfect choice for the position.

انتخاب مناسبی برای این موقعیت هستید.

Now, if you go into a situation and  you're only thinking about yourself and  

حالا، اگر وارد موقعیتی شوید و فقط به خودتان فکر کنید و

you're not thinking about your audience,  well, that's kind of selfish, isn't it?

به مخاطبانتان فکر نکنید، خوب، این یک نوع خودخواهی است، اینطور نیست؟

And when you think just about yourself is  going to be more likely that you have all  

و وقتی فقط به خودتان فکر می کنید، احتمال اینکه همه

of these hesitations and negative  thoughts and judgments and fears.

این تردیدها و افکار منفی، قضاوت ها و ترس ها را داشته باشید، بیشتر می شود.

But if you put all your focus on your audience,  

اما اگر تمام تمرکز خود را بر روی مخاطبان خود قرار دهید،

then you're not focusing on your English  skills or your fear, your anxiety.

پس روی مهارت‌های انگلیسی یا ترس و اضطراب خود تمرکز نمی‌کنید.

And if we don't put focus on something,  it will just not actually minimize.

و اگر روی چیزی تمرکز نکنیم، در واقع آن را به حداقل نمی رساند.

So if we don't focus on our anxiety and our  nervousness and we focus on the audience and  

بنابراین، اگر بر اضطراب و عصبی بودن خود تمرکز نکنیم و بر روی مخاطب و

the information you want to share with that  audience, your message, well then you're going  

اطلاعاتی که می‌خواهید با آن مخاطب، پیام شما به اشتراک بگذارید، تمرکز کنیم، خوب آنگاه

to just feel more relaxed, less nervous, And  your audience is going to really appreciate  

احساس آرامش بیشتری خواهید داشت، کمتر عصبی می‌شوید و مخاطب واقعاً از

the attention that you're giving them, and it's  going to make them think that you really care.

توجهی که به آنها می‌کنید قدردانی می‌کند، و این باعث می‌شود که فکر کنند شما واقعاً برایتان مهم است.

So it's going to help you feel less nervous and  

بنابراین به شما کمک می‌کند کمتر عصبی شوید و در عین حال به

also help you impress your  audience at the same time.

شما کمک می‌کند مخاطبان خود را تحت تأثیر قرار دهید .

Tip #4 is to structure your ideas.

نکته 4 این است که ایده های خود را ساختار دهید.

Imagine you needed to go to a job  interview in a different part of town,  

تصور کنید باید به یک مصاحبه شغلی در نقطه دیگری از شهر بروید، در

a different part of your city  that you've never been to before,  

قسمت دیگری از شهرتان که قبلاً هرگز آنجا نرفته‌اید، و سوار

and you get in your car and you don't  have a GPS and you just start driving.

ماشینتان می‌شوید و GPS ندارید و تازه شروع به رانندگی می‌کنید. .

Are you going to feel a little bit nervous,  A little bit nervous that you might get lost,  

آیا قرار است کمی عصبی شوید، کمی عصبی از اینکه ممکن است گم شوید،

a little bit nervous that you  might not get there in time,  

کمی عصبی از اینکه ممکن است به موقع به آنجا نرسید،

a little bit nervous that you have no idea where  you're going or how you're going to get there?

کمی عصبی از اینکه نمی‌دانید کجا می‌روید یا چگونه می‌روید. قرار است به آنجا برسم؟

Well, of course you would feel  nervous in that situation if  

خوب، مطمئناً در آن شرایط اگر به

you were going somewhere new without a GPS, right?

جای جدیدی بدون GPS بروید، عصبی می‌شوید، درست است؟

Well, if you go into a situation where you're  public speaking in a meeting, in a job interview,  

خوب، اگر در موقعیتی قرار می گیرید که در یک جلسه، در یک مصاحبه شغلی، سخنرانی عمومی می کنید،

giving a presentation, and you have no idea  how you're going to begin, how you're going  

و نمی دانید که چگونه می خواهید شروع کنید، چگونه می خواهید

to transition to your next idea and how you're  going to end, you're going to feel nervous, right?

به مرحله بعدی منتقل شوید. ایده و اینکه چگونه می خواهید به پایان برسانید، شما عصبی خواهید شد، درست است؟ آیا

Is the same situation trying to  get to a location without a GPS?

تلاش برای رسیدن به مکانی بدون GPS نیز همین وضعیت است؟

Well, in this situation, when we're talking about  public speaking structures, simple structures are  

خوب، در این شرایط، وقتی درباره ساختارهای سخنرانی عمومی صحبت می‌کنیم، ساختارهای ساده به

going to help you get to your message in  a very easy way, in a very organized way.

شما کمک می‌کنند به روشی بسیار آسان و به روشی بسیار سازمان‌یافته به پیام خود برسید.

Just like a GPS helps you get to your  destination in a very easy to follow way.

درست مانند GPS به شما کمک می‌کند به روشی بسیار آسان به مقصد برسید.

So a simple structure that you can use is you  need an introduction, a body and a conclusion.

بنابراین ساختار ساده‌ای که می‌توانید استفاده کنید این است که به یک مقدمه، یک متن و یک نتیجه‌گیری نیاز دارید.

If you go into a job interview and you know  how to start your answer and you know how to  

اگر وارد یک مصاحبه شغلی می‌شوید و می‌دانید که چگونه پاسخ خود را شروع کنید و می‌دانید چگونه

end your answer, that's already going to make you  feel a lot more confident and feel less nervous.

پاسخ خود را پایان دهید، این امر باعث می‌شود اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید و کمتر عصبی شوید.

And if you know what to put in  the body of your answer as well,  

و اگر می‌دانید چه چیزی را در متن پاسخ خود نیز قرار دهید،

and you can do that in any situation,  you can have a simple introduction,  

و می‌توانید در هر موقعیتی این کار را انجام دهید، می‌توانید یک مقدمه ساده،

body conclusion for anything you're  asked, even in a social situation,  

نتیجه‌گیری بدنی برای هر چیزی که از شما خواسته می‌شود، حتی در موقعیت‌های اجتماعی،

when you're telling your friends about what you  did last night or your upcoming vacation in.

وقتی که به دوستان خود درباره کارهایی که دیشب انجام دادید یا تعطیلات آتی تان در آن صحبت می کنید.

Any situation you're communicating,  

در هر موقعیتی که در حال برقراری ارتباط هستید،

you don't want to just open your mouth and  see what comes out, because most likely  

نمی خواهید فقط دهان خود را باز کنید و ببینید چه چیزی بیرون می آید، زیرا به احتمال زیاد

what comes out isn't going to be very good and  that's going to make you feel very nervous.

آنچه بیرون می آید نمی تواند انجام شود. خیلی خوب باشید و این باعث می شود خیلی عصبی شوید.

But if you open your mouth and you  have a clear beginning, middle,  

اما اگر دهانتان را باز کنید و شروع، میانه،

and end, and you know how to transition  from the beginning, middle and end,  

و پایان روشنی داشته باشید، و بدانید که چگونه از ابتدا، وسط و پایان عبور کنید،

then you're going to feel confident  and you're not going to feel nervous.

آنگاه احساس اعتماد به نفس خواهید داشت و عصبی نخواهید شد.

And tip #5 is to practice, practice, practice.

و نکته شماره 5 تمرین، تمرین، تمرین است.

Now When you go into a job interview,  of course you should practice.

حالا وقتی وارد یک مصاحبه شغلی می‌شوید، البته باید تمرین کنید.

Many people practice the day before the night  before as they're driving to the job interview,  

بسیاری از مردم یک روز قبل از شب قبل هنگام رانندگی به سمت مصاحبه شغلی تمرین می کنند،

and obviously you're going to feel nervous.

و بدیهی است که شما عصبی خواهید شد.

If you've only practiced once or  twice, you need to practice again.

اگر فقط یک یا دو بار تمرین کرده‌اید، باید دوباره تمرین کنید.

And again and again and again and again.

و دوباره و دوباره و دوباره و دوباره.

If you feel a lot of nervousness, that's  probably just your body telling you that  

اگر خیلی عصبی هستید، احتمالاً فقط بدنتان به شما می گوید که

you haven't prepared and  you prepare by practicing.

آماده نشده اید و با تمرین آماده می شوید.

Now some nervousness is natural and will always  be there even if you do practice and prepare.

اکنون مقداری عصبیت طبیعی است و همیشه وجود خواهد داشت، حتی اگر تمرین و آمادگی داشته باشید.

So you're not looking for 0 nervousness,  but you are looking for a low level of  

بنابراین شما به دنبال عصبی بودن 0 نیستید، بلکه به دنبال سطح پایینی از

nervousness where it doesn't impact your  message and you can practice any situation.

عصبی هستید که بر پیام شما تأثیری نداشته باشد و بتوانید هر موقعیتی را تمرین کنید.

You can practice answering  questions you weren't expecting,  

می‌توانید پاسخ دادن به سؤالاتی را تمرین کنید که انتظارش را نداشتید،

and then when you're asked a  question you weren't expecting,  

و سپس وقتی سؤالی از شما پرسیده شد که انتظارش را نداشتید،   به

you'll feel confident because of all  the practice you've done in the past.

دلیل تمام تمرین‌هایی که در گذشته انجام داده‌اید، احساس اعتماد به نفس خواهید داشت.

So if you want to feel confident, it's absolutely  going to come from practicing and preparing.

بنابراین، اگر می‌خواهید اعتماد به نفس داشته باشید، مطمئناً از تمرین و آماده‌سازی حاصل می‌شود.

Let's say you're in a meeting at work and you  have this amazing idea that you want to share,  

فرض کنید در محل کارتان در جلسه ای هستید و این ایده شگفت انگیز را دارید که می خواهید به اشتراک بگذارید،

and you open your mouth and you start speaking.

و دهان خود را باز می کنید و شروع به صحبت می کنید.

And as you're speaking, you  just can't think of that word.

و همانطور که دارید صحبت می کنید، نمی توانید به آن کلمه فکر کنید.

You have a very specific word in your head,  

شما یک کلمه خیلی خاص در ذهن دارید،

and at that exact moment when you're  speaking, it's not coming to you.

و دقیقاً در آن لحظه که دارید صحبت می کنید، به شما نمی رسد.

This is something that I hear  from students all the time,  

این چیزی است که همیشه از دانش‌آموزان می‌شنوم،

and it's one of the reasons that a lot  of students will avoid speaking because  

و یکی از دلایلی است که بسیاری از دانش‌آموزان از صحبت کردن اجتناب می‌کنند، زیرا

they're afraid that is going to happen,  Either because it's happened in the past,  

می‌ترسند این اتفاق بیفتد، یا به این دلیل که در گذشته اتفاق افتاده است،

they've heard stories of it happening to other  people, or it's just a fear that they have.

داستان‌هایی شنیده‌اند. برای افراد دیگر اتفاق می افتد ، یا فقط ترسی است که آنها دارند.

But here's what you need to know.

اما در اینجا چیزی است که باید بدانید.

It is normal.

طبیعی است.

It is normal for you to be speaking and not  remember a word, not remember an entire idea.

این طبیعی است که شما صحبت می کنید و یک کلمه را به خاطر نمی آورید، یک ایده کامل را به خاطر نمی آورید.

This is normal even if you practice what  you wanted to say, and you practice,  

این طبیعی است حتی اگر آنچه را که می‌خواستید بگویید، تمرین کنید، و

and you practice and you practice, and then you  get to the point where you're sharing your idea.

تمرین کنید و تمرین کنید، و سپس به نقطه‌ای برسید که ایده خود را به اشتراک بگذارید.

Maybe it's in a job interview  or at work in a meeting,  

شاید در یک مصاحبه شغلی یا در محل کار در یک جلسه،

and you're speaking and you're  speaking and then you forget.

و شما صحبت می کنید و صحبت می کنید و سپس فراموش می کنید.

You forget the word that you just  spent hours and hours practicing.

کلمه‌ای را که فقط ساعت‌ها و ساعت‌ها صرف تمرین آن کرده‌اید را فراموش می‌کنید.

Why does that happen?

چرا این اتفاق می افتد؟

Well, you just have to realize that  for one, your brain is not Google.

خوب، فقط باید بدانید که مغز شما گوگل نیست.

OK?

خوب؟

I think a lot of people have this  expectation that their brains job  

من فکر می‌کنم بسیاری از مردم این انتظار را دارند که وظیفه مغزشان این

is to give them the precise piece of  information the moment they want it.

است که در لحظه‌ای که می‌خواهند، اطلاعات دقیقی را به آنها بدهد .

Now that would be amazing  if the brain could do that.

حالا اگر مغز بتواند این کار را انجام دهد، شگفت‌انگیز خواهد بود.

And our brain is capable  of doing incredible things.

و مغز ما قادر به انجام کارهای باورنکردنی است.

But it does not work the  same way that Google works.

اما به همان روشی که Google کار می‌کند کار نمی‌کند.

When you want some piece of information, Google  or Siri will give you that information instantly.

وقتی اطلاعاتی را می‌خواهید، Google یا سیری آن اطلاعات را فوراً در اختیار شما قرار می‌دهند.

Your brain is not like that.

مغز شما اینطور نیست.

Your brain has all that information, but  it doesn't have a filing system that it  

مغز شما همه آن اطلاعات را دارد، اما سیستم بایگانی ندارد که

can just open a file and take that  piece and give it to you on demand.

بتواند فقط یک فایل را باز کند و آن قطعه را بگیرد و در صورت درخواست به شما بدهد.

That is a limitation.

این یک محدودیت است.

So you need to understand that this is normal.

بنابراین باید درک کنید که این طبیعی است.

You have to think about this  in your own native language.

باید به زبان مادری خود درباره این موضوع فکر کنید.

Are you telling me that you've never been speaking  

آیا به من می گویید که هرگز

in your own native language and  forgotten what you wanted to say?

به زبان مادری خود صحبت نکرده اید و فراموش کرده اید که چه می خواهید بگویید؟

Forgotten the name of a movie?

نام یک فیلم را فراموش کرده اید؟

The name of a restaurant?

اسم رستوران؟

The name of a street, The name of a coworker,  

نام یک خیابان، نام یک همکار،

And you know their name, but just at  that exact moment you can't remember it?

و شما نام آنها را می دانید، اما دقیقاً در آن لحظه نمی توانید آن را به خاطر بسپارید؟

Are you saying that doesn't happen  to you in your native language?

آیا می گویید این اتفاق در زبان مادری شما برای شما نمی افتد؟

Well, of course not.

خوب، البته نه.

Of course it happens to you  in your native language.

البته برای شما به زبان مادری شما اتفاق می افتد.

So why wouldn't it happen to you when you're  speaking in English as a second language?

پس چرا وقتی به انگلیسی به عنوان زبان دوم صحبت می‌کنید، این اتفاق برای شما نمی‌افتد؟

The best solution I can offer you is to have  strategies in place when you forget your words.

بهترین راه حلی که می توانم به شما ارائه دهم این است که وقتی کلمات خود را فراموش می کنید، استراتژی هایی در نظر بگیرید.

So I want to tell you about one of my  students in my program, Speak to Impress.

بنابراین می‌خواهم در مورد یکی از شاگردانم در برنامه‌ام به شما بگویم، برای تحت تأثیر قرار دادن صحبت کنید.

Now, this is a public speaking program.

حالا این یک برنامه سخنرانی عمومی است.

So my students practice their  public speaking and they learn  

بنابراین دانش‌آموزان من سخنرانی عمومی خود را تمرین می‌کنند و

strategies to help them share their  ideas effectively and impressively.

راهبردهایی را می‌آموزند تا به آنها کمک کند ایده‌های خود را به‌طور مؤثر و چشمگیر به اشتراک بگذارند.

So one of my students was talking  about her favorite Disney movie.

بنابراین یکی از شاگردان من درباره فیلم مورد علاقه‌اش از دیزنی صحبت می‌کرد.

Now as she was talking, she couldn't  remember the name of the Disney movie.

حالا که داشت صحبت می کرد، اسم فیلم دیزنی را به خاطر نمی آورد.

A lot of times students will  just use a lot of word fillers.

بسیاری از اوقات دانش‌آموزان از پرکننده‌های کلمه زیادی استفاده می‌کنند.

They'll get really stressed out, or they'll just  stop talking because they forget a specific word.

آنها واقعاً تحت استرس خواهند بود، یا فقط به دلیل فراموش کردن یک کلمه خاص، صحبت نمی کنند.

But remember what I said.

اما یادت باشه چی گفتم

You need strategies.

شما نیاز به استراتژی دارید.

So this student was able to keep talking.

بنابراین این دانش آموز توانست به صحبت کردن ادامه دهد.

So she forgot the name of the movie.

بنابراین نام فیلم را فراموش کرد.

She instantly started talking.

او بلافاصله شروع به صحبت کرد.

Oh, I can't think of the name of the movie.

آخه اسم فیلم به ذهنم نمیرسه

What's that name again?

اون اسم چیه دیگه

Anyway, it doesn't matter.

به هر حال مهم نیست.

So as I was saying, so she talked for a little bit  

بنابراین همانطور که من می گفتم، او کمی صحبت کرد

to give her brain some time  to think of the information.

تا به مغزش زمان بدهد تا به اطلاعات فکر کند.

The information was not  coming, so she had to move on.

اطلاعات نمی آمد، بنابراین او مجبور شد ادامه دهد.

She had to keep going.

او باید ادامه می داد.

And that's what my students learned.

و این چیزی است که دانش آموزان من یاد گرفتند.

They learn to have these problems,  like forgetting their words,  

آن‌ها یاد می‌گیرند که این مشکلات را داشته باشند، مانند فراموش کردن کلماتشان،

and they learn how to overcome them with  specific strategies so they can keep talking.

و یاد می‌گیرند که چگونه با استراتژی‌های خاص بر آنها غلبه کنند تا بتوانند به صحبت کردن ادامه دهند.

So you just need to have some strategies in place  

بنابراین شما فقط باید راهبردهایی در اختیار داشته باشید

to help you keep talking when that situation  happens, because that's a normal situation.

که به شما کمک کند وقتی آن موقعیت اتفاق می‌افتد به صحبت کردن ادامه دهید ، زیرا این یک وضعیت عادی است.

It is going to happen.

این قراره که اتفاق بیوفته.

It's going to happen when you're in a meeting is  going to happen when you're at a job interview,  

زمانی که در یک جلسه هستید، وقتی در یک مصاحبه شغلی هستید، این اتفاق می‌افتد،

is going to happen when you're giving a  speech at a networking event or a conference.

وقتی در یک رویداد شبکه یا کنفرانس سخنرانی می‌کنید.

It's going to happen.

قرار است اتفاق بیفتد.

When you're at a party just socializing  with friends, you cannot stop talking.

وقتی در یک مهمانی هستید و فقط با دوستان خود معاشرت می‌کنید، نمی‌توانید صحبت نکنید.

You have to keep going.

باید ادامه بدی

So you just need to have some  strategies to help you keep talking.

بنابراین فقط باید چند استراتژی داشته باشید که به شما در ادامه صحبت کمک کند.

So ultimately you can just relax  because that is a normal situation.

بنابراین در نهایت می‌توانید آرام باشید زیرا این یک وضعیت عادی است.

But there is one thing you need to understand,  

اما یک چیز وجود دارد که باید درک کنید،

and that's that our brains don't work  as effectively when we're under stress.

و آن این است که مغز ما وقتی تحت استرس هستیم به طور مؤثر کار نمی کند.

So if you have a fear of public  speaking and before you go to speak,  

بنابراین اگر ترس از سخنرانی عمومی دارید و قبل از شروع سخنرانی،

you're already nervous before  you begin the presentation,  

قبل از شروع سخنرانی عصبی هستید،

before you go to the job interview, your  heart is racing your hands or shaking.

قبل از اینکه به مصاحبه شغلی بروید، قلبتان با دستانتان تند می‌زند یا می‌لرزد.

You have that feeling in your stomach.

شما این حس را در شکم خود دارید.

At that moment, your body  is under a lot of stress,  

در آن لحظه، بدن شما تحت استرس زیادی است،

and in that stressful environment,  your brain doesn't think as clearly.

و در آن محیط استرس زا، مغز شما به وضوح فکر نمی کند.

Your brain is under stress at that  moment, So it's going to be more  

مغز شما در آن لحظه تحت استرس است ، بنابراین

difficult for you to organize your thoughts  and think clearly and get the words out.

سازماندهی افکارتان و روشن فکر کردن و بیرون آوردن کلمات برایتان سخت‌تر خواهد بود.

Just think about how you feel when  you didn't get a good night's sleep.

فقط به این فکر کنید که وقتی یک شب خوب نخوابیدید چه احساسی دارید.

Let's say you had a terrible night's sleep.

بیایید بگوییم که شما یک خواب وحشتناک شبانه داشته اید.

You only slept two to three hours, and  you're you're in a meeting in your own  

شما فقط دو تا سه ساعت می‌خوابید، و در جلسه‌ای به

native language and you're asked a question and  you've only had two to three hours of sleep.

زبان مادری خودتان هستید و از شما سؤال می‌شود و فقط دو تا سه ساعت خوابیده‌اید.

You are not going to be able  to articulate your ideas very  

شما نمی توانید ایده های خود را خیلی

clearly or effectively because  your brain isn't working properly.

واضح یا موثر بیان کنید زیرا مغز شما به درستی کار نمی کند.

It's only had two to three hours of sleep.

فقط دو تا سه ساعت خوابیده است.

Now, that exact same thing is true  when your body is under stress.

اکنون، وقتی بدن شما تحت استرس است، دقیقاً همین موضوع صادق است.

So it's really important that you learn  to control your fear of public speaking.

بنابراین بسیار مهم است که یاد بگیرید ترس خود را از سخنرانی در جمع کنترل کنید.

It's very normal to have  a fear of public speaking,  

ترس از سخنرانی در جمع بسیار طبیعی است،

but you need to take action to  minimize those negative emotions.

اما باید برای به حداقل رساندن این احساسات منفی اقدام کنید.

I'm not going to tell you that  you're going to eliminate them 100%,  

من نمی‌خواهم به شما بگویم که آنها را ۱۰۰٪ حذف خواهید کرد،

but you can absolutely minimize them.

اما می‌توانید کاملاً آنها را به حداقل برسانید.

You can minimize the nervousness,  the heart racing, the handshaking.

می‌توانید عصبی بودن، تپش قلب، دست دادن را به حداقل برسانید.

You can reduce it and minimize  and minimize and minimize,  

می‌توانید آن را کاهش دهید و به حداقل برسانید،

and with enough practice you can  get it as close to 0 as possible.

و با تمرین کافی می‌توانید آن را تا حد امکان به 0 نزدیک کنید.

And when your body is not under  stress, your brain is going to work  

و زمانی که بدن شما تحت استرس نباشد، مغز شما به طور

more effectively and it will be able to give you  the information that you need when you need it.

موثرتری کار می‌کند و می‌تواند اطلاعاتی را که در زمان نیاز به آن نیاز دارید در اختیار شما قرار دهد.

So first of all, understand that it is normal.

پس اول از همه بفهمید که طبیعی است.

Even when you're not under stress, your  brain does not operate like Google.

حتی وقتی تحت استرس نیستید، مغزتان مانند Google عمل نمی‌کند.

But understand that when your body is under  stress, because you're having a negative  

اما درک کنید که وقتی بدنتان تحت استرس است، چون

reaction to public speaking, your brain is not  going to work as effectively as if you were calm.

به سخنرانی در جمع واکنش منفی نشان می‌دهید، مغزتان به اندازه‌ای که آرام هستید کار نمی‌کند.

One strategy that I can offer you to overcome your  fear of public speaking is to use your breath.

یکی از استراتژی‌هایی که می‌توانم برای غلبه بر ترس از سخنرانی در جمع به شما پیشنهاد کنم، استفاده از نفس‌هایتان است.

So take big breaths in, so big breasts  in hold, and then a big exhale out.

پس نفس‌های بزرگ بکشید، سینه‌های بزرگ را نگه دارید و سپس یک بازدم بزرگ بیرون دهید.

So take it in for three to five seconds,  

بنابراین آن را به مدت سه تا پنج ثانیه وارد کنید،

hold it for two to three seconds, and  then exhale for five to 10 seconds.

آن را به مدت دو تا سه ثانیه نگه دارید و سپس به مدت پنج تا 10 ثانیه بازدم کنید.

And when you take those big  breaths in and big breaths out,  

و وقتی آن نفس‌های بزرگ را به داخل می‌کشید و نفس‌های بزرگ را بیرون می‌آورید،

your heart rate is going to slow  down because your body is in stress.

ضربان قلب شما کاهش می‌یابد زیرا بدنتان در استرس است.

You need to get your body  back into a calm environment,  

شما باید بدن خود را به محیطی آرام برگردانید،

and you can do that with your breathing.

و می توانید این کار را با تنفس خود انجام دهید.

So before you go to the job interview,  

بنابراین قبل از رفتن به مصاحبه شغلی،

just sit in your car or go to the bathroom  and just do some breathing exercises.

فقط در ماشین خود بنشینید یا به دستشویی بروید و فقط چند تمرین تنفسی انجام دهید.

Or let's say it's a few days before the job  interview and you're thinking about it and you  

یا فرض کنید چند روز قبل از مصاحبه شغلی است و شما به آن فکر می‌کنید و

get nervous just thinking about it, and your  heart starts to raise at that exact moment,  

فقط با فکر کردن به آن عصبی می‌شوید، و قلبتان دقیقاً در همان لحظه شروع به بلند شدن می‌کند،

do some breathing exercises  the second you have that fear.

در ثانیه‌ای که این ترس را دارید، چند تمرین تنفسی انجام دهید.

Obviously you can't do that in the middle  of the job interview while you're speaking.

بدیهی است که شما نمی توانید این کار را در میانه مصاحبه شغلی در حالی که دارید صحبت می کنید انجام دهید.

You can't do that, right?

شما نمی توانید این کار را انجام دهید، درست است؟

I think that's obvious.

من فکر می کنم که واضح است.

I don't need to tell you that.

نیازی نیست این را به شما بگویم.

So you have to do this as a preventative  before you go into the event, and that that  

بنابراین، باید این کار را به‌عنوان یک پیشگیری انجام دهید، قبل از اینکه وارد رویداد شوید، و این کار به

will just help your body stay in that calm,  relaxed state so you can think clearer.

بدن شما کمک می‌کند تا در آن حالت آرام و آرام باقی بماند تا بتوانید شفاف‌تر فکر کنید. یکی

Another reason why you forget  your words when you speak is  

دیگر از دلایلی که هنگام صحبت کردن کلمات خود را فراموش می کنید این است

because you're thinking too much about your words.

که بیش از حد به کلمات خود فکر می کنید.

You're obsessing over your English, and you're  thinking too much about individual words.

شما روی زبان انگلیسی خود وسواس دارید، و بیش از حد به کلمات فردی فکر می کنید.

And you're forgetting the  purpose of communications.

و هدف ارتباطات را فراموش می‌کنید.

The purpose of communications is to share an idea.

هدف از ارتباطات، به اشتراک گذاشتن یک ایده است.

You should not be thinking about the  individual words that you're going to use.

شما نباید به تک تک کلماتی که قرار است استفاده کنید فکر کنید.

You should be thinking about your overall  message that you want to communicate,  

شما باید به پیام کلی خود فکر کنید که می‌خواهید با آن ارتباط برقرار کنید

and then focus on your message.

و سپس روی پیام خود تمرکز کنید.

Because there are many, many, many different ways  that you can communicate a message in English.

زیرا راه‌های بسیار، بسیار، بسیار متفاوتی وجود دارد که می‌توانید پیامی را به زبان انگلیسی برقرار کنید.

But I find that students,  when they're public speaking,  

اما متوجه شدم که دانش‌آموزان، هنگام سخنرانی در جمع،

they forget that they're not in a classroom.

فراموش می‌کنند که در کلاس درس نیستند.

When you're at work and you're in a  meeting and you're sharing your ideas,  

وقتی سر کار هستید و در یک جلسه هستید و ایده‌هایتان را به اشتراک می‌گذارید،

you're not in a classroom.

در کلاس درس نیستید.

In a classroom, you might be required  to practice specific verb tenses or  

در کلاس درس، ممکن است از شما خواسته شود که زمان‌های فعل خاصی را تمرین کنید یا فعل

to practice a specific phrasal  verb that you've been studying.

عبارتی خاصی را که مطالعه می‌کردید، تمرین کنید.

And when you share a practice  example in a classroom setting,  

و وقتی یک مثال تمرینی را در یک محیط کلاس به اشتراک می‌گذارید،

you have to practice that specific phrasal verb.

باید آن فعل عبارتی خاص را تمرین کنید.

But when you're in the workplace environment  and you're communicating and let's say you  

اما وقتی در محیط کار هستید و در حال برقراری ارتباط هستید و فرض کنید

want to share an idea and you want  to share it with that phrasal verb,  

می‌خواهید ایده‌ای را به اشتراک بگذارید و می‌خواهید آن را با آن فعل عبارتی به اشتراک بگذارید،

but you can't remember that phrasal verb.

اما نمی‌توانید آن فعل عبارتی را به خاطر بسپارید.

If that's what's happening, then you've  forgotten the purpose of communications.

اگر این چیزی است که اتفاق می افتد، پس هدف ارتباطات را فراموش کرده اید.

You've forgotten why you're there.

یادت رفته چرا اونجا هستی

You're there to share an idea.

شما آنجا هستید تا یک ایده را به اشتراک بگذارید.

Whether you share that idea with a  specific phrasal verb or a different word,  

این که آیا آن ایده را با یک فعل عبارتی خاص یا یک کلمه دیگر، که

a synonym of that phrasal verb, does  not matter in the classroom, It matters.

مترادف آن فعل عبارتی است به اشتراک می گذارید، در کلاس درس مهم نیست، مهم است.

In the real world, it does not matter.

در دنیای واقعی، مهم نیست.

You should not be thinking about individual words,  

شما نباید به تک تک کلمات،

individual verb tenses, individual  phrasal verbs, individual expressions.

زمان‌های افعال، افعال عبارتی، عبارات فردی فکر کنید.

That is not your goal.

این هدف شما نیست.

Your goal is to communicate a message.

هدف شما انتقال یک پیام است.

So if you focus on the message,  

بنابراین، اگر روی پیام تمرکز کنید،

then you won't worry about what words  you use to communicate that message.

نگران نباشید که از چه کلماتی برای انتقال آن پیام استفاده می‌کنید.

So the only thing you need to do as a solution  is you just need to focus on your message.

بنابراین تنها کاری که باید به عنوان راه حل انجام دهید این است که فقط باید روی پیام خود تمرکز کنید.

Focus on your message and remember that there are  

روی پیام خود تمرکز کنید و به خاطر داشته باشید که

1020 a hundred different ways  to say the exact same thing.

1020 روش مختلف برای گفتن دقیقاً یک چیز وجود دارد.

So you may have wanted to  use a specific phrasal verb.

بنابراین ممکن است بخواهید از یک فعل عبارتی خاص استفاده کنید.

Who cares?

چه کسی اهمیت می دهد؟

There are many other ways you can  communicate the exact same idea.

راه‌های بسیار دیگری وجود دارد که می‌توانید دقیقاً همان ایده را منتقل کنید.

And remember, you're not in English class.

و به یاد داشته باشید، شما در کلاس انگلیسی نیستید.

Your boss, the person interviewing you, doesn't  care about your phrasal verb vocabulary.

رئیس شما، شخصی که با شما مصاحبه می کند، به واژگان فعل عبارتی شما اهمیتی نمی دهد.

They care about your ideas.

آنها به ایده های شما اهمیت می دهند.

They care about the value that  you can bring to the organization.

آنها به ارزشی که می‌توانید برای سازمان بیاورید اهمیت می‌دهند.

They care about the solutions that you provide.

آنها به راه حل هایی که شما ارائه می دهید اهمیت می دهند.

Divide.

That's what they care about.

تقسیم کنید.

این چیزی است که آنها به آن اهمیت می دهند.

They don't care about your English.

آنها به انگلیسی شما اهمیتی نمی دهند.

So stay focused on your ideas and  remember you're not in English class,  

پس روی ایده‌های خود متمرکز بمانید و به یاد داشته باشید که در کلاس انگلیسی نیستید،

so now you know why you forget your words.

بنابراین اکنون می‌دانید که چرا کلمات خود را فراموش می‌کنید.

And you also have some very simple strategies,  strategies that you can use starting today to  

و همچنین چند استراتژی بسیار ساده دارید، استراتژی‌هایی که می‌توانید از امروز برای

overcome this problem, so you can share  your ideas effectively and impressively.

غلبه بر این مشکل استفاده کنید، بنابراین می‌توانید ایده‌های خود را به‌طور مؤثر و چشمگیر به اشتراک بگذارید.

And if you found this video helpful,  

و اگر این ویدیو را مفید دیدید،

please hit the Like button, share it with  your friends, and of course, subscribe.

لطفاً دکمه لایک را بزنید، آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید و البته مشترک شوید.