Learn Real English - SHOPPING

Hello. Do you need help with your listening skills in English? I think you may do. Today,

سلام. آیا برای مهارت شنیداری خود در زبان انگلیسی به کمک نیاز دارید ؟ من فکر می کنم شما ممکن است انجام دهید. امروز

I'm going to teach you how to improve your listening skills. But it's going to be fun

قصد دارم به شما یاد بدهم که چگونه مهارت شنیداری خود را تقویت کنید . اما این کار سرگرم کننده خواهد بود

because you're going to do it when you go shopping. Who likes shopping? Good. Okay.

زیرا زمانی که به خرید می روید این کار را انجام خواهید داد . چه کسی خرید را دوست دارد؟ خوب باشه.

Shopping. Wow, I'm so excited.

خريد كردن. وای من خیلی هیجان زده ام

So you're going to go shopping. You're going to improve your listening skills, and -- three

پس میخوای بری خرید شما می‌خواهید مهارت‌های شنیداری خود را بهبود ببخشید، و --

in one today. It's on sale -- you're going to learn how to understand all those native

امروز سه در یک. این در فروش است -- شما می خواهید یاد بگیرید که چگونه همه آن زبان مادری را درک کنید

speakers. So crazy. Don't understand.

. خیلی دیوانه نمی فهمد.

So if you go shopping or you actually buy something, you have to go to a cashier. Or

بنابراین اگر به خرید می روید یا واقعاً چیزی می خرید، باید به صندوقدار بروید. یا

if you're going shopping for food, you're going to go to the checkout. Now, in my city

اگر برای خرید غذا می روید، به صندوق می روید. اکنون، در شهر من

of Toronto, our lovely government has put a five-cent tax on a simple plastic bag. So

تورنتو، دولت دوست داشتنی ما برای یک کیسه پلاستیکی ساده پنج سنت مالیات تعیین کرده است. بنابراین

if I want a bag, I now have to pay five cents. Now, you might be thinking to yourself, "Ronnie.

اگر کیف بخواهم، اکنون باید پنج سنت بپردازم. حالا، ممکن است با خود فکر کنید، "رونی.

Five cents?" And I say, "Yes. Five cents. One nickel. There's a beaver on it. I'm not

پنج سنت؟" و من می گویم: "بله. پنج سنت. یک نیکل. یک بیور روی آن است. من

going to give the government five cents. It's my five cents. I will put things in my pocket

پنج سنت به دولت نمی دهم. این پنج سنت من است. من چیزها را در جیبم می گذارم

and carry it in my shirt before I give someone five cents." Yes. Yes. I am that cheap.

و قبل از آن در پیراهنم حمل می کنم. من به کسی پنج سنت می دهم." آره. آره. من آنقدر ارزانم

So when you go shopping, especially at a grocery store in Toronto, they're going to ask you

بنابراین وقتی به خرید می روید، به خصوص در یک فروشگاه مواد غذایی در تورنتو، آنها این سوال را از شما خواهند پرسید

this question. They're going to say, "Doya wanna bag?" "What? Yes. Yes. Sure. I don't

. آنها می خواهند بگویند، "دویا کیف می خواهد؟" "چی؟ بله. بله. مطمئنا. نمی

know. Okay." "Jim bag?" "Jim bag? I'm not Jim. What? Hang on. What?" You have no idea

دانم. باشه." "کیف جیم؟" "کیف جیم؟ من جیم نیستم. چی؟ صبر کن. چی؟" شما نمی دانید

what this person said to you, and they're standing there like -- what's happening? So

این شخص به شما چه گفته است، و آنها در آنجا ایستاده اند مانند - چه اتفاقی می افتد؟ بنابراین

I know, probably, automatically, you would say, "Yes." Five cents right out of your pocket

می دانم که احتمالاً به طور خودکار می گویید «بله». پنج سنت از جیب شما

-- gone. Maybe you need five bags. That, ladies and gentlemen, is 25 cents. You get more of

-- رفته است. شاید به پنج کیسه نیاز داشته باشید. خانم ها و آقایان 25 سنت است. شما بیشتر از آن ها دریافت می کنید

those, that's one dollar. That's a lot of money for Ronnie. So what they really are

، آن یک دلار است. این برای رونی پول زیادی است. بنابراین چیزی که آنها واقعاً

saying to you -- but they speak so quickly, and they are native speakers -- is "Do you

به شما می گویند - اما آنها خیلی سریع صحبت می کنند و آنها زبان مادری هستند - این است که "

want a bag"? Or, "Do you need a bag?" But, of course, they don't say, "Do you need a

کیف می خواهید"؟ یا "آیا به یک کیف نیاز دارید؟" اما البته نمی گویند

bag? Do you want a bag?" They're going to say this, "Doya wanna bag?" "Doya wanna bag?"

کیف می خواهی؟ آنها می خواهند این را بگویند "دویا کیف می خواهد؟" "دویا کیف می خواهی؟"

"Doya wanna bag?"

"دویا کیف می خواهی؟"

Your turn. "Doya wanna bag?" You say, "No. I brought my own bag, thank you." Or they

نوبت شماست "دویا کیف می خواهی؟" شما می گویید "نه. من کیف خودم را آوردم، ممنون." یا

might use the verb "need". It's the same idea, except instead of saying "wanna", they're

ممکن است از فعل "نیاز" استفاده کنند. همین فکر است، با این تفاوت که به جای گفتن «خواستن»،

going to say "needa". So they're going to say, "Doya needa bag?" "Doya needa bag?" "Do

«نیدا» می گویند. بنابراین آنها می خواهند بگویند "دویا کیسه نیاز؟" کیف دویا نیاز دارد؟ "

you need a bag?" No. They say, "Doya needa bag?" You try. "Doya needa bag?"

به کیسه احتیاج داری؟" نه میگن کیف دویا نیازه؟ تو سعی کن. کیف دویا نیاز دارد؟

So first step is done. Now, at this point, if I were you, I would just want to get out

پس مرحله اول انجام شد حالا، در این مرحله، اگر من جای شما بودم، فقط می‌خواستم

of the store with my beautiful cupcakes and eat them. But no. They're going to ask you

با کیک‌های زیبای خود از فروشگاه بیرون بروم و آنها را بخورم. اما نه. آنها از شما

more questions that you don't know the answer to and hope that you can just buy things on

سؤالات بیشتری می پرسند که شما پاسخ آنها را نمی دانید و امیدوارید که فقط بتوانید

the Internet. They're going to ask you -- because they're very nosy -- "Do you have airmiles?"

از طریق اینترنت چیزهایی بخرید. آنها از شما می پرسند - چون خیلی فضول هستند - "آیا مایل دارید؟"

"Do you have an Optimum card?" "Do you have a points cards?" "Do you have a Sobeys card?"

"آیا کارت Optimum دارید؟" "آیا کارت امتیاز دارید؟" آیا کارت Sobeys دارید؟

"Do you have a Target card?" "Do you have a Sears card?" "What? What? What?"

"آیا کارت هدف دارید؟" "آیا کارت سیرز دارید؟" "چی چی چی؟"

So, "do you" -- that you can either say "doya", or really, really fast, "juya". So it's going

بنابراین، "do you" -- که می توانید یا "doya" بگویید، یا واقعاً، خیلی سریع، "juya". بنابراین

to sound like this, "juya". So they might say to you, "Juya have airmiles?" "Juya hav.

صدای آن به این صورت خواهد بود، "جویا". بنابراین آنها ممکن است به شما بگویند: "جویا هواپیماهای هوایی دارد؟" "جویا هاو.

Juya hav." So we actually take out the H. You say, "jav".

جویا هاو." بنابراین ما در واقع H. شما می گویید، "jav".

"Jav airmiles?" Airmiles is a points card -- it has an airplane on it -- that if you

"Jav airmiles؟" Airmiles یک کارت امتیاز است -- روی آن یک هواپیما وجود دارد -- که اگر

buy enough products at one store or various stores, you can, by some stroke of imagination

کالاهای کافی را در یک فروشگاه یا فروشگاه های مختلف خریداری کنید، می توانید با کمی تخیل

and luck -- fly on an airplane for free. I don't have enough points to do this because

و شانس -- به صورت رایگان با هواپیما پرواز کنید. من امتیاز کافی برای انجام این کار ندارم زیرا

I always forget my stupid card. And they say, "Jav airmiles"? And I say, "Yes.

همیشه کارت احمقانه ام را فراموش می کنم. و آنها می گویند، "Jav airmiles"؟ و من می گویم: "بله.

" So they're waiting for me to -- I'm like, "I don't have it here. I do have one, though." So pretty

" بنابراین آنها منتظر من هستند - من می گویم: "من اینجا را ندارم. هر چند من یکی دارم."

frustrating for me.

برای من خیلی خسته کننده است.

An "Optimum card" -- there's a really big, huge, supermarket that's actually a drugstore

یک "کارت بهینه" -- یک سوپرمارکت واقعا بزرگ و بزرگ وجود دارد که در واقع یک داروخانه

in Ontario called "Shoppers Drug Mart". It has everything. I understand in most countries

در انتاریو است به نام "خریداران دارو مارت". همه چیز دارد. من می دانم که در اکثر کشورها

a drugstore only has drugs. Our Shoppers Drug Mart has everything: cosmetics, food, snacks,

یک داروخانه فقط دارو دارد. Shoppers Drug Mart ما همه چیز دارد: لوازم آرایشی، غذا، تنقلات،

cleaning supplies, toilet paper -- everything you want right there, except for drugs. There

لوازم نظافت، دستمال توالت -- همه چیزهایی که شما می خواهید، به جز مواد مخدر.

are no drugs there. They have something called an "Optimum card". So an optimum card or a

هیچ دارویی در آنجا وجود ندارد. آنها چیزی به نام "کارت بهینه" دارند. بنابراین یک کارت بهینه یا یک

points card or a store card -- for example, if you go shopping at the very wonderful store

کارت امتیاز یا یک کارت فروشگاه - برای مثال، اگر از فروشگاه فوق العاده

of Target -- and I am being sarcastic -- they're going to say, "Java Target card?" It kind

Target خرید کنید - و من به طعنه می گویم - آنها می گویند: "Java Target card?"

of sounds like this now, "java". "Java airmiles?" "Java Optimum card?" "Java points card?" "Java

اکنون به نظر می رسد "جاوا". "هواپیماهای جاوا؟" "کارت جاوا بهینه؟" کارت امتیاز جاوا؟ "

Target card?" Most of the time, you're going to say "no". But if you're lucky enough to

کارت هدف جاوا؟" بیشتر اوقات، شما قرار است "نه" بگویید. اما اگر به اندازه کافی خوش

have one of these cards, you can earn free points and yay and fantastic. You're going

شانس باشید که یکی از این کارت ها را داشته باشید، می توانید امتیازات رایگان و عالی و فوق العاده کسب کنید.

to have to fill out a form and write out your name and -- it's troublesome. It's troublesome,

شما باید یک فرم را پر کنید و نام خود را بنویسید و -- مشکل ساز است. مشکل است،

but you might be able to get points. So safest bet, "Doya wanna bag?" "No." "Juya have airmiles?"

اما ممکن است بتوانید امتیاز بگیرید. بنابراین مطمئن ترین شرط، "دویا می خواهم کیف؟" "نه." "جویا پروازهای هوایی دارد؟"

"No." "Java points cards?" "No. No, no, no." So first two questions, no and no. Yes. We're

"نه." "کارت های امتیاز جاوا؟" "نه نه نه نه." بنابراین دو سوال اول، نه و نه. آره. ما

almost done shopping. I'm really hungry. I just want to eat what I bought.

تقریبا خرید را تمام کرده ایم. من واقعا گرسنه ام. من فقط می خواهم چیزی را که خریدم بخورم.

The next thing they're going to ask you is, "Crediter debit?" Excuse me? "Crediter debit?"

چیز بعدی که از شما می پرسند این است: "بدهی طلبکار؟" ببخشید؟ "بدهی طلبکار؟"

"Did you just? Huh? No?" "Credit or debit?" Or they're going to say, "Are you going to

"آیا شما فقط؟ ها؟ نه؟" "اعتباری یا بدهی؟" یا قرار است بگویند: "آیا می خواهید

use credit or debit?" "Are you going to use credit or debit?" "Here. Take my money. Leave

از اعتبار استفاده کنید یا بدهی؟" "آیا می خواهید از اعتبار استفاده کنید یا بدهی؟" "اینجا. پولم را بگیر.

me alone. I just want to eat these cupcakes." "Credit or debit?" In English, we never bother

مرا تنها بگذار. من فقط می خواهم این کیک ها را بخورم." "اعتباری یا بدهی؟" در انگلیسی، ما هرگز به خود زحمت نمی دهیم که

to say "or". What we do is we take out this "or", and we say "crediter debit?" This is

بگوییم «یا». کاری که می کنیم این است که این «یا» را بیرون می آوریم و می گوییم «بدهی طلبکار؟» این

a general rule when we put two words together, we never ever ever say the "or". We always

یک قانون کلی است وقتی دو کلمه را کنار هم قرار می دهیم، هرگز "یا" را نمی گوییم. ما همیشه

stick ER or -er on the last or the first word. As an example, if maybe it's Friday and you'd

ER یا -er را روی آخرین یا اولین کلمه می چسبانیم. به عنوان مثال، اگر ممکن است جمعه باشد و

like some fish -- no, sorry. "Fish? What?" Maybe you're on an airplane, and the stewardess

شما کمی ماهی میل کنید -- نه، متاسفم. "ماهی؟ چی؟" شاید شما در هواپیما هستید و مهماندار

comes with the cart and says, "Chickener beef?" "Chickener? Chickener?" "Chicken or beef.

با گاری می آید و می گوید: گوشت مرغ مرغ؟ "مرغ؟ مرغ؟" "مرغ یا گوشت گاو. گوشت مرغ مرغ

Chickener beef?" You go, "Chicken?" So when we say this in English, we never say the "or".

؟" تو برو، "مرغ؟" بنابراین وقتی این را به انگلیسی می‌گوییم، هرگز «یا» را نمی‌گوییم.

We always say "er". So they're going to say, "Credit or debit?" This means are you going

ما همیشه می گوییم "ارو". بنابراین آنها خواهند گفت: "اعتباری یا بدهی؟" این بدان معناست که آیا می

to use a credit card -- like a Visa, a MasterCard, or American Express -- or are you going to

خواهید از کارت اعتباری استفاده کنید - مانند ویزا، مسترکارت یا امریکن اکسپرس - یا می خواهید

use debit? Now, a debit is a bank card. So maybe you have a bank account -- I hope so.

از بدهی استفاده کنید؟ در حال حاضر، بدهی یک کارت بانکی است. پس شاید شما یک حساب بانکی دارید -- امیدوارم که اینطور باشد.

If you do, send me some money -- and you have a debit card. So they're going to say, "Credit

اگر این کار را کردید، مقداری پول برای من بفرستید - و یک کارت نقدی دارید. بنابراین آنها خواهند گفت: "اعتباری

or debit?" Or, they might use a longer sentence, and they might say, "Are you going to use

یا بدهی؟" یا ممکن است از جمله طولانی تری استفاده کنند و ممکن است بگویند: "آیا می خواهید از اعتبار استفاده کنید

credit or debit?" But they say "areya gonna", "areya gonna use","areya gonna use credit

یا بدهی؟" اما آنها می گویند "areya gonna"، "areya gonna use"، "areya gonna use credit

or debit?" Your chance. Try. "Areya gonna use" -- "Areya gonna use credit or debit?"

or debit?" شانس شما تلاش كردن. "Areya gonna use" -- "Areya gonna use credit or debit?"

So then, you go, "No. Just debit card. Card." Done. The other thing -- the easier thing,

بنابراین، می‌روید، "نه. فقط کارت بدهی. کارت." انجام شده. چیز دیگر -- ساده تر،

if you want to -- is you just wave some cash or some money in front of their face. They

اگر بخواهید -- این است که فقط مقداری پول نقد یا مقداری پول جلوی صورت آنها تکان دهید. آنها

don't even have to ask you. You go,"... cupcakes." The easiest thing is to use cash. I personally

حتی مجبور نیستند از شما بپرسند. تو برو "... کاپ کیک." ساده ترین کار استفاده از پول نقد است. من

don't ever have cash. I always use a debit card. It's a little bit more difficult. But

شخصا هیچ وقت پول نقد ندارم. من همیشه از کارت بانکی استفاده می کنم . کمی سخت تر است. اما

I'm lucky I understand these native speakers.

من خوش شانس هستم که این زبان مادری را درک می کنم.

Now, the last bothersome question they will ask you is, "Do you want -- or do you need

اکنون، آخرین سوال آزاردهنده ای که از شما خواهند پرسید این است: "آیا می خواهی -- یا به

a -- or they might say 'the' -- receipt." Now, first of all, the way we say this word

یک رسید -- یا ممکن است بگویند "" رسید." حالا اولا نحوه بیان این

is really crazy. It looks like ree-see-pee-tee. Would you like your ree-see-pee-tee?" But

کلمه واقعا دیوانه کننده است. شبیه ری-سی-پی-تی است. آیا شما ری-سی-پی-تی خود را دوست دارید؟» اما

we actually say the word like this, "re-seat". So they're going to say to you, "Do you need

ما در واقع این کلمه را می گوییم، «دوباره بنشین»

you want a receipt? Did you need the receipt?" For this one, I guarantee you the best thing

. آیا به رسید نیاز داشتید؟" برای این یکی، من به شما تضمین می کنم که بهترین چیزی

to say for this is, "Oh, yes. Yes, please." So "no, no, debt, yes, please." Smile. Cupcakes.

که می توانم برای این بگویم این است: "اوه، بله. بله، لطفا." بنابراین "نه، نه، بدهی، بله، لطفا." لبخند بزنید. کیک کوچک.

Eat. Happiness. Glory.

بخورید. شادی.

They're not going to say, "Do you want the receipt" or, "Do you need the receipt?" They're

رسید؟"

going to go back to this one. "Doya" or "java". No. They wouldn't say "java". They would say

آنها به این یکی برمی گردند. "دویا" یا "جاوا". نه. آنها نمی گویند "جاوا". می گفتند

"doya". Okay? So "do you want" -- like this one, you would say, "doya wanna", "Doya wanna

"دویا". باشه؟ پس "می خواهی" -- مثل این یکی، شما می‌گویید، «دویا می‌خواهد»، «دویا می‌خواهد

receipt?" "Doya needa receipt?" So it's just like the very first question, "doya wanna"

؟» «دویا نیاز به رسید؟» پس دقیقاً مثل همان سؤال اول، «دویا می‌خواه»

or "doya needa". If they say

یا «دویا نیازا» است.

"the", they're going to say, "doya wanda", "doya wanda receipt".

آنها می گویند "دویا واندا"، "قبض دویا واندا"

It depends on if it's "a receipt" or "the receipt". It's all articles. "Doya wanna receipt?"

. بستگی به این دارد که "قبض" باشد یا "دریافت". این همه مقاله است.

"Doya needa receipt?" "Doya wanda receipt?" "Doya needa receipt?" So this one is going

«قبض دویا واندا؟» «قبض دویا نیاز؟» پس این یکی

to sound like "needa", "Do you needa receipt?"

مانند «نیدا»، «قبض نیاز داری؟»

Did you like shopping? I hate it. But it is necessary. My hobby is going to supermarkets.

آیا خرید کردن را دوست داشتید؟ از آن متنفرم. اما لازم است. سرگرمی من این است که سوپرمارکت‌ها.

So I actually like grocery shopping. But sometimes, it's very annoying and inconvenient when I

بنابراین من در واقع خرید مواد غذایی را دوست دارم، اما گاهی اوقات، زمانی

just want to get out of the supermarket and eat my cupcakes or whatever I bought. And

که می‌خواهم از سوپرمارکت بیرون بیایم و غذا بخورم، بسیار آزاردهنده و ناخوشایند است. کاپ کیک من یا هر چیز دیگری که خریدم.

the cashier asks me these crazy questions. "No, no, debit, yes, thank you. Bye." Please

و صندوقدار این سوالات دیوانه وار را از من می پرسد. "نه، نه، بدهکار، بله، ممنون. خداحافظ." لطفاً

say "thank you" at the end of all the transactions. It makes the person working have a better

در پایان تمام تراکنش ها "متشکرم" بگویید. باعث می شود فرد شاغل روز بهتری داشته

day. And if you don't understand what someone has asked you, try not to get angry -- advice.

باشد. و اگر متوجه نمی‌شوید که کسی از شما چه خواسته است، سعی کنید عصبانی نشوید - نصیحت.

Just ask them to repeat it. But "yes, yes, no, no, no, yes" works well.

فقط از آنها بخواهید که آن را تکرار کنند. اما "بله، بله، نه، نه، نه، بله" به خوبی کار می کند.

Goodbye. Happy shopping.

خداحافظ. خرید خوبی داشته باشید.