English Grammar: How to use "to" before an "-ing" verb

چگونه حرف "to " قبل از فعل بعلاوه "ing" مورد استفاده قرار می گیرد.

Hi there. My name is Emma, and in today's video, we are going to talk about

سلام. نام من Emma است ، و در امروز ویدیو ، ما می خواهیم در مورد صحبت کنیم

something many students wonder about, and that is when we use "to" and "ing" together.

چیزی که بسیاری از دانش آموزان از آن تعجب می کنند ، و این زمانی است که ما از "به" و "ing" استفاده می کنیم.

Sorry.

متاسف.

Okay, so for example... Yeah: "What???" Many students, when they see this, it "poof" their minds;

باشه ، مثلاً ... بله: "چی؟" زیاد دانش آموزان ، وقتی این مسئله را می بینند ، ذهنشان را "سست" می کنند.

they have no idea: What is this? It goes against all the rules they've learned. So I'm going

آنها هیچ ایده ای ندارند: این چیست؟ مخالف است همه قوانینی که یاد گرفته اند من میرم

to explain to you when this happens, and how we can use it. So, let's look at some examples.

برای شما توضیح می دهد که چه زمانی این اتفاق می افتد ، و چگونه ما می توانید از آن استفاده کنید بنابراین ، اجازه دهید چند نمونه را بررسی کنیم.

This is the most common example of this you will see:

این رایج ترین است نمونه ای از این را مشاهده خواهید کرد:

"I look forward to meeting you."

"من مشتاق دیدارتان هستم."

Notice we have our verb: "look forward", and then we have this little guy, here, "to",

توجه کنید که ما فعل خود را داریم: "نگاه به جلو" ، و پس ما این پسر کوچولو را داریم ، "اینجا" ،

and then we also have "ing". Okay?

و پس از آن ما نیز "ing" داریم. باشه؟

So, in this case, it's very strange. We're going

بنابراین ، در این مورد ، بسیار عجیب است. قصد داشتن

to learn about why this is in a moment, but before we do that, I want to tell you some

برای یادگیری در مورد چرا این در یک لحظه است ، اما قبل از اینکه این کار را انجام دهیم ، می خواهم برخی از موارد را به شما بگویم

of the basic rules so you can understand, first off: What am I talking about with "ing",

از قوانین اساسی ، بنابراین شما می توانید درک کنید ، اول خاموش: من با "ing" در مورد چی صحبت می کنم ،

and what am I talking about with "to"?

و من چه حرف می زنم در مورد با "به"؟

So let's look at the basic rules. This is all about when you have two verbs in a sentence.

بنابراین بیایید به قوانین اساسی نگاه کنیم. این همه است درباره وقتی که دو فعل در یک جمله دارید.

For example: "thank" is the first verb, and "help" is the second verb. Okay?

به عنوان مثال: "تشکر" اولین فعل است ، و "کمک" فعل دوم است. باشه؟

What you will notice in English, the first rule is:

آنچه متوجه خواهید شد اولین قانون انگلیسی است:

Any time you have a preposition between the first verb and the second,

هر زمان که شما یک پیش فرض بین فعل اول و دوم ،

you're going to use "ing". A preposition is a word like "for",

شما قصد استفاده از "ing" را دارید. آ پیش گفته کلمه ای مانند "for" است ،

"to", "about", "toward", "up", "down", "in", "out", all of these words that kind of tell

"به" ، "درباره" ، "به سمت" ، "بالا" ، "پایین" ، "در" ، "خارج" ، همه این کلمات که نوعاً می گویند

us where something is located, these are called "prepositions". So, whenever you see a preposition

ما که در آن چیزی قرار دارد ، به اینها گفته می شود "حروف اضافه". بنابراین ، هر وقت پیش بینی را مشاهده کردید

after a verb, this next verb is going to end in "ing".

بعد از فعل ، این فعل بعدی در حال پایان دادن به "ing" خواهد بود.

So our example here: "I thank you for helping me."

بنابراین مثال ما در اینجا: "من با تشکر از شما برای کمک به من."

Similarly, we have our verb: "interested", "I'm interested", so this is the verb. And

به همین ترتیب ، ما فعل خود را داریم: "علاقه مند" ، "من علاقه دارم" ، بنابراین این فعل است. و

we have a second verb: "learn". So, if we have a preposition after the first verb:

ما فعل دوم داریم: "یاد بگیر". بنابراین ، اگر ما پس از اولین فعل یک پیش فرض داشته باشید:

"I'm interested in", you're going to see that the second verb is going to end in "ing".

"من علاقه مند هستم" ، شما در حال دیدن آن هستید فعل دوم به "ing" پایان می یابد.

"I'm interested in learning English."

"من علاقمند به .... هستم یادگرفتن انگلیسی."

So we don't say: "I'm interested in to learn English."

بنابراین ما نمی گوییم: "من علاقه مند هستم برای یادگیری زبان انگلیسی. "

Similarly, we don't say: "I thank you to help me."

به همین ترتیب ، ما نمی گویم: "من از شما متشکرم که به من کمک کردید."

If you have a preposition like "for",

اگر شما یک پیش گفته مانند "برای" ،

"in", "out", you are going to have the second verb with "ing".

"در" ، "خارج" ، شما می خواهید فعل دوم را با "ing" داشته باشید.

Okay, some verbs... These are verbs without prepositions.

باشه ، بعضی از افعال ... اینها افعال بدون گزاره

If we have two verbs and there's

اگر دو فعل داریم و وجود دارد

no preposition between them, they will be either verb with a second verb ending in "ing",

هیچ پیش فرض بین آنها نخواهد بود هر فعل با یک فعل دوم که به "ing" ختم می شود ،

or a verb plus the second verb beginning in "to".

یا یک فعل به علاوه دوم شروع فعل در "به".

So let's look at some examples so you understand what I'm talking about.

بنابراین اجازه دهید چند نمونه را بررسی کنیم تا شما بفهمم درباره چی صحبت می کنم

Okay, I have here the verb "enjoy". Here's my first verb.

خوب ، من فعل "لذت بردن" را دارم. اولین فعل من است.

Think of a second verb we can use. Let's say "eat".

به یک فعل دوم فکر کنیم که می توانیم از آن استفاده کنیم. بیایید بگوییم "بخوریم".

With the verb "enjoy", the verb that follows is always going to end

با فعل "لذت" ، فعل که به شرح زیر است که همیشه به پایان می رسد

in "ing". "I enjoy eating.",

در "ing" "من از خوردن لذت می برم."

"I enjoy reading.", "I enjoy listening to music.",

"من از خواندن لذت می برم." ، "من لذت می برم گوش دادن به موسیقی. "،

"I enjoy shopping."

"من از خرید لذت می برم."

Okay? So, in this case, all... The second verb will always end in "ing".

باشه؟ بنابراین ، در این حالت ، همه ... فعل دوم همیشه به "ing" پایان می یابد.

We have another example, here: "I started".

مثال دیگری داریم ، در اینجا: "من شروع کردم"

"I started", let's think of a verb, any verb. "Fish".

"من شروع کردم" ، بیایید فکر کنیم یک فعل ، هر فعل. "ماهی".

"I started fishing." So, again, this is the first verb, here's the second verb,

"من شروع به ماهیگیری کردم." بنابراین ، دوباره ، این است فعل اول ، در اینجا فعل دوم ،

second verb ends in "ing". I en-... Or: "I started drinking.",

فعل دوم به "ing" ختم می شود. من ... یا: "من شروع به نوشیدن کردم." ،

"I started eating my dinner." Okay?

"من شروع به خوردن کردم شام من. "باشه؟

Then we also have some verbs that you will see... Here's the first verb: "decided".

سپس ما نیز چند فعل داریم که شما می خواهید ببینید ... این فعل اول است: "تصمیم گرفت".

The second verb does not end in "ing". "I decided to", what's a verb we can use here?

فعل دوم به "ing" ختم نمی شود. "من تصمیم گرفتیم "، فعلى كه می توانیم در اینجا استفاده كنیم چیست؟

"Watch".

"تماشا کردن".

"I decided to watch TV." Okay?

"من تصمیم گرفتم تلویزیون تماشا کنم." باشه؟

"I want to

"من می خواهم

eat ice cream."

بستنی بخور."

So, in this case, we have two verbs-so verb one, verb two; verb one, verb two

بنابراین ، در این حالت ، ما دو فعل داریم فعل یک ، فعل دو؛ فعل یک ، فعل دو

-the second verb begins with the word "to".

-فعل دوم شروع می شود با کلمه "به"

Now, other teachers on engVid have already covered this information.

در حال حاضر ، معلمان دیگر در engVid دارند قبلاً این اطلاعات را پوشش داده بود

What you will notice is that some verbs are always like this, some verbs are always like this,

آنچه توجه خواهید کرد اینست که بعضی از افعال همیشه هستند مثل این ، بعضی از افعال همیشه مثل این هستند ،

and some verbs do both.

و برخی از افعال هر دو را انجام می دهند.

It's pretty much you have to memorize: When is it "ing"...? Sorry. "ing", and when

این تقریباً همان چیزی است که شما باید از آن بخاطر بسپارید: چه زمانی "این" است ...؟ متاسف. "ing" ، و چه موقع

is it "to"? What we're really interested in today is this, this really confusing thing:

آیا "به" است؟ چیزی که ما واقعاً به آن علاقه داریم امروز این است ، این واقعا گیج کننده است:

Why is it "ing" and "to"? All right?

چرا "ing" و "to" است؟ خیلی خوب؟

So let's look at some more examples of this, and I

بنابراین اجازه دهید چند مورد دیگر را بررسی کنیم نمونه هایی از این ، و من

will tell you the rule on when we use "ing" and "to" together.

این قانون را به شما می گوید که چه موقع ما از "ing" و "to" با هم استفاده می کنیم.

Okay, so I've explained to you the three rules we use when we have two verbs together. Okay?

خوب ، بنابراین من این سه قانون را برای شما توضیح دادم وقتی دو فعل با هم داریم استفاده می کنیم. باشه؟

Sometimes you have a verb followed by "ing", sometimes you have a verb followed by "to",

گاهی اوقات شما فعل دارید و به دنبال آن "ing" ، بعضی اوقات شما فعل دارید و به دنبال آن "به" است ،

and in the case of prepositions, you have a verb followed by "ing". So I've taught you

و در مورد گزاره ها ، شما باید فعل به دنبال "ing". بنابراین من به شما یاد داده ام

these three rules. Now we're going to look at when we have both "ing" and "to" together.

این سه قانون حالا می خواهیم نگاه کنیم هنگامی که ما هر دو "ing" و "to" با هم داریم.

Okay? So, "ing" and "to" together.

باشه؟ بنابراین ، "ing" و "به" با هم.

So in this case, we have two verbs. The first verb is: "I look forward to".

بنابراین در این حالت ، ما دو فعل داریم. فعل اول این است: "من مشتاقانه منتظر هستم".

The second verb is: "meeting". Okay? So we have two verbs.

فعل دوم این است: "ملاقات". باشه؟ بنابراین ما دو فعل داریم.

In this case, "to" is acting as a preposition.

در این حالت ، "به" است به عنوان پیش فرض عمل می کند

Okay? So just like what we said before with "up", "down", "in", "out",

باشه؟ بنابراین دقیقاً مثل آنچه قبلاً گفتیم با "بالا" ، "پایین" ، "در" ، "بیرون" ،

in this case, "to" is a preposition. This is actually a phrasal verb.

در این حالت ، "به" پیشفرض است. این در واقع یک فعل عبارتی است.

It's actually almost like it's the same

در واقع تقریباً مثل همین است

verb. "To" is a part of "look forward". You can't have: "I look forward meeting". No.

فعل "به" بخشی از "نگاه به جلو" است. شما نمی توانم: "من مشتاقانه منتظر جلسه هستم". نه

"To" is a part of the verb. So, in this case because it's a phrasal verb and "to" is a

"به" بخشی از فعل است. بنابراین ، در این مورد زیرا این یک فعل عباراتی است و "به" یک است

preposition, "meeting" is going to have "ing".

پیشگفتار ، "جلسه" در حال رفتن به "ing" است.

Another way to look at this is if you look at this next example:

راه دیگر برای بررسی این مسئله اگر است شما به این مثال بعدی نگاه می کنید:

"I look forward to ice cream."

"من مشتاقانه منتظر بستنی هستم."

In this case, we only have one verb. We have "look forward to", this is the verb,

در این حالت ، ما فقط یک فعل داریم. ما "منتظر" باشید ، این فعل است ،

"ice cream". We don't have a second verb; instead, we have a noun.

"بستنی". ثانيه نداريم فعل؛ در عوض ، ما یک اسم داریم.

This is fine. This is the test you can do. If "to" can be followed only by a noun,

این خوبه. این آزمایشی است که می توانید انجام دهید. اگر "به" فقط با یک اسم دنبال شود ،

then we know that it's actually

پس می دانیم که در واقع

a part of the verb. Okay?

بخشی از فعل. باشه؟

So: "I look forward to ice cream." I can do this with "to", but

بنابراین: "من مشتاقانه منتظر بستنی هستم." من می توانم این کار را با "به" انجام دهم ، اما

I can't say: "I hope to ice cream." In this case, this does not work; "to" is separate,

نمی توانم بگویم: "من به بستنی امیدوارم." در این مورد ، این کار نمی کند؛ "به" جداست ،

so we... It's separate from "hope", so we could say instead: "I hope to eat",

بنابراین ما ... از "امید" جدا است ، بنابراین به جای آن می توانیم بگوییم: "امیدوارم که بخورم" ،

you'd need to add a verb, here. "I need to eat ice cream."

در اینجا باید یک فعل اضافه کنید. "من باید بستنی بخورم."

So in this case, "to" is a part of it, it's a preposition;

بنابراین در این حالت ، "به" بخشی است از آن ، این یک پیش نویس است.

in this case, when we have two verbs, "to" is separating them.

در این حالت ، وقتی دو مورد داریم افعال ، "به" جدا کردن آنها است.

So they're two different cases.

بنابراین آنها دو مورد متفاوت هستند.

Let's look at some more examples.

بیایید برخی را بررسی کنیم نمونه های بیشتر

"You will get used to living here."

"شما عادت خواهید کرد برای زندگی در اینجا

We have the verb "get used to",

ما فعل "عادت داریم" را داریم ،

it's considered like one chunk: "get used to". It's a phrasal verb. And then

مثل یک تکه در نظر گرفته شده است: "دریافت کنید قبلاً ". این یک فعل عباراتی است

we have our second verb.

ما فعل دوم خود را داریم.

"You will get used to living here." We have "to" and we also

"شما به زندگی عادت خواهید کرد در اینجا. "ما باید" به "و ما نیز

have "ing". In this case, "to" is a preposition, and that's why it is followed by a verb with

"ing" دارند. در این حالت ، "به" پیش فرض است ، و به همین دلیل است که پس از آن فعل با

"ing". "Get used to" means to become accustomed to. Okay? So, for example, some of my students

"ing" "عادت کردن" به معنای عادت کردن است به. باشه؟ به عنوان مثال ، برخی از دانش آموزان من

have come to Canada, and at first the cold is very terrible in the wintertime, they hate

به کانادا آمده اند و در ابتدا سرماخوردگی است آنها در زمستان بسیار وحشتناک هستند ، از آنها متنفرند

the cold, but they get used to it, and then the cold is no problem; they get accustomed

سرما ، اما آنها به آن عادت می کنند ، و پس از آن سرماخوردگی مشکلی ندارد. عادت می کنند

to it. Again, just like with this, we could change this to a noun. I could say:

به آن باز هم ، درست مثل این ، ما می تواند این را به یک اسم تغییر دهد. من میتوانم بگویم:

"You will get used to winter.",

"شما به زمستان عادت خواهید کرد."،

"You will get used to English."

"شما به انگلیسی عادت خواهید کرد."

Or I can have a verb. Both are possible,

یا می توانم فعل داشته باشم. هر دو ممکن است ،

so we know that this is a chunk.

بنابراین می دانیم که این یک تکه است.

We have another example: Judge Judy.

ما یک مورد دیگر داریم مثال: قاضی جودی.

"Judge Judy objects to lying."

"قاضی جودی به دروغ گفتن اعتراض کرد."

"Objects" means she

"اشیاء" به معنی او است

gets angry, she does not approve; she disapproves of lying.

عصبانی می شود ، او تأیید نمی کند. او دروغ گفتن را قبول نمی کند

So, again, we have "to"

بنابراین ، ما دوباره "داریم"

and we have "ing" together.

و ما "با هم" درگیر شده ایم.

The verb is "objects to", it's one unit. And "lying" is our second verb.

فعل "اشیاء به" است ، یک واحد است. و "دروغگویی" فعل دوم ماست.

Okay?

باشه؟

A third example: "I resorted to stealing." Okay?

مثال سوم: "من متوسل شدم برای دزدی. "باشه؟

"I resorted to stealing."

"من به دزدی متوسل شدم."

or "I confessed to stealing."

یا "من به دزدی اعتراف کردم."

If you resort to something, it means although you didn't really want to

اگر به چیزی متوسل شوید ، این بدان معنی است اگرچه واقعاً نمی خواستید

do it, you had to do it. So, for example, imagine I have a big test and I know I'm going

آن را انجام دهید ، شما مجبور به انجام آن هستید. به عنوان مثال ، تصور کنید من یک آزمایش بزرگ دارم و می دانم که می روم

to fail, so I decide to cheat. I resorted to cheating.

به شکست ، بنابراین من تصمیم به تقلب. من به تقلب متوسل شدم.

Usually we resort to doing something bad.

معمولاً متوسل می شویم انجام کار بد

So: "I resorted to stealing." Again, we have "to", and we have "ing".

بنابراین: "من به دزدی متوسل شدم." از نو، ما "به" داریم ، و "ing" داریم.

The reason we have both is "resorted" and "to" are a unit;

دلیل هر دو ما این است "توسل" و "به" واحد هستند؛

they go together. They always go together,

آنها با هم می روند آنها همیشه با هم برویم ،

so we can't say: "I resort stealing", it's always: "I resorted to stealing."

بنابراین ما نمی توانیم بگوییم: "من سرقت می کنم" ، همیشه: "من به دزدی متوسل شدم."

Same with the word "confess". If you confess to something, it means you tell someone what you did wrong.

همان با کلمه "اعتراف". اگر اعتراف کنید چیزی ، این بدان معنی است که شما به کسی بگویید چه اشتباهی انجام داده اید.

Okay, so: "I confessed to stealing." So, again, just like "resorted to",

خوب ، بنابراین: "من اعتراف کردم که دزدی می کنم." بنابراین ، دوباره ، درست مانند "متوسل به" ،

"confessed to", it's

"اعتراف به" ، آن است

one unit. Okay? So these words go together. "To", in this case, is a proposition,

یک واحد. باشه؟ بنابراین این کلمات با هم پیش می روند. "به" ، در این مورد ، یک گزاره است ،

"confess to" is a phrasal verb, so afterwards, "stealing" is going to end in "ing".

"اعتراف به" یک فعل عباراتی است ، بنابراین پس از آن ، "دزدی" به "ing" پایان می یابد.

Okay, our final example:

خوب ، مثال نهایی ما:

"I'm opposed to living in Antarctica."

"من مخالف زندگی هستم در قطب جنوب ".

This means: "I'm against living in Antarctica."

این بدان معنی است: "من مخالف هستم زندگی در قطب جنوب. "

I don't know why I'm against it. I mean, I guess I hate the cold, although

نمی دانم چرا با آن مخالف هستم. منظور من این است که، اما حدس می زنم از سرما متنفرم

I love penguins. I'm going to say:

من عاشق پنگوئن ها هستم. من می گویم:

"I'm opposed to living in Antarctica."

"من مخالف زندگی هستم در قطب جنوب ".

Now, "I'm opposed to",

اکنون ، "من مخالفم" ،

it's a unit; it goes together. It's a phrasal verb. So, this means that it's a verb

این یک واحد است؛ با هم می رود این یک عبارت است فعل بنابراین ، این بدان معنی است که فعل است

that always has "to" as a preposition.

که همیشه "به" دارد به عنوان پیش فرض

So, because "to" is a preposition, the verb afterwards

بنابراین ، زیرا "به" است پیشگفتار ، فعل پس از آن

is going to have "ing".

در حال رفتن به "ing" است.

So: "I'm opposed to living in Antarctica.",

بنابراین: "من مخالف هستم زندگی در قطب جنوب. "،

"I'm opposed to drinking and driving.",

"من مخالف هستم نوشیدن و رانندگی."،

"I'm opposed to doing drugs." Okay?

"من مخالف هستم مواد مخدر انجام می دهند. "خوب؟

So, again, I could even get rid of this

بنابراین ، من می توانم دوباره حتی از این خلاص شوید

and use a noun, I could say: "I'm opposed to drugs.",

و می توانید یک اسم استفاده کنید ، می توانم بگویم: "من با مواد مخدر مخالف هستم" ،

"I'm opposed to doing drugs."

"من با انجام مواد مخدر مخالفم."

All right, so again, key here: Sometimes we have "to" and "ing" together between a verb.

خوب ، بنابراین ، دوباره کلید اینجا: گاهی اوقات ما بین یک فعل "به" و "ing" دارند.

We do this when we have "to" as a phrasal verb, and "to" is acting as a preposition.

ما این کار را وقتی انجام می دهیم که "به" به عنوان یک اصطلاح فعل ، و "به" به عنوان پیش فرض عمل می کند.

All right, so I hope you come visit our website at www.engvid.com.

خوب ، بنابراین من امیدوارم که شما بازدید کنید وب سایت ما در www.engvid.com.

There, you can do a quiz to make sure that you understand this video, and that you

در آنجا می توانید مسابقه را برای اطمینان از این امر انجام دهید شما این فیلم را درک می کنید ، و شما

have mastered the concepts in it.

تسلط یافته اند مفاهیم موجود در آن

You'll also see a lot more examples of when we use "to" and "ing".

همچنین نمونه های بسیار دیگری نیز مشاهده خواهید کرد وقتی از "به" و "ing" استفاده می کنیم.

So until next time, thank you for watching and take care.

بنابراین تا دفعه دیگر ، متشکرم برای تماشای و مراقبت