Confusing Words - Me, Myself, I

Hello. I'm Jade. What we're talking about today is an aspect of grammar. When is it

سلام. من جید هستم. آنچه امروز در مورد آن صحبت می کنیم جنبه ای از دستور زبان است. چه زمانی

okay to say somebody's name and then followed by "and me" or "and I" or "and myself"? This

درست است که نام کسی را بگویید و سپس "و من" یا "و من" یا "و خودم" را دنبال کنید؟

is an aspect of grammar that native speakers get confused about. But more than just confused

این جنبه ای از گرامر است که گویشوران بومی در مورد آن سردرگم می شوند. اما بیشتر از اینکه فقط

about, they avoid -- completely avoid sentences where they might say your friend's name "and

در مورد گیج شوند، از جملاتی که ممکن است نام دوست شما "و من" را بگویند کاملاً اجتناب کنند

me". They completely avoid it because in British English, at least, it does have this association

. آنها به طور کامل از آن اجتناب می کنند زیرا حداقل در انگلیسی بریتانیایی این ارتباط را

with being common language, not being posh language. And people avoid it because they

با زبان مشترک و نه زبان شیک بودن دارد. و مردم از آن اجتناب می کنند

don't want to sound common. But actually, there's a lot of misunderstanding about it.

زیرا نمی خواهند رایج به نظر برسد. اما در واقع، سوء تفاهم زیادی در مورد آن وجود دارد.

Saying "and me" is really, really judged. But if you used it in a grammatically correct

گفتن "و من" واقعاً، واقعاً قضاوت می شود. اما اگر از نظر گرامری درست

way, there's absolutely nothing wrong can saying "and me". In fact, sometimes people

استفاده کرده باشید، هیچ مشکلی وجود ندارد که بگویید "و من". در واقع، گاهی اوقات

are wrong because they try to avoid it. So what you'll learn in this lesson, if you're

مردم اشتباه می کنند زیرا سعی می کنند از آن اجتناب کنند. بنابراین آنچه در این درس خواهید آموخت، اگر

a native speaker, you'll not be confused anymore, but if you're learning English as well, maybe

زبان مادری باشید، دیگر گیج نخواهید شد، اما اگر در حال یادگیری زبان انگلیسی نیز هستید، شاید

you had a confusion about it, and you didn't really understand why it's different sometimes.

در مورد آن دچار سردرگمی شده اید، و واقعاً این کار را نکرده اید. درک کنید که چرا گاهی اوقات متفاوت است.

So you'll learn, and you won't be confused anymore.

بنابراین شما یاد خواهید گرفت و دیگر گیج نخواهید شد.

So let's check what you already know. I've got some example sentences. Let's see if they're

پس بیایید آنچه را که قبلاً می دانید بررسی کنیم. من چند جمله مثال دارم. ببینیم راست می گویند یا نه

right. Let's see if they're wrong. "Me and Tom went skiing." How does that one sound

. ببینیم اشتباه میکنن من و تام به اسکی رفتیم. اون یکی

to you? Did you think that one's right? This one is wrong. This one is wrong. We're going

به نظرت چطوره؟ فکر کردی درست میگه؟ این یکی اشتباهه این یکی اشتباهه

to look at why later. But this one is wrong.

بعداً دلیل آن را بررسی خواهیم کرد. اما این یکی اشتباه است.

Second one. "Amjad and me played football." How is this one? This one is wrong. Slightly

دوم. من و امجد فوتبال بازی کردیم. این یکی چطوره؟ این یکی اشتباهه کمی

better than the first because it's considered more polite to put the other person before

بهتر از اولی است، زیرا مودبانه‌تر است که طرف مقابل

yourself. So it's slightly better in that respect, but still wrong.

را بر خود ترجیح دهید. بنابراین از این نظر کمی بهتر است، اما همچنان اشتباه است.

Next example. "My mum and I went for lunch." What do you think about that one? Is that

مثال بعدی "من و مامانم برای ناهار رفتیم." نظرت در مورد اون یکی چیه؟ اون

one okay? This one's okay.

یکی خوبه؟ این یکی اشکالی نداره

What about this one? "I and Janet study French." How does that one feel? Well, actually, this

در مورد این یکی چی؟ من و جانت زبان فرانسه می خوانیم. اون یکی چه حسی داره؟ خوب، در واقع، این

one just sounds wrong. It should be swapped. If we say "Janet and I', it's okay, but no

یکی اشتباه به نظر می رسد. باید عوض بشه اگر بگوییم "جانت و من"، اشکالی ندارد، اما هیچ

one would really say it like that.

کس واقعاً آن را نمی گوید.

And this example -- more and more, people are saying "myself" because I think they're

a bit -- I have to tell you something else. In British English, if you say "and I" all

چیز دیگری به شما بگویم. در انگلیسی بریتانیایی، اگر همیشه بگویید «and I

the time, it makes you sound quite grand and a little bit posh. And not everybody wants

»، باعث می‌شود که کاملاً عالی و کمی شیک به نظر برسید. و همه

to use that language. Not everybody wants to feel like they're using elegant language.

نمی‌خواهند از آن زبان استفاده کنند. همه نمی‌خواهند احساس کنند که هستند. با استفاده از زبان ظریف.

And for them, they don't like to say it. So it's being replaced a lot with "myself". Someone

و برای آنها، آنها دوست ندارند آن را بگویند. بنابراین بسیار با "خودم" جایگزین شده است.

might say "my mum and myself". So here's an example. "Myself and Leo are going on holiday."

ممکن است کسی بگوید "مادرم و خودم". بنابراین این یک مثال است. "من و لئو در حال ادامه هستند. تعطیلات"

How is this? Well, with "myself", you can put it first or you can put it second. You

چطور است؟ خوب، با "خودم"، می توانید آن را اول قرار دهید یا می توانید آن را در درجه دوم قرار دهید. می

can change the position. It's okay. My feeling about "myself" is also that it's a little

توانید موقعیت را تغییر دهید. اشکالی ندارد. احساس من در مورد "خودم" نیز این است که

bit too formal just for everyday conversation. So I personally don't use it. I prefer the

کمی بیش از حد رسمی است. فقط برای مکالمه روزمره. بنابراین من شخصاً از آن استفاده نمی کنم. من

other two ways of saying it, either the name "and I" or "me", as we'll get to in a minute.

دو روش دیگر را برای گفتن آن ترجیح می دهم، یا نام "و من" یا "من"، همانطور که در یک دقیقه به آن خواهیم رسید.

So when we come back, we're going to look at the actual grammar. Why can we say it "and

بنابراین وقتی آمدیم برگشت، ما می رویم برای نگاه کردن به گرامر واقعی چرا گاهی می‌توانیم بگوییم «و

I" sometimes, or why can we say "and me" sometimes?

من» یا چرا گاهی می‌توانیم بگوییم «و من»؟

Let's take a look at the grammatical reason why there's a difference and sometimes we

بیایید نگاهی به دلیل دستوری این تفاوت بیندازیم و گاهی می

say "and I", and sometimes we say "and me". Well, it all comes down to the position of

گوییم «و من» و گاهی می گوییم «و من». خوب، همه چیز به

the pronoun you're talking about. So if the sentence is correct, if "I" is in the subject

موقعیت ضمیری که شما در مورد آن صحبت می کنید برمی گردد. بنابراین اگر جمله درست است، اگر "من" در موقعیت موضوع باشد

position -- so I'm talking about grammar now. How do you know it's in the subject position?

-- پس من اکنون در مورد دستور زبان صحبت می کنم. چگونه می دانید که در موقعیت موضوع قرار دارد؟

Well, you find the verb, the main verb. Here's the main verb. And if it's before the main

خوب، شما فعل، فعل اصلی را پیدا می کنید. در اینجا فعل اصلی است. و اگر قبل از فعل اصلی

verb, then, it's in the subject position. But if it's after the main verb, it's in the

باشد، در موقعیت فاعل قرار دارد. اما اگر بعد از فعل اصلی باشد در

object position. So we have a name, and we have "I" -- "I" the pronoun. These are both

جایگاه مفعول قرار دارد. بنابراین ما یک نام داریم، و ما "من" -- "من" ضمیر داریم. اینها هر دو

in the subject position. So this one's correct. These are all correct here as examples, but

در جایگاه موضوع هستند. پس این یکی درسته همه اینها در اینجا به عنوان مثال درست است، اما

we'll go through them all one by one.

ما همه آنها را یک به یک مرور خواهیم کرد.

"My husband and I like gardening." Where's the main verb in there? "Like" is the main

من و شوهرم باغبانی را دوست داریم. فعل اصلی کجاست؟ "مانند" فعل اصلی است

verb. Let's have a look at the subject position, then. "My husband", also "I" in the subject

. پس بیایید نگاهی به موقعیت موضوع بیندازیم. «شوهر من»، همچنین «من» در جایگاه موضوع

position. This one is fine also.

. این یکی هم خوبه

A new example. "Ryan, Paul, and I share a flat." You can have more than one name in

یک نمونه جدید "رایان، پل، و من یک آپارتمان مشترک داریم." شما می توانید بیش از یک نام در

a list, and then have it followed by "I". That's absolutely fine. Main verb is "share".

یک لیست داشته باشید و سپس آن را با "I" دنبال کنید. این کاملاً خوب است. فعل اصلی "اشتراک" است.

Everything before "share" is in the subject position. "I" is in the subject position.

همه چیز قبل از "اشتراک" در موقعیت موضوع قرار دارد. "من" در موقعیت موضوع قرار دارد.

It's okay.

مشکلی نیست.

And the next example is a question. "Shall Sarah and I help with the dishes?" "Shall"

و مثال بعدی یک سوال است. "آیا من و سارا در ظرف ها کمک کنیم؟" "Shall

is a verb, but it's not the main verb. "Help" is the main verb. Everything before "help"

" یک فعل است، اما فعل اصلی نیست. "کمک " فعل اصلی است. همه چیز قبل از "کمک

is in the subject position. So "Sarah", the name, is in the subject position. But also,

" در موقعیت موضوع است. بنابراین «سارا»، نام، در جایگاه موضوع قرار دارد. اما همچنین

"I" is in the subject position. So of course, this one's okay.

«من» در جایگاه موضوع قرار دارد. پس البته، این یکی اشکالی ندارد.

Now, when can we say "me"? When can we say "me"? The thing that confuses everyone. We

حالا کی می توانیم بگوییم «من»؟ چه زمانی می توانیم بگوییم "من"؟ چیزی که همه را گیج می کند.

can say "me" if it's in the object position. So let's take a look and compare. "Sheila

اگر در موقعیت شی باشد می توانیم بگوییم "من". پس بیایید نگاهی بیندازیم و مقایسه کنیم. شیلا

invited Stacy and me." How do we know if it's in the object position? Well, we find the

من و استیسی را دعوت کرد. چگونه بفهمیم که در موقعیت جسم قرار دارد؟ خوب، ما فعل اصلی را پیدا می کنیم

main verb. Remember before, it's to the left of the verb? Well, this time, the object position

. یادتان هست قبلاً در سمت چپ فعل است؟ خوب، این بار، موقعیت مفعول

is to the right of the verb. So "Stacy" is a name. And "me" is in the object position,

در سمت راست فعل است. بنابراین "استیسی" یک نام است. و "من" در موقعیت مفعول است،

so it's right. It's right. It's okay. You don't have to worry. You don't have to worry

پس درست است. درست است. مشکلی نیست. شما لازم نیست نگران باشید. لازم نیست نگران باشید

that people are going to think you're common because you're saying it correctly.

که مردم فکر کنند شما عادی هستید زیرا شما آن را به درستی می گویید.

Next example. "My boss asked me to stay late." Where's the main verb there? Because it's

مثال بعدی رئیسم از من خواست تا دیر وقت بمانم. فعل اصلی کجاست؟

a little bit confusing because there are two verbs. Well, the main verb is "asked". And

زیرا کمی گیج کننده است زیرا دو فعل وجود دارد. خب فعل اصلی «پرسیده» است. و

this is just the continuation of the sentence is in the present simple. So this is the second

این فقط ادامه جمله در حال ساده است. پس این فعل دوم است

verb. It's not the main verb. Everything before the main verb -- subject. After the main verb,

. فعل اصلی نیست همه چیز قبل از فعل اصلی -- فاعل. بعد از فعل اصلی

we're talking about the object position, now. And there's only "me" there. There's only

، اکنون در مورد موقعیت مفعول صحبت می کنیم. و فقط "من" آنجاست. فقط

one pronoun. That's your object. There's no other name here or anything, so "me" is absolutely fine.

یک ضمیر وجود دارد این هدف شماست. هیچ نام دیگری در اینجا یا هیچ چیز دیگری وجود ندارد، بنابراین "من" کاملاً خوب است.

Next example. "Tom's sister reminded Jane and me to feed the cat." Again, no full stop.

مثال بعدی خواهر تام به من و جین یادآوری کرد که به گربه غذا بدهیم. باز هم بدون توقف کامل.

What's our main verb? "Reminded" is our main verb here. So let's mark that. What's the

فعل اصلی ما چیست؟ "یادآوری" فعل اصلی ما در اینجا است. پس بیایید آن را علامت گذاری کنیم.

subject? Well, the subject position is "Tom's sister". What's in the object position? First

موضوع چیست؟ خوب، موقعیت موضوع "خواهر تام" است. در موقعیت جسم چیست؟ اول

of all, "Jane" the name is in the object position. And that's followed by "me" as a pronoun.

از همه، "جین" نام در موقعیت جسم است. و پس از آن "من" به عنوان ضمیر آمده است.

So again, this one's okay. We don't need to worry about that. We can say that.

پس دوباره، این یکی اشکالی ندارد. ما نیازی به نگرانی در مورد آن نداریم. می توانیم بگوییم که.

And let's look at the question form. "Will Alex apologize to Chris and me?" When we're

و بیایید به فرم سوال نگاه کنیم. "آیا الکس از من و کریس عذرخواهی خواهد کرد؟" وقتی

asking questions, the first question word or verb, that's not the main verb. The main

سؤال می‌پرسیم، اولین کلمه یا فعل سؤالی، فعل اصلی نیست. فعل اصلی

verb here is "apologize". To the left of the main verb, here's the subject. We don't see

در اینجا "عذرخواهی" است. در سمت چپ فعل اصلی، موضوع اینجاست. ما

"me" there, so there's no problem there. In the object position, do we see "me"? Yes,

آنجا «من» را نمی‌بینیم، بنابراین مشکلی در آنجا وجود ندارد. آیا در موقعیت شی «من» را می بینیم؟ بله،

we see "me".

"من" را می بینیم.

But what we're going to do just now is find a way to check if your sentences are right.

اما کاری که ما می خواهیم انجام دهیم این است که راهی برای بررسی درست بودن جملات شما پیدا کنیم.

Because if you're still not that confident using "and me", when you've got this check,

زیرا اگر هنوز از استفاده از «and me» آنقدر مطمئن نیستید، وقتی این چک را دریافت

you'll be okay whenever you're writing in English. And then after, when you've said

کردید، هر زمان که به انگلیسی بنویسید مشکلی ندارید. و بعد از آن، وقتی

it lots of times -- when you've written it loads of times and you feel more comfortable,

بارها آن را گفتید -- وقتی بارها آن را نوشتید و احساس

you'll be more comfortable in speech also.

راحتی بیشتری کردید، در گفتار نیز راحت‌تر خواهید بود.

So how to check that it's okay to say "and I" or it's okay to say "and me"? So you don't

پس چگونه بررسی کنیم که گفتن «و من» یا گفتن «و من» اشکالی ندارد؟ بنابراین شما

even need to worry about subject and object. There's an easier way. Let's have a look at

حتی نیازی به نگرانی در مورد موضوع و موضوع ندارید. راه ساده تری هم هست بیایید نگاهی

the easy way.

به راه آسان داشته باشیم.

So you remove the other name from the sentence. And if it makes sense, then it's okay. But

بنابراین نام دیگر را از جمله حذف می کنید. و اگر منطقی باشد، اشکالی ندارد. اما

if it sounds wrong, you've got it the wrong way around. So we'll go through some examples here.

اگر اشتباه به نظر می رسد، راه را اشتباه گرفته اید. بنابراین ما در اینجا چند نمونه را مرور می کنیم.

"Tom and I went to the party." We want to keep "I" there because we're checking to see

من و تام به مهمانی رفتیم. ما می خواهیم "من" را در آنجا نگه داریم زیرا در حال بررسی هستیم که ببینیم

if it's okay here in this position. So I'm going to remove the other name. I'll just

اینجا در این موقعیت مشکلی ندارد. بنابراین من می خواهم نام دیگر را حذف کنم. من فقط

use my finger. Rub it out. Does it make sense? "I went to the party." Yes, it makes sense.

از انگشتم استفاده می کنم. آن را مالش دهید. آیا منطقی است؟ "من به مهمانی رفتم." بله منطقی است.

Correct. I'll give it a tick.

درست. من آن را یک تیک می زنم.

And what about this one? "Tom and me went to the party." We're going to keep "me" in,

و در مورد این یکی چطور؟ من و تام به مهمانی رفتیم. ما "من" را در آن نگه می داریم،

remove the other name. Does it make sense? "Me went to the party." It's okay in different

نام دیگر را حذف می کنیم. آیا منطقی است؟ "من به مهمانی رفتم." در

varieties of English, but not British or American English. It's definitely not standard. It's wrong.

انواع مختلف انگلیسی اشکالی ندارد، اما نه انگلیسی بریتانیایی یا آمریکایی. قطعا استاندارد نیست این اشتباه است.

And what's this one? This one's terrible. "Me and Tom went to the party." This is the

و این یکی چیست؟ این یکی وحشتناکه من و تام به مهمانی رفتیم. این همان

one that -- it's a really common one that really scares some people, and they don't

چیزی است که -- واقعاً رایج است که واقعاً برخی از مردم را می ترساند و آنها دوست ندارند این

like to say that. So you hear it, but this is the one that I'm talking about that people

را بگویند. بنابراین شما آن را می شنوید، اما این همان چیزی است که من در مورد آن صحبت می کنم که مردم

really don't like. So we don't need to check that one.

واقعاً آن را دوست ندارند. بنابراین ما نیازی به بررسی آن نداریم.

Next one. "Sheila invited me and Stacy." Okay, there's more than one name here, so what do

بعدی. شیلا من و استیسی را دعوت کرد. خوب ، اینجا بیش از یک نام وجود دارد، پس چه

we do? We want to know if "me" is right. So let's take away the name closest to it because

کنیم؟ ما می خواهیم بدانیم که آیا "من" درست می گوید یا خیر. پس بیایید نزدیکترین نام را به آن برداریم

it's in the -- it's either in the subject position or the object position with "me".

زیرا در موقعیت -- یا در موقعیت موضوع یا مفعول با "من" است.

So we don't want it. By the way, it's in the object position. Does it make sense without

پس ما آن را نمی خواهیم. به هر حال، در موقعیت جسم قرار دارد. آیا بدون آن منطقی است

it? "Sheila invited me." Does it make sense? Yes.

؟ شیلا من را دعوت کرد. آیا منطقی است؟ آره.

And our last example. "Sheila invited Stacy and I." We've got the same thing happening.

و آخرین نمونه ما. شیلا من و استیسی را دعوت کرد. ما هم همین اتفاق را داریم

We've got more than one name. So we need to remove the name closest to the pronoun. Does

ما بیش از یک نام داریم. بنابراین باید نام نزدیک به ضمیر را حذف کنیم. آیا

it make sense when I remove that? Does it make sense? "Sheila invited I." No. Not okay.

وقتی آن را حذف می کنم منطقی است؟ آیا منطقی است؟ شیلا من را دعوت کرد. نه خوب نیست

So it should be clearer to you now. When you get more familiar with this structure and

پس الان باید برای شما واضح تر باشد. وقتی با این ساختار بیشتر آشنا

you're saying it in speech, it does become a natural thing after a while. You don't need

می‌شوید و آن را در گفتار می‌گویید، پس از مدتی به یک امر طبیعی تبدیل می‌شود. نیازی نیست

to think about it. There's a quiz for you to do. You can go to www.engvid.com and do

به آن فکر کنید. یک مسابقه برای شما وجود دارد که باید انجام دهید. می توانید به www.engvid.com بروید و

the quiz. And then -- yeah, you don't need to be worried about all this. Is it posh?

آزمون را انجام دهید. و سپس -- بله، لازم نیست نگران همه اینها باشید. آیا شیک است؟

Is it common stuff? You can say it with confidence whenever you say "name 'and me'". You don't

آیا چیزهای رایج است؟ هر زمان که می گویید «نام «و من» می توانید آن را با اطمینان بگویید.

need to worry.

نیازی نیست نگران باشید.

If you liked my video, please do subscribe to my EngVid channel. I'd really appreciate

اگر ویدیوی من را دوست داشتید، لطفاً در کانال EngVid من عضو شوید. من واقعا

it. Plus you can subscribe to my personal channel because I've got two YouTube channels.

آن را قدردانی می کنم. به علاوه شما می توانید در کانال شخصی من مشترک شوید زیرا من دو کانال YouTube دارم.

On my personal channel, there are more than 200 videos there. So you can learn loads and

در کانال شخصی من بیش از 200 ویدیو وجود دارد. بنابراین شما می توانید بارها و

loads and loads and loads of stuff from me. I'm finished now, but please come and watch

بارها و بارها و بارهای چیزها را از من بیاموزید. من الان کارم تمام شده است، اما لطفا بیا و

me again. And yeah. Bye-bye.

دوباره مرا تماشا کن. و بله خداحافظ.