SUPERLEARNING: Develop your learning style to its full potential

Hm hm hm hm, whew, so much to learn.

هوم هوم هوم، وای، خیلی چیزها برای یادگیری.

Hey, James from www.engvid.com . Today's lesson, I want to teach you about Super Learning,

هی، جیمز از www.engvid.com. درس امروز، می‌خواهم در مورد Super Learning به شما یاد بدهم،

you know, from one of my favorite, well, not my favorite superhero, but my brother's and

می‌دانید، از یکی از ابرقهرمان‌های مورد علاقه‌ام، خوب، نه ابرقهرمان مورد علاقه‌ام، بلکه ابرقهرمان برادرم

a good friend of mine's superhero: Superman.

و دوست خوبم: سوپرمن.

Why is he Superman?

چرا او سوپرمن است؟

Because he does everything better than the average person.

زیرا او هر کاری را بهتر از یک فرد معمولی انجام می دهد.

Today's lesson is how to learn better.

درس امروز این است که چگونه بهتر یاد بگیریم.

Now, I'm not saying better than the average person, but to improve your ability to learn

حالا، من نمی گویم بهتر از یک فرد معمولی ، اما برای اینکه توانایی شما در یادگیری را بهبود بخشد

or to, yeah, be better than the average person when they learn.

یا، بله، بهتر از یک فرد معمولی زمانی که یاد می گیرد، بهتر باشد.

And you might say "Why is that important?

و ممکن است بگویید "چرا این مهم است؟

This is an English lesson."

این یک درس انگلیسی است."

Learning English: the grammar, vocabulary, syntax, reading and writing, they're all great

یادگیری زبان انگلیسی: گرامر، واژگان، نحو، خواندن و نوشتن، همه

things.

چیزهای عالی هستند.

The problem is when you're not able to learn on a constant basis and continually improve,

مشکل زمانی است که شما قادر به یادگیری مداوم نیستید و به طور مداوم پیشرفت می کنید،

if you get bored and stagnant, you stop learning, you stop working, you give it up.

اگر حوصله سر برید و راکد شوید، یادگیری را متوقف می کنید، کار را متوقف می کنید، آن را رها می کنید.

If I can give you some tools with which to improve and give you the ability to learn

اگر بتوانم ابزارهایی را در اختیار شما بگذارم که با آن پیشرفت کنید و به شما توانایی یادگیری سریع‌تر را بدهم

faster, as you get it in faster and you learn, you will complete the goal that you started

، همانطور که سریع‌تر وارد آن می‌شوید و یاد می‌گیرید، هدفی را که

for yourself, which was to learn English.

برای خود شروع کرده‌اید، یعنی یادگیری زبان انگلیسی، تکمیل خواهید کرد.

So, let's go to the board and do some Super Learning.

بنابراین، بیایید به هیئت مدیره برویم و Super Learning انجام دهیم .

Alright?

بسیار خوب؟

Super Learning, it's Mr. E with his big "S" on his chest, flying powerfully.

Super Learning، آقای E با "S" بزرگش روی سینه اش است که قدرتمندانه پرواز می کند.

This lesson I'm giving to a guy named Joseph Alain Leconte, he's from Haiti, I was out

این درس را به پسری به نام جوزف آلن لکونت می دهم، او اهل هائیتی است،

on the street one day and he came up and said "Hey, I watch your videos, thank you very

یک روز در خیابان بودم و او آمد و گفت: "هی، من ویدیوهای شما را تماشا می کنم، بسیار متشکرم

much!", and Alain - sorry, Joseph Alain, thank you very much for stopping to say hello.

!"، و آلن - متاسفم، جوزف آلن، از شما بسیار متشکرم که برای سلام کردن توقف کردید.

I always appreciate it and I love the support that you guys give.

من همیشه از آن قدردانی می کنم و حمایتی که شما بچه ها انجام می دهید را دوست دارم.

But let me get to the board and get to the lesson, that's why you're here.

اما اجازه دهید به تابلو برسم و به درس برسم، به همین دلیل شما اینجا هستید.

So, we're going to go one, two, three, four, five, six, seven different things or exercises

بنابراین، ما یک، دو، سه، چهار، پنج، شش، هفت چیز یا تمرین مختلف را انجام

I can give you to help you become a Super Learner.

می‌دهیم که می‌توانم به شما کمک کنم تا به یک سوپرآموز تبدیل شوید .

Super Learning isn't anything special, it's basically doing not just your best, that's

Super Learning چیز خاصی نیست، اساساً این نیست که بهترین کار را انجام دهید، این

one thing, it's maximizing your potential, and what I mean by - you have a line that

یک چیز است، توانایی شما را به حداکثر می‌رساند، و منظور من از آن است - شما خطی دارید که از آن

you start at, and here's what you can possibly do.

شروع می‌کنید، و در اینجا چیزی است که احتمالاً می‌توانید انجام دهید.

Most of us, at our best, move up here.

اکثر ما، در بهترین حالت، به اینجا حرکت می کنیم.

When we do Super Learning, we actually go up here and learn as much as we can actually

وقتی Super Learning را انجام می‌دهیم، در واقع به اینجا می‌رویم و تا آنجایی که واقعاً می‌توانیم یاد می‌گیریم

do.

.

And it's surprising how much you can take in and how much you can use to become better

و تعجب آور است که اگر ابزار خاصی به شما داده شود چقدر می توانید دریافت کنید و چقدر می توانید از آن استفاده کنید تا

in a short period of time if you're given certain tools, and I'm going to give you a

در مدت زمان کوتاهی بهتر شوید ، و من امروز قصد دارم چند نکته را به شما ارائه دهم

few hints today.

.

One of the first things is there's Mr. E with a megaphone, he's speaking out.

یکی از اولین چیزها این است که آقای E با یک مگافون، او در حال صحبت کردن است.

If it's written material, say it out loud.

اگر مطالب نوشته شده است، آن را با صدای بلند بگویید.

What?

چی؟

Well, when you read it, read it, that's using your vision, okay?

خوب، وقتی آن را می خوانید، آن را بخوانید، این از بینایی شما استفاده می کند، خوب؟

There are three ways learn, there are actually more, but three basic ones people are taught

سه راه برای یادگیری وجود دارد، در واقع راه های بیشتری وجود دارد ، اما سه راه اساسی به افراد در کالج های معلمان آموزش داده می

in teachers' colleges that most students use to learn.

شود که اکثر دانش آموزان برای یادگیری از آنها استفاده می کنند.

One is visual, with your eye, one is auditory with your ear, and the other kinesthetic,

یکی بینایی است، با چشم شما، یکی شنوایی با گوش شما، و دیگری حرکتی،

doing something.

انجام کاری.

That's why, in school, you'll notice teachers write on a board, you look at it, then they

به همین دلیل است که در مدرسه متوجه خواهید شد معلمان روی تخته می نویسند، به آن نگاه می کنید، سپس

speak, you listen, then you write down information.

صحبت می کنند، شما گوش می دهید، سپس اطلاعات را یادداشت می کنید.

By doing those three, you can keep up to 80% of the information, alright?

با انجام این سه مورد، می توانید تا 80 درصد اطلاعات را حفظ کنید، خوب؟

And also, repetition and a few other things.

و همچنین، تکرار و چند مورد دیگر.

But there's the things that help you learn.

اما چیزهایی وجود دارد که به شما کمک می کند یاد بگیرید.

A lot of people have things that they're better at, so some people are better at listening

بسیاری از مردم چیزهایی دارند که در آنها بهتر هستند، بنابراین برخی از افراد در گوش دادن

than they are at understanding information when it's written, or when they do it, they're

بهتر از درک اطلاعات هنگام نوشتن اطلاعات هستند، یا زمانی که آن را انجام می دهند،

confused, but if you explain it to them, they're like "Oh, I get it, I can do that."

گیج می شوند، اما اگر آن را برای آنها توضیح دهید، آنها مانند "اوه، متوجه شدم، من می توانم این کار را انجام دهم."

Same with some people, they need to see it, you demonstrate it, they can understand, but

در مورد بعضی از افراد هم همینطور است، آنها باید آن را ببینند، شما آن را نشان می دهید، آنها می توانند بفهمند، اما

if you say it to them or make them do it, they don't, okay?

اگر به آنها بگویید یا مجبورشان کنید این کار را انجام دهند، نمی بینند، خوب؟

So, there's two of the three, and obviously number three, the kinesthetic, if they do

بنابراین، دو تا از این سه وجود دارد، و بدیهی است که شماره سه، جنبشی، اگر این کار را انجام

it, they understand much better than if you write it on the board or explain it.

دهند، بسیار بهتر از زمانی که آن را روی تخته بنویسید یا توضیح دهید، می‌فهمند.

So, why am I telling you "If it's written, say it"?

پس چرا به شما می گویم "اگر نوشته است، بگو"؟

Well remember, I said if all three are combined you learn better?

خوب یادت می آید، گفتم اگر هر سه با هم ترکیب شوند بهتر یاد می گیری؟

So, if something's written down, one of the better ways to understand it is to say it

بنابراین، اگر چیزی نوشته شده است، یکی از راه‌های بهتر برای درک آن، گفتن آن

out loud because when it's written, you're using your visual.

با صدای بلند است، زیرا وقتی نوشته می‌شود، از تصویر خود استفاده می‌کنید.

When you say it out loud, that's right, your auditory comes in.

هنگامی که آن را با صدای بلند می گویید، درست است، شنوایی شما وارد می شود.

It's another component, so it means more of your brain has to be used to absorb the information.

این جزء دیگری است، بنابراین به این معنی است که بیشتر از مغز شما باید برای جذب اطلاعات استفاده شود.

It's also got a repetition factor.

این یک عامل تکرار نیز دارد.

Because you read it and then you say it, you're repeating it to make it go deeper, so it's

چون شما آن را می خوانید و سپس می گویید، آن را تکرار می کنید تا عمیق تر شود، پس

not just one time, I'm finished, it's one, "How are you today?"

فقط یک بار نیست، من تمام شده ام، یکی است، "امروز چطوری؟"

"How are you today?"

"امروز چطوری؟"

By doing that alone, guess what?

با انجام این کار به تنهایی، حدس بزنید چیست؟

That's right, you've listened, you've watched, but you've done the third one by accident,

درست است، شما گوش کرده اید، تماشا کرده اید، اما سومی را به طور تصادفی انجام داده اید،

by opening your mouth, you're using kinesthetic: "How are you today?"

با باز کردن دهان خود، از حرکات حرکتی استفاده می کنید: "امروز چطوری؟"

You've done it three times now.

الان سه بار انجامش دادی

You've looked at it, you've said it, you've heard yourself, three repetitions for one

نگاه کردی، گفتی، خودت شنیدی، سه تکرار برای یک

reading.

خواندن.

Some people will read it once, by doing that alone, you're doing it three times, so you

برخی از مردم آن را یک بار می خوانند، با انجام آن به تنهایی، شما آن را سه بار انجام می دهید، بنابراین می

can see, you can learn three times as quickly.

توانید ببینید، می توانید سه برابر سریع تر یاد بگیرید.

That's why we call it Super Learning, taking what you have and maximizing your potential.

به همین دلیل است که ما آن را Super Learning می نامیم، از آنچه دارید استفاده می کنید و پتانسیل خود را به حداکثر می رسانید.

Also, when you're saying it out loud, it gives your brain the opportunity to critique or

همچنین، هنگامی که آن را با صدای بلند می‌گویید، به مغز شما این فرصت را می‌دهد

look at that information, because you're saying it, does it make sense to you?

که آن اطلاعات را نقد یا نگاه کند، چون شما آن را می‌گویید، آیا برای شما منطقی است؟

Why doesn't it make sense?

چرا منطقی نیست؟

What is confusing to me?

چه چیزی برای من گیج کننده است؟

When you're looking it down, you might say "I don't understand", or understand and it

وقتی به پایین نگاه می‌کنید، ممکن است بگویید «نمی‌فهمم» یا می‌فهمید و

stops.

متوقف می‌شود.

When you say, "Does this sentence even work?", cool?

وقتی می گویید "آیا این جمله حتی کار می کند؟"، جالب است؟

Alright.

بسیار خوب.

Next: If it's spoken material, write it down.

بعد: اگر مطالب گفتاری است، آن را یادداشت کنید.

Oh, it's the same, you just repeated it.

آخه همینطوره فقط تکرارش کردی

No.

نه

It is the same in that we are using more senses to learn it, but when something's spoken,

. به همین صورت است که ما از حواس بیشتری برای یادگیری آن استفاده می کنیم، اما وقتی چیزی گفته می شود،

it's quickly forgotten.

به سرعت فراموش می شود.

So, the added bonus to writing it down is you have notes to remind you so you can look

بنابراین، امتیاز اضافی برای نوشتن آن این است که یادداشت هایی برای یادآوری دارید تا بتوانید

at it later.

بعداً به آن نگاه کنید.

But, one of the important things about writing it down is it's a motor skill that forces

اما، یکی از چیزهای مهم در مورد نوشتن آن این است که این یک مهارت حرکتی

your body to go through, once again, we're going to kinesthetic movement, forcing the

است که بدن شما را مجبور به انجام آن

brain to work because you're taking sound and you're interpreting it into a - I would

می کند. تفسیر آن به یک - می‌توانم

say, visual medium, so then you've got the kinesthetic writing it, then it's the looking

بگویم، رسانه بصری، بنابراین شما باید حرکت‌شناسی آن را بنویسید، سپس نگاه کردن

at it, because I've never met anyone who writes like this.

به آن است، زیرا من هرگز کسی را ندیده‌ام که این‌طور بنویسد.

Okay.

باشه.

Usually they write and they look.

معمولا می نویسند و نگاه می کنند.

So, when you're in a lecture hall, most students do this naturally.

بنابراین، هنگامی که در یک سالن سخنرانی هستید، اکثر دانشجویان این کار را به طور طبیعی انجام می دهند.

They write it down.

آن را یادداشت می کنند.

I met a person who was really interesting, well maybe I'm making that up and it was something

من با شخصی آشنا شدم که واقعاً جالب بود، خوب شاید دارم آن را می سازم و این چیزی بود که

I read, but they said that they were at a meeting with someone and the person actually

خواندم، اما آنها گفتند که در جلسه ای با یک نفر بودند و در واقع آن شخص

- they wanted to meet this person and talk to them.

- آنها می خواستند با این شخص ملاقات کنند و با آنها صحبت کنند. .

Just imagine a big manager and a small employee.

فقط یک مدیر بزرگ و یک کارمند کوچک را تصور کنید.

The big manager wanted to meet the small employee and the big manager took out a book and a

مدیر بزرگ می خواست کارمند کوچک را ملاقات کند و مدیر بزرگ یک کتاب و یک

pen and started writing down what the small employee said.

خودکار بیرون آورد و شروع به نوشتن صحبت های کارمند کوچک کرد.

It's like "Why?"

مثل "چرا؟"

"Well, I can learn from you."

"خب، من می توانم از شما یاد بگیرم."

So, when I'm sitting there talking to you, I can learn from you if I'm writing it down.

بنابراین، وقتی نشسته ام و با شما صحبت می کنم، اگر آن را یادداشت کنم، می توانم از شما یاد بگیرم.

If I don't, it gets forgotten, so it makes it more important to my brain because if I'm

اگر این کار را نکنم، فراموش می شود، بنابراین برای مغزم اهمیت بیشتری پیدا می کند، زیرا اگر آن

writing it - taking the time, my brain goes "This must be important, I should remember

را بنویسم - وقت بگذارم، مغزم می گوید: "این باید مهم باشد، باید

it."

آن را به خاطر بسپارم."

It also gives me the opportunity, or you the opportunity, to go over what you've written

همچنین به من یا شما این فرصت را می دهد که آنچه را که نوشته اید مرور کنم

down and see if it makes sense and clarify it.

و ببینم آیا منطقی است و آن را روشن کنم.

So you get to question it, think about it, give it some sense in your head, and it helps

بنابراین می توانید آن را زیر سوال ببرید، در مورد آن فکر کنید، کمی در ذهن خود به آن فکر کنید، و به شما کمک می کند آن را به

you remember it.

خاطر بسپارید.

So, these are brother and sister.

پس اینها خواهر و برادر هستند.

If it's written material, say it out loud.

اگر مطالب نوشته شده است، آن را با صدای بلند بگویید.

Try to see if you can actually understand it when you just say it to yourself.

سعی کنید ببینید آیا واقعاً وقتی آن را به خودتان می‌گویید می‌توانید آن را درک کنید.

If it's spoken material, write it down.

اگر مطالب گفتاری است، آن را یادداشت کنید.

Write it down afterwards and look and go "Does this actually make sense?"

بعد آن را یادداشت کنید و نگاه کنید و بروید "آیا این واقعا منطقی است؟"

Now, going with the writing, we've spoken about writing twice, there's a third one.

حالا، به دنبال نوشتن، ما دو بار در مورد نوشتن صحبت کرده ایم، مورد سوم وجود دارد.

This is rather interesting.

این نسبتاً جالب است.

Most of you, when you think of writing - or actually, let's actually be honest - most

بسیاری از شما، وقتی به نوشتن فکر می کنید - یا در واقع، اجازه دهید صادق باشیم -

of you in the 21st century, you don't write, you type.

بیشتر شما در قرن بیست و یکم، نمی نویسید، بلکه تایپ می کنید.

You go to a classroom, you sit down, you type - click click click, right?

شما به یک کلاس می روید، می نشینید، تایپ می کنید - کلیک کنید کلیک کنید، درست است؟

Click, click, click, or you do on your cell phone - click, click, click, and you take

کلیک کنید، کلیک کنید، کلیک کنید، یا روی تلفن همراه خود انجام می دهید - کلیک کنید، کلیک کنید، کلیک کنید و

these notes.

این یادداشت ها را می گیرید.

It reminds me of people who take pictures of everything and you ask them "Do you remember

منو یاد آدمایی میندازه که از همه چیز عکس میگیرن و ازشون میپرسی

that concert we went to last year?"

کنسرتی که پارسال رفتیم یادت هست؟

"Yes."

"آره."

"Do you look at the pictures?"

"به عکس ها نگاه می کنی؟"

"No."

"نه."

"But you took many pictures."

"اما تو عکس های زیادی گرفتی."

"Yes."

"آره."

"But you don't look at them."

"اما شما به آنها نگاه نمی کنید."

"Yeah."

"آره."

It's like, it was a waste.

انگار ضایع بود

You should have watched and enjoyed instead of taking pictures that you never look at.

به جای گرفتن عکس هایی که هرگز به آنها نگاه نمی کنید باید تماشا می کردید و لذت می بردید.

So, you've missed it twice.

بنابراین، شما آن را دو بار از دست داده اید.

You've missed the actual thing and now you're missing what's actually in your computer.

شما چیز واقعی را از دست داده اید و اکنون آنچه را که در رایانه شما وجود دارد از دست داده اید.

The same with typing.

در مورد تایپ هم همینطور.

When you type, it actually doesn't activate your brain as much.

وقتی تایپ می کنید، در واقع مغز شما را چندان فعال نمی کند .

"Well, I took the notes, you said write it down."

"خب، من یادداشت ها را برداشتم، شما گفتید آن را بنویسید."

I said "Yeah, write, write, I didn't say 'type'."

گفتم آره بنویس، بنویس، نگفتم تایپ کن.

When you type it, your brain doesn't really know that this an "S" button and this is a

وقتی آن را تایپ می کنید، مغز شما واقعاً نمی داند که این یک دکمه "S" و این یک

"T" button and this is a "U" button.

دکمه "T" و این یک دکمه "U" است.

It has no clue.

سرنخی نداره

It just knows "press button, press button, press button".

فقط می داند "دکمه را فشار دهید، دکمه را فشار دهید، دکمه را فشار دهید".

When you're writing, each character is individual, so it forces the brain to pay attention to

وقتی در حال نوشتن هستید، هر شخصیت فردی است، بنابراین مغز را وادار می‌کند تا به

what you're doing, and that paying attention to what you're doing makes the language or

کاری که انجام می‌دهید توجه کند، و توجه به کاری که انجام می‌دهید باعث می‌شود زبان یا

whatever subject you're studying go deeper into your brain.

هر موضوعی که مطالعه می‌کنید عمیق‌تر شود. مغز

Now, you notice I said here, I said "Write in cursive, do not print."

حالا متوجه شدید که اینجا گفتم، گفتم خط شکسته بنویس، چاپ نکن.

And some of you are like "What's that?"

و برخی از شما مانند "این چیست؟"

I know!

میدانم!

Time has changed.

زمان تغییر کرده است.

There was a time when I went to school, you had to learn cursive.

زمانی بود که من به مدرسه می رفتم، شما باید خط شکسته را یاد می گرفتید.

In fact, it was so bad, they gave you a pencil because you weren't good enough, and when

در واقع، خیلی بد بود، آنها به شما یک مداد دادند، زیرا شما به اندازه کافی خوب نبودید، و وقتی به

you mastered cursive, they gave you a pen and everybody waited for that day to be given

خط شکسته تسلط داشتید، یک خودکار به شما دادند و همه منتظر بودند تا آن روز یک خودکار به شما داده شود

a pen like "You may now write in permanent ink, no more pencil for you because you're

مانند "شما اکنون می توانید بنویسید. جوهر دائمی، دیگر مدادی برای تو نیست، چون

a big boy now!"

الان پسر بزرگی هستی!»

So, for those of you who don't know what cursive is, because some of you won't, this is cursive.

بنابراین، برای کسانی از شما که نمی‌دانید خط شکسته چیست، زیرا برخی از شما نمی‌دانید، این خط شکسته است.

Now, some of you right now are going "What did he just do?

اکنون، برخی از شما در حال حاضر می‌گویید " او چه کار کرد؟

Is that - is that Arabic?

آیا آن - عربی است؟

Is that Sanskrit, what is that?

آیا آن سانسکریت است، آن چیست؟

This is not English!"

این انگلیسی نیست!"

This is cursive.

این خط شکسته است.

You're welcome.

خواهش میکنم.

Or, I can write it like this, I'm going to be off the board, but you'll see, you will

یا، می‌توانم آن را به این شکل بنویسم، می‌خواهم از صفحه خارج شوم، اما شما خواهید دید،

see what I mean.

منظور من را خواهید دید.

The thing about cursive is it combines two parts or two part - the two parts of your

نکته ای که در مورد خط شکسته وجود دارد این است که دو قسمت یا دو قسمت را ترکیب می کند - دو قسمت

brain, your left and right hemisphere.

مغز شما، نیمکره چپ و راست شما.

So, one is more artistic, one is more scientific, I mean, this is just general, don't take it

بنابراین، یکی هنری تر است، یکی علمی تر ، منظورم این است که این فقط کلی است، آن را

too seriously, even scientists have a problem with it, but they're saying the two parts

زیاد جدی نگیرید، حتی دانشمندان با آن مشکل دارند ، اما می گویند دو قسمت

of your brain deal with different parts.

مغز شما با آنها متفاوت است. قطعات.

One form in function, one more logical thinking.

یک شکل در عملکرد، یک تفکر منطقی تر.

In cursive, it's combined, because when we write, that's more logical information, but

در خط شکسته، ترکیب می‌شود، زیرا وقتی می‌نویسیم، اطلاعات منطقی‌تری است،

the cursive is artistic, you can see, swirl, swirl, dots, all art.

اما خط شکسته هنری است، می‌توانید بچرخید، بچرخانید، نقطه‌ها را ببینید، همه هنر.

So, the two parts of the brain work together to make the information go deeper into the

بنابراین، دو بخش مغز با هم کار می کنند تا اطلاعات را عمیق تر به

brain, so you remember it better.

مغز برسانند، بنابراین بهتر آن را به خاطر بسپارید.

So, when I say "print", this is okay, not good enough.

بنابراین، وقتی می‌گویم "چاپ"، این مشکلی ندارد، به اندازه کافی خوب نیست.

You want to do this.

شما می خواهید این کار را انجام دهید.

This will even require, for many of you, a lot of time to master.

این حتی برای بسیاری از شما نیاز به زمان زیادی برای تسلط دارد.

I just recently started doing it again, and it took me a few days after years of being

من اخیراً دوباره شروع به انجام آن کردم، و چند روز بعد از سال ها که

able to do it to get this consistent.

توانستم این کار را انجام دهم، طول کشید تا به این ثبات برسم.

You have to focus.

باید تمرکز کنی

So, this is interesting in case you think "He just made that up, it came from nowhere!"

بنابراین، این جالب است اگر فکر می کنید "او فقط آن را ساخته است، از هیچ جا آمده است!"

Well actually, I made it up with a whole bunch of important people down in the United States.

خوب در واقع، من با یک سری افراد مهم در ایالات متحده آن را درست کردم.

In The New York Times article, it was April 30th, 2013, the College Board findings, now

در مقاله نیویورک تایمز، 30 آوریل 2013 بود، یافته های هیئت کالج، اکنون

the college board in the States deals with the universities, and what they found is that

هیئت کالج در ایالات متحده با دانشگاه ها سر و کار دارد، و چیزی که آنها دریافتند این است که

they have a general test that they give to all the students to see if they should go

آنها یک آزمون کلی دارند که به همه دانش آموزان می دهند. ببینید آیا آنها باید

to university.

به دانشگاه بروند.

They call it the SATs, but you don't need to know that.

آنها آن را SAT می نامند، اما شما نیازی به دانستن آن ندارید.

But it's just a general test through America that everyone does to go into university and,

اما این فقط یک آزمایش عمومی در آمریکا است که همه برای رفتن به دانشگاه انجام می‌دهند و

depending on your score, you can go to a better and better school, and they found that the

بسته به نمره شما، می‌توانید به مدرسه بهتر و بهتری بروید، و آنها دریافتند

people who actually wrote in cursive outperformed not by millions, but outperformed or did better

افرادی که در واقع با خط شکسته می‌نوشتند، نه میلیون‌ها نفر، بلکه عملکرد بهتری داشتند. یا بهتر

than the people who printed, and I'm not even talking about typing, they just noticed that

از افرادی که چاپ می کردند، و من حتی در مورد تایپ کردن صحبت نمی کنم، آنها فقط متوجه شدند که

these guys did better than these guys.

این افراد بهتر از این افراد کار می کنند.

It's the same information, it's just they did it differently and gave their brain an

این همان اطلاعات است، فقط آنها این کار را متفاوت انجام دادند و به مغزشان این

opportunity to work a little harder, to learn a little more.

فرصت را دادند که کمی بیشتر کار کند، کمی بیشتر یاد بگیرد.

So, I'm suggesting for you that when you do notes, try to write in cursive.

بنابراین، من به شما پیشنهاد می کنم که هنگام یادداشت برداری، سعی کنید با خط شکسته بنویسید.

Here's a little secret: once you get good at cursive, it's actually faster, because

در اینجا یک راز کوچک وجود دارد: وقتی در خط شکسته مهارت پیدا کردید، در واقع سریعتر می شود، زیرا

you flow, so you can write more.

جریان دارید، بنابراین می توانید بیشتر بنویسید.

Oh, who would have thought?

آه، چه کسی فکرش را می کرد؟

Like... raining in here, sweat dripping.

مثل اینکه اینجا باران می بارد، عرق می چکد.

Okay, anyway.

باشه، به هر حال.

The next one, we've talked about this and there, as I said, in the College Board findings,

مورد بعدی، ما در این مورد صحبت کرده‌ایم و همان‌طور که گفتم، در یافته‌های هیئت کالج،

they found the difference between printing and cursive and an improvement in people's

آنها تفاوت بین چاپ و خط شکسته و بهبود توانایی افراد در

ability to remember the information and score or do better on tests.

به خاطر سپردن اطلاعات و نمره‌دهی یا عملکرد بهتر در آزمون‌ها را پیدا کردند.

That's real-world Super Learning.

این سوپر یادگیری در دنیای واقعی است.

Next one: Talk to yourself about it.

مورد بعدی: در مورد آن با خودتان صحبت کنید.

What?

چی؟

Yeah, you're gonna be that person who walks down the street "So, I gotta get four bags

آره، تو اون کسی خواهی بود که تو خیابون راه میره "پس من باید چهار

of milk, and then the cat said, and what I said to my boss..." and people - "They're

کیسه شیر بگیرم و بعد گربه گفت و من به رئیسم چی گفتم..." و مردم - "اونا دیوونه هستند"

crazy, crazy!".

، دیوانه!".

Yep, become that person.

بله، آن شخص شوید.

Talk to yourself.

با خودت صحبت کن

I have found that, if I'm reading something that's an idea and I start speaking about

متوجه شده ام که اگر چیزی را بخوانم که یک ایده است و شروع به صحبت کردن در مورد

it, the parts that I don't understand, I can't really talk about, I just get like "Uhhh",

آن کنم، بخش هایی را که نمی فهمم، واقعاً نمی توانم در مورد آن صحبت کنم، فقط مانند "اوههه" می شوم،

and then that tells me to write down in cursive "I don't understand that and I have to re-do

و سپس این نشان می دهد با خط شکسته بنویسم "من این را نمی فهمم و باید دوباره انجامش

it".

دهم".

I've got to re-study that part because I can't explain it to myself.

من باید آن قسمت را دوباره مطالعه کنم زیرا نمی توانم آن را برای خودم توضیح دهم.

Because when I can understand it, I can explain it to myself.

چون وقتی بتوانم آن را بفهمم، می توانم آن را برای خودم توضیح دهم.

So, talk to yourself about it.

بنابراین، در مورد آن با خود صحبت کنید.

Whenever you get confused, that tells you that is a part you have to go back and study,

هر زمان که گیج می شوید، به شما می گوید که بخشی است که باید به عقب برگردید و مطالعه کنید،

alright?

خوب؟

So, you're finding the holes in your knowledge.

بنابراین، شما در حال پیدا کردن حفره های دانش خود هستید.

So, if it's not increasing the knowledge, at least it's saying "You really don't know

بنابراین، اگر دانش را افزایش نمی دهد، حداقل می گوید "شما واقعاً این را نمی

this, you should study it."

دانید، باید آن را مطالعه کنید."

Now, see this, has the "blah blah", see this, "blah, blah?"

حالا این را ببینید، «بله بله» دارد، این را ببینید، «بله، بلا؟»

That's me and you right now, or you and I. Teach someone.

الان من و تو هستیم یا من و تو. به کسی آموزش بده.

I studied martial arts for a number of years, and one of my teachers used to make all of

من چند سالی هنرهای رزمی خواندم و یکی از معلمانم عادت داشت

the instructors teach someone else, so if you wanted to get a black belt, you had to

همه مربیان را به دیگران آموزش دهند، بنابراین اگر می‌خواهید کمربند مشکی بگیرید، باید

teach a class at brown belt.

کلاسی را با کمربند قهوه‌ای تدریس کنید.

When you were teaching, they would look at your students, and all the mistakes your students

زمانی که شما تدریس می‌کردید، آنها به دانش‌آموزانتان نگاه می‌کردند، و تمام اشتباهاتی که شاگردانتان مرتکب

made, they would say "Hey, guess what?

می‌شدند، می‌گفتند "هی، حدس بزن چی؟

All the stuff they don't know - you don't know!

همه چیزهایی که آنها نمی‌دانند - شما نمی‌دانید!

That's why they don't know it!

به همین دلیل است که آنها نمی‌دانند.

You didn't teach it to them."

تو آن را به آنها یاد ندادی."

So then you would have to learn this stuff, get good at it, and teach your students and

پس باید این چیزها را یاد بگیرید، در آن خوب شوید، و به دانش‌آموزان خود آموزش دهید،

then they would test you again and then they would say "Okay, all of the student you taught

سپس آنها دوباره از شما آزمایش می‌کردند و سپس می‌گفتند "خوب، همه دانش‌آموزانی که شما آموزش دادید

know this, you must know this material, now you can go for your black belt test."

این را می‌دانند، شما باید این مطالب را بدانید، حالا می توانید برای تست کمربند مشکی خود بروید."

Simple but effective.

ساده ولی موثر.

What the students don't know, the teacher must not know, because if the teacher knew

آنچه را دانش آموزان نمی دانند، معلم نباید بداند، زیرا اگر معلم

it, they would teach it.

آن را می دانست، آن را آموزش می داد.

Teach someone else what you know.

آنچه را که می دانید به دیگری بیاموزید.

It's not even what I just told you that you can show what you know, you notice there are

حتی این چیزی نیست که من به شما گفتم که می‌توانید آنچه را که می‌دانید نشان دهید، متوجه می‌شوید که

holes in your knowledge, or you don't really understand when people confront you with questions,

حفره‌هایی در دانش شما وجود دارد، یا واقعاً متوجه نمی‌شوید که وقتی مردم با شما سؤالاتی روبرو می‌شوند، به

it means they ask you questions like "Why does that happen?" and you will be able to

این معنی است که آنها از شما سؤالاتی مانند "چرا اینطور است؟" به وقوع پیوستن؟" و شما می توانید

either go "Well, because dadadadada", or you'll go "Well, ooh, that's good.

یا به "خب، چون داددادا" بروید، یا "خوب، اوه، خوب است.

Ooh, I don't know."

اوه، نمی دانم."

And then you have to go learn.

و بعد باید بری یاد بگیری

You see, the thing about learning is that it's not just taking information in, it's

ببینید، چیزی که در مورد یادگیری وجود دارد این است که فقط دریافت اطلاعات نیست،

understanding that information, being able to use it, and keeping that information.

درک آن اطلاعات، توانایی استفاده از آن و حفظ آن اطلاعات است.

And also knowing what you don't know.

و همچنین دانستن چیزهایی که نمی دانید.

Many people make the mistake of thinking "Because I know this, this, this, and this, I have

بسیاری از مردم این اشتباه را مرتکب می شوند که فکر می کنند "چون من این، این، این و این را می دانم، من

a lot of knowledge, or I'm a very smart person.", but the smartest people look for what they

دانش زیادی دارم، یا من یک فرد بسیار باهوش هستم."، اما باهوش ترین افراد به دنبال چیزهایی هستند

don't know, what they don't understand, because they know if you understand these things and

که نمی دانند. آنچه را که آنها نمی فهمند، زیرا آنها می دانند که اگر شما این چیزها را درک کنید و این چیزها را

know these things, there's a greater room of improvement than just knowing more and

بدانید، فضای پیشرفت بیشتری نسبت به دانستن بیشتر و

more and more, because the holes, or the things you don't know, end up bringing you down.

بیشتر و بیشتر وجود دارد، زیرا حفره ها یا چیزهایی که نمی دانید به پایان می رسند. بالا آوردنت پایین

Cool?

سرد؟

So, teaching someone else helps you to fix those holes, so it's harder to bring you down

بنابراین، آموزش به شخص دیگری به شما کمک می‌کند تا آن حفره‌ها را برطرف کنید ، بنابراین پایین آوردن شما سخت‌تر است

and you can build on that knowledge to go higher, faster.

و می‌توانید بر روی آن دانش بسازید تا سریعتر و بالاتر بروید.

And finally, I want to talk about summarizing, because I haven't done any of that at all,

و در نهایت، من می خواهم در مورد خلاصه کردن صحبت کنم، زیرا من اصلاً هیچ یک از این کارها را انجام نداده ام، فقط انجام داده

I've just - take information, take information.

ام - اطلاعات بگیر، اطلاعات بگیر.

This is going to happen when we talk about reading.

وقتی در مورد خواندن صحبت می کنیم این اتفاق می افتد .

I've done a couple of videos before about summarizing for reading and writing, or writing,

من قبلاً چند ویدیو در مورد خلاصه‌نویسی برای خواندن و نوشتن، یا نوشتن،

you know, essays, saying you're summarizing - it's like the five part essay thing, I said,

می‌دانید، انشا، گفتن اینکه دارید خلاصه می‌کنید ، انجام داده‌ام - این مانند مقاله پنج قسمتی است، گفتم،

summarize using one word, because if you can get a one word and a picture, what you will

با استفاده از یک کلمه خلاصه کنید، زیرا اگر می‌توانید یک کلمه و یک عکس بگیرید، چیزی که پیدا خواهید کرد

find is you can get it bigger - a greater idea, or really be able to give a, what's

این است که می توانید آن را بزرگتر کنید - یک ایده بزرگتر، یا واقعاً بتوانید

the word I'm thinking of, an exact idea to the reader.

یک ایده دقیق، کلمه ای که من به آن فکر می کنم، به خواننده بدهید.

But, if you can't get it down to one picture, one word, then it's just a bunch of babbling

اما، اگر نمی توانید آن را به یک تصویر، یک کلمه خلاصه کنید، آنگاه این فقط یک دسته از غرغر کردن

or meandering, which means going around like this without getting a focus on what you're

یا پیچ و خم است، به این معنی که بدون تمرکز بر آنچه که می گویید، به این اطراف بروید

saying.

.

And I was saying that, for using a title or the idea for a paragraph, get it into one

و من می‌گفتم که برای استفاده از عنوان یا ایده برای یک پاراگراف، آن را در یک

word and then expand upon it.

کلمه درآورید و سپس آن را گسترش دهید.

Well, the same thing is when you're reading.

خوب، وقتی شما در حال مطالعه هستید همین است.

Read, stop at the end of a paragraph, try to get a picture in your head, write it out.

بخوانید، در انتهای یک پاراگراف توقف کنید، سعی کنید تصویری در ذهن خود داشته باشید، آن را بنویسید.

And that word or picture should express what the paragraph's about.

و آن کلمه یا تصویر باید بیانگر آنچه در پاراگراف است.

And if you can do that, two things happen.

و اگر بتوانید این کار را انجام دهید، دو اتفاق می افتد.

Number one, if you summarize in the margin, means the corner, you can maybe have 10, 15

شماره یک، اگر در حاشیه خلاصه کنید، به معنای گوشه است، ممکن است 10، 15

words which is much easier to remember than 10 or 15 pages, that will summarize the idea

کلمه داشته باشید که به خاطر سپردن آنها بسیار ساده تر از 10 یا 15 صفحه است، که ایده آنچه خوانده اید را خلاصه می کند

of what you've read.

.

It also gives you a break to make sure you understand what you've read before you go

همچنین به شما استراحت می دهد تا مطمئن شوید که قبل از رفتن به قسمت بعدی، آنچه خوانده اید را متوجه شده اید

to the next part.

.

Do you remember, it talked about building?

یادت هست در مورد ساخت و ساز صحبت می کرد؟

Another word for building when we say going on top of each other is called "scaffolding".

یکی دیگر از واژه های ساختمانی که می گوییم روی هم رفتن، «داربست» نام دارد.

So, you're scaffolding, if you get this and understand it then read it and summarize and

بنابراین، شما داربست می‌زنید، اگر این را دریافت کردید و آن را فهمیدید، سپس آن را بخوانید و خلاصه کنید و

read and summarize, you're making sure along the way, you always understand, so when you

بخوانید و خلاصه کنید، در طول مسیر مطمئن می‌شوید که همیشه می‌فهمید، بنابراین

get to the ideas that they're trying to teach you, it's easier for you to get the big, global

وقتی به ایده‌هایی می‌رسید که سعی می‌کنند به شما بیاموزد، دریافت تصویر بزرگ و جهانی برای شما آسان تر است

picture, because all the way along, you've been making sure you understood.

، زیرا در تمام طول مسیر، مطمئن بوده اید که متوجه شده اید.

Many people read a lot of pages, get to the end and say "Hm, I don't understand what I

بسیاری از مردم صفحات زیادی را می خوانند، به انتها می رسند و می گویند "هوم، من نمی فهمم چه چیزی

just read.", and have to read again, which is a complete waste of your time.

را خواندم."، و مجبورند دوباره بخوانند، که کاملاً وقت شما را تلف می کند.

And remember, with Super Learning, we're trying to minimize the time and maximize the learning.

و به یاد داشته باشید، با Super Learning، ما سعی می کنیم زمان را به حداقل برسانیم و یادگیری را به حداکثر برسانیم.

So, summarize in the margins when you read.

پس هنگام خواندن در حاشیه خلاصه کنید.

Cool?

سرد؟

So, I'm hoping you got at least one, two, or three tools under your belt you can use

بنابراین، من امیدوارم که حداقل یک، دو یا سه ابزار زیر کمربند خود داشته باشید که بتوانید فوراً از آن استفاده

right away.

کنید.

Eventually, you should try to use all seven, but I'd like to give you - can you believe

در نهایت، شما باید سعی کنید از هر هفت مورد استفاده کنید، اما من می‌خواهم به شما

it - a test, because if it's about Super Learning, I want to know what you just learned.

یک تست بدهم - باورتان می‌شود، زیرا اگر در مورد Super Learning باشد، می‌خواهم بدانم چه چیزی یاد گرفته‌اید.

Alright, quiz time!

خوب، زمان آزمون!

You are Super Learnified.

شما فوق العاده آموخته اید.

That's not a word, but the whole point about that video or this video was you're learning

این یک کلمه نیست، اما نکته کلی در مورد آن ویدیو یا این ویدیو این بود که شما در حال یادگیری هستید

and you're Super Learning, so let's see what information you've actually learned and you

و شما در حال یادگیری فوق العاده هستید، بنابراین بیایید ببینیم چه اطلاعاتی را در واقع یاد گرفته اید و

keep, because learning without keeping the information is a waste of time, alright?

نگه می دارید، زیرا یادگیری بدون حفظ اطلاعات اتلاف است. از زمان، خوب؟

You don't want to burn your hand on a fire on a regular basis and have to re-learn - bsh,

شما نمی خواهید مرتباً دست خود را روی آتش بسوزانید و مجبور شوید دوباره یاد بگیرید - بش،

ahh, bsh, ahh!

آه، بش، آه!

So, first question I want to do because we're going to do a quiz is this: here are the five

بنابراین، اولین سوالی که می‌خواهم انجام دهم، زیرا می‌خواهیم یک مسابقه انجام دهیم این است: این پنج

questions and I want to see what information you have retained.

سؤال است و می‌خواهم ببینم چه اطلاعاتی را حفظ کرده‌اید.

Retaining means "to keep".

نگه داشتن به معنای "نگه داشتن" است.

Number one: Printing is the best way to remember information.

شماره یک: چاپ بهترین راه برای به خاطر سپردن اطلاعات است.

Hmm, I have my handy markers here.

هوم، من نشانگرهای دستی خود را اینجا دارم.

Red is for "false", blue is for "true", which one will it be?

قرمز برای "کاذب"، آبی برای "درست" است، کدام یک خواهد بود؟

False!

دروغ!

But James, you told us that writing is better than typing with our fingers!

اما جیمز، تو به ما گفتی که نوشتن بهتر از تایپ کردن با انگشت است!

No, I said that's okay, but the best thing to do is use cursive.

نه، گفتم اشکالی ندارد، اما بهترین کار استفاده از خط شکسته است.

Cursive is that line, when we were drawing like this, like "See", like that, right?

خط شکسته است، زمانی که ما اینگونه می کشیدیم ، مانند "ببین"، آنطور، درست است؟

So, cursive is the best way.

بنابراین، خط شکسته بهترین راه است.

Printing is okay, it's better than typing information in, but cursive is the superior.

چاپ اشکالی ندارد، بهتر از تایپ کردن اطلاعات است، اما خط شکسته برتر است.

So, let me open these caps so I don't go "click, click, click" every five seconds, alright?

بنابراین، اجازه دهید من این درپوش ها را باز کنم تا هر پنج ثانیه یکبار «کلیک، کلیک، کلیک» نکنم، خوب؟

Next: The article about cursive - see, you could have looked here, haha -The article

بعدی: مقاله در مورد خط شکسته - ببینید، می توانید اینجا را نگاه کنید، هاها - مقاله

about cursive was in Psychology Today.

در مورد خط شکسته در روانشناسی امروز بود.

Oh no, it was written in, where did we write it?

اوه نه، تو نوشته شده بود، کجا نوشتیم؟

New York Times.

نیویورک تایمز.

They were looking at the SATs, right?

آنها به SAT ها نگاه می کردند، درست است؟

So, this one is also false.

پس این یکی هم نادرست است.

What about this one here: Summarizing when reading helps to improve memory.

در مورد این یکی اینجا چطور: خلاصه کردن هنگام مطالعه به بهبود حافظه کمک می کند.

True.

درست است، واقعی.

We said when you summarize, it gives you the ability to get the ideas clearer in your head

گفتیم وقتی خلاصه می‌کنید، این توانایی را به شما می‌دهد که ایده‌ها را در ذهنتان شفاف‌تر کنید

and then scaffold, remember we talked about scaffolding, putting one idea on top of another,

و سپس به داربست برسید، یادتان هست در مورد داربست صحبت کردیم ، یک ایده را روی دیگری قرار دهید،

to go higher and higher in knowledge?

تا در دانش بالاتر و بالاتر بروید؟

That's why.

از همین رو.

Number four: Reading out loud is for children and is best avoided by advanced students.

شماره چهار: خواندن با صدای بلند مخصوص کودکان است و دانش آموزان پیشرفته بهتر است از آن اجتناب کنند.

You know, when children read and they're like "The cat and the dog went to the store.

می دانید، وقتی بچه ها می خوانند و می گویند "گربه و سگ به فروشگاه رفتند

The cat got hit by a car."

. گربه با ماشین برخورد کرد."

Ooh, that's a bad story.

اوه، این داستان بدی است.

So, is it just for children?

بنابراین، آیا این فقط برای کودکان است؟

This is false.

این دروغ است.

Why is it false?

چرا دروغ است؟

Remember what we said, we're trying to get - there are three different ways of learning

آنچه را که گفتیم، به خاطر داشته باشید، ما در حال تلاش برای به دست آوردن آن هستیم - سه راه مختلف برای یادگیری

for people, kinesthetic, auditory, and visual.

برای افراد وجود دارد، حرکتی، شنیداری و بصری.

By reading out loud, we're engaging or we're using our auditory sense, right?

با خواندن با صدای بلند، ما درگیر هستیم یا از حس شنوایی خود استفاده می کنیم، درست است؟

So, we have been looking visual, reading, remember we talked about auditory?

بنابراین، ما به دنبال دیداری بوده‌ایم، می‌خوانیم، یادتان هست در مورد شنوایی صحبت کردیم؟

And then moving your mouth being in the kinesthetic sense.

و سپس حرکت دادن دهان به معنای حرکتی .

It's not just for children, it's for advanced students as well, to help clarify what's in

این فقط برای بچه ها نیست، برای دانش آموزان پیشرفته نیز هست تا به روشن شدن آنچه در

their brain and make sure they understand because you have time to think about it, hmm.

مغز آنهاست کمک کند و مطمئن شود که آنها متوجه می شوند زیرا شما وقت دارید که درباره آن فکر کنید، هوم.

Number five: Teaching others helps with remembering information and finding out what you need

شماره پنج: آموزش به دیگران به به خاطر سپردن اطلاعات و یافتن آنچه برای یادگیری مجدد نیاز دارید کمک

to relearn.

می کند.

True or false?

درست یا غلط؟

True.

درست است، واقعی.

When you teach others, you remember the gaps.

وقتی به دیگران آموزش می دهید، شکاف ها را به یاد می آورید.

A gap is a space in your knowledge.

شکاف فضایی در دانش شماست.

People have a tendency, or they will ask you questions, which is a good thing because when

مردم تمایل دارند، یا از شما سوال می پرسند ، که این چیز خوبی است، زیرا وقتی

they ask you questions, you get to think and think "Do I know the answer to that question,

از شما سوال می پرسند، فکر می کنید و فکر می کنید که "آیا من پاسخ آن سوال

or do I understand the material well enough to answer that question?"

را می دانم یا مطالب را به اندازه کافی خوب می فهمم که بتوانم پاسخ دهم. آن سؤال؟"

That helps you learn, because you will go back, study and research, and if there are

این به شما کمک می کند تا یاد بگیرید، زیرا به عقب بر می گردید، مطالعه و تحقیق می کنید، و اگر

holes in your knowledge, you will improve it, and if you can explain it well enough

حفره هایی در دانش شما وجود داشته باشد، آن را بهبود می بخشید، و اگر بتوانید آن را به خوبی توضیح دهید

that people understand, it says that you have learned the material very well, and that is

که مردم بفهمند، می گوید که شما مطالب را خیلی یاد گرفته اید. خوب، و این

an excellent thing, because really, that's what learning is about, improving yourself

یک چیز عالی است، زیرا واقعاً، این همان چیزی است که یادگیری، بهبود خود

so you go to the next level, and also challenging yourself, because it's not just about English.

را برای رفتن به سطح بعدی، و همچنین به چالش کشیدن خود، زیرا این فقط در مورد انگلیسی نیست.

This can be used for anything you're learning, from medicine, sports, and English.

این را می توان برای هر چیزی که در حال یادگیری هستید، از پزشکی، ورزش و انگلیسی استفاده کرد.

Now, I'm going to give you the bonus.

حالا من به شما پاداش می دهم.

These things aren't exactly, well, none of these are about English and they don't need

این چیزها دقیقاً نیستند، خوب، هیچ کدام از اینها در مورد انگلیسی نیستند و نیازی

to be, but these things will help you learn English faster, so you'll, you know, you'll

هم ندارند، اما این چیزها به شما کمک می کند زبان انگلیسی را سریعتر یاد بگیرید، بنابراین، می دانید،

grow faster with it, and that's the point of the exercise.

با آن سریعتر رشد خواهید کرد. و این نکته تمرین است.

The first one is: get some sleep.

اولین مورد این است: کمی بخواب.

A lot of people are walking around with four to five hours sleep and they're so proud of

بسیاری از مردم با چهار تا پنج ساعت خواب راه می روند و به خود افتخار می

themselves, like "I only need four hours sleep."

کنند، مانند "من فقط به چهار ساعت خواب نیاز دارم."

Heh, but in the long run, they've done a lot of medical studies saying dementia and Alzheimer's,

هه، اما در درازمدت، آنها مطالعات پزشکی زیادی انجام داده‌اند که می‌گویند زوال عقل و آلزایمر،

which are diseases of the mind ,the less sleep you get, the more you are able - you will

که بیماری‌های ذهنی هستند، هر چه کمتر بخوابید، بیشتر قادر خواهید بود -

probably get Alzheimer's or dementia which means less mind capacity or not being able

احتمالاً آلزایمر یا زوال عقل خواهید داشت. ظرفیت ذهن کمتر یا عدم

to think when you're older.

توانایی فکر کردن در سنین بالا.

So, when you really need your brains, you won't have them, so get some sleep, okay?

بنابراین، وقتی واقعاً به مغز خود نیاز دارید، آنها را نخواهید داشت، پس کمی بخوابید، باشه؟

When you sleep, your brain actually stores information.

وقتی می خوابید، مغز شما در واقع اطلاعات را ذخیره می کند .

It deletes or gets rid of information that you don't need to have, like how many times

اطلاعاتی را که نیازی به داشتن آنها ندارید، حذف می کند یا از شر آنها خلاص می شود ، مثلاً چند بار

did you open a door today, and it looks for the information that's important and it keeps

امروز دری را باز کردید، و به دنبال اطلاعات مهم می گردد و آنها را نگه می

it.

دارد.

So, the more sleep you get, the better your brain can actually do that, so the learning

بنابراین، هرچه بیشتر بخوابید، مغز شما در واقع بهتر می‌تواند این کار را انجام دهد، بنابراین یادگیری‌هایی

you've done today, you can keep for tomorrow, but when you don't sleep, you run the risk

را که امروز انجام داده‌اید، می‌توانید برای فردا نگه دارید، اما وقتی نمی‌خوابید، خطر

of losing everything, okay?

از دست دادن همه چیز را دارید، خوب؟

So, get some sleep, that's the first thing you should do.

بنابراین، کمی بخواب، این اولین کاری است که باید انجام دهید.

Now, here's a hint that you should do before you go to bed.

اکنون، در اینجا یک نکته وجود دارد که باید قبل از رفتن به رختخواب انجام دهید.

So, five to ten minutes before you go to bed, try to review what you've done in the day.

بنابراین، پنج تا ده دقیقه قبل از رفتن به رختخواب، سعی کنید کارهایی را که در روز انجام داده اید مرور کنید.

So, if you were working on grammar, try to think of what grammar points you learned,

بنابراین، اگر روی گرامر کار می‌کردید، سعی کنید به این فکر کنید که چه نکات گرامری را یاد گرفته‌اید،

what were the important points, what were the exceptions.

چه نکات مهمی داشته‌اید، چه مواردی استثنا بوده‌اند.

Here's why: they have found that, when you go to sleep, the things that are on your mind

به این دلیل است: آنها دریافته‌اند که وقتی به خواب می‌روید، وقتی خواب REM یا حرکت سریع چشم می‌نامند، چیزهایی که در ذهن شماست در ذهن

will be played out in your mind when you have what they call REM sleep, or rapid eye movement,

شما پخش می‌شود

you're dreaming.

.

So, you can influence that and help with keeping your memories by thinking about it before.

بنابراین، می‌توانید روی آن تأثیر بگذارید و با فکر کردن به آن، به حفظ خاطرات خود کمک کنید.

If it's important, your brain will take it in and, as you sleep, go over it.

اگر مهم است، مغز شما آن را جذب می کند و همانطور که می خوابید، از آن عبور می کند.

Not bad, huh?

بد نیست، نه؟

5-10 minutes, you study for hours, take 5 or 10 minutes before you go to bed and try

5-10 دقیقه، ساعت ها مطالعه می کنید، 5 یا 10 دقیقه قبل از رفتن به رختخواب وقت بگذارید و سعی کنید

to remember.

به خاطر بسپارید.

I would do the same thing if I were doing Spanish or German, try to say a few things

اگر اسپانیایی یا آلمانی کار می‌کردم همین کار را می‌کردم ، سعی می‌کردم چند چیز

of what's important and go to bed.

از چیزهای مهم را بگویم و به رختخواب بروم.

You might have a dream in English, that's not such a bad thing, and you'll be practicing

ممکن است خوابی به انگلیسی ببینید، این چیز بدی نیست، و

while you sleep, yes?

در حین خواب تمرین کنید، بله؟

You get the extra practice in while you get that extra sleep.

شما تمرین اضافی را در حالی که آن خواب اضافی را دارید انجام می دهید.

Last thing is exercise.

آخرین چیز ورزش است.

I can't remember my Latin, but I think it's "Mens sana in corpore sano" which means a

من زبان لاتین خود را به خاطر نمی آورم، اما فکر می کنم "Mens sana in corpore sano" است که به معنای

sound mind and a sound body, old Latin.

ذهن سالم و بدن سالم، لاتین قدیمی است.

Exercise is the event of making your feel good, giving you the energy to learn, but

ورزش اتفاقی است که به شما احساس خوبی می دهد، به شما انرژی می دهد تا یاد بگیرید، اما

also because the body is fit, when you're healthy, everything works better, including

همچنین به دلیل تناسب اندام، وقتی سالم هستید، همه چیز از جمله مغز شما بهتر کار می

your brain.

کند.

It is part of your body, after all, so if you're getting better circulation, better

به هر حال این بخشی از بدن شماست، بنابراین اگر گردش خون بهتری

breathing, your mind works better.

داشته باشید، تنفس بهتری داشته باشید، ذهن شما بهتر کار می کند.

It's clearer and works faster, so it makes learning easier to do, because really, when

واضح‌تر است و سریع‌تر عمل می‌کند، بنابراین انجام یادگیری را آسان‌تر می‌کند، زیرا در واقع، وقتی

we do Super Learning tips, it's to make learning easier so you can learn more, retain it, and

نکات Super Learning را انجام می‌دهیم، یادگیری را آسان‌تر می‌کنیم تا بتوانید بیشتر بیاموزید، آن را حفظ کنید و

enjoy what you've learned by being able to use it.

با استفاده از آن از آموخته‌های خود لذت ببرید. آی تی.

So, go out there and exercise.

بنابراین، بیرون بروید و ورزش کنید.

It doesn't mean lift millions of weights or do CrossFit, it means take a walk in nature,

این به معنای بلند کردن میلیون ها وزنه یا انجام کراس فیت نیست، به این معنی است که در طبیعت قدم بزنید،

alright, walk the stairs, don't take the elevator, because the little things make a huge difference,

خوب، از پله ها راه بروید، با آسانسور نروید، زیرا چیزهای کوچک تفاوت زیادی ایجاد می کنند،

alright?

خوب؟

So, get some exercise.

بنابراین، کمی ورزش کنید.

Believe it or not, all of these things have to do with learning English, because they

باور کنید یا نه، همه این موارد به یادگیری زبان انگلیسی مربوط می شود، زیرا

make you a better person, and making you a better person gives you the ability to learn

شما را به فرد بهتری تبدیل می کند و تبدیل شدن به فرد بهتر به شما توانایی یادگیری

more.

بیشتر را می دهد.

Homework, yay!

تکلیف، بله!

Finally, we've got our homework we've got to do.

سرانجام، ما تکالیف خود را داریم که باید انجام دهیم.

I want you to take two of the concepts that you've learned today, take just two of them,

من از شما می خواهم که دو تا از مفاهیمی را که امروز یاد گرفته اید، بردارید، فقط دو تا از آنها را بردارید

and use them to re-learn the lesson I've just taught you.

و از آنها برای یادگیری مجدد درسی که به شما یاد دادم استفاده کنید.

Huh, no!

ها، نه!

I've told you before that when I had teachers, they made us teach students, and what we couldn't

قبلاً به شما گفته‌ام که وقتی معلم داشتم، ما را وادار می‌کردند که به دانش‌آموزان آموزش دهیم و آنچه را که نمی‌توانستیم

teach, we didn't understand.

آموزش دهیم، نمی‌فهمیدیم.

So I'm not saying take seven, take two, go out to a friend and explain these concepts

بنابراین من نمی گویم هفت را بگیر، دو تا را بگیر، برو پیش یکی از دوستان و این مفاهیم را توضیح بده

and see how well they understand.

و ببین چقدر خوب می فهمند.

If they're like "I don't get it, why this and that?", re-watch the video because that's

اگر می‌گویند «نمی‌فهمم، چرا این و آن؟»، ویدیو را دوباره تماشا کنید، زیرا این مربوط

your studying.

به مطالعه شماست.

Because I'm looking at it this way, if I can get you to look at this again and again and

از آنجایی که من از این طریق به آن نگاه می کنم، اگر بتوانم شما را وادار کنم که بارها و بارها به این موضوع نگاه کنید و

start teaching it as much as possible, three months, six months, you'll be learning everything

تا حد امکان شروع به آموزش آن کنید، سه ماه، شش ماه، شما هر کاری را

you do a little bit better, English, of course, your first choice, but if you're getting better

که انجام می دهید کمی بهتر یاد می گیرید. انگلیسی، البته ، اولین انتخاب شماست، اما اگر از

in every way, you'll learn better and you'll have another reason to come back and learn

هر نظر بهتر شوید، بهتر یاد خواهید گرفت و دلیل دیگری برای بازگشت و یادگیری

more.

بیشتر خواهید داشت.

And on that note, what I want you to do is I want you to go to www.engvid.com , where

و در این یادداشت، کاری که من از شما می‌خواهم انجام دهید این است که می‌خواهم به www.engvid.com بروید، جایی

you can learn about other lesson I've done on how to learn faster or learn better.

که می‌توانید در مورد درس دیگری که من در مورد چگونگی یادگیری سریع‌تر یا یادگیری بهتر انجام داده‌ام بیاموزید.

You can learn lessons in grammar, reading and writing, and there are other fabulous

شما می توانید دروس گرامر، خواندن و نوشتن را بیاموزید، و معلمان شگفت انگیز دیگری هستند

teachers you can learn from.

که می توانید از آنها یاد بگیرید.

As always, thank you very much for taking the time out of your busy schedule to learn

مثل همیشه، از شما بسیار متشکرم که از برنامه شلوغ خود برای یادگیری

from us.

از ما وقت می گذارید.

I always appreciate every minute you spend with me, and I look forward to seeing you

من همیشه از هر دقیقه ای که با من می گذرانید قدردانی می کنم و مشتاقانه منتظر دیدار شما

in the next video, okay?

در ویدیوی بعدی هستم، باشه؟

Have a good one.

یک خوب.