English Grammar - Past Simple & Present Perfect

I've read this article before. I swear I've read this article before.

من قبلا این مقاله را خوانده ام. قسم می خورم که قبلا این مقاله را خوانده ام.

Hi, James, david.com. I'm just looking at this article and I'm trying to think, "Have

سلام، جیمز، david.com. من فقط به این مقاله نگاه می کنم و سعی می کنم فکر کنم "آیا

I read this before?" And then I thought, "Yes, I read it yesterday." What's the difference?

قبلاً این را خوانده ام؟" و بعد فکر کردم، "بله، دیروز خواندم." تفاوت در چیست؟

Let's take a look. Let's go to the board. So, I said, "I read the article." And then

بیا یک نگاهی بیندازیم. بریم سراغ هیئت. بنابراین، گفتم: "من مقاله را خواندم." و سپس

I said, "I've," that is, "I have read the article." Now, if you look there, I've written

گفتم: "من"، یعنی "من مقاله را خوانده ام ." حالا اگر به آنجا نگاه کنید، من

two things on the board. Number one, I read the article. Number two, I've read the article.

دو چیز روی تابلو نوشته ام. شماره یک، مقاله را خواندم. شماره دو، من مقاله را خوانده ام.

But you're probably saying to yourself, "So what?" Well, one, well, actually, when we

اما احتمالاً با خود می گویید "پس چی؟" خوب، یک، خوب، در واقع، وقتی به آن

look at it, the past and the present perfect, which is what I've read on the board, can

نگاه می کنیم، گذشته و حال کامل، چیزی که من روی تخته خوانده ام، می تواند

have different meanings. Sometimes they mean the exact same. In this case, there's not

معانی مختلفی داشته باشد. گاهی اوقات آنها دقیقاً به همین معنا هستند. در این مورد،

really much of a difference. I've read the article. I've read the article. But sometimes

واقعاً تفاوت زیادی وجود ندارد. من مقاله را خوانده ام من مقاله را خوانده ام اما گاهی اوقات

we can use them to demonstrate two things that I want to point out to you today. So

می‌توانیم از آنها برای نشان دادن دو چیز استفاده کنیم که امروز می‌خواهم به شما اشاره کنم. پس

let's go to the board and take a look. Let's start with, "I read the article." Now, I kind

بیایید به تابلو برویم و نگاهی بیندازیم. بیایید با "من مقاله را خواندم" شروع کنیم. حالا

of made a mistake. Because I should have done when I put this, "I read the article yesterday."

یه جورایی اشتباه کردم چون باید این کار را انجام می دادم که «دیروز مقاله را خواندم».

Okay? "I read the article yesterday" gives you a specific time. And that's one of the

باشه؟ "من مقاله را دیروز خواندم" زمان خاصی را به شما می دهد. و این یکی از

uses of the simple past. When we talk or use the simple past, we actually have two uses

کاربردهای گذشته ساده است. وقتی از گذشته ساده صحبت می کنیم یا استفاده می کنیم، در واقع دو کاربرد

for it. Number one is to tell you something at a specific time. Or number two, to tell

برای آن داریم. شماره یک این است که در یک زمان خاص چیزی به شما بگویم. یا شماره دو، به

you that you've completed something. Okay? Now, when we use the present perfect, it also

شما بگویم که کاری را کامل کرده اید. باشه؟ حالا وقتی از present perfect استفاده می کنیم،

has a couple of jobs. So let's make a change or two to the board. Okay? So I'm going to

چند کار هم دارد. بنابراین بیایید یک یا دو تغییر در هیئت مدیره ایجاد کنیم. باشه؟ بنابراین من

take "I" and I'm going to make it "I've." Okay? "I've" or "I have." That's the contraction.

«من» را می‌گیرم و آن را «دارم». باشه؟ «دارم» یا «دارم». این انقباض است.

Now, here's the problem. I can't say, "I've read the article yesterday." That doesn't

حالا مشکل اینجاست من نمی توانم بگویم، "من مقاله را دیروز خواندم." این

make any sense. Not in the present perfect sense. So, first of all, we have to get rid

هیچ معنایی ندارد. نه به معنای کامل فعلی . بنابراین، اول از همه، ما باید از شر این خلاص شویم

of this. And we have to get rid of this. By saying, "I've read the article," we're using

. و ما باید از شر این خلاص شویم. با گفتن "من مقاله را خوانده ام"، از

the present perfect tense. Now, let's go back. What is the present perfect? Well, the present

زمان حال کامل استفاده می کنیم. حالا، بیایید به عقب برگردیم. حال کامل چیست؟ خوب، حال

perfect is something in the past has an effect on something now. Right? Something here in

کامل چیزی است که در گذشته روی چیزی اکنون تأثیر دارد. درست؟ چیزی در اینجا

the past has an effect on something here in the present. Okay? So, what does this mean

در گذشته بر چیزی در اینجا در زمان حال تأثیر می گذارد . باشه؟ بنابراین، این

for us? Well, I've read the article. Well, I'm saying somewhere here, I read it, but

برای ما چه معنایی دارد؟ خب من مقاله رو خوندم خب من اینجا یه جایی میگم خوندمش ولی

I'm telling you about it now. I'm not giving you a specific time. And a lot of times when

الان دارم بهت میگم. من به شما زمان خاصی نمی دهم. و خیلی وقت‌ها وقتی

we do this, we're saying something happened in the past, but it has an effect now. We're

این کار را انجام می‌دهیم، می‌گوییم اتفاقی در گذشته افتاده است، اما اکنون تأثیر دارد. ما

not giving a specific time. We're just letting you know it's occurred. Okay? So, the difference

زمان خاصی نمی‌دهیم. ما فقط به شما اطلاع می دهیم که این اتفاق افتاده است. باشه؟ بنابراین، تفاوت

between the two is, if I say, "I read in the past," simple past. I was going to write pimple

بین این دو، اگر بگویم «در گذشته خوانده‌ام»، گذشته ساده است. من می خواستم گذشته جوش را بنویسم

past. Sorry. Simple past. I have to be specific. So, we can use the S and the S to remind me

. متاسف. گذشته ساده. من باید مشخص باشم. بنابراین، می‌توانیم از S و S برای یادآوری استفاده کنیم،

if I want to talk about the simple past, I should be specific. I read the book yesterday.

اگر بخواهم در مورد گذشته ساده صحبت کنم، باید مشخص باشم. دیروز کتاب رو خوندم

I saw the man two hours ago. I ate dinner at five o'clock. Okay? Now, when we use the

من آن مرد را دو ساعت پیش دیدم. من ساعت پنج شام خوردم. باشه؟ حالا، وقتی از

present perfect, we just want to say something happened in the past, but we don't have to

حال کامل استفاده می کنیم، فقط می خواهیم بگوییم اتفاقی در گذشته افتاده است، اما لازم نیست

give a specific time. It's going to lead to two simple rules I'm going to put up. Good.

زمان خاصی را ارائه کنیم. این به دو قانون ساده منتهی خواهد شد که من قرار است بگذارم. خوب

So, we've got that up on the board. I'm sure you got that right. But let's make it simple.

بنابراین، ما آن را در هیئت مدیره دریافت کرده ایم. مطمئنم درست متوجه شدید اما بیایید آن را ساده کنیم.

This is way too complicated. This is not math. Alright? So, here we go. Let's not make it

این خیلی پیچیده است. این ریاضی نیست بسيار خوب؟ پس بزن که بریم. بیایید آن را

like math. Because today's lesson was basically, what was it? Well, why do we use either the

مانند ریاضی نسازیم. چون درس امروز اساسا بود چی بود؟ خوب

present perfect or versus, if you're a soccer fan like me, simple past. Now, I gave you

، اگر شما هم مثل من طرفدار فوتبال هستید، چرا از زمان حال کامل یا در مقابل ، از گذشته ساده استفاده می کنیم. حالا، من به شما

all that big verbiage or a lot of words explaining why. I'm going to make it simple, real simple.

این همه افعال بزرگ یا کلمات زیادی را برای توضیح دلیل آن به شما دادم. من می خواهم آن را ساده، واقعی ساده کنم.

You won't forget. Promise. Present perfect, we can say for how long. That's it. How long.

شما فراموش نخواهید کرد. وعده. حال کامل، می توان گفت برای چه مدت. خودشه. چه مدت.

Or, how many times. Simple past, specifically, when. See, I use that word specific, specific.

یا چند بار گذشته ساده، به طور خاص، وقتی. ببینید، من از آن کلمه خاص، خاص استفاده می کنم.

Remember? S, simple, specific. Sorry, just a joke, small joke. Okay, but specific time,

یاد آوردن؟ S، ساده، خاص. ببخشید، فقط یک شوخی، یک شوخی کوچک. خوب، اما زمان مشخص،

when, because when you need a time. Two o'clock, three o'clock, one, yesterday, six months

چه زمانی، زیرا زمانی که به زمان نیاز دارید. ساعت دو، ساعت سه، یک، دیروز، شش ماه دیگر

from now. Okay? So, we use that for the simple past. But if we want to talk about how long

. باشه؟ بنابراین، ما از آن برای گذشته ساده استفاده می کنیم . اما اگر می‌خواهیم در مورد اینکه چه مدت

we've done something, or how many times, and we're not being specific, then use the present

یا چند بار کاری را انجام داده‌ایم صحبت کنیم و مشخص نیستیم، از حال کامل استفاده کنیم

perfect. Cool? Thought you'd like that. Anyway, now you know why you use them. Now you'll

. سرد؟ فکر کردم که دوست داری به هر حال، اکنون می دانید که چرا از آنها استفاده می کنید. حالا شما می

know when to use them, and you'll also know something else, because I want you to come

دانید که چه زمانی از آنها استفاده کنید، و همچنین چیز دیگری را می دانید ، زیرا من می خواهم شما

back to this very special place, so we're going to have this very special time, but

به این مکان بسیار خاص برگردید، بنابراین ما این زمان بسیار ویژه را خواهیم داشت، اما

maybe not here, but you'll come to, try this, w, w, w dot, ing as in English, vid as in

شاید نه اینجا، اما این را امتحان کنید، w, w, w dot, ing as in English, vid as in

video, and dot com. Okay? And, I'll see you there. Okay? Don't forget. Simple past is

video و dot com. باشه؟ و، من شما را آنجا می بینم. باشه؟ فراموش نکنید. گذشته ساده

what? What do we use it for? Yeah? Present perfect what? There. Now you know more than

چیست؟ برای چه استفاده می کنیم؟ آره؟ ارائه کامل چی؟ آنجا. حالا شما بیشتر از

all the English people in the world. I'm joking. Anyway, see you at ingvic.com. Ciao.

همه انگلیسی های دنیا می دانید. من شوخی میکنم. به هر حال، شما را در ingvic.com می بینیم. سیائو.