Student Life – Academic writing

I live with my boyfriend

من با دوست پسرم

and his family in Southport

و خانواده‌اش در ساوتپورت زندگی

and I'm studying Childhood and Youth

می‌کنم و در حال تحصیل در رشته‌های کودکی و نوجوانی

Studies via distance learning.

از طریق آموزش از راه دور هستم.

Living with the boys,

وقتی با پسرها زندگی می

I get to spend quite a lot of time

کنم، زمان زیادی را

with them.

با آنها می گذرانم.

I try and do a bit of reading

سعی می‌کنم کمی هم

with them as well,

با آنها کتاب بخوانم،

where they don't feel that pressure

در جایی که آن‌ها این فشار را برای دوست‌داشتن احساس نمی‌کنند

to like, I have to do well

، باید خوب

or do this, but

انجام دهم یا این کار را انجام دهم، اما

just try and enjoy things.

فقط سعی کنید و از چیزها لذت ببرید.

My sister, she's

16 years younger than me,

خواهرم، او

16 سال از من کوچکتر است،

and seeing her develop

و با دیدن رشد او

right before my eyes,

درست جلوی چشمانم،

I became so fascinated,

بسیار مجذوب شدم،

and so I thought,

و بنابراین فکر کردم،

"Do you know what, I want

"آیا می دانید چیست، من می خواهم

to know more,"

and then I

بیشتر بدانم"

و سپس

embarked on a module

وارد یک ماژول

with my university,

با دانشگاه من،

from there it developed

از آنجا

into what is now

به جایی تبدیل شد که اکنون

my Childhood degree.

مدرک دوران کودکی من است.

My boyfriend's kidneys failed

کلیه های دوست پسرم

when he was about 22

در حدود 22 سالگی از کار افتاد

and he's been on dialysis since,

و از آن زمان دیالیز شده است،

so he goes Monday,

بنابراین او دوشنبه،

Wednesdays and Friday evenings

چهارشنبه و جمعه عصر

after work,

بعد از کار می رود،

so he comes home

بنابراین از سر کار به خانه می آید

from work, quickly

، سریع لباس

gets changed and

را عوض می کند و

I take him to dialysis.

من او را به دیالیز می برم.

I've also been suffering

من همچنین در

with fibromyalgia for

the last five or six years now.

پنج یا شش سال گذشته از فیبرومیالژیا رنج می‌برم.

When your

وقتی

nervous system doesn't respond

سیستم عصبی شما

as it should:

آنطور که باید پاسخ نمی دهد:

it's sending pain signals to

سیگنال های درد

your brain.

را به مغز شما می فرستد.

So it affects my whole body,

بنابراین تمام بدن من را، به طور معمول، تحت تاثیر قرار می دهد

as it were, but mainly my back,

، اما عمدتا کمر

and my fingers,

و

they start to hurt.

انگشتانم شروع به درد می کنند.

I get like fibro-fog,

من مثل فیبرو مه

so I can't concentrate.

می شوم، بنابراین نمی توانم تمرکز کنم.

Tried all the medication

تمام داروهایی

that I could,

که می توانستم را امتحان کردم،

I got a bit of side effects

با تعداد کمی از آنها عوارض جانبی داشتم

with quite a few of

them: anxiety, depression,

: اضطراب، افسردگی،

so I don't take

بنابراین

any medication now,

در حال حاضر هیچ دارویی مصرف نمی کنم،

and I started running

as well,

و همچنین شروع به دویدن کردم

،

and when I was more active,

و زمانی که فعالیتم بیشتر شد،

it seemed to keep the pain

به نظر می‌رسید که درد را برای مدتی طولانی‌تر از خود دور نگه می‌دارد

at bay for a bit longer,

،

so now I'm more

بنابراین اکنون بیشتر

focussed on doing things that

روی انجام کارهایی متمرکز شده‌ام که

are natural and that

طبیعی هستند و

won't be as harmful to

برای بدنم مضر نیستند

my body.

.

I think distance learning

فکر می‌کنم یادگیری از راه دور

with my fibromyalgia

با فیبرومیالژیا

has been good for me:

برای من خوب بوده است

it's more flexible,

: انعطاف‌پذیرتر است،

and also I'm not as anxious

و همچنین مضطرب

because I know that

نیستم، زیرا

what I miss, I can

می‌دانم آنچه را که از دست می‌دهم، همیشه می‌توانم

always make up.

جبران کنم.

On the bad days I

در روزهای بد

sort of have to

باید به

email my tutor and say,

معلمم ایمیل بزنم و بگویم:

"Can I just have an extension?" and

"آیا می توانم فقط یک برنامه افزودنی داشته باشم؟" و

they've always known,

آنها همیشه می دانستند،

because every time I

زیرا هر بار که

register for a new module,

برای یک ماژول جدید ثبت نام می کنم، به

they're told that

آنها گفته می شود که

I've got this condition so

این شرایط را دارم، بنابراین

just be a bit more supportive, I suppose.

فکر می کنم کمی بیشتر حمایت کنید.

So in my modules my assignments

بنابراین در ماژول های من، تکالیف من

were mainly just,

عمدتاً فقط

your normal 3000-word assignments.

، تکالیف معمولی 3000 کلمه ای شما بود.

I used to use the P-E-E format

من قبلا از فرمت P-E-E

to do my assignments and it's

برای انجام تکالیفم استفاده می کردم و آن

point, example and explanation.

نقطه، مثال و توضیح است.

So any time you make a point,

بنابراین هر زمان که نکته ای را بیان می کنید،

you have to have an example,

باید یک مثال

and you have to explain how it

داشته باشید و باید توضیح دهید که

relates to the question.

چگونه با سوال ارتباط دارد.

So I used that literally

بنابراین من از آن به معنای واقعی کلمه از نظر

religiously with all my assignments,

مذهبی در تمام تکالیفم استفاده کردم،

and it helped me just stay on track.

و این به من کمک کرد تا در مسیر خود باقی بمانم.

I always had a plan.

من همیشه برنامه داشتم.

So I'd split up the word count

بنابراین من تعداد کلمات را تقسیم می‌کنم،

so if it's four paragraphs

بنابراین اگر چهار پاراگراف

then I'm going to do 400 words here

باشد، 400 کلمه در اینجا

400 there, 200 for the intro,

400 در آنجا، 200 برای مقدمه،

200 for the conclusion. I had

200 برای نتیجه‌گیری انجام می‌دهم.

a little list of like words

من فهرست کوچکی از کلمات مشابه

I could use,

داشتم که می‌توانستم از آن استفاده کنم،

just to jog my memory

فقط برای تند تند کردن

'cos when you're writing

an assignment, you can't think

حافظه‌ام «زیرا وقتی در حال نوشتن

یک تکلیف هستید، نمی‌توانید

of all those things,

and if I wanted to

به همه آن چیزها فکر کنید،

و اگر بخواهم

add another point,

there would be 'additionally',

نکته دیگری اضافه

کنم، « به‌علاوه»،

'furthermore' or if I was

«به‌علاوه» یا اگر

contrasting that point,

با آن نقطه مخالف بودم،

'however'

«اما»

or…

یا...

Each time I did an assignment

هر بار که کاری را انجام

I'd pin up my list of words,

می‌دادم فهرست کلمات

my plan and everything else,

، برنامه‌ام و هر چیز دیگر

and little key words or

و کلمات کلیدی کوچک یا

like bubble points

نقاط حبابی را پین می‌کردم.

of what I needed to put in

آنچه را که باید وارد می‌کردم،

so any time I got

stuck, I'd just think,

بنابراین هر زمان که

گیر می‌افتم، فقط فکر می‌کردم،

"Right, look at your plan."

"درسته، به نقشه‌ات نگاه کن."

'Cos I used to write

از آنجایی که من قبلاً

trigger words as well,

کلمات محرک را نیز می نوشتم،

so for each paragraph,

بنابراین برای هر پاراگراف،

there were trigger words –

things I'd have to include which

کلمات محرک وجود داشت -

چیزهایی که

I got from the assignment sheet.

باید از برگه تکلیف به دست آوردم اضافه کنم.

Whenever I needed help,

هر زمان که به کمک نیاز داشتم،

whenever I was stuck

هر زمان که در انجام تکلیفم گیر

with my assignment,

می‌کردم، به

I'd email my tutor and

معلمم ایمیل می‌زدم و

then I'd say

سپس می‌گفتم

'Can we arrange a call?'

"آیا می‌توانیم تماسی را ترتیب دهیم؟"

and within less than a day,

و در کمتر از یک روز،

literally, she'd come

به معنای واقعی کلمه، او

back to me.

به من باز می گشت.

I did enjoy academic writing,

من از نوشتن آکادمیک لذت بردم،

I think more so in the end

در پایان بیشتر فکر می

because I was starting to get

کنم زیرا شروع

a grasp of it.

به درک آن کردم.

My top tips to anyone

نکات مهم من به هر کسی

who was starting to do

که شروع به

academic writing,

نوشتن آکادمیک می کند،

I would say:

می گویم:

be patient;

don't be so hard on yourself.

صبور باشید.

اینقدر به خودت سخت نگیر

You can't possibly get it

شما احتمالاً نمی توانید آن را

from the beginning,

از ابتدا دریافت کنید،

but be open to feedback,

اما برای بازخورد آماده باشید،

and also, just give it a go.

و همچنین، فقط آن را امتحان کنید.

Go the distance.

فاصله را پیمودن.