The TRUTH About How We TALK And How We Get HEARD ✊ With Samara Bay

Hey everyone. I have a very exciting episode for you today because we have a very

هی همه. امروز یه قسمت خیلی هیجان انگیز براتون دارم چون یه

special guest. And that guest is Samara Bay. Samara is a Hollywood dialect coach. Now I

مهمون خیلی ویژه داریم. و آن مهمان خلیج سامارا است. سامارا مربی گویش هالیوود است. حالا

don't want to drop any names, but she did coach on the set of 'Wonder Woman 2', and

نمی‌خواهم نامی را بیاورم، اما او در مجموعه فیلم Wonder Woman 2 مربیگری کرد و

worked with Gal Gadot. Just saying. She's also a voice coach and she's the host

با گال گدوت کار کرد. فقط گفتن او همچنین یک مربی صدا است و او مجری

of the podcast 'Permission to Speak', which I am obsessed with. This is actually how I

پادکست "اجازه صحبت" است که من به آن وسواس دارم. در واقع از این طریق

got to know Samara, I'm a huge fan of the show. And I actually contacted her and she

سامارا را شناختم، من از طرفداران بزرگ این نمایش هستم. و من در واقع با او تماس گرفتم و او

was more than happy to come and speak to us. So in this episode, we talk about pretty much

از آمدن و صحبت کردن با ما بسیار خوشحال شد. بنابراین در این قسمت تقریباً در مورد

everything: about accents, and dialects, and the voice, and what it means to be a native

همه چیز صحبت می کنیم: در مورد لهجه ها، لهجه ها، و صدا، و اینکه به چه معناست یک

speaker and a non-native speaker. And she also shared with us a pretty cool method to

زبان مادری و یک زبان غیر بومی بودن. و او همچنین یک روش بسیار جالب را برای

learn how to pronounce the English vowels. So you better stick around. I am so honored

یادگیری نحوه تلفظ حروف صدادار انگلیسی با ما به اشتراک گذاشت. پس بهتره بمونی من بسیار مفتخرم

to have her here. Let's welcome Samara Bay.

که او را در اینجا دارم. بیایید به خلیج سامارا خوش آمد بگوییم.

Hi, Samara. <Both laughing>

سلام سامارا <هر دو می خندند>

Samara: Hi, Hadar. How are you? Hadar: I'm beside myself. I'm so happy to

سامارا: سلام هادار. چطور هستید؟ هادار: من از خودم کنارم. من خیلی خوشحالم که

have you here, here in my studio, in Tel Aviv. Samara: That's right, that's right. Yeah.

شما را اینجا، اینجا در استودیوی من، در تل آویو دارم. سامارا: درست است، درست است. آره

I mean, you know, look, I do not want to say that there's a billion silver linings for

منظورم این است که می دانید، نگاه کنید، من نمی خواهم بگویم که یک میلیارد مهره برای

Coronavirus because there are not, but one of them is that distance means nothing anymore.

کرونا وجود دارد، زیرا وجود ندارد، اما یکی از آنها این است که فاصله دیگر معنایی ندارد.

Hadar: Right, absolutely, it feels like I can almost hug you.

هادار: درسته، کاملاً، احساس می کنم تقریباً می توانم تو را در آغوش بگیرم.

Samara: I'm feeling it. And also it seems like it's been really hot in Tel Aviv, and

سامارا: من آن را احساس می کنم. و همچنین به نظر می رسد که در تل آویو واقعاً گرم بوده است، و

I just got this like mad rush of heat. I mean, granted I'm in Los Angeles, so it's also hot

من این را مانند هجوم جنون آمیز گرما گرفتم. منظورم این است که من در لس آنجلس هستم، بنابراین اینجا هم گرم است

here, but I do feel like I'm like really flushed as though we're sharing a space together,

، اما احساس می کنم واقعاً سرخ شده ام انگار که فضایی را با هم به اشتراک می گذاریم،

so... Hadar: Well, thank you for being here. The

بنابراین... هادار: خب، ممنون که هستید اینجا.

first time I heard your voice, first of all, then your name, then your message. I felt

اولین باری که صدایت را شنیدم اول از همه بعد اسمت را بعد پیامت را شنیدم. احساس کردم

like you are my soulmate, and I need to connect with you. And luckily, I was able to do that.

که تو هم روح من هستی و باید با تو ارتباط برقرار کنم. و خوشبختانه من توانستم این کار را انجام دهم.

And I'm so grateful that you're here because I think that what you will be sharing here

و من بسیار سپاسگزارم که اینجا هستید زیرا فکر می کنم آنچه در اینجا به اشتراک می گذارید

and the conversation that we're going to have is going to be very meaningful for so many

و گفتگوی که قرار است داشته باشیم برای بسیاری از

people listening to this. So, thank you for being here.

افرادی که به آن گوش می دهند بسیار معنادار خواهد بود. بنابراین، از حضور شما متشکرم.

Samara: My pleasure, thank you. Thank you for discovering me. I didn't know that you

سامارا: خوشحالم، متشکرم. ممنون که منو کشف کردی من نمی دانستم که شما

existed and your community existed. And now I'm like, of course, of course. You know,

وجود دارید و جامعه شما وجود دارد. و در حال حاضر من مانند، البته، البته. می دانید، منظورم این است که

I mean, we were talking a little bit before we started recording, I'm Hollywood-based

ما قبل از شروع ضبط، کمی صحبت می کردیم، من

in terms of the dialect work that I've done. And so I never really like went down the rabbit

از نظر لهجه ای که انجام داده ام، اهل هالیوود هستم. و بنابراین من هرگز واقعاً دوست ندارم از

hole of seeing like what the internet version is.

سوراخ خرگوشی که ببینم نسخه اینترنتی آن است پایین رفتم.

What you do when you don't have necessarily a coach right in front of you, and you're

کاری که انجام می دهید وقتی لزوماً یک مربی درست در مقابل خود ندارید و

working one-on-one. And it's really wonderful to find that there's somebody else who's talking

تک به تک کار می کنید. و این واقعاً شگفت‌انگیز است که می‌فهمید شخص دیگری وجود دارد که در

about, you know, how we talk the way that I do.

مورد نحوه صحبت کردن ما با من صحبت می‌کند.

Hadar: Right. Well, yes. Thank you. And for those who don't know you, what don't you introduce

هادر: درست است. خب بله. متشکرم. و برای کسانی که شما را نمی شناسند، چه چیزی را معرفی نمی کنید

yourself? Samara: Okay. Well, so as I said, I'm in Hollywood.

؟ سامارا: باشه. خب، همانطور که گفتم، من در هالیوود هستم.

I spent my twenties in New York on the East coast of the US pursuing an acting career.

من دهه بیستم را در نیویورک در سواحل شرقی ایالات متحده گذراندم و حرفه بازیگری را دنبال کردم.

I have an MFA in acting, Shakespeare's like my totally foundational background, the nerdiest

من یک MFA در بازیگری دارم، شکسپیر مانند پیشینه کاملاً بنیادی من است

of the nerdy. But you know, it has served me well. And now...

. اما می دانید، این به من خدمت خوبی کرده است. و حالا...

Hadar: You and me both. Samara: I mean, I'm not apologizing for it.

هادار: من و تو هر دو. سامارا: منظورم این است که من برای آن عذرخواهی نمی کنم.

I'm just saying, I'm well aware that it is a way into acting and to speaking, it's not

فقط می‌گویم، به خوبی می‌دانم که این راهی برای بازیگری و صحبت کردن است، این

the only way in. But it served me in ways I absolutely could never have anticipated.

تنها راه ورود نیست .

And you know, part of my story, the last part of the story is that in the last few years,

و می دانید، بخشی از داستان من، بخش آخر داستان این است که در چند سال گذشته،

unrelated to Coronavirus, which obviously is affecting the US currently in in ways that,

بدون ارتباط با کرونا، که آشکارا در حال حاضر ایالات متحده را به گونه ای تحت تاثیر قرار داده است که،

um, you don't see an end in sight. But even prior to that, for the last few years,

اوم، شما پایانی را نمی بینید. . اما حتی قبل از آن، در چند سال گذشته،

really, since the 2016 election, I started coaching people who running for office. And

واقعاً از زمان انتخابات 2016، شروع به مربیگری در افرادی کردم که کاندیداتوری می‌شوند. و به

sort of testing out if the way that I was working with actors on their voice and their

نوعی آزمایش کردن اینکه آیا روشی که من با بازیگران روی صدا و

speech and their dialects for stories, you know, for how they tell their stories and

گفتارشان و لهجه‌هایشان برای داستان‌ها کار می‌کردم، برای نحوه روایت داستان‌هایشان و

for how the stories of Hollywood get told, if that really was applicable outside of the

نحوه روایت داستان‌های هالیوود، اگر واقعاً قابل اجرا بود یا نه. خارج از

entertainment industry. And, you know, obviously, I'm thinking in

صنعت سرگرمی و، می دانید، بدیهی است که من

terms of vowels and consonants, but I'm also not, right. I mean, I'm thinking in terms

به حروف صدادار و صامت فکر می کنم، اما درست نیست. منظورم این است که من از نظر

of musicality, I'm thinking in terms of how our thoughts and our intentions and our heart

موسیقیایی فکر می کنم، به این فکر می کنم که چگونه افکار و نیات ما و قلب

and our gut connect to what comes out of our mouth. And that, needless to say, is relevant

و روده ما به آنچه از دهانمان بیرون می آید متصل می شود . و نیازی به گفتن نیست که

to everybody. Am I allowed to swear here? It's the internet.

به همه مربوط است. اجازه دارم اینجا قسم بخورم؟ این اینترنت است.

And so, you know, the first gamble, that I took with like, am I valuable in this realm

و بنابراین، می‌دانید، اولین قمار که من در این عرصه با ارزش هستم،

was with women who were running for office. I have a bit of a background also in helping

با زنانی بود که نامزد انتخابات بودند. من در زمینه کمک به دانشمندان نیز سابقه کمی دارم

scientists. My dad is a scientist, so they were sort of in my late twenties, early thirties.

. پدر من یک دانشمند است، بنابراین آنها در اواخر دهه بیست و اوایل سی سالگی من بودند.

I did some work helping coach scientists on public speaking. So I had that background

من برای کمک به مربیگری دانشمندان در سخنرانی عمومی، کارهایی انجام دادم . پس من هم آن پیشینه را داشتم

as well. And then I started to experiment once that

. و سپس شروع کردم به آزمایش یک بار که

was really working with my friends circle, with entrepreneurs, with people who were pitching

واقعاً با حلقه دوستانم کار می کردم، با کارآفرینان، با افرادی که

to Hollywood, you know, pitching in meetings, but not necessarily with creative backgrounds,

به هالیوود می گفتند، می دانید، در جلسات صحبت می کردند، اما نه لزوماً با پس زمینه های خلاقانه

or with performance backgrounds. And what is it, especially for women, especially

یا با پس زمینه های اجرایی. و چه چیزی، به ویژه برای زنان، به ویژه

for marginalized people of any sort who have been told in all kinds of subtle ways or,

برای افراد به حاشیه رانده شده از هر نوع که به انواع روش های ظریف یا،

you know, not so subtle ways, their entire life, that they're not what power sounds and

می دانید، به شیوه های نه چندان ظریف، در تمام زندگی آنها گفته شده است که آنها آن چیزی نیستند که قدرت به نظر می رسد و

looks like. I work with people on like how to change that story, how to teach the people

به نظر می رسد. پسندیدن. من با مردم در مورد چگونگی تغییر آن داستان کار می کنم، چگونه به اطرافیانشان بیاموزم

around them that there's a new way that power can sound. And a lot of that is, you know,

که راه جدیدی وجود دارد که قدرت می تواند به نظر برسد. و بسیاری از آن‌ها، می‌دانید، این است

that the world has to change, but a lot of it is that we can affect the way that we are

که جهان باید تغییر کند، اما بسیاری از آن‌ها به این دلیل است که ما می‌توانیم بر نحوه

showing up in spaces. Hadar: How much of it is the mindset and the

نمایش خود در فضاها تأثیر بگذاریم. هادر: چقدر از آن ذهنیت و

conversation around it, and maybe sometimes taking action? And how much of it is physical?

گفتگو پیرامون آن است و شاید گاهی اقدامی انجام شود؟ و چه مقدار از آن فیزیکی است؟

Samara: It's such a good question. It's really both. And I think mindset is more important.

سامارا: خیلی سوال خوبی است. این واقعا هر دو است. و فکر می کنم ذهنیت مهم تر است.

I mean, not that they have to be in competition, right? But yes, I think that if I were to

منظورم این نیست که آنها باید در رقابت باشند، درست است؟ اما بله، من فکر می کنم که اگر قرار باشد

give somebody a one-minute warmup to do before really, you know, scary conversation, whether

قبل از یک مکالمه واقعاً ترسناک به کسی یک دقیقه گرم کردن بدهم، خواه

it's a public speaking situation or just like a "I need a raise" type of thing, I would

این یک موقعیت سخنرانی در جمع باشد یا فقط مانند یک چیز "من به افزایش حقوق نیاز دارم"، این کار را انجام می دهم.

say the physical matters a lot in that particular case. Because getting our body loose and feeling

می گویند مسائل فیزیکی در آن مورد خاص بسیار مهم است . چون اگر بدنمان شل شود و احساس

playful, dancing for a minute, if we only have one minute, I would actually just literally

بازیگوشی کنیم، برای یک دقیقه رقصیم، اگر فقط یک دقیقه وقت داشته باشیم، در واقع به معنای واقعی کلمه به

tell people to dance and hum a little bit. But that is also because of the mindset aspect

مردم می گویم که کمی برقصند و زمزمه کنند. اما این نیز به دلیل جنبه ذهنی

of it, which I would encourage prior to that one minute. But the mindset aspect of it is

آن است که من قبل از آن یک دقیقه آن را تشویق می کنم. اما جنبه ذهنی آن این است که به

about telling ourselves in a really meaningful way, doing work on ourselves to trust, trust,

خودمان به روشی واقعاً معنی‌دار بگوییم، روی خودمان کار کنیم تا به آن‌ها اعتماد کنیم، اعتماد کنیم،

trust that we deserve to be in that space. I mean, you know, we do. And in such subtle

اعتماد کنیم که شایسته حضور در آن فضا هستیم. منظورم این است که می دانید، ما انجام می دهیم. و به

ways that even the strongest among us tell ourselves, but they don't really want to hear

روش های ظریفی که حتی قوی ترین های ما به خودمان می گویند ، اما واقعاً نمی خواهند

what I have to say. You know, I have this podcast and I've interviewed

آنچه را که من می گویم بشنوند. می دانید، من این پادکست را دارم و

almost exclusively women, and most of them are really powerful, and they're on my podcast

تقریباً به طور انحصاری با زنان مصاحبه کرده ام، و اکثر آنها واقعاً قدرتمند هستند، و در پادکست من حضور دارند،

because they're experts in some capacity. And I've heard even among them, what happens

زیرا در برخی ظرفیت ها متخصص هستند. و من حتی در میان آنها شنیده ام که

in my coachings. Which is that when you ask a woman or somebody who has been, you know,

در مربیگری من چه اتفاقی می افتد. یعنی وقتی از یک زن یا کسی می‌خواهید که به

systematically told that their voice doesn't matter, to tell a story about themselves they

طور سیستماتیک به او گفته شده که صدای آنها مهم نیست، می‌خواهید داستانی در مورد خودشان تعریف کنند،

figure out a reason not to. Hadar: I think that I totally relate. And,

دلیلی برای این کار پیدا می‌کنند. هادار: من فکر می کنم که کاملاً با هم ارتباط دارم. و، می

you know, I've been teaching, I've been helping non-native speakers for over 10 years. And

دانید، من تدریس کرده ام، بیش از 10 سال است که به افراد غیر بومی کمک می کنم. و

the first few years of my coaching had to do only with the technical stuff. Cause that's

چند سال اول مربیگری من فقط به مسائل فنی مربوط می شد. چون این چیزی بود که

what I knew, and that's what I did. I had to kind of overcome a lot of challenges and

من می دانستم و این کاری بود که انجام دادم. من باید به نوعی بر چالش ها و موانع زیادی غلبه می کردم

barriers, but I wasn't thinking about it, right? I was just doing it as I was on the

، اما به آن فکر نمی کردم، درست است؟ من همینطور که در حال حرکت بودم این کار را انجام می دادم

go. And once I started incorporating mindset and

. و هنگامی که شروع به ترکیب ذهنیت و

limiting, like changing limiting beliefs and reframing, and to talk about, to actually

محدودیت کردم، مانند تغییر باورهای محدودکننده و چارچوب بندی مجدد، و صحبت کردن در مورد، در واقع به

give them some actionable tasks to do, and to show up and to speak up the results. And

آنها وظایف عملی برای انجام دادن، و نشان دادن و بیان نتایج را انجام دادم. و

I kept on doing the technical stuff and even less, I felt that the results were so much

من به انجام کارهای فنی ادامه دادم و حتی کمتر، احساس کردم که نتایج خیلی

better. Because your podcast's name is 'Permission

بهتر است. از آنجا که نام پادکست شما "اجازه

to Speak'... this is exactly what it's about. Because people... it's funny, cause I always

صحبت" است ... دقیقاً در مورد این است. چون مردم... خنده دار است، چون من همیشه

talk about it in terms of people who have accents and make mistakes and get stuck, so

در مورد آن با افرادی صحبت می کنم که لهجه دارند و اشتباه می کنند و گیر می کنند، بنابراین

they don't feel that their voices deserve to be heard. They think that they're going

احساس نمی کنند که صدایشان شایسته شنیده شدن است. آنها فکر می کنند که

to waste people's time, people are not going to understand them. Or they're going to think

وقت مردم را تلف می کنند، مردم آنها را درک نمی کنند. یا فکر می‌کنند

that they're stupid because they made a grammar mistake, even though it's their second language.

که احمق هستند، زیرا یک اشتباه گرامری مرتکب شده‌اند ، حتی اگر این زبان دوم آنها باشد.

And it makes total sense. I mean, it's scientific that you would make mistakes.

و کاملا منطقی است. منظورم این است که شما ممکن است اشتباه کنید علمی است.

Samara: And those people that we're going to be talking to, don't speak more than one

سامارا: و افرادی که قرار است با آنها صحبت کنیم،

language, if they're speaking to native speakers. Hadar: This is part of the work. Although

اگر با زبان مادری صحبت می کنند، بیش از یک زبان صحبت نمی کنند. هادار: این بخشی از کار است. اگرچه

it doesn't really help them, like they don't believe it. Right? It's the imposter syndrome,

واقعاً به آنها کمک نمی کند، مثل اینکه آنها آن را باور نمی کنند. درست؟ این سندروم فریبنده است،

it's all of that. That they feel that they're just not enough. In a second language even

همه اینهاست. اینکه آنها احساس می کنند که کافی نیستند. در زبان دوم حتی

more, that's even heightened. So I absolutely see how that has worked for you as well.

بیشتر، این حتی افزایش یافته است. بنابراین من کاملاً می بینم که چگونه برای شما نیز کار کرده است.

Samara: And honestly, the phrase 'permission to speak' has ended up resonating with me

سامارا: و صادقانه بگویم، از زمانی که پادکست را راه‌اندازی کردم، عبارت «اجازه صحبت»

in more ways, since I launched the podcast. And also, I just sold a book on the same topic.

به طرق بیشتری با من طنین‌انداز شد. و همچنین، من فقط یک کتاب در همین موضوع فروختم.

I know, to Penguin Random House. Now I'm writing it, so it's scary to talk about it. But it

می دانم، به پنگوئن رندوم هاوس. اکنون دارم آن را می نویسم، بنابراین صحبت کردن در مورد آن ترسناک است. اما این

made me really think about that phrase 'permission to speak'.

باعث شد که من واقعاً در مورد آن عبارت "اجازه صحبت" فکر کنم.

Because we can talk about the speaking part, but it doesn't really work without the permission

چون می توانیم در مورد قسمت اسپیکینگ صحبت کنیم، اما واقعاً بدون قسمت مجوز کار نمی کند

part. And the permission part is how to give ourselves permission, you know. How do we

. و بخش اجازه این است که چگونه به خودمان اجازه دهیم، می دانید. چگونه ما

do that? How do we think about the ways that we've set up these narratives in our mind

آن را انجام دهیم؟ چگونه در مورد روش‌هایی که این روایت‌ها را در ذهن خود تنظیم کرده‌ایم فکر می‌کنیم

that, you know, how I sound is a worst way of speaking English than the people I'm speaking

که، می‌دانید، صدای من بدترین روش صحبت کردن به انگلیسی نسبت به افرادی است که با آنها صحبت می‌کنم

to, so they're going to be judging me. And even if they are, you know, we have ways

، بنابراین آنها قضاوت خواهند کرد. من و حتی اگر هم باشند، می دانید، ما راه هایی داریم

that we can either reinforce that or start to break that down. I mean, definitely, just

که می توانیم آن را تقویت کنیم یا شروع به از بین بردن آن کنیم. منظورم این است که قطعاً

recently over the internet In this new era, I coached a gentleman who's from Iran who

اخیراً از طریق اینترنت در این دوره جدید، من مربی آقایی بودم که اهل ایران بود و در

was talking about ,and whose English really is quite choppy. And he's quite new to the

مورد آن صحبت می‌کرد و انگلیسی‌اش واقعاً کاملاً متزلزل است. و او کاملاً تازه وارد

US, he's a refugee. But he's really joyful, and was clearly, like,

ایالات متحده است، او یک پناهنده است. اما او واقعاً خوشحال است، و به وضوح می‌توانست

game to try something new. And I said, "You know, would you consider practicing ahead

چیزی جدید را امتحان کند. و من گفتم: " میدونی، آیا فکر میکنی زودتر

of time?" I'm not big on, obviously, like memorizing things that we say that doesn't

از موعد تمرین کنی؟" بدیهی است که من علاقه زیادی به حفظ کردن چیزهایی ندارم که می گوییم

sound organic, and it's not usually a great recipe for success. "But maybe you could work

ارگانیک به نظر نمی رسند، و معمولاً دستور العمل خوبی برای موفقیت نیست. "اما شاید بتوانید

on a few key things that just bring you a little sparkle". That say something like,

روی چند چیز کلیدی کار کنید که فقط کمی درخشش را برای شما به ارمغان می آورد ." می گویند چیزی شبیه،

you know, "English is new to me, but I'm doing... I'm thrilled with how well I can communicate

می دانید، "انگلیسی برای من جدید است، اما من این کار را انجام می دهم... من از اینکه چقدر خوب می توانم با شما ارتباط برقرار کنم، هیجان زده هستم

with you". Or something that's like not an apology, but

". یا چیزی که مانند یک عذرخواهی نیست، بلکه

an acknowledgement. And just doing one of those up top is a way of warming up any space

یک تصدیق است. و فقط انجام یکی از آن بالا راهی برای گرم کردن فضایی است که

you're in, and acknowledging the problem, and making the problem the solution.

در آن هستید، و مشکل را تصدیق می‌کنید و مشکل را راه‌حل می‌سازید.

Hadar: And also, like always being in a state, in process, right? So it's like, "It's new

هادار: و همچنین، مثل همیشه در حالت بودن، در حال انجام، درست است؟ بنابراین مانند این است که "این

to me, but I'm doing my best to communicate well, I'm doing my best to be clear".

برای من جدید است، اما تمام تلاشم را می کنم تا ارتباط خوبی برقرار کنم، تمام تلاشم را می کنم تا شفاف باشم".

Samara: Right. Or I learned a new word. You know, if that, if he, if he did or, you know,

سامارا: درست است. یا یک کلمه جدید یاد گرفتم. می دانی، اگر او، اگر این کار را می کرد یا، می دانستی،

I learned, I just... you know, I'm so excited to talk to you, American person who might

من یاد گرفتم، من فقط... می دانی، من خیلی هیجان زده هستم که با تو صحبت کنم، آمریکایی که ممکن است

be judging me, because, uh, I'm getting better and better every day, still working on it.

مرا قضاوت کند، زیرا، اوه، من هر روز بهتر و بهتر می شوم، هنوز هم روی آن کار می کنم.

You know, like we get to... we get to frame it with the actual words that we say. As much

می‌دانید، همانطور که می‌توانیم... می‌توانیم آن را با کلمات واقعی که می‌گوییم، قاب کنیم. تا آنجا

as you know, with our body language, with our tone of voice, all of that,

که می دانید، با زبان بدن، با لحن صدایمان، همه اینها،

it's important to do it before. And it's important to also do it after when our tendency is always

مهم است که قبل از آن این کار را انجام دهیم. و همچنین مهم است که این کار را بعد از زمانی که تمایل ما همیشه به

to remember the negative things and all, like all the bad parts.

یاد آوردن چیزهای منفی و همه، مانند تمام قسمت های بد است، انجام دهیم.

Hadar: I had once, um, like a group coaching with women, and one of them stood up and she

هادار: من یک بار مثل یک گروه مربیگری با خانم ها داشتم، یکی از آنها بلند شد و او در مورد

spoke about, um, this talk that she gave and she was like, she got really quiet. And she

این صحبتی که او کرد صحبت کرد و او واقعاً ساکت شد. و او

was like, and then I got stuck for a few seconds. Felt like... the end of the world, or it was

مثل این بود و بعد من برای چند ثانیه گیر کردم. احساس کردم... آخر دنیا یا

30 seconds, I don't know, but... And I asked her, did anyone mention, and it was like,

30 ثانیه بود، نمی‌دانم، اما... و از او پرسیدم، آیا کسی اشاره کرده است، و مثل این بود که

no, they said it was a great talk, but for me, I felt like, you know, English is not

نه، آنها گفتند این یک صحبت عالی بود. ، اما برای من، احساس می کردم، می دانید، انگلیسی

my thing. I stopped speaking after that. And just like, from this entire talk that

چیزی نیست. بعد از آن حرفم را قطع کردم. و درست مثل اینکه از کل این صحبتی که

she gave an answered, she got stuck. It happens in your native language as well, but when

او جواب داد، گیر کرد. این در زبان مادری شما نیز اتفاق می‌افتد، اما وقتی

it happens in English, you associate and you connect it to English and then you think,

در انگلیسی اتفاق می‌افتد، شما با آن ارتباط برقرار می‌کنید و آن را به انگلیسی وصل می‌کنید و سپس فکر می‌کنید، می‌دانید،

you know, I, this is just not for me. Samara: Well, in all, honestly, because, um,

من، این فقط برای من نیست. سامارا: خوب، در کل، صادقانه بگویم، چون، اوم،

for the last few months I've been working almost exclusively with people for whom English

در چند ماه گذشته تقریباً منحصراً با افرادی کار کرده ام که انگلیسی

is their first language. And we're just actually talking about issues that come up when we're

برایشان زبان اول است. و ما در واقع در مورد مسائلی صحبت می کنیم که هنگام

public speaking, I can say to any of your, you know, viewers who aren't listeners, who

سخنرانی در جمع مطرح می شوند، می توانم به هر یک از بینندگان شما بگویم که شنونده نیستند، چه کسانی

are, who for whom English is their second language or third or fourth or whatever, you

هستند، چه کسی برای آنها انگلیسی زبان دوم یا سوم آنهاست. یا چهارم یا هر چیز دیگری، می

know, brilliant, brilliant, brilliant language skills you guys have.

دانید، مهارت های زبانی درخشان، درخشان و درخشانی که شما بچه ها دارید.

That this just is... it's so beyond this English as a second language issue. It really is like,

که این فقط... خیلی فراتر از این موضوع انگلیسی به عنوان یک زبان دوم است. واقعاً مثل این است که

how do we show up as humans? And that I say that, not to say like you're to diminish your

چگونه به عنوان یک انسان ظاهر شویم؟ و اینکه من این را می گویم، نه برای این که بگویم مثل شما می خواهید داستان خود را کم کنید

story at all, but to actually give you even more permission of possible that truly this

، بلکه در واقع به شما اجازه حتی بیشتر از این امکان را بدهم که واقعاً این

is a human experience. How we put thoughts from inside our head, which have to do with

یک تجربه انسانی است. چگونه افکاری را از درون سر خود قرار می دهیم که به

feelings, that we have, which do not have words attached. Experiences we have had, which

احساسات مربوط می شود، که داریم و کلماتی به آنها متصل نیست. تجربه‌هایی که داشته‌ایم،

do not have words attached and dreams that we have, which do not have words attached

بدون کلمات و رویاهایی که داریم، که کلمات به آن‌ها پیوسته نیست

and how we communicate those things from inside of us out, is anyone's guess like, how do

و چگونه آن چیزها را از درون خودمان به بیرون منتقل می‌کنیم، حدس هر کسی این است که چگونه

we figure out what word goes after what word to try to capture those things I just said

بفهمیم چه کلمه‌ای بعد از چیست؟ کلمه سعی کنید آن چیزهایی را که به تازگی گفتم

that have no words attached. That is the human experience. And it feels

که هیچ کلمه ای ضمیمه نشده اند را به تصویر بکشم. این تجربه انسان است. و

really front of mind when English is not your first language. And when we're speaking in

زمانی که انگلیسی زبان اول شما نیست، واقعاً جلوی چشمتان می آید . و وقتی به زبانی صحبت می کنیم

a language that isn't our own. I mean, I spent a summer in France when I spoke semi good,

که زبان ما نیست. منظورم این است که من یک تابستان را در فرانسه گذراندم که فرانسوی نیمه خوب و

bad French. And I remember like how much I felt, like I owed the people who are listening

بد صحبت کردم. و یادم می‌آید چقدر احساس می‌کردم، مثل اینکه به افرادی که به حرف‌های من گوش می‌دهند مدیون هستم، زیرا به خاطر

to me because the... because of the favor that they were doing by being patient enough

لطفی که انجام می‌دهند با صبر کافی در

with my bad luck, I mean, I am, well, I really, I really feel what that is. And I want to

برابر بدشانسی من، یعنی من، خوب، من هستم. واقعاً من واقعاً احساس می کنم که چیست. و من می خواهم

say that on top of that, it is a human experience. That communication is messy and imperfect,

بگویم که علاوه بر آن، این یک تجربه انسانی است. این ارتباط به هم ریخته و ناقص است

and that is, I think it's beauty. And also obviously it's challenge for all of us.

و این به نظر من زیبایی است. و همچنین بدیهی است که برای همه ما چالش است.

Hadar: Right. So beautiful. And there's something really comforting about that, that we're all

هادر: درست است. بسیار زیبا. و یک چیز واقعاً آرامش‌بخش در این مورد وجود دارد، اینکه همه ما

in this together. And also solvable, like if, okay, it's not just about my English.

در کنار هم هستیم. و همچنین قابل حل، مثلاً اگر، باشه، فقط مربوط به انگلیسی من نیست.

So when English is no longer the issue, then it's a lot easier to... to speak with fluency

بنابراین وقتی دیگر موضوع انگلیسی مطرح نیست، صحبت کردن با تسلط بسیار آسان تر است،

because fluency is only a result of the state of mind and the confidence.

زیرا تسلط فقط نتیجه حالت ذهنی و اعتماد به نفس است.

It really has nothing to, I mean, it has to do with vocabulary and grammar and all of

این واقعاً ربطی به واژگان و دستور زبان و همه

that, but you know, a lot of times when people tell me about how they struggled to speak

اینها ندارد، اما می دانید، بسیاری از مواقع وقتی مردم به من می گویند که چگونه

at work, I ask them, do you feel, is... do you have the same experience when you're with

در محل کار صحبت کرده اند، از آنها می پرسم آیا احساس می کنید؟ آیا شما هم همین تجربه را دارید وقتی با

your friend over a glass of wine and they say, no, so it's not the English. And this

دوستتان سر یک لیوان شراب هستید و آنها می گویند نه، پس انگلیسی نیست. و این

really correlates with what you're telling. Samara: I'm a big fan also of like, you know,

واقعاً با آنچه شما می گویید مرتبط است. سامارا: من همچنین از طرفداران پر و پا قرصی هستم، می‌دانی،

when we are talking about really like a literal public speaking, like getting on a stage type

وقتی در مورد سخنرانی عمومی واقعی صحبت می‌کنیم، مانند حضور در یک نوع

of public speaking, which, you know, in the US no one's doing right now, but like, I hope

سخنرانی عمومی، که، می‌دانی، در ایالات متحده هیچ‌کس در حال حاضر این کار را انجام نمی‌دهد. ، اما من

it for everybody. But you know, when we're talking about that, I'm often, the metaphor

برای همه امیدوارم. اما می دانید، وقتی در مورد آن صحبت می کنیم، اغلب، استعاره برای

for me is often this idea of scaling up that version of ourselves that we are comfortable

من اغلب این ایده بزرگ کردن نسخه ای از خودمان است که با آن راحت هستیم

with and not every room can handle that person, you know.

و هر اتاقی نمی تواند آن شخص را اداره کند .

Sometimes our instincts are right that the version of ourselves, when we're with our

گاهی اوقات غریزه ما درست است که نسخه خودمان، وقتی با دوستانمان هستیم،

friends, having a drink isn't appropriate, but often it is just a slightly heightened

نوشیدن نوشیدنی مناسب نیست، اما اغلب فقط یک نسخه تشدید شده است،

version, a slightly more like breathing, taking pauses, knowing that we have the floor and

کمی بیشتر شبیه نفس کشیدن، مکث کردن، دانستن اینکه داریم و

no one will interrupt us version of that conversational selves that we all have.

هیچ کس نسخه ای از آن خود گفتاری که همه ما داریم را قطع نخواهد کرد.

And, you know, for many of us, it just feels so wildly different in those two different

و، می دانید، برای بسیاری از ما، در آن دو زمینه متفاوت، احساس بسیار متفاوتی دارد

contexts. And if we can, if we can, one of the things that we can say to ourselves as

. و اگر بتوانیم، اگر می‌توانیم، یکی از چیزهایی که می‌توانیم به خودمان بگوییم در حالی که در حال

we're preparing to speak in public, even if it's just in a meeting or whatever, even more

آماده شدن برای صحبت در جمع هستیم، حتی اگر فقط در یک جلسه یا هر چیز دیگری باشد، حتی بیشتر

so if it's just a meeting, is what am I like with my favorite people?

اگر فقط یک جلسه باشد، این است که آیا من مانند افراد مورد علاقه ام هستم؟

How is she or he going to be welcomed in that room? The answer probably is very well. And

چگونه قرار است از او در آن اتاق استقبال شود ؟ پاسخ احتمالاً بسیار خوب است. و

we tell ourselves no, but that space is more formal. No, but I can't, I can't dare bring

ما به خود می گوییم نه، اما این فضا رسمی تر است . نه، اما نمی توانم، نمی توانم جرات کنم

myself into the room. And, you know, I've talked to a lot of people. I have a, uh, episode

خودم را وارد اتاق کنم. و، می دانید، من با افراد زیادی صحبت کرده ام. من یک قسمت دارم

that's coming out of my podcast soon with somebody, I don't want to give it away, but

که به زودی از پادکست من با کسی منتشر می شود، نمی خواهم آن را تقدیم کنم، اما

somebody who has worked with some of the greatest world leaders, and we talked about this issue

کسی که با برخی از بزرگترین رهبران جهان کار کرده است ، و ما در مورد این موضوع رسمی صحبت کردیم

of formality. And she said, you know, the best public speakers are comfortable. So what

. و او گفت، می دانید، بهترین سخنرانان عمومی راحت هستند. پس

is it to feel comfortable? And obviously it feels like an oxymoron. It feels like a total

احساس راحتی چیست؟ و بدیهی است که به نظر می رسد مانند یک oxymoron. کاملاً برعکس به نظر می رسد

opposite. You're supposed to be on a stage and feel

. قرار است روی صحنه باشید و احساس

discomfort. We all know culturally like being on a stage is supposed to be scary and awful

ناراحتی کنید. همه ما از نظر فرهنگی می دانیم که قرار است روی صحنه بودن ترسناک، وحشتناک

and weird, and you're supposed to hate public speaking. But I think the secret in honestly

و عجیب باشد، و شما از سخنرانی در جمع متنفر هستید . اما من فکر می‌کنم راز

changing who the leaders of the world are, is in us realizing that the version of us

تغییر صادقانه رهبران جهان در این است که بفهمیم بهترین نسخه از ما

that is at our most comfortable, if we can scale him or her up a little tiny bit to those

، اگر بتوانیم او را کمی به آن مراحل ارتقا دهیم

stages, we are what the new sound of leadership is.

، ما هستیم. صدای جدید رهبری چیست

Hadar: And I also think that public speaking in general is changing. It is becoming more

هادار: و من همچنین فکر می کنم که سخنرانی عمومی به طور کلی در حال تغییر است. در

conversational and a lot of ideas about what you should do with your body and how you should

مورد اینکه با بدن خود چه کاری باید انجام دهید و چگونه باید از

use your voice. All of that. It's like, no longer... yeah, oh my God!

صدای خود استفاده کنید، صحبت ها بیشتر می شود و ایده های زیادی وجود دارد. تمام آن. انگار نه دیگه... آره خدای من!

For those listening on the podcast, you should come over to YouTube to watch this, but was

برای کسانی که به پادکست گوش می دهند، باید برای تماشای این پادکست به یوتیوب بیایند، اما

like... booing. Samara: Yeah, right? It's like... -It's so

مثل... هو کردن بود. سامارا: آره، درسته؟ انگار... -خیلی

fake. I don't want to throw up all conventional

ساختگیه. من نمی خواهم تمام خرد متعارف را کنار بگذارم

wisdom. There is, you know, people talk about what to do with your hands, fine. I mean,

. می دانید، مردم در مورد اینکه با دستان خود چه کار کنید، صحبت می کنند، خوب. منظورم این است که

as I'm doing it, you can't even see it but as I'm doing this, I'm doing like these massive

وقتی من این کار را انجام می‌دهم، شما حتی نمی‌توانید آن را ببینید، اما همینطور که من این کار را انجام می‌دهم، مانند این

hand gestures that are completely organic, you know, fine.

حرکات دست عظیم که کاملاً ارگانیک هستند، انجام می‌دهم، خوب است. می‌توانید

You can do, you can, you can think, you can read some paragraph in some book about how

انجام دهید، می‌توانید، می‌توانید فکر کنید، می‌توانید برخی از پاراگراف‌ها را در یک کتاب بخوانید که چگونه

the greatest Ted talkers, uh, have, have conducted their bodies and learn a little something.

بزرگ‌ترین سخنرانان تد، بدن‌شان را هدایت کرده‌اند و چیزهای کوچکی یاد گرفته‌اند.

Sure. But I would argue that... I'm believing you deserve to be in the space and breathing

مطمئن. اما من استدلال می کنم که... من معتقدم شما لیاقت این را دارید که در فضا باشید و

like a person who truly breathes, not a person who holds their breath because they're bracing

مانند فردی نفس بکشید که واقعاً نفس می کشد، نه فردی که نفس خود را حبس می کند زیرا آماده می شود

for something scary to happen... is going to solve so much of that. And then

تا اتفاقی ترسناک رخ دهد ... برای حل خیلی از آن و

also the work ahead of time before you give up, before you give a talk, sorry, but for

همچنین پیش از موعد کار قبل از اینکه تسلیم شوید، قبل از اینکه سخنرانی کنید، متاسفم، اما برای

the work you do ahead of time before you are supposed to be up on that stage, thinking

کاری که پیش از موعد انجام می دهید، قبل از اینکه قرار باشد روی آن صحنه بایستید، به این فکر کنید که

about, um, what matters to me in this, what matters to me in what I'm about to say and

چه چیزی برای من مهم است. در این، آنچه که می خواهم بگویم برای من مهم است و

how do I say it like it matters to me. Hadar: Yeah, and then communicating it, like,

چگونه آن را بگویم که برای من مهم است. هادار: آره، و بعد ارتباط برقرار می‌کنی، مثل اینکه

you're really speaking to someone... Samara: Like you're talking to, like you're

واقعاً با کسی صحبت می‌کنی... سامارا: مثل اینکه با او صحبت می‌کنی، مثل اینکه

personal. I mean, I sort of joke, I say this all the time when I'm coaching clients and

شخصی هستی. منظورم این است که من یک جوری شوخی می کنم، من همیشه این را می گویم وقتی که به مشتریان مربیگری می کنم و

they all laugh because, you know, it's sort of a mean thing to say, but it's also like,

همه آنها می خندند، زیرا، می دانید، گفتن یک جور چیز بدی است، اما این نیز مانند،

there is, we do have we all, I'm going to just say we all, I'm going to say like, like

وجود دارد، ما داریم همه، من فقط می خواهم بگویم همه ما، می خواهم بگویم، مثل اینکه

I'm an authority on, on everybody. We all have this sense that to be a... uh,

من یک مرجع در مورد همه هستم. همه ما این حس را داریم که

an expert or to be on a stage, is to be some certain way, to be like the people who we

متخصص بودن یا روی صحنه بودن به معنای خاص بودن است، شبیه افرادی که با

grew up hearing, to be like the best person we can think of, but certainly not be like

شنیدن آنها بزرگ شده ایم، مانند بهترین فردی که می توانیم فکر کنیم. از، اما مطمئنا شبیه

ourselves. Oh God, no. Right? But when we breathe, when we do that dancing ahead of

خودمان نباشیم. خدایا نه درست؟ اما وقتی نفس می‌کشیم، وقتی آن رقص را زودتر از

time, all of that is about saying, can we bring some of our real self up there?

موعد انجام می‌دهیم، همه اینها به این می‌گویند که آیا می‌توانیم بخشی از خود واقعی‌مان را به آنجا بیاوریم؟ آیا

Can we be a person and not be a... Robotic monotone version of a person who's hiding.

ما می توانیم یک شخص باشیم و یک ... نسخه یکنواخت رباتیک شخصی که در حال پنهان شدن است.

And I'm here to, the permission part is me saying, yeah, I am, I am not judging anybody

و من اینجا هستم، بخش اجازه این است که می گویم، بله، هستم، من هیچ کس را

for hiding vocally, physically. The ways that we, you know, cover our bodies and our voices,

به خاطر مخفی شدن صوتی، فیزیکی قضاوت نمی کنم. روش هایی که ما، می دانید، بدن و صدایمان را می پوشانیم،

I'm not judging at all. I am saying it is so human and I so hear you.

من اصلاً قضاوت نمی کنم. من می گویم این بسیار انسانی است و من شما را بسیار می شنوم.

And we live in a, you know, depending on what culture you live in, you know, tell me if

و ما در یک وضعیت زندگی می کنیم، می دانید، بسته به فرهنگی که در آن زندگی می کنید، می دانید، به من بگویید که آیا

this feels right or not to you, but we live in a pretty, you know, patriarchal capitalist,

این به نظر شما درست است یا نه، اما ما در اینجا در یک وضعیت زیبا، می دانید، سرمایه داری پدرسالارانه،

white supremacist situation here. And, um, you know, we, we have heard that it doesn't,

سفیدپوست برتر زندگی می کنیم. و، اوم، می‌دانی، ما شنیده‌ایم که اینطور نیست

that that being a person, uh, would be, um, less welcome. And the answer is no, the answer

. و پاسخ منفی است، پاسخ

is no. Hadar: Right. You know, when I, uh, when I

منفی است. هادر: درست است. می‌دانید، وقتی من، وقتی

just opened my YouTube channel, I was so ashamed of the fact that I'm a non native speaker

کانال یوتیوب خود را باز کردم، از این واقعیت که من یک زبان مادری نیستم که

teaching pronunciation. So I would hide that fact, like I...

تلفظ تلفظ می‌کنم، خجالت می‌کشیدم. پس من این واقعیت را پنهان می کنم ، مثل من...

Samara: Oh my God! Hadar: I didn't mention it anywhere. No, go

سامارا: اوه خدای من! هادار: من هیچ جا بهش اشاره نکردم. نه،

back and watch my first few videos, a robot speaking to the camera: Now we are going to

برگرد و اولین ویدیوهای من را تماشا کن، روباتی که با دوربین صحبت می‌کند: حالا می‌خواهیم

talk about the schwa. Anyway, and I thought that's the formula for success, right? Like

درباره شوا صحبت کنیم. به هر حال، و من فکر کردم که این فرمول موفقیت است، درست است؟ همانطور که

you need to speak, you need to sound authoritative. Samara: Of course. And also way to make, um,

باید صحبت کنید، باید مقتدرانه به نظر برسید. سامارا: البته. و همچنین راهی برای تبدیل کردن

you know, one of your greatest strengths into a weakness in your own mind.

یکی از بزرگترین نقاط قوت خود به نقطه ضعف در ذهن خود.

Hadar: Right. And, uh, and. It only went like, it was only when I decided... also, I was,

هادر: درست است. و، اوه، و این فقط زمانی پیش رفت که تصمیم گرفتم... همچنین، می

you know, doing some coaching and I was, I decided that, okay. I have, like, I was fed

دانید، مربیگری می کردم و بودم، تصمیم گرفتم، باشه. انگار

up with it. I was actually so bored with myself and I was unhappy with how it came out.

ازش خسته شدم من در واقع خیلی از خودم خسته شده بودم و از نحوه بیرون آمدن آن ناراضی بودم.

And then like one day I just created this video telling my story. And from that moment

و بعد مثل یک روز من فقط این ویدیو را ایجاد کردم و داستانم را تعریف کردم. و از آن لحظه

on, actually there was this guy calling me, he's like a public speaking coach and we're

به بعد، در واقع این مرد به من زنگ زد، او مانند یک مربی سخنرانی در جمع است و ما در حال

having this conversation. And he was like, you know, I was watching

انجام این گفتگو هستیم. و او مثل این بود که، می دانید، من

all your videos. And at the beginning you sounded, like there was something there that

تمام ویدیوهای شما را تماشا می کردم. و در ابتدا صدا کردید، انگار چیزی وجود دارد که

shifted around video number... And he actually remembered what videos, he did his research.

حول شماره ویدیو تغییر می‌کند... و او در واقع به یاد چه ویدیوهایی بود، او تحقیقاتش را انجام داد.

And it was exactly that point where I just, it's kind of, like I said, this is me. I make

و دقیقاً همان نقطه ای بود که من فقط، همان طور که گفتم، این من هستم.

mistakes. And I was also, because I made mistakes. Right.

اشتباه میکنم. و من هم بودم، چون اشتباه کردم. درست.

I make grammar mistakes and my pronunciation is not perfect. And I mean, I have typos,

من اشتباهات گرامری دارم و تلفظم کامل نیست. و منظورم این است که من غلط املایی دارم

and right, what is perfect? What is the proper pronunciation, anyway? Pronunciation not perfect,

و درست است، چه چیزی کامل است؟ به هر حال تلفظ مناسب چیست؟

according to the YouTube Samara: I'm validating your experience and

بر اساس YouTube Samara، تلفظ کامل نیست: من تجربه شما را تأیید می کنم و

also saying, well, I don't like those words, but yeah, exactly right.

همچنین می گویم، خوب، من این کلمات را دوست ندارم، اما بله، دقیقاً درست است.

Hadar: Right, right. The accent police, I call it. Where people, people kind of like,

هادر: درسته، درسته. پلیس لهجه، من به آن می گویم. جایی که مردم، مردم به نوعی دوست دارند،

well, actually you're a, you know, you, you have not aspirated your P's in this video.

خوب، در واقع شما یک، می دانید، شما، شما P های خود را در این ویدیو جذب نکرده اید.

I'm like, okay, whatever. Samara: And also, coming from acting, and

من مثل، باشه، هر چه باشد. سامارا: و همچنین، از بازیگری، و

then also having like a little bit of a like popular linguistics kind of, you know, sensibility,

سپس داشتن زبان شناسی رایج مانند، می دانید، حساسیت،

um, you know, so much of that is about, uh, you know, this idea of descriptivism versus

اوم، می دانید، خیلی از آن مربوط به، اوه، می دانید، این ایده توصیف گرایی در مقابل

prescriptivism, right? We're not saying you should do it this way.

تجویز گرایی، درست است؟ ما نمی گوییم که شما باید این کار را انجام دهید.

This is the right way. We're saying the opposite. How interesting, how curious, how do you speak?

این راه درست است. ما برعکس می گوییم چقدر جالب، چقدر کنجکاو، چگونه صحبت می کنید؟

How cool that is, right? And, and obviously when we're learning, when, when I have to

چقدر جالب است، درست است؟ و، و بدیهی است که وقتی در حال یادگیری هستیم، زمانی که، وقتی باید

coach somebody in a specific accent for a specific job, I have to sort of narrow how

برای یک کار خاص با یک لهجه خاص مربیگری کنم ، باید به نوعی محدود کنم که چقدر،

much, uh, you know, just like absolute freedom we have into something that feels like it's

اوه، می دانید، درست مانند آزادی مطلق ما در چیزی که داریم. احساس می کند که

telling the right story and not telling the wrong story. But even in then, you know, even

داستان درستی را بیان می کند و داستان اشتباهی را بیان نمی کند. اما حتی در آن زمان، می دانید، حتی

in that, like when I've coached people to play real life figures, uh, They don't, no

در آن زمان، مانند زمانی که من به مردم آموزش می دادم تا نقش های واقعی را بازی کنند، اوه، آنها این کار را نمی کنند، هیچ

one gets an Oscar or an A for sounding the most like the person they get an Oscar or

کس اسکار یا A دریافت نمی کند، زیرا بیشتر شبیه کسی است که می گیرد. اسکار یا

an A - Teacher Samara - um, for capturing the essence.

A - معلم سامارا - امم، برای تسخیر ماهیت.

And essence has nothing to do with what sound goes where, it has to do with who is this

و ذات ربطی به این ندارد که صدا کجا می رود، ربطی به این دارد که این

human being and what is their lived experience and how does their voice reflect their lived

انسان کیست و تجربه زیسته آنها چیست و صدای آنها چگونه تجربه زیسته آنها را منعکس می کند

experience? Which is what I'm always interested in with clients, you know?

؟ چیزی که من همیشه با مشتریان به آن علاقه دارم، می دانید؟

Hadar: So, so how, how do you work? Maybe you can speak to that a little bit. Like how

هادار: پس چطور، چطور کار می کنی؟ شاید بتوانید کمی با آن صحبت کنید. مثلاً

would you help someone capture the essence of a sound, an accent, a language, um, both

when you work on specific dialects or foreign accents, but also when you work with your

وقتی روی گویش‌های خاص یا لهجه‌های خارجی کار می‌کنید، و همچنین وقتی با

foreign students on sounding more intelligible, right? Like, what are the key factors that

دانش‌آموزان خارجی‌تان کار می‌کنید، چگونه می‌توانید جوهر یک صدا، یک لهجه، یک زبان، اوم را درک کند، درست است؟ مثلاً عوامل کلیدی که

you focus on? Samara: Okay, it's a big, like, it ranges

روی آنها تمرکز می کنید چیست؟ سامارا: باشه، خیلی زیاده،

a lot, so... Hadar: Right, this is going to be kind of

خیلی زیاده، پس... هادار: درسته، این

a two-hour answer. Samara: Yeah, let me give you the... but no,

یک جواب دو ساعته خواهد بود. سامارا: آره، اجازه بده... اما نه، یک چیز

there is, there is a real, um, there's some simple stuff. There's some foundational stuff.

واقعی هست، امم، چیزهای ساده ای وجود دارد. چیزهای اساسی وجود دارد

One of them is, when I was in my twenties in New York, learning all this stuff and still

یکی از آنها این است که وقتی در بیست سالگی در نیویورک بودم، همه این چیزها را یاد می گرفتم و هنوز

thinking I was going to be a Shakespearian actress, but I just kept finding, I mean,

فکر می کردم که قرار است یک بازیگر شکسپیر شوم ، اما من فقط به یافتن ادامه دادم، یعنی

this is really part of my story, I kept finding dialect mentors. Like I was not looking and

این واقعاً بخشی از داستان من است. پیدا کردن مربیان گویش مثل اینکه من دنبالش نبودم و

they found me or I found them. And you know, the, the, the part of me that super geeks

آنها من را پیدا کردند یا من آنها را پیدا کردم. و می‌دانی، آن بخش از وجود من که

out about this, like you do, was clearly already, you know, bursting forth.

مانند شما در مورد این موضوع صحبت می‌کند، به وضوح از قبل ظاهر شده بود .

And I was like, no, no, I'm an actress , thanks. But nonetheless, I kept finding, and one of

و من فکر می کردم، نه، نه، من یک بازیگر هستم، متشکرم. اما با این وجود، من مدام پیدا کردم و یکی از

them is this woman named Kate Wilson. She teaches at Julliard and, um, she taught me

آنها این زن به نام کیت ویلسون است. او در جولیارد تدریس می‌کند و اوم،

a physical gesture way of learning the pure vowels of American English. And when I, when

روشی برای یادگیری حروف صدادار خالص انگلیسی آمریکایی به من آموخت. و زمانی که من، زمانی که

I was a, I spent a summer at the public theater in Manhattan, so very... that's where Shakespeare

سن داشتم، یک تابستان را در تئاتر عمومی در منهتن گذراندم، خیلی... اینجا جایی است که شکسپیر

in the park happens. Like I was, you know, I was touching greatness and it was...

در پارک اتفاق می افتد. مثل خودم میدونی داشتم عظمت رو لمس میکردم و این بود...

Hadar: How old were you there, 20? Samara: 23... about to start grad school?

هادار: چند سالت بود اونجا 20؟ سامارا: 23 ... در حال شروع مدرسه عالی؟

Between college and grad school. Hadar: We might've lived in New York at the

بین کالج و دبیرستان. هادار: شاید در همان زمان در نیویورک زندگی می کردیم

same time. Samara: And just drank too much red wine.

. سامارا: و فقط بیش از حد شراب قرمز نوشید.

Hadar: I think I saw you. Oh, don't worry. Me too. Jameson, I think.

هادار: فکر کنم دیدمت. اوه، نگران نباش. من هم همینطور. جیمسون، فکر می کنم.

Samara: Well, you were cooler than me, I was just like cheap red wine.

سامارا: خب تو از من باحال تر بودی، من مثل شراب قرمز ارزان بودم.

I think that's what artsy people drink. Hadar: And it was going to every, yeah, like

فکر می کنم این همان چیزی است که افراد هنرمند می نوشند. هادار: و مثل

every Shakespearean play that was out there. I was there.

هر نمایشنامه شکسپیر که آنجا بود، به هر بازی می رفت. من آنجا بودم.

Samara: Totally, all the things, all the things. Um, I volunteered everywhere. I was like,

سامارا: در کل، همه چیز، همه چیز. اوم، من همه جا داوطلب شدم. انگار

I, I made no money. I was a cocktail waitress. So then I just like spent all my days doing

پولی درنیاوردم من پیشخدمت کوکتل بودم. پس من فقط دوست دارم تمام روزهایم را صرف انجام دادن -

god-knows-what, um, but it was... Hadar: Where did you work? Now you have to

خدا می داند - چه کنم، اوم، اما این بود... هادار: کجا کار می کردی؟ حالا شما باید به

tell me. Samara: Cafe Deville, And Asia de Cuba, which

من بگویید. سامارا: کافه دویل، و آسیا د کوبا، که

was a one of those... Hadar: Okay, I have to ask you something,

یکی از آن‌ها بود... هادار: باشه، بعداً باید از شما چیزی بپرسم

later. We know someone. Okay. Crazy. Samara: I'm sure. I'm sure. Okay. But to answer

. ما کسی را می شناسیم. باشه. دیوانه. سامارا: مطمئنم. من مطمئن هستم. باشه. اما برای پاسخ به

your question, um, Kate Wilson taught this method that I don't think was hers necessarily,

سوال شما، اوم، کیت ویلسون این روش را آموزش داد که من فکر نمی‌کنم لزوماً مال او باشد،

but she had evolved it into something and, and then I have since evolved it, um, and

اما او آن را به چیزی تبدیل کرده بود و سپس من از آن زمان

at her, at her suggestion, because when I'm... when I was in my late twenties and I got my

به پیشنهاد او آن را تکامل دادم. چون وقتی من... وقتی در اواخر دهه بیستم بودم و

first professorship at Pace university in Manhattan, uh, teaching, uh, the BFA kit,

اولین استادی ام را در دانشگاه پیس در منهتن گرفتم، اوه، اوه، اوه، کیت BFA را تدریس می کردم،

so the undergraduate theater kids, uh, for the stage, um, I called her and was like,

بنابراین بچه های تئاتر در مقطع کارشناسی، اوه، برای صحنه، امم ، به او زنگ زدم و گفتم،

could you remind me about some of that stuff? And she said, no, this is where you have to

می توانید برخی از آن چیزها را به من یادآوری کنید؟ و او گفت، نه، اینجا جایی است که باید

take it and make it your own, which was... talk about a teachable moment. It was, that

آن را بردارید و آن را مال خود کنید، که در مورد یک لحظه قابل آموزش صحبت کنید. این بود، که

was very valuable. So, but... all of which is to say there are physical gestures to keep

بسیار ارزشمند بود. بنابراین، اما... همه اینها به این معناست که حرکات فیزیکی برای

track of all the vowel sounds. Here are a few that I can do while I'm in

پیگیری همه صداهای مصوت وجود دارد. در اینجا چند مورد است که می توانم در حالی که در این میدان هستم انجام دهم

this square. A lot of them require like, like rubbing your tummy and stuff like that, that

. بسیاری از آنها نیاز دارند، مانند مالیدن شکم و مواردی از این قبیل، که در

doesn't work so well over this. But, um, and this is, as you said, good, better to see

این مورد چندان موثر نیست. اما، اوم، و همانطور که گفتید، خوب است، بهتر است

on YouTube than over audio. But, so this is the short, I sound it as in sit, right. And

در یوتیوب ببینید تا صدا. اما، پس این کوتاه است، من آن را در حالت نشستن صدا می کنم، درست است. و

this is as in B or C. So if you have I and E. Right, I will say

این مانند B یا C است. بنابراین اگر I و E. Right را داشته باشید، می گویم

E exists in every language. I does not, right? It is one of those bizarro American words,

E در هر زبانی وجود دارد. من نمی کنم، درست است؟ این یکی از آن کلمات عجیب و غریب آمریکایی است،

American sounds, English sounds, um, which does exist in a few other languages. I don't

صداهای آمریکایی، صداهای انگلیسی، ام، که در چند زبان دیگر وجود دارد. نمی‌خواهم

want to say like, we own that sound, but for SO many foreigners... And when I taught at

بگویم، ما صاحب آن صدا هستیم، اما برای خیلی از خارجی‌ها... و وقتی در

Stella Adler acting school in Hollywood, it's an international school, I didn't realize

مدرسه بازیگری استلا آدلر در هالیوود تدریس می‌کردم، این یک مدرسه بین‌المللی است، متوجه نشدم

that when I got the job, I thought it was sort of going to be like Pace. And I was really

که وقتی این کار را پیدا کردم. ، من فکر می کردم که به نوعی مانند پیس خواهد بود. و من واقعاً

with my, like, you know, teach everybody standard American and then move on to doing Irish and

با خودم بودم، مثلاً، می‌دانید، به همه آمریکایی‌های استاندارد آموزش دادم و سپس به زبان ایرلندی ادامه دادم و

you know, all these other things. And as of Day 1, I was like, Oh, everyday. I'm not a

می‌دانید، همه این چیزهای دیگر. و از روز اول، من هر روز بودم. من

single American, which was really, I mean, I learned so much, I became a better coach

یک آمریکایی نیستم، که واقعاً بود، یعنی خیلی چیزها یاد گرفتم، مطمئناً مربی بهتری شدم

for sure. And figured out my pattern, or pattern makes

. و الگوی من را فهمیدم، یا الگوی من باعث می شود به

it sound like I'm like a charlatan, but you know, my pattern is in like the way I talk

نظر برسد که من شبیه یک شارلاتان هستم، اما می دانید، الگوی من شبیه نحوه صحبت من

about this stuff that really lands with people with a lot of joy and a lot of speed, which

در مورد این چیزها است که واقعاً با شادی و سرعت زیاد در بین مردم قرار می گیرد. ، که

is very much my M.O. Like I want it to really work and then like, let's move on and you

بسیار M.O من است. مثل اینکه من می‌خواهم واقعاً کار کند و بعد دوست دارم، بیایید ادامه دهیم و شما

could practice on your own. Um, I want people to feel autonomous as quickly

می‌توانید خودتان تمرین کنید. اوم، من می خواهم مردم هر چه سریعتر احساس استقلال کنند

as possible. That's very much like, you know, this is not about like here's our long system

. این خیلی شبیه است، می‌دانید، این موضوع درباره این نیست که سیستم طولانی ما اینجاست

and you have to come to me for six years. It's like, let me give you, let me throw at

و شما باید شش سال پیش من بیایید. مثل این است که بگذار به تو بدهم، بگذار

you as much as I can. If you record it and take notes and whatever, sit with it, do your

تا آنجا که می توانم به تو پرتاب کنم. اگر آن را ضبط می کنید و یادداشت برداری می کنید و هر چیز دیگری، با آن بنشینید،

own thing. Come back to me when you audition for specific

کار خودتان را انجام دهید. وقتی برای چیزهای خاصی تست می‌زنید، به من بازگردید،

stuff, but like, I really want you to just practice it on your own and feel this out

اما من واقعاً می‌خواهم که خودتان آن را تمرین کنید و این را احساس کنید و

and watch videos and listen to people who are your type, but sound a little differently

ویدیوها را تماشا کنید و به افرادی گوش دهید که هم نوع شما هستند، اما صدایتان کمی متفاوت

from you and sound that out of your mouth and feel what it feels like. And you know,

از صدای شماست. که از دهان شما بیرون می آید و احساس می کنید چه احساسی دارد. و می دانید،

this sort of like soft brain version of this, rather than sort of get your books into your

این به جای اینکه کتاب های خود را به نسخه مغزی خود وارد کنید، شبیه نسخه مغز نرم

brain version of this. So part of that is why those physical gestures

این است. بنابراین بخشی از آن به همین دلیل است که آن حرکات فیزیکی

really worked for me. So, you know, when I had that is sound and I had this Argentinian

واقعاً برای من کارساز بود. بنابراین، می دانید، زمانی که من این صدا را داشتم و این دختر آرژانتینی را داشتم

girl who very memorably said, you know, I just want help with like, how to say, how

که به طور خاطره انگیزی گفت، می دانید، من فقط کمک می خواهم در مورد مانند، چگونه بگویم، چگونه

to say bitch and not like sound like I'm saying beach. Like, I don't want to go to the beach.

بگویم عوضی و نه مانند صدایی که من می گویم ساحل. . مثلا من نمی خواهم به ساحل بروم.

I want to call her a bitch. But I'm like, you need the short I sound. And we can talk

من می خواهم او را یک عوضی صدا کنم. اما من می خواهم، شما به صدای کوتاه من نیاز دارید. و ما می توانیم

about how we make that in the mouth. But honestly, I was never framed that way.

در مورد چگونگی ایجاد آن در دهان صحبت کنیم. اما صادقانه بگویم، من هرگز اینطور قاب نشدم.

I didn't think about like, I, you know, I don't want to speak ill... but for me, oral

من به این فکر نکردم، می‌دانی، نمی‌خواهم بد صحبت کنم... اما برای من

posture is not a phrase that helps me. If you, if you're looking at a specific character

وضعیت دهانی عبارتی نیست که به من کمک کند. اگر شما، اگر به یک شخصیت خاص نگاه می کنید، به

to go to your question about somebody who's playing a specific person... absolutely! When

سؤال خود در مورد کسی که نقش یک شخص خاص را بازی می کند ... کاملاً! وقتی

you, when you watch that person, if something hits you like, Oh God, they feel really far

شما، وقتی آن شخص را تماشا می کنید، اگر چیزی به شما برخورد کند، اوه خدا، او واقعاً احساس می کند که خیلی

back, or they feel really weirdly present, or God, this part of their... it's opening

عقب است، یا واقعاً احساس حضور عجیبی می کند، یا خدا، این قسمت از آنها ... در حال باز

up. That, that kind of a hit, that's like image based, use that. But if it's like, everybody

شدن است. این، آن نوع ضربه، که شبیه به تصویر است، از آن استفاده کنید. اما اگر اینطور باشد، همه

from this part of the world has this oral posture, I'm like...

از این نقطه از جهان این وضعیت دهانی را دارند، من مانند ...

Hadar: No... Samara: But as an actor, especially, I'm like,

هادار: نه... سامارا: اما به عنوان یک بازیگر، مخصوصاً،

I'm supposed to have an intention as this character and to also think about where the

من قرار است داشته باشم. قصدی مثل این شخصیت و همچنین فکر کردن به جایی که

[mumbles]. So, I mean, I guess part of it is I start with those physical gestures to

[زمزمه می کند]. بنابراین، منظورم این است که من حدس می‌زنم بخشی از آن این است که من با آن حرکات فیزیکی شروع می‌کنم تا به

help people, um, just literally know what the pure vowel sounds are.

مردم کمک کنم، اوم، فقط به معنای واقعی کلمه بدانند صداهای مصوت خالص چیست.

Hadar: Give me some more, do you remember? Samara: Of course. I mean, I could do all

هادر: یه مقدار دیگه به ​​من بده، یادت هست؟ سامارا: البته. یعنی اگه تو بخوای می تونم همه

of them if you want... but it's a little... Hadar: Please, just a few more.

شون رو انجام بدم... اما کمه... هادار: خواهش می کنم فقط چند تا دیگه.

Samara: Okay. So, um, so this is A apple. It's like you have an Apple... I've actually

سامارا: باشه. بنابراین، اوم، پس این یک سیب است. مثل اینکه شما یک سیب دارید... من

recently been starting to teach it like this because I don't want people to feel like,

اخیراً شروع کردم به آموزش آن به این شکل، زیرا نمی‌خواهم مردم این احساس را داشته باشند، از

oral posture wise, I don't want people to feel like it's a pushback sound, right? It

نظر وضعیت دهانی، نمی‌خواهم مردم احساس کنند که این یک صدای پس بک است. درست؟ این صدا

should feel sort of like it's coming out of you, A. From obviously most of the world,

باید به نوعی احساس کند که از شما بیرون می آید ، A. واضح است که از اکثر نقاط جهان،

this sound doesn't exist either and it's weirdly ugly. And I say that with no judgment.

این صدا نیز وجود ندارد و به طرز عجیبی زشت است. و این را بدون قضاوت می گویم.

But I say that on purpose because so many people try to find a beautiful version of

اما من عمداً این را می گویم زیرا بسیاری از مردم سعی می کنند یک نسخه زیبا از

it. And if you try to find a beautiful version of A, you get to, you get one of the other

آن پیدا کنند. و اگر سعی کنید یک نسخه زیبا از A پیدا کنید، به یکی از دیگر

English A sounds, which is, A as in father. Spanish and Hebrew, and a lot of languages

صداهای انگلیسی A می رسید، که A در پدر است. اسپانیایی و عبری، و بسیاری از زبان‌ها

have an in-between sound - A, which we don't have. So we have to figure out if we, if we're,

صدایی در میان دارند - A، که ما نداریم. بنابراین ما باید بفهمیم که آیا ما، اگر ما

if we're an American, we have to figure out if you have a name, like, for example, Gal

آمریکایی هستیم، باید بفهمیم که آیا شما نامی دارید، مثلاً Gal

GoDoe - that's my terrible American pronunciation of it on purpose.

GoDoe - این تلفظ وحشتناک آمریکایی من از عمد است.

But you know, if you have a name like Gal, right? And, and the proper pronunciation is

اما می دانید، اگر نامی مانند گال دارید، درست است؟ و، و تلفظ مناسب

Gal, then like we have to think, we have to figure out, is it A as in Apple or A as in

Gal است، پس مثل اینکه باید فکر کنیم، باید بفهمیم که آیا A در اپل است یا A مانند

father? So we can go to 'gal', which is a word in English, so we do, we just naturally,

پدر؟ بنابراین می‌توانیم به «gal» برویم، که یک کلمه در انگلیسی است، بنابراین می‌کنیم، به طور طبیعی

we go to 'gal'. Or we can go to gaal, right? Which sounds...

به «gal» می‌رویم. یا می توانیم به گل برویم، درست است؟ که به نظر می رسد...

Sure. And then we do that also with like 'pasta', you know, this, the, the Romance language

مطمئنا. و سپس ما این کار را با «پاستا» نیز انجام می‌دهیم، می‌دانید، این، نسخه‌ی رومی زبان

version of that would have a more forward sound - pasta. A. And instead we go to either,

آن صدای رو به جلوتری دارد - پاستا. الف. و در عوض ما به هر کدام می رویم،

British goes to 'aa' - 'pasta', and American goes to 'ah' - 'pasta'. And this A sound is

بریتانیا به «aa» - «pasta» می رود، و آمریکایی به «ah» - «pasta» می رود. و این صدای A

super relaxed. Like, I mean, it's also like giving your heart a little caress. So obviously,

فوق العاده آرام است. یعنی، این هم مثل این است که دلت را کمی نوازش کنی. بنابراین بدیهی است که

my clients love this. It's like you do this right before you go in for an audition.

مشتریان من این را دوست دارند. مثل این است که این کار را درست قبل از اینکه برای امتحان شرکت کنید انجام دهید.

Hadar: This is one of the easier sounds for people to produce, at the same time, they

Hadar: این یکی از آسان‌ترین صداها برای مردم است که می‌توانند تولید کنند، در عین حال، آن‌طور که

don't use it as often as they should and could, you know, in English. Because a lot of times

باید و می‌توانند از آن به زبان انگلیسی استفاده نمی‌کنند. چون خیلی وقت‌ها

they kinda like, take the 'ah' sound, especially when it's spelled with O, and turn it into

دوست دارند، صدای «آه» را می‌گیرند، مخصوصاً وقتی که با O نوشته می‌شود و آن را به

'oh'. Samara: I'm going to pop out just real fast

«اوه» تبدیل می‌کنند. سامارا: من به سرعت

for people who are watching. And this, is like a little string coming out of your solar

برای افرادی که تماشا می کنند بیرون خواهم آمد. و این مانند یک ریسمان کوچک است که از شبکه خورشیدی شما خارج می شود

plexus - A, A, A. This is a short O sound - A. So we have two O's, I say we have two

- A، A، A. این صدای O کوتاه است - A. بنابراین ما دو O داریم، من می گویم که

O's in English. Unfortunately, neither of them is the one that every other language

در انگلیسی دو O داریم. متأسفانه، هیچ یک از آنها چیزی نیست که هر زبان دیگری

has, which is 'o'. We just do not round our lips like that ever, 'o'.

دارد، که 'o' است. ما فقط لب هایمان را اینطور گرد نمی کنیم ، "o".

So we have A, that one I was just doing - A, A, A. And then we have 'ow', which is the

بنابراین ما A را داریم، آن چیزی که من همین الان انجام می‌دادم - A، A، A. و سپس "ow" را داریم، که

diphthong of 'uh'-'cup' into 'uw'. 'ow', 'ow'. 'Ow'. Right? But to go back to that first

دوگانه "uh" - "cup" به "uw" است. "اوه"، "اوو". "اوه". درست؟ اما اگر به آن اول بازگردیم

one - A, the non diphthong one - A, and that h-sound 'ah' - are identical. I was about

- A، غیر دوفتانگی - A، و صدای h 'ah' - یکسان هستند. من می خواستم

to say fucking identical, but they are fucking identical. And, you know, we can argue with

بگویم لعنتی یکسان است، اما آنها یکسان هستند. و، می دانید، ما می توانیم

that in terms of length, but technically 'ah' is longer and A is shorter.

از نظر طول با آن بحث کنیم، اما از نظر فنی 'ah' طولانی تر و A کوتاه تر است.

But 50 years ago, they really had a difference Even 30 years, depending on what age person

اما 50 سال پیش، آنها واقعاً با هم تفاوت داشتند حتی 30 سال، بسته به اینکه با چه سنی

you're talking to, they still have a slight difference in that. The word 'not', not, not,

صحبت می کنید، آنها هنوز هم تفاوت جزئی در آن دارند. کلمه "نه"، نه، نه،

we'll have a little up and down shape, not. Versus like, I dunno... I'm trying to think

ما کمی شکل بالا و پایین خواهیم داشت، نه. در مقابل، من نمی دانم... من سعی می کنم

of an N one. 'Na... 'narwal'. Anyway, there you go. But 'ah', 'ah', versus A.

به یک N فکر کنم. «نا... ناروال». به هر حال، شما بروید. اما «آه»، «آه» در مقابل الف.

But, especially contemporary, especially our age, and you know, a little younger, a little

اما، مخصوصاً معاصر، به‌ویژه عصر ما، و می‌دانید، باید بگویم کمی جوان‌تر، کمی

older, or all the way younger I should say, and a little older, we should absolutely feel

بزرگ‌تر، یا خیلی جوان‌تر، و کمی بزرگ‌تر، باید کاملاً احساس

comfortable making that exactly the same short O, long A - 'ah'.

راحتی کنید که دقیقاً همان O کوتاه و بلند A - 'ah' را بسازید.

Hadar: And it's so much easier to merge sounds. And especially, when, you know, speaking a

هادار: و ادغام صداها بسیار ساده تر است. و به خصوص، وقتی می دانید که به یک

second language, and you have less vowels than the spoken language, it's so much easier

زبان دوم صحبت می کنید، و حروف صدادار کمتری نسبت به زبان گفتاری دارید،

to merge it and just do that. And then they go to the dictionary or they hear from someone

ادغام آن و انجام این کار بسیار آسان تر است. و سپس به فرهنگ لغت می روند یا از کسی می شنوند

that this is what they should do. And they're like, "Oh, well I'm confused". And this is

که این کاری است که باید انجام دهند. و آنها مانند "اوه، خوب من گیج شدم". و این

where I like, language is something that is very fluid, and you just need to, you first

جایی است که من دوست دارم، زبان چیزی است که بسیار روان است، و شما فقط نیاز دارید، ابتدا

need to sound clear. Let's start with that. And if you say...

باید واضح به نظر برسید. بیایید با آن شروع کنیم. و اگر بگویید...

Samara: Sorry, I just got really excited. I'm sorry. I interrupted because I got...

سامارا: ببخشید، من فقط خیلی هیجان زده شدم. متاسفم. قطع کردم چون گرفتم...

yes, yes, 100%. And one of the things that was my, I only had two rules in my class when

بله بله صددرصد. و یکی از چیزهایی که به من مربوط بود، زمانی که در استلا آدلر تدریس می کردم فقط دو قانون در کلاسم داشتم

I used to teach at Stella Adler, they're kind of two versions of the same rule. Neither

، آنها به نوعی دو نسخه از یک قانون هستند. هیچکدام

of them had to do with putting yourself on the way. But they were, one: fuck spelling.

از آنها ربطی به قرار دادن خود در راه نداشتند. اما آنها یکی بودند: لعنت به املا.

Or if you wanted to put it a little bit more gently: spelling is irrelevant.

یا اگر می خواهید کمی ملایم تر بیان کنید: املا بی ربط است.

Because when you're trying to come up with rules for "Oh, but this is 'oo', so it must

چون وقتی سعی می‌کنید قوانینی برای "اوه، اما این "اوو" است، پس باید "

be 'uw', I'm like, "I'm so sorry, on behalf of all English, I have tell you".

uw" باشد، می‌گویم، "بسیار متاسفم، از طرف همه انگلیسی‌ها، من دارم به تو بگو".

Hadar: You should be. Samara: I am, I take full responsibility.

هادار: تو باید باشی. سامارا: من هستم، مسئولیت کامل را به عهده می‌گیرم. در

I actually have this book , this thing that I recently re-read. I mean...

واقع این کتاب را دارم، این چیزی که اخیراً دوباره خوانده‌ام. یعنی...

Hadar: The mother tongue. Samara: He's an old white guy and he's deeply

هادار: زبان مادری. سامارا: او یک پیرمرد سفیدپوست و عمیقاً

problematic, and it's from 1990. And I'm like, Oh my God, I was alive then. It feels really,

مشکل‌ساز است، و مربوط به سال 1990 است. و من فکر می‌کنم، اوه خدای من، من آن زمان زنده بودم. واقعاً،

really, really wrong. But it is full of a lot of academic wisdom and it's totally friendly.

واقعاً، واقعاً اشتباه است. دوستانه.

But it's called 'The mother tongue: english and how it got that way'. It is a reminder,

اما به آن می گویند "زبان مادری: انگلیسی و چگونه به آن راه رسید". این یک یادآوری است،

it's a reminder for anybody who needs it on the permission front that like, as you say,

یادآوری است برای هر کسی که در جبهه مجوز به آن نیاز دارد، همانطور که شما می گویید،

it's constantly evolving. That Old English apparently used to be somewhat more like Spanish,

دائما در حال تکامل است. آن انگلیسی قدیمی. ظاهراً تا حدودی بیشتر شبیه اسپانیایی بود،

where every sound actually maintain its integrity and have the spelling, and the out loud was

جایی که هر صدا در واقع یکپارچگی خود را حفظ می کند و املای خود را دارد، و صدای بلند

exactly, you could tell the rules by looking at it, is what I'm trying to say. But not

دقیقاً بود، می توانید قوانین را با نگاه کردن به آن تشخیص دهید، این چیزی است که من می خواهم بگویم . اما نه

so much with contemporary English, for anybody who's following at home. So that was my first

چندان با زبان انگلیسی معاصر، برای هر کسی که در خانه دنبال می کند. پس این اولین قانون من بود

rule. But my other rule, which is why I bring it

. اما قانون دیگر من، به همین دلیل آن را

up is your honesty. Your honesty. So if we're trying to say, "but it should be", or, "but

مطرح می کنم، صداقت شماست. صداقت شما بنابراین اگر می‌خواهیم بگوییم «اما باید باشد»، یا «اما

someone told us that this is what's right", listen to your ear and trust it. If you were

کسی به ما گفته که درست است»، به گوش خود گوش دهید و به آن اعتماد کنید. اگر صدای

hearing Americans make that 'ah' sound and that short A sound 'ah', sound exactly the

آمریکایی‌ها را می‌شنوید که صدای «آه» و صدای کوتاه «آه» می‌دهند، دقیقاً به

same, trust yourself, trust your ear. Hadar: It's so, it's so good and so interesting

همین شکل، به خودتان اعتماد کنید، به گوش خود اعتماد کنید. هادار: خیلی خوب است و خیلی جالب است،

because there is always this... I noticed that my students, for example, always doubt

چون همیشه این وجود دارد... من متوجه شدم که مثلاً شاگردانم همیشه به

themselves of what would they hear and what comes out. Which is okay, because the brain

خودشان شک می کنند که چه می شنوند و چه چیزی بیرون می آید. این اشکالی ندارد، زیرا مغز

does filter out a lot of information, especially if they're not used to sounds so they might

اطلاعات زیادی را فیلتر می کند، به خصوص اگر آنها به صداها عادت نداشته باشند، بنابراین ممکن است

like filter out the actual sound. And they hear it through the filter of the spelling.

دوست داشته باشند صدای واقعی را فیلتر کنند. و آن را از فیلتر املا می شنوند.

Right? A lot of times, especially when it comes to

درست؟ خیلی وقت‌ها، مخصوصاً وقتی صحبت از

the schwa, and I once had an argument with a student where... argument, we were...

شوا می‌شود، و من یک بار با دانش‌آموزی دعوا داشتم که در آن... بحث، ما بودیم...

Samara: Debate. Hadar: Debate. Yeah, exactly. And he was like,

سامارا: مناظره. هادر: مناظره. بله دقیقا. و او مانند

"Yeah, there is O, in computer". I was like, "No, it's a schwa". "No, no, no, I can hear,

"آره، O وجود دارد، در کامپیوتر". گفتم: "نه، این یک شوا است". "نه، نه، نه، می شنوم،

say it. And I said, "computer". "You said 'cOmputer'". Right? And like that little sound

بگو. و من گفتم، "کامپیوتر". "تو گفتی "کامپیوتر". درست است؟ و مثل آن صدای کوچکی که

he heard... Yeah. And it's just like, had you not been born into, had you not studied

شنید... آره. شما به دنیا نیامده بودید، آیا

spelling first thing as you started learning English? I mean, that wouldn't have been a

وقتی شروع به یادگیری زبان انگلیسی کردید، اولاً املا را مطالعه نکرده بودید؟ منظورم این است که این مشکلی نبود، درست است.

problem, right. Samara: No, exactly. A five-year-old who's

beginning to learn to write and to read, and like it's the opposite way, right? I mean,

بنویس و بخوان، و مثل اینکه برعکس است، درست است؟یعنی

he knows the word "computer" and so he would never spell it with an O.

او کلمه "کامپیوتر" را می داند و بنابراین هرگز آن را با O املا نمی کند.

Hadar: Right. Samara: And he has to be taught, you know,

هادار: درست است.

reverse engineer back to like, well, I know it doesn't sound that way, but...

مهندس معکوس به دوست داشتن، خوب، می دانم که اینطور به نظر نمی رسد، اما...

Hadar: How do you explain that, yeah. So what do you think, we talked about it just

هادار: چطور این را توضیح می دهی، آره، پس چه فکر می کنی، ما درست

before we hit 'record' and I told you about my thoughts and how I deal with the phrase

قبل از زدن "رکورد" در مورد آن صحبت کردیم. و من در مورد افکارم و نحوه برخوردم با عبارت

"speak like a native", and I would love to hear what you think about it. And also, what

"مانند یک بومی صحبت کن" به شما گفتم و دوست دارم نظر شما را در مورد آن بدانم.

tips do you have for speakers of English as a second language who really struggle with,

واقعا با، از نظر فیزیکی مبارزه می کنند

physically their voices. Like they don't come out.

صداهای وارث مثل اینکه بیرون نمی آیند

And I do think that it relates, right, because they feel that their voices are not the standard

و من فکر می کنم که درست است، زیرا آنها احساس می کنند که صدایشان استاندارد

or what people expect or what is the norm. I was asking a question then I was answering

یا آنچه مردم انتظار دارند یا هنجار نیست. داشتم یه سوال میپرسیدم بعد

it as asking. Samara: No, I love it. Also, you know, I'm

مثل پرسیدن جوابش رو میدادم. سامارا: نه، من آن را دوست دارم. همچنین، می دانید، من

new to podcasting. I, I have this podcast that's, we just dropped episode 12 today.

تازه وارد پادکست هستم. من، من این پادکست را دارم که همین امروز قسمت 12 را گذاشتیم.

Hadar: Which, by the way, you have to go and subscribe to the podcast. It's called 'Permission

هادار: اتفاقاً باید بروی و در پادکست مشترک شوی. به آن "اجازه

to Speak'. Really, I'm eagerly waiting every single week. Or maybe I should say I eagerly

صحبت" می گویند. واقعا هر هفته بی صبرانه منتظرم . یا شاید باید بگویم مشتاقانه

wait every single week for a new episode. So, it's so good.

هر هفته منتظر یک قسمت جدید هستم. پس خیلی خوبه

Samara: Both verb tenses would have worked just perfectly.

سامارا: هر دو زمان فعل کاملاً کار می کردند.

Also, the point of communication is communication, and I understood the thought.

همچنین نقطه ارتباط ارتباط است و من فکر را درک کردم.

Hadar: Exactly. Samara: Thank you. Thank you. Thank you. I

هادر: دقیقا. سامارا: ممنون. متشکرم. متشکرم.

mean, um... Hadar: We're going to link to it by the way.

یعنی اوم... هادار: اتفاقاً بهش لینک می‌کنیم.

It's in the description and the show notes. Samara: That's very kind. Yeah. I mean, obviously,

در توضیحات و یادداشت های نمایش آمده است. سامارا: این خیلی مهربان است. آره منظورم این است که، واضح است،

you know, part of what's, what I think we're both excited about in finding each other is

می دانید، بخشی از چیزی که من فکر می کنم ما هر دو در یافتن همدیگر هیجان زده هستیم این است

that this conversation is just so, it doesn't happen very often anywhere, but it's really

که این مکالمه به همین شکل است، در هیچ کجا زیاد اتفاق نمی افتد، اما واقعاً

big, and overlapse with every aspect of our lives.

بزرگ است، و با هم همپوشانی دارد. هر جنبه ای از زندگی ما

I mean, how we use our voice is just not, it's just so much not about literally how

منظورم این است که نحوه استفاده ما از صدایمان خیلی مهم نیست، فقط به معنای واقعی کلمه نحوه

we use our voice. It's just not about like what pitch we're talking at, although that

استفاده از صدایمان نیست. فقط این نیست که در چه زمینه ای صحبت می کنیم، اگرچه این

also matters and it's interesting and has all kinds of gender and stuff and all of that.

نیز مهم است و جالب است و انواع جنسیت و چیزها و همه اینها را دارد.

But, you know, it's about, it's about all the ways that we're showing up in the world

اما، می دانید، این در مورد همه راه هایی است که ما در جهان نشان می دهیم

and all the ways that we are, or are not embracing our individualism.

و همه روش هایی که هستیم، یا از فردگرایی خود استقبال نمی کنیم.

And then you had some, you had like two parts to an amazing question that I wanted to answer.

و سپس شما چند بخش داشتید، مانند دو بخش از یک سوال شگفت انگیز داشتید که من می خواستم به آن پاسخ دهم.

I don't remember them now. Hadar: I don't think I remember them either.

الان یادشون نمیاد هادار: فکر نمی کنم آنها را هم به یاد داشته باشم.

Okay. The voice, the voice changes when speaking, because of, okay.

باشه. صدا، صدا هنگام صحبت کردن تغییر می کند، به دلیل، خوب.

Samara: So you were asking about the native, native, native,

سامارا: پس در مورد بومی، بومی، بومی می پرسیدی،

Hadar: Speak like a native. Yeah. Samara: Yeah.

هادر: مثل یک بومی صحبت کن. آره سامارا: آره.

Hadar: How do you feel about that? Samara: Well, it's not a phrase that means

هادار: در این مورد چه احساسی داری؟ سامارا: خب، این جمله ای نیست که

much to me. I will say that. It makes me think, I'm going to share a tiny, um, metaphorical

برای من معنی زیادی داشته باشد. این را خواهم گفت. این باعث می‌شود فکر کنم، من یک داستان کوچک، ام، استعاری را به اشتراک می‌گذارم

story that's not, that's very much not the same as what you're talking about, but is.

که اینطور نیست، بسیار شبیه آنچه شما در مورد آن صحبت می‌کنید نیست، اما همینطور است.

But I have a friend who's in her mid twenties who is in Hollywood, was an assistant at a

اما من دوستی دارم که در اواسط دهه بیست و چند سالگی خود در هالیوود است، دستیار یک شرکت

really massive, like, you know, movie development company. And wanted to leave, and start an

واقعاً عظیم، مانند، می دانید، ساخت فیلم بود . و می خواستم آنجا را ترک کنم و یک

activism organization for the assistant level, people in Hollywood too, who have no money

سازمان فعال برای سطح دستیار راه اندازی کنم، افرادی در هالیوود نیز که نه پولی دارند

and no time to figure out small ways that they can be of use to the world, and ultimately,

و نه زمانی برای کشف راه های کوچکی که می توانند برای جهان مفید باشند، و در نهایت، به

also kind of unionized, like there isn't really a union for assistants and they're treated

نوعی اتحادیه هم می شوند. مثل اینکه واقعاً اتحادیه ای برای دستیاران وجود ندارد و با آنها

pretty terribly. So it wasn't gonna be an official union, but the whole idea of like,

بسیار وحشتناک رفتار می شود. بنابراین قرار نبود یک اتحادیه رسمی باشد، اما کل ایده مثل، می‌دانی

you know, of union, unionizing it's like, you know, we're stronger together than apart.

، اتحادیه، اتحادیه‌سازی مثل این است که، می‌دانی ، ما با هم قوی‌تر از جدایی هستیم.

And she had this idea, and we sat on this couch and she ran it by me. And I'm an advisor

و او این ایده را داشت، و ما روی این کاناپه نشستیم و او آن را در کنار من اجرا کرد. و من

now on her, for her organization. And she said, "But I'm just so young. I don't know

در حال حاضر یک مشاور در مورد او، برای سازمان او هستم. و او گفت: "اما من خیلی جوان هستم. نمی دانم که

if anyone will take me seriously". And I underline this because she took leaping

آیا کسی مرا جدی می گیرد." و من بر این تأکید می‌کنم زیرا وقتی می‌خواهد این کار را انجام دهد، جهش کرد

that is the strongest about her position, when she wants to do this. You know, the thing

که قوی‌ترین موقعیت اوست . می‌دانی، چیزی

that makes her be able to hold a mirror up to everybody else in the town who is her generation

که باعث می‌شود او بتواند آینه‌ای را در مقابل هر کس دیگری در شهر که نسل او هستند نگه دارد

and lead them, and thought of that as a weakness instead of a strength.

و آنها را رهبری کند، و آن را به‌عنوان ضعف به‌جای قدرت در نظر بگیرد.

And I just, I think back to that a lot, because I can feel when I do that to myself, and I

و من خیلی به آن فکر می کنم، زیرا وقتی این کار را با خودم انجام می دهم، می توانم احساس کنم، و

think a lot of us do that to ourselves. And it is totally easy to say," if she were older

فکر می کنم بسیاری از ما این کار را با خودمان انجام می دهیم. و کاملاً آسان است که بگوییم "اگر او بزرگتر بود

and knew even more people, then she could have led better", but she would have been

و حتی افراد بیشتری را می شناخت، می توانست بهتر رهبری کند"، اما

less connected to her people. And if you sounded 100% American people out there, you would

کمتر با مردم خود ارتباط داشت. و اگر صددرصد مردم آمریکا را صدا می‌کردید،

do better. But no, I mean, the thing is we all bring

بهتر عمل می‌کردید. اما نه، منظورم این است که همه‌ی ما

our life experience to the table and we aren't actually, no one really wants the most boring

تجربه‌ی زندگی‌مان را روی میز می‌آوریم و در واقع چنین نیستیم، هیچ‌کس واقعاً نمی‌خواهد کسل‌کننده‌ترین

person to have the most power. Except for the most boring person. And you know, obviously

فرد بیشترین قدرت را داشته باشد. به جز کسل کننده ترین فرد. و می دانید، بدیهی است که

don't want to call anybody boring, but you know, the people who have the most conventionally

نمی خواهید کسی را خسته کننده خطاب کنید، اما می دانید، مردمی که به طور معمول

empowering stories, the straight white men of the world who have never thought about

قدرتمندترین داستان ها را دارند، مردان سفید پوست جهان که هرگز به صدایشان فکر نکرده اند

how their voice sounds, because no one has ever questioned it.

، زیرا هیچ کس تا به حال ندیده است. آن را زیر سوال برد.

God bless them. I am not judging them, but I'm saying I'm not speaking to them. And to

خدا خیرشان بدهد. من آنها را قضاوت نمی کنم، اما می گویم با آنها صحبت نمی کنم. و به

everybody else. And even my husband, he is totally straight white man. And I copped to

بقیه و حتی شوهر من، او کاملاً یک مرد سفید پوست است. و من به آن کنار آمدم

that. But, you know, his own experience, the place he grew up, the way that he felt as

. اما، می‌دانید، تجربه خودش، مکانی که بزرگ شد، احساسی که در

a kid, but, you know, the different gradations of how we have felt kept out of power. We're

کودکی داشت، اما، می‌دانید، درجه‌بندی‌های متفاوت احساس ما از قدرت دور مانده است. به ما

allowed to sort of own all of that and then turn our problem into our solution, and not

اجازه داده می شود که همه چیز را به خود اختصاص دهیم و سپس مشکل خود را به راه حل خود تبدیل کنیم، نه

be, not sit on that couch and say, but my greatest strength is my greatest weakness.

اینکه روی آن مبل بنشینیم و بگوییم، اما بزرگترین نقطه قوت من بزرگترین ضعف من است.

And so, you know, I also, I just feel like when my foreigners have broken - my foreigners,

و بنابراین، می‌دانید، من نیز احساس می‌کنم وقتی خارجی‌های من شکسته‌اند - خارجی‌های من،

quote, unquote - my actors, my clients, have broken through, and really gotten those roles

نقل قول، نقل‌قول - بازیگران، مشتریان من، شکست خورده‌اند، و واقعاً به آن نقش‌هایی دست یافته‌اند

that really reflect their souls, they get to be in that position everyone wants to be

که واقعاً روح آنها را منعکس می‌کند، آنها به در آن موقعیتی باشید که همه دوست دارند در

in where they get to laugh at that time that they once thought that their background was

آن زمان در جایی باشند که می‌توانند بخندند که زمانی فکر می‌کردند پیشینه‌شان

, you know, a drawback instead of a benefit. Hadar: It's like when you, when you were validated

، می‌دانید، به جای منفعت، یک نقطه ضعف است. هادر: مثل زمانی که تو، وقتی جامعه تایید کردی

by society, it's okay. Right? But until then, and usually people are not validated...

، اشکالی ندارد. درست؟ اما تا آن زمان و معمولاً افراد اعتبار سنجی نمی شوند...

Samara: Then we have to validate ourselves and ask our friends to validate us. And that

سامارا: پس باید خودمان را تأیید کنیم و از دوستانمان بخواهیم که ما را تأیید کنند. و این

is horrid and it feels, it feels, I mean, it feels quiet enough when we're just validating

وحشتناک است و احساس می کند، احساس می کند، منظورم این است که وقتی ما فقط به خودمان و دوستانمان اعتبار می دهیم، به اندازه کافی ساکت می شود، به اندازه

ourselves and our friends, it feels quiet enough that we still hear the voices that

کافی آرام است که هنوز صداهایی را می شنویم که می

say, 'you're not good enough'. Hadar: Yeah. But if you don't do it, like

گویند، "تو به اندازه کافی خوب نیستی" . هادر: آره. اما اگر آن را انجام ندهید، مثل اینکه

you have to do it. Because you won't be validated by others If you don't validate yourself,

باید آن را انجام دهید. زیرا شما توسط دیگران تأیید نخواهید شد اگر خود را تأیید نکنید،

cause you'll never show up. Samara: And then to make this really practical,

زیرا هرگز ظاهر نخواهید شد. سامارا: و برای اینکه این واقعاً عملی شود،

how that ends up showing up in our voices is that we realize, okay, that little vocal

چگونه در صدای ما ظاهر می‌شود این است که ما متوجه می‌شویم، خوب، آن

warm up that I can do - and I don't mean a massive one, I'm not just not a big fan of

گرم کردن صوتی کوچکی را که می‌توانم انجام دهم - و منظورم یک گرم کردن بزرگ نیست، من نیستم. فقط یک طرفدار بزرگ

like, 'you have to take two hours to warm up', you know. But that little five-minute

مثل "شما باید دو ساعت وقت بگذارید تا گرم شوید" نیست. اما آن پنج دقیقه‌ای کوچک

one where you make sure that your jaw is relaxed and you make sure that your tongue, you know,

که در آن مطمئن می‌شوی که آرواره‌ات شل است و مطمئن می‌شوی که زبانت،

which goes all the way down to here, like, you know, isn't holding all of the tension

که تا اینجا می‌رود، مانند، می‌دانی ، تمام تنش را در خود نگه نمی‌دارد.

of your life and your, you know, trilling out your lips.

زندگی شما و شما، می دانید که لب هایتان را دراز می کنید.

You realize that the way that you can actually use your vocal apparatus for the athleticism

متوجه می‌شوید که روشی که واقعاً می‌توانید از دستگاه آوازی خود برای ورزشکاری استفاده کنید

that is speaking any language, but certainly English, is the way that new slightly pushing

که به هر زبانی صحبت می‌کند، اما مطمئناً انگلیسی، روشی است که

out new-found confidence can show up in your voice. You can actually say, "This is what

اعتماد به نفس تازه‌ای که کمی جدید به دست می‌آید می‌تواند در صدای شما نمایان شود . شما در واقع می توانید بگویید، "این چیزی است که

showing up sounds like. I'm going to, in the phrase “this is what showing up sounds like”.

نشان دادن به نظر می رسد. من می خواهم، در عبارت "این چیزی است که نشان دادن به نظر می رسد".

I emphasize the word ‘up’. Okay. I don't know, it's not a rule. It was not the most

من روی کلمه "بالا" تاکید می کنم. خوب. نمی دانم، اینطور است. این یک قاعده نیست. این

idiomatic thing, but it felt right in the moment.

اصطلاحی ترین چیز نبود، اما در لحظه احساس درستی داشت .

And then instead of saying, this is what's showing up sounds like, which would be a really

و سپس به جای گفتن، این چیزی است که نشان داده می شود، که یک

generic way of saying it. This is what showing up sounds like... I breathed and I punched

روش واقعاً عمومی برای گفتن آن است. این همان چیزی است که نشان داده می شود. به نظر می رسد... نفس کشیدم و

the word ‘up’ like it mattered to me. This is what showing up sounds like.

کلمه "بالا" را زدم که انگار برایم مهم است . این چیزی است که نشان دادن به نظر می رسد

And you know, not every circumstance and not every Zoom meeting you ever do requires that

level of athleticism. But what if you can practice that on your own? And the answer

. اما اگر بتوانید آن را به تنهایی تمرین کنید، چه؟

to your question about what to do on your own to improve that, to me, besides, you know,

actually getting help on really specific sounds that your ear just needs to learn how to hear

چگونه

better, which, you know, is what somebody like you is really valuable for and somebody

بهتر بشنویم، که، می دانید، چیزی است که کسی مثل شما واقعا برایش ارزشمند است و کسی

like me when I'm actually like doing it, which is right now, I'm just book writing and living

مثل من وقتی واقعاً دوست دارم این کار را انجام دهم ، که در حال حاضر، من فقط کتاب می نویسم و

in a pandemic. But if you can memorize, if you can make yourself,

در یک بیماری همه گیر زندگی می کنم. اما اگر می‌توانید حفظ کنید، اگر می‌توانید خودتان را بسازید،

whether you're an actor or not, memorize a bit of text, hopefully something that you

چه بازیگر هستید یا نه، کمی از متن را حفظ کنید، امیدوارم چیزی که

really like, maybe it’s even just like five sentences out of Glennon Doyle's Untamed,

واقعاً دوست دارید، شاید حتی مانند پنج جمله از فیلم Untamed اثر گلنون دویل باشد.

that speaks to you. Or something that feels contemporary and feels like it means something

شما. یا چیزی که احساس معاصر می کند و احساس می کند به معنای چیزی است

or has the potential to mean something to you and make like, by which, I mean, your

یا پتانسیل آن را دارد که برای شما معنی داشته باشد و مانند آن باشد، منظورم این است که

body does something. And walk around her house saying it, and have

بدن شما کاری انجام می دهد. و در خانه او قدم بزنید و

it super memorized, so you're not thinking about the next line, not thinking about the

آن را به خاطر بسپارید، تا به خط بعدی فکر نکنید، به

next line, and just doing it. You know, I used to do this all the time and I did it

خط بعدی فکر نکنید و فقط آن را انجام دهید. می دانید، من همیشه این کار را انجام می دادم و

with Shakespeare and I did it with contemporary stuff. Now it's like, you know, pick anything

با شکسپیر و با چیزهای معاصر این کار را انجام می دادم . حالا مثل این است که، می دانید، هر چیزی را

that matters, poetry, whatever. And the more that you do that on your own,

که مهم است انتخاب کنید، شعر، هر چیز دیگری. و هر چه بیشتر این کار را به تنهایی انجام دهید،

in a room that feels safe, and maybe alone, the more you can figure out what is the version

در اتاقی که احساس امنیت می کند، و شاید تنها، بیشتر می توانید بفهمید نسخه

of me. She doesn't have to entirely be this person, but what is the version of me that

من چیست. او مجبور نیست کاملاً این شخص باشد، اما نسخه ای از من که به طور

isn't vocally hiding? What would she sound like and what does she do to my body? And

صوتی پنهان نیست چیست؟ صدای او چگونه است و با بدن من چه می کند؟ و

just try, you know, see what happens. I mean, I wish I had like something I could pick up

فقط سعی کنید، می دانید، ببینید چه اتفاقی می افتد. منظورم این است که ای کاش می‌توانستم چیزی را داشته باشم که می‌توانستم

right now to sort of do an example, but I'm, I'm making enough sense.

همین الان برای انجام یک مثال انتخاب کنم، اما به اندازه کافی منطقی می‌کنم.

Hadar: I have to tell you. I love it. I love it. And it's, in the past, I think two years,

هادر: باید بهت بگم. عاشقشم. عاشقشم. و در گذشته، فکر می‌کنم دو سال است،

I have an online program and I have a bunch of students and we’re in a Facebook group.

من یک برنامه آنلاین دارم و تعداد زیادی دانش‌آموز دارم و در یک گروه فیس‌بوک هستیم.

And then I said like, I felt they needed something a little different, two years ago. And I introduced

و سپس گفتم، احساس کردم آنها به چیزی کمی متفاوت نیاز دارند، دو سال پیش. و من

them to the power speech based on the power pose, where they had to memorize like a fierce

آنها را با سخنرانی قدرت بر اساس حالت قدرت آشنا کردم، جایی که آنها باید مانند یک مونولوگ شدید حفظ می کردند

monologue, right? One where the character is like shouting.

، درست است؟ یکی که شخصیت مثل فریاد زدن است.

And I told them, you have to memorize it. And they had to memorize it, and then do it

و من به آنها گفتم، شما باید آن را حفظ کنید. و آنها باید آن را حفظ می کردند و سپس آن را به طور کامل انجام می دادند

full out. Because I wanted them to feel, to experience feeling powerful in English, without

. چون می‌خواستم آنها احساس کنند، بدون اینکه به کلمات فکر کنند، احساس قدرتمندی را در زبان انگلیسی تجربه کنند

thinking about the words. Samara: Without the words, without having

. سامارا: بدون کلمات، بدون داشتن

them, right. Memorization helps with that. Hadar: But like having this... Yes! Especially

آنها، درست است. حفظ کردن به آن کمک می کند. هادار: اما مثل داشتن این... بله! مخصوصاً

something that you relate to and that you enjoy, and what I've seen there...

چیزی که با آن ارتباط دارید و از آن لذت می برید، و چیزهایی که من در آنجا دیده ام...

Samara: You have to turn off the part of you that that's like, what word is going to come

سامارا: باید آن قسمتی از وجودتان را خاموش کنید که مثل این است که بعداً چه کلمه ای قرار است بیاید

next. And if you can take that off your plate, then you get to really just work on first,

. و اگر بتوانید آن را از بشقاب خود بردارید، می‌دانید که ابتدا باید

you know, in a contained space. What does it feel like to stand up for myself?

در یک فضای محدود روی آن کار کنید. ایستادن برای خودم چه حسی دارد؟

Hadar: Right. And that insecurity of like, I don't know what to say next is, you really

هادر: درست است. و آن ناامنی مثل، نمی دانم بعدش چه بگویم این است که واقعاً

hear a difference in the voice. One of my students said, "I never thought my voice could

تفاوت صدا را می شنوید. یکی از شاگردانم گفت: "هیچ وقت فکر نمی کردم صدایم به

sound that way. Like, I've never heard my voice that way". Cause she's like a very soft

این شکل باشد. مثل اینکه هرگز صدایم را به این شکل نشنیدم." چون او مانند یک سخنور بسیار نرم است

talker and you could barely hear her videos, and all of a sudden she was like full out

و شما به سختی می توانید ویدیوهای او را بشنوید، و ناگهان او کاملاً قوی

and very powerful. So, I absolutely, you know, I think that this

و قدرتمند شد. بنابراین، من کاملاً، می دانید، فکر می کنم که این

is such a great technique. And acting in general, I started doing, like, acting workshops for

یک تکنیک عالی است. و به طور کلی بازیگری، شروع کردم به انجام کارگاه های بازیگری برای

my students, for non-actors. But it's just, they enjoy it so much and they learn so much

هنرجویانم، برای غیر بازیگران. اما آن‌ها خیلی از آن لذت می‌برند و

from it because when you set an intention, intonation is just like, or the melody or

از آن چیزهای زیادی یاد می‌گیرند، زیرا وقتی قصد تعیین می‌کنید، لحن درست شبیه است، یا ملودی یا

prosody or whatever, is just a result If you know what you're talking about and you are

عروض یا هر چیز دیگری، فقط یک نتیجه است اگر بدانید در مورد چه چیزی صحبت می‌کنید و شما

safe using the words. Samara: I like to say that there's like two

با استفاده از کلمات در امان هستید سامارا: دوست دارم بگویم که دو

ways to go into a line of text that's complicated. And this goes for acting, but also for just,

راه برای ورود به یک خط متن پیچیده وجود دارد. و این در مورد بازیگری صدق می‌کند، اما برای فقط،

you know, if you're public speaking, a line that Barack Obama says that’s long and complicated

می‌دانید، اگر در حال سخنرانی در جمع هستید، خطی که باراک اوباما می‌گوید طولانی و پیچیده است

to know which word gets the emphasis, like I just said with ‘up’ in that earlier

تا بدانید روی کدام کلمه تأکید می‌شود، همانطور که قبلاً با «بالا» گفتم. به عنوان

example, you know? But there's two ways to go into this. One of them is to actually think

مثال، می دانید؟ اما دو راه برای ورود به این موضوع وجود دارد. یکی از آنها این است که واقعاً فکر کنیم

what is the operative word? And that takes a little bit of the hard brain instead of

کلمه عامل چیست؟ و این به جای مغز نرم، کمی از مغز سخت می گیرد

the soft brain. And it's a little bit of the operative word is the word that operates the

. و این کمی از کلمه عامل است، کلمه ای است که فکر را عمل می کند

thought, it's the word that gets the lift. And it's not necessarily the most interesting

، این کلمه است که باعث می شود. و لزوماً جالب ترین

word in the thought. I like to give the example from when I worked with a Brazilian woman

کلمه در فکر نیست. دوست دارم مثالی بزنم از زمانی که با یک زن برزیلی

who had the line in the movie, in the movie she was working on, "I don't give a shit".

که خط فیلم را داشت، در فیلمی که او کار می‌کرد، کار می‌کردم، "من به هیچ وجه نمی‌خورم".

And "shit" is the most fun word there, but "give" is actually where the emphasis goes,

و "شیت" سرگرم کننده ترین کلمه است، اما "بخشیدن" در واقع همان جایی است که تاکید می شود،

right? And if you actually say, "I don't give a SHIT", it sounds weirdly like you do give

درست است؟ و اگر واقعاً بگویید: "من به هیچ وجه نمی‌گویم"، به نظر عجیب می‌آید که

a shit, which is like really messing with the intention, you know? It's just, it's a

مثل این است که واقعاً قصد را به هم می‌زنید، می‌دانید؟ فقط،

bummer, it’s a bummer how idiomatic expressions work.

عجیب است، نحوه کار عبارات اصطلاحی بد است .

But my point is that there is the sort of intellectual way of going about it, which

اما حرف من این است که یک نوع روش فکری برای آن وجود دارد که

I'm not against. It's just that it has a time and place, and it's not going to feel as embody.

من مخالف آن نیستم. فقط زمان و مکان دارد و به عنوان تجسم احساس نمی شود.

And then there's the emotional connection way. And I think of them not as competing,

و سپس راه ارتباط عاطفی وجود دارد . و من فکر می کنم آنها نه به عنوان رقابت،

but as sort of checking your work. Hadar: The only challenging thing about that

بلکه به عنوان نوعی بررسی کار شما. هادار: تنها چیزی که در این مورد چالش برانگیز است این

is that a lot of times they carry over some patterns, like rhythm and stress patterns

است که اغلب آنها الگوهایی مانند الگوهای ریتم و استرس را

from their native language... Samara: Well, that’s actually why I mean

از زبان مادری خود حمل می کنند... سامارا: خب، در واقع به همین دلیل است که منظورم

doing that work on operative words. It does not just mean like picking a word and lifting

انجام این کار روی کلمات عملی است. این فقط به معنای انتخاب یک کلمه و بلند کردن

it. It means getting really conscious about if this thought is, "I was going to go to

آن نیست. این بدان معناست که واقعاً آگاه شوید که آیا این فکر این است که "من قرار بود

Chicago tomorrow, but now I'm going to go today". So 'tomorrow' versus 'today' are the

فردا به شیکاگو بروم، اما اکنون امروز می روم ". بنابراین «فردا» در مقابل «امروز»

two things that are being held in opposition and the fancy, you know, Shakespeare word

دو چیزی هستند که در تقابل قرار می‌گیرند و می‌دانید که کلمه شکسپیر

is 'antithesis'. Hadar: Antithesis.

«تضاد» است. هادر: ضد.

Samara: By the way, a Greek word, because we're… Can we go to Greece together?

سامارا: به هر حال، یک کلمه یونانی، چون ما... می‌توانیم با هم به یونان برویم؟

Hadar: In August, just put in your calendar. Samara: Done! Anyway, antithesis, two ideas

هادار: در ماه اوت، فقط در تقویم خود قرار دهید. سامارا: تمام شد! به هر حال، ضد، دو ایده

being held in opposition within a single thought, right? So I thought I was going to do it tomorrow,

در تقابل در یک اندیشه واحد، درست است؟ بنابراین فکر کردم که قرار است فردا این کار را انجام دهم،

but instead I'm doing it today. There are rules. And we follow those rules when we're

اما در عوض امروز آن را انجام می دهم. قوانینی وجود دارد . و زمانی که

native American English speakers, we follow those rules. And even native speakers break

انگلیسی‌زبان بومی آمریکایی هستیم، از آن قوانین پیروی می‌کنیم. و حتی سخنرانان بومی

those rules when they're suddenly public speaking. They don’t know which word gets lifted if

زمانی که به طور ناگهانی در جمع صحبت می کنند، این قوانین را زیر پا می گذارند. آنها نمی دانند اگر زودتر آن را بنویسند کدام کلمه برداشته می شود

they wrote it ahead of time. And now they're out here, they're thinking about the audience

. و حالا آنها اینجا هستند، به مخاطب فکر می کنند

and thinking about how they look, and they're not connecting to the thought.

و به ظاهرشان فکر می کنند، و به فکر وصل نمی شوند.

And this is what I mean about these two things being, being ways to check your work. If ahead

و این همان چیزی است که من در مورد این دو چیز می‌گویم، روش‌هایی برای بررسی کار شما. اگر

of time you have underlined the word ‘tomorrow’ to make sure that today and tomorrow get,

از قبل زیر کلمه «فردا» خط کشیده باشید تا مطمئن شوید که امروز و فردا، می‌دانید،

you know, get their nice little, get a little, little pitch punch, you know? Right? "I thought

کمی خوبشان را به دست می‌آورند، می‌دانید که یک ضربه کوچک به زمین بخورید، می‌دانید؟ درست؟ "فکر می کردم

I was going to do it today… tomorrow". I usually call it a lift cause a punch feels

امروز می خواهم این کار را انجام دهم... فردا". من معمولاً آن را بالابر می‌نامم زیرا مشت زدن

a little aggressive, but you know, there is, there is an aspect of it.

کمی تهاجمی به نظر می‌رسد، اما می‌دانید که وجود دارد، جنبه‌ای از آن وجود دارد.

You know, you can underline it or put it into Alex in your, in your written thing to remind

می‌دانید، می‌توانید زیر آن خط بکشید یا آن را در الکس در نوشته‌تان قرار دهید تا به

yourself. Or you can dare yourself to think in the middle of your thought, even in front

خودتان یادآوری کنید. یا می توانید جرات کنید وسط فکرتان حتی در

of an audience, and to really think, and if you really think. "I was going to do this

مقابل مخاطب فکر کنید و واقعا فکر کنید و اگر واقعا فکر کنید. «امروز می‌خواستم این کار را انجام دهم

today, but I decided I needed to do it tomorrow": it will also lift, it will also do the punch.

، اما تصمیم گرفتم فردا این کار را انجام دهم»: آن را نیز بلند می‌کند، پانچ را نیز انجام می‌دهد.

So that's what I mean. It's not, you're right, and actually the way to undo the rhythms that

پس منظورم همین است. اینطور نیست، شما درست می‌گویید، و در واقع راهی برای خنثی کردن ریتم‌هایی که

happen either because we're disconnected or because they were bringing in stuff from our

اتفاق می‌افتند یا به دلیل قطع ارتباط ما یا به این دلیل که آنها چیزهایی را از زبان ما وارد می‌کردند

own language that doesn't work. The way to undo that is to think about these operative

که کار نمی‌کردند. راه خنثی سازی این است که

words more than anything. Hadar: And that, that idea of like, it's okay

بیش از هر چیز به این کلمات عملی فکر کنید. هادار: و این، ایده لایک، اشکالی ندارد

to... pause for a second and think about what you want to say and not go on autopilot and

که... یک ثانیه مکث کنید و به آنچه می خواهید بگویید فکر کنید و در حالت خلبان خودکار و حالت

survival mode where you just have to speak, so people don't think that you...

بقا که فقط باید صحبت کنید، نروید، تا مردم فکر نکنند که تو...

Samara: And it’s the hardest thing to aid a pause. And really not an empty pause, right?

سامارا: و کمک کردن به مکث سخت ترین کار است . و واقعاً یک مکث خالی نیست، درست است؟

But to pause, to actually breathe, to actually think like, what do I want to connect? What

اما مکث کردن، در واقع نفس کشیدن، در واقع فکر کردن به این صورت که چه چیزی را می خواهم وصل کنم؟

impulses are like coming at me from what I'm taking in about the room I'm in and how will

انگیزه‌هایی که از آنچه در اتاقی که در آن هستم به من می‌آیند و چگونه

I, how like, trust and allow that to change me. You know, a lot of this work is about

اعتماد می‌کنم، چقدر دوست دارم و اجازه می‌دهم که من را تغییر دهد. می دانید، بسیاری از این کارها برای

surprising ourselves. If we never surprise ourselves, we're actually kind of not being

غافلگیری از خودمان است. اگر هرگز خودمان را غافلگیر نکنیم، در واقع به نوعی

people up there. So part of it is that, you know, for sure, you're just like...

آدم های آن بالا نیستیم. بنابراین بخشی از آن این است که، مطمئناً، شما دقیقاً مانند ...

Hadar: Can I hug you? Okay. Listen, I have one last question about the voice, which I

هادار: می توانم شما را در آغوش بگیرم؟ باشه. گوش کن، من یک سوال آخر در مورد صدا دارم، که

think my, you know, the viewers/listeners are going to love hear us talk about it, because

فکر می‌کنم، می‌دانی، بینندگان/شنوندگان از شنیدن صحبت ما در مورد آن لذت خواهند برد، زیرا به اندازه

it's not discussed enough. First of all, so it's a little complex, but,

کافی در مورد آن بحث نشده است. اول از همه، بنابراین کمی پیچیده است، اما،

a lot of people experience that when they move into English, their voice changes. And

بسیاری از مردم تجربه می کنند که وقتی به زبان انگلیسی می روند، صدای آنها تغییر می کند. و

it's everything that we discussed about the permission and about being too shy and not

این همه چیزهایی است که در مورد اجازه و در مورد خجالتی بودن و عدم

feeling that they should be heard. But also, there is, do you... like, what do you say

احساس اینکه باید شنیده شوند صحبت کردیم. اما همچنین، آیا دوست دارید،

about different voices for different languages, or different cultures, right? Like sometimes

در مورد صداهای مختلف برای زبان های مختلف یا فرهنگ های مختلف چه می گویید، درست است؟ مثل بعضی اوقات

there is like the quiet voice that is just a result of a culture or norms, cultural norms.

صدای آرامی که فقط نتیجه یک فرهنگ یا هنجارهاست، هنجارهای فرهنگی وجود دارد.

Or a preconceived notion of how an American voice should sound, and then the voice is

یا یک تصور از پیش تعیین شده در مورد اینکه صدای آمریکایی چگونه باید به صدا درآید، و سپس صدا

manipulated to sound more American, but it's then not authentic, and people don't feel

دستکاری می‌شود تا آمریکایی‌تر به نظر برسد، اما در این صورت معتبر نیست، و مردم دیگر احساس نمی‌کنند

like themselves anymore. Samara: I mean, you, you hit on sort of contradictions

که خودشان هستند. سامارا: منظورم این است که شما، مطمئناً به نوعی تناقض وارد کردید

in there, for sure. Here's what I know. Some of what we do to manipulate our voice hurts

. این چیزی است که من می دانم. برخی از کارهایی که ما برای دستکاری صدای خود انجام می دهیم

ourselves, either on an anatomical level or in terms of our sense of power. And we're

، چه در سطح آناتومیکی و چه از نظر احساس قدرت، به خودمان آسیب می زند. و ما

doing it because we think we have to be a certain way that we've heard other people

این کار را انجام می‌دهیم زیرا فکر می‌کنیم باید طوری رفتار کنیم که از دیگران شنیده‌ایم

be. Often that means, and this is not even necessarily language related, it's just sort

. اغلب این بدان معناست، و این حتی لزوماً به زبان هم مربوط نیست، فقط به نوعی

of public persona related, but, um, often that means that, men, especially go down a

مربوط به شخصیت عمومی است، اما، اوم، اغلب به این معنی است که مردان، مخصوصاً کمی پایین‌تر می‌روند

little bit in pitch and do what I lovingly call the superhero voice. Right? So like you

و کاری را انجام می‌دهند که من عاشقانه آن را صدای ابرقهرمان می‌نامم. درست؟ بنابراین مثل اینکه شما

talk like this, and everything comes across like it's really important. And I sound like

اینطور صحبت می کنید، و همه چیز به نظر می رسد که واقعاً مهم است. و من شبیه

Batman. You know, but that's a way of not using pitch

بتمن هستم. می دانید، اما این راهی است برای اینکه دیگر اصلاً از زمین استفاده نکنیم

at all anymore, because as soon as we're sort of just living in our throats. We can't have

، زیرا به محض اینکه به نوعی در گلوی خود زندگی می کنیم. ما نمی‌توانیم

any pitch, and pitch, I'm a big, big proponent of this - pitch equals vulnerability. When

هیچ زمینی داشته باشیم، و میدان، من طرفدار بزرگ و بزرگ این هستم - زمین مساوی است با آسیب‌پذیری. وقتی

we don't share our pitch, when we go monotone - which again, not judging, we do it when

زمین خود را به اشتراک نمی‌گذاریم، وقتی یکنواخت می‌شویم - که باز هم، بدون قضاوت، زمانی که

we're feeling scared - it is a way of hiding. It is a way of saying "I don't care that much.

احساس ترس می‌کنیم این کار را انجام می‌دهیم - این راهی برای پنهان شدن است. این روشی است برای گفتن "من خیلی اهمیتی نمی دهم.

Don't worry. I'm cool". Hadar: Yeah.

نگران نباشید. من باحالم". هادر: آره.

Samara: If we show more range, if we go up and down, what we're saying is I care. That

سامارا: اگر برد بیشتری نشان دهیم، اگر بالا و پایین برویم، چیزی که می گوییم این است که من اهمیت می دهم. این

is the root of our greatest power and it is also the root of our greatest vulnerability.

ریشه بزرگترین قدرت ما و همچنین ریشه بزرگترین آسیب پذیری ما است.

And people will be able to see us and hear us, and then they will have opinions about

و مردم می توانند ما را ببینند و ما را بشنوند و سپس در مورد ما نظر خواهند داشت

us. Hadar: This is so big. And when, especially

. هادار: این خیلی بزرگ است. و وقتی مخصوصاً

with my, with students and followers, they say, "oh, like that thing, I sound monotone.

با دانشجویان و فالوورهای من می گویند: "اوه، مثل آن چیز، من یکنواخت به نظر می رسم.

I, like I don't have any variation, I don't sound interesting..." And I heard you speak

من، مثل اینکه هیچ تنوعی ندارم، به نظرم جالب نیست..." و شنیدم شما در

about that, on the podcast about vulnerability. And I was like, yes, that's what it is. Not

مورد آن صحبت می کنید، در پادکست در مورد آسیب پذیری. و من فکر می کردم، بله، همین است. نه

just patterns from the first language, it’s really about, 'I just want to be okay, not

فقط الگوهای زبان اول، بلکه در واقع این است که "من فقط می خواهم خوب باشم،

to make too many mistakes, so people don't notice'.

اشتباهات زیادی نکنم، تا مردم متوجه نشوند".

Or sometimes like, 'I'm going to sound American and people are going to think, who does she

یا گاهی اوقات مانند، "من می خواهم آمریکایی به نظر برسد و مردم فکر کنند، او

think she is?' Or who does he think he is, like using his American accent.

فکر می کند او کیست؟" یا فکر می‌کند کیست، مثل استفاده از لهجه آمریکایی‌اش.

Samara: Well, and we can talk and I'd love to actually hear feedback from people afterwards

سامارا: خوب، و ما می‌توانیم صحبت کنیم و من دوست دارم بازخورد مردم را بعداً

on your own experiences with this, because I think that so much of what we're talking

در مورد تجربیات شما در این مورد بشنوم، زیرا فکر می‌کنم بسیاری از چیزهایی که در مورد آن صحبت می‌کنیم

about on a really practical level, of what's going on in our heads, is the fear of the

در سطح واقعاً عملی، از آنچه در حال وقوع است در ذهن ما، ترس از بازخوردی است که

feedback we're going to get. And I'd love to hear from people that with the feedback

قرار است دریافت کنیم. و من دوست دارم از مردم بشنوم که با بازخورد این است که

is that they have gotten that's really stuck with them.

آنها واقعاً به آنها گیر کرده اند.

And also with the percentage of how much has been negative versus positive, because you

و همچنین با درصد اینکه چقدر منفی در مقابل مثبت بوده است، چون می

know, us humans, we can focus on that one negative comment and ignore the 50 positive

دانید ما انسان ها می توانیم روی آن یک نظر منفی تمرکز کنیم و 50 مورد مثبت را نادیده بگیریم

ones. And I think part of the solution, if we really are trying to literally change our

. و من فکر می‌کنم بخشی از راه‌حل، اگر واقعاً می‌خواهیم فرهنگ خود را به معنای واقعی کلمه تغییر دهیم

culture, in terms of who we, whose voices we hear, not just we talk, but we hear as

، با توجه به اینکه چه کسی، صدای آن‌ها را می‌شنویم ، نه فقط صحبت می‌کنیم، بلکه می‌شنویم که به‌عنوان

powerful is about changing the way we think about those trolls. Cause they're out there,

قدرتمندانه می‌شنویم، تغییر طرز فکرمان درباره آن ترول‌ها است. . چون آنها بیرون هستند،

but they should not be defining all of our lives.

اما نباید همه زندگی ما را تعریف کنند .

And especially if they're just a few really, you know, people who are on their own goddamn

و به خصوص اگر واقعاً چند نفر باشند، می‌دانید ، افرادی که در سفر لعنتی خودشان هستند

journey, they can be them, but they don't get to take over all of ours and they have

، می‌توانند آنها باشند، اما نمی‌توانند همه ما را تصاحب کنند و

for way too way too long. And I think it's an image of the people who are going to mock

برای خیلی طولانی مدت دارند. و من فکر می کنم این تصویری از مردمی است که

us more than it's real. I'm interested in what that is. And I think the only real solution

بیشتر از واقعی بودن، ما را مسخره می کنند. من به این علاقه دارم که چیست. و من فکر می‌کنم تنها راه‌حل واقعی این

is in all of us sharing our stories so that we can realize how much we're collectively

است که همه ما داستان‌هایمان را به اشتراک بگذاریم تا بتوانیم بفهمیم که چقدر در مجموع

stronger than them. Hadar: Right. And so, I do encourage you,

از آنها قوی‌تر هستیم. هادر: درست است. بنابراین، من شما را تشویق می‌کنم،

if you're listening or watching, to comment right below the video or on the podcast page,

اگر گوش می‌دهید یا تماشا می‌کنید، دقیقاً زیر ویدیو یا صفحه پادکست نظر بدهید

and just share it with us. And you know what, I think that that troll

و فقط آن را با ما به اشتراک بگذارید. و می دانید چیست، من فکر می کنم که آن ترول

is like our inner critic, for the most part, because a lot of times I ask them, like, do

در بیشتر موارد مانند منتقد درونی ما است، زیرا بارها از آنها می پرسم که آیا می

you know this to be true? Has someone told you that judgment? They're like, "no, I just,

دانید این درست است؟ آیا کسی این قضاوت را به شما گفته است؟ آنها می گویند، "نه، من فقط،

I just know that they feel that way". Samara: Right, right. Well, yes, and I also

من فقط می دانم که آنها چنین احساسی دارند". سامارا: درست است، درست است. خب، بله، و من

really want to validate the people who have had, you know, for all of us. I mean, you

واقعاً می‌خواهم افرادی را که برای همه ما داشته‌اند، تأیید کنم. منظورم این است که می

know, it's not, it's not one or the other, you're absolutely right. Almost all of us

دانید، اینطور نیست، این یکی یا دیگری نیست، شما کاملاً درست می گویید. تقریباً همه‌ی ما

had had some comment at some point in our lives often when we were way young, that really

در دوره‌ای از زندگی‌مان اغلب وقتی خیلی جوان بودیم، نظراتی داشته‌ایم، که واقعاً

stayed with us, whether it's front of mind or way dormant at this point, just like asleep

با ما می‌ماند، خواه در جلوی ذهن باشد یا در این مرحله خفته، درست مثل خواب

in the back of our mind, but like affecting our actions. And you know, that person, people

در پشت ذهنمان، اما مانند تأثیرگذاری بر اعمال ما و می دانید، آن شخص، مردم دوست

like, you know, I just really don't want them to, to affect our story anymore.

دارند، می دانید، من واقعاً نمی خواهم آنها دیگر روی داستان ما تأثیر بگذارند.

Hadar: Samara, so much insight, so many good things. I feel like I need to bring you to

هادار: سامارا، بصیرت زیاد، خیلی چیزهای خوب. احساس می کنم باید شما را به

a sequel here. Samara: Yeah. Really, let's do a second part.

دنباله ای در اینجا بیاورم. سامارا: آره. در واقع، اجازه دهید بخش دوم را انجام دهیم.

Cause I feel like also there was a bunch of, we should, we're going to do our homework

چون من احساس می‌کنم یکسری هم وجود داشت، باید، ما می‌خواهیم تکالیف خود را انجام دهیم

and listen back for the questions that you asked and then we got sidetracked and we didn't

و به سؤالاتی که پرسیده‌اید گوش دهیم و سپس منحرف شدیم و در

actually answer because all of your questions were super right on. And there was one about

واقع پاسخ ندادیم، زیرا همه سؤالات شما فوق‌العاده بود. دقیقا. و

pitch in there, for example, that we were just about to talk about.

برای مثال یک مورد در مورد زمین بازی وجود داشت که ما فقط در مورد آن صحبت می کردیم.

And this stuff is, you know, this is why I pitched a podcast with, you know, ongoing

و این چیزها این است که، می دانید، به همین دلیل است که من یک پادکست با، می دانید، قسمت های در حال انجام،

episodes, not just like a 10, 10 episode thing, you know? And I said yes. Because this is

نه فقط مانند یک قسمت 10، 10 قسمتی، می دانید؟ و من گفتم بله. زیرا این

hard for people to think about how big this topic is. But once we get into it, we realize

برای مردم سخت است که به بزرگی این موضوع فکر کنند. اما وقتی وارد آن می شویم، متوجه می شویم که

everything is connected to it. Everything is connected to it.

همه چیز به آن مرتبط است. همه چیز به آن متصل است.

Hadar: Yeah. And the voice is like the most intimate thing that we have, it's before everything,

هادر: آره. و صدا مانند صمیمی ترین چیزی است که ما داریم، قبل از همه چیز است،

right? Before the sounds that we make. It's maybe the thoughts are first, but the voice

درست است؟ قبل از صداهایی که ما تولید می کنیم. شاید افکار اول باشند، اما صدا

is, it's so immediate and people hear it first. So this is how you present yourself, how you

است، خیلی فوری است و مردم اول آن را می شنوند. پس اینگونه خود را نشان می دهید، چگونه

carry yourself in the world. Samara: I would frame it also a little bit

خود را در جهان حمل می کنید. سامارا: من آن را نیز کمی

different, which is that it's more obvious than how we look, is how we will be judged.

متفاوت می‌سازم، که این است که واضح‌تر از ظاهر ما، این است که چگونه قضاوت می‌شویم.

Or if you don't want me to say judged, you know, it will affect how we're treated. And

یا اگر نمی‌خواهید بگویم قضاوت شده است، می‌دانید، این بر نحوه برخورد با ما تأثیر می‌گذارد. و

we often, you know, not your listeners, and this is why it's like so stunning to be in

ما اغلب، می دانید، نه شنوندگان شما، و به همین دلیل است که حضور در این جامعه بسیار خیره کننده است

this community, but for the public at large, we often forget that the voice is even something

، اما برای عموم مردم، اغلب فراموش می کنیم که صدا حتی چیزی است که

we have any, a) control over, and b) like critical mind to even think about.

ما بر آن کنترل داریم، الف) و ب) ذهن انتقادی را دوست داشته باشید که حتی درباره آن فکر کنید.

And yet, you know, when things happen, like, you know, five women run for president in

و با این حال، می‌دانید، وقتی اتفاقاتی می‌افتد، مثلاً، می‌دانید، پنج زن برای ریاست‌جمهوری در

America and none of them make it to the final round, it does start to come out in these

آمریکا نامزد می‌شوند و هیچ‌کدام از آنها به دور نهایی راه پیدا نمی‌کنند ، همه چیز در این

think-pieces all over the place. But they're sort of like everybody thinks they're having

تفکرات در همه جا ظاهر می‌شود. اما آنها به نوعی مانند همه فکر می کنند که

their own thought, and is it about feminism, sorry, is it about sexism or isn't it?

فکر خود را دارند، و آیا این در مورد فمینیسم است، ببخشید، آیا این در مورد جنسیت گرایی است یا نه؟

And so what my dream with the podcast, and what I think you're doing over here as well,

و بنابراین آنچه رویای من با پادکست است، و آنچه فکر می‌کنم شما در اینجا انجام می‌دهید،

is creating a space to say, like, this is actually all different parts of the same story.

ایجاد فضایی برای گفتن است، مثلاً، این در واقع همه بخش‌های مختلف یک داستان است.

And how we think about our voice does matter. And it's not just this like invisible thing

و اینکه ما در مورد صدایمان چگونه فکر می کنیم مهم است. و فقط این مانند چیز نامرئی نیست

that we can't talk about because we don't have the words. You and I are finding the

که ما نمی توانیم در مورد آن صحبت کنیم زیرا کلماتی نداریم. من و تو در حال یافتن

words. And we're finding them imperfectly because that's how communication works, but

کلمات هستیم. و ما آنها را ناقص پیدا می کنیم زیرا ارتباط اینگونه است، اما

we're going for something. And I'm proud of us.

ما به دنبال چیزی هستیم. و من به ما افتخار می کنم.

Hadar: Samara, where can people find you? Because I'm sure everyone would want to.

هادار: سامارا، مردم کجا می توانند تو را پیدا کنند؟ چون مطمئنم همه دوست دارند.

Samara: My dream is that you listen to the podcast, which you can find on any podcast

سامارا: رویای من این است که به پادکست گوش دهید، که می توانید آن را در هر برنامه پادکست پیدا کنید

app. I mean, it's an iHeartRadio podcast, but it's also on Apple and Spotify.

. منظورم این است که این پادکست iHeartRadio است، اما در اپل و اسپاتیفای نیز وجود دارد.

Hadar: So it’s 'Permission to Speak'. They just have to type in 'Permission to Speak',

هادار: پس «اجازه صحبت» است. آنها فقط باید "مجوز صحبت" را تایپ کنند،

I highly recommend it. Samara: Thank you. Thank you. Thank you. And

من آن را به شدت توصیه می کنم. سامارا: ممنون. متشکرم. متشکرم. و

then the other thing is I'm really building up my Instagram community because I want as

بعد چیز دیگر این است که من واقعاً جامعه اینستاگرام خود را ایجاد می کنم زیرا می خواهم تا آنجا که ممکن است

many people, you know, commenting and DMing as possible so that the podcast can truly

افراد زیادی نظر بدهند و DM ارسال کنند تا پادکست واقعاً

be for you. Hadar: So go over there and tell Samara what

برای شما باشد. هادار: پس برو اونجا و به سامارا بگو

you thought about this interview and about the questions that she asked you. So go over

نظرت در مورد این مصاحبه و سوالاتی که ازت پرسیده. پس برو

there. She'll respond to you to the DMs or comments. And, that's a privilege when, you

اونجا او به DM یا نظرات شما پاسخ خواهد داد . و این یک امتیاز است وقتی، می

know, when we can do that, Samara: It's a dream truly. It's a dream.

دانید، چه زمانی بتوانیم این کار را انجام دهیم، سامارا: واقعاً یک رویا است. این یک رویاست. منظورم این است که

I mean, we're, you know, you and I are the ones who are on this screen and who've been

ما هستیم، می دانید، من و شما کسانی هستیم که در این صفحه حضور داریم و

thinking about this for the last 10 plus years, but every single person here shares the story

در 10 سال گذشته به این موضوع فکر کرده ایم، اما تک تک افراد اینجا داستان را با ما به اشتراک می گذارند

with us, which is that we're really just trying to change the way that culture thinks about

، که این است که ما واقعاً فقط سعی می کنیم طرز تفکر فرهنگ در مورد

our voices. Hadar: Yeah. Yeah, exactly.

صدای خود را تغییر دهیم. هادر: آره. بله دقیقا.

Samara, thank you so much for this beautiful hour. I had so much... I've learned from you.

سامارا، بسیار متشکرم برای این ساعت زیبا. خیلی چیزها داشتم... از شما یاد گرفتم.

Samara: I mean, needless to say, I fully geek out about this stuff, but it's because you

سامارا: منظورم این است که نیازی به گفتن نیست، من کاملاً در مورد این چیزها آگاه هستم، اما به این دلیل است که می

know, my heart is really in it and, I can tell yours is too, and I love that. Thank

دانید، قلب من واقعاً در آن است و می توانم بگویم که قلب شما هم همینطور است، و من آن را دوست دارم.

you. Hadar: Thank you so much.

متشکرم. هادار: خیلی ممنون.