What should I write about in my personal statement? (Get Accepted to Your Dream University Part #9)

- Hello my dear perspective students,

- سلام دانشجویان دیدگاه عزیزم،

today is the day when we talk about your personal statement,

امروز روزی است که در مورد بیانیه شخصی شما صحبت می کنیم

which is roughly 30% of your application

که تقریباً 30 درصد درخواست شما را تشکیل می دهد

and for many universities, especially for the top ones,

و برای بسیاری از دانشگاه ها، به ویژه برای دانشگاه های برتر،

your personal statement will be

بیانیه شخصی شما عامل

the key decision making factor in the application.

اصلی تصمیم گیری خواهد بود. کاربرد.

So if you're interested, if you're

بنابراین اگر علاقه مند هستید، اگر

worried about your application

در مورد درخواست خود نگران هستید

and you want to make sure that you're doing

و می خواهید مطمئن شوید که

everything to get in, listen carefully,

همه کارها را انجام می دهید تا وارد شوید، با دقت گوش دهید،

cause this video is really important.

زیرا این ویدیو واقعا مهم است.

(chill, heavy beat music)

(موسیقی سرد، آهنگ سنگین)

All right, the structure of today's video is

بسیار خوب، ساختار ویدیوی امروز این است که

first we're gonna talk about my experience,

ابتدا در مورد تجربه خود صحبت می کنیم،

I did my personal statement for Masters and MBA,

من بیانیه شخصی خود را برای کارشناسی ارشد و MBA انجام دادم،

and I'm gonna talk what I wrote about.

و می خواهم در مورد آنچه نوشتم صحبت کنم.

And then the second part of this video,

و سپس قسمت دوم این ویدئو، بیانیه شخصی را

we're gonna look through a personal statement

بررسی می کنیم

that got a student into Harvard for his Bachelor's degree.

که یک دانشجو را برای مدرک لیسانس خود وارد هاروارد کرد.

So again, I am raising a plank for you,

بنابراین دوباره، من برای شما یک پلاک بلند می‌کنم،

we're gonna look at the best,

ما بهترین‌ها را بررسی می‌کنیم،

I think my personal statements

فکر می‌کنم اظهارات شخصی من

are also pretty strong since they got me

نیز بسیار قوی هستند زیرا آنها برای من

admissions and financial aid, so listen carefully.

پذیرش و کمک مالی دریافت کردند، پس با دقت گوش کنید.

On average, your personal statement is five paragraphs,

به طور متوسط، بیانیه شخصی شما پنج پاراگراف است

and it answers a question the university is asking.

و به سؤالی که دانشگاه می پرسد پاسخ می دهد.

Normally, in 90% of cases, you'd be asked a question,

به طور معمول، در 90 درصد موارد، از شما این سوال پرسیده می شود که

why did you decide to study whatever you're applying for,

چرا تصمیم گرفتید برای هر چیزی که درخواست می کنید مطالعه کنید،

and why now, and why our university?

و چرا اکنون، و چرا دانشگاه ما؟

So basically, your personal statement

بنابراین اساساً، بیانیه شخصی شما

is your story, your motivation behind whatever you're doing.

داستان شماست، انگیزه شما در پشت هر کاری که انجام می دهید.

Sometimes people be like, oh, I wanna study

گاهی اوقات مردم می‌خواهند اقتصاد بخوانم،

economics cause maybe I would be an awesome

زیرا ممکن است کارآفرین فوق‌العاده‌ای باشم

entrepreneur and that would help me

و این به من کمک کند

to create a product that everyone would use,

محصولی را ایجاد کنم که همه از آن استفاده کنند،

and I'm so ambitious.

و من بسیار جاه‌طلب هستم.

I want to create something that will bring bees

من می خواهم چیزی بسازم که زنبورها را

to the whole entire world, and please trust me.

به تمام دنیا بیاورد و لطفا به من اعتماد کنید. می

You know, I once got a letter from a student,

دانی، من یک بار از یک دانش آموز نامه گرفتم،

he's like, Marina what do you think?

او مثل مارینا است، نظرت چیست؟

My GPA is like 2.0, my English is really bad,

معدل من مثل 2.0 است، انگلیسی من واقعاً بد است، آیا

can I get into Stanford?

می توانم وارد استانفورد شوم؟

And I'm like hey, you should look at

و من مثل هی، شما باید به

their average class profile, and asses your chances.

مشخصات کلاس متوسط ​​آنها نگاه کنید، و شانس خود را ارزیابی کنید.

He's like, I looked at their average class profile

او مانند، من به مشخصات کلاس متوسط ​​آنها نگاه کردم

and I know that my chances are really low.

و می دانم که شانس من واقعاً کم است.

But what if in my personal statement

اما اگر در بیانیه شخصی خود به

I tell them that I really, really,

آنها بگویم که واقعاً، واقعاً،

really want to study at Stanford, would I get in?

واقعاً می‌خواهم در استنفورد تحصیل کنم، آیا وارد می‌شوم چه؟

Come on, like, don't be a kid.

بیا، مثل اینکه بچه نباش.

You're in a competition, they'll be

شما در یک مسابقه هستید، آنها

like thousands of people applying,

مانند هزاران نفر خواهند بود که درخواست می دهند،

especially if we're talking about Stanford,

به خصوص اگر در مورد استنفورد صحبت می کنیم،

5% acceptance rate for their MBA,

5٪ نرخ پذیرش برای MBA آنها،

Harvard like 10% acceptance rate, or whatever.

هاروارد مانند 10٪ نرخ پذیرش یا هر چیز دیگری.

So you'll be competing with people

بنابراین شما با افرادی رقابت خواهید کرد

who won't be writing I really want

که نخواهند نوشت من واقعاً می خواهم

to go to your university and this person's statement,

به دانشگاه شما بروم و اظهارات این شخص،

they're gonna be showing their personality.

آنها شخصیت خود را نشان خواهند داد.

So the opening paragraph, ideally,

بنابراین پاراگراف آغازین، در حالت ایده آل،

is the beginning of your story.

آغاز داستان شماست.

My personal statements were less complicated,

اظهارات شخصی من کمتر پیچیده بود،

was less arty I would say, they were really honest.

می توانم بگویم کمتر هنری بود، آنها واقعا صادقانه بودند.

So basically your first paragraph

بنابراین اساساً اولین پاراگراف شما

is the beginning of story and this should be something

شروع داستان است و این باید چیزی باشد

that would make a reader want to read further.

که خواننده را وادار به خواندن بیشتر کند.

Cause if it starts, hello, my name is Marina,

چون اگر شروع شد، سلام، اسم من مارینا است،

I'm originally from Russia, I'm already bored.

من اصالتا اهل روسیه هستم، در حال حاضر حوصله ام سر رفته است.

But if I start with something like,

اما اگر با چیزی شروع کنم،

hey, when I meet English native speakers

هی، وقتی با زبان مادری انگلیسی ملاقات می‌کنم،

they always ask me if I'm from an English speaking country.

همیشه از من می‌پرسند که آیا من اهل یک کشور انگلیسی زبان هستم یا نه.

That means something cause they know I'm from Russia,

این به این معنی است که آنها می‌دانند من اهل روسیه هستم،

and they're wondering oh how did she learn that language.

و از خود می‌پرسند که او چگونه این زبان را یاد گرفته است.

So I'm telling them briefly my story.

بنابراین من به طور خلاصه داستان خود را برای آنها تعریف می کنم.

And the second paragraph, I'm telling them

و پاراگراف دوم، من به آنها

more about the business.

بیشتر در مورد کسب و کار می گویم.

So basically, how the admissions committee

بنابراین، اساساً، چگونه کمیته پذیرش

looks at your personal statement,

به بیانیه شخصی شما نگاه می کند،

everyone wants to have a future leader in class.

همه می خواهند یک رهبر آینده در کلاس داشته باشند.

Everyone wants to have a person

همه دوست دارند فردی داشته باشند

who's gonna succeed 99%.

که 99 درصد موفق شود.

The only proof of your future success,

تنها دلیل موفقیت آینده شما،

is your past success.

موفقیت گذشته شماست.

And what they want to see is how you achieve that success,

و چیزی که آنها می خواهند ببینند این است که چگونه به آن موفقیت دست می یابید،

what drives you from inside, out?

چه چیزی شما را از درون، بیرون می راند؟

What makes them sure that you're not gonna

چه چیزی باعث می‌شود آنها مطمئن شوند که تا

withdraw in a couple months?

چند ماه دیگر کنار نمی‌روید؟

How can you tell them that this program,

چگونه می توانید به آنها بگویید که این برنامه،

this university is an inevitable step

این دانشگاه گامی اجتناب ناپذیر

to your world domination?

برای تسلط شما بر جهان است؟ از

Don't use those words, but this is roughly

این کلمات استفاده نکنید، اما این تقریباً

so that you can understand what they're looking for.

برای اینکه بتوانید بفهمید آنها به دنبال چه هستند.

So in the second paragraph I give them

بنابراین در پاراگراف دوم

a little of my business background,

کمی از پیشینه کسب‌وکارم به آنها می‌گویم،

telling them about our clients,

در مورد مشتریانمان می‌گویم،

I'm telling about our progress,

درباره پیشرفت‌مان می‌گویم،

and I'm also telling them about my startup

و همچنین درباره ایده استارت‌آپی خود

idea that I've started like with an offline company,

که مانند یک شرکت آفلاین شروع کرده‌ام می‌گویم. ،

and then I decided to build an online company,

و سپس تصمیم گرفتم یک شرکت آنلاین بسازم،

and this is basically where we're coming to

و اساساً اینجاست که ما به

the inevitability of getting masters or MBA abroad

ناگزیر گرفتن کارشناسی ارشد یا MBA در خارج از کشور می رسیم

because, yes, I want to build an international company.

زیرا، بله، من می خواهم یک شرکت بین المللی بسازم.

By the way if you want to see all of my essays

ضمناً اگر می خواهید تمام انشاها

and my CV, the link will be below.

و رزومه من را ببینید، لینک زیر قرار خواهد گرفت.

I have a book with all of the admissions ins and outs,

من یک کتاب دارم با تمام ورودی ها و خروجی ها

and all of the things that I've gone through.

و همه چیزهایی که پشت سر گذاشته ام.

So something to have on your desk,

بنابراین چیزی برای داشتن روی میز خود،

something to refer to and also samples of my resume

چیزی برای مراجعه و همچنین نمونه هایی از رزومه

and personal statements that you can use

و اظهارات شخصی من که می توانید از آنها به

maybe as a template, maybe you can borrow

عنوان یک الگو استفاده کنید، شاید بتوانید

some phrases or whatever, but yeah the link will be below.

برخی از عبارات یا هر چیز دیگری را قرض بگیرید، اما بله لینک زیر خواهد بود.

(gulping)

(بلعیدن)

Then the third paragraph, I am explaining

سپس پاراگراف سوم، من توضیح می دهم که

why I think I need education.

چرا فکر می کنم به آموزش نیاز دارم.

First, I have this company and I have ambition

اول، من این شرکت را دارم و آرزو دارم

to make it international corporation,

آن را به یک شرکت بین المللی تبدیل کنم،

and I already have some success.

و در حال حاضر موفقیت هایی کسب کرده ام.

I'm giving them numbers that prove my success,

من به آنها اعدادی می دهم که موفقیت من را ثابت می کند،

and I'm telling them that I'm sure

و به آنها می گویم که مطمئن هستم

that I will be able to build this international company,

که می توانم این شرکت بین المللی را بسازم،

and I'm telling them that building

و به آنها می گویم که ساختن

an internal company out of Russia is

یک شرکت داخلی در خارج از روسیه است

eh, not the best thing to do,

. بهترین کار نیست،

and I'm also talking about education

و من همچنین در مورد تحصیلات صحبت می کنم

that I'm lacking because I was studying

که کمبود آن را دارم زیرا

economics in a country where economics,

در کشوری اقتصاد می خواندم که در آن اقتصاد،

we're still like Soviet kind of style, 30 years ago,

ما هنوز مانند سبک شوروی 30 سال پیش هستیم،

and we're still not that developed as the US is.

و هنوز هم هستیم. نه به اندازه ایالات متحده توسعه یافته است.

In the end, I'm talking about my career goals

در پایان از اهداف شغلی ام می گویم

that I want to build this multi-billion company,

که می خواهم این شرکت چند میلیاردی را بسازم

and I am also selling myself as a student.

و به عنوان یک دانشجو هم خودم را می فروشم.

I'm also mentioning my extracurricular

همچنین به فعالیت های فوق برنامه خود اشاره می کنم

activities, and I'm also mentioning

و همچنین می گویم

that I am a very social student.

که دانش آموز بسیار اجتماعی هستم.

That I won't be only studying,

این که من فقط درس نمی خوانم،

and I've already done a lot of social concerts.

و تاکنون کنسرت های اجتماعی زیادی برگزار کرده ام.

I've done a lot of volunteer work

من کارهای داوطلبانه زیادی را

back at my university, and I'm eager

در دانشگاه خود انجام داده ام و مشتاقم

to do that at your university.

که این کار را در دانشگاه شما انجام دهم.

I'm eager to do that during your program

من مشتاق هستم که در طول برنامه شما این کار را انجام دهم،

cause this is who I am, this is what I've already done,

زیرا این همان چیزی است که من هستم، این همان کاری است که قبلا انجام داده ام،

and this is where I'm going to.

و این جایی است که می خواهم به آن برسم.

So again, your personal statement

بنابراین باز هم، بیانیه شخصی شما

is a set of your stories that lead you

مجموعه ای از داستان های شما است که شما را

to a decision of getting an MBA,

به تصمیم گرفتن MBA،

Masters, Bachelor's, abroad.

کارشناسی ارشد، لیسانس در خارج از کشور هدایت می کند.

The one thing to remember, I wasn't applying

تنها چیزی که باید به یاد داشته باشید، من

to top-ranking universities, I was applying

برای دانشگاه های رتبه برتر اپلای نمی کردم، من

to like tier-two universities.

برای دانشگاه های درجه دو اپلای می کردم.

And I was still able to get in,

و من هنوز می توانستم وارد شوم،

get financial aid, so this worked for me.

کمک مالی دریافت کنم، بنابراین این برای من کارساز بود.

But if we're talking about top universities,

اما اگر در مورد دانشگاه های برتر صحبت می کنیم،

I wouldn't say this is a perfect example.

نمی گویم این یک نمونه کامل است.

We're gonna look at a perfect example right now.

ما در حال حاضر به یک مثال کامل نگاه خواهیم کرد.

This is a personal statement that

این یک بیانیه شخصی است که

got a student into Harvard.

یک دانشجو را وارد هاروارد کرد.

It might look a little weird to you at first,

ممکن است در ابتدا کمی برای شما عجیب باشد،

but then you understand why he's doing that.

اما بعد متوجه می شوید که چرا او این کار را می کند.

Because Harvard admissions team,

از آنجا که تیم پذیرش هاروارد،

they see thousands of applications

هزاران درخواست را می بینند

and you need to stand out from the first sentence.

و شما باید از جمله اول متمایز شوید.

So let's take a look.

پس بیایید نگاهی بیندازیم.

Okay, Allen states with, I lie in bed,

خوب، آلن می گوید، من در رختخواب دراز می کشم و

listening to the hallway for shuffling feet.

به راهرو گوش می دهم تا پاها را به هم بزند.

Nothing.

هیچ چی. زیر

I duck beneath my blanket, switch on my Mickey Mouse

پتو فرو می‌روم، چراغ قوه میکی ماوس را روشن می‌کنم

flashlight, and pull out a Rubik's cube and a stopwatch.

و یک مکعب روبیک و یک کرونومتر بیرون می‌آورم.

Beep, my fiery fingers grab the puzzle.

بیپ، انگشتان آتشین من پازل را می گیرند.

You're like what is happening?

شما مثل این هستید که چه اتفاقی دارد می افتد؟

A personal statement for a top university is happening.

بیانیه شخصی برای یک دانشگاه برتر در حال وقوع است.

He's telling a story.

داره قصه میگه

And like, yes, sometimes you have stories

و مثل اینکه، بله، گاهی اوقات شما داستان هایی دارید

that are like drama, you had some problem

که شبیه درام هستند، شما

in your life and you're discussing that.

در زندگی خود مشکلی داشتید و دارید در مورد آن بحث می کنید.

Sometimes you don't have them,

گاهی اوقات شما آنها را ندارید،

but if you do, describe them in a way that Allen does.

اما اگر دارید، آنها را به گونه ای توصیف کنید که آلن دارد.

Let's continue reading.

بیایید به خواندن ادامه دهیم.

This is the eight-year-old me.

این من هشت ساله هستم.

When I was a kid, I wanted to be a Renaissance man.

وقتی بچه بودم، دوست داشتم یک مرد رنسانس باشم.

Never mind just picking law, medicine,

مهم نیست که فقط حقوق، پزشکی،

or Norwegian Studies 101, I wanted to do everything.

یا مطالعات نروژی 101 را انتخاب کنم، من می خواستم همه چیز را انجام دهم. من

Always hungry for more, I even taught myself

همیشه تشنه چیزهای بیشتر بودم، حتی به خودم یاد دادم

to write ambidextrously and pick locks.

دوسویه بنویسم و ​​قفل بچینم.

Solving the Rubik's cube was my latest challenge.

حل مکعب روبیک آخرین چالش من بود.

Beep, 59 seconds.

بیپ، 59 ثانیه.

I throw the cube down in triumph.

من مکعب را با پیروزی به پایین پرتاب می کنم.

Confident, I was well on my way

با اعتماد به نفس، من در راه

to becoming a jack-of-all-trades.

تبدیل شدن به یک جک از همه تجارت بودم.

But I soon faced an obstacle greater

اما خیلی زود با مانعی بزرگتر

than any before, the snooze button.

از قبل روبرو شدم، دکمه چرت زدن.

I don't know when the habit actually began,

نمی‌دانم این عادت از چه زمانی شروع شد،

but it continues to this day.

اما تا امروز ادامه دارد.

On far too many mornings, the button

در صبح‌های بسیار زیاد، دکمه

smashes my willpower to the microsecond battle

قدرت اراده من را به نبرد میکروثانیه‌ای

between a mental sense of duty

بین احساس وظیفه ذهنی

and nine more minutes of sleep.

و نه دقیقه خواب بیشتر می‌کوبد. ساعت

6:00 a.m. the pale blue clock reports.

6:00 صبح، ساعت آبی کمرنگ گزارش می دهد.

The snooze button moans, "Press me.

دکمه چرت زدن ناله می کند: "من را فشار بده. می

You know what you want to do, you need sleep."

دانی چه می خواهی انجام دهی، به خواب نیاز داری."

Ironic isn't it?

طعنه آمیز نیست؟

I can write out the chemical structure

من می توانم ساختار شیمیایی

of aspartic acid, and I can detail

اسید آسپارتیک را بنویسم و ​​می توانم

Nietzsche's philosophies of the genesis of good and evil,

فلسفه های نیچه در مورد پیدایش خیر و شر را شرح دهم،

but I lose to a 4-inch slab of plastic.

اما به یک صفحه پلاستیکی 4 اینچی باختم.

The perfect quality for a Renaissance man indeed.

کیفیت عالی برای یک مرد رنسانس در واقع.

As I try to write an essay like that,

همانطور که من سعی می کنم چنین مقاله ای بنویسم،

according to my English teacher,

به گفته معلم انگلیسی ام،

is meant to show off your stellar qualities.

برای نشان دادن ویژگی های ستاره ای شما است.

It seems odd that I want to reveal

عجیب به نظر می رسد که می خواهم

this embarrassing weakness.

این ضعف شرم آور را آشکار کنم.

But to tell the truth, I actually began writing

اما راستش را بگویم، من در واقع

right after I was trapped in bed

درست بعد از اینکه در رختخواب

for what I thought would be a ten-minute nap.

برای چیزی که فکر می‌کردم یک چرت ده دقیقه‌ای بود گرفتار شدم شروع به نوشتن کردم.

I knew right then that I needed to

همان موقع می دانستم که باید

wage war against the snooze button.

علیه دکمه چرت زدن جنگ کنم.

You might be wondering, hey this is a

ممکن است تعجب کنید، هی این یک

completely different personal statement.

بیانیه شخصی کاملا متفاوت است.

Marina, this has nothing to do with what you just said.

مارینا این ربطی به چیزی که گفتی نداره.

Again, what I'm telling you, personal statements

باز هم چیزی که به شما می‌گویم، اظهارات شخصی

for ivy-leagues are just like that, I've seen a lot.

برای لیگ‌های پیچک دقیقاً همینطور است، من خیلی چیزها را دیده‌ام.

There's a question in Stanford's MBA program,

یک سوال در برنامه MBA استنفورد وجود دارد،

the question is, what matters most to you and why?

سوال این است که چه چیزی برای شما اهمیت دارد و چرا؟

And I've seen two winning essays,

و من دو مقاله برنده دیده‌ام،

one was pizza matters most to me because

یکی این که پیتزا برای من مهم‌تر است، زیرا

they have a pastry from Italy, sauce from China,

آنها شیرینی‌هایی از ایتالیا، سس از چین دارند،

and this amazing mixture of cultures

و این ترکیب شگفت‌انگیز از فرهنگ‌ها

and traditions brings something amazing.

و سنت‌ها چیز شگفت‌انگیزی را به ارمغان می‌آورد.

And the second essay I've seen,

و مقاله دومی که دیدم،

the thing that matters most to me

چیزی که برای من مهم است

is ice cream cause at Stanford on a hot day,

بستنی است که در استنفورد در یک روز گرم است، می‌دانید که

you know ice cream is keeping my brain flowing,

بستنی مغز من را در جریان نگه می‌دارد،

it's keeping me productive, like this is

این من را بهره‌ور نگه می‌دارد، مانند این

the style of top-university's essays.

سبک از تاپ- مقالات دانشگاه

(clunking)

(کلن زدن)

And I guarantee you, if you use this

و من به شما تضمین می کنم، اگر از این

structure for a lower ranking universities,

ساختار برای دانشگاه هایی با رتبه پایین تر استفاده کنید،

you would 100% stand out.

100٪ برجسته خواهید شد.

Again, if you're betting everything

باز هم، اگر همه چیز را

on this admissions, I would highly recommend

روی این پذیرش شرط می بندید، به شدت توصیه می کنم

try to do something like this.

سعی کنید کاری شبیه به این انجام دهید.

I know it's hard, I know this guy

می دانم که سخت است، می دانم که این مرد

could be an amazing blogger, he'd write amazing stories,

می تواند یک وبلاگ نویس شگفت انگیز باشد، او داستان های شگفت انگیزی می نویسد،

he could be a journalist, but he's not.

می تواند یک روزنامه نگار باشد، اما اینطور نیست.

He's just a smart person who can talk

او فقط یک فرد باهوش است که می تواند در

about his daily things like struggling with

مورد چیزهای روزانه خود مانند مبارزه با

a snooze button in a way that you want to read.

دکمه چرت زدن به گونه ای صحبت کند که شما می خواهید بخوانید.

Like why is he talking about the snooze button?

مثلاً چرا او در مورد دکمه چرت زدن صحبت می کند؟

And we're gonna continue reading

و ما به خواندن ادامه می دهیم

because there is a purpose.

زیرا هدفی وجود دارد.

He's actually leading to a university

او در واقع

degree with a snooze button, listen.

با دکمه چرت زدن به مدرک دانشگاهی می رسد، گوش کن.

In the past, it's defeated me far too many times,

در گذشته، بارها و بارها من را شکست داد،

like this summer's July 4th, when I almost

مانند 4 ژوئیه تابستان که تقریباً

missed the fireworks on the Boston Esplanade.

آتش بازی در بوستون اسپلاناد را از دست دادم.

Or when I almost slept through the hiking trip

یا زمانی که تقریباً در طول سفر پیاده‌روی

to New Hampshire's White Mountains,

به کوه‌های سفید نیوهمپشایر می‌خوابیدم

and had three angry friends rip

و سه دوست عصبانی در

my motel door from its hinges.

متلم را از لولاهایش جدا کردند.

Or the time I made my parents late

یا زمانی که پدر و مادرم را

for our giant family dinner in Taiwan.

برای شام خانوادگی غول‌پیکرمان در تایوان دیر کردند.

My tiny cousins snickered, covering

پسرعموهای کوچکم پوزخند می زدند و

their mouths with the tablecloth,

روی دهانشان را با سفره می پوشاندند،

while my grandmother clicked her tongue

در حالی که مادربزرگم

like a disapproving hen.

مثل مرغی ناراضی روی زبانش می زد.

All right, so I had violated the divine honor

بسیار خوب، پس من شرافت الهی

of the family and the tenets of Confucius.

خانواده و اصول کنفوسیوس را زیر پا گذاشته بودم.

I blame the snooze button.

من دکمه چرت زدن را مقصر می دانم.

But there is still hope.

اما هنوز امیدی هست. به

Here we come, the story finishes

اینجا رسیدیم، داستان تمام می شود

and he's talking about how the story

و او در مورد اینکه چگونه داستان

is leading him to something bigger, listen.

او را به چیزی بزرگتر می برد صحبت می کند، گوش کنید. من

Ever the inventor, I design prototypes,

همیشه مخترع، نمونه های اولیه را طراحی می کنم،

maybe an alarm clock wired to an electrical current.

شاید یک ساعت زنگ دار متصل به جریان الکتریکی.

The next time I think about hitting the snooze button,

دفعه بعد که به زدن دکمه چرت فکر می کنم،

I instead receive a 120-watt dose of Edison's goodness.

در عوض یک دوز 120 واتی از خوبی ادیسون دریافت می کنم.

Maybe that's too painful.

شاید این خیلی دردناک باشد.

How about an alarm clock that explodes on contact?

ساعت زنگ دار که در تماس منفجر می شود چطور؟

But the pragmatist in me surfaces,

اما عملگرای درون من ظاهر می شود

and I realize buying a new alarm clock

و من متوجه می شوم که خرید هر روز یک ساعت زنگ دار جدید

every day probably wouldn't be very appealing.

احتمالاً چندان جذاب نخواهد بود.

I thus propose a new model, an alarm clock

بنابراین من یک مدل جدید، یک ساعت زنگ دار

based on voice recognition.

مبتنی بر تشخیص صدا را پیشنهاد می کنم.

The snooze button will work only after

دکمه چرت زدن تنها زمانی کار می کند که

the sleeper recites a complete

فرد خواب

Shakespearean sonnet each morning.

هر روز صبح یک غزل کامل شکسپیر را بخواند.

The benefits are twofold, if you don't

مزایا دوچندان است، اگر

bother reverting to 16th century speak,

زحمت بازگشت به صحبت های قرن شانزدهم را ندارید،

you'll have to wake up in a sea of "thee's,"

باید در دریایی از "تو"، "

"thou's," and "forsooth's."

تو" و "فرسوت" بیدار شوید.

The dedicated linguist, however,

با این حال، زبان شناس متعهد،

will gain, and deserve, nine more minutes of sweet sleep.

نه دقیقه خواب شیرین دیگر را به دست خواهد آورد و مستحق آن خواهد بود .

Perhaps if the entire country implements the model,

شاید اگر کل کشور این مدل را اجرا کند،

millions of people could learn

میلیون ها نفر می توانند

all 154 sonnets within a year.

تمام 154 غزل را در یک سال یاد بگیرند.

Now that I have some leverage against the snooze button,

اکنون که اهرمی در برابر دکمه چرت زدن دارم،

the Renaissance man in me is satisfied.

مرد رنسانس در من راضی است.

I think I'll take a ten-minute nap,

فکر کنم یک چرت ده دقیقه ای

uncorrupted, of course, by the snooze button.

بدون خرابی البته با دکمه چرت بزنم.

Then with the extra nine minutes,

سپس با 9 دقیقه اضافی،

maybe I'll tach myself to cook fried rice.

شاید خودم را به پختن برنج سرخ شده یاد بدهم.

What is he doing with his personal statement?

او با اظهارات شخصی خود چه می کند؟

He's doing several things, first he's showing

او چندین کار انجام می دهد ، اول نشان می دهد

that he's interested in many things in this life.

که به چیزهای زیادی در این زندگی علاقه مند است.

He's talking about Rubik's cube,

او در مورد مکعب روبیک صحبت می کند،

he's talking about inventing a new alarm clock.

او در مورد اختراع یک ساعت زنگ دار جدید صحبت می کند.

Second, he shows his personality.

دوم اینکه او شخصیت خود را نشان می دهد. می

You see that he isn't taking life too seriously,

بینی که زندگی را زیاد جدی نمی گیرد،

he's funny, he can laugh at himself.

خنده دار است، می تواند به خودش بخندد.

He's making fun of, you know,

او مسخره می کند، می دانید که

wanting to sleep nine more minutes.

می خواهد 9 دقیقه دیگر بخوابد.

And you also come up with quite funny solutions.

و همچنین راه حل های بسیار خنده داری ارائه می کنید.

Third, he's admitting his weakness

سوم، او به ضعف خود اعتراف می کند که

which is also important.

این نیز مهم است.

Like if you get a question in you essay,

مثلاً اگر در مقاله تان سؤالی برایتان پیش آمد،

what are your weaknesses?

چه نقاط ضعفی دارید؟

If you say I don't have any, that means

اگر می گویید من ندارم، به این معنی است که

you're bad a self-assessment.

شما یک خود ارزیابی بد هستید.

Everyone has weaknesses, and he's talking

هرکسی نقاط ضعفی دارد و

about his weaknesses, he likes to sleep

از نقاط ضعفش می گوید، دوست دارد

nine more minutes, he's struggling every morning.

نه دقیقه بیشتر بخوابد، هر روز صبح در حال تقلا است.

This is precious and the way he's showing that,

این بسیار ارزشمند است و روشی که او نشان می‌دهد،

without actually telling you hey this is my weakness,

بدون اینکه واقعاً به شما بگوید این نقطه ضعف من است،

he's showing it through example.

او آن را از طریق مثال نشان می‌دهد.

Like, all the time, I've told you this 100 times,

مثل همیشه، من این را 100 بار به شما گفته ام،

always, always show an example.

همیشه، همیشه یک مثال نشان دهید.

If you're describing yourself with an adjective,

اگر شما خود را با یک صفت توصیف می کنید،

or your recommender does it,

یا توصیه کننده شما این کار را انجام می دهد،

there should be a story behind it, 100%.

باید یک داستان پشت آن باشد، 100%.

Again, we talked about two types of essays.

باز هم در مورد دو نوع مقاله صحبت کردیم.

And I know the second type of essay

و من می دانم که نوع دوم مقاله

might work for my now cause I've done so much blogging,

ممکن است برای من کار کند، زیرا من وبلاگ نویسی زیادی انجام داده ام،

I've done so much writing I can do something like this now,

آنقدر نوشتن انجام داده ام که اکنون می توانم چنین کاری انجام دهم،

but back in 2015 when I was doing my applications,

اما در سال 2015، زمانی که برنامه های خود را انجام می دادم،

I cannot imagine myself doing something like this.

نمی توانم خودم را در حال انجام چنین کاری تصور کن

And this is why I've done whatever I've done

و به همین دلیل است که من هر کاری که انجام داده ام انجام داده ام

and we've talked about this in this video.

و در این ویدیو در مورد آن صحبت کرده ایم.

So it's really up to you.

بنابراین واقعاً به شما بستگی دارد.

Number one key factor, be yourself.

عامل کلیدی شماره یک، خودتان باشید.

If you feel that something that I mentioned

اگر احساس می کنید چیزی که

with this Harvard essay looks like you,

در این مقاله هاروارد ذکر کردم شبیه شماست،

then try cause this is a winner.

سعی کنید چون این برنده است.

This is something amazing.

این چیزی شگفت انگیز است.

If it doesn't feel like you, don't even bother.

اگر مثل شما نیست، حتی اذیت نکنید.

Because you won't be able to create something like this,

چون نمی‌توانید چیزی شبیه به این بسازید،

so you'll spend a lot of time and it won't still be you.

بنابراین زمان زیادی را صرف خواهید کرد و این شما نیستید.

So focus on the first option instead.

بنابراین به جای آن روی گزینه اول تمرکز کنید.

That was it for me for today guys.

بچه ها امروز برای من همین بود.

I hope this video was useful,

امیدوارم این ویدیو مفید بوده باشد،

and I hope you got some ideas

و امیدوارم ایده هایی

on how to improve your personal statement

در مورد چگونگی بهبود بیانیه شخصی خود

on how to show the admissions committee

در مورد نحوه نشان دادن به کمیته پذیرش

that you are the best and you're the one

که شما بهترین هستید و شما کسی هستید

that needs to get in, and needs to get some financial aid,

که باید وارد شوید، دریافت کرده باشید کمک مالی،

cause yes education is expensive,

چون بله تحصیل گران است،

come on and you're worth it.

بیا و ارزشش را داری.

You're worth being accepted and financed.

شما ارزش پذیرش و تامین مالی را دارید.

So please let me know, if you have any questions,

پس لطفا به من اطلاع دهید، اگر سوالی دارید،

all the links that I mentioned are below.

تمام لینک هایی که ذکر کردم در زیر آمده است.

My book and additional resources

کتاب و منابع اضافی من

with my personal statements and CVs.

با اظهارات شخصی و رزومه های من.

If you need to check your personal statement,

اگر نیاز به بررسی بیانیه شخصی خود،

fluent.express, Native Speakers and (inaudible),

fluent.express، Native Speakers و (نامفهوم) دارید

and always feel free to ask questions in comments below,

و همیشه در نظرات زیر سؤالات خود را بپرسید،

there are a lot of people watching

افراد زیادی در حال تماشا هستند

and you can connect with other applicants as well.

و می توانید با سایر متقاضیان نیز ارتباط برقرار کنید.

Thank you so much and we'll see you in the next videos.

خیلی ممنون و در ویدیوهای بعدی شما را خواهیم دید.

Bye, Bye.

خداحافظ.