LEARN ENGLISH PODCAST: WHAT? YOU CAN'T WALK THERE? (WITH SUBTITLES)

- This is Jack from ToFluency.com,

- این جک از ToFluency.com است،

and this is episode 12

و این قسمت 12

of the To Fluency podcast.

از پادکست To Fluency است.

It's fantastic to have you here

این فوق العاده است که شما اینجا هستید و

listening to this episode.

به این قسمت گوش می دهید.

Now, today, you're going to learn

اکنون، امروز،

a lot of vocabulary

واژگان

all about getting around cities.

زیادی در مورد گردش در شهرها خواهید آموخت.

Okay?

باشه؟

So, to get around a city means

بنابراین، گردش در یک شهر به معنای

to move from one place to the other,

حرکت از یک مکان به مکان دیگر است،

and you can do this by walking,

و شما می توانید این کار را با پیاده روی،

taking a car, driving your car,

سوار شدن به ماشین، رانندگی با ماشین خود، سوار

getting on a bus,

شدن در اتوبوس، سوار شدن

taking the train, walking.

به قطار، پیاده روی انجام دهید.

I think I've said that already.

فکر می کنم قبلاً این را گفته ام.

Going on your bike, et cetera.

رفتن با دوچرخه و غیره.

So we're gonna talk about this, though,

بنابراین، ما در مورد این موضوع صحبت خواهیم کرد، هرچند،

in a really different way

به روشی واقعا متفاوت،

because I'm going to compare

زیرا من کشورهای مختلف را با هم مقایسه خواهم کرد

different countries.

.

Because I grew up in the UK,

از آنجایی که من در بریتانیا بزرگ شدم،

I lived in Spain for a couple of years,

چند سالی در اسپانیا زندگی

and then I've been in America for 10 years now.

کردم و بعد از آن 10 سال است که در آمریکا هستم.

So these three countries are very different

بنابراین این سه کشور

when it comes to getting around a city.

برای رفت و آمد در یک شهر بسیار متفاوت هستند.

And I'm gonna talk about

و من در

what I dislike about the US.

مورد آنچه در ایالات متحده دوست ندارم صحبت خواهم کرد.

It's very specific.

خیلی مشخصه

But it's quite interesting as well, I think.

اما به نظر من خیلی هم جالب است .

But yeah, today, you're going to learn vocabulary

اما بله، امروز، شما واژگان مرتبط با این موضوع را یاد می گیرید

related to this and just get some good listening practice

و فقط تمرین خوب گوش دادن را انجام می دهید،

because I'm going to talk about this

زیرا من قصد دارم در این مورد

in a more conversational and informal way.

به شیوه ای محاوره ای و غیر رسمی صحبت کنم.

But before we go too deep into it,

اما قبل از اینکه خیلی عمیق به آن برویم،

if you want to thank me for these free podcast episodes

اگر می‌خواهید از من برای این قسمت‌های پادکست رایگان تشکر

the best way to do that is to leave a review.

کنید، بهترین راه برای انجام این کار این است که یک بررسی بگذارید.

So whichever podcast app you're using right now

بنابراین از هر برنامه پادکستی که در حال حاضر استفاده می‌کنید،

I'm sure there is a way to click Leave a review.

مطمئن هستم که راهی برای کلیک کردن بر روی «ارسال نظر» وجود دارد.

And if you do that, I'll be very grateful.

و اگر این کار را بکنید، بسیار سپاسگزار خواهم بود.

And also, feel free to send these episodes

و همچنین، با خیال راحت این قسمت ها را

to friends or anyone

برای دوستان یا هر کسی

that you think would benefit from them.

که فکر می کنید از آنها سود می برد، ارسال کنید.

Okay.

باشه.

So, let's start with the UK.

بنابراین، بیایید با بریتانیا شروع کنیم.

I grew up in a place called Preston, Lancashire,

من در محلی به نام پرستون، لنکاوی،

which is quite close to Manchester.

که کاملاً نزدیک به منچستر است، بزرگ شدم.

Now, it's not a big city

حالا، این شهر بزرگ

but it is a big town or a small city.

نیست، اما یک شهر بزرگ یا یک شهر کوچک است.

I think the population is around 150,000

من فکر می کنم جمعیت حدود 150000 نفر است،

but then there are lots of small towns and villages

اما شهرهای کوچک و روستاهای زیادی

that are part of the greater area.

وجود دارند که بخشی از منطقه بزرگتر هستند.

So it's quite a big place.

بنابراین مکان بسیار بزرگی است.

But growing up, I used to go around

اما وقتی بزرگ شدم، از سنین پایین خیلی به تنهایی در

and get around the city on my own quite a lot,

شهر می گشتم و در شهر می گشتم

from quite an early age.

.

And one of the things that I really liked

و یکی از چیزهایی که من واقعاً دوست

which looking back now I realize

داشتم و اکنون با نگاهی به گذشته متوجه می شوم

is that there were pavements everywhere.

این است که همه جا پیاده رو وجود دارد.

In American English,

در انگلیسی

you use the term sidewalks.

آمریکایی از اصطلاح پیاده رو استفاده می کنید.

But growing up there, there were sidewalks

اما وقتی در آنجا بزرگ شدم، پیاده روها

and pavements everywhere

و پیاده روها همه جا وجود داشت

meaning that I could, more or less,

به این معنی که می توانستم، کم و بیش،

travel around safely.

با خیال راحت سفر کنم.

And there were also a lot of zebra crossings.

و همچنین تعداد زیادی گذرگاه گورخر وجود داشت.

In the US, they call them crosswalks

در ایالات متحده، آنها را عابر پیاده می نامند

where you can safely, hopefully,

که در آن شما می توانید با خیال راحت،

in most cases, cross the road

در بیشتر موارد، از جاده عبور کنید

and cars will stop for you.

و اتومبیل ها برای شما توقف کنند.

And one thing about the UK is

و یک چیز در مورد بریتانیا این است

cars do stop for you

که

if you go across as a zebra crossing.

اگر به عنوان گذرگاه گورخر از آن عبور کنید، اتومبیل ها برای شما متوقف می شوند.

There is this time,

این زمان وجود دارد،

you have to wait for them to slow down

شما باید منتظر بمانید تا سرعت آنها کاهش یابد،

but once they slow down and stop,

اما زمانی که سرعت آنها کاهش یابد و متوقف شوند

then you can, in most cases,

، در بیشتر موارد می توانید

safely cross the road.

با خیال راحت از جاده عبور کنید.

So when I used to go to my friends' houses

بنابراین زمانی که به خانه

I used to walk there quite a lot.

دوستانم می رفتم، زیاد آنجا پیاده روی می کردم.

But then, when I got a little bit older,

اما بعد، وقتی کمی بزرگتر شدم،

I started to ride my bike.

شروع به دوچرخه سواری کردم.

So I got a bike and rode my bike

بنابراین من یک دوچرخه گرفتم و

everywhere for a certain amount of time.

برای مدت معینی همه جا دوچرخه سواری کردم.

Now, when we used to go to the city center,

الان که می رفتیم مرکز

the town center, we used to take the bus.

شهر، مرکز شهر، سوار اتوبوس می شدیم.

And it was the number 32 bus I remember.

و اتوبوس شماره 32 بود که به یاد دارم.

And it used to, or maybe it was 23,

و قبلاً، یا شاید 23 بود،

sometimes I get confused with numbers that way.

گاهی اوقات من با اعداد اشتباه می شوم.

It was either the 23 or 32.

یا 23 بود یا 32.

I think it used to cost 32 p,

فکر می‌کنم

32 pence, to take the bus

برای رفتن با اتوبوس به مرکز شهر 32 پون، 32 پنس هزینه

to the town center.

داشت.

My friend and I used to save up money

من و دوستم پول پس انداز می کردیم

and yeah, take the bus, go to the center

و بله، سوار اتوبوس می شدیم، به

of town and just buy things

مرکز شهر می رفتیم و فقط چیزهایی

that we didn't really need.

می خریدیم که واقعاً به آنها نیاز نداشتیم.

And then even when I got older,

و حتی وقتی بزرگتر شدم،

we used to take the bus to the center of town

to go to pubs and clubs.

برای رفتن به میخانه ها و کلوپ ها با اتوبوس به مرکز شهر می رفتیم.

So taking the bus in the UK is quite common.

بنابراین سوار شدن به اتوبوس در بریتانیا بسیار رایج است.

Now, when we used to travel

حالا وقتی

to different cities and towns,

به شهرها و شهرستان های مختلف سفر می

we used to either drive,

کردیم، یا رانندگی

take the bus, or most likely take the train.

می کردیم، یا اتوبوس یا به احتمال زیاد با قطار.

Trains are good in the UK.

قطارها در انگلستان خوب هستند.

So to get to different places,

بنابراین برای رسیدن به مکان‌های مختلف،

it's quite common to take the train.

سوار شدن به قطار بسیار رایج است.

And I just want to say at this point as well,

و من فقط می‌خواهم در این مرحله بگویم، وقتی به

when you get to bigger cities like Manchester

شهرهای بزرگ‌تری مانند منچستر

and especially London,

و به‌ویژه لندن می‌رسی،

there are many different options

گزینه‌های مختلفی

for you to get around the city.

برای گردش در شهر وجود دارد.

So generally speaking, there's the subway,

بنابراین به طور کلی، مترو

there's also, in Manchester, there's the tram,

وجود دارد، در منچستر، تراموا نیز وجود دارد،

which is quite common now.

که اکنون بسیار رایج است.

Buses are very common too,

اتوبوس ها نیز بسیار رایج هستند

and people take taxis.

و مردم تاکسی می گیرند.

But getting around big cities

اما در اطراف شهرهای بزرگ

it's not common to take a car

سوار شدن به ماشین یا سوار شدن

or it's not as common to take the car.

به ماشین معمولی نیست.

Now, let's move on to Spain now

حالا بیایید به اسپانیا برویم

because I lived in two cities in Spain,

زیرا من در دو شهر اسپانیا زندگی کردم،

firstly in Bilbao,

اول در بیلبائو

and secondly in Valencia.

و دوم در والنسیا.

And those two cities are big.

و آن دو شهر بزرگ هستند.

So very big in terms of the biggest cities in Spain.

از نظر بزرگترین شهرهای اسپانیا بسیار بزرگ است.

I think Valencia is number four,

من فکر می کنم والنسیا شماره چهار است،

maybe Bilbao's five,

شاید بیلبائو پنج،

maybe it's even number three.

شاید حتی شماره سه.

I can't remember now.

الان یادم نمیاد

But two big cities.

اما دو شهر بزرگ

And in these cities we had endless options

و در این شهرها ما گزینه های بی پایانی

when it came to getting around them.

برای دور زدن آنها داشتیم.

So when I had, when I was teaching language lessons,

بنابراین زمانی که داشتم، وقتی درس زبان تدریس

I used to either walk to places,

می‌کردم، یا به مکان‌هایی پیاده می‌رفتم، یا

take the bus that wasn't as common,

اتوبوسی که معمولی نبود،

take the underground, or take a train.

سوار زیرزمینی می‌شدم یا با قطار.

There was also a tram in both places.

در هر دو مکان تراموا نیز وجود داشت.

And I think actually took the tram the most

و من فکر می‌کنم در واقع بیشترین استفاده از تراموا را به

because of where the language school was.

دلیل محل مدرسه زبان انجام داد.

But if I could and if I had time,

اما اگر می توانستم و اگر وقت

I would walk.

داشتم راه می رفتم.

Generally speaking, I remember taking the tram

به طور کلی، یادم می‌آید که

on the way there and then walking home.

در راه آن‌جا سوار تراموا شدم و سپس به خانه رفتم.

And it took me about 40 minutes, I think,

و فکر می کنم حدود 40 دقیقه طول کشید

to walk home after teaching for the night.

تا بعد از آموزش شبانه به خانه راه افتادم.

I used to like doing that

من قبلاً دوست داشتم این کار را انجام دهم

because at night it was a bit cooler.

زیرا در شب کمی خنک تر بود.

It wasn't as hot.

آنقدرها هم گرم نبود

And I used to really just enjoy the walk.

و من از پیاده روی واقعا لذت می بردم.

So all in all, the UK and Spain

بنابراین در مجموع، بریتانیا و اسپانیا

are very similar when it comes

در مورد

to getting around cities.

رفت و آمد در شهرها بسیار شبیه یکدیگر هستند.

I hadn't, I didn't really live

من این کار را نکرده بودم، من واقعاً در مکانی زندگی نمی کردم

in a place or spend a lot of time

یا زمان زیادی را

in a smaller town.

در یک شهر کوچکتر سپری نمی کردم.

So maybe that was different.

پس شاید فرق داشت.

And I imagine it's probably quite similar

و من تصور می کنم که احتمالاً کاملاً شبیه

to the UK where when you're living in a town

به انگلستان است که در آن وقتی در شهری زندگی می

you still have really good public transport options

کنید هنوز گزینه های حمل و نقل عمومی واقعاً خوبی

and you can walk around the town

دارید و می توانید در شهر قدم بزنید

or take the bike, take your bike.

یا دوچرخه سوار شوید و دوچرخه خود را ببرید.

Now, let's talk about the US

حالا بیایید در مورد ایالات متحده صحبت کنیم

because the US is very different

زیرا ایالات متحده در

compared to the UK and Spain.

مقایسه با بریتانیا و اسپانیا بسیار متفاوت است.

Not so much in some of the big cities.

در برخی از شهرهای بزرگ چندان زیاد نیست.

So let's take New York.

پس بیایید نیویورک را بگیریم.

If you've ever been to New York before

اگر قبلاً به نیویورک رفته

you'll know everyone takes the subway.

باشید، می دانید که همه سوار مترو می شوند.

People take buses, people walk,

مردم اتوبوس می‌روند، مردم پیاده‌روی می‌کنند،

people take the yellow cabs.

مردم سوار تاکسی‌های زرد می‌شوند.

People take Ubers now.

مردم اکنون Ubers را می گیرند.

There are plenty of cycle lanes as well.

خطوط دوچرخه سواری زیادی نیز وجود دارد.

So the US big cities like New York

بنابراین شهرهای بزرگ ایالات متحده مانند

great for public transportation.

نیویورک برای حمل و نقل عمومی عالی هستند.

Other big cities aren't, aren't like that.

شهرهای بزرگ دیگر اینطور نیستند.

I've spent quite a bit of time in Atlanta,

من زمان زیادی را در آتلانتا گذرانده‌ام،

and what I remember from it

و چیزی که از آن به یاد دارم این

is that the public transportation isn't as good.

است که حمل‌ونقل عمومی به خوبی نیست.

Everyone seems to just get in their car

به نظر می رسد همه فقط سوار ماشین خود می شوند

and drive even on short distances.

و حتی در مسافت های کوتاه رانندگی می کنند.

And the traffic in Atlanta is terrible.

و ترافیک در آتلانتا وحشتناک است.

They have lanes that are,

آنها خطوطی دارند که

well, they have roads that have nine lanes,

خوب، آنها جاده هایی دارند که 9 خط

and they're completely full.

دارند و کاملاً پر هستند.

And I remember there wasn't a good subway option.

و به یاد دارم که گزینه مترو خوبی وجود نداشت.

I can't remember about the buses

اتوبوس ها را به خاطر نمی

but I've spent some time in Atlanta bus station,

آورم اما مدتی را در ایستگاه اتوبوس آتلانتا گذرانده ام،

the main one, and it's a scary place.

ایستگاه اصلی، و جای ترسناکی است.

So people don't tend to take the bus

بنابراین مردم تمایلی به سوار شدن به

as much in the US.

اتوبوس در ایالات متحده ندارند.

And I think this is true of the big cities, too.

و من فکر می کنم این در مورد شهرهای بزرگ نیز صادق است.

I'd spent a bit of time in Houston,

من مدتی را در هیوستون گذرانده بودم،

and there was a metro that you could take,

و یک مترو بود که می‌توانستید

an overground tram system.

سوار شوید، یک سیستم تراموا روی زمین.

Austin wasn't the best

آستین

for public transportation either.

برای حمل و نقل عمومی هم بهترین نبود.

And let's go now to smaller cities

و بیایید اکنون به شهرهای کوچکتر برویم

where obviously they don't have subways

که بدیهی است مترو

because they're not big enough to have the subways

ندارند زیرا به اندازه کافی بزرگ نیستند که مترو

or train systems.

یا سیستم قطار داشته باشند.

And generally speaking as well, the train system

و به طور کلی، سیستم قطار

in the US isn't as developed as Europe.

در ایالات متحده به اندازه اروپا توسعه یافته نیست.

I think being such a big country

من فکر می کنم این کشور بزرگ بودن به این

means that it's not as common.

معنی است که آنقدرها هم رایج نیست.

There are a lot of train systems in the Northeast

تعداد زیادی سیستم قطار در شمال شرقی

between cities like Philadelphia,

بین شهرهایی مانند فیلادلفیا،

Washington DC, New York, Boston,

واشنگتن دی سی، نیویورک، بوستون وجود دارد،

but in the South where I live

اما در جنوب جایی که من زندگی

and I'm sure in the Midwest

می‌کنم و مطمئنم در غرب میانه

and some of the West coast, too,

و برخی از سواحل غربی

trains just aren't popular at all.

نیز قطارها در حال حرکت هستند. اصلا محبوب نیست

There aren't, there isn't a train station where I live.

وجود ندارد، ایستگاه قطاری که در آن زندگی می کنم وجود ندارد.

So you can't go to the train station

بنابراین نمی توانید به ایستگاه قطار بروید

and get a train somewhere.

و در جایی قطار بگیرید.

There is a bus station,

یک ایستگاه اتوبوس وجود دارد،

but again, the thought of getting on a bus here,

اما باز هم فکر می کنم اینجا سوار اتوبوس شوید،

people tend, don't tend to do it.

مردم تمایل دارند، تمایلی به انجام آن ندارند.

If you're going to travel to another city,

اگر قصد دارید به شهر دیگری سفر کنید،

most people either drive there

اکثر مردم یا به آنجا رانندگی می کنند

or take a flight.

یا با پرواز.

So flying between cities in the US

بنابراین طبق تجربه من، پرواز بین شهرهای ایالات متحده

is more common than Europe

از اروپا رایج تر

from my experience.

است.

Now, the US is, a lot of towns

اکنون، ایالات متحده، بسیاری از شهرها

and cities and suburbs,

و شهرها و حومه شهرها،

they've been built with the car in mind.

با در نظر گرفتن ماشین ساخته شده اند.

So there are a lot of people who live in suburbs.

بنابراین افراد زیادی در حومه شهر زندگی می کنند.

These are outlying districts

اینها مناطق

of a city and residential in nature

دورافتاده یک شهر و طبیعت مسکونی هستند

where there are lots of detached houses

که در آن تعداد زیادی خانه مستقل

that aren't terraces or condos

وجود دارد که تراس یا آپارتمان

or blocks of flats.

یا بلوک آپارتمان نیستند.

But they're standalone houses

اما آن‌ها خانه‌های مستقلی هستند

with a yard, a driveway, lots of garages,

که دارای حیاط، راهرو، گاراژهای زیاد هستند

and people don't tend to park on the street.

و مردم تمایلی به پارک کردن در خیابان ندارند.

They tend to park on their driveway or in the garage.

آنها تمایل دارند در مسیر خود یا در گاراژ پارک کنند.

But one thing that I find is that

اما یک چیزی که من متوجه شدم این است که در حومه شهرها

there aren't sidewalks,

پیاده رو

or pavements in British English,

یا پیاده رو به انگلیسی انگلیسی وجود ندارد

in the suburbs.

.

So where we live, we live in the suburbs,

بنابراین جایی که ما زندگی می کنیم، در حومه شهرها،

out of the sea,

خارج از دریا زندگی می کنیم،

and there are no sidewalks anywhere,

و هیچ جای پیاده رو وجود ندارد،

which I just still find very confusing

که من هنوز آن را بسیار گیج کننده می

and I don't really like it too much

دانم و من واقعاً آن را خیلی دوست ندارم

because with children and just walking around in general

زیرا با بچه ها و به طور کلی فقط راه رفتن در اطراف

you have to walk on the road.

شما باید در جاده راه برود

So wherever you go, you're walking on the road.

بنابراین هر کجا که بروید، در جاده راه می روید.

And this can be annoying

و این می تواند آزاردهنده باشد

because obviously it's not as safe

زیرا بدیهی است که آنقدرها هم بی خطر نیست

and taking children or dogs out,

و بیرون بردن کودکان یا سگ ها از

it makes it even less safe.

آن بی خطرتر می شود.

So this is something that I find

بنابراین این چیزی است که من متوجه می شوم

that is all over America

که در سرتاسر آمریکا

when you get into the suburbs especially.

وقتی وارد حومه شهر می شوید، وجود دارد.

When you're in big cities,

وقتی در شهرهای بزرگ

there are sidewalks and pavements

هستید، پیاده روها و پیاده روها وجود دارد

but not in residential areas.

اما در مناطق مسکونی نه.

And another example

و مثال دیگری

of explaining how everything is about the car.

برای توضیح اینکه همه چیز در مورد ماشین چگونه است.

A lot of bars and restaurants

بسیاری از بارها و رستوران

are in places where you can only get to by car.

ها در مکان هایی هستند که فقط با ماشین می توانید به آنجا بروید.

So in a lot of towns and cities

بنابراین در بسیاری از شهرها و شهرها

you have everything in the city center

همه چیز در مرکز شهر

and then some community bars and restaurants.

و سپس برخی از کافه ها و رستوران های محلی وجود دارد.

But here, a lot of restaurants and bars

اما اینجا، بسیاری از رستوران‌ها و بارها

and places to go,

و مکان‌هایی که باید رفت،

grocery stores and different shops,

خواربارفروشی‌ها و مغازه‌های مختلف،

they're in places that are called strip malls.

در مکان‌هایی هستند که به آن‌ها مال‌های استریپ می‌گویند.

A strip mall.

یک مرکز خرید نواری

And I can explain a strip mall here

و من می‌توانم یک مرکز خرید استریپ را در اینجا توضیح دهم،

but I think it's also a good idea,

اما فکر می‌کنم ایده خوبی است،

if you can multitask,

اگر می‌توانید چند کار انجام دهید،

to go to Google images

به Google images بروید

and just type in strip mall,

و فقط در استریپ مال تایپ کنید،

because it's gonna show you examples.

زیرا نمونه‌هایی را به شما نشان می‌دهد.

They're basically like a big building

آنها اساساً مانند یک ساختمان بزرگ

or two or three large buildings

یا دو یا سه ساختمان بزرگ

with different shops and restaurants

با مغازه ها و رستوران های مختلف

and whatever you want to have in there,

و هر آنچه که می خواهید در آنجا داشته باشید

and a big parking lot.

و یک پارکینگ بزرگ هستند.

And these are usually in places

و اینها معمولاً در جاهایی هستند

where again, there are no sidewalks to get there.

که دوباره پیاده رو برای رسیدن به آنجا وجود ندارد.

There are no sidewalks to get there.

هیچ پیاده رو برای رسیدن به آنجا وجود ندارد.

So you have to take the car

بنابراین

in order to get there.

برای رسیدن به آنجا باید سوار ماشین شوید.

And this is something that I find quite strange.

و این چیزی است که به نظر من کاملاً عجیب است.

We do have some of this in the UK,

ما برخی از این موارد را در بریتانیا داریم،

but usually these are reserved

اما معمولاً این موارد

for things like cinemas

برای مواردی مانند سینما

or bowling alleys, things like that,

یا سالن‌های بولینگ، مواردی مانند آن،

where you need a big building

جایی که برای کارکردن به یک ساختمان بزرگ

outside the city center in order for it to work.

در خارج از مرکز شهر نیاز دارید، اختصاص داده می‌شوند.

But here, it's very common in the US

اما در اینجا، در ایالات متحده

to have these strip malls.

داشتن این مراکز خرید بسیار رایج است.

And again, you can't get there on foot.

و باز هم با پای پیاده نمی توانید به آنجا برسید.

You can't really get there on your bike.

شما واقعا نمی توانید با دوچرخه خود به آنجا برسید.

It's usually too dangerous.

معمولا خیلی خطرناک است.

And if you want to get there on bus

و اگر می خواهید با اتوبوس با اتوبوس به آنجا برسید

by bus, sorry,

، ببخشید،

a little preposition mistake there,

یک اشتباه کوچک در حرف اضافه وجود دارد،

then again, they drop you off

سپس دوباره، شما را

at the side of the road,

در کنار جاده،

usually on the grass.

معمولاً روی چمن، پیاده می کنند.

And then you have to cross the road

و سپس باید از

with no crosswalk to try and get there.

جاده بدون گذرگاه عبور کنید تا سعی کنید به آنجا برسید.

So for pedestrians it's very dangerous in the US

بنابراین برای عابران پیاده در ایالات متحده بسیار خطرناک است

and it's just, you just can't walk places.

و فقط نمی توانید در مکان ها قدم بزنید.

And this is something I miss so much.

و این چیزی است که من خیلی دلم برای آن تنگ شده است.

That's something I miss about the UK

این چیزی است که من در مورد انگلستان

and Europe in general, and Spain,

و اروپا به طور کلی و اسپانیا دلتنگ آن هستم،

is that when I was going to a restaurant

این است که وقتی به رستوران

or a bar, I walked there.

یا بار می رفتم، آنجا قدم می زدم.

When I was going to my language school

وقتی به مدرسه

or language lesson, I'd walk there if I could.

زبان یا درس زبان می رفتم، اگر می توانستم به آنجا می رفتم.

I'd walk everywhere.

همه جا راه میرفتم

We'd walk to get groceries.

پیاده می رفتیم تا مواد غذایی بگیریم.

We didn't have a car in Spain.

ما در اسپانیا ماشین نداشتیم.

We just walked everywhere or took public transport.

ما فقط همه جا را پیاده می رفتیم یا از وسایل نقلیه عمومی استفاده می کردیم.

And then when you move to the US,

و بعد وقتی به ایالات متحده نقل مکان می کنید،

especially if you go to the suburbs,

به خصوص اگر به حومه شهر بروید،

then you just can't, you just can't walk places.

نمی توانید، فقط نمی توانید در مکان ها قدم بزنید.

It's impossible.

غیر ممکنه.

It doesn't have the sidewalks

پیاده رو

or pavements to walk there.

یا پیاده رو برای پیاده روی در آنجا ندارد.

For me to walk to a bar or a restaurant

برای من پیاده روی به یک بار یا یک رستوران

or a coffee shop or anywhere,

یا یک کافی شاپ یا هر جایی

it would be quite dangerous.

بسیار خطرناک است.

And I've done it once before

و من قبلاً یک بار این کار را انجام داده

when I took my car to the mechanics

ام که ماشینم را به مکانیک

and I had to walk home.

بردم و مجبور شدم پیاده به خانه بروم.

I wanted to walk home to try it out.

می خواستم به خانه بروم تا آن را امتحان کنم.

And it was pretty dangerous

و بسیار خطرناک بود

because there's not a lot of room

زیرا

on the side of the road for you to walk

در کنار جاده فضای زیادی برای راه

and you're walking on grass

رفتن شما وجود ندارد و روی چمن ها راه می روید

or walking on someone's property

یا روی ملک شخصی

or the side of their property.

یا کنار ملک او راه می روید.

And again, it's just not as fun.

و دوباره، آنقدرها هم سرگرم کننده نیست.

So that is what I would love to see change

پس این چیزی است که من دوست دارم تغییری را

in the US is something or cities and towns

در ایالات متحده ببینم، چیزی یا شهرها و شهرک

that would really focus

هایی است که واقعاً

on the pedestrian instead of the driver.

به جای راننده روی عابر پیاده تمرکز می کنند.

And I don't know if that is going to change or not.

و من نمی دانم که آیا این قرار است تغییر کند یا نه.

It might change depending on different factors

ممکن است بسته به عوامل مختلف

or what people want to invest in.

یا آنچه مردم می‌خواهند روی آن سرمایه‌گذاری کنند، تغییر کند.

And there is talk about investing

و صحبت‌هایی درباره سرمایه‌گذاری

in more train stations and train lines

در ایستگاه‌های قطار و خطوط قطار بیشتر است

so that people can move around the city

تا مردم بتوانند در شهر

or move from city to city on the train.

حرکت کنند یا از شهری به شهر دیگر با قطار حرکت کنند.

But again, the car rules here.

اما باز هم ماشین اینجا حکومت می کند.

Everyone needs a car if they want to get around town,

هرکسی اگر بخواهد در شهر بچرخد به ماشین نیاز دارد

and the whole city and cities

و کل شهر و شهرها

have been structured in a way

به گونه ای ساخته شده اند

that benefits the car.

که به نفع ماشین باشد.

Things like no sidewalks,

چیزهایی مانند پیاده روها،

no really good bus stops,

بدون ایستگاه های اتوبوس واقعاً خوب،

and lots of things that you can only get to

و بسیاری از چیزهایی که فقط با ماشین می توانید به آنها دسترسی پیدا کنید،

by car such as bars, restaurants,

مانند بارها، رستوران ها،

and shops in strip malls.

و مغازه ها در مراکز خرید.

Okay, so what I'll do is I'll leave

بسیار خوب، پس کاری که من انجام خواهم داد این است که

some of the key phrases from this podcast

برخی از عبارات کلیدی این پادکست را

in the description

در توضیحات

so that you can just look that over.

می گذارم تا بتوانید آن را نگاه کنید.

And then I also just recommend looking at Google images

و سپس من فقط توصیه می کنم به تصاویر گوگل

for things like strip malls and anything else

برای چیزهایی مانند مراکز خرید و هر چیز دیگری

that you want to just have a good image in your head.

که می خواهید فقط یک تصویر خوب در ذهن خود داشته باشید نگاه کنید.

And then if you, again,

و اگر شما، دوباره،

if you've enjoyed this podcast episode

اگر از این قسمت پادکست لذت برده اید،

then please leave me a review.

لطفاً نظر خود را برای من بگذارید.

It would really benefit me

این واقعاً برای من مفید خواهد بود

and help me reach more people

و به من کمک می کند تا به افراد بیشتری برسم

who would benefit from these lessons.

که از این درس ها بهره مند شوند.

And then go to ToFluency.com

و سپس به ToFluency.com بروید

to learn more about what I can offer you,

تا درباره چیزهایی که می‌توانم به شما پیشنهاد کنم،

whether this is a free book,

چه این کتاب رایگان،

my 5-step plan for English fluency,

برنامه 5 مرحله‌ای من برای تسلط به زبان انگلیسی،

some lessons on my website,

برخی از درس‌ها در وب‌سایت من،

or if you want to take my paid program.

یا اگر می‌خواهید از برنامه پولی من استفاده کنید، بیشتر بدانید.

Okay, so head over to ToFluency.com.

خوب، پس به ToFluency.com سر بزنید.

And if you want to continue listening to my podcast,

و اگر می خواهید به گوش دادن به پادکست من ادامه دهید،

just go back and choose another episode.

فقط به عقب برگردید و قسمت دیگری را انتخاب کنید.

All right, thank you so much for listening.

بسیار خوب، خیلی ممنون که گوش دادید.

Bye for now.

فعلا خداحافظ.