Will vs Be Going To vs Present Continuous: Talk About the Future in English (Jack Explains)

- What's up everybody?

- همه چی شده؟

This is Jack from tofluency.com and in this English lesson

این جک از سایت tofluency.com است و در این درس انگلیسی

we're going to look at the difference between

ما به تفاوت بین

will, be going to, and the present continuous

will, be going to و حال استمراری

when talking about the future.

هنگام صحبت در مورد آینده نگاه می کنیم.

(soft electronic music)

(موسیقی نرم الکترونیکی)

Let's start with three examples.

با سه مثال شروع می کنیم.

I will get my hair cut, I will get my hair cut.

من موهایم را کوتاه می کنم، موهایم را کوتاه می کنم.

I'm going to get my hair cut, I'm going to get my hair cut.

من می روم موهام را کوتاه می کنم، موهایم را کوتاه می کنم.

I am getting my hair cut, I am getting my hair cut.

من دارم موهامو کوتاه میکنم موهامو کوتاه میکنم

Will, be going to, and the present continuous.

اراده، رفتن به و حال مستمر.

All three are used to talk about the future.

هر سه برای صحبت در مورد آینده استفاده می شود.

It's difficult to know in which situations

دشوار است بدانید که در چه موقعیت‌هایی

do you use will or be going to or the present continuous

از will یا be going to یا حال استمراری استفاده می‌کنید،

but by the end of this lesson you will have

اما در پایان این درس

a clear understanding of when to use these three tenses.

درک روشنی از زمان استفاده از این سه زمان خواهید داشت.

So, let's get started with a story.

بنابراین، بیایید با یک داستان شروع کنیم.

Imagine that we decide to throw a party.

تصور کنید که تصمیم داریم یک مهمانی برگزار کنیم.

That we decide to have a party for one of our friends.

اینکه تصمیم بگیریم برای یکی از دوستانمان جشن بگیریم.

And we all need to bring something to the party.

و همه ما باید چیزی به مهمانی بیاوریم.

We all need to contribute something for this event.

همه ما باید برای این رویداد مشارکتی داشته باشیم.

Because I'm an expert when it comes to beer I say,

چون من در مورد آبجو متخصص هستم، می گویم،

Okay, I'll bring some beer.

باشه، کمی آبجو می آورم.

I'll bring some beer to the party.

من کمی آبجو به مهمانی می آورم.

You say, I'll bring, complete that sentence.

شما می گویید، می آورم، آن جمله را کامل کنید.

I'll bring, maybe you said some food,

میارم شاید گفتی غذا

or I'll bring some chips or I'll bring a cake.

یا چیپس میارم یا کیک.

But we both used will to talk about this.

اما هر دوی ما برای صحبت در این مورد از اراده استفاده کردیم.

And that is because we made the decision to bring beer

و این به این دلیل است که ما

or a cake in the moment of speaking.

در لحظه صحبت تصمیم گرفتیم آبجو یا کیک بیاوریم.

We didn't have the intention to do this before

ما قبل از گفتگو قصد انجام این کار را نداشتیم

the conversation and that's one of the ways we use will.

و این یکی از راه هایی است که از اراده استفاده می کنیم.

When we make the decision to do something

زمانی که تصمیم می گیریم

in the future while we are speaking.

در آینده در حین صحبت کردن، کاری انجام دهیم.

Here are some more examples to make that clearer.

در اینجا چند مثال دیگر برای روشن تر شدن این موضوع آورده شده است.

My wife and I are sitting on the sofa,

من و همسرم روی مبل نشسته

it's 7 PM, the kids are in bed, and my wife says,

ایم، ساعت 7 عصر است، بچه ها در رختخواب هستند و همسرم می گوید

let's watch Stranger Things, let's watch Stranger Things.

بیا Stranger Things را ببینیم، Stranger Things را تماشا کنیم.

I'll say, great I'll make some tea, I'll make some tea.

من می گویم، عالی است ، من یک چای درست می کنم، یک چای درست می کنم.

I didn't have the intention to make tea before

من قبل از آن گفتگو قصد دم کردن چای را نداشتم

we had that conversation, the decision to make tea

، تصمیم به نوشیدن

was made during that conversation.

چای در همان گفتگو گرفته شد.

It doesn't matter if that future action

فرقی نمی کند که آن اقدام آینده

is in the immediate future or the distant future.

در آینده نزدیک باشد یا در آینده دور.

For example, let's say that you are in a meeting

به عنوان مثال، فرض کنید که شما در یک جلسه هستید

and your boss says okay, we need somebody to give

و رئیستان می گوید باشه، به کسی نیاز داریم

a presentation at the big conference next year.

که در کنفرانس بزرگ سال آینده ارائه دهد.

And you say, I'll do it, I'll do it.

و تو می گویی، انجامش می دهم، انجامش می دهم.

Again, you didn't have the intention

باز هم شما

to give this presentation before the meeting.

قصد نداشتید این ارائه را قبل از جلسه ارائه دهید.

You made that decision while speaking.

شما این تصمیم را در حین صحبت کردن گرفتید.

So far the examples are, I'll bring the drinks,

تا اینجا مثال‌ها این است، نوشیدنی‌ها

I'll bring a cake, I'll make some tea, I'll do it.

را می‌آورم، کیک می‌آورم، چای درست می‌کنم، این کار را انجام می‌دهم.

Going back to the example about the party.

برگردیم به مثال در مورد حزب.

Later that day you see a friend

بعداً در همان روز دوستی را می بینید

and he asks you about this party.

و او از شما در مورد این مهمانی می پرسد.

And you say, yeah, it's going to be great.

و شما می گویید، بله، عالی خواهد شد.

Jack is going to bring some beer,

جک قرار است آبجو بیاورد،

Jack is going to bring some beer.

جک آبجو بیاورد.

The intention of bringing beer was

قصد آوردن

made before that conversation.

آبجو قبل از آن گفتگو بود.

Therefore, we can't use will.

بنابراین، ما نمی توانیم از اراده استفاده کنیم.

We need to either use be going to,

باید یا از be going to استفاده کنیم

or the present continuous.

یا از حال استمراری.

And at this stage it's important to know

و در این مرحله مهم است بدانید

that be going to and the present continuous can be flexible.

که رفتن به و حال استمراری می تواند انعطاف پذیر باشد.

And in fact, in many situations you can use both

و در واقع، در بسیاری از موقعیت ها می توانید هر دو را

with more or less the same meaning.

با معنای کم و بیش یکسان استفاده کنید.

So you can say, Jack is bringing some beer to the party.

بنابراین می توان گفت، جک مقداری آبجو به مهمانی می آورد.

Jack is bringing some beer to the party.

جک برای مهمانی آبجو می آورد.

Before I said to my wife, I'll make some tea,

قبل از اینکه به همسرم بگویم، من یک چای درست می کنم، یک چای درست می

I'll make some tea but look at this example.

کنم، اما به این مثال نگاه کنید.

I'm going to make some coffee.

من می روم قهوه درست کنم.

Do you want some?

آیا شما می خواهید؟

I'm going to make some coffee.

من می روم قهوه درست کنم.

Do you want some?

آیا شما می خواهید؟

The intention to make coffee was

there before I asked that question.

قبل از اینکه این سوال را بپرسم، قصد درست کردن قهوه وجود داشت.

I already had that intention,

من قبلاً چنین قصدی

therefore, I don't use will.

داشتم، بنابراین، از اراده استفاده نمی کنم.

I didn't make the decision to do that in the moment.

من تصمیمی برای انجام این کار در لحظه نگرفتم.

I'm going to make some coffee.

من می روم قهوه درست کنم.

Do you want some?

آیا شما می خواهید؟

Going back to the example of the presentation.

برگردیم به مثال ارائه.

In the meeting you said, I'll do it, I'll do it.

در جلسه ای که گفتید انجامش می دهم، انجامش می دهم.

But imagine later that day you meet

اما تصور کنید بعد از آن روز با

one of your friends at the pub.

یکی از دوستانتان در میخانه ملاقات می کنید.

You say, I'm going to give a big presentation next month.

شما می گویید، من ماه آینده یک سخنرانی بزرگ ارائه خواهم کرد.

I'm going to give a big presentation next month.

من قرار است ماه آینده یک ارائه بزرگ ارائه دهم.

Now, when we're talking about our plans

اکنون، وقتی در مورد برنامه ها

and arrangements and intentions for the future

و ترتیبات و نیات خود برای آینده صحبت می

we normally use be going to or the present continuous.

کنیم، معمولاً از رفتن به یا حال استمراری استفاده می کنیم.

I've talked about a few examples of how we use will

من در مورد چند نمونه از نحوه استفاده از اراده صحبت کرده‌ام،

but in most cases we use be going to and the

اما در بیشتر موارد از be going to و

present continuous because we normally know our plans

حال استمراری استفاده می‌کنیم، زیرا معمولاً

and intentions before the conversation.

قبل از گفتگو از برنامه‌ها و مقاصد خود آگاه هستیم.

But what is the difference between

اما تفاوت

be going to and the present continuous?

بین رفتن به و حال استمراری چیست؟

Well, the present continuous is mainly

خوب، حال استمراری

used for arrangements and in most cases

عمدتاً برای ترتیبات استفاده می شود و در بیشتر موارد

there is a specific time and date for this.

زمان و تاریخ خاصی برای این کار وجود دارد.

For example I have a football game at 3 PM on Sunday.

برای مثال من یک بازی فوتبال در ساعت 3 بعد از ظهر یکشنبه دارم.

A friend asks me if I want to

یکی از دوستان از من می پرسد که آیا می خواهم

go to his party on Sunday afternoon.

یکشنبه بعد از ظهر به مهمانی او بروم؟

I say, I'm so sorry I can't go,

میگم خیلی متاسفم که

I'm playing football at 3 PM.

نمیتونم برم ساعت 15 دارم فوتبال بازی میکنم.

It's an arrangement, it's a plan with a

این یک ترتیب است، این یک برنامه

specific time and date.

با زمان و تاریخ مشخص است.

I'm playing football at 3 PM.

ساعت 3 بعد از ظهر دارم فوتبال بازی می کنم.

Another example is I have an appointment

مثال دیگر این است که من

at 10 AM on Tuesday at the hairdressers.

ساعت 10 صبح روز سه شنبه در آرایشگاه ها قرار دارم.

Here, I would say, I'm getting my hair cut on Tuesday.

اینجا، من می گویم، من موهایم را سه شنبه کوتاه می کنم.

I'm getting my hair cut on Tuesday.

من سه شنبه موهامو کوتاه میکنم

But if you don't have a set plan or an arrangement

اما اگر برنامه یا ترتیب خاصی

then we tend to use be going to.

ندارید، ما تمایل داریم از رفتن به آن استفاده کنیم.

For example, I'm going to get my hair cut soon.

مثلا من به زودی موهایم را کوتاه می کنم.

I'm going to get my hair cut soon.

من به زودی موهایم را کوتاه می کنم.

In this example, I don't have an appointment.

در این مثال، من قرار ملاقاتی ندارم.

But it's my intention to get my hair cut.

اما قصد من این است که موهایم را کوتاه کنم.

I'm going to get my hair cut soon.

من به زودی موهایم را کوتاه می کنم.

And here's a conversation where

و در اینجا مکالمه ای وجود دارد که

we can use this example with will.

می توانیم از این مثال با اراده استفاده کنیم.

My wife says Jack, your hair is bloody awful,

همسرم می گوید جک، موهایت افتضاح است،

you hair is bloody awful.

موهای تو افتضاح است.

I say, what do you mean?

میگم منظورت چیه؟

Kate says, there's just no style to it, it looks terrible.

کیت می‌گوید، هیچ سبکی برای آن وجود ندارد، به نظر وحشتناک است.

I say, wow, okay, I'll get it cut soon.

میگم وای باشه زود قطعش میکنم.

Notice that the intention to get my hair cut

توجه داشته باشید که قصد کوتاه کردن

wasn't there before the conversation.

موهایم قبل از گفتگو نبود.

I made the decision to do this during the conversation.

من تصمیم گرفتم این کار را در طول گفتگو انجام دهم.

That's why I use will.

به همین دلیل از اراده استفاده می کنم.

So going back to the three examples

بنابراین به سه مثالی

I gave at the start of the video.

که در ابتدای ویدیو آوردم برمی گردیم.

I'll get my hair cut soon.

به زودی موهایم را کوتاه می کنم.

I'm going to get my hair cut soon.

من به زودی موهایم را کوتاه می کنم.

I'm getting my hair cut on Tuesday.

من سه شنبه موهامو کوتاه میکنم

The first one, the intention is there

اولی، قصد وجود دارد،

but I made the decision during the conversation.

اما من در طول گفتگو تصمیم گرفتم.

The second one, the intention is there

مورد دوم، قصد وجود دارد،

but I already decided to do this before the conversation.

اما من قبلاً تصمیم گرفتم این کار را قبل از گفتگو انجام دهم.

And the last one is an arrangement.

و آخرین مورد یک ترتیب است.

I have the appointment, I'm getting my hair cut on Tuesday.

من قرار ملاقات دارم، سه شنبه موهام را کوتاه می کنم.

So that is the main difference between

بنابراین این تفاوت اصلی بین

will, be going to, and the present continuous.

اراده، رفتن به و حال استمراری است.

(soft electronic music)

(موسیقی الکترونیکی ملایم)

Let's look at a few more examples using be going to.

بیایید به چند مثال دیگر با استفاده از be going to نگاه کنیم.

And some very specific cases when we use this.

و موارد بسیار خاص زمانی که ما از این استفاده می کنیم.

The first one is I'm going to mow the lawn this weekend.

اولین مورد این است که من می خواهم این آخر هفته چمن زنی کنم.

Now, when it comes to these types of activities

اکنون، وقتی صحبت از این نوع فعالیت‌ها می‌شود،

we tend to use be going to.

ما تمایل داریم از رفتن به آن استفاده کنیم.

Because we don't make arrangements with people to do this.

چون برای این کار با مردم هماهنگی نمی کنیم.

I'm going to mow the lawn this weekend.

من این آخر هفته می روم چمن را چمن بزنم.

We're going to clean the house on Sunday.

یکشنبه میریم خونه رو تمیز کنیم

I'm going to do my homework tonight.

امشب میرم تکالیفم رو انجام بدم

These are types of activities

اینها انواع فعالیت هایی هستند

where we tend to use be going to.

که ما تمایل داریم از آنها استفاده کنیم.

(soft electronic music)

(موسیقی الکترونیکی ملایم) حالا

Let's talk about predictions now.

بیایید در مورد پیش بینی ها صحبت کنیم.

Because when we are predicting the future

زیرا زمانی که ما آینده را پیش‌بینی

we can use either will or be going to.

می‌کنیم، می‌توانیم از اراده یا رفتن استفاده کنیم.

For example, when we're talking about our party,

به عنوان مثال، وقتی در مورد مهمانی خود صحبت می کنیم،

I think Paul is going to come,I think Paul is going to come.

فکر می کنم پل قرار است بیاید، فکر می کنم پل قرار است بیاید.

Or, I think Paul will come, I think Paul will come.

یا، من فکر می کنم پل خواهد آمد، من فکر می کنم پل خواهد آمد.

But if you are basing your prediction

اما اگر پیش‌بینی خود را

on current evidence then use be going to.

بر اساس شواهد فعلی استوار می‌کنید، از be going to استفاده کنید.

The example that many of your have seen before is this,

مثالی که خیلی از شما قبلا دیده اید این است، به

Look at that black cloud!

آن ابر سیاه نگاه کنید!

It's going to rain!

داره بارون میاد!

The black cloud is the evidence

ابر سیاه شواهدی است

that we are using for our prediction.

که ما برای پیش بینی خود از آن استفاده می کنیم.

Look at that black cloud!

به آن ابر سیاه نگاه کن!

It's going to rain!

داره بارون میاد!

Or Mike Tyson looks so focused.

یا مایک تایسون خیلی متمرکز به نظر می رسد.

He's going to knock out the other guy soon!

او به زودی دیگری را ناک اوت می کند!

He's going to knock out the other guy soon!

او به زودی دیگری را ناک اوت می کند!

(soft electronic music)

(موسیقی الکترونیکی ملایم)

We can also use both be going to

همچنین می توانیم در شرط اول از هر دو be going to

and will in the first conditional.

و will استفاده کنیم.

For example, if it rains, we'll cancel the party.

به عنوان مثال، اگر باران ببارد ، مهمانی را لغو می کنیم.

If it rains, we'll cancel the party.

اگر باران ببارد، مهمانی را لغو می کنیم.

Or if it rains, we're going to cancel the party.

یا اگر باران ببارد، مهمانی را لغو می کنیم.

If it rains, we're going to cancel the party.

اگر باران ببارد، مهمانی را لغو می کنیم.

I want to end on three examples

من می خواهم به سه مثال

that are used very specifically.

که بسیار خاص استفاده می شوند پایان دهم.

The first one is this.

اولیش اینه

What are you doing tomorrow?

فردا چیکار میکنی؟

What are you doing tomorrow?

فردا چیکار میکنی؟

This is what we ask when we're trying to find out

این همان چیزی است که وقتی می‌خواهیم در دسترس بودن کسی را پیدا

somebody's availability so we can suggest something.

کنیم تا بتوانیم چیزی را پیشنهاد کنیم، می‌پرسیم.

Let's say we have a party tomorrow which we do, you can say.

فرض کنید فردا یک مهمانی داریم که می توانید بگویید.

What are you doing tomorrow?

فردا چیکار میکنی؟

Do you want to come to this great party?

آیا می خواهید به این مهمانی بزرگ بیایید؟

You'll notice we use the present continuous to do this.

متوجه خواهید شد که ما از حال استمراری برای این کار استفاده می کنیم.

What are you doing Sunday morning?

صبح یکشنبه چیکار میکنی؟

The next one is this.

مورد بعدی این است.

You might here your boss say,

ممکن است اینجا رئیستان بگوید،

okay everyone, I'll be in the office tomorrow.

خوب همه، من فردا در دفتر خواهم بود.

Or okay everyone, I won't be in the office tomorrow.

یا باشه همه، من فردا در دفتر نخواهم بود.

The boss uses will here to talk about a future fact.

رئیس در اینجا از اراده برای صحبت در مورد یک واقعیت آینده استفاده می کند.

Here are two more examples.

در اینجا دو نمونه دیگر وجود دارد.

I'll be in London this time next week.

هفته آینده این موقع در لندن خواهم بود.

I'll be in London this time next week.

هفته آینده این موقع در لندن خواهم بود.

They'll be on the plane this time tomorrow.

فردا این بار در هواپیما خواهند بود.

They'll be on the plane this time tomorrow.

فردا این بار در هواپیما خواهند بود.

And finally, Let's introduce another tense here.

و در آخر بیایید زمان دیگری را در اینجا معرفی کنیم.

The train gets in a 7 AM, the train gets in a 7 AM.

قطار ساعت 7 صبح می رسد ، قطار ساعت 7 صبح می رسد.

This is a present simple.

این یک حال ساده است.

And we can use the present simple

و ما می توانیم از زمان حال ساده

to talk about the future too.

برای صحبت در مورد آینده نیز استفاده کنیم.

This is for things on a schedule or a time table.

این برای چیزهایی است که در یک برنامه یا جدول زمانی قرار دارند.

The train gets in a 7 AM, it's on a schedule.

قطار ساعت 7 صبح سوار می شود ، طبق برنامه است.

Another example is I leave tomorrow at 7 AM.

مثال دیگر این است که من فردا ساعت 7 صبح می روم.

I leave tomorrow at 7 AM.

فردا ساعت 7 صبح می روم.

I'm taking a flight, which is why I'm using it in this way.

من در حال پرواز هستم، به همین دلیل از آن به این شکل استفاده می کنم.

I leave tomorrow at 7 AM.

فردا ساعت 7 صبح می روم.

And finally, what time does the lesson start?

و بالاخره اینکه درس از چه ساعتی شروع می شود؟

What time does the lesson start?

درس از چه ساعتی شروع می شود؟

So, we have covered a lot in this lesson.

بنابراین، ما در این درس موارد زیادی را پوشش داده ایم.

What I recommend you do is if anything is unclear,

کاری که من به شما توصیه می کنم انجام دهید این است که اگر چیزی نامشخص است،

watch it again and then leave any questions you have below.

دوباره آن را تماشا کنید و سپس هر سوالی دارید در زیر بنویسید.

Speaking of leaving things below,

در مورد ترک چیزها در زیر،

also write a few examples using

همچنین چند مثال با استفاده از

be going to, will, an the present continuous.

be going to، will ، حال استمراری بنویسید.

If you want, create some type of dialogue

اگر می خواهید، نوعی

so that you give the example some context.

دیالوگ ایجاد کنید تا به عنوان مثال، زمینه ای را بیان کنید.

And finally, know that this is not easy.

و در نهایت بدانید که این کار آسانی نیست.

It's going to take you a long time to truly

زمان زیادی طول می کشد تا به درستی

understand when to use will,

درک کنید که چه زمانی باید از will،

be going to, and the present continuous.

be going to و زمان حال استمراری استفاده کنید.

But to help you I've created a playlist over here.

اما برای کمک به شما یک لیست پخش در اینجا ایجاد کرده ام.

So click over there, watch those videos,

بنابراین روی آنجا کلیک کنید، آن ویدیوها را تماشا کنید

and you'll have a much better understanding of this area.

و درک بسیار بهتری از این حوزه خواهید داشت.

If you've enjoyed it, please like and share.

اگر لذت بردید لطفا لایک کنید و به اشتراک بگذارید.

Thank you so much for being here.

از اینکه اینجایی نهایت تشکر رو دارم.

(soft electronic music)

(موسیقی الکترونیکی ملایم)