The Majority of English Learners Make these Mistakes - Do You?

(upbeat music)

(موسیقی شاد)

(whooshing)

(وووو)

- Hello, this is Jack from tofluency.com.

- سلام، این جک از سایت tofluency.com است.

And welcome to this lesson where you are going

و به این درس خوش آمدید که در آن

to see some of the most common mistakes in English.

برخی از رایج ترین اشتباهات انگلیسی را خواهید دید.

And these mistakes are generally made by English learners,

و این اشتباهات عموما توسط زبان آموزان انگلیسی انجام می شود،

but some of them are also made by native speakers too.

اما برخی از آنها توسط افراد بومی نیز انجام می شود.

So, the lesson is going to work like this.

بنابراین، درس به این شکل عمل می کند.

I'm going to show a sentence on the screen,

من می خواهم جمله ای را روی صفحه نمایش دهم

and the sentence is going to contain one mistake.

و جمله حاوی یک اشتباه است.

It is your job to try and spot this mistake,

این وظیفه شماست که سعی کنید این اشتباه را تشخیص دهید، به

which means to notice the mistake.

این معنی که متوجه اشتباه شوید.

Now, you might not notice any mistake and that's okay,

اکنون، ممکن است متوجه هیچ اشتباهی نشوید و اشکالی ندارد،

but I am then going to give you the correct answer,

اما من می‌خواهم پاسخ صحیح

and also some more examples.

و همچنین چند مثال دیگر را به شما بدهم.

So, this lesson is really going to benefit you,

بنابراین، این درس واقعاً برای شما مفید

and it's going to help you speak with more accuracy.

خواهد بود و به شما کمک خواهد کرد که با دقت بیشتری صحبت کنید.

Now, at the end of the lesson,

حالا در پایان درس،

I'll have a question for you,

یک سوال از شما دارم،

so stick around until the end.

پس تا آخر ادامه دهید.

Okay, let's get started with number one.

خوب، بیایید با شماره یک شروع کنیم.

Number one is this,

شماره یک این است،

I have been in England six times.

من شش بار در انگلیس بوده ام.

Spot the mistake.

اشتباه را تشخیص دهید

(ticking)

(تیک تیک

The correct answer is, I have been to England six times.

) پاسخ صحیح این است که من شش بار به انگلستان رفته ام.

So, we need to change the preposition in to to.

بنابراین، باید حرف اضافه را به to تغییر دهیم.

And this again, is a very common mistake

و این یک اشتباه بسیار رایج است

that I see people make.

که می بینم مردم مرتکب می شوند.

So, you need to say, I've been to England six times.

بنابراین، باید بگویید، من شش بار به انگلیس رفته ام.

I've never been to Vietnam.

من هرگز به ویتنام نرفته ام.

Okay?

Or, I haven't been to the cinema for a long time.

باشه؟

یا خیلی وقته سینما نرفته ام.

We tend to use in when we are still in that country.

وقتی هنوز در آن کشور هستیم تمایل داریم از in استفاده کنیم .

So, I can say, for example,

بنابراین، می توانم بگویم، برای مثال،

I've been in the US for nearly nine years now.

من اکنون نزدیک به نه سال است که در ایالات متحده هستم.

I've been in the US for nearly nine years now.

من الان نزدیک به نه سال است که در آمریکا هستم.

Number two, I love listening music.

شماره دو، من عاشق گوش دادن به موسیقی هستم.

(ticking)

(تیک تیک

The correct sentence is, I love listening to music.

) جمله صحیح این است، من عاشق گوش دادن به موسیقی هستم.

So, when we use listen and music,

بنابراین، وقتی از گوش و موسیقی استفاده می

we need a preposition, and that preposition is to.

کنیم، به حرف اضافه نیاز داریم و آن حرف اضافه به است.

I love listening to music.

من عاشق گوش دادن به موسیقی هستم.

What type of music do you like listening to?

چه نوع موسیقی را دوست دارید؟

Leave your examples below.

نمونه های خود را در زیر بگذارید.

Number three, I wish I pass the test tomorrow.

شماره سه، کاش فردا امتحان بدم.

(ticking)

(تیک تیک)

I hope I pass the test tomorrow.

امیدوارم فردا در آزمون موفق باشم.

So, this highlights the difference between hope and wish.

بنابراین، این تفاوت بین امید و آرزو را برجسته می کند.

Now, wish is generally used when

در حال حاضر، آرزو به طور کلی زمانی استفاده می شود که

we want a change of situation.

ما می خواهیم وضعیت را تغییر دهیم.

For example, it's raining outside now,

مثلاً الان بیرون باران می بارد،

I can say, ugh, I want to play soccer.

می توانم بگویم اوه، من می خواهم فوتبال بازی کنم.

I wish it wasn't raining.

کاش باران نمی بارید

I wish it wasn't raining.

کاش باران نمی بارید

Or, I don't have enough time,

یا وقت کافی ندارم،

I wish I had enough time to go play soccer.

ای کاش وقت کافی برای بازی کردن فوتبال داشتم.

Whereas, hope is used to talk about a specific outcome,

در حالی که از امید برای صحبت در مورد یک نتیجه خاص استفاده می شود،

I hope I pass the test tomorrow.

امیدوارم فردا در آزمون موفق شوم.

This is something specific and this is your desired outcome.

این چیزی خاص است و این نتیجه دلخواه شماست.

K?

ک؟

Another example is, I hope to see you soon.

مثال دیگر این است که امیدوارم به زودی شما را ببینم.

Or, I hope you enjoy this lesson.

یا، امیدوارم از این درس لذت ببرید.

Number four is a good one.

شماره چهار عدد خوبی است.

I was so boring.

خیلی کسل کننده بودم

(ticking)

(تیک تیک

The correct sentence is, I was so bored.

) جمله صحیح این است، من خیلی خسته بودم.

And this just highlights the difference

و این فقط تفاوت

between boring and bored.

بین خسته کننده و بی حوصله را برجسته می کند.

And there are other adjectives here too.

و صفت های دیگری نیز در اینجا وجود دارد.

But just to focus on this one.

اما فقط برای تمرکز روی این یکی.

If you say, I was so boring,

اگر می گویید، من خیلی کسل کننده بودم

it's talking about the way you were acting,

، در مورد نحوه بازی شما

and your personality.

و شخصیت شما صحبت می کند.

So, to say that someone is boring,

بنابراین، گفتن اینکه کسی خسته کننده است

is to describe them as a person.

، به معنای توصیف او به عنوان یک فرد است.

And it's not a nice thing to say about someone.

و گفتن در مورد کسی چیز خوبی نیست .

But if you were bored, it talks about how you felt.

اما اگر حوصله تان سر رفته بود، درباره احساس شما صحبت می کند.

So, I can say, I was so bored during that class.

بنابراین، می توانم بگویم، در آن کلاس خیلی خسته بودم.

Or, I was so bored when I went to that lecture.

یا وقتی به آن سخنرانی رفتم خیلی حوصله ام سر رفته بود.

And it talks about how you felt not your personality.

و در مورد احساس شما صحبت می کند نه شخصیت شما.

So, this is a really good difference to know.

بنابراین، دانستن این تفاوت واقعاً خوب است.

I was so bored the other day.

آن روز خیلی حوصله ام سر رفته بود.

Number five is, I will go out tonight.

شماره پنج اینه که امشب میرم بیرون.

But you already have plans.

اما شما از قبل برنامه هایی دارید.

(ticking)

(تیک تیک

The correct answer is, either I'm going out tonight,

) پاسخ صحیح این است، یا امشب می روم بیرون

or, I'm going to go out tonight.

، یا امشب می روم بیرون.

So, when you have plans for the future,

بنابراین، وقتی برای آینده برنامه‌هایی دارید،

don't use will, it's not common.

از اراده استفاده نکنید، معمول نیست.

And a lot of students want to use will

و بسیاری از دانش‌آموزان می‌خواهند از will استفاده

because they know will as the future tense.

کنند زیرا will را به عنوان زمان آینده می‌دانند.

So, they think, okay, let's use will

بنابراین، آنها فکر می کنند، خوب، بیایید از اراده

to talk about the future.

برای صحبت در مورد آینده استفاده کنیم.

But if you have plans then use either

اما اگر برنامه دارید، از

the present continuous, or the going to verb.

حال استمراری یا فعل رفتن به استفاده کنید.

K, for example, I'm playing football on Sunday.

ک مثلا یکشنبه دارم فوتبال بازی میکنم.

I'm going to see some friends tonight.

من امشب به دیدن چند دوست می روم.

I'm going to some housework tomorrow, et cetera.

فردا میرم سر کار خونه و غیره.

I'm going to make some more videos this week.

من قصد دارم این هفته چند ویدیوی دیگر بسازم.

It's a plan I already have, or an intention for the future.

این برنامه ای است که از قبل دارم یا قصدی برای آینده.

We tend to use will when we decide

وقتی تصمیم می گیریم در آن لحظه کاری را انجام دهیم، تمایل داریم از اراده استفاده کنیم

to do something in that moment.

.

Okay, I'll make another lesson after this one.

باشه، بعد از این درس دیگه ای میسازم.

I decided to do that in the moment and I used will.

من تصمیم گرفتم در لحظه این کار را انجام دهم و از اراده استفاده کردم.

Number six, if he will do it, I will do it too.

شماره شش، اگر او این کار را انجام دهد، من هم انجام خواهم داد.

(ticking)

(تیک تیک)

If he does it, I will do it too.

اگر او این کار را کرد، من هم انجام می دهم.

So, this is an example of the first conditional,

بنابراین، این نمونه ای از شرطی اول است

where we use the present simple and then will.

که در آن از حال ساده و سپس will استفاده می کنیم.

So, this is another way to use will

بنابراین، این روش دیگری برای استفاده از اراده

to talk about future actions.

برای صحبت در مورد اقدامات آینده است.

But the sentence structure is the if or the when clause,

اما ساختار جمله عبارت if یا when است که

uses the present simple and then

از حال ساده استفاده می کند و سپس

the second clause uses will.

بند دوم از will استفاده می کند.

So, looking at this example again.

بنابراین، دوباره به این مثال نگاه کنید.

If he does it, I'll do it.

اگر او این کار را کرد، من آن را انجام می دهم.

If he does it, I'll do it.

اگر او این کار را کرد، من آن را انجام می دهم.

If it rains later, we'll stay inside.

اگر بعداً باران ببارد، ما داخل می مانیم.

Number seven, there were less goals scored last year.

شماره هفت، سال گذشته کمتر گل خورده بود.

(ticking)

(تیک تیک

There were fewer goals scored last year.

) سال گذشته گل های کمتری زده شد.

There were fewer.

کمتر بودند.

Now, this is a mistake that a lot

اکنون، این اشتباهی است که بسیاری

of native speakers make as well.

از زبان مادری نیز مرتکب آن می شوند.

And you constantly see this being used in the wrong way.

و دائماً می بینید که از این به روش اشتباه استفاده می شود.

So, the rule here, is to use fewer with countable nouns,

بنابراین، قانون در اینجا، استفاده از تعداد کمتری با اسامی قابل شمارش،

and less with uncountable nouns.

و کمتر با اسامی غیرقابل شمارش است.

And because goals are countable then we use fewer,

و از آنجایی که گل‌ها قابل شمارش هستند، از تعداد کمتری استفاده می‌کنیم،

there were fewer goals scored last year.

سال گذشته تعداد گل‌های کمتری به ثمر رسیده است.

An example with less is,

یک مثال با کمتر این است که

John drinks less beer than he used to.

جان کمتر از قبل آبجو می نوشد.

Because beer in this sense isn't countable.

زیرا آبجو از این نظر قابل شمارش نیست.

And another example with fewer,

و نمونه ای دیگر با تعداد کمتر،

people are buying fewer physical books these days.

این روزها مردم کتاب های فیزیکی کمتری می خرند.

Number eight, I finished to work a few hours ago.

شماره هشت، چند ساعت پیش کارم را تمام کردم.

(ticking)

(تیک تیک

The correct answer is, I finished working a few hours ago.

) پاسخ صحیح این است که من چند ساعت پیش کارم را تمام کردم.

Now, some of you might have also said,

حالا شاید برخی از شما هم گفته باشید

I finished work a few hours ago.

من چند ساعت پیش کارم را تمام کردم.

Which is correct too.

که هم درسته

But in this case, I'm trying to highlight

اما در این مورد، من سعی می کنم

the difference between the gerund and the infinitive.

تفاوت بین جرون و مصدر را برجسته کنم.

And this is an example of verb patterns.

و این نمونه ای از الگوهای فعل است.

I have made many lessons on verb patterns.

من درس های زیادی در مورد الگوهای فعل ساخته ام.

And you can get a link to those lessons

و می توانید پیوندی به آن درس ها

in the description below.

در توضیحات زیر دریافت کنید.

But in this case, when we use finish,

اما در این مورد، وقتی از finish

we use the gerund, okay?

استفاده می کنیم، از gerund استفاده می کنیم، خوب؟

I finished playing soccer a few minutes ago.

چند دقیقه پیش فوتبال را تمام کردم.

I finished working on this project hours ago, et cetera.

من کار روی این پروژه را ساعاتی پیش به پایان رساندم و غیره.

So, when we use finish, we then use the gerund.

بنابراین، هنگامی که از پایان استفاده می کنیم، سپس از Gerund استفاده می کنیم.

Now, I did say that we can say,

حالا گفتم که می توان گفت

I finished work a few hours ago.

چند ساعت پیش کارم را تمام کردم.

And in this case, we're using work

و در این مورد، ما از work

not as the verb, but as the noun.

نه به عنوان فعل، بلکه به عنوان اسم استفاده می کنیم.

Number nine, he made me to do it.

شماره نه، او مرا مجبور به انجام آن کرد.

(ticking)

(تیک تاک)

He made me do it.

او مرا مجبور به انجام آن کرد.

So, in this case, this is where we use

بنابراین، در این مورد، اینجاست که

the bare infinitive with verbs such as make and let.

از مصدر bare با افعالی مانند make و let استفاده می کنیم.

And a good example I like to give is that,

و مثال خوبی که دوست دارم بزنم این است که وقتی کوچکتر

my parents made me make my bed when I was younger.

بودم والدینم مرا مجبور کردند تختم را مرتب کنم.

My parents made me make my bed when I was younger.

وقتی کوچکتر بودم والدینم مرا مجبور کردند تختم را مرتب کنم.

But they let me stay out late.

اما اجازه دادند تا دیروقت بیرون بمانم.

They let me stay out late.

اجازه دادند تا دیروقت بیرون بمانم.

So, we don't need to use the to as the infinitive,

بنابراین، ما نیازی به استفاده از to به عنوان مصدر نداریم، در

instead we use the bare infinitive.

عوض از مصدر خالی استفاده می کنیم.

And the last one, can you make our picture?

و آخرین مورد، می توانید عکس ما را بسازید؟

(ticking)

(تیک تیک)

It's, can you take our picture?

این است، می توانید عکس ما را بگیرید؟

Can you take our picture?

میتونی عکس ما رو بگیری

To take your picture, to take a photo,

برای گرفتن عکس شما، برای گرفتن

we use the verb take.

عکس از فعل take استفاده می کنیم.

And a lot of the time, people get confused

و بسیاری از اوقات، مردم

with verbs like, have, take and make.

با افعالی مانند، داشتن، گرفتن و ساختن اشتباه می شوند.

And we're talking about collocations here.

و ما در اینجا در مورد collocations صحبت می کنیم.

Things like, have a bath, take your time,

چیزهایی مانند حمام کردن، وقت گذاشتن

make your bed, et cetera.

، تختخواب خود را مرتب کنید و غیره.

And this last one is, can you take our picture?

و این آخری این است که می توانید عکس ما را بگیرید؟

Now, in America, you might also hear people say,

اکنون، در آمریکا، ممکن است بشنوید که مردم می گویند،

can you take take our picture real quick?

آیا می توانید سریع عکس ما را بگیرید؟

Real quick.

سریع واقعی

This is something that always used to make me laugh.

این چیزی است که همیشه باعث خنده من می شد.

I am used to it now.

الان بهش عادت کردم

But it just means, can you take our picture,

اما این فقط به این معنی است که آیا می‌توانید عکس ما را بگیرید

it's not going to take you a long time,

، زمان زیادی از شما نمی‌گیرد،

it doesn't mean that you have to do things really quickly.

به این معنی نیست که باید کارها را خیلی سریع انجام دهید.

So, can you take our picture real quick?

بنابراین، می توانید عکس ما را سریع بگیرید؟

So, how did you do?

خب چکار کردی؟

Did you spot those mistakes?

آیا آن اشتباهات را متوجه شدید؟

Did you realize that they were mistakes

when you saw those sentences?

وقتی آن جملات را دیدی متوجه شدی که آنها اشتباه بوده اند؟

Again, these are some of the

باز هم، اینها برخی از

most common mistakes in English.

رایج ترین اشتباهات در زبان انگلیسی هستند.

So, don't worry if you saw these mistakes.

پس اگر این اشتباهات را دیدید نگران نباشید.

And also, don't worry if you make these types of mistakes,

و همچنین، اگر این نوع اشتباهات را مرتکب شدید، نگران نباشید،

because on the whole, people will be able to understand you.

زیرا در کل، مردم می توانند شما را درک کنند.

But it's a good idea to increase your accuracy.

اما بهتر است دقت خود را افزایش دهید.

And you can do that by using methods

و شما می توانید این کار را با استفاده از روش

such as the LRRC Method.

هایی مانند روش LRRC انجام دهید.

And I'll leave a link to that method

و من پیوندی به آن روش

in the description below.

در توضیحات زیر می گذارم.

Now, another thing I want you to do,

حالا، یکی دیگر از کارهایی که می‌خواهم انجام دهید،

it to leave a comment below and tell me

این است که یک نظر در زیر بنویسید و

some more common mistakes in English.

چند اشتباه رایج در زبان انگلیسی را به من بگویید.

Think about the mistakes that you used to make,

به اشتباهاتی که قبلاً مرتکب می‌شوید فکر کنید

and what the actual answer is now.

و اکنون پاسخ واقعی چیست.

And then, I'll make another video,

و سپس، یک ویدیوی دیگر خواهم ساخت

and test your ability to spot

و توانایی شما را برای تشخیص

these mistakes in the future.

این اشتباهات در آینده آزمایش خواهم کرد.

If you have enjoyed this lesson then

اگر از این درس لذت بردید،

please like and share it, and I'll speak to you soon.

لطفاً آن را لایک و به اشتراک بگذارید، و من به زودی با شما صحبت خواهم کرد.

Okay, buh-bye for now.

باشه فعلا خداحافظ

(upbeat music)

(موسیقی شاد)