Why Joy Is a State of Mind | Angélique Kidjo | TED

Çeviri: Tuba Kök Gözden geçirme: Eren Gokce

Femi Oke: I have a theory that Africans have this hotline to joy.

Femi Oke: Afrikalıların, neşeyle doğrudan bir bağlantıları

olduğuna dair bir teorim var.

Angélique Kidjo: Yaa, tabii ki!

Angélique Kidjo: Oh yeah.

FO: We greet each other, we welcome each other.

F.O.: Birbirimizi selamlar, buyur ederiz.

There's, within us as a continent,

Birbirimiz arasında, tüm bir kıtada büyük bir neşe var.

there is great joy.

AK: Absolutely.

A.K.: Kesinlikle!

It's a state of mind for us.

Bu bizim için bir düşünme biçimi;

It's either laugh or die.

ya güldün ya da öldün...

We don't have the choice.

Başka seçeneğimiz yok.

And that's where the proverbs come from,

İşte tüm o atasözlerinin, mimiklerin de kaynağı bu,

that's where all those mimic, sometime --

bu mesela, bazen bir aşağılama

can be an insult,

yerine geçerken bazen de “Çekil git şuradan,

or going, "Get out of here.

You're making a fool of yourself."

kendini aptal yerine koyuyorsun” demek olabilir.

Our body, we have signs.

Bedenlerimizde işaretler var bizim.

And we look at each other

Birbirimize bakarız,

and the situation ...

bir de duruma bakarız,

it might be a dire situation,

ki bu vahim bir durum da olabilir

and then we start laughing and go,

ve sonra gülmeye başlayıp

"Somebody make a huge mistake.

“Birileri büyük bir hata yapacak.

And you are in a ditch,

Çukura batmışsın ve çıkacak vaziyette değilsin.” deriz.

You can't even get yourself out."

And we laugh and we're happy at the same time.

Hem güleriz, hem de aynı zamanda sana yardım ederiz.

That's why I say it's a state of mind.

Bu yüzden işte bu bir düşünce biçimi diyorum.

FO: I have seen people watch you perform, and they’re in the audience,

F.O.: Senin sahneni izleyen insanlar görmüştüm.

they are mesmerized, they are smiling,

Dinleyenler arasında büyülenmişler, gülümsüyorlar, neşeliler.

they are joyful.

Do you have an awareness of what you are doing to your audience?

Dinleyenlerine ne yaptığının hiç farkında mısın sen?

AK: No, I don't have any awareness

A.K.: Hayır, hiç farkında değilim,

because for me, every concert is a start over.

çünkü benim için her bir konser yeniden başlamak gibi.

I never take any public for granted

Hiçbir konser seyircisini hafife almam,

because you never know what the concert is going to be.

çünkü konserin nasıl olacağını asla bilemezsin.

You can have plan in your head,

Kafanda bir planın olabilir,

you can have your set list and everything.

söylenecekler listen ve her şey olabilir.

It’s just to help you, it’s just like,

Bu sadece sana yardım etmek için,

a parameter that you put in there to be able to perform.

şovunu gerçekleştirebilesin diye koyduğun bir parametre gibi bir şey.

But what happens after that is out of your hands.

Ama bundan sonra ne olacağı, senin elinde olan bir şey değil.

That's the power of music.

İşte bu, müziğin gücü.

When I'm holding my microphone,

Mikrofunumu elime aldığım zaman,

for me, stage is my sanctuary.

benim için sahne bir mabed.

FO: I was looking up some of the comments people write

F.O.: Seni Youtube’da izlemiş insanların yazdığı bazı yorumlara bakıyordum.

when they watched you online on YouTube.

Now, normally I wouldn't do this, but this is fine.

Normalde bunu yapmazdım ama sorun değil.

This is not scary.

Korkacak bir şey yok.

"Pure love for Mama Angelique.

“Güzel enerji yumağı Angelique Ana’ya içten sevgiler...”

A beautiful ball of energy."

AK: (Laughs)

A.K.: (Gülüyor)

FO: You know what you're doing.

F.O.: Sen ne yaptığının gayet de farkındasın.

AK: Well, being on stage for me is the most important thing.

A.K.: Yani, sahnede olmak benim için en önemli şey.

Stüdyoda olmaktan nefret ediyorum,

I hate to be in studio,

ama yıllar içinde, sahnede olabilmek için, şovumu yapabilmek için

but I've had to learn throughout the years

that I need to be in the studio to be able to perform,

stüdyoda olmam gerektiğini anlamam gerekti.

to be on stage.

And that energy that we're talking about, the public give it to me.

Ve bu üzerine konuştuğumuz enerji, kalabalığın bana verdiği bir şey.

I can't keep it.

Onu ben tutamam.

If I keep it, I will explode.

Eğer tutarsam patlarım.

I mean, just face it.

Yani sadece bununla yüzleş.

And I can't sleep, like, when I finish a concert,

Ve uyuyamıyorum... Bazen bir konser bittikten sonra

it takes me like four hours for me to dwindle down

uykuya dalabilmek için zihnimi sakinletip yavaşlatmak

and to be able to sleep.

bazen dört saat sürüyor.

It’s terrible, because I’m wired up.

Bu çok berbat, çünkü yay gibi gerginim.

I don't need no drugs, I don't drink coffee.

Hiçbir uyuşturucuya ihtiyacım yok. Kahve içmem.

I don't drink alcohol, I don't take anything, I don't need it.

Alkol almam. Hiçbir şey kullanmam, ihtiyacım yok.

The music is my drug.

Müzik benim afyonum.

So therefore, when I'm onstage,

Bu sebeple, sahnedeyken,

I'm just trying to convey the happiness,

ben sadece mutluluğu, sevinci ve insan olarak her koşulda

the joy

hâkim olmamız gereken gücü

and the strength that we have as human beings

to prevail in every circumstance.

karşıya iletmeye çalışıyorum.

Because music has shown me,

Çünkü müzik bana, kalabalığın karşısına çıktığımda,

when I'm facing the public,

I see people from around the world,

dünyanın farklı yerlerinden, farklı renklerden ve muhtemelen

all different skin tones

and probably all people that speak different languages,

farklı dilleri konuşan insanlar görmenin seni daha mütevazı kıldığını gösterdi.

that makes you humble.

FO: And you've gone so beyond what would be expected of somebody

F.O.: Ve sen, senin profilindeki bir müzisyenden beklenenden

with your profile as a musician.

çok daha ötesine gittin.

You are not just a musician, you're not just an artist.

Sen sadece bir müzisyen değilsin, sadece bir sanatçı değilsin.

You are also an educator.

Sen aynı zamanda bir eğitimcisin de.

AK: Education is everything.

A.K.: Eğitim her şey!

And when I started this journey with my foundation Batonga,

Vakfım Batonga’yla bu yolculuğa çıktığımda,

one thing I have in mind is what my father always used to say.

kafamdaki şey, babamın hep söylediği bir şeydi:

An educated person is a peacemaker.

“Eğitimli insan, barışı getirendir.”

And it's true,

Ve bu doğru,

because when you are educated

eğitimli biriysen,

and understand the connectivity,

ve nesneler arasındaki bağlantıyı anlamışsan,

everything in the world we live in is connected, even us.

ki içinde yaşadığımız dünyada her şey birbirine bağlıdır, biz bile.

And if there's one thing we learned during the pandemic,

Ve bu pandemi zamanı öğrendiğimiz tek bir şey varsa

it's that we cannot live alone.

bu da yalnız yaşayamayacağımızdır.

Lockdown or not, it becomes a point where we need others

Karantina olsun olmasın, kendi insanlığımızı kutlamak için

to be able to celebrate our own humanity.

birbirimize ihtiyacımız olması önemli bir konu hâline geldi.

From the moment I started going to school, it triggered something in me.

Okula başladığım ilk günden itibaren bu içimdeki bir şeyi tetikledi.

Not only the curiosity, but I was thirsty of learning.

Sadece merak değil, öğrenmeye de açtım.

What can I learn every day?

Her gün ne öğrenebilirim?

And I would come home and I ask questions.

Ve eve gelir ve sorular sorardım.

And I'm lucky enough to have 10 brothers and sisters

Eve benden önce gelen on tane kardeşe sahip olacak kadar şanslıydım.

that come before.

Some of them have been there.

Bazıları, o yollardan geçmişti.

So if I ask questions, somebody's always going to answer me.

Yani ben bir soru sorduğumda, birileri muhakkak cevaplayacaktı.

And then I get to high school

Sonra liseye geçtim ve eğitimin başka bir boyutunu görmeye başladım.

and I start seeing a different side of education.

Because when I finished primary school,

Çünkü ilkokulu bitirdiğimde,

most of my girlfriends, we made plan.

çoğunluğu kız arkadaşlarımla, bir plan yaptık.

When we get to high school, we're going to do this and that.

Liseye geçince şunları bunları yapacağız falan...

Some of them disappeared from the radar.

Bazıları sırra kadem bastı.

And I’d be asking the question: “Why aren’t they here?”

Ve ben de, “Onlar niye burada değiller?” diye sordum.

Then, my girlfriend in the same street where I grew up,

Büyüdüğüm sokaktan, evimin tam karşısında oturan bir kız arkadaşım

right across my house,

liseye hiç başlamadı --

never make it to high --

And I'm like, "Dad, what is going on?"

Ve ben de, “Neler oluyor baba?” dedim.

And then he went and found out that she got married.

O da gitti ve arkadaşımın evlenmiş olduğunu öğrendi.

And I was --

Ve ben --

It was a day that I'm like,

“Ne olduğunu bile anlamadan

"Is it worth living, if at that age you're going to marry somebody

o yaşta biriyle evleneceksen

without me knowing what was going on?"

yaşamaya değer mi?” diye sorduğum gündü.

So to start my foundation, secondary school,

Ve, ortaokulun, bu küçük kızlara,

is to allow those young girls to buy time.

genç yaşta evlenip doğum yaparken yatakta ölmek yerine

bir geleceğe sahip olmak için, istedikleri geleceğe karar vermeleri için,

To have a future, to decide the future they want to have

instead of being married young

zaman kazandırması için vakfımı kurdum.

and end up dying on a delivering bed.

So for me, education not only

Yani, benim için eğitim

allowed us to understand the complexity of this world,

bu dünyanın karmaşıklığını anlamamıza izin vermekle kalmadı,

it also unleashed the power

aynı zamanda, haksızlığı, haklarımızı

that we have to understand when we stand in front of injustice,

neyin doğru, neyin yanlış olduğunu

our rights,

anlamamız gereken gücü de serbest bıraktı.

what is right and what is wrong.

And when it comes to women,

Ve kadınlara gelince,

especially in the continent of Africa,

özellikle Afrika kıtasında,

I start realizing that the vision of my father for women

babamın, kadınlar hakkındaki görüşünün, arkadaşlarımın babalarınınkinden

is totally different from the vision of the father of my friends.

tamamen farklı olduğunu fark etmeye başladım.

Because when I go to their home,

Çünkü arkadaşlarımın evine gittiğimde konuşamazdım,

I couldn't speak because it was not allowed.

çünkü buna izin verilmezdi.

You have to be given permission to speak.

Konuşman için izin verilmesi gerekirdi.

While in my house, you have something in your mind,

Benim evimde ise, kafanda bir şey varsa, açıkça söylersin.

go right ahead.

Somebody's going to answer you.

Birisi karşılık verir.

And I start seeing the differences, and I said,

Ve farklılıkları görmeye başlayıp dedim ki:

“How can we break this cycle

“Kadınların her zaman susmak zorunda kalıp erkeklerin, mantıksız bile olsa

of always women have to be the ones that get quiet

hep sesinin çıktığı bu döngüyü nasıl kırabiliriz?”

and men speak up even when they say nonsense.

FO: The Batonga Foundation, it creates opportunities for women and girls.

F.O.: Batonga Vakfı, kadınlar ve kız çocukları için fırsatlar yaratıyor.

It creates a future for them.

Onlar için bir gelecek yaratıyor.

It sounds easy, though, to say that:

Dile kolaymış gibi geliyor,

creates opportunities for women and girls, easy.

kadınlara, kız çocuklarına fırsatlar yaratmak... Çok Kolay!

But it's not.

Ama öyle değil.

Can you give us an example of your advocacy work

Bize aktivistlik çalışmalarına dair

başta zor olup ama üzerine çalıştıktan sonra

that has been difficult

but you've worked through it

öbür tarafında başarı ve mutluluk gördüğün bir örnek verir misin?

and you've seen success and happiness the other side?

AK: The hardest thing ...

A.K.: En zor olanı...

when I started was not being able to get the girl to speak.

İlk başladığımda, kızların ağzından tek laf alamıyordum.

It was breaking my heart.

Bu benim kalbimi kırıyordu.

"What is your name?"

“Adın ne?”

There's no answer, they look at you like.

Cevap yok. Ve sana böyle bakarlar.

And I’m like, “Why?

Ben de: “Neden?

Why? Tell me what you need.

Neden? Ne ihtiyacın var söyle bana.

I'm here to help.

Yardım etmek için buradayım.

I'm not going to tell you what to do."

Sana ne yapman gerektiğini söyleyecek değilim.”

From the day they realize

Orada, onların tercihlerini yargılamak için bulunmadığımı fark edip

and have confidence

bundan emin oldukları günden beri

that I'm not here to judge their choices,

some of them were already mothers.

birçoğu zaten anneydi.

And you have a lot of pride

Ve yoksul insanlarla konuşurken çok gurur duyarsın.

when you're talking to underprivileged people.

Because I decided from the get-go

Çünkü, en başından beri

to walk the dirt road where no one wants to go

kimsenin yürümek istemeyeceği çamurlu yoldan yürümeye karar verdim.

because that's where you have fewer opportunities.

Çünkü burası, en az fırsatın olduğu yerdir.

And I was not going to let those girls be marginalized and left in limbo.

Ve ben bu kızların ötekileştirilip arafta bırakılmasına izin vermeyecektim.

So from the moment they start speaking,

Böylece, benimle konuşmaya başladıkları ilk an,

to me,

is the moment I start seeing how we can move forward together.

birlikte nasıl daha ileri gidebileceğimizi gördüğüm andı.

So we start doing,

Dernek olarak, veriye ihtiyacımız var değil mi, diye başladık.

as an organization, we needed data, right?

Because I've done it ten years,

Çünkü, insanları liseye yollamayı

sending people to high school, they end up in university,

akabinde üniversite kazanmaları gibi şeyleri

all that kind of stuff.

on yıldır yapmaktaydım.

But I wanted to understand why

Ama kızların okulu bırakmasının nedenini ve nasılını anlamak istedim.

and the reason of the drop out of the girls.

So through that, we find out many different reasons.

Yani bu sayede, bir sürü sebep bulduk.

One of the reasons of the drop out is that in primary school,

İlkokulda okul bırakmaların sebeplerinden biri

the teachers were not good enough,

öğretmenlerin iyi olmaması,

so they didn’t have the tools to succeed in secondary school.

böylece ortaokulda başarılı olmak için gerekli araç gerecin olmaması.

And there's so much ammunition you can go through

Ve gözden geçireceğin pek çok teçhizat var.

when you appear to be a stupid person

Aptal gibi görünüyorsan, ki aptal değilsin sadece okul araç gerecin yok.

and you're not stupid, you just don't have the tools.

Then you drop out.

O zaman okulu bırakırsın.

Pregnancy, of course, and family poverty.

Ve gebelik tabii ki, ve ailelerin yoksulluğu...

And one thing that came out of that data collection

Ve bu veri toplamalardan çıkan tek şey,

is all of the girls say, “We need a safe space.

bütün kızların, “Güvenli bir alana ihtiyacımız var” demesiydi.

We need a place where we can talk to one another

“Birbirimizle konuşabileceğimiz, birlikte çalışabileceğimiz

and we can work together and support one another."

ve birbirimizi destekleyeceğimiz bir alana ihtiyacımız var.”

I said, "It's done."

Ben de, “Olmuş bilin” dedim.

So we start creating the girl club

Biz de kızlar kulübünü başlattık ve

and built a curriculum based on their need.

onların ihtiyaçlarını baz alan bir müfredat yazdık.

And they ask to be taught how to prevent rape.

Ve bizden, tecavüze nasıl engel olacaklarını öğretmemizi istediler.

How can they run away?

Nasıl kaçabileceklerini, nasıl bir şeyler yapabileceklerini...

How can they do things?

So we come up with simple thing.

Biz de basit bir çözümle geldik:

Don't go out when it's getting dark.

Hava karardığında dışarı çıkma.

When you're walking and you have a shadow behind you

Yürürken peşinde bir gölge hissedip rahatsızlık duyduğunda hiç başlama,

and you feel uncomfortable, don't start,

don't try to be courageous.

yiğitlik yapma, cüret etme. Kaç!

Don't try to be daring.

Run away.

And we prepared the village.

Ve köylüyü hazırladık.

If a girl comes to your house,

Eğer evinize bir kız çocuğu gelirse,

keep her there until the family member can come

ailesinden biri gelip onu alana dek kızı dışarı yollama.

because there's a danger in the street.

Çünkü sokaklar tehlikeli.

So we start the whole thing like that.

Yani böyle şeyler yapmaya başladık.

What is going on today

Bugün olan ve benim de gerçekten gurur duyduğum şey,

that I’m really proud of

is that those young girls

bu genç kızların birer girişimci olup istihdam yaratmaları.

are becoming entrepreneurs and creating jobs.

They are in total control of what they do with their money.

Paralarıyla ne yapacakları tamamen onların kontrolünde.

They decided they're going to save money.

Para biriktirmeye karar verenler kendileri, ben değilim.

It's not me.

For the children not to go through this again.

Çocuklar için, bunlar tekrar yaşanmasın diye.

What they want is to break the cycle of poverty.

Yapmak istedikleri, yoksulluk döngüsünü kırmak.

The next step that I'm taking

Benim atacağım ikinci adım,

is to go to the northern part of my country, Benin.

ülkem Benin’in kuzeyine gitmek.

The girls in Benin, at eight years old,

Benin’deki kızlar,

are sent to the man that's going to marry them home,

sekiz yaşlarındayken, evlensinler diye bir adama veriliyor

they become maids,

ve hizmetçi oluyorlar ta ki --

until they have --

Ve ben bu döngüyü kırmak istiyorum.

And I want to break that cycle.

I've been working hard.

Çok sıkı çalışıyorum.

I’ve been asking for help with this for so long.

Bunun için çok uzun zamandır yardım istiyorum.

We're going to start there with local organizations.

Orada yerel derneklerle başlayacağız.

We don't bring anybody from outside.

Dışarıdan kimseyi getirmeyeceğiz.

We work with the people that know the needs.

Biz gereksinimlerin ne olduğunu bilen insanlarla çalışırız.

We work with the village,

Köylüyle çalışırız,

the head of the villages, the mothers.

muhtarla, annelerle...

We want people to see for themselves the progress we are making

Biz, insanların, bizim onlar için yaptığımız çalışmaları

and for them, to allow them to listen to the kids

kendileri görsün istiyoruz ve

that they never do.

hiç kulak vermedikleri çocukları dinlesinler istiyoruz.

FO: What is the difference

F.O.: Bir neslin hayatını değiştirmekten aldığın keyfin,

between the pleasure you get from changing a generation's life

devasa bir etkinlikte sahne alırken kalabalık çıldırmışken

to the pleasure of being on stage at a major event, performing,

aldığın keyiften farkı ne?

Bu iki haz arasında nasıl bir fark var?

and the crowd is going wild?

What's the difference between that kind of joy?

AK: They are two totally different joys.

A.K.: Kesinlikle iki farklı türde keyif var.

The joy of seeing these girls

Bugün bu kızları, kendilerini açıkça ifade ederken görmenin,

being articulate today,

talking truth to power to the head of villages

köyün ileri gelenlerine gerçeği söylerken

“Kimse artık bize dokunamaz, kimsenin mememe dokunmaya hakkı yok,

telling them, "No one is touching us anymore.

No one have the right to touch my boob, no."

hayır!” derkenki görmenin sevinci...

And they're adamant.

Ve kararlılar da.

I mean, the joy at taking that is that finally,

Demek istediğim, buraya varabilmenin keyfi,

you can speak up with no danger.

artık tehlikesiz bir şekilde konuşabilmenizdir.

With no fear.

Korkmadan.

I mean, empowering people to that point

Yani, insanların bu raddeye kadar güçlenmelerini sağlamak,

makes me more humble.

beni daha mütevazı biri yapıyor.

I don't even know, sometimes I'm like,

Bazen, nasıl desem,

"Where is the hole that I can drive in and then disappear,

içine girip kaybolacağım bir delik olsa da onları yalnız bıraksam dediğim oluyor.

and let them be."

But they won't let me go.

Ama onlar beni bırakmıyorlar.

They say, "We want you to come and see us,

“Gelip bizi görmeni istiyoruz, sonra senden bir şey öğreniriz” diyorlar.

and then we learn from you."

But I learn more from those girls than I can ever learn from anybody.

Ama ben o kızlardan, hiç kimseden öğrenemeyeceğim kadar çok şey öğrendim.

The joy of being onstage is different,

Sahnede olmanın keyfi ise başka.

it's planting seeds worldwide

O, dünyanın her yerine, insanlar yapabilirliklerini görebilsin,

for people to see their capacity,

kapasitelerini fark edebilsin diye tohumlar ekmek.

what they are capable of.

How many times after concert people will come to me and say,

Kaç kere konser sonrası insanlar bana gelip dedi ki:

"Angelique, how can we help?"

“Angeliqué, nasıl yardımcı olabiliriz?”

And I'm like, "How can you help?

Ben de, “Nasıl mı yardımcı olabilirsiniz?

Come on.

Hadi canım...

Your neighbors.

Komşularınız...

Start looking at them.

Onlara bakmaktan başlayın.

You can volunteer your time for homework,

Ev ödevleri için gönüllü olarak zaman ayırabilirsin,

kendi ülkende yapabileceğin o kadar çok şey var ki...

there's so much you can do in your own country.

Don't think that Africa is just the country where we need help.

Yardıma ihtiyacımız olan tek yer Afrika gibi düşünme.

We don't need help.

Bizim yardıma ihtiyacımız yok.

We need collaboration."

İşbirliğine ihtiyacımız var.”

FO: Did you warm up your voice today?

F.O.: Bugün sesini prova ettin mi?

AK: Yes, I did.

A.K.: Evet, ettim.

FO: What do you sing to yourself to cheer yourself up?

F.O.: Kendini neşelendirmek için hangi şarkıyı söylersin?

Hangi şarkıyı söyleyip de,

What do you sing and is like,

"Oh, that was better than Prozac."

“Ah, bu Prozac’tan daha iyiydi” dersin?

AK: (Singing)

A.K.: (Şarkı söylüyor)

(Laughs)

(Gülüşmeler)

We can sit here for days.

Burada günlerce oturabiliriz.

F.O.: Sesini prova etmiş olmana çok sevindim.

FO: So glad you warmed up.

When you see your Grammys lined up,

Grammy ödüllerini peş peşe dizili, öyle ışıl ışıl ve göz alıcı gördüğünde,

and they're all shiny and extraordinary,

yani kaç tane olduklarını söylemeyeceğim bile, çünkü ne zaman saysam

I'm not even going to name how many, because every time I do,

you get more and then this chat will date,

daha fazla kazanıyorsun ve sohbet uzayacak,

so the many, multiple Grammys that you have won,

yani bu kazandığın çok sayıda Grammy ödülüne baktığında

when you look at them,

Do you, "Whoo!"

“Vay be!” diyor musun?

(Laughs)

(Gülüşmeler)

Does it feel good?

İyi hissettiriyor mu?

AK: It feels good.

A.K.: İyi hissettiriyor.

And at the same time, as I said before,

Ve aynı zamanda, daha önce de dediğim gibi,

it is a responsibility.

bu bir sorumluluk.

I mean, my work,

Yani, benim işim...

I've been nominated first time at the Grammys, it was in 1993, '94.

Grammy’ye ilk kez aday gösterildiğimde, sene 93-94′tü.

And the first Grammy I won was 2007.

Ve kazandığım ilk Grammy, 2007′deydi.

And I said to people,

Ve insanlara dedim ki,

don't take Grammy for granted.

Grammy’yi hafife almayın.

It's not about how many likes you have,

Kaç tane beğeniye sahip olduğun değil,

it's what you have to say.

ne söylemen gerektiği mesele.

What you are bringing to the table.

Masaya ne getirdiğin...

How you are impacting the world

Dünyaya nasıl bir etki bıraktığın

and how you are changing the music business as it is.

ve müzik sektörünü olduğu hâlden nasıl değiştirdiğin.

And for me,

Ve benim için bu sorumluluk,

that responsibility is always at the core of everything I do.

yaptığım her şeyin bel kemiği.

When I'm setting myself to write new songs,

Kendimi yeni bir şarkı yazmak için hazırladığımda,

I don't think about Grammys.

Grammy aklıma gelmez.

All I think about,

Tek düşündüğüm,

how this song would help people.

bu şarkının insanlara nasıl yardım edeceğidir.

What impact is it going to have?

Nasıl bir etki bırakacak?

FO: I know you plan.

F.O.: Plan yaptığını biliyorum.

I know you have ideas about what you want to do next.

Bir sonraki adımda ne yapacağına dair fikirlerin olduğunu biliyorum.

For many artists, it would be, you know,

Birçok sanatçı için, bilirsin ya,

how do you want to spend your sunset years?

“Kariyerinin son yıllarını nasıl değerlendimek istersin?” diye sorulur.

But you have extraordinary longevity in your family.

Ama senin kendi ailende, fevkalade bir uzun ömür var.

So you have another half a lifetime still to go.

Önünde bir yarım ömür daha var.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

We are going to be going to 100-year-old Angélique Kidjo concert.

100 yaşındaki Angélique Kidjo konserine gidiyor olacağız,

And you're still going to be, "Let's go."

sen de hâlâ, kalk gidelim, modunda olacaksın.

AK: Yeah, I'll be running around.

A.K.: Tabii, etrafta koşturuyor olurum.

FO: So it feels kind of weird to talk about legacy.

F.O.: Eserlerinin mirası hakkında konuşmak biraz garip gelebilir.

But what do you want people who follow your work,

Ama senin işlerini takip eden, buna hayranlık duyan

admire your work, see joy in your work,

işindeki neşeyi gören insanların

what do you want them to take away from it?

bundan ne pay çıkarmasını istersin?

AK: Well, what I want people to take away from my work

A.K.: Yani... İnsanların benim çalışmalarımdan çıkarmasını istediğim pay,

is their own worth, people's worth.

onların kendi değeri, insanın değeridir.

We have too many people that think that they are worth nothing.

Hiçbir değeri olmadığını düşünen pek çok insanımız var.

And that hurts me.

Ve bu beni incitiyor.

And when you give birth to a child,

Bir doğum yaptığında,

when a human being is coming out of your body,

vücudundan bir insan evladı çıktığında

everything changes.

her şey değişir.

Priorities,

Öncelikler, sorunlar...

what matters,

Meselelerin özüne gitmeyi öğrenirsin.

you learn to go to the core of things.

What I want people to remember is that

İnsanların hatırlamasını istediğim şey,

you can fall beneath the Earth.

en dibe de girsen,

But you always can rise.

yine de yükselebileceğindir.

Does not matter how hard it is.

Ne kadar zor olduğu hiç fark etmez.

Get up, and live your life.

Ayağa kalk ve hayatını yaşa.

You know it, and that's how we roll.

Sen bunu bilirsin. Bizim tarzımız bu.

FO: I love you.

F.O.: Sana bayılıyorum.

AK: Me too.

A.K.: Ben de sana.

Since the first time I met, it was a love story.

İlk tanıştığımdan beri, bu bir aşk hikâyesiydi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)