3 Steps To Help Kids Process Traumatic Events | Kristen Nguyen | TED

Çeviri: Aysima Köse Gözden geçirme: Ilayda Gokgoz

Think back.

Bir düşünün.

Where were you in May of 2020?

2020′nin Mayıs ayında neredeydiniz?

Like many other educators,

Diğer birçok eğitimci gibi,

I was preparing to close out the most unique school year

ben de tüm öğretmenliğimin en eşsiz okul yılını kapatmaya hazırlanıyordum.

in my time as a teacher,

after spending the past couple of months

Geçtiğimiz birkaç ayı, yemek masamdan nasıl online ders vereceğimi düşünerek

trying to figure out how to teach online from my kitchen table

while also navigating the uncertainty and trauma

ve pandeminin getirdiği belirsizliği, travmayı seyrederek geçirmiştim.

of a global health pandemic.

And then on May 25, 2020,

Sonra 25 Mayıs 2020′de,

George Floyd was murdered in police custody in Minneapolis.

George Floyd polis gözetimi altında Minneapolis’te öldürüldü.

In the wake of this tragedy

Bu trajedi ve onu takiben yaşanan sivil kargaşadan sonra,

and the days of civil unrest that followed,

my colleagues and I realized

iş arkadaşlarım ve ben fark ettik ki

we couldn't just keep showing up to our virtual classes

hiçbir şey olmamış gibi sanal derslerimize girip

to teach math and science and reading and writing

matematik, fen, okuma, yazma öğretemezdik.

as if everything was fine.

And so we gathered on Zoom one morning to face an urgent question:

Bir sabah bir Zoom toplantısı yapıp önemli bir soruyla yüzleştik:

What do we say to the kids?

Çocuklara ne diyeceğiz?

Since that day,

O günden beri, bu tarz şeyler üstüne daha çok kafa yormaya başladım.

I've started reflecting on more moments like this.

Growing up in the '80s and '90s,

80′ler ve 90′larda büyürken,

I remember my parents telling me about two specific dates

ailemin iki tarihten bahsettiğini hatırlıyorum.

O tarihlerde tam olarak nerede olduklarını ve ne yaptıklarını hatırlıyorlardı.

where they remember exactly where they were

and exactly what they were doing.

These were the dates that president John F. Kennedy

Bu tarihler Başkan John F. Kennedy ve Dr. Martin Luther King Jr.’ın

and Dr. Martin Luther King, Jr. were assassinated.

suikaste uğradığı tarihlerdi.

A generation later,

Bir nesil sonra, benim için unutulmaz olan olaylarsa

these memorable events for me were the Columbine school shooting

Columbine Lisesi Katliamı ve 11 Eylül saldırılarıydı.

and September 11, 2001.

The more I reflected on these "where were you when" moments,

″Şu olduğunda neredeydin″ olaylarına daha çok kafa yordukça, önce öğretmen,

both as a teacher

and then later as a social and emotional learning specialist,

daha sonraysa sosyal ve duygusal öğrenme uzmanı olarak fark ettim ki,

I realized that they share distinct characteristics.

belli ortak özellikleri vardı.

They're collectively experienced.

Topluca yaşanıyorlardı.

They're disruptive to daily life

Günlük yaşamı aksatıyorlardı,

and often they cause a shift in beliefs,

ve genelde inançta, davranışta ve hatta politikada değişikliğe sebep oluyorlardı.

behaviors or even policies.

And today's young people,

Ve bugünün genç insanları, belki küreselleşme veya sosyal medyadan dolayı,

perhaps due to globalization or social media,

may be faced with even more of them.

bunlarla daha çok karşılaşabilirler.

And so educators like me, I assumed, must be faced with even more of these

Benim gibi eğitimciler ayrıca

″Çocuklara ne diyeceğiz?″ sorunuyla da karşılaşıyor.

"What do we say to the kids?" moments too.

So I've actually done quite a bit of study of this question

Bu yüzden bu soruyla ilgili biraz araştırma yaptım,

and I'm going to tell you what we say to the kids.

ve size çocuklara ne diyeceğimizi söyleyeceğim.

And not just for educators,

Ve sadece eğitimciler için değil

but for parents and caregivers

ebeveynler, bakıcılar

ve gençlerle etkileşimde olup onları destekleyen herkes için.

and anyone who interacts with or supports young people.

In my doctoral research,

Doktora araştırmamda, bu olayları bilinç değiştiren olaylar olarak adlandırdım.

I came to call these moments consciousness-shifting current events,

which are occurrences that have a profound collective impact

Bunlar bir toplum, şehir veya millet üzerinde derin ve toplu etkiler bırakan;

on the community, state or nation where they take place

and usually cause a change in awareness,

ve genelde farkındalık, tavır veya davranış değişikliğine sebep olan

attitude or behavior among those impacted by it.

olaylardır.

I'm going to share the insights from my research with you today,

Bugün araştırmamda bulduklarımı sizlerle paylaşacağım,

but I have to first offer a disclaimer that, since it’s not yet published --

ama önce bir açıklama yapmalıyım, araştırmam henüz yayınlanmadığından --

hope to do that this spring --

bu bahar yayınlamayı umuyorum --

I am going to focus on general broad conclusions

genel sonuçlar üzerinde duracağım

ve katılımcılarımın kimliğini açık edebilecek

and leave out any personal details

that could be used to identify my participants.

hiçbir kişisel detayı paylaşmayacağım.

And so with that in mind,

Bununla beraber, paylaşmak istediğim ilk genel sonuç,

the first broad conclusion I want to share with you

is that silence is not an option.

sessizliğin bir seçenek olmadığı.

The educators I spoke to told me

Konuştuğum eğitimciler bana

that it was a moral imperative to address these events with students.

öğrencilerle bu olayları konuşmanın ahlaki bir zorunluluk olduğunu söyledi.

If it wasn't clear before,

Eğer önceden net değilse, şimdi COVID-19 dönemiyle netleşti ki,

the era of COVID-19 has made it clear now

that education is an essential industry.

eğitim vazgeçilmez bir sektör.

And as front line workers,

Ve ön saflarda çalışanlar olarak,

educators are tasked with more than teaching.

eğitimcilerin ders vermekten fazlasını yapmaları gerekiyor.

They're responsible for supporting the physical

Birçok sosyal kriz ve toplu travmanın arasında

and emotional well-being of students

öğrencilerin fiziksel ve duygusal sağlığını desteklemekle sorumlular.

amidst a wide variety of social crises and collective traumas:

Bu travmalar:

natural disasters,

Doğal afetler,

civil unrest,

sivil kargaşa,

racial injustice,

ırksal adaletsizlik,

community violence,

toplu şiddet,

and of course, a global pandemic.

ve tabii ki, pandemi.

All of the educators in my study expressed some degree of self-doubt

Araştırmamdaki tüm eğitimciler, bu konuları öğrencilerle konuşurken

and a lack of confidence addressing these topics with students.

bir dereceye kadar özgüven eksikliği yaşadıklarını ifade ettiler.

Yet, in the stories they shared

Ama paylaştıkları hikayeler ve taktiklerde şunu keşfettim:

and the strategies that they shared with one another,

I discovered that actually most educators

Aslında çoğu eğitimcinin, bu olaylara nasıl yaklaşılması gerektiği,

actually do have an implicit understanding

of what needs to happen in those moments

ve öğrencileri öğrenme yuvalarına nasıl geri döndüreceklerine dair

to get students back to a place of learning.

az çok bir fikri vardı.

And so today I'm going to share with you the three key moves

Ve bugün sizlerle, eğitimcilerin yaptığı 3 kilit hareketi,

that I saw educators making,

the steps they took to facilitate community healing

sınıflarında toplu iyileşmeyi sağlamak için attıkları adımları paylaşacağım.

in their schools and classrooms.

First, they sought to restore a sense of safety.

İlk olarak, güven hissiyatını tekrar sağlamaya çalıştılar.

Now here's what this looks like.

Şöyle oluyor:

In one classroom,

Bir sınıfta, nefes alma ve farkındalık egzersizleri yapıldı.

it meant facilitating breathing and mindfulness exercises

to help students self-regulate,

Böylece öğrenciler kendilerine sahip çıkabilecekti.

to soothe the fight-or-flight regions of their brain

Ayrıca yaşadıkları yeri silip süpüren,

yakındaki bir kasabayı yok eden bir kasırga sonrası

that had been activated

after a tornado swept through their region

beyinlerinde aktive olan hayatta kalma algısı yatışacaktı.

and destroyed a nearby town.

Another educator told me about a student

Bir başka eğitimciyse bana,

who was a refugee from a country in political upheaval

siyasi kargaşa yaşanan bir ülkeden gelen bir öğrenciden bahsetti.

and on the day of the US capitol insurrection,

Ve bu öğrenci, kongre binası baskınının olduğu gün,

this student was particularly distraught and inconsolable

yaşıtlarına kıyasla çok daha endişeliydi ve teselli edilemiyordu.

in comparison to her peers

because her belief that the turmoil she had left behind in her home country

Çünkü memleketindeki kargaşanın burada yaşanmayacağına dair inancı sarsılmıştı.

could not and would not happen here

had been shattered.

She was worried that her parents were unsafe

Ailesinin tehlikede olmasından,

ve okul çıkışı onlara kavuşamayacağından endişeliydi.

and she wasn't going to be reunited with them

at the end of a school day.

So the teacher reassured this student

Öğretmen de ona, kendisinin ve ailesinin tehlikede olmadığına dair güvence verdi.

that she and her family were not in any physical danger.

And then took out a map of the United States

Ardından bir harita çıkardı ve öğrenciye

to demonstrate that although, yes, what was happening in DC

yaşanan şey Washington’da, aynı ülkede olsa bile,

was in the same country,

arada neredeyse 5000 km olduğunu gösterdi.

it was nearly 3,000 miles away.

By focusing on safety and security,

Bu eğitimciler güvenlik ve emniyete odaklanarak,

these educators prioritize what Maslow tells us are our basic human needs.

Maslow’un bahsettiği temel insan haklarına öncelik veriyorlar.

The lesson I learned here

Benim buradan çıkardığım ders şu:

is that when bad things happen,

kötü şeyler olduğunda, hemen bizi bu hale getiren sebepleri incelemeye atlamıyoruz.

we don't jump right to analyzing the root causes that got us here.

We don't try to figure out who's to blame or even how to fix it yet.

Kimi suçlayacağımızı veya bunu nasıl düzelteceğimizi bulmaya çalışmıyoruz.

We simply try to hold it together

Sadece kendimizi toplamaya

ve sevdiklerimizin güvenliğinden emin olmaya çalışıyoruz.

and make sure our people are protected.

But of course we don't and we can't stop there.

Tabii ki iş bununla bitmiyor ve bitemez.

After restoring physical or psychological safety,

Fiziksel ve psikolojik güvenliği tekrardan sağladıktan sonra,

educators engage in heart work.

eğitimciler insanların ruhlarıyla ilgileniyor.

That is, they tend to emotions,

Yani duygularla ilgileniyorlar,

both their own and those of their students.

hem kendilerinin hem de öğrencilerinin.

This often involves with educators modeling their own vulnerability,

Kendi hassasiyetlerini gösteriyorlar.

admitting they're scared or uncertain

Kendilerinin de korktuğunu ve tereddüt ettiğini,

or don't have all the answers and feel anxious about that.

veya her şeyi bilmediklerini itiraf ediyorlar.

It also involves creating space for students to do the same.

Ayrıca öğrencilerin de bunu yapması için alan tanıyorlar.

Many of the educators in my study talked about using talking circles

Araştırmamdaki çoğu eğitimci konuşma gruplarından bahsetti.

as a way for students to process what they're going through

Böylece öğrenciler yaşadıkları şeyi yargılanmadan sindirebiliyorlardı.

without judgment.

One told me about using a virtual talking circle

Birisi bana sanal bir konuşma grubundan bahsetti.

Hem yetişkinlerin hem genç insanların katılabildiği,

for both adults and young people

to navigate feelings of grief and loss and fear associated with coronavirus.

coronavirüsle bağlantılı üzüntü ve kayıpların gözlemlendiği bir grup.

A theater arts teacher shared with me

Bir tiyatro öğretmeni, öğrencilerinin bir arkadaşlarının ölümünü atlatmalarına

how she helped students process the death of a classmate.

nasıl yardımcı olduğunu benimle paylaştı.

Realizing that students didn't feel comfortable talking openly,

Öğrencilerin açıkça konuşmaktan rahatsız olduğunu fark etmişti,

she led them in a silent activity to create artistic representations

bu yüzden onlara, düşüncelerini ve hislerini

sanatsal yönden ifade edebilecekleri sessiz bir etkinlik yaptırdı.

of their thoughts and emotions.

Now heart work can be hard work,

Ruhla ilgilenmek ruhunuzu yorabilir,

but here's why it matters.

ama işte şu yüzden önemli:

When we navigate our emotions,

Duygularımızı gözlemlediğimizde,

it moves us from that survival part of our brain

beynimizin hayatta kalma kısmından,

to a more emotionally regulated state.

duygusal bir hale geçeriz.

And do you know what else is possible

Ve o sakin haldeyken ne mümkün olur biliyor musunuz?

when we're operating from that calmer state?

Connection.

Bağ kurmak.

Love.

Sevmek.

Belonging. Community.

Ait hissetmek. Birlik olmak.

So it's by reinforcing and strengthening the relationships

Zor zamanları atlatabilmemiz için,

that we have with one another

birbirimizle olan ilişkimizi güçlendirmemiz gerekir.

that we get through the hard times.

It's how we develop positive coping strategies and ultimately resilience.

Ancak böyle, yaşananlarla iyi bir şekilde başa çıkabilir ve sağlam durabiliriz.

And this connection,

İşte bu bağ, ″bu işte hepimiz birlikteyiz″ algısı,

this sense of “we’re all in this together,”

is what cultivates hope

umudu yeşerten ve bizi son adıma götüren şeydir:

and leads us to the final step:

empowering action.

cesaret veren bir hareket.

Now we've seen this many times in various social movements

Evet, birçok sosyal hareket gördük,

but powerful and inspiring action is happening on smaller scales

ama güç ve ilham veren hareketler, sınıflarda daha ufak çapta da oluyor,

and without social media coverage in classrooms and schools all over.

hem de sosyal medya kapsamında olmadan.

In the days after 9/11,

11 Eylül’den sonraki günlerde,

a teacher took a page from the “Mister Rogers’ Playbook”

bir öğretmen ″Bay Rogers’ın Oyun Kitabı″ kitabında anlatılanları uyguladı,

by looking for and honoring the helpers.

yardıma koşan kişileri bulup onurlandırdı.

The teacher talked about firefighters and first responders.

İtfaiyeciler, müdahale ekipleri ve dini liderler hakkında konuştu.

Faith leaders from a variety of religions.

Sıradan vatandaşların komşularına yemek ve kalacak yer sağlamasından

Everyday people providing food, shelter and support to their neighbors.

bahsetti.

The day after the 2016 presidential election of Donald Trump,

2016′da Donald Trump’ın başkan olmasından sonra,

students whose families were primarily undocumented

aileleri kaçak olarak gelen öğrenciler öfkelendi ve endişelendi,

expressed rage and terror,

ailelerinin ve kendilerinin sınır dışı edilmesinden korktu.

fearing that their families and they would soon be deported.

Recognizing their sense of helplessness and hopelessness,

Öğrencilerinin bu çaresizlik ve umutsuzluğunu fark eden öğretmen,

their teacher went to work creating opportunities for students

onların siyasi savunuculuk ve aktivizme dahil olabilmeleri için

to learn about how to get involved in political advocacy and activism.

fırsatlar yaratmaya koyuldu.

And when community violence took away students' outdoor recess

Toplu şiddet olayları öğrencilerin dışarı çıkmasını engelliyordu,

because it was deemed too unsafe,

çünkü dışarısı çok tehlikeli görülüyordu.

they started a podcast.

Onlar da podcast yapmaya başladı.

And they used that platform to raise awareness,

Ve bu platformu farkındalık yaratmak, topluluk liderlerine destek sağlamak,

build support among community leaders

ve barışçıl bir yürüyüş planlamak için kullandılar.

and plan a peace march.

What's key here is that we don't let ourselves or our people

Burada kilit nokta şu: kendimizin veya sevdiklerimizin

kendilerini salmasına izin vermiyoruz.

get stuck in the yuck.

Rather than dwelling in despair, we mobilize.

Umutsuzluk içinde boğulmaktansa harekete geçiyoruz.

We reject helplessness and deficit-based thinking

Çaresizliği ve eksiklik odaklı düşünmeyi reddediyoruz,

and harness our individual

ve değişimi savunmak için,

and community assets

bireysel ve ortak varlıklarımızı kullanıyoruz.

to advocate and agitate for change.

Ginwright calls this healing-centered engagement

Ginwright bunu iyileşme odaklı hareket olarak adlandırıyor,

and tells us that this approach to addressing trauma

ve bize travmayla ilgilenirken

″sana ne oldu″ dan farklı bir soru sormamız gerektiğini söylüyor:

requires a different question that moves beyond

"what happened to you," to "what's right with you."

″ne yapabilirsin″

And it looks at those affected by trauma

Ve travmadan etkilenenlere,

as agents in the creation of their own well-being.

kendi iyileşmelerini sağlayacak kişiler olarak bakıyor.

The idea here is that it's by finding what's right with all of us,

Burada kast edilen şu:

neler yapabileceğimizi, güçlü yönlerimizi bularak

our collective strengths,

that we can begin to heal and transform

kendimizi ve toplulukları değiştirip iyileştirmeye başlayabiliriz.

ourselves and our communities.

And so I return once more to the question,

Şimdi şu soruya dönüyorum:

“what do we say to the kids?”

″Çocuklara ne diyeceğiz?″

We say to the kids

Çocuklara korkmuş ve savunmasız hissetmenin normal olduğunu söyleyeceğiz.

that it's okay to feel scared and vulnerable.

We say to the kids that our safety was taken from us,

Çocuklara güvenliğimizin elimizden alındığını,

but we will together create safety once again.

ama beraber tekrar güvenliği sağlayacağımızı söyleyeceğiz.

We say to the kids that it's time to start the heart work

Ruhumuzla ilgilenmeye başlamanın zamanı geldi, diyeceğiz,

and we will show them how to do it.

ve nasıl yapacaklarını göstereceğiz.

We tell them to keep feeling

Hissetmeye devam etmelerini,

because our feelings are what makes us human

hislerimizin bizi insan yapan,

and what will help heal us.

bizi iyileştirecek şeyler olduğunu söyleyeceğiz.

And finally, we say to the kids

Son olarak, beraber harekete geçip

that we must rebuild together through action.

bir şeyleri düzeltmememiz gerektiğini söyleyeceğiz.

Each and every one of us.

Her birimiz.

Today, I hope you will feel empowered,

Bugün umarım güçlü hissedersiniz, umarım hepimiz güçlü hissederiz,

I hope we will all feel empowered,

to support our communities, our educators

böylece topluluklarımızı, eğitimcilerimizi ve gençlerimizi iyileştirebiliriz.

and our young people in healing.

And so the next time a consciousness-shifting event happens,

Bir daha bilinç değiştiren bir olay olduğunda,

we'll not only know what to say,

sadece ne diyeceğimizi değil,

we'll know what to do,

ne yapacağımızı,

and we'll know how to be.

ve nasıl davranacağımızı da biliyor olacağız.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış sesleri)