The Beauty of Wildlife — and an Artistic Call to Protect It | Isabella Kirkland | TED

Çeviri: Nefise Zehra Bayar Gözden geçirme: Emel Çırakoğlu

This is a painting called "Palisades."

Bu resmin adı “Palisades.”

It shows what once used to live up along the Hudson River,

Bir zamanlar New York’un kuzeyindeki Hudson Nehri boyunca

north of New York City.

yaşamın nasıl olduğunu gösteriyor.

I actually built it to help fund a new park in Guatemala.

Aslında onu Guatemala’da inşa edilecek bir parka bağışta bulunmak için yaptım.

If you and I were to take a walk through that site right now,

Siz ve ben şu anda o sitede bir yürüyüş yapacak olsak,

we would see some of these plants and animals,

bu bitki ve hayvanlardan bazılarını orada görürüz

but a lot of them would be missing.

ama birçoğunu bulamayız.

And to be honest, we wouldn't notice.

Dürüst olmak gerekirse, fark dahi etmeyiz.

Gradual change is really hard to notice over time.

Tedrici değişimi zaman içinde fark etmek gerçekten zordur.

My artistic practice is an investigation into humanity's relationship with nature,

Sanatsal çalışmalarım, insanlığın doğayla olan ilişkisi,

both what we have, but also what we've lost.

hem sahip olduklarımızı hem de kaybettiklerimizi ele alır.

A painting like this one called "Understory"

Buradaki “Understory” gibi bir resim,

begins with a rubric and a database,

çizimlerle değil, bir rubrik ve

not with drawings.

bir veri tabanıyla başlar.

The rubric is the rule of the painting.

Rubrik resmin kuralıdır.

For this one it is these are new species,

Burada söz konusu olan yeni türlerdir

and the database is built out of a sampling of plants

ve veri tabanı bu sınıflandırmaya uyan bitki ve hayvanlardan oluşan

and animals that fit that rubric.

bir örneklemden oluşturulmuştur.

It took me about four months of research,

“Understory”i tamamlamak için yaklaşık dört aylık araştırma,

probably two or three months of drawing

muhtemelen iki ya da üç ay kadar çizim

and another six months of painting to complete "Understory."

ve bir altı ay kadar daha resim yaptım.

Most of my complicated, complex paintings take roughly a year on average.

Karmaşık, komplike resimlerimin çoğu ortalama bir yıl sürüyor.

These works are my form of activism.

Bu eserler benim faal olma biçimim.

When I want to research a bird, I go to a natural history museum,

Bir kuşu araştırmak istediğimde, bir doğa tarihi müzesine giderim

and this is exactly what I see.

ve gördüğüm şey de tam olarak bu olur.

It is a box of specimens, or also called study skins.

Kuş tüylerinden oluşan bir numune kutusu.

This happens to be a bird called paradise parrots.

Bu cennet papağanları adı verilen bir kuş türü.

They used to live in Australia.

Bu kuşlar eskiden Avustralya’da yaşardı.

They are now extinct.

Şimdi ise nesilleri tükendi.

Specimens have an amazing value.

Örnekler inanılmaz bir değere sahip.

They are ...

Onlar...

They are two things.

Onların iki özelliği var.

One, they are a genetic library of traits.

Birincisi, çeşitli bir genetik kütüphanesi olmalarıdır.

And at the same time, they carry within their feathers

Aynı zamanda bu kuşlar tüylerinde,

and their skin and their scales

derilerinde ve pullarında

a lot of environmental data that we can use.

kullanabileceğimiz birçok çevresel veriyi de taşırlar.

When I check out the specimen, I do drawings of it,

Ben numuneleri kontrol ederken çizimlerini yaparım,

I do color studies of it, I do measurements,

renk çalışmalarını yaparım, ölçümler yaparım

I take my own measurements and photographs.

ölçüleri kendim alırım ve fotoğraflarını çekerim.

And I do all this work because I really want to be able to depict them accurately,

Tüm bu çalışmaları yapmamın nedeni, onları gerçekten doğru bir şekilde

and I want them to be remembered correctly

tasvir edebilmek, sadece kurumuş bir deri gibi değil,

and as if they are living, not just a dried skin.

sanki yaşıyorlarmış gibi düzgünce hatırlanmalarını istemektir.

This painting is called "Canopy,"

Bu resme “Kanopi” denir,

and it is an exploration of species that have just been discovered.

yeni keşfedilen türlerin bir incelemesi.

Every single living thing you see in it,

İçinde gördüğünüz her canlı,

every little moss, every insect,

her küçük yosun, her böcek,

each and every thing is new to Western science.

her şey Batı bilimi için yenidir.

I say new to Western science because it has certainly not just evolved,

Batı bilimi için yeni diyorum çünkü o elbette yakın zamanda ortaya çıkmadı

and it is not new to the people who live with it.

ve bu bilimle yaşayan insanlar için de hiç yeni sayılmaz.

They probably have their own name for it.

Muhtemelen bunun için kendi isimleri var.

But it is new to Western science.

Ama Batı bilimi için yeni.

That newness can carry some risk.

Bu yenilik bazı riskler taşıyabilir.

There are collectors who love to have a new species.

Yeni bir türe sahip olmayı seven koleksiyoncular var.

I call this painting "Trade"

Bu tabloya “Trade” (Ticaret) diyorum

because it is about black market trade and wildlife.

çünkü karaborsa ticareti ve vahşi yaşam hakkında.

Each of these things is taken out of nature

Bu şeylerin her biri doğadan çıkarılır

and sold somewhere, either legally or not legally.

ve yasal veya yasal olmayan yollarla bir yerde satılır.

Both novelty and rarity have this awful way

Hem yenilik hem de nadirlik, fiyatları doğrudan

of driving prices straight up.

yükseltmenin bu korkunç yönüne sahiptir.

There are plenty of regulations about the sale of wildlife.

Yaban hayatı satışı ile ilgili birçok düzenleme mevcut şu an.

There's lots legal protections in place,

Yürürlükte birçok yasal koruma var,

but they just are inefficient

ancak bunlar verimsiz

because there is such a drive for wildlife purchase.

çünkü vahşi yaşamı satın alma için böyle bir dürtü var.

Imagine all of the wild places there are in the world,

Dünyadaki tüm vahşi yerleri,

the million acres,

milyonlarca dönümü,

all of the markets in the world,

dünyadaki tüm pazarları,

all of the dark web.

tüm karanlık ağı hayal edin.

There are just never enough boots on the ground to save wildlife.

Yaban hayatını kurtarmak için sahada hiçbir zaman yeterli sayıda görevli olmaz.

It's a big drain on all of nature.

Tüm doğa için büyük bir yük bu.

Humanity has a way of taking what we want and what we need,

İnsanlık, istediğimizi ve ihtiyacımız olanı almanın bir yolunu bulur,

but we have never really learned or gotten good at putting it back.

ancak aldığımızı yerine koymayı hiçbir zaman öğrenemedik ya da beceremedik.

We're like kids or toddlers, maybe.

Henüz yürüyen bebekler gibiyiz belki de.

This painting called "Back"

“Back” adlı bu resim,

is about our hope that nature is resilient.

doğanın dayanıklı olduğuna karşı olan umudumuzla ilgilidir.

Everything in this painting falls into one of two categories:

Bu resimdeki her şey şu iki kategoriden birine girer:

it was either thought extinct

Ya neslinin tükendiği düşünülmüş

and then re-found by pure luck or very hard work,

ve sonra şans eseri ya da çok sıkı bir çalışmayla yeniden bulunmuştur,

or it was on the very brink of extinction

ya da yok olmanın eşiğindedir

and was hauled back with some sometimes pretty extensive interventions.

ve oldukça kapsamlı müdahalelerle geri getirilmiştir.

So on the upper right, there's a Mauritius kestrel.

Sağ üstte gördüğünüz bir Mauritius kerkenezi.

It's a white bird.

Beyaz bir kuş.

It went down to actually four individual birds.

Aslında sayıları dörde kadar düştü.

It took an amazing amount of effort

Tekrar üremelerini sağlamak için

on the part of a handful of people really

bir avuç insanın gerçekten

to get it to breed again.

inanılmaz miktarda çabası gerekti.

These were not so lucky.

Bunlarsa o kadar şanslı değildi.

Everything in this painting is extinct.

Bu resimde gördüğünüz her şey yok oldu.

Every grass, every egg represents a bird that's extinct.

Her ot, her yumurta, soyu tükenmiş bir kuşu temsil eder.

I don't mean that they're extinct just here or there.

Sadece burada ya da orada neslinin tükenmesini kastetmiyorum.

They're really gone from the world.

Gerçekten dünyadan silindiler.

You may be able to tell that I studied the Dutch still life masters.

Belki Hollandalı natürmort ustalarından esinlendiğimi fark etmişsinizdir.

That was very much on purpose.

Bunu bilerek yaptım.

And I did it because some of their paintings

Bunu yapmamın sebebi bazı resimlerinin

are between 400 and 500 years old now.

400 ila 500 yıllık olmasıydı.

Why are they still here?

Neden hala buradalar?

They're really beautiful.

Gerçekten çok güzeller.

That's a great kind of insurance.

Bu harika bir sigorta türü.

And they also were made very, very well.

Ayrıca çok, çok iyi yapılmışlardı.

Just the materialism is really strong.

Kullanılan madde çok dayanıklı.

So I have borrowed a bunch of their techniques,

Ben onların birçok tekniğini ödünç aldım,

most of their materials.

kullanılan malzemelerin çoğunu da.

And I marry that with modern science

Ben bunu modern bilimle birleştiriyorum,

so that I can share with future generations

böylece şu anda biyolojik çeşitliliğimize

some of our understanding of what's happening

ne olduğuna dair anlayışımızı

to our biodiversity right now.

gelecek nesillerle paylaşabiliyorum.

Like what's struggling, what's thriving, what's doomed.

Neyin çabaladığı, neyin geliştiği, neyin mahvolduğu gibi.

The paintings are kind of like an environmental snapshot,

Resimler bir tür çevresel enstantane gibidir,

a picture in time.

zaman içinde bir resim gibi.

Or maybe better, like a message in a bottle.

Ya da belki daha iyisi, şişedeki bir mesaj gibi.

With luck, these paintings can talk to the future.

Şanslıysak, bu resimler gelecekle konuşabilir.

This is a detail from "Gone."

Bu “Gone” dan (Kayıp) bir detay.

On your left, there's a bird that I showed you as a specimen,

Solunuzda, size örnek olarak gösterdiğim bir kuş var,

the paradise parrot from Australia, gone.

Avustralya’dan gelen cennet papağanı, kayboldu.

In the middle is a passenger pigeon, which is extinct,

Ortada, zamanında milyonlarca sayıda olmasına rağmen

despite the fact that there were millions upon millions of them.

şimdi nesli tükenmiş olan bir posta güvercini var.

They used to darken the skies of this part of America, the Midwest.

Eskiden Amerika’nın bu bölgesinin, Ortabatı’nın semalarında uçarlardı.

The yellow-headed bird on the right is a Carolina parakeet

Sağdaki sarı başlı kuş, eskiden ABD’nin güneydoğusunun semalarını

that used to raucously fill the skies of the southeast of the US.

cıvıl cıvıl dolduran bir Carolina muhabbet kuşudur.

This was the first painting I did of extinct species.

Bu, soyu tükenmiş türlerin ilk resmedişim.

So it's kind of "Gone 1."

Yani bir nevi “Gone 1.”

But I really, really don't want to have to paint "Gone" 2, 3, 4 or 5.

Ama gerçekten, gerçekten “Gone” 2, 3, 4, 5′i resmetmek zorunda kalmak istemiyorum.

When I started college, I thought we were in the middle of an environmental crisis,

Üniversiteye başladığımda, çevre krizinin ortasında olduğumuzu sanıyordum,

and we were.

ve öyleydik de.

Audubon thought we were in the middle of a crisis,

Audubon, 1840′larda bir krizin,

an environmental crisis, in the 1840s.

çevre krizinin ortasında olduğumuzu düşünüyordu.

I don't think either he or I could have possibly imagined

Ne onun ne de benim, ömür boyunca

the amount of cumulative destruction of nature

ikimizin de ömrü boyunca göreceği

we would see within our lifetime,

doğa tahribatının kümülatif boyutunu

within each of our lifetimes.

hayal edebileceğimizi sanmıyorum.

The depth of our disruption of nature is so extensive now

Doğayı tahrip etmemizin kapsamı artık

and so global,

o kadar yaygın ve

that we are, of course, affecting the systems

o kadar küresel ki, kuşkusuz suyu, havayı,

that govern the water, the weather, the soil,

toprağı, okyanusları, iklimi ve

the oceans, the climate, all of them.

bunları yöneten sistemleri etkiliyoruz.

These are the very systems that we rely on for our survival

Bunlar hayatta kalmak için bizim güvendiğimiz

and that nature relies on for its survival.

ve doğanın hayatta kalması için kendine güvendiği sistemlerdir.

I think of my paintings as alarm clocks in a way.

Resimlerimi bir nevi çalar saat olarak görürüm.

They are reminders of what's at stake.

Bana tehlikede olan şeyleri hatırlatırlar.

The only real problem is we keep pushing the snooze button.

Tek gerçek sorun ise erteleme tuşuna basmaya devam etmemiz.

I plan to keep documenting, in paint,

Risk altındaki biyolojik çeşitliliği resmederek

biodiversity that's at risk,

belgelemeye devam etmeyi,

making a record of it

bunun kaydını tutmayı ve

and advocating for biodiversity as I can.

elimden geldiğince biyolojik çeşitliliği korumayı planlıyorum.

But what's probably more important is what is the next message

Ama muhtemelen daha önemli olan şey, bu resimler aracılığıyla geleceğe

that gets carried through these paintings into the future?

taşınan bir sonraki mesajın ne olduğudur.

It's humanity collectively that will decide that message.

Bu mesajı kolektif olarak insanlık belirleyecek.

I've thought it could be:

Bu mesaj belki şöyle bir şeydir:

well, too bad, these are the ghosts,

ne yazık, bunlar hayaletler,

these are what we lost.

bunlar kaybettiğimiz şeyler.

But it would be much better if that message was,

Fakat şöyle olsa mesaj daha güzel olurdu:

this was the moment we started to take action

Bu, kendimiz de dahil olmak üzere bu gezegendeki yaşamı

where we really tried to save life on this planet,

kurtarmak için gerçekten harekete geçmeye başladığımız

including our own.

o ilk an.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)

Thank you.

Teşekkürler.