How the US Is Destroying Young People’s Future | Scott Galloway | TED

Translator: Jimmy Tangjaitrong Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

My name is Scott Galloway,

ผมชื่อสก็อตต์ แกลโลเวย์

I teach at NYU, and I appreciate your time.

ผมสอนที่ ม.นิวยอร์ก ขอบคุณสำหรับเวลาของคุณ

I have 44 slides and 720 seconds.

ผมมี 44 สไลด์ และ 720 วินาที

Let's light this candle.

มาจุดเทียนเริ่มต้นกันเถอะ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

OK so for those of you who don't know me,

โอเค สำหรับใครที่ไม่รู้จักผม

I'm actually a global television store.

จริง ๆ ผมเป็นร้าน รายการทีวีระดับโลก

True story.

เรื่องจริง

I've had four TV series in the last three years.

ผมมีทีวีซีรีส์ 4 รายการ ในช่วงสามปีที่ผ่านมา

Two of them have been canceled before they were launched,

สองรายการถูกยกเลิกก่อนเปิดตัว

อีกสองรายการถูกยกเลิก ภายในหกสัปดาห์

and two were canceled within six weeks.

มาสรุปกันเถอะ

Let's recap.

(วีดีโอ) ถ้าเราอยากจะคั้นประโยชน์จากสิ่งนี้

(Video) If we want to juice this thing,

ถ้าเราอยากใช้ปศุสัตว์ กระตุ้นเศรษฐกิจ

if we want to put a cattle prod up the ass of the economy.

Bloomberg.

บลูมเบิร์ก

The most trusted name in financial news.

ชื่อที่น่าเชื่อถือได้สุด ในวงการข่าวการเงิน

Not for long.

ไปอีกไม่นานหรอก

Andrew Yang: I'm going to do whatever I can for this country of ours.

แอนดรูว์ หยาง: ผมจะทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อประเทศของเรา

Scott Galloway: Jesus, come on, dude, you’re 0 for two.

สก็อตต์ แกลโลเวย์: พระเจ้า ไม่เอาน่า คุณแพ้มา 0-2 แล้วนะ

(เสียงหัวเราะ)

(Video ends)

(วิดีโอสิ้นสุด)

(เสียงกระจกแตก)

Face for podcasting.

ผมเป็นหน้าเป็นตาของพอดคาสต์

So first insight of the day.

ข้อมูลเชิงลึกแรกของวัน

I'd like to be the first person to welcome you to the last TED.

ผมอยากเป็นคนแรกที่ต้อนรับคุณ เข้าสู่ TED ครั้งสุดท้าย

(เสียงกระจกแตก)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

OK.

เอาล่ะ

By the way, it's clear -- what's it called?

จะว่าไป มันก็ชัดเจนนะ -- มันเรียกว่าอะไร

What are we here for?

เรามาทำอะไรที่นี่นะ

“The Brave and the Brilliant?”

“ผู้กล้าและผู้ปราดเปรื่อง” เหรอ

It's clear that Chris is a frustrated soap opera producer.

ชัด ๆ เลยว่า คริสเป็นผู้ผลิตละครผู้สิ้นหวัง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Essentially what we have here is a telenovela

อย่างที่เห็น สิ่งที่เรามีอยู่ตอนนี้ คือละครน้ำเน่า

where, after a night of unbridled passion

ที่ซึ่งหลังจากค่ำคืนอันสุดเหวี่ยง

between Bill Gates and Malcolm Gladwell,

ระหว่างบิล เกตส์ และมัลคอล์ม แกลดเวลล์

they give birth to their bastard love child,

พวกเขาได้ให้กำเนิดมารหัวขนที่รัก

Simon Sinek.

ไซมอน ซิเนก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

OK, I start us with a question.

เอาล่ะ ผมเริ่มพวกเราด้วยคำถาม

Do we love our children?

เรารักลูก ๆ ของเราหรือไม่

Sounds like an illegitimate question, right?

ฟังเหมือนคำถามที่ผิดกฎหมายใช่มั้ย

Well, I'm going to try and convince you otherwise.

เอาล่ะ ผมจะพยายามโน้มน้าวคุณไปอีกทาง

Essentially, as we go down generations,

โดยพื้นฐานแล้ว เมื่อเราดูผู้คนรุ่นต่อรุ่น

we're seeing that for the last two generations,

จะเห็นว่าในช่วงสองรุ่นที่ผ่านมา

people are making less money on an inflation-adjusted basis.

ผู้คนหาเงินได้น้อยลง เมื่อปรับด้วยเงินเฟ้อแล้ว

In addition, the cost of buying a home,

นอกจากนี้ ค่าใช้จ่ายในการซื้อบ้าน

the cost of pursuing education, continues to skyrocket.

ค่าใช้จ่ายด้านการศึกษา ยังคงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

So the purchasing power, the prosperity, is inversely correlated to age.

ดังนั้น กำลังซื้อ หรือความมั่งคั่ง กำลังแปรผกผันกับอายุ

Simply put, as we get younger,

พูดง่าย ๆ เมื่อเราอายุน้อยลง

we're taking away opportunity and prosperity from our youngest.

เราได้แย่งชิงโอกาสและความมั่งคั่ง ไปจากคนที่อายุน้อยที่สุด

The social contract that is now no longer in place

สัญญาทางสังคม ที่ขณะนี้ได้มลายหายไป

and for the first time in the US's history,

และเป็นครั้งแรก ในประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา

a 30-year-old is no longer doing as well as his or her parents were at 30.

ที่คนอายุ 30 ไม่ได้ก้าวหน้า ได้อย่างคนรุ่นพ่อแม่เมื่อครั้งอายุเท่ากัน

This is a breakdown in the fundamental agreement we have with any society,

นี่คือความล่มสลาย ของข้อตกลงขั้นพื้นฐานที่เรามีต่อสังคมใด ๆ

and it creates rage and shame.

มันได้สร้างความโกรธแค้น และความอับอาย

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

As a result, people over the age of 55 feel pretty good about America,

ผลก็คือ คนที่อายุมากกว่า 55 จะมีความรู้สึกที่ดีต่ออเมริกา

but less than one in five people under the age of 34

แต่น้อยกว่า 1 ใน 5 ของคนที่อายุต่ำกว่า 34 ปี

feel very good about America.

ที่จะรู้สึกดีมากต่ออเมริกา

This creates an incendiary.

มันทำให้เกิดการก่อความไม่สงบ

Righteous movements,

การเคลื่อนไหวอันชอบธรรม

cuts to our society end up becoming opportunistic infections

ความบาดหมางต่อสังคมของเรากลายเป็น การติดเชื้อของการฉวยโอกาส

เพราะโดยทั่วไปแล้ว คนหนุ่มสาวมีความอิจฉาที่สมเหตุสมผล

because generally speaking, young people have a warranted envy,

they're pissed off and they're angry

พวกเขาโมโหและโกรธ

that they don't enjoy the same spoils and prosperity

ที่ไม่ได้เพลิดเพลินไปกับ ความระเริงและความรุ่งเรืองเฉกเช่น

that were provided to our generation.

กับที่คนรุ่นของเราได้รับ

A decent proxy for how much we value youth labor is minimum wage,

ตัวอย่างที่ดีที่บอกได้ว่าเราให้ความสำคัญ กับแรงงานเยาวชนแค่ไหน คือค่าแรงขั้นต่ำ

and we've kept it purposely pretty low.

และเราก็ตั้งใจทำให้มันค่อนข้างต่ำ

If it had just kept pace with productivity,

ถ้าก้าวตามความสามารถในการผลิต

it'd be at about 23 bucks a share.

มันก็จะอยู่ที่ประมาณ 23 เหรียญต่อหัว

But we've decided to purposely keep it low.

แต่เราก็ตัดสินใจ ที่จะจงใจทำให้มันต่ำ

Out of reach.

ไกลเกินเอื้อม

Median home price has skyrocketed relative to median household income.

ราคาบ้านเฉลี่ยพุ่งสูงขึ้น เมื่อเทียบกับรายได้เฉลี่ยต่อครัวเรือน

As a result, pre-pandemic, the average mortgage payment was 1,100 dollars,

เป็นผลให้ ช่วงก่อนเกิดโรคระบาด ค่าจำนองเฉลี่ยอยู่ที่ 1,100 ดอลลาร์

it's now 2,300 dollars

ตอนนี้เป็น 2,300 ดอลลาร์

because of an acceleration in interest rates

เนื่องจากอัตราดอกเบี้ยที่เร่งตัวขึ้น

and the fact that the average home has gone from 290,000 to 420.

และความจริงที่ว่า ราคาบ้านโดยเฉลี่ย ได้เพิ่มขึ้นจาก 2.9 แสน เป็น 4.2 แสน

By the way, the most expensive homes in the world,

อนึ่ง บ้านที่แพงที่สุดในโลก

ตามตัวชี้วัดนี้ อันดับที่ 3 คือที่แวนคูเวอร์

based on this metric, are number three, Vancouver.

Why?

ทำไมล่ะ

Because 60 percent of the cost of building a home goes to permits.

เพราะ 60 เปอร์เซ็นต์ ของค่าสร้างบ้าน คือค่าใบอนุญาต

แต่รู้อะไรมั้ย

Because guess what, the incumbents that own assets have weaponized government

คนที่มีอำนาจที่เป็นเจ้าของสินทรัพย์ต่าง ๆ ได้ติดอาวุธให้กับรัฐ

to make it very difficult for new entrants to ever get their own assets,

เพื่อทำให้ผู้มาใหม่ สร้างทรัพย์สินของตนเองได้ยากมากขึ้น

thereby elevating their own net worth.

ซึ่งคือการยกระดับสินทรัพย์สุทธิของตัวเอง

This is the transfer I'm going to be speaking about.

นี่คือการถ่ายโอนที่ผมจะพูดถึง

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

This has resulted in an enormous transfer of wealth,

มันส่งผลให้มีการโอน ความมั่งคั่งอย่างมหาศาล

where people over the age of 70

ซึ่งผู้ที่มีอายุมากกว่า 70 ปี

used to control 19 percent of household income,

เคยควบคุมรายได้ในครัวเรือน 19 เปอร์เซ็นต์

versus people under the age of 40, used to control 12.

เทียบกับผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 40 ปี ซึ่งเคยควบคุม 12 เปอร์เซ็นต์

Their wealth has been cut in half.

ความมั่งคั่งของพวกเขาถูกลดลงครึ่งหนึ่ง

This isn't by accident, it's purposeful.

นี่ไม่ใช่ความบังเอิญ แต่เป็นความตั้งใจ

This is me at UCLA in 1987.

นี่คือผมที่ยูซีแอลเอ ในปี 1987

I know your first thought is I haven't changed a bit.

ผมรู้ว่าความคิดแรกของคุณคือ ผมไม่ได้ดูเปลี่ยนไปแม้แต่น้อย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

This is also Mia Silverio,

นี่คือ มีอา ซิลเวริโอ

who is the analyst who put together these slides.

ซึ่งเป็นนักวิเคราะห์ ที่รวบรวมสไลด์เหล่านี้

By the way, Mia is 26.

มีอา อายุ 26

I did the math, just by virtue of her being in this audience,

ผมลองคำนวณดูละ เพียงเพราะเธออยู่ในกลุ่มผู้ชมนี้

it brings the average age of the entire conference down 11 days.

มันทำให้อายุเฉลี่ยของผู้ประชุมทั้งหมด ลดลง 11 วัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

When I applied to UCLA, the admissions rate was 76 percent.

ตอนที่ผมสมัครเรียนที่ยูซีแอลเอ อัตราการรับเข้าเรียนคือ 76 เปอร์เซ็นต์

Today, it's nine percent.

วันนี้ มันเหลือแค่ 9 เปอร์เซ็นต์

I received a 2.23 GPA from UCLA.

ผมได้ GPA 2.23 จากยูซีแอลเอ

I learned nothing but how to make bongs out of household items

ผมไม่เรียนรู้อะไรนอกจาก วิธีทำบ้องจากของใช้ในครัวเรือน

and every line from "Planet of the Apes."

และบทพูดทุกบรรทัดจากเรื่อง “พิภพวานร”

And the greatest public school in the world, Berkeley,

และมหาวิทยาลัยรัฐที่ดีที่สุดในโลก ม.เบิร์กลีย์

decided to let me in with a 2.27 GPA.

ให้ผมเข้ามาเรียนได้ด้วย GPA 2.27

And that's what higher ed is about.

และนั่นคือสิ่งที่อุดมศึกษาเป็น

Higher ed is about taking unremarkable kids

อุดมศึกษา คือการรับเด็กธรรมดา ๆ เข้ามา

and giving them a shot at being remarkable.

และเปิดโอกาสให้พวกเขาโดดเด่น

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

And every year it's gotten more expensive.

และในทุก ๆ ปี ราคาของมันก็แพงขึ้น ๆ

Higher ed and homes and the ability --

อุดมศึกษา และบ้าน และความสามารถ --

not only is higher ed incredibly expensive,

อุดมศึกษาไม่เพียงแต่มีราคาแพง อย่างไม่น่าเชื่อเท่านั้น

it's not accessible.

แต่ยังเข้าไม่ถึงอีกด้วย

Because me and my colleagues are drunk on luxury,

เพียงเพราะผมและเพื่อนร่วมงาน เมามายอยู่กับความหรูหรา

and I'll come back to that.

เดี๋ยวจะกลับมาคุยเรื่องนี้

We've embraced the ultimate strategy.

เรานำเอากลยุทธ์ขั้นสูงสุดมาใช้

Me and my colleagues in higher ed wake up every morning

ผมและเพื่อนร่วมงานในอุดมศึกษา ตื่นขึ้นทุกเช้า

and ask ourselves the same question when we look in the mirror.

และถามตัวเองคำถามเดียวกัน เมื่อเรามองไปที่กระจก

How can I increase my compensation while reducing my accountability?

เราจะเพิ่มค่าตอบแทน ในขณะที่ลดความรับผิดชอบลงได้อย่างไร

(Laugter)

(เสียงหัวเราะ)

And we have found the ultimate strategy.

และเราพบกลยุทธ์ที่ดีที่สุด

It's called an LVMH strategy,

เราเรียกมันว่ากลยุทธ์ LVMH

where we artificially constrain supply to create aspiration and scarcity

โดยที่เราสร้างข้อจำกัดของอุปทาน เพื่อสร้างความปรารถนาและความขาดแคลน

such that we can raise tuition faster than inflation.

เพื่อให้เราสามารถเพิ่มค่าเทอม ได้เร็วกว่าอัตราเงินเฟ้อ

And old people and wealthy people have done the same thing with housing.

และคนแก่และคนรวย ก็ทำสิ่งเดียวกันกับที่อยู่อาศัย

All of a sudden, once you own a home,

ทันใดนั้น เมื่อคุณเป็นเจ้าของบ้าน

you become very concerned with traffic,

คุณจะเริ่มกังวล กับการค้าขายเป็นอย่างมาก

and you make sure that there's no new housing permits.

และคุณจะทำให้แน่ใจว่า ไม่มีใบอนุญาตที่อยู่อาศัยใหม่เกิดขึ้น

And here is a memo to my colleagues in higher ed:

และนี่คือบันทึกถึงเพื่อนร่วมงานของผม ในระดับอุดมศึกษา:

we’re public servants, not fucking Chanel bags.

เราเป็นข้าราชการ ไม่ใช่กระเป๋าชาแนลนะครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Harvard is the best example of this.

ม.ฮาร์วาร์ด เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดในเรื่องนี้

They've increased their endowment in the last 40 years

ม. นี้ได้รับเงินบริจาคเพิ่ม ในช่วง 40 ปีที่ผ่านมา

and have decided to expand their enrollment,

และตัดสินใจขยาย การลงทะเบียนเรียนชั้นปีที่ 1

their freshman class, by four percent.

ขึ้น 4 เปอร์เซ็นต์

Any university that doesn't grow their freshman class

มหาวิทยาลัยใดก็ตามที่ไม่ขยายชั้นปี 1

faster than population

เร็วกว่าจำนวนประชากร

that has over a billion dollars in endowment

แถมมีเงินบริจาคมากกว่าพันล้านดอลลาร์

should lose their tax-free status

ควรสูญเสียสถานะปลอดภาษี

because they're no longer in higher education.

เพราะพวกเขาไม่ใช่อุดมศึกษาอีกต่อไป

They're a hedge fund offering classes.

เป็นแค่กองทุนบริหารความเสี่ยง ที่มีการเปิดสอน

(Cheers and applause)

(เสียงเชียร์และเสียงปรบมือ)

My first recommendation:

คำแนะนำแรกของผม

Biden should take some of that 750 billion

ไบเดนควรใช้ส่วนหนึ่งของ 750,000 ล้าน

earmarked to bail out the one third of people that got to go to college

ที่จัดสรรไว้เพื่อประกันคน 1 ใน 3 ที่ได้เรียนมหาวิทยาลัย

on the backs of the two thirds that didn't

บนหลังของคนอีก 2 ใน 3 ที่ไม่ได้เรียน

and give a billion dollars to our 500 greatest public institutions,

และมอบเงินหนึ่งพันล้านดอลลาร์ ให้กับ ม.รัฐที่ดีที่สุด 500 แห่งของเรา

size-adjusted, in exchange for three things.

โดยปรับขนาด เพื่อแลกกับ 3 สิ่ง

One, they use technology and scale to reduce tuition by two percent a year,

ประการแรก ม. เหล่านี้ต้องใช้เทคโนโลยี และขนาด เพื่อลดค่าเรียน 2 เปอร์เซ็นต์ต่อปี

expand enrollments by six percent a year

ขยายการลงทะเบียน 6 เปอร์เซ็นต์ต่อปี

and increase the number of vocational certifications

และเพิ่มจำนวนประกาศนียบัตรอาชีวศึกษา

and nontraditional four-year degrees by 20 percent.

และปริญญาสี่ปี ที่ไม่ใช่รูปแบบเดิม ขึ้นอีก 20 เปอร์เซ็นต์

Where does that get us?

นั่นจะพาเราไปถึงจุดไหน

In just ten years,

ในเวลาเพียงสิบปี

in just ten years, that doubles the freshman seats

ในเวลาเพียงสิบปี จะเพิ่มจำนวนนักศึกษาปี 1 ขึ้นสองเท่า

and cuts the cost in half.

และลดค่าใช้จ่ายลงครึ่งหนึ่ง

This isn't radical.

นี่ไม่ใช่เรื่องสุดโต่ง

This is called college in the '80s and '90s.

มันคือมหาวิทยาลัย ในยุค ’80 และ ’90

Another transfer of wealth.

อีกเรื่องคือการโอนความมั่งคั่ง

Look at what's happened to wages.

ดูสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับค่าจ้าง

Oh, they've gone up?

โอ้ ค่าจ้างกำลังขึ้นเหรอ

Not as much as corporate profits.

ก็ไม่มากเท่ากับผลกำไรขององค์กร

There's a healthy tension between capital and labor.

มีความตึงเครียดที่ดี ระหว่างกลุ่มทุนกับแรงงาน

But for the last 40 years, capital has been kicking the shit out of labor.

แต่ในช่วง 40 ปีที่ผ่านมา กลุ่มทุนได้อัดกลุ่มแรงงานซะน่วม

Well, you think, what about wages, right?

อืม คุณก็คงจะคิด “แล้วค่าแรงล่ะ” ใช่มั้ย

They've gone up.

“ค่าแรงก็ขึ้นแล้วนะ”

Well if you compare them to the S and P, they barely register.

ถ้าคุณเทียบมันกับ S&P มันมีผลกระทบหรือนัยสำคัญน้อยมาก

มันเป็นช่วงเวลาที่น่าทึ่ง ในการเป็นเจ้าของสินทรัพย์

It's been an amazing time to own assets.

But your attempt to get the certification or the income

แต่ความพยายามของคุณ ในการได้รับใบรับรองหรือรายได้

such that you can acquire assets has gotten harder and harder.

ที่คุณจะสามารถซื้อสินทรัพย์ได้ กลายเป็นเรื่องที่ยากขึ้นเรื่อย ๆ

In my class of 300 kids, it's never been easier to be a billionaire,

ชั้นเรียนของผมมีเด็ก 300 คน การเป็นมหาเศรษฐีพันล้านไม่เคยง่ายเท่านี้

it's never been harder to be a millionaire.

การเป็นเศรษฐีเงินล้านไม่เคยยากเท่านี้

By the way, our job in higher ed

จะว่าไป งานของเราในระดับอุดมศึกษา

isn't to identify a top one percent of people

ไม่ใช่การหาคน 1 เปอร์เซ็นต์ ที่อยู่บนยอด

who are freakishly remarkable or have rich parents

ที่มีความโดดเด่นน่าทึ่ง หรือมีพ่อแม่ที่ร่ำรวย

and turn them into a super class of billionaires.

แล้วเปลี่ยนพวกเขาให้เป็น มหาเศรษฐีระดับซูเปอร์คลาส

It's to give the bottom 90 a chance to be in the top ten.

มันคือการให้โอกาส 90 เปอร์เซ็นต์ล่าง ให้ขึ้นมาเป็น 10 เปอร์เซ็นต์บนได้

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

You know who doesn't need me or higher education?

คุณรู้มั้ยว่าใครไม่ต้องการผม หรือการศึกษาระดับอุดมศึกษา

The top 10 percent.

ก็พวก 10 เปอร์เซ็นต์บนยังไงล่ะ

The whole point of higher ed is to give the unremarkables, i.e. yours truly,

ประเด็นสำคัญของการศึกษาระดับอุดมศึกษา คือการให้คนธรรมดา ๆ เช่น ผม

who was raised by a single immigrant mother,

ที่ถูกเลี้ยงโดยแม่เลี้ยงเดี่ยวผู้อพยพ

a shot of being remarkable.

ได้มีโอกาสในการเป็นคนไม่ธรรมดา

The transfer has been purposeful.

การถ่ายโอนนั้นมีจุดมุ่งหมาย

While the cohorts, corporations and the ultra-wealthy

ในขณะที่กลุ่มบริษัท และพวกมหาเศรษฐี

continue to garner more and more of our wealth,

ยังคงรวบรวมความมั่งคั่งจากเราไปเรื่อย ๆ

we have decided, "I know, if they win the gold,

แต่เราก็ตัดสินใจว่า “ผมรู้ละ ถ้าพวกเขาชนะเหรียญทอง

let’s give them the silver and the bronze, and let’s lower their taxes.”

เรามอบเหรียญเงินกับเหรียญทองแดง พร้อมลดภาษีให้เขากันเถอะ”

This transfer is purposeful.

การถ่ายโอนนี้มีจุดมุ่งหมาย

It’s not by accident, and it works.

มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญและมันได้ผล

Senior poverty is way down, and we should celebrate that.

ความยากจนของผู้สูงอายุลดลง และเราควรเฉลิมฉลองสิ่งนั้น

Meanwhile, child poverty is flat to up.

ในขณะเดียวกัน ความยากจนของเด็กก็เพิ่มขึ้น

The third rail.

รางที่สาม

I'm going to talk about Social Security.

ผมจะพูดถึงประกันสังคม

It would cost 11 billion dollars to expand the child tax credit.

มีค่าใช้จ่าย 11,000 ล้านดอลลาร์ ในการขยายเครดิตภาษีเด็ก

But that gets stripped out of the infrastructure bill.

แต่มันก็ถูกลบออก จากกฎหมายโครงสร้างพื้นฐาน

But the additional 135 billion dollars a year to Social Security,

แต่เงินเพิ่มอีก 135,000 ล้าน ดอลลาร์ต่อปี ให้กับประกันสังคม

that flies right through Congress.

ผ่านสภาคองเกรสแบบสบาย ๆ

And every year we transfer 1.4 trillion dollars

และทุก ๆ ปี เราโอนเงิน 1.4 ล้านล้านดอลลาร์

from a cohort that is increasingly doing less well

ออกจากกลุ่มประชากรที่จนลง ๆ

to the cohort that is the wealthiest cohort

ไปยังกลุ่มที่เป็นมหาเศรษฐีที่สุด

in the history of this planet.

ในประวัติศาสตร์ของโลกใบนี้

I'm not against Social Security, but the criteria should be if you need it,

ผมไม่ต่อต้านประกันสังคมนะ แต่เกณฑ์ควรจะอยู่ที่ความต้องการจริง ๆ

ไม่ใช่ว่าคุณสอดใส่สายสวนอยู่หรือไม่

not whether you have a catheter.

80 percent of you,

80 เปอร์เซ็นต์ของพวกคุณ

80 percent of you have absolutely no reason

80 เปอร์เซ็นต์ของพวกคุณ ไม่มีเหตุผลใด ๆ

to ever take Social Security.

ที่จะต้องใช้ประกันสังคม

It is bankrupting our nation.

มันกำลังทำลายประเทศของเรา

And we have fallen under this mythology

และเราก็ตกอยู่ในปกรณัมนี้

that somehow it's this great social program.

ที่ว่ามันเป็นโปรแกรมทางสังคมที่ยอดเยี่ยม

No it's not.

มันไม่ใช่

It's the great transfer of wealth from young to old.

มันคือการโอนความมั่งคั่งที่มหาศาล จากรุ่นเด็กสู่รุ่นเดอะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

How is this happening?

สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร

Because our representatives are in fact, representative.

เพราะผู้แทนราษฎรของเรา คือผู้แทนราษฎรจริง ๆ

Old people vote.

คนแก่โหวต

Washington has become a cross

วอชิงตันได้กลายเป็น

between the "Land of the Dead" and "The Golden Girls."

ลูกผสมระหว่าง “ดินแดนแห่งความตาย” และ “เด็กหญิงทองคำ”

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Quite frankly, this is fucking ridiculous.

อย่างตรงไปตรงมานะ เรื่องนี้โคตรไร้สาระ

And if I sound ageist --

และถ้าผมฟังเหมือนเป็นพวกเหยียดอายุ --

(เสียงปรบมือ)

(Applause)

If I sound ageist, I am.

ถ้าฟังเหมือนเป็นพวกเหยียดอายุ ก็เพราะว่าผมเป็น

And you know who else is ageist?

และรู้มั้ยว่ามีอะไรอีกที่เหยียดอายุ

Biology.

ชีววิทยา

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

When Speaker Pelosi had her first child,

ตอนที่โฆษกเปโลซีมีลูกคนแรก

get this, two thirds of households didn't have color televisions,

ดูนะ สองในสามของครัวเรือนยังไม่มีทีวีสี

and Castro had just declared martial law.

และคาสโตรเพิ่งประกาศกฎอัยการศึก

But she's supposed to understand

แต่เธอควรเข้าใจความท้าทาย

the challenges of a 17-year-old girl who’s 5′ 9", 95 pounds,

ของหญิงสาววัย 17 ปี สูง 5 ฟุต 9 นิ้ว หนัก 95 ปอนด์

getting tips on dieting and extreme dieting from Facebook?

ผู้รับคำแนะนำ เกี่ยวกับการอดอาหารแบบสุดโต่งจากเฟซบุ๊ก

She's supposed to understand the challenges

เธอควรเข้าใจความท้าทาย

that a 27-year-old single mother faces?

ที่แม่เลี้ยงเดี่ยววัย 27 ปี ต้องเผชิญเหรอ

By the way, young and dreamy.

อีกคนหนึ่ง หนุ่มและช่างฝัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Young and dreamy.

หนุ่มและช่างฝัน

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

The great intergenerational theft took place under the auspices of a virus.

สุดยอดการโจรกรรมระหว่างรุ่น เกิดขึ้นภายใต้การช่วยเหลือของไวรัส

I know, let's use the greatest health crisis in a century

ผมรู้ ๆ เรามาใช้วิกฤตสุขภาพ ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศตวรรษ

to really speed-ball the transfer.

เพื่อมาเร่งการถ่ายโอนให้เร็วยิ่งขึ้น

This is the Nasdaq from 2008 to 2012.

นี่คือตลาดหุ้นแนสแด็ก ตั้งแต่ปี 2008 ถึง 2012

We let the markets crash.

เราปล่อยให้ตลาดพัง

And by the way, you need churn,

และอีกอย่าง คุณต้องปั่น

you need disruption because it seeds and recalibrates advantage and wealth

คุณต้องพลิกโลก เพราะมันทำให้เกิด ความได้เปรียบและความมั่งคั่งใหม่

from the incumbents to the entrants.

จากผู้ครองตลาดไปยังผู้เข้ามาใหม่

It's a natural part of the cycle.

มันเป็นส่วนหนึ่งของวงจรตามธรรมชาติ

But wait, lately, no,

แต่ช้าก่อน เดี๋ยวนี้ก็ไม่นะ

a million people dying would be bad.

มีคนตายเป็นล้านคนคงจะแย่

But what would be tragic is if we let the Nasdaq go down

แต่สิ่งที่น่าเศร้า คือถ้าเราปล่อยให้ตลาดแนสแด็กร่วงลง

and guys like me lost wealth.

และคนอย่างผมสูญเสียความมั่งคั่ง

So we pumped the economy,

ดังนั้น เราจึงกระตุ้นเศรษฐกิจ

which again, increased the massive transfer of wealth.

ซึ่งเพิ่มการโอนถ่ายความมั่งคั่ง อย่างมากอีกครั้ง

The best two years of my life?

สองปีที่ดีที่สุดในชีวิตของผมเหรอ

Covid -- more time with my kids, more time with Netflix,

ช่วงโควิด -- มีเวลากับลูก ๆ มีเวลาดูเน็ตฟลิกซ์มากขึ้น

and the value of my stocks absolutely exploded.

และมูลค่าหุ้นของผมก็พุ่งสูงขึ้น

And who has to pay for my prosperity?

แล้วใครล่ะที่ต้องจ่าย เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของผม

Not me.

ไม่ใช่ผมล่ะ

Future generations who will have to deal with an unprecedented level of debt.

คนรุ่นต่อ ๆ ไปที่จะต้องรับมือกับหนี้ ในระดับที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

Why am I here, and why do I get the prosperity I enjoy?

ทำไมผมถึงอยู่ที่นี่ และทำไมถึงได้รับความรุ่งเรืองนี้ที่ผมชอบ

Because in 2008 we bailed out the banks,

เพราะในปี 2008 เราช่วยอุ้มธนาคาร

but we didn't bail out the economy.

แต่เราไม่ได้ช่วยอุ้มเศรษฐกิจ

We let the markets fall.

เราปล่อยให้ตลาดร่วงลง

So as I was coming into my prime income-earning years,

เมื่อก้าวเข้าสู่ช่วงปีที่ผมสร้างรายได้ ได้จำนวนมาก

I got to buy, no joke, these stocks at these prices.

ผมได้ซื้อหุ้นเหล่านี้ ไม่ได้ล้อเล่นนะ ในราคาเท่านี้

This is where those stocks are now.

นี่คือราคาของหุ้นเหล่านั้นในปัจจุบัน

Where does a young person find disruption?

คนหนุ่มสาวจะพบกับการหยุดชะงักได้ที่ไหน

When you bail out the baby boomer owner of a restaurant,

เมื่อคุณช่วยอุ้ม เจ้าของร้านอาหารรุ่นเบบี้บูมเมอร์

สิ่งที่คุณทำคือการปล้นโอกาส จากบัณฑิตวัย 26 ปี

all you're doing is robbing opportunity from the 26-year-old graduate

of a culinary academy that wants her shot.

จากสถาบันสอนทำอาหาร ผู้ต้องการโอกาสของเธอบ้าง

We need disruption.

เราต้องการพลิกโลก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(เสียงหัวเราะ)

I just like this slide.

ผมแค่ชอบสไลด์นี้

It has no context or relevance.

มันไม่มีบริบทหรือความเกี่ยวข้องใด ๆ

(Laughter and cheers)

(เสียงหัวเราะและเสียงเชียร์)

We're economically attacking the young,

เรากำลังโจมตีเชิงเศรษฐกิจกับคนหนุ่มสาว

but I know, let's attack their emotional and mental well-being.

แต่ผมรู้ เรามาโจมตีสภาพอารมณ์ และจิตใจของพวกเขากันเถอะ

Let's take advantage of the flaws in our species

มาใช้ประโยชน์จากข้อบกพร่อง ในสายพันธุ์ของเรากันดีกว่า

with medieval institutions, Paleolithic instincts

ด้วยสถาบันยุคกลาง สัญชาตญาณยุคหิน

and godlike technology.

และเทคโนโลยีระดับพระเจ้า

I'm just going to say,

ผมแค่จะพูดว่า

I think Mark Zuckerberg has done more damage to the young people in our nation

มาร์ก ซักเคอร์เบิร์ก สร้างความเสียหาย ให้กับคนหนุ่มสาวในประเทศของเรา

ในขณะที่ทำเงินได้มากกว่า บุคคลใด ๆ ในประวัติศาสตร์

while making more money than any person in history.

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Oh, but wait, it could be worse.

โอ้ แต่เดี๋ยวก่อน มันแย่ได้กว่านั้น

It's as if we let an adversary implant a neural jack into our youth

ราวกับว่าเราปล่อยให้ศัตรู ฝังประสาทเทียมให้กับเยาวชนของเรา

to raise a generation of civic, military

เพื่อเลี้ยงดูคนรุ่นหนึ่ง ที่จะโตขึ้นไปเป็นพลเมือง ทหาร

and business leaders that hate America.

และผู้นำธุรกิจที่เกลียดชังอเมริกา

How can we be this stupid?

เราโง่ขนาดนี้ได้ยังไง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

This all adds up to a bunch of graphs all headed up into the right.

ทั้งหมดนี้รวมเป็นกราฟจำนวนมาก ที่พุ่งไปทางขวา

And what are they?

และพวกมันคืออะไร

What's the first one?

อันแรกคืออะไร

Oh, that's self-harm rates, which have exploded,

โอ้ นั่นคืออัตราการทำร้ายตัวเอง ซึ่งพุ่งสูงขึ้น

especially among girls since my colleague Jonathan Haidt pointed out,

โดยเฉพาะในหมู่ผู้หญิง

เพื่อนร่วมงานของผม โจนาธาน ไฮด์ ชี้ให้เห็นว่า

it's really, really gone crazy since social went on mobile.

มันบ้าไปแล้วจริง ๆ นับตั้งแต่ที่โซเชียลอยู่ในมือถือ

What's the next one?

อันต่อไปคืออะไร

Teens with depression.

วัยรุ่นที่มีภาวะซึมเศร้า

The next one, men and women not having sex.

อันถัดไป ชายและหญิงที่ไม่มีเพศสัมพันธ์

Biggest fear of my parents was that I was going to get in too much trouble.

ความกลัวสุด ๆ ของพ่อแม่ของผม คือผมจะสร้างปัญหามากเกินไป

ความกลัวสุด ๆ ของผม

My biggest fear, honestly,

คือลูก ๆ ของผมจะไม่เจอปัญหามากพอ

is that my kids aren't going to get into enough trouble.

คำแนะนำของผม สำหรับหนุ่มสาวทุกคนที่ดูอยู่ตอนนี้

My advice to every young person watching this program

คือให้ออกไปข้างนอก เมามากขึ้น และตัดสินใจเรื่องแย่ ๆ หลาย ๆ เรื่อง

is go out, drink more and make a series of bad decisions

ที่อาจส่งผลดี

that might pay off.

(เสียงหัวเราะและเสียงปรบมือ)

(Laughter and applause)

Next graph, cumulative gun deaths.

กราฟถัดไป การเสียชีวิตจากปืน

You're more likely to be shot in the United States

คุณมีแนวโน้มที่จะถูกยิงในสหรัฐอเมริกา

if you're a toddler or an infant than a cop.

หากคุณเป็นเด็กวัยหัดเดินหรือทารก มากกว่าตำรวจ

Next graph, obesity, way up.

กราฟถัดไป โรคอ้วน พุ่งสูงขึ้น

By the way, the industrial food complex wants to addict you to shitty, fatty foods

จะว่าไป ศูนย์อุตสาหกรรมอาหาร อยากให้คุณติดอาหารมัน ๆ ห่วย ๆ

so they can hand you over to the industrial diabetes complex.

เพื่อพวกเขาจะสามารถส่งคุณต่อไปยัง ศูนย์อุตสาหกรรมเบาหวานได้

We should not romanticize obesity.

เราไม่ควรโรแมนติกไปกับโรคอ้วน

You're not finding your fucking truth.

คุณจะไม่พบความจริงห่าเหวของคุณ

You're finding diabetes.

คุณจะพบกับโรคเบาหวาน

(Laughter and applause)

(เสียงหัวเราะและเสียงปรบมือ)

Overdose deaths, way up.

ตายจากการเสพยาเกินขนาด พุ่งสูงขึ้น

Deaths of despair.

ความตายจากความสิ้นหวัง

When I was in high school, it was drunk driving,

ตอนที่ผมอยู่ ม.ปลาย มันเป็นการเมาแล้วขับ

now it's kids killing themselves.

ตอนนี้มันเป็นเด็กฆ่าตัวตาย

Young people don't want to have kids anymore.

คนหนุ่มสาวไม่ต้องการมีลูกอีกต่อไป

Two-thirds of people aged 30 to 34, able-bodied,

สองในสามของผู้ที่มีอายุ 30-34 ปี มีร่างกายแข็งแรง

used to decide to have at least one child.

เคยตัดสินใจที่จะมีลูกอย่างน้อยหนึ่งคน

It's been cut in half.

มันถูกตัดครึ่งแล้ว

It's now less than a third, 27 percent.

ตอนนี้เหลือน้อยกว่าหนึ่งในสาม เพียง 27 เปอร์เซ็นต์

As a result, people over the age of 60 in the US, pretty happy.

เป็นผลให้คนที่มีอายุมากกว่า 60 ปี ในสหรัฐอเมริกา ค่อนข้างมีความสุข

People under the age of 30, not so much.

คนที่อายุต่ำกว่า 30 ปี ไม่สุขมากนัก

Some of the lowest in the free world.

หนึ่งในประเทศที่ต่ำที่สุดในโลกเสรี

What can we do?

เราทำอะไรได้บ้าง

Nothing wrong with America that can't be fixed with what's right with it.

ไม่มีความผิดปกติเกี่ยวกับอเมริกา ที่ไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยสิ่งที่ถูกต้อง

We got the hard stuff figured out.

เราคิดสิ่งที่ยากออกแล้ว

There are programs to address all of these issues,

มีโปรแกรมต่าง ๆ เพื่อแก้ไขปัญหาทั้งหมดนี้

they cost a lot of money, that's the hard part.

มันมีค่าใช้จ่ายเป็นจำนวนมาก นั่นแหละส่วนที่ยาก

And we have figured this out.

และเราก็เข้าใจสิ่งนี้แล้ว

In just five minutes post an earnings call,

ในเวลาเพียงห้านาทีหลังการแจ้งรายได้

we can add a quarter of a trillion dollars to the economy.

เราสามารถเพิ่มเงิน 2.5 แสนล้านดอลลาร์ ให้กับเศรษฐกิจได้

We've got the hard part figured out, the resources.

เราคิดส่วนที่ยากออกแล้ว นั่นคือทรัพยากร

We have the money, but we decide not to do it.

เรามีเงิน แต่เราตัดสินใจที่จะไม่ทำมัน

This is per-capita spending on child care in the United States

นี่คือการใช้จ่ายต่อหัว ในการดูแลเด็กในสหรัฐอเมริกา

relative to other nations.

เมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ

นี่คือใบอนุญาตที่อยู่อาศัย

This is housing permits.

Things are doable.

สิ่งต่าง ๆ สามารถทำได้

We increase minimum wage at 25 bucks an hour,

เราเพิ่มค่าแรงขั้นต่ำ เป็น 25 เหรียญต่อชั่วโมง

it goes into the economy.

มันจะเข้าสู่เศรษฐกิจ

The wonderful things about low- and middle-income households

สิ่งที่ยอดเยี่ยมเกี่ยวกับ ครัวเรือนที่มีรายได้ต่ำและปานกลาง

is they spend all their money.

คือพวกเขาใช้เงินทั้งหมด

We have to have or restore a progressive tax structure

เราต้องมีหรือฟื้นฟู โครงสร้างภาษีแบบก้าวหน้า

with alternative minimum tax on corporations and wealthy individuals.

โดยมีตัวเลือกภาษีขั้นต่ำ สำหรับองค์กรและบุคคลที่ร่ำรวย

We need to refund the IRS.

เราต้องคืนเงินให้กรมสรรพากร (IRS)

We need to reform Social Security.

เราต้องปฏิรูประบบประกันสังคม

It should be based on whether you need the money,

มันควรขึ้นอยู่กับว่า คุณต้องการเงินหรือไม่

not on how old you are.

ไม่ใช่ว่าคุณอายุเท่าไหร่

We need a negative income tax.

เราจำเป็นต้องมีภาษีเงินได้แบบติดลบ

My friend Andrew Yang screwed up a great idea,

เพื่อนของผม แอนดรูว์ หยาง ทำไอเดียดี ๆ พลาดไป

but he branded it incorrectly.

เขาวางแบรนด์ไม่ถูกต้อง

Instead of calling it UBI,

แทนที่จะเรียกว่า ‘รายได้พื้นฐานถ้วนหน้า’

he should’ve got Republicans on board by calling it a negative income tax.

เขาควรดึงพรรครีพับลิกันมาเข้าร่วม โดยเรียกมันว่า ‘ภาษีเงินได้แบบติดลบ’

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

We need to eliminate the capital gains tax deduction.

เราต้องยกเลิกการหักภาษีกำไร จากการขายหลักทรัพย์

When did we decide that the money that capital earns

เราตัดสินใจตั้งแต่เมื่อไหร่ว่า เงินที่ได้รับจากกำไรทุน

is more noble than the money that sweat earns?

มีเกียรติกว่าเงินที่ได้จากหยาดเหงื่อ

Shouldn't it be flipped?

มันไม่ควรจะสลับกันเหรอ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

We need to remove 230 protection for all algorithmically-elevated content.

เราต้องลบการป้องกันมาตรา 230 สำหรับเนื้อหาที่ยกระดับตามอัลกอริทึม

We need identity verification.

เราต้องการการยืนยันตัวตน

The reason we can have identity verification

เหตุผลที่เราสามารถมีการยืนยันตัวตนได้

is because we have a First Amendment.

เพราะเรามี บทบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญฉบับที่ 1

Break up Big Tech.

ทำลายบิ๊กเทค

We have monopolies that are incurring greater and greater costs

เรามีการผูกขาด ที่ก่อให้เกิดค่าใช้จ่ายมากขึ้นเรื่อย ๆ

กับธุรกิจขนาดเล็กและกลุ่มผู้ปกครอง เพราะ -- ดูข้างบนอีกครั้งสิ

on every small business and parents because again, see above,

our representatives don't understand these technologies.

สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของเรา ไม่เข้าใจเทคโนโลยีเหล่านี้

We need to age-gate social media.

เราจำเป็นต้องจำกัดอายุ ผู้เล่นโซเชียลมีเดีย

There's absolutely no reason anyone under the age of 16

ไม่มีเหตุผลเลย ที่ใครก็ตามที่อายุต่ำกว่า 16 ปี

should ever be on social media.

ควรเล่นโซเชียลมีเดีย

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

เราต้องการเตรียมอนุบาลแบบถ้วนหน้า

We need universal pre-K.

We need to reinstate the expanded child-tax credit.

เราจำเป็นต้องคืนสถานะ โครงการคืนภาษีบุตร

We need term limits, see above, Andrew Yang.

เราต้องจำกัดวาระการดำรงตำแหน่ง ดูด้านบน แอนดรูว์ หยาง

We need income-based affirmative action.

เราต้องการ การยืนยันสิทธิประโยชน์ตามรายได้

Any visible signs of affirmative action make no sense at all.

การยืนยันสิทธิประโยชน์เฉพาะกลุ่ม ช่างไม่สมเหตุสมผลเสียเลย

You would rather be born gay or non-white,

คุณอยากจะเกิดเป็นเกย์หรือไม่ใช่คนขาว

in the United States today than poor.

ในสหรัฐอเมริกาวันนี้ มากกว่าเกิดเป็นคนจน

And that's a sign of our progress

และนั่นเป็นสัญญาณของความคืบหน้า

and our need to recalibrate who we give advantage to.

และความจำเป็นในการปรับเทียบใหม่ว่า เราให้ประโยชน์กับใคร

Affirmative action, of which I’m a beneficiary --

การยืนยันสิทธิประโยชน์ ซึ่งผมเป็นผู้รับผลประโยชน์ --

I got Pell Grants, I got unfair advantage --

ผมได้รับทุนให้เปล่า เพลล์แกรนท์ ผมได้รับผลประโยชน์อย่างไม่ยุติธรรม --

affirmative action is a wonderful thing, and it should be based on color:

การยืนยันสิทธิประโยชน์ เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยม และควรขึ้นอยู่กับสี

it should be based on green.

มันควรขึ้นอยู่กับ สีเขียว

How much money you have or don't have.

คุณมีเงินหรือไม่มีเงินเท่าไหร่

Expand college enrollment in vocational programs.

ขยายการลงทะเบียนวิทยาลัย ในหลักสูตรอาชีวศึกษา

Mental health, ban phones in schools, invest in third places,

สุขภาพจิต ห้ามโทรศัพท์ในโรงเรียน ลงทุนในบ้านหลังที่สาม

Big Brothers and Sisters programs.

โครงการบิ๊กบราเธอร์ส บิ๊กซิสเตอร์ส

We need national service.

เราต้องการบริการระดับชาติ

We need to tell people in the United States and Canada

เราต้องบอกให้ผู้คนในสหรัฐอเมริกา และแคนาดารู้ว่า

that they live in the greatest countries in the world,

พวกเขาอาศัยอยู่ใน ประเทศที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

and we need to remind them of that every day

และเราจำเป็นต้องเตือนพวกเขา ถึงสิ่งนั้นในทุก ๆ วัน

by exposing them to other great Americans where they feel connective tissue.

โดยการโชว์พวกเขาต่อพี่น้องชาวอเมริกัน ให้พวกเขาได้รู้สึกถึงความผูกพันธ์

We can do all of this.

เราสามารถทำทั้งหมดนี้ได้

We can do all of it.

เราสามารถทำได้ทุกอย่าง

We have the resources.

เรามีทรัพยากร

The question is, do we have the will?

คำถามคือ เรามีเจตจำนงหรือไม่

This is my last slide.

นี่คือสไลด์สุดท้ายของผม

It is an emotionally manipulative slide to try and get you to like me more.

มันเป็นสไลด์ที่จะปั่นอารมณ์ เพื่อพยายามทำให้พวกคุณชอบผมมากขึ้น

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But it does have a message.

แต่มันมีความหมายนะ

This is the whole shooting match.

นี่คือ “ทุกสิ่งทุกอย่าง”

Anybody here without kids, ask someone with kids.

ใครก็ตามที่นี่ที่ยังไม่มีลูก ถามคนที่มีลูกได้

You have your world of work,

คุณมีโลกของการทำงาน

you have your world of friends, you have your world of kids.

คุณมีโลกของเพื่อนฝูง คุณมีโลกของลูกหลาน

Something happens here, your whole world shrinks to this.

มีบางอย่างเกิดขึ้นที่นี่ โลกทั้งใบของคุณจะหดตัวลงเหลือเพียงสิ่งนี้

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

So I present, as I wrap here, with just a few questions.

เพื่อเป็นการสรุป ผมจึงขอนำเสนอคำถามเพียงไม่กี่คำถาม

One,

ข้อแรก

if you acknowledge that our kids are the most important thing in our lives,

ถ้าคุณยอมรับว่าลูกหลานของเรา เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเรา

that everything else we do here is meaningful,

ทุกสิ่งที่เราทำล้วนมีความหมาย

but our kids' well-being and prosperity is profound.

แต่ความเป็นอยู่และความเจริญรุ่งเรือง ของลูกหลานของเรานั้นลึกซึ้ง

If you acknowledge that they're doing more poorly

ถ้าคุณยอมรับว่า พวกเขาอยู่ในสถานะที่แย่กว่า

than previous generations.

คนรุ่นก่อน ๆ

If you believe there’s a chance

ถ้าคุณเชื่อว่ายังมีโอกาส

that the illusion of complexity has done nothing but provide cloud cover

ที่ภาพลวงตาของความซับซ้อน ไม่ใช่อะไรมากไปกว่าเมฆที่ปกคลุม

for the unbelievable transfer of good will,

การถ่ายโอนอย่างเหลือเชื่อ ของความปรารถนาดี

of well-being and of prosperity from young to old.

ของความอยู่ดีมีสุข และความเจริญรุ่งเรืองตั้งแต่เด็กจนแก่

And if you believe we can actually fix these problems

และถ้าคุณเชื่อว่า เราสามารถแก้ไขปัญหาเหล่านี้ได้จริง

and we have the resources,

และเรามีทรัพยากรต่าง ๆ

then I present to you, I posit,

ผมจึงขอนำเสนอ ผมขอสรุปความ

I augur the question that I hope has more veracity

ผมขอตั้งคำถามที่ผมหวังว่า จะมีความจริงมากกว่า

than it did 17 minutes and 24 seconds ago.

เมื่อ 17 นาที 24 วินาทีที่แล้ว

And that's the following question.

และนี่คือคำถาม

Do we love our children?

เรารักลูก ๆ ของเราหรือไม่

My name is Scott Galloway,

ผมชื่อสก็อตต์ แกลโลเวย์

I teach at NYU, and I appreciate your time.

ผมสอนที่ ม.นิวยอร์ก ขอบคุณสำหรับเวลาของคุณ

(Cheers and applause)

(เสียงเชียร์และเสียงปรบมือ)

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

ขอบคุณครับ

(เสียงปรบมือ)