How to Design Climate-Resilient Buildings | Alyssa-Amor Gibbons | TED

Vertaald door: Dick Stada

As a child growing up in Barbados,

Als kind dat opgroeide in Barbados,

there were two things I can count on every summer:

waren er twee dingen waar je elke zomer op kon rekenen:

school break and the hurricane season.

de vakantie en het orkaanseizoen.

At some point, we would go through this whole routine

Op een gegeven moment deden we ons stappenplan:

of duct-taping and all the glass doors in these big X patterns,

duct-tape over alle glazen deuren in van die grote X-patronen,

tightly boarding up all the windows, except for one or two --

de ramen dichttimmeren, behalve een of twee,

so that, as my mother would curiously put it,

zodat, zoals mijn moeder het vreemdgenoeg zei,

we could let the wind come through.

de wind er makkelijk doorheen kon.

And putting buckets in the living room to catch the rain

En emmers neerzetten in de woonkamer om de regen op te vangen

in a futile attempt to stop our house from flooding

in een vergeefse poging om ons huis niet te laten overstromen

when the roof started to billow and sag in the wind.

als het dak begon te golven en door te zakken door de wind.

I hated it.

Wat haatte ik dat.

Because I was terrified the entire time,

Ik was namelijk de hele tijd doodsbang,

whether it was a tropical wave,

of het een tropische golf,

a thunderstorm, a tropical storm

een onweersbui, een tropische storm

or the tail-end of an actual hurricane that barely missed us.

of de staart van een echte orkaan was die ons net mistte.

It was all the same to me.

Voor mij allemaal hetzelfde.

A possible end.

Misschien mijn einde.

No light, no water, no electricity,

Geen licht, geen water, geen elektriciteit,

just a simple battery-operated radio waiting for the "all clear."

alleen een radio op batterijen, in afwachting van “alles veilig”.

And in my young eyes,

In mijn jonge ogen

Mother Nature on a personal mission to destroy us all.

had Moeder Natuur de opdracht ons allemaal te vernietigen.

I never understood why.

Ik heb nooit begrepen waarom.

Why, if we knew this was going to happen every year,

Als we wisten dat dit elk jaar ging gebeuren,

why couldn't we just do something to make sure that we were safer?

waarom konden we dan niet iets doen waardoor we veiliger waren?

Why did I always have to put out buckets and hide?

Waarom moesten we altijd die emmers neerzetten en ons verschuilen?

Fast forward to where we are now,

Nu door naar onze tijd,

living through a burgeoning climate crisis

met een groeiende klimaatcrisis

where my childhood fears have quickly become my adult reality.

waarin mijn kinderangsten snel een volwassenen werkelijkheid zijn geworden.

Just last year,

Precies afgelopen jaar

my country started to experience freak storms

begon mijn land superstormen te ervaren

like none we had ever seen before.

die niemand ooit eerder had gezien.

This is a video of one such event.

Dit is een filmpje van zo’n gebeurtenis.

Now, this is a real-time capture,

Dit is op ware snelheid.

it is not sped up, there are no special effects.

Niet versneld, zonder bewerking.

This system seemingly materialized out of nowhere.

Dit systeem ontstond schijnbaar uit het niets.

Typically, we'd have advance warning, but this time, there was none.

Normaal worden we vooraf gewaarschuwd, maar dit keer niet.

We did not know this was coming until it was right on top of us.

We wisten niet dat dit eraan kwam, totdat we er middenin zaten.

Imagine being jolted out of your sleep

Stel je voor dat je uit je slaap wordt geschud

to be greeted by this:

en hierdoor begroet:

500 strikes of lightning per minute,

500 bliksemflitsen per minuut,

thunder and rain so loud,

donder en regen die zo hard is

it felt like it was coming from the guts of the Earth.

dat het voelt alsof het uit het binnenste van de aarde komt.

The sky looked like a firework display with no pauses.

De hemel zag eruit als een onafgebroken vuurwerk.

And while we were still reeling from the impacts of this event,

Terwijl we hier nog van moesten bijkomen,

just a few weeks later, another one hit us.

sloeg een paar weken later een nieuwe toe.

This time a Category 1 hurricane.

deze keer een orkaan van categorie 1.

It destroyed over 2,000 homes.

Hij vernietigde 2.000 huizen.

Unpredictable events like this are quickly becoming the norm.

Zulke onvoorspelbare gebeurtenissen beginnen snel de norm te worden.

And in a small country like mine, of less than 300,000 people

In een klein land als het mijne, met minder dan 300.000 inwoners,

and a mere land area of just 166 square miles,

en met een landoppervlak van maar 430 vierkante kilometer,

small numbers, small events still mean big loss.

betekenen ook kleine getallen en gebeurtenissen een groot verlies.

So for us,

Dus voor ons

who are already living through some of the repercussions of climate change,

die al te maken hebben met de weerslag van klimaatverandering,

it is simply no longer enough

is het gewoon niet meer voldoende

for architecture to be beautifully passive.

dat de architectuur heel mooi passief blijft.

In the face of these looming new realities,

Met het opdoemen van deze nieuwe realiteit

we need to create architecture that genuinely performs.

moeten we voor architectuur zorgen die werkelijk presteert.

So that's what I do.

Dit doe ik:

I’m an architectural designer,

ik ben architect

and I create structures that have a deep reverence

en ik maak gebouwen met eerbied

and awareness of nature, yet protect us from it.

en bewustzijn voor de natuur die ons daartegen beschermen.

I draw on those deceptively simple micro lessons

Ik put daar bedrieglijk eenvoudige lessen uit

that we as communities have been inspired by over the years

waar we ons als gemeenschap door hebben laten inspireren

that dealt with how we traditionally handle the environment

en waar het gaat om hoe we traditioneel omgaan met het milieu

and how we, rather than fighting to keep nature out,

en hoe we, in plaats van ertegen te vechten,

learned how to harness it and embrace it for a shelter.

de natuur kunnen benutten en omarmen voor een schuilplaats.

Now, I'm sure there are countless examples

Ik weet zeker dat er genoeg voorbeelden zijn

of traditional building methodologies that have stood the test of time

van conventionele bouwmethodes die de tand des tijds

and weather.

en het weer hebben doorstaan.

Stories of inherent resilience.

Verhalen over inherente veerkracht.

But I want to share with you a story from my own country,

Ik wil je echter een verhaal vertellen uit mijn eigen land

one that has shaped my perspective as I lived through

dat mijn perspectief heeft veranderd

and designed for our changing climate reality.

en is bedacht voor onze klimaatrealiteit.

After the abolition of the enslavement

Na de afschaffing van de slavernij

of African and Indigenous peoples in Barbados,

van Afrikaanse en inheemse mensen in Barbados,

my ancestors, newly freed,

konden mijn voorouders, net bevrijd,

couldn't just go and find land to build their homes.

niet gewoon land zoeken voor hun huis.

Their lands, unlike them, were still property or "chattel"

Het land, in tegenstelling tot zijzelf, was nog steeds eigendom of ‘chattel’

of the former enslavers.

van de voormalige slavenhouders.

So out of this conundrum

Uit deze tegenstrijdigheid

the Bajan chattel house was born.

ontstond het Bajan chattel-huis.

Chattel houses were modest homes built entirely of timber,

Chattelhuizen waren bescheiden huizen helemaal gemaakt van hout,

with no nails mind you,

zonder spijkers,

and sat on tightly packed coral stone.

en stonden op strak bij ekaar gelegd koraalsteen.

The dilemma was that they had to be robust enough

Het dilemma was dat ze robuust genoeg moesten zijn

to survive the harsh temperaments of our tropical weather,

om ons temperamentvolle tropsiche weer te overleven

yet somehow temporary,

in ieder geval tijdelijk,

so that inevitably, when there was some kind of "dispute"

zodat er bij een onvermijdelijk geschil

between a former enslaver and a newly freed man or woman,

tussen de vroegere slavenhouder en de onlangs bevrijde man of vrouw,

hij of zij het snel met een paar vrienden of familieleden kon oppakken

he or she could quickly grab a couple of friends and family,

pack up and move at a moment's notice for safety.

en vlot veilig kon vertrekken.

So how?

Hoe dan?

How, despite being so low-tech and temporary,

Hoe konden deze tijdelijke, met weinig techniek gebouwde ontwerpen,

could these endemic designs survive often to see another day?

toch overleven en de volgende dag zien?

Unlike many of the more established, robust and permanent homes.

In tegenstelling tot de meer gevestigde, robuuste en permanente woningen.

Well, since these were made from whatever timber was readily available,

Omdat ze gemaakt zijn van hout dat al voorhanden was,

there were no fancy proprietary systems used.

zonder luxe en gepatenteerde systemen.

So rather than trying to create some kind of impenetrable force field

In plaats van een of ander ondoordringbaar krachtveld

against the wind,

tegen de wind te maken,

we had to get creative and figure out how to work with the wind

moesten we creatief zijn om samen te werken met de wind

instead of against it.

in plaats van ertegen.

And when the wind is blowing at incredible force against a home

Als de wind met enorme kracht tegen een huis waait,

that simply does not have the adequate means to brace itself,

kan het daar gewoon niet mee omgaan.

options are limited.

De mogelijkheden zijn beperkt.

Gets kind of simple.

Dan wordt het eenvoudig.

Like my mother used to tell me, you let the wind come through.

Mijn moeder zei altijd: laat de wind erdoor.

Now, the trick to doing this lies unexpectedly in the arrangement

Het zit hem in de onverwachte truc

of the timber facade,

door een houten gevel te bouwen

with windows such as these called "jalousie" windows.

met ramen zoals deze die ‘jalouzie-ramen’ heten.

And a quick side note,

Even tussendoor:

jalousie actually comes from the French word “jalousie”

jalouzie komt van het Franse woord ‘jalousie’

meaning "jealousy."

dat ’jaloursheid’ betekent.

So originally,

Dus oorspronkelijk

these angled horizontal slats called louvers

waren deze horizontale latten die lamellen heten,

were meant to keep jealous, peering eyes from seeing into your home.

bedoeld om jaloerse ogen niet naar binnen te laten gluren.

But architecturally,

Maar architectonisch gezien

what they did was allow wind to filter through

lieten ze de wind erdoorheen blazen

while still keeping rain out.

zonder de regen door te laten.

So these intentionally aligned apertures

Met deze bewust uitgelijnde spleten

would allow you to open all the slats on the windows and doors

kon je de lamellen in de ramen en deuren openen

to literally let the hurricane pass through,

om de orkaan er letterlijk doorheen te laten gaan,

channeling that wind through the building's interior,

zodat de wind door het interieur wordt gesluisd

instead of building up destructive pressure on the facade.

en niet met verwoestende kracht tegen de gevel drukt.

The result was that the weather,

Het gevolg was dat het weer

as I might say, if I was at home,

zo te zeggen, als ik thuis was,

“might ’lick down ya house, but it aint gine mash it up.”

je huis kon ‘aflikken’ maar niet verwoesten.

Translation for those who need it:

Vertaling voor wie dat wil:

the compound effect of these micro solutions

het samengestelde effect van deze mini-oplossingen

was a house that might ...

was een huis dat kon ...

it might bend,

buigen,

but it wouldn't totally break.

maar niet compleet instorten.

Drawing on examples such as this,

Met voorbeelden zoals deze,

I quickly realized that as a region,

snapte ik al snel,

we really need to depart from this more global convention

dat we de gebruikelijke bouw hier moeten vergeten

of designing our buildings to close themselves off from nature

waarbij gebouwen zich afsluiten van de natuur,

so that architecture, for us,

zodat de architectuur voor ons

becomes less about the external expression,

minder gaat om hoe het er aan de buitenkant uitziet,

aesthetic and shape of the building,

de esthetiek en vorm van het gebouw,

but more about its holistic performance in concert with the environment.

maar meer om de algehele prestatie in samenspraak met de omgeving.

Like those jalousie windows,

Net als die jalouzie-ramen

it's about those micro solutions,

gaat het om mini-oplossingen.

those little details that quite literally make or break a building.

Kleine details die het gebouw letterlijk maken of breken.

For example,

Bijvoorbeeld,

after the passage of Hurricane Maria through the Caribbean in 2017,

toen orkaan Maria door de Caraïben was geraasd in 2017,

many properties suffered devastating loss.

waren veel huizen compleet verwoest.

As designers,

Als ontwerpers

we were faced with that now common question:

werden we geconfronteerd met de nu bekende vraag:

How do we build back better?

hoe kunnen we beter bouwen?

The answer?

Het antwoord?

Simple.

Eenvoudig.

You take what works, discard what doesn't,

Je neemt mee wat werkt en wijst af wat niet werkt,

and apply it to modern designs.

en past dat toe op modern design.

In one instance,

In een geval

the wind-dispersing capabilities of those traditional louvers

kregen de windverdelende eigenschappen van die traditionele lamellen

became a modern interpretation.

een moderne interpretatie.

So my team and I at the time designed a timber fin facade

Mijn team en ik ontwierpen destijds een houten gevel met vinnen

that would do the same thing:

die hetzelfde deed:

break up the wind against the building's exterior

de wind breken aan de buitenkant van het gebouw,

while still allowing light to penetrate to the building's interior,

terwijl het licht nog wel naar binnen kon,

all while protecting the exposed glass from wind

en toch het blootgestelde glas tegen de wind

and wind driven missiles.

en weggewaaide dingen beschermde.

So no more duct tape.

Dus geen ducttape meer.

In another instance,

In een ander geval

we designed a sacrificial central core

ontwierpen we een centrale offerruimte

that allowed wind to penetrate through the interior of the building

die de wind toeliet tot het binnenste van het gebouw

while preserving adjacent,

terwijl het de aangrenzende,

locked-down watertight bunkers zones

waterdichte bunkerruimte

for people to retreat from the wind and the rain.

waar men kon schuilen tegen wind en regen, met rust liet.

So no more buckets.

Dus geen emmers meer.

And many of my colleagues in island nations, such as my own,

En veel collega’s van mij in landen met eilanden, zoals het mijne,

are in the process of integrating this similar strategy

zijn bezig met dezelfde strategie te integreren

of taking traditional designs and applying them to modern approaches.

door gebruik van traditionele technieken met moderne aanpak.

And this is not just limited to hurricanes,

Het gaat dan niet alleen om orkanen,

but address issues such as floods, earthquakes, landslides,

maar ook over overstromingen, aardbevingen, lawines,

where traditional, stilted designs help to keep us elevated

waar traditionele bouw op een verhoging

ons droog houdt bij stortregens en overstromingen

above torrential downpour and inundation

and where cross-brace lattice elements

en waar gekruist latwerk

make sure our buildings are flexible enough

ervoor zorgt dat de gebouwen flexibel genoeg zijn

to withstand the Earth moving and shaking beneath them.

voor de schuddende en bevende aarde eronder.

We are at a point now where we model an intelligent digital twin

We staan het punt dat we een intelligent digitale stel maken

of each design in virtual reality.

van elk ontwerp in virtuele werkelijkheid.

Think of it as a sort of computerized 3D carbon copy of each micro solution,

Denk aan een soort computermodel in 3D van elke mini-oplossing,

so that we can stress-test it.

zodat we het kunnen testen op robuustheid.

We can throw real-world climate scenarios its way.

We kunnen er realistische klimaatscenario’s op loslaten.

And because we’re in that virtual environment,

En omdat we in die VR-wereld zitten,

there's no loss of human life,

kost het ook geen mensenlevens,

there's no costly damage to infrastructure,

en zonder kostbare schade aan de infrastructuur.

and we can pick a building apart

We kunnen er een gebouw uithalen

and figure out what it actually takes to make a more resilient structure.

en uitzoeken wat erbij komt kijken om het nog veerkrachtiger te maken.

We can, say, throw a Category 5 hurricane wind simulation its way,

We kunnen een oorkaan van bijvoorbeeld categorie 5 simuleren

and if it fails in that safe environment, we can fix it.

en als het daarin niet slaagt, verbeteren we het.

We can tweak it, we can improve it,

We kunnen het aanpassen en verbeteren,

we can optimize the design,

we kunnen het ontwerp optimaliseren,

and we can do that iteratively until we get it right.

en we kunnen dat stap voor stap doen tot het helemaal klopt.

And because we have started from these Indigenous references,

En omdat we zijn begonnen met een imheems uitgangspunt,

we end up with well-performing,

komen we uit op een goed presterende,

modern, yes,

moderne, echt,

but accessible architecture

toegankelijke architectuur

that is not alien to its cultural or climatic context.

die niet vervreemd is van haar cultuur of klimaat.

Architecture that is not alien --

Architectuur die niet vervreemd is --

(Applause)

(Applaus)

Architecture that is not alien

Architectuur die niet vervreemd is

to the people who must build and live in it.

van de mensen die het moeten bouwen en erin wonen.

Architecture that by testing and design is more resilient

Architectuur die door te testen en ontwerpen veerkrachtiger is

as we prepare for harsher weather.

omdat het bedacht is voor bruut weer.

Now, I've said a lot.

Ik heb genoeg gepraat.

But nothing ...

Maar niets ...

Nothing prepares you for the mental uncertainty

niets kan je voorbereiden op de psychische onzekerheid

of experiencing, and hopefully living through, a hurricane.

van het meemaken, en hopelijk overleven van een orkaan.

That feeling of total vulnerability.

Dat gevoel van totale kwetsbaarheid.

Of being fully exposed to the elements and at the absolute mercy ...

Het volledig overgeleverd zijn aan de elementen en de absolute genade ...

of nature.

van de natuur.

The sound of the wind ripping a building to pieces.

Het geluid van de wind die een huis kapot rukt.

The sound of your neighbors’ screams being carried away

Het geluid van gegil van de buren die weg worden geblazen

in that same wind.

door diezelfde wind.

The “What if?”

Het “Stel dat ....”

"What if they don't make it?"

“Stel dat ze het niet overleven.”

"What if we don't make it?"

“Stel dat wij het niet overleven.”

"What if I don't make it?"

“Als ik het niet overleef.”

"What if?"

“Wat dan?”

But what if we could design away some of that uncertainty

Maar stel dat we konden ontwerpen zonder die onzekerheid,

and shelter in place with a sense of confidence

en op een plek konden schuilen met het vertrouwen

that we have given ourselves the best chance at surviving,

dat we alles hebben gedaan om de meeste kans op overleven te hebben,

the best chance at weathering each storm?

de meeste kans om elke storm te doorstaan.

Across the world, as humans, we are doing amazing things.

Over de hele wereld doen wij mensen de geweldigste dingen.

We are putting people into space for leisure.

We sturen mensen naar de ruimte voor ons plezier.

(Applause)

(Applaus)

We are searching and figuring out how to live in and survive

We onderzoeken hoe we kunnen leven en overleven

the extremes of distant planetary climates.

op extreme afstand en in extreem klimaat.

Yes, that's amazing.

Dat is geweldig.

However, on this planet,

Maar op deze planeet

so many of us still live in constant fear

zitten velen van ons nog steeds in angst

that the next event will be the big one

of de volgende gebeurtenis die grote kan zijn

that either dramatically changes or outright claims our existence here

die ofwel zorgt voor dramatische verandering, ofwel ons bestaan hier

on planet Earth forever.

op aarde voor altijd opeist.

You've probably heard this a million times,

Dat heb je vast al duizend keer gehoord,

but we as small island nations are living in our present,

maar wij als kleine eilandnaties wonen in ons heden,

the future that you all are poised to face.

de toekomst die jullie allemaal het hoofd weten te bieden.

So we need to know now what works and what does not

We moeten dus nu weten wat werkt en wat niet,

in our specific contexts,

in onze specifieke context,

because it is a true, immediate, cyclical matter of life and death for us.

omdat het een realistische terugkerende kwestie van leven of dood is voor ons.

So.

Dus.

As we step into this new era,

Nu we dat nieuwe tijdperk in stappen,

as we design and build our future cities and communities,

en we onze toekomstige steden en gemeenschappen bouwen

the approach, again, is so simple.

is de aanpak, nogmaals, zo eenvoudig.

We must do so no longer leaving the most vulnerable of us to guess

We moeten dat doen zonder de kwetsbaarsten te vergeten

and hope for the best.

en op het beste te hopen.

But based on tried, tested, traditional knowledge

Uitgaan van bewezen, geteste,

traditionele kennis en levenservaring,

and lived experience,

designing for the absolute worst.

ontwerpen voor het allerergste.

Thank you.

Dank je wel.

(Applause and cheers)

(Applaus en gejuich)