How Play Helps a Kid’s Brain Grow | Jesse Ilhardt | TED

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Kanhaiya Verma

Fifteen years ago,

လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅ တုန်းက

I walked into a classroom as a first-year preschool teacher.

ပထမနှစ် မူကြို ဆရာတစ်ယောက်အနေနဲ့ စာသင်ခန်းထဲကို ဝင်သွားခဲ့တယ်။

Ambitious and eager to impress,

ရည်မှန်းချက်ကြီးပြီး အထင်ကြီးဖို့ စိတ်ထက်သန်နေတဲ့

I created this Excel document

ကျွန်မက ကျောင်းသားတွေအတွက် အရေးပါဆုံးလို့

to track the things I thought mattered most for my students:

ကျွန်မ ယူဆတဲ့ စာလုံးတွေ၊ နံပါတ်တွေ၊ ပုံသဏ္ဍာန်တွေနဲ့ အရောင်တွေကို

letters, numbers, shapes and colors.

ခြေရာခံဖို့ ဒီ Excel စာရွက်စာတမ်းကို ဖန်တီးခဲ့တယ်။

Looking back, though, with what I know now,

ဒါပေမဲ့၊ ပြန်ကြည့်ရင်တော့၊ အခု ကျွန် သိထားတာနဲ့ဆို၊

I wish I wouldn't have bothered with Excel or rote memorization.

Excel ဒါမှမဟုတ် အလွတ်ကျက်မှတ်တာနဲ့ ဒုက္ခပေးခဲ့မိမှာ မဟုတ်ဘူး။

I wish instead I had leveraged the power of brain-building interactive play.

ဒါအစား ဦးနှောက် တည်ဆောက် အပြန်လှန်ဆက်သွယ် ကစားတာရဲ့ အစွမ်းကို အားပေးခဲ့မိမှာပါ။

For years, we’ve known

ကစားနည်း အခြေပြု သင်ယူရေးက

that play-based learning is far superior to rote memorization.

အလွတ်ကျက်မှတ်တညထက် ပိုကောင်းတာကို ကျွန်မတို့ သိထားတာ နှစ်များစွာရှိပါပြီ။

Harvard's Center on the Developing Child tells us,

မရေနိုင်တဲ့ အခြားအဖွဲ့အစည်းတွေအပြင်၊ ဟားဗတ်ရဲ့

as well as countless other institutions,

ဖွံ့ဖြိုးဆဲ ကလေး ဗဟိုက ကျွန်မ တို့ကို ပြောပြတာက၊

that play, and especially the back and forth interactions,

ကစားတာ၊ အထူးသဖြင့်၊ အတူ ကစားတဲ့အခါ၊ ကလေးတွေနဲ့ လူကြီးတွေကြား

the serve and return,

ရှေ့၊ နောက် တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်တာတွေ၊

the alternating comments, questions, gestures

အပေး အယူလုပ်တာတွေ၊ တစ်လှည့်စီ မှတ်ချက်ပေးတာတွေ၊

between children and adults when they play together,

မေးခွန်းတွေ ကိုယ်ဟန်အမူအရာတွေက ကလေးဦးနှောက်မှာ

that's what helps build neural connections in the child's brain.

အာရုံကြော ဆက်သွယ်မှုတွေကို တည်ဆောက်ဖို့ အထောက်အကူပြုတယ်ဆိုတာပါ။

And in particular, they build the brain's prefrontal cortex.

အထူးသဖြင့်၊ ဒါတွေက ဦးနှောက်ရဲ့ အရှေ့ပိုင်း အလွှာကို တည်ဆောက်တာပါ။

That's the executive control center of the brain.

ဒါက ဦးနှောက်ရဲ့ စီမံခန့်ခွဲရေး ထိန်းချုပ်မှု ဗဟိုပါ။

The part that manages emotions, solves problems, makes plans --

စိတ်ခံစာ’မှုတွေကို စီမံတဲ့ ဒီအပိုင်းက ပြဿနာတွေကို ဖြေရှင်းတယ်၊ အစီအစဉ်တွေ ချတယ်၊

all things that children have to do when they play.

ကလေးတွေ ကစားတဲ့အခါ လုပ်ရမယ့် အရာအားလုံးဆိုပါတော့။

So when we think of it that way, play is actually hard work.

ဒီတော့ ဒီလို တွေးလိုက်ရင်၊ ကစားတာဟာ တကယ့်ကို ခက်ခဲတဲ့ အလုပ်ပါ။

If learning is like a workout for the brain,

သင်ယူတာက ဦးနှောက်အတွက် လေ့ကျင့်ခန်းတစ်ခုလိုဆိုရင်၊

then play-based learning is the heavy lifting.

ကစားတာ အခြေပြု သင်ယူတာက အလေးမတာပါ။

And just as heavy lifting builds muscle,

အလေးမတာက ကြွက်သားကို တည်ဆောက်သလိုပဲ၊

play-based learning builds the brain's architecture.

ကစားတာ အခြေပြု သင်ယူတာက ဦးနှောက်ရဲ့ ဗိသုကာပုံစံကို တည်ဆောက်ပေးတယ်။

So then where do us as grown-ups come in?

ဒီတော့ အရွယ်ရောက်သူတွေအနေနဲ့ ဘယ်မှာ ပါဝင်လာသလဲ။

It's those interactions when a child says something

ဒါက ကလေးတစ်ယောက်က တစ်ခုခု ပြောပြီး မိဘ ဒါမှမဟုတ် ဆရာတစ်ယောက်က

and a parent or teacher says something back,

တစ်ခုခု ပြန်ပြောတဲ့အခါ၊ အပြန်အလှန်ဆက်သွယ်မှုတွေပါ၊

those interactions help the child to persist, to stick with their plan,

ဒီအပြန်အလှန်ဆက်သွယ်မှုတွေ ကလေးကို ဇွဲမလျှော့ဖို့၊ အစီအစဉ်ကို စွဲမြဲနေဖို့၊

to keep rebuilding the block tower each time it falls.

လဲကျသွားတိုင်း၊ မျှော်စင်ကို ဆက်ပြီးပြန်တည်ဆောက်ဖို့ ကူညီပေးတယ်။

So it's the play paired with the adult interactions.

ဒီတော့ ဒါက လူကြီး အပြန်အလှန် ဆက်သွယ်မှုတွေနဲ့ တွဲဖက်ထားတဲ့ ကစားနည်းပါ။

It's like superfood for the brain.

ဒါက ဦးနှောက်အတွက် အကောင်းစား အစာလိုပါ။

The research community in supportive play is so resounding,

ထောက်ပံ့ပေးတဲ့ ကစားမှုထဲက သုတေသန အသိုင်းအဝိုင်းက ထူးကဲလွန်းတော့

I would expect to see children in nearly every household,

အိမ်ထောင်စုတိုင်းနီးပါး၊ မူကြိုကျောင်းနဲ့ သူငယ်တန်းကျောင်း စာသင်ခန်းတိုင်းမှာ

every preschool and kindergarten classroom

နိုးနေတဲ့ အချိန်အများစုမှာ ကလေးတွေ

playing for most of their waking hours.

ကစားနေကြတာကို တွေ့ရမယ်လို့ ကျွန်မ မျှော်လင့်မိတယ်။

But that's far from reality.

ဒါပေမဲ့ ဒါက တကယ့်အဖြစ်နဲ့ တစ်ခြားစီပါ။

We don't see widespread uptake of play among parents or teachers,

မိဘတွေ ဒါမှမဟုတ် ဆရာတွေကြားမှာ ကစားတာကို ကျယ်ကျယ်ပြန့် လက်ခံတာကို မတွေ့ရဘဲ၊

and sometimes we even see resistance.

တစ်ခါတလေ ခုခံမှုကိုတောင် တွေ့ရပါတယ်။

So what's going on?

ဒီတော့ ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ။

What's driving us as parents and teachers to ignore the overwhelming research

ကစားတာနဲ့ပတ်သက်ရင် သောင်းသောင်းဖြဖြရှိတဲ့ သုသေသနကို လျစ်လျူရှုဖို့ မိဘတွေနဲ့ ဆရာတွေ

when it comes to play?

အနေနဲ့ ကျွန်မတို့ကို ဘာက လှုံ့ဆော်ပေးနေတာလဲ။

After years of teaching preschool, coaching teachers, coaching parents

မူကြိုကျောင်းမှာ သင်တာ၊ ဆရာတွေ၊ မိဘတွေကို နည်းပြပေးတာနဲ့ ကိုယ့်တိုင်အုပ်ထိန်းတာကို

and analyzing my own parenting,

ဆန်းစစ်ပြီးနောက် နှစ်များစွာအကြာမှာ

I've realized our best intentions are getting in the way.

ကျွန်မတို့ရဲ့ အကောင်းဆုံး ရည်ရွယ်ချက်တွေက အဟန့်အတားဖြစ်နေတာကို သိလာရတယ်။

We live in a comparison culture,

ကျွန်မတို့ဟာ နှိုင်းယှဉ်တဲ့ ယဉ်ကျေးမှုမှာ နေထိုင်ကြတာပါ၊

and we worry that our child won't be good enough.

ကျွန်မတို့ရဲ့ ကလေးဟာ တော်သင့်သလောက် တော်မှာမဟုတ်ဘူး၊

Won't be good enough for the soccer team,

ဘောလုံးအသင်းအတွက် တော်သင့်သလောက် တော်မှာမဟုတ်ဘူး။

won't be ready for kindergarten,

သူငယ်တန်းအတွက် အဆင်သင့်မဖြစ်ဘူး၊

won't be as smart as their classmates.

အတန်းဖော်တွေလောက် တော်မှာမဟုတ်ဘူးလို့စိုးရိမ်နေကြတယ်။

And we worry that if our child doesn't measure up,

ကျွန်မတို့ကလေးက သူများတွေလို မတော်ဘူးဆိုရင်၊

it will be our fault.

ကျွန်မတို့ရဲ့အပြစ်ဖြစ်မယ်လို့ စိုးရိမ်ကြတယ်။

Our hyperfocus on our children and our students’s success is backfiring.

ကလေးတွေနဲ့ ကျောင်းသားတွေရဲ့အောင်မြင်မှုကို အာရုံစိုက်လွန်တာက မျှော်လင့်သလိုမဖြစ်တာပါ။

And it's exacerbated by two forces I see impacting

ဒါက မိဘတွေနဲ့ ဆရာတွေရဲ့ အများစုကို သက်ရောက်နေတယ်လို့

the large majority of parents and teachers.

ကျွန်မ မြင်တဲ့ အင်အား နှစ်ခုကြောင့် ပိုဆိုးလာတယ်။

First, the need for immediate gratification

ပထမအချက်က၊ လက်ငင်း အားရကျေနပ်မှုနဲ့

and quick results.

အမြန် ရလဒ်တွေအတွက် လိုအပ်မှုပါ။

And second, our own discomfort with play,

ဒုတိယအချက်က၊ ကစားတာနဲ့ စိတ်မသက်မသာဖြစ်တာက၊

either because we don't have the time or energy,

ကျွန်မတို့မှာ အချိန် ဒါမှမဟုတ် စွမ်းအား မရှိလို့

or because we just don't know how to play anymore.

ဒါမှမဟုတ် ဘယ်လိုကစားရမယ်ဆိုတာ မသိတော့လို့ပါ။

On the topic of immediate gratification,

လက်ငင်း အားရနပ်မှုအကြောင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး

I think back to that Excel document I created as a first-year teacher.

ပထမနှစ် ဆရာအဖြစ် ကျွန်မဖန်တီးခဲ့တဲ့ Excel စာရွက်စာတမ်းကို ပြန်သတိရမိတယ်။

That document was the manifestation of my anxiety,

အဲဒီစာရွက်စာတမ်းက ကျွန်မ ပူပန်မှုရဲ့ သရုပ်သကန်ဖြစ်ခဲ့တယ်၊

because often when we feel anxious or out of control,

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ပူပန်တာ ဒါမှမဟုတ် ထိန်းချုပ်လို့မရတော့တဲ့အခါ၊

we revert back to what we can control.

ကျွန်မတို့ဟာ ကိုယ်ထိန်းချုပ်နိုင်တာဆီ ပြန်လှည့်ကြတယ်။

For parents and teachers,

မိဘတွေနဲ့ ဆရာတွေအတွက်တော့

we often revert to fact-based teaching

ကျွန်မတို့ရဲ့ အားထုတ်မှုတွေကို အတည်ပြုပေးတဲ့ လက်ငင်းရလဒ်

because we see pretty immediate results that affirm our efforts.

အတော်အတန်ကို မြင်ရတာကြောင့် အချက်အလက် အခြေုပြု သင်ကြားရေးဆီ ပြန်လှည့်လေ့ရှိတယ်။

Whereas we can't see the connections in the child's brain

တကယ်တော့ နောက်ဆုံး လှုပ်နေတဲ့မျှော်စင်ကို ပြိုမသွားအောင် သူတို့ လုပ်တဲ့အခါ၊

that fire when they finally get that wobbly block tower to stay standing.

နိုးကြွနေတဲ့ ကလေး ရဲ့ ဦးနှောက်ထဲက ဆက်သွယ်မှုတွေကို ကျွန်မတို့ မမြင်ရဘူးပေါ့။

The immediate result of something like our child learning a new letter,

စာလုံးအသစ်တစ်ခု သင်ယူနေတဲ့ ကလေးလို တစ်ခုခုရဲ့ လက်ငင်း ရလဒ်က

it gives us this dopamine rush that then sets off a flywheel effect

ဒိုပါမင် ဆောင့်တက်လာစေပြီး ဟန်ချက်ဘီး သက်ရောက်မှု စတင်စေတာတာ

because as we see and feel the results of our work more and more,

ကျွန်မတို့ဟာ လုပ်ဆောင်မှု ရလဒ်တွေကို ပိုပြီး တွေ့မြင်၊ ခံစားရတော့၊

we subconsciously begin to prioritize that type of teaching.

ဒီသင်ကြားမှုမျိုးကို သတိမထားမိဘဲ စတင်ဦးစားပေးကြတာကြောင့်ပါ။

Recently, my staff was coaching a group of school principals

မကြာသေးခင်က ကျွန်မရဲ့ ဝန်ထမ်းတွေက ကစားတာရဲ့ အရေးပါမှုအကြောင်း

ကျောင်းအုပ်ကြီး တစ်ဖွဲ့ကို လေ့ကျင့်ပေးနေခဲ့တယ်။

on the importance of play.

And one of the principals said

ကျောင်းအုပ်ကြီး တစ်ယောက်က

that his teachers just weren't on board.

သူ့ဆရာတွေက သဘောမတူကြဘူးလို့ ပြောတယ်။

They said their students are too far behind to play.

သူတို့က ကျောင်းသားတွေဟာ ကစားဖို့ နောက်ကျလွန်းနေပြီလို့ ပြောခဲ့ကြတယ်။

And those well-intentioned teachers,

ဒီစိတ်ရင်းကောင်းတဲ့ ဆရာတွေက

they were equating academic learning that their students needed

သူတို့ရဲ့ ကျောင်းသားတွေ လိုအပ်တဲ့ ပညာရေးဆိုင်ရာ သင်ယူမှုကို လျင်မြန်၊

with methods that would show quick, concrete results.

ခိုင်မာတဲ့ ရလဒ်တွေ ပြသမယ့် နည်းလမ်းတွေနဲ့ တန်းတူပြုနေတာပါ။

They felt really proud and accomplished

သူတို့က ကျောင်းသား မိဘတွေနဲ့ စကားပြောတဲ့အခါ၊

when they could talk to the students' parents

ဒီလမှာ ကလေးတွေက စာလုံးတွေနဲ့ နံပါတ်တွေ ဘယ်လောက်

and say how many letters and numbers they learned that month.

သင်ယူခဲ့တာကို ပြောနိုင်တဲ့အခါ ဂုဏ်ယူပြီး ပြီးမြောက်တယ်လို့ ခံစားရတယ်။

Because we as parents and teachers,

ဘာလို့လဲဆိုတော့ မိဘတွေ၊ ဆရာတွေအနေနဲ့

we share this universal desire for our kids to do well.

ကလေးတွေ စာကောင်းကောင်းလုပ်ဖို့ ဒီအများလက်ခံတဲ့ ဆန္ဒက တူညီနေလို့ပါ။

And we will pour our energy and resources into making that happen.

ဒီလိုဖြစ်အောင် ကျွန်မတို့ရဲ့ စွမ်းအင်နဲ့ အရင်းအမြစ်တွေကို သွန်ချပေးမှာပါ။

And that's showing up in our spending habits.

ဒါက ကျွန်မတို့ရဲ့ သုံးစွဲမှု အလေ့အထတွေထဲမှာ ပေါ်နေတာပါ။

Marketers are preying on it as they advertise the latest and greatest toys,

စျေးကွက်ဖော်သူတွေက သင့်ကလေး စာဖတ်တတ်အောင် သင်ပေးဖို့ဆိုတဲ့ နောက်ဆုံးပေါ် အကောင်းဆုံး

flashcards, iPad apps for brain development,

ကစားစရာတွေ၊ သင်ထောက်ကူတွေ၊ ဦးနှောက်ဖွံ့ဖြိုးမှုအတွက် iPad အက်ပ်တွေ၊

even kits that claim to teach your baby to read.

ပစ္စည်းကိရိယာတွေကိုတောင် ကြော်ငြာရင်း ဒါကို အမြတ်ထုတ်နေတာပါ။

Seriously, babies.

ကလေးငယ်တွေအတွက် စိုးရိမ်စရာပါ။

And because we worry that our kids won't measure up, we fall prey to that.

ကလေးတွေ သူများလို မတော်မှာကို စိုးရိမ်တာ ကြောင့်၊ ဒါရဲ့ သားကောင် ဖြစ်သွားတာပါ။

The global market for educational toys surpassed 68 billion dollars in 2021

ပညာရေးဆိုင်ရာ ကစားစရာတွေအတွက် ကမ္ဘာ့ ဈေးကွက်က ၂၀၂၁ ခုနှစ်မှာ ဒေါ်လာ ၆၈ ဘီလီယံ

and is projected to reach 132 billion by 2028.

ကျော်လွန်ခဲ့ပြီး ၂၀၂၈ ခုနှစ်မှာ ၁၃၂ ဘီလီယံအထိ ရောက်ရှိဖို့ ခန့်မှန်းထားတယ်။

But those smart toys,

ဒါပေမဲ့ ဒီစမတ် ကစားစရာတွေက

they're a far cry from the interactive,

အစောပိုင်းက ကျွန်မပြောခဲ့တဲ့

playful learning that I was talking about earlier.

အပြန်အလှန် ဆက်သွယ်ရေး၊ ဆော့တတ်တဲ့ သင်ယူမှုနဲ့ တစ်ခြားစီပါ။

That type of learning, the real gold standard of early education,

ဒီလို သင်ယူမှုမျိုး၊ အစောပိုင်း ပညာရေးရဲ့ ရွှေစံနှုန်းက

it's not immediate.

လက်ငင်း မဟုတ်ဘူး။

It takes time and it doesn't lend itself to a checklist or an Excel document.

ဒါက အချိန်ယူပြီး စစ်ဆေးစရာစာရင်း ဒါမှမဟုတ် Excel စာရွက်စာတမ်း တစ်ခုနဲ့ မသင့်တော်ဘူး။

The second force I see negatively impacting play-based learning

ကစားနည်း အခြေပြု သင်ယူမှုကို အပျက်သဘော သက်ရောက်စေတဲ့ ဒုတိယ အင်အားကတော့

is that we, as grown ups, parents and teachers,

ကျွန်မတို့၊ အရွယ်ရောက်သူတွေ၊ မိဘတွေနဲ့ ဆရာတွေအနေနဲ့၊ ကစားနည်း အခြေပြု သင်ယူမှုက

just don't always like hearing that play-based learning

ကျွန်မတို့တချို့ကို လိုအပ်နိုင်တာကို အမြဲတမ်းတော့

might require some of us.

မကြားချင်ကြဘူးလို့ဆိုတာပါ။

Because that means it will take time,

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒါက ကျွန်မတို့မှာ ရှိတယ်လို့

energy and skills that we don't think we have.

မထင်တဲ့အချိန်၊ စွမ်းအင်နဲ့ကျွမ်းကျင်မှုတွေ လိုလိမ့်မယ်လို့ ဆိုလိုတာကြောင့်ပါ။

But not only is it worth our time, it can be done in really small doses.

ဒါပေမဲ့ အချိန်နဲ့ ထိုက်တန်ရုံမက၊ သေးငယ်တဲ့ ပမာဏလေးတွေနဲ့ လုပ်နိုင်ပါတယ်။

So take this simple example of bath time.

ဒါကြောင့် ရေချိုးချိန်ရဲ့ ရိုးရှင်းတဲ့ ဥပမာကို ကြည့်ပါ။

If I'm a busy mom who has a few extra dollars to spend,

သုံးဖို့ ဒေါ်လာအနည်းငယ် ပိုရှိတဲ့ အလုပ်များတဲ့ မိခင်ဖြစ်တဲ့ ကျွန်မဆိုရင်၊

I might pop my kiddo into the tub,

ကျွန်မရဲ့ကလေးကို ရေချိုးကန်ထဲမှာ ထည့်တယ်၊

remember that buying bath toys has been on my never-ending mental to-do list

ရေချိုး ကစားစရာတွေ ဝယ်တာက သီတင်းပတ်တွေချီ ကျွန်မရဲ့ မဆုံးတဲ့ စိတ်အလုပ်စာရင်းမှာ

for weeks,

ရှိနေတာကိုတော့ သတိရပါ၊

so I whip out my phone

ဒီတော့ ဖုန်းကို ဆတ်ခနဲထုတ်၊

and I use that five minutes to go over to Amazon

အမေဇုန်ကိုသွားကာ ထိပ်တန်း ရေချိုး ကစားစရာတွေ ဝယ်ဖို့

and buy the top-rated bath toys.

အချိန် ငါးမိနစ်ကြာတယ်။

ဒီရေချိုး ကစားစရာတွေက ကလေးအတွက် အန္တရာယ်ရှိတယ်လို့ ပြောဖို့ လာတာမဟုတ်ဘူး။

And I'm not here to say that those bath toys are harmful for your child.

They're not.

အန္တရာယ်မရှိပါဘူး။

But you're busy.

ဒါပေမဲ့ ရှင်တို့က အလုပ်များတယ်လေ။

So what you do with that five to 10 minutes, it matters.

ဒီတော့ ငါးမိနစ်ကနေ ၁၀ မိနစ်အထိ ဘာလုပ်ရမလဲဆိုတာက အရေးကြီးတာပါ။

And you know what would be way better than scrolling Amazon

အမေဇုန်မှာ ထက်အောက်ရွှေ့တာထက် ပိုကောင်း ပြီး ရေချိုး ကစားစရာတွေထက်တောင်

and even better than those bath toys?

ပိုကောင်းမယ့် နည်းလမ်း သိကြလား။

Three things that I can almost guarantee you have in your home.

ရှင်တို့အိမ်မှာ ရှိတယ်လို့ ကျွန်မ အာမခံနိုင်သလောက်ဖြစ်တဲ့ အရာသုံးခုပါ။

Measuring cups,

ခြင်တွယ်တဲ့ ခွက်တွေ၊

kitchen sponges and you.

မီးဖိုချောင် ရေမြှုပ်တွေနဲ့ ရှင်တို့ပါ။

Because a couple household materials dropped into the bathtub,

ဘာလို့လဲဆိုတော့ အိမ်သုံးပစ္စည်း တစ်ခုနှစ်ခုက ရေချိုးကန်ထဲ ကျသွားပြီး

and this mundane routine

ဒီသာမန် လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်က ပျော်စရာဖြစ်လာကာ

becomes fun and surprisingly energizing bonding time

ရှင်နဲ့ ရှင့်ကလေးအတွက် အံ့ဩလောက်အောင် အားရှိတဲ့ ပေါင်းစည်းချိန်

for you and your child.

ဖြစ်လာတာကြောင့်ပါ။

And bonus,

အပိုဆုက

instead of the manufacturer-designed toy telling your child how to play,

ကလေးကို ကစားနည်း ပြောပြတဲ့ ထုတ်လုပ်သူ ဒီဇိုင်းဆွဲထားတဲ့ ကစားစရာအစား၊

your child's brain has to do the heavy lifting.

ကလေးရဲ့ ဦးနှောက်က အလေးမတာကို လုပ်ဖို့လိုတာပါ။

And that's that superfood for the brain.

ဒါက ဦးနှောက်အတွက် အကောင်းစား အစာပါ။

Now, over the past 10 years coaching parents,

ကဲ၊ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀ နှစ်ကျော်တုန်းက မိဘတွေကို နည်းပြပေးနေရင်း၊

I have heard over and over again

မိဘတွေဟာ သူတို့အလုပ်၊ အုပ်ထိန်းမှုမှာ

that parents don't feel good enough at their job, at parenting.

တော်သင့်သလောက် မတော်ဘူးလို့ ထပ်တလဲလဲ ကြားခဲ့ရတယ်။

နောက်ပြီး ကျွန်မတို့အပေါ် ဖိအားတွေက အများကြီးပါ၊

And there's so much pressure on us,

and sometimes it feels like we're supposed to innately know

တစ်ခါတလေ ကြမ်းပြင်ပေါ် လှဲချပြီး ကလေးရဲ့ ဦးနှောက်ကို ဘယ်လို

how to get down on the floor and build our baby's brains.

တည်ဆောက်ရမလဲဆိုတာကို အလိုလို သိသင့်လို့ ခံစားရတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ

And over the past few years,

the social media world has exploded

လူမှု မီဒီယာ လောကက မိဘတွေနဲ့ ဆရာတွေအတွက်

with even more advice for parents and teachers.

ပိုများတဲ့အကြံဉာဏ်တွေနဲ့တောင် တစ်ဟုန်ထိုးဖြစ်ခဲ့တယ်။

How to affirm children's feelings but still set clear boundaries.

ကလေးတွေရဲ့ ခံစားချက်တွေကို အတည်ပြုပုံက ရှင်းလင်းတဲ့ နယ်နိမိတ်တွေ သတ်မှတ်တုန်းပါ။

15 ways to use a cardboard box in your classroom.

စာသင်ခန်းထဲက ကတ်ထူဘူးကို အသုံးပြုနိုင်တဲ့ နည်းလမ်း ၁၅ ခုပါ။

And DIY Halloween costumes that are sure to win the school costume contest.

ကျောင်းဝတ်စုံပြိုင်ပွဲမှာ ဆုရမှာ သေချာတဲ့ ကိုယ်တိုင်လုပ် Halloween ဝတ်စုံတွေ။

ကျွန်မက ဒါတွေကို သွက်သွက်လက်လက် ရွတ်ပြတဲ့အခါ၊

And as I rattle those off,

I could just imagine the rolling eyes from parents and teachers,

မျက်လုံး အဝိုင်းသားဖြစ်နေတဲ့ မိဘတွေနဲ့ ဆရာတွေကို စိတ်ကူးကြည့်ရုံဖြစ်ပြီး

and I share that frustration.

ဒီစိတ်ပျက်မှုကို ကျွန်မ မျှဝေလိုက်တယ်။

Because sometimes all the chatter

ဘာလို့လဲဆိုတော့ တစ်ခါတစ်ရံ စကားစမြည်ပြောတာအားလုံးက

only makes us feel more pressured to get it right.

တိတိကျကျ နားလည်ဖို့ ပိုဖိအားပေးခံရတယ်လို့ပဲခံစားစေတာကြောင့်ပါ။

When it comes to our children's learning, though,

ကလေးတွေရဲ့ သင်ယူမှုနဲ့ပတ်သက်လာတဲ့အခါ

we don't have to be the perfect Etsy parent

ကျွန်မတို့ဟာ ခြောက်ပစ်ကင်း Etsy မိဘ ဒါမှမဟုတ်

or the perfect Pinterest teacher.

ခြောက်ပစ်ကင်း Pinterest ဆရာ ဖြစ်စရာမလိုဘူး။

We have to prioritize interactions and be OK with them being imperfect.

အပြန်အလှန်ဆက်သွယ်မှုတွေကို ဦးစားပေးပြီး၊ အပြစ်အနာအဆာဖြစ်နေသူတွေနဲ့ အဆင်ပြေရမှာပါ။

Because it may seem silly to admit that we don't feel good

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကလေးတွေနဲ့ ကစားရတာ အားရကျေနပ်မှု မရှိဘူးဆိုတာကို

at playing with our kids,

ဝန်ခံတာက ကလေးကလားဆန်ပုံရပေမဲ့

but as adults, it's not always intuitive.

လူကြီးတွေအနေနဲ့၊ ဒါဟာ အမြဲတမ်း အလိုလိုသိနေတာ မဟုတ်လို့ပါ။

Sure, most of us played a lot when we were little.

အများစုဟာ ငယ်ငယ်က အတော်များများ ကစားခဲ့ကြတာ သေချာပါတယ်။

We'd tie the blankets around their neck

လည်ပင်းမှာ စောင်တွေကို ချည်ပြီး

and bound around the house like superheroes.

စူပါဟီးရိုးတွေလို အိမ်ပတ်လည်မှာ ခုန်ပေါက်ပြေးလွှားကြတယ်။

But as we grew up, that type of play wasn't encouraged anymore.

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မတို့ ကြီးပြင်းလာတော့၊ ဒီကစားနည်းမျိုးကို အားမပေးတော့ဘူး။

And just as with any skill that we don't use,

ကျွန်မတို့ မသုံးတဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုတစ်ခုခုလိုပဲ

we risk losing it.

ဒါကို ဆုံးၡုံးခံလိုက်ကြတယ်။

A couple months ago, my colleague and I,

လွန်ခဲ့တဲ့လ အနည်းငယ်က ကျွန်မရဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်နဲ့ ကျွန်မဟာ

we were leading a workshop for parents and teachers.

မိဘတွေနဲ့ ဆရာတွေအတွက် အလုပ်ခွင် ဆွေးနွေးပွဲတစ်ခုကို ဦးဆောင်နေခဲ့ကြတယ်။

And we brought materials like shaving cream

ကျွန်မတို့က မုတ်ဆိတ်ရိတ် အမြှုပ်၊ ပလတ်စတစ် စုပ်တံတွေ၊

and plastic straws and buttons

ကြယ်သီးတွေ၊

and pipe cleaners

ပိုက်သန့်ရှင်းရေးပစ္စည်းတွေ ယူလာပြီး

and just asked the parents and teachers to play,

မိဘတွေနဲ့ ဆရာတွေကို

to create.

ကစားဖို့ ဖန်တီးခိုင်းတယ်။

Everyone froze.

လူတိုင်း မှင်တက်သွားကြတယ်။

Then, slowly but surely, people started to create.

ဒီနောက် ဖြည်းဖြည်းဆိုပေမဲ့၊ တကယ့်ကိုပဲ လူတွေက စတင်ဖန်တီးလာခဲ့ကြတယ်။

And by the end of the session,

အစီအစဉ် အဆုံးပိုင်းမှာ

their faces were lighting up as they shared their creations

သူတို့ရဲ့ ဖန်ဆင်းတီးထားတာတွေကို အုပ်စုရဲ့ ကျန်တဲ့လူတွေနဲ့ ဝေမျှတဲ့အခါ

with the rest of the group.

မျက်နှာတွေက ရွှင်ပျသွားခဲ့တယ်။

And it reminded me that as adults,

လူကြီးတွေအနေနဲ့ ကျွန်မတို့ဟာ တိတိကျကျ

we have to let go of our expectation that we get it right.

နားလည်ရမယ်ဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်ကို စွန့်လွှတ်ဖို့လိုတာကို ဒါက သတိရစေတာပါ။

Because if we opt out of play,

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကလေးတွေရဲ့ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအတွက်

based on what we know about how important our interactions are

ကျွန်မတို့ရဲ့ အပြန်အလှန်ဆက်သွယ်မှုတွေက အရေးကြီးပုံကို အခြေခံပြီး

to children's development,

ကစားဖို့ ရွေးချယ်မယ်ဆိုရင်၊

if we opt out of play,

ဒီမှာ သူတို့ရဲ့ ဦးနှောက်ဖွံ့ဖြိုးမှုအတွက်

it has major implications for their brain development.

အဓိက ဂယက်ရိုက်မှုတွေ ရှိတာကြောင့်ပါ။

Now I know that finding the energy

ကလေးတွေနဲ့ ကျောင်းသားတွေနဲ့အတူ ကစားဖို့

to play with our kids and students can be hard.

စွမ်းအင်ရှာတာက ခက်နိုင်တာ ကျွန်မ သိပါတယ်။

Even in small doses,

သေးငယ်တဲ့ ပမာဏလေးတွေမှာတောင်၊

it takes our undivided attention.

ကျွန်မတို့ရဲ့ အပြည့်အဝ အာရုံစိုက်မှု လိုအပ်ပါတယ်။

But it’s so worth it.

ဒါပေမဲ့ ဒါက သိပ်ကိုထိုက်တန်ပါတယ်။

Because in all my experience and research,

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်မရဲ့ အတွေ့အကြုံနဲ့ သုတေသနအားလုံးမှာ၊

I haven't found any evidence

ကျောင်းမုန့် ရောင်းဖို့အတွက်

that making the homemade cookies for the school bake sale

အိမ်လုပ် ကွတ်ကီးတွေ လုပ်တာက ကလေးရဲ့ ဦးနှောက်ဖွံ့ဖြိုးမှုအတွက်

matters for your child's brain development.

အရေးပါတယ်ဆိုတဲ့ အထောက်အထားတစ်ခုမှ မတွေ့ရလို့ပါ

I haven't found any evidence that sewing that winning Halloween costume

ဆုရ Halloween ဝတ်စုံက သူတို့ ကျောင်းမှာ စာကောင်းကောင်းလုပ်မယ်ဆိုတဲ့

means they'll do well in school.

အထောက်အထားတစ်ခုမှ ကျွန်မ မတွေ့ရလို့ပါ။

But what does matter

ဒါပေမဲ့ အရေးပါတာက

is that the interactions leave space

အပြန်အလှန်ဆက်သွယ်မှုတွေက ကလေးကို

for your child to learn, to persist, to play, to experiment.

သင်ယူဖို့၊ ဇွဲရှိဖို့၊ ကစားဖို့၊ လက်တွေ့စမ်းသပ်ဖို့ နေရာ ချန်ထားပေးတာပါ။

You have the power to have an enormous impact on their brain development.

ကလေးတွေရဲ့ ဦးနှောက်ဖွံ့ဖြိုးမှုအပေါ် ဧရာမ သက်ရောက်နိုင်စွမ်း ရှင်တို့မှာရှိတယ်။

You are helping build the network of neural connections

သူတို့ရဲ့ အနာဂတ် သင်ယူမှု အားလုံးအတွက် အုတ်မြစ်ချပေးတဲ့

that lay the foundation for all of their future learning.

အာရုံကြော ဆက်သွယ်မှုကွန်ရက် တည်ဆောက်ဖို့ ရှင်တို့က ကူညီပေးနေတာပါ။

So this week at bath time,

ဒီတော့ ဒီတစ်ပတ် ရေချိုးချိန်မှာ

I hope that you'll put aside the top-rated toys,

ရှင်တို့ဟာ ထိပ်တန်း ကစားစရာတွေကို ဘေးဖယ်၊ စိတ်အလုပ် စာရင်းကို ခဏ မေ့၊

forget that mental to-do list for a moment,

ခြင်တွယ်တဲ့ ခွက်တချို့၊

မီးဖိုချောင် ရေမြှုပ်တချို့ကို ယူပြီး

grab some measuring cups,

some kitchen sponges, and give it a try.

စမ်းကြည့်ကြမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)