Why Violence Is Rising With Global Temperatures | Peter Schwartzstein | TED

Translator: Simin Kazemi Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

When, in late 2013,

وقتی در اواخر سال ۲۰۱۳

ISIS recruiters first targeted the Tharthar area of central Iraq,

داعشی‌ها برای اولین بار با هدف جذب سرباز به منطقه‌ی ثرثار در مناطق مرکزی عراق رفتند

they arrived with a grimly effective plan in hand.

برنامه‌ای بی‌رحمانه موثر را در دست داشتند.

They went for some of the most drought-battered villagers,

داعشی‌ها سراغ روستاییانی رفتند که بیشترین ضربه را از خشکسالی خورده بودند

conscious of how hard they would find it to resist the cash.

چون می‌دانستند برای این مردم، چقدر سخت خواهد بود که در مقابل پول مقاومت کنند.

They made some of the most forceful pitches

داعشی‌ها برخی از مجاب‌کننده‌ترین چرب‌زبانی‌هایشان را

to those whose small fields looked extra pitiful

برای کسانی کردند که بعد از سال‌های متمادی کم‌بارشی و گرمای زیاد

after consecutive years of weak rains and fiercer heat.

وضع زمین‌های کوچکشان حسابی اسف‌بار بود.

Aware of the depth of distrust of government

داعشی‌ها که از عمق بی‌اعتمادی مردم به حکومت به‌خاطر چندین سال درگیری آگاه بودند،

after so many years of conflict,

recruiters even got adept at casting these conditions

حتی این شرایط زیست‌محیطی را هم ماهرانه به گردن اقدامات حکومتی انداختند.

as a product of state action.

That drought?

آن خشکسالی؟

One villager remembered an ISIS member telling him

یکی از روستاییان یادش می‌آمد که یکی از داعشی‌ها به او گفت

that it was because of government scientists'

که آن خشکسالی به‌خاطر دستکاری دانشمندان حکومت در آب‌وهوا بوده،

manipulation of the weather,

just another immiserating middle finger from authorities out to get them.

یعنی کج‌دهنی توهین‌آمیز دیگری از سوی مقامات حکومتی برای آزار این مردم.

ISIS varied its tactics elsewhere in Iraq and Syria.

داعش تاکتیک‌های متفاوتی در مناطق دیگر عراق و سوریه داشت.

Sometimes, they preyed on the most shabbily dressed men

گاهی، ژنده‌پوش‌ترین مردان در بازارهای فروش دام را شکار می‌کردند،

at livestock markets.

On other occasions, they doled out gifts of food and cash

گاهی هم هدایایی از غذا و پول را بین مردم توزیع می‌کردند،

just as harvests failed.

درست وقتی که محصولات کشاورزی خوب نبودند.

However, in focusing on farming communities,

با این حال، در تمرکز بر جوامع کشاورزی، رفتار بی‌رحمانه ثابتی داشتند.

they were brutally consistent.

The more water-deprived the village, the more they visited it.

هرچه روستا کم‎‌آب‌تر بود، داعشی‌ها بیشتر از آن بازدید می‌کردند.

The poorer the farmers, the more relentless their pressure.

هرچه کشاورزان فقیرتر بودند، فشار داعشی‌ها سرسختانه‌تر بود.

As I ultimately concluded after years of groundwork,

همان طور که من در نهایت، بعد از سال‌ها کار زیربنایی، به نتیجه رسیدم،

ideas might have jump-started the group,

شاید ایده‌ها استارت داعش را زدند،

but it was climate-related disorder that padded its ranks

اما نابسامانی مرتبط با تغییرات آب‌وهوایی بود که بر صف سربازان داعش افزود

and helped turn it into the thousand-strong force

و کمکش کرد تا به نیروی هزاران‌نفری‌ای تبدیل شود که زود به میدان آمد.

it soon fielded.

I’ve spent more than a decade reporting on the links between climate and conflict.

من بیش از یک دهه را صرف گزارش درباره‌ی ارتباط بین آب‌وهوا و درگیری‌ها کرده‌ام.

And working out of umpteen countries and conflict zones,

و با فعالیت در بی‌شمار کشور و مناطق درگیری

I've come to see that there are increasingly few forms of violence

متوجه شده‌ام که روزبه‌روز از تعداد خشونت‌هایی کاسته می‌شود که

that don't have some sort of climate angle.

هیچ نوع ارتباطی با آب‌وهوا ندارند.

Take piracy in coastal Bangladesh.

دزدی دریایی در سواحل بنگلادش را در نظر بگیرید.

These pirate crews are making a killing from kidnapping fishermen

این دزدان دریایی دارند از دزیدن ماهیگیرانی سود کلان می‎‌برند که

who are sailing in ever-greater numbers

بسیار بیشتر از قبل پا در قلمروی آبی این دزدان می‌گذارند.

into their lairs.

Many of these fishermen are ex-farmers who’ve lost their lands to rising seas

بسیاری از این ماهیگیران، کشاورز بودند و زمین‌هایشان را با پیشروی دریا از دست دادند

and then felt they had no choice

و حس کردند انتخاب دیگری ندارند به‌جز این که جایگزینِ زندگی روی دریا را برگزینند؛

but to seek an alternative living out on the water,

the dangers be damned.

به جهنم که خطرناک است!

Then, there are the clashes

در طرفی دیگر، اختلافات بین کشاورزان و گله‌داران در ساحل صحرا در آفریقاست.

between farmers and herders across Africa's Sahel.

Unsurprisingly, nothing good is coming from having more people with rival needs

تعجبی ندارد، هیچ خوبی‌ای در این نیست که مردم بیشتری با نیازهای مغایر با هم باشند

که بر سر منابع در حال کاهش در سرزمینی با هم رقابت کنند که حکمرانی ضعیفی هم دارد

competing for shrinking resources across a poorly governed landscape

that is less and less capable of providing them consistently.

که هر روز کمتر از قبل می‌تواند نیازهایشان را پیوسته برآورده کند.

Even within Western countries,

حتی در کشورهای غربی،

certain forms of violence appear to be rising in line with temperature.

انواع خاصی از خشونت هستند که ظاهراً به‌خاطر دمای هوا افزایش یافته‌اند.

According to research that colleagues and I are conducting in Greece,

طبق پژوهشی که من و همکارانم داریم در یونان انجام می‌دهیم،

the hotter the summer temperatures,

هرچه دمای تابستان بالاتر باشد، خطر این که به زنان حمله شود، بالاتر است.

the greater the risk of women being attacked.

The examples are just coming thicker and faster.

نمونه‌ها با سرعت و قوّت بیشتری دارند دیده می‌شوند.

Now, no one is claiming that this violence or any other

خب، هیچ‌کس ادعا ندارد که این نوع یا هر نوع دیگری از خشونت

is down to climate change alone.

فقط به‌خاطر آب‌وهواست.

The relationship between the two is as inexact and as dependent on context

ارتباط بین این دو همان قدر غیردقیق و وابسته به شرایط است

as the impacts of climate change in general.

که میزان تاثیرات تغییرات آب‌هوایی به‌طور کلی به شرایط وابسته است.

And it’s almost always intermingling with other drivers of instability,

و این موضوع تقریباً همیشه با دیگر محرک‌های بی‌ثباتی در هم آمیخته است،

such as inequality or corruption.

محرک‌هایی همچون نابرابری و فساد.

But we have a few, often generalizable rules.

اما تعداد کم و اغلب قابل‌تعمیمی از قوانین داریم.

For one, climate change throws fuel on already smoldering fires.

از یک طرف، تغییرات آب‌وهوایی هیزم به آتش‌های زیر خاکستر می‌ریزد.

If you have pre-existing conflict,

اگر از قبل درگیری‌هایی هست

deep divisions across society and unresponsive institutions,

و اختلافات عمیق در میان جامعه و نهادهای غیرپاسخگو وجود دارند،

then these stresses are extra liable to spark violence.

این تنش‌ها حسابی مستعد تحریک خشونت‌اند.

For another, climate change eats away at the supports

از طرفی دیگر، تغییرات آب‌وهوایی کم‌کم آن حمایت‌هایی را تحلیل می‌برند

that we as individuals, communities and nation-states

که ما، به‌عنوان فرد و جامعه و دولت-ملت در زمان بحران سراغشان می‌رویم.

turn to in times of crisis.

For example, having lost many of their leading citizens to migration,

مثلاً بسیاری از جوامع که شهروندان پیشگام‌شان را

many communities now lack the wise old heads

به‌خاطر مهاجرت از دست داده‌اند، حالا از کمبود آن ریش‌سفیدهایی رنج می‌برند

needed to keep the peace when tougher times come.

که وقتی دوران سخت‌تری فرا می‌رسد برای حفظ صلح به آن‌ها نیاز دارند.

Most importantly, climate change can just be a bridge too far,

مهم‌تر از این‌ها، تغییرات آب‌وهوایی می‌تواند هدفی آنقدر دور و دراز باشد که

the proverbial straw that breaks the camel's back

به‌قولی کارد را به استخوان برساند، برای جوامع بسیاری که همین حالا هم

for many communities that are already up to their eyeballs

تا گردن در گِلِ مصیبت‌های طبیعی متنوع فرو رفته‌اند.

with trials of a different nature.

It's depressing, isn't it?

یأس‌آور است، نیست؟

This is a planet that needs no more violence,

این سیاره به خشونت بیشتری نیاز ندارد

and here’s the potential for an awful lot more of it.

و به‌طور بالقوه، حسابی بیشتر از این‌ها هم پیش خواهد آمد.

But there is room for optimism.

اما جای خوش‌بینی هم هست.

Every bit of stifled warming means fewer people exposed

هر ذره‌ که بتوانیم گرم‌شدن را کم کنیم یعنی افراد کمتری در معرض شرایطی قرار می‌گیرند

to dangerous, possibly violent, triggering conditions.

که خطرآفرین و احتمالاً خشونت‌بارند.

Every dollar dedicated to well-conceived and effectively implemented adaptation

هر دلار که وقف سازگارشدن‌هایی شود که طراحی خوب و اجرای موثری دارند،

means more people with the tools to keep that peace

یعنی افراد بیشتری ابزارهایی خواهند داشت که آن صلح را در دوران سخت‌تر، حفظ خواهند کرد.

when those tougher times come.

در نهایت، اگر آب‌شدن کوه‌های یخی شما را به اقدام‌کردن ترغیب نمی‌کند،

Ultimately, if you're not motivated by melting ice caps,

I'm sure you'll be motivated by not being shot.

مطمئنم از این ترغیب می‌شوید که بتوانید جلوی تیرخوردن خودتان را بگیرید.

As faint a hopeful note as it might initially sound,

هر چقدر هم که در نگاه اول نکته‌ی امیدبخش ناچیزی به نظر برسد،

the grand reality is that most of this remains in our hands.

حقیقت برجسته این است که بیشتر این‌ها در دست ما باقی می‌ماند.

Thank you.

ممنونم.