How Data-Driven Journalism Illuminates Patterns of Injustice | Alison Killing | TED

Translator: Saameh Sanaaee Reviewer: shirin etebar

Recently, I spent several days exploring Kashgar, a city in Xinjiang,

اخیراً، من روزهایی را برای گردش در کَشگار گذراندم، شهری در شین‌جیانگ،

northwest China.

شمال غربی چین.

I got to wander the streets of the old town

توانستم در کوچه‌های شهر قدیمی پرسه بزنم

and visit the bazaar and several mosques and take in the sights.

و به بازار و مسجدهای متعدد بروم و از مناظر لذت ببرم.

I've never been to Kashgar personally,

من هرگز شخصاً به کشگار نرفته بودم،

but through the YouTube videos and Instagram posts of tourists,

اما از طریق ویدئوهای یوتیوب و پست‌های اینستاگرامی توریست‌ها،

I was able to experience the city at a key moment in time:

من توانسته بودم شهر را در زمانی کلیدی تجربه کنم:

October 2017,

اکتبر ۲۰۱۷، (حدود مهر ۱۳۹۶)

just as the mass detention campaign in the region was gathering pace.

درست زمانی که کمپین بازداشت‌های دسته‌جمعی در منطقه درحال سرعت‌گرفتن بود.

These videos could help us investigate the visual signs of the crackdown.

این ویدئو می‌تواند به ما برای تجسس در نشانه‌های بصری سرکوب کمک کند.

The checkpoints at each intersection with their metal detectors,

ایستگاه‌های بازرسی در هر تقاطع با فلزیاب‌هایشان،

ID checks and iris scans,

چک‌کردن [اسناد] هویتی و اسکن شبکیه،

the CCTV cameras which pervade the city

دوربین‌های مداربسته‌ای که در شهر پخش شده‌اند

and the riot police on every corner.

و پلیس‌های ضدشورش در هر گوشه.

Over the past decade,

طی دهه‌ی اخیر،

online and open-source investigations

تجسس‌های آنلاین و با متن باز

have taken off in the fields of journalism and human rights monitoring,

در حوزه‌های خبرنگاری و حقوق بشر مورد توجه بیشتری قرار گرفته‌اند،

using photographs, videos

با استفاده از عکس‌ها، ویدئوها

and the digital traces we leave behind as we use the internet

و رَدهای دیجیتال که با استفاده از اینترنت به جای می‌گذاریم

to conduct investigations.

تحقیقات انجام می‌شوند.

Social media data is combined with tools like satellite imagery and 3D modelling,

اطلاعات حاصل از شبکه‌های اجتماعی با ابزاری مثل تصاویر ماهواره و مدل‌های سه‌بعدی،

as well as more traditional journalistic techniques like interviews

علاوه بر تکنیک‌های قدیمی‌ترِ خبرنگاری مثل مصاحبه

and searches of government documents.

و جست‌وجو در اسناد دولتی ترکیب می‌شوند.

It's also brought new kinds of people to journalism.

همچنین افراد جدیدی را به سمت خبرنگاری سوق داده است.

Software developers, animators, archaeologists,

توسعه‌دهنده‌های نرم‌افزار، انیماتورها، باستان‌شناسان

or, like me, an architect.

یا، مثل من، یک معمار.

I got involved in investigating Xinjiang in the summer of 2018

من به تجسس‌های شین‌جیانگ در تابستان ۲۰۱۸ پیوستم

when I met Megha Rajagopalan, an American journalist

و در آن زمان با مگا راجیکاپلن، یک خبرنگار آمریکایی، آشنا شدم

who had been working in China for several years.

که برای چندین سال در چین کار می‌کرد.

Over the past few years,

طی چند سال اخیر،

China has been carrying out a campaign of oppression in Xinjiang

چین کمپینی برای سرکوب در شین‌جیانگ برقرار کرده‌است

against Turkic Muslims,

علیه مسلمانان ترک

including the largest group, the Uyghurs.

که شامل بزرگ‌ترین گروه آن‌ها، اویغور‎ها، می‌شود.

It's part of a campaign of forcible assimilation,

این بخشی از یک کمپین یکسان‌سازی اجباری است

and several nations have described it as a genocide.

و ملت‌های زیادی به عنوان نسل‌کشی از آن یاد کرده‌اند.

It's estimated that over a million people

برآورد شده است که بیش از یک میلیون نفر

have been disappeared into detention camps.

ناپدید و به کمپ‌های بازداشتی برده شده‌اند.

And while the Chinese government claims

و درحالی که دولت چین ادعا می‌کند

that these are part of a benign program of re-education,

که این‌ها بخشی بی‌خطر از یک بازآموزی هستند،

dozens of former detainees describe being tortured and abused

ده‌ها بازداشتی سابق درمورد شکنجه و تعرض تعریف می‌کنند

and women being forcibly sterilized.

و زن‌هایی که به زور عقیم می‌شده‌اند.

And yet, for a long time,

و با این‌حال، برای مدتی طولانی،

we lacked information about what was happening in Xinjiang,

ما اطلاعات لازم در مورد اتفاقات شین‌جیانگ را نداشتیم،

because the Chinese government controls the internet tightly

چون دولت چین اینترنت را شدیداً کنترل می‌کند

and restricts journalists' work in the region.

و کار خبرنگاران در منطقه را محدود می‌کند.

Journalists would be followed or detained,

خبرنگاران تعقیب یا بازداشت می‌شدند،

and the authorities occasionally even went so far

و مسئولان گاهی تا حدی پیش می‌رفتند

as to set up fake roadworks or stage car crashes

که عملیات جاده‌ای جعلی برپا کنند یا تصادفات ساختگی با خودرو

to prevent access to certain roads.

برای جلوگیری از دسترسی به جاده‌های خاص ایجاد کنند.

Local people who did speak to journalists

مردم محلی که با خبرنگاران صحبت می‌کردند

face the risk of being sent to a detention camp for doing so.

ریسک فرستاده‌شدن به کمپ‌های بازداشتی را به جان می‌خریدند.

Megha had been the first journalist to visit one of the camps.

مگا اولین خبرنگاری بوده که یکی از کمپ‌ها را دیده‌است.

But shortly after publishing her article,

اما با فاصله‌ی کمی بعد از انتشار مقاله‌اش،

the Chinese authorities declined to renew her visa, and she had to leave.

مقامات چین درخواست تمدید ویزای او را رد کردند و او مجبور به بازگشت شد.

Other journalists had managed to visit a handful of the camps,

بقیه‌ی خبرنگاران هم توانسته بودند به تعدادی از کمپ‌ها بروند،

but this still represented a fraction of what we believed was out there,

اما این فقط نشان‌دهنده‌ی کسری از چیزی بود که ما باور داشتیم اتفاق می‌افتد،

and no one knew where the others were.

و هیچ‌کس نمی‌دانست افراد دیگر در کجا بودند.

But Megha was keen to find the rest.

اما مگا دنبال این بود که بقیه را پیدا کند.

She just needed to find a way to work effectively from outside China.

فقط باید راهی پیدا می‌کرد تا کارش را به طور موثر از خارج چین انجام دهد.

Another challenge was that Xinjiang is huge.

چالش دیگر این بود که شین‌جیانگ شدیدا وسیع است.

It's four times the size of California,

اندازه‌اش چهار برابر کالیفرنیا است

and that made it difficult to look for a network of camps

و این، پیداکردن شبکه‌ای از کمپ‌ها را دشوار می‌کرد

that was spread across the region.

که در سراسر منطقه پخش شده‌بودند.

Satellite imagery could help to solve both of those problems.

تصاویر ماهواره‌ای می‌توانست به حل هردو مشکل کمک کند.

But more importantly,

اما مهم‌تر از آن،

satellite imagery was a source of information

تصاویر ماهواره‌ای یکی از منابع اطلاعات بود

that the Chinese government couldn't control

که دولت چین نمی‌توانست کنترل کند

because the satellites and the imagery they produce

چون مالکیت ماهواره‌ها و تصاویری که تولید می‌کردند

was owned by US and European organizations.

متعلق به سازمان‌های ایالات متحده و اروپایی بود.

But that still left us with the question

اما ما باز هم با این مسئله روبه‌رو بودیم

of where in that huge amount of satellite imagery to look.

که در این حجم عظیم از تصاویر ماهواره‌ای، کجا را نگاه کنیم.

And then I heard about something strange

و سپس درمورد چیز عجیبی شنیدم

that was happening in Baidu Total View,

که در «بایدو توتال ویو» اتفاق می‌افتاد،

which is the Chinese equivalent of Google Street View.

که معادل چینی نمای خیابانی گوگل است.

Photographer Jonathan Browning had discovered that buildings

جاناتان برَونینگ، عکاس، آن ساختمان‌ها را پیدا کرده‌بود

and facilities like industrial estates

و سازه‌هایی که شبیه به ساختمان‌های صنعتی بودند

were being photoshopped out of ground level imagery,

که از عکس‌هایی هم‌تراز با طبقات همکف، با فتوشاپ حذف شدند،

often very clumsily.

اغلب بسیار ناشیانه.

Yeah, it's bizarre, right?

بله، عجیب است، نه؟

At the time, it wasn't clear why this was happening,

آن موقع، علت این اتفاق واضح نبود،

but I realized that if industrial estates in eastern China were being obscured,

اما متوجه شدم اگر ساختمان‌های صنعتی در شرق چین پنهان می‌شود،

then probably the same thing was happening with detention camps in Xinjiang.

پس احتمالا همین درمورد کمپ‌های بازداشتی در شین‌جیانگ اتفاق می‌افتاد.

And I went to look at the imagery there to see what I could find.

و به سراغ عکس‌های آن‌جا رفتم تا ببینم چه چیزی می‌توانم پیدا کنم.

There were a handful of camps which had been visited by journalists.

تعدادی کمپ آن‌جا بودند که توسط خبرنگاران بازدید شده بودند.

And so I went to those locations in Baidu to see what the platform showed.

پس به آن مناطق در بایدو رفتم تا ببینم چه چیزی نشان می‌دهد.

There was no street level imagery.

هیچ عکسی در سطح خیابان نبود.

But as I zoomed in on the satellite images,

اما وقتی روی عکس‌های ماهواره‌ای زوم کردم،

this weird thing happened.

اتفاق عجیبی می‌افتاد.

A light gray square suddenly appeared above the location of the camp

یک مربع طوسی روشن روی جایگاه کمپ پدیدار می‌شد

and then disappeared just as quickly as I zoomed in further.

و به همان سرعت، زمانی که بیشتر زوم می‌کردم، ناپدید می‌شد.

It was a bit like the map wasn't loading properly,

تا حدودی شبیه به این بود که نقشه درست بارگیری نمی‌شد،

but then I zoomed out and in again only for the same thing to happen.

اما بعد، من مجددا زوم را کاهش دادم و باز هم همان اتفاق افتاد.

I realized it couldn't be a problem with the map loading

متوجه شدم که این نمی‌توانست مشکل در بارگیری نقشه باشد

because the tiles would have been in the browser's cache.

چون مربع‌ها باید داخل کَش (حافظه‌ی موقت) مرورگر باشند.

And when I found the same thing happening

و زمانی که دیدم همین اتفاق

at the other locations we knew to be camps,

در مناطق دیگری که می‌دانستیم کمپ هست، می‌افتد،

I realized that we had a technique we could use

یادم افتاد تکنیکی هست که می‌توانیم استفاده کنیم

to find the rest of the network.

تا بقیه‌ی شبکه را پیدا کنیم.

It's quite rare for maps and satellite images to have these blank spots

خیلی کم اتفاق می‌افتد که نقشه‌ها و تصاویر ماهواره‌ای این لکه‌های خالی را داشته باشند

because blank areas tend to draw attention to themselves.

چون مناطق خالی معمولا به خود توجه جلب می‌کنند.

But here we got lucky.

اما اینجا، ما شانس آوردیم.

Obscuring the camps had inadvertently revealed all of their locations.

پنهان‌کردن کمپ‌ها، تمام موقعیت‌هایشان را ناخواسته لو داده‌بود.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

We worked with developer Christo Buschek,

ما با برنامه‌نویس، کریستو بوشک، کار کردیم

who specializes in documenting human rights issues

که متخصص ثبت مشکلات حقوق بشر است

and building tools for open-source researchers

و ابزارهایی برای محققان متن باز می‌سازد

to map the masked-tile locations.

تا نقشه‌ی قسمت‌های پوشیده با مربع را بکشند.

We had to work quickly and secretively to map the masked tiles

ما مجبور بودیم سریع و مخفیانه کار کنیم تا نقشه‌ی مربع‌های پوشیده را بیابیم

before anyone found out what we were doing and removed them

قبل از اینکه کسی متوجه کارمان شده و آن‌ها را حذف کند

because our investigation relied on access to that information.

چون تجسس ما به دسترسی به این اطلاعات وابسته بود.

The idea was that we could go and look at the masked-tile locations

ایده این بود که می‌توانستیم به محل مربع‌های پوشیده برویم

and then look at that same location

و به همان منطقه

in other unaltered satellite imagery and see what was there.

در عکس‌های ماهواره‌ای دستکاری نشده نگاه کنیم تا ببینیم چه چیزی آنجاست.

And this is what we saw.

و این چیزی است که ما دیدیم.

This is a former high school

این‌جا یک دبیرستان بوده است

that became Kashgar Vocational Skills Education and Training Center.

که تبدیل به مرکز تحصیل و آموزش مهارت‌های تخصصی در کشگار شد.

Zooming in on the satellite imagery,

با زوم کردن روی تصاویر ماهواره‌ای،

we can see the barbed wire in the courtyards

می‌توانیم سیم‌های خاردار در حیاط را ببینیم

that creates exercise pens for the detainees

که حفاظ‌هایی برای ورزش بازداشت‌شدگان

adjacent to the buildings.

در کنار ساختمان ایجاد می‌کنند.

In other images, we can even see people,

در عکس‌های دیگر، حتی می‌توانیم افرادی را ببینیم

all wearing red uniforms, lined up in the courtyard.

که همه لباس‌های فرم قرمز پوشیده‌اند و در حیاط به صف شده‌اند.

These features could help us decide whether a location was a camp or not.

این ویژگی‌ها به ما کمک کردند تا تصمیم بگیریم یک منطقه کمپ است یا خیر.

As we investigated further,

با تجسس بیشتر،

we realized that the camp's program had evolved

ما متوجه شدیم که برنامه‌ی کمپ‌ها دچار تحول شده

away from the early days of makeshift camps

و از روزهای ابتدایی کمپ‌های موقتی

in former schools and hospitals,

در مدارس و بیمارستان‌های سابق، فاصله گرفته

and had become more permanent,

و دائمی‌تر شده است،

that the camps were now larger,

کمپ‌ها حالا بزرگ‌تر شده بودند،

higher-security and purpose-built.

با امنیت بالاتر و ساخت هدفمند.

This is the largest camp that we know of.

این بزرگ‌ترین کمپی است که ما پیدا کرده‌ایم.

It's in Dabancheng.

در دابانچنگ است.

The complex is two miles long,

مجتمع، دو مایل (حدود ۳/۲ کیلومتر) طول دارد،

and it would cover a quarter of New York's Central Park.

و می‌تواند یک چهارم سنترال پارک نیویورک را در بر بگیرد.

In the satellite images, we can see the thick perimeter walls,

در عکس‌های ماهواره‌ای، می‌توانیم دیوارهای خارجی ضخیم را ببینیم،

the guard towers and these blueish buildings,

برج‌های دیدبانی و این ساختمان‌های آبی رنگ،

which we believe to be factories.

که باور داریم کارخانه هستند.

We estimate that this complex can hold over 40,000 people without overcrowding.

تخمین می‌زنیم این مجتمع می‌تواند ۴۰,۰۰۰نفر را بدون ازدحام بیش از حد در خود جای دهد.

We corroborated these locations using government documents,

ما با استفاده از اسناد دولتی این مناطق را تایید کردیم،

many of which mention the camps address,

که تعداد زیادی از آن‌ها به نشانی کمپ‌ها اشاره می‌کنند،

the few media reports which did exist on the camps

تعداد کمی گزارش رسانه‌ای که در مورد کمپ‌ها وجود داشت

and our own interviews with former detainees

و مصاحبه‌های خودمان با بازداشتی‌های سابق که

who had managed to leave Xinjiang

توانسته بودند شین‌جیانگ را ترک کنند

and are now living in Kazakhstan, Turkey or Europe.

و حالا در قزاقستان، ترکیه یا اروپا زندگی می‌کنند.

In total, we found 348 locations

به طور کلی، ما ۳۴۸ مکان را پیدا کردیم

bearing the hallmarks of camps and prisons.

که ویژگی‌های اصلی کمپ‌ها و زندان‌ها را داشتند.

And we believe that this is close to being the full network.

و ما باور داریم که این به شبکه‌ی کامل نزدیک است.

We estimate that these facilities have been built to hold

تخمین می‌زنیم که این فضاها طوری ساخته شدند که بتوانند در خود

more than a million people.

بیش از یک میلیون نفر را جای دهند.

That's enough space to detain one in every 25 of Xinjiang's residents.

این فضا برای بازداشت یک نفر از ۲۵ شهروند شین‌جیانگ کافی است.

And that doesn't take into account the overcrowding

و این بدون احتساب ازدحام بیش از حدی است که

that so many former detainees have described.

بسیاری از بازداشتی‌های سابق توصیف کرده‌اند.

So that number could be even higher.

پس این عدد می‌تواند بالاتر هم باشد.

And then one morning,

و یک روز،

a few months after we had published our map,

چند ماه بعد از اینکه نقشه‌مان را منتشر کردیم،

I woke up to a series of messages about a YouTube video

من با چندین پیام درمورد یک ویدئوی یوتیوب بیدار شدم

that was doing the rounds on Chinese social media.

که در شبکه‌های اجتماعی چینی دست‌به‌دست می‌شد.

A Chinese vlogger, who goes by the name Guanguan,

یک ولاگر چینی که با اسم گوان‌گوان شناخته می‌شد،

had taken our map and traveled to Xinjiang.

نقشه‌ی ما را گرفته و به شین‌جیانگ رفته بود.

In his video,

در ویدئوی او،

we see him driving down a main road past a compound

می‌بینیم که در خیابانی اصلی رانندگی کرده و از مجتمعی

with barbed wire on top of the perimeter wall

با سیم خاردار روی دیوارهای خارجی

and bars on the windows.

و میله‌هایی روی پنجره‌هایش می‌گذرد.

Next, he pretends to take a wrong turn down a side street

سپس، وانمود می‌کند که یک پیچ را اشتباه و به سمت یک کوچه‌ی جانبی رفته

so that he can film the facility at the end.

تا بتواند از انتهای مجتمع فیلم‌برداری کند.

The sign on the gate says "13th Division Detention Center."

روی تابلوی دروازه نوشته است «مرکز بازداشت منطقه‌ی ۱۳».

And then he hurriedly turns his car and drives away.

و سپس با عجله دور می‌زند و به راهش ادامه می‌دهد.

Later, he hangs his camera from his backpack

بعد، او دوربینش را از کوله‌پشتی‌اش آویزان می‌کند

as he walks past this huge prison complex in Ürümqi.

و از کنار این مجتمع بزرگ زندان در اورومچی عبور می‌کند.

From Ürümqi he drove to the Dabancheng,

او از اورومچی به دابانچنگ رفت،

that small town with the enormous detention facility

همان شهر کوچک با مجتمع بازداشتی عظیم

that I showed earlier.

که قبل‌تر نشان دادم.

He turned off the main road and drove up a gravel track,

او از جاده‌ی اصلی خارج شد و در جاده‌ای خاکی حرکت کرد،

then got out of his car and climbed up on an earth berm

سپس از ماشینش خارج شد و از تپه‌ای بالا رفت

overlooking the new compound.

که به مجتمع جدید اشراف داشت.

This was a recklessly brave thing to do

این کاری شجاعانه و بی‌پروا بود

because, as he notes in the video, tourists don't go to that place.

چون، همانطور که او در ویدئو می‌گوید، توریست‌ها به آن‌جا نمی‌روند.

He had no plausible deniability for being there.

او هیچ انکار مقبولی برای آن‌جا بودن نداشت.

But this is the view from the top,

اما این منظره[ی کمپ] از بالا است

and it's the first image that I'm aware of

و طبق چیزی که من می‌دانم، این اولین عکس

of the new camp at Dabancheng.

از کمپ جدید در دابانچنگ است.

This video showed us places from ground level

این ویدئو، مکان‌ها را از سطح زمین نشان می‌دهد

that previously we had only seen from above,

که قبلا ما فقط از بالا دیده بودیم،

indicating that our interpretations were correct.

که نشان داد برداشت‌های ما درست بوده است.

Seeing the signs at the gates of the facility,

دیدن علائم روی دروازه‌های مجتمع،

which told us the name and the type of facility,

که اسم و نوع مجتمع را به ما گفت،

added further evidence that these places were camps.

مدرک بیشتری برای اثبات این بود که این مکان‌ها، کمپ هستند.

This video helped us to corroborate a series of locations

این ویدئو به ما در تایید یک سری از محل‌ها کمک کرد

where previously all we had had was satellite imagery.

که قبل از آن، فقط از آن‌جا عکس ماهواره‌ای داشتیم.

In Xinjiang, open sources have allowed us to examine

در شین‌جیانگ، منابع باز به ما اجازه دادند تا

and counter the Chinese government's claims

ادعاهای دولت چین را بررسی و رد کنیم

about what's happening in the region.

درباره‌ی اتفاقاتی که در منطقه می‌افتد.

But this isn't the only time that open-source data

اما این تنها باری نبوده که داده‌هایی با متن باز

has led to a government losing control of their narrative.

به از دست رفتن روایت از دست یک دولت منجر شده است.

At the time,

در آن زمان،

the civil war in Syria was probably the most documented conflict ever,

جنگ داخلی سوریه احتمالا یکی از مناقشات با بیشترین میزان ثبت بود

as people filmed bombings and their aftermath

چون مردم از بمب‌گذاری‌ها و عواقبشان فیلم می‌گرفتند

and uploaded the videos to social media.

و ویدئوها را در شبکه‌های اجتماعی آپلود می‌کردند.

Researchers like Bellingcat then used that material

سپس، محققانی مثل بِلینگ‌کَت از این اطلاعات استفاده می‌کردند

to investigate allegations of war crimes,

تا ادعاهای مربوط به جنایات جنگی را بررسی کنند

such as the use of chlorine gas against civilians.

مثل استفاده از گاز کلر علیه غیرنظامیان.

Open-source data has allowed journalistic work

داده‌ها با متن باز اجازه‌ی نوعی از روزنامه‌نگاری را داده

that previously would have been really difficult,

که قبلا بسیار دشوار بوده است

either because it happened in a place that you can’t safely go to

به علت اتفاق افتادن در محل‌هایی که نمی‌توانید با امنیت به آنجا بروید

or because often there previously wouldn't have been

یا به خاطر اینکه معمولاً از قبل در آنجا

adequate evidence to examine.

مدارک کافی برای بررسی نبوده است.

Now researchers are using these same tools and techniques

حالا محققان از همین ابزار و تکنیک‌ها استفاده می‌کنند

to monitor the most recent Russian invasion of Ukraine.

تا به حمله‌ی اخیر روسیه به اوکراین نظارت کنند.

One of the first signs of the invasion came in Google Maps

یکی از اولین نشانه‌های حمله در نقشه‌های گوگل ظاهر شد

with a traffic jam created by Russian artillery moving across the border

با یک ترافیک سنگین که به خاطر عبور [یگان] توپخانه از مرز ایجاد شد

that blocked the roads for civilian traffic.

که جاده‌‌ی عبوری غیرنظامیان را مسدود کرد.

TikTok videos have given away Russian troop movements.

ویدئوهای تیک‌تاک حرکت جوخه‌های روسی را افشا کرده‌اند.

Researchers are investigating potential war crimes

محققان در حال بررسی جنایت‌های جنگی احتمالی هستند

and aiming to fact-check claims about the war in close to real time.

و تقریبا بلافاصله، به بررسی واقعیت ادعاها درباره‌ی جنگ می‌پردازند.

To do this work, satellite imagery is essential.

عکس‌های ماهواره‌ای برای این کار ضروری هستند.

In Xinjiang, we were lucky enough to have satellite imagery,

در شین‌جیانگ، ما شانس کافی برای دسترسی به عکس‌های ماهواره‌ای را داشتیم،

high-resolution, up-to-date,

با کیفیت بالا، به روز شده،

often taken every month or so and available to us for free.

که معمولا هر ماه گرفته می‌شوند و به صورت رایگان در دسترس ما هستند.

This allowed us to verify potential camp locations

این به ما اجازه‌ی تایید محل‌های احتمالی کمپ‌ها

and to follow the progress of the camp's construction closely.

و دنبال‌کردن دقیق پیشروی ساخت‌وساز آن‌ها را داد.

But this isn't true of everywhere

اما این برای هر جایی که روزنامه‌نگاران می‌خواهند بررسی کنند، صدق نمی‌کند

that journalists would want to investigate,

and we need affordable access to imagery of those places as well.

و ما نیازمند دسترسی مقرون به صرفه به عکس‌های آن محل نیز هستیم.

We also rely on access to other forms of data.

همچنین ما متکی بر دسترسی به انواع دیگر از داده هستیم.

We not only need people to take photos and videos,

ما فقط به مردمی که عکس و فیلم می‌گیرند نیاز نداریم،

we need them to upload them to a platform

بلکه نیاز داریم آن‌ها را در محلی آپلود کنند

where researchers can access them.

که محققان به آن دسترسی دارند.

And then we need that material to be preserved.

و ما نیاز داریم که آن داده‌ها حفظ شوند.

Often social media platforms have removed material showing violence,

معمولا شبکه‌های اجتماعی مواردی که خشونت را نشان می‌دهد، حذف کرده‌اند،

even when it's providing key evidence of human rights violations.

حتی زمانی که مدرک اساسی برای نقض حقوق بشر ارائه کرده‌اند.

Civil society actors such as the Syrian Archive

فعالان حقوق مدنی مثل آرشیو سوریه

have stepped in to download and preserve that material.

به کمک ما آمده‌اند تا این داده‌ها را دانلود و نگهداری کنند.

With social media data and satellite imagery,

با داده‌های شبکه‌های اجتماعی و عکس‌های ماهواره‌ای

we can provide evidence of human rights abuses

می‌توانیم مدارک تجاوز به حقوق بشر را ارائه دهیم

in a way that wasn't possible before.

به روشی که قبلا ممکن نبود.

We can move beyond looking at individual instances of human rights violations

ما می‌توانیم به فراتر از موارد فردی نقض حقوق بشر حرکت کنیم

to show the scale of what's happened.

تا ابعاد [واقعی] اتفاقات را نشان دهیم.

We can corroborate the testimony of eyewitnesses

می‌توانیم شهادت شاهدان عینی را تایید کنیم

and provide further proof of their stories.

و اثبات محکم‌تری برای داستان‌هایشان ارائه دهیم.

We can build a more detailed picture of what's happening

می‌توانیم تصویری دقیق‌تر از چیزی که اتفاق می‌افتد بسازیم

to inform policymakers

تا قانون‌گذاران را مطلع کنیم

or to provide evidence that can be presented in court.

یا مدارکی ارائه دهیم که می‌توانند در دادگاه عرضه شوند.

With open-source data,

با داده‌هایی با دسترسی آزاد،

we can provide the evidence needed for accountability

ما می‌توانیم مدارک لازم برای پاسخگویی

and then, hopefully, action.

و سپس، به امیدِ اقدام ارائه دهیم.

Thank you.

ممنون از شما.

(Applause)

(تشویق)