The dark history of arsenic - Neil Bradbury

Translator: zahra sadeghkoohestani Reviewer: shirin etebar

It was 120 BCE, and Mithridates’ father, the ruler of Pontus,

سال ۱۲۰ قبل از میلاد بود و پدر میتریدات، فرمانروای پونتوس

had been poisoned by enemies.

توسط دشمنان مسموم شده بود.

Fearing that his mother might poison him to usurp the throne,

میتریدات از ترس اینکه مادرش او را مسموم کند تا تاج و تخت را غصب کند،

Mithridates went into hiding.

مخفی شد.

When he reappeared, he committed himself to building his tolerance to poison,

هنگامی که دوباره ظاهر شد، با خود عهد بست که تحملش را در برابر سم افزایش دهد

allegedly micro-dosing various toxins each day.

گفته می‌شود که او روزانه مقدار کمی از سموم مختلف را مصرف می‌کرد.

He reached his 70s, and chose to die by sword,

او در دهه ۷۰ زندگی خود، برای فرار از اسارت،

evading capture.

تصمیم گرفت با شمشیر بمیرد.

No substance has perhaps been as constant an ally to insidious scheming as arsenic,

شاید هیچ ماده‌ای به اندازه آرسنیک، که به «پادشاه سموم» شناخته می‌شود،

the so-called “king of poisons.”

هم‌دست همیشگی نقشه‌های توطئه‌آمیز نبوده است.

It’s a naturally occurring, widely distributed metallic element.

آرسنیک یک عنصر فلزی طبیعی می‌باشد که به‌طور گسترده توزیع شده است.

In its chemically pure form,

در شکل خالص شیمیایی خود،

it isn’t much of a threat because our bodies don’t absorb it well;

خطر چندانی ندارد زیرا بدن ما آن را به خوبی جذب نمی‌کند؛

it’s when arsenic combines with other elements that things get dangerous.

اما زمانی که آرسنیک با عناصر دیگر ترکیب شود، اوضاع خطرناک می‌شود.

When arsenic reacts with oxygen,

زمانی که آرسنیک با اکسیژن واکنش نشان می‌دهد،

it may assume its most common poisonous form:

ممکن است به رایج‌ترین شکل سمی خود تبدیل شود:

white arsenic, a powder that can be immediately lethal or kill over time.

آرسنیک سفید، پودری که می‌تواند بلافاصله کشنده باشد یا به مرور زمان جان را بگیرد.

At the molecular level, white arsenic resembles phosphate,

در سطح مولکولی، آرسنیک سفید شبیه فسفات است،

which is essential to the body's basic cellular reactions.

که برای واکنش‌های سلولی اولیه بدن ضروری است.

When white arsenic enters the body, it replaces phosphates,

هنگامی که آرسنیک سفید وارد بدن می شود، جایگزین فسفات شده

compromising critical processes like cellular energy production.

و فرایندهای حیاتی مانند تولید انرژی سلولی را به خطر می اندازد.

The symptoms of arsenic poisoning overlap with common illnesses in history.

علائم مسمومیت با آرسنیک، با بیماری‌های شایع در تاریخ هم‌پوشانی دارد.

And white arsenic is inconspicuously odorless and tasteless.

و آرسنیک سفید به‌طور نامحسوسی بدون بو و مزه است.

These characteristics made it a choice murder weapon.

این ویژگی‌ها آن را به یک سلاح قتل مناسب تبدیل کرده است.

In ancient Egypt and Greece,

در مصر و یونان باستان،

people encountered arsenic while mining and smelting metals,

مردم هنگام استخراج و ذوب فلزات، با آرسنیک مواجه شدند

and came to recognize its powers.

و به قدرت‌های آن پی بردند.

The first preparation of white arsenic on record

اولین تهیه آرسنیک سفید در تاریخ،

is attributed to Islamic Golden Age alchemist Jabir ibn Hayyan,

به جابر بن حیان، شیمی‌دان عصر طلایی اسلام،

around the 8th century.

حدود قرن هشتم نسبت داده شده است.

Poisoning became prevalent in Renaissance Italy,

مسمومیت در ایتالیای رنسانس رایج شد،

where elites like the Venetian Council of Ten decided who to assassinate

جایی که نخبگانی مانند شورای ده نفره ونیزی تصمیم می‌گرفتند که چه کسی را ترور کنند

and enlisted alchemists, pharmacists, and doctors

و شیمی‌دانان، داروسازان و پزشکان را

to prepare the appropriate poison.

برای تهیه سم مناسب به کار می‌گرفتند.

The House of Borgia mastered the murderous art,

خاندان بورجا در هنر قتل مهارت داشتند،

reportedly wielding an arsenic-laced powder called Cantarella

و گفته می‌شود که از پودری به نام کانتارلا که حاوی آرسنیک بود، استفاده می‌کردند

that they’d sprinkle into special guests’ goblets.

و آن را در جام‌های مهمانان ویژه می‌ریختند.

And during French King Louis XIV's reign,

و در دوران سلطنت لویی چهاردهم، پادشاه فرانسه،

arsenic ran rampant among Parisian high society,

آرسنیک در میان جامعه اشرافی پاریس، به وفور یافت می‌شد،

earning it the moniker of “inheritance powder.”

و به آن لقب «پودر ارث» داده شده بود.

In 1675, the five-year Affair of the Poisons kicked off

در سال ۱۶۷۵، ماجرای پنج ساله رسوایی سموم آغاز شد

with a noblewoman confessing to murdering her father and brothers—

که در آن یک زن نجیب‌زاده به قتل پدر و برادرهایش اعتراف کرد

and revealing that Paris harbored an extensive underground network

و فاش کرد که پاریس دارای یک شبکه زیرزمینی گسترده

of poison peddling.

از فروشندگان سم است.

One of its central figures was Catherine Monvoisin.

یکی از شخصیت‌های اصلی آن کاترین مونوآسان بود.

In addition to performing divinations and black masses,

او علاوه بر انجام پیشگویی‌ و مراسم‌های شیطانی،

she formulated so-called love potions as well as more ghastly concoctions

معجون‌های به‌اصطلاح عشق و همچنین ترکیبات وحشتناک‌تری

containing aconite, belladonna, and arsenic.

که شامل اقونیطون، شابیزک و آرسنیک بودند، تهیه می‌کرد.

One of her clients was a member of the royal court

یکی از مشتریان او از اعضای دربار سلطنتی بود

whose husband died under mysterious circumstances;

که شوهرش به‌طور مرموزی مرد؛

another was the king’s very own mistress.

و دیگری معشوقه خود شاه بود.

Arsenic became a more widespread weapon during the Industrial Revolution.

آرسنیک در طول انقلاب صنعتی به سلاح گسترده‌تری تبدیل شد.

Demand for metals, like iron, skyrocketed.

تقاضا برای فلزات، مانند آهن، به‌شدت افزایش یافت.

And as people melted impure ores in furnaces,

و هنگامی که مردم سنگ‌های معدنی ناخالص را در کوره‌ها ذوب می‌کردند،

some byproducts became airborne and accumulated on chimneys—

برخی از فراورده‌های فرعی به هوا منتقل شده و روی دودکش‌ها، جمع می‌شدند

including white arsenic.

از جمله آرسنیک سفید.

The powder was scraped off in abundance and sold cheap to city-dwellers,

پودر در مقدار زیادی از دودکش‌ها تراشیده و به قیمت ارزان به شهرنشینان فروخته می‌شد،

who channeled its powers against pests— and sometimes, people.

که از آن برای مقابله با آفات و گاهی اوقات انسان‌ها استفاده می‌کردند.

Arsenic also found its way into ubiquitous goods.

آرسنیک همچنین به محصولات رایج و متداول راه یافت.

In 1775, Swedish chemist Carl Wilhelm Scheele

در سال ۱۷۷۵، شیمی‌دان سوئدی، کارل ویلهلم شیله،

created a copper-arsenic mixture that yielded a brilliant green hue.

یک ترکیب از مس و آرسنیک ایجاد کرد که رنگ سبز درخشانی را به همراه داشت.

Scheele’s green soon pigmented paint, textiles, toys, soaps, cosmetics,

رنگ سبز شیله خیلی زود در رنگ‌ها، پارچه‌ها، اسباب‌بازی‌ها، صابون‌ها، لوازم آرایشی

and food coloring.

و رنگ‌های خوراکی استفاده شد.

By the late 1800s, 80% of English wallpaper contained arsenic.

تا اواخر قرن ۱۹، ۸۰ درصد از کاغذ دیواری‌های انگلیسی حاوی آرسنیک بودند.

But its lethality loomed.

اما کشنده بودن آن، به چشم می‌خورد.

Several children were said to have died from inadvertently ingesting arsenic,

گفته می‌شد چندین کودک به علت بلعیدن ناخواسته آرسنیک جان خود را از دست داده‌اند

and a public campaign finally had it banned from households.

و در نهایت، یک کمپین عمومی موفق شد استفاده از آن را در خانه‌ها ممنوع کند.

Meanwhile, deliberate arsenic poisoning persisted.

در این میان، مسمومیت عمدی با آرسنیک همچنان ادامه داشت.

And because forensic arsenic tests remained rudimentary,

و به دلیل اینکه آزمون‌های پزشکی قانونی آرسنیک، هنوز ابتدایی بودند؛

people kept getting away with it.

مردم همچنان از مجازات می‌گریختند.

In 1832, chemist James Marsh consulted on a homicide case

در سال ۱۸۳۲، جیمز مارش شیمی‌دان درمورد یک پرونده قتل مشاوره داد

where a man was accused of arsenic-lacing his grandfather’s coffee.

که در آن، مردی متهم به افزودن آرسنیک به قهوه پدربزرگش بود.

Marsh ran the standard test, which yielded a yellowy deposit,

مارش آزمایش استاندارد را انجام داد که رسوب زردرنگی به دست آورد،

confirming the sample was positive for arsenic.

و تأیید کرد که نمونه حاوی آرسنیک است.

But the result was chemically unstable.

اما نتیجه از نظر شیمیایی، ناپایدار بود.

And by the time Marsh presented it in court,

و زمانی که مارش آن را در دادگاه ارائه داد،

the color had deteriorated, and the jury acquitted the accused.

رنگش تغییر کرده بود، و هیئت منصفه متهم را تبرئه کرد.

So, Marsh created a new test,

بنابراین، مارش یک آزمایش جدید ایجاد کرد،

whereby an arsenic-containing sample would react with zinc and acid

که در آن نمونه حاوی آرسنیک با روی و اسید، واکنش نشان می‌داد

to produce arsine gas.

و گاز آرسین تولید می‌کرد.

Once ignited, it would reveal a solid arsenic deposit.

پس از اشتعال، رسوب جامد آرسنیک نمایان می‌شد.

It was the first truly reliable arsenic test.

این اولین آزمایش واقعاً قابل اعتماد تشخیص آرسنیک بود.

Newer tests later took its place and antidotes became available,

آزمایش‌های جدیدتر بعدها جایگزین آن شدند، و پادزهرها در دسترس قرار گرفت؛

but history remains laced with arsenic’s perverse power—

اما تاریخ همچنان با قدرت منفی آرسنیک،

sprinkled with scandal and dashed with deceit.

آغشته به رسوایی و فریب مانده است.